Hayatının en iyi rolünü oynadığını sanıyordu. Ama sahne, bir anda gerçeğe dönüştü. Kadir, hasta annesi ve kız kardeşi için boğaz tokluğuna çalışan, sıradan bir mahalle çocuğuydu. Hayatı büyük hayallerden değil, küçük hesaplardan ibaretti: bakkal borcu, kira günü, annesinin ilaç parası, kardeşinin okul masrafları, bitmeyen sorumluluklar. Onun dünyasındaki en büyük gerilim, ay sonunu getirip getiremeyeceğiydi. Ta ki yaşadığı mahalleye bir film seti kurulana kadar. Ucuz bir figüranlık, siyah bir takım elbise ve “Şahin” adı verilen geçici bir rol. Bir saat. Bin lira. Fazla soru sormaya gerek yoktu. Her şey basitti. siyah bir araba, Kadir’i ait olmadığı bir karanlığın içine sürükleyene kadar. O andan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Artık Kadir sadece bir figüran değildi. Kameralar yoktu, replikler yazılı değildi ve bu sahnede “kestik” diyecek kimse yoktu. Karanlığın içinden beliren siluet, ağır adımlarla yaklaştı. Belindeki silahın metalik ışıltısı karanlıkta kısa bir an parladı. Adam, silahı kabzasından çekip çıkardı. Kadir, soğuk metalin tenine değdiğini hissettiği anda gözlerini kapattı. Ardından o cümle geldi: “Nihayet tanıştık, Şahin efendi.” Bu figüran, yeraltı dünyasının kayıp veliahtı mıydı? Yoksa sadece yanlış zamanda, yanlış kostümü giymiş bir zavallı mı? Kim bilir.. Ama bir şey kesin: bu dünyada figüranlar sadece rolleriyle oynar. Kimi hayatta kalır, kimi başkalarının rollerini çalar. Ve hepsi, siyah ve absürt bir sahnede, tehlike ile komedinin tam ortasında. Figüran — Tehlike, karanlık ve absürtlüğün kesiştiği yerde.

İki yaralı birbirime merhem mi olur yoksa daha derin bir yara mı? Biri kalbinden, diğeri duygusundan noksan. Alya Altınay, kalbinde geçmişin izleri, gözlerinde intikamın ateşi. Karen Demirkan, duygusuz bir intikamın içinde kaybolmuş bir adam. İntikamın ortasında doğan bir duygu... Aşk mı yoksa yeni bir savaş mı? Bir taraf aşkı reddederken, diğeri ona sığınmaya çalışacak. Fakat infilak yaklaşıyordu. Bu patlamadan kim sağ çıkacak? Aşk mı, intikam mı? Belki de her ikisi. Belkide hiç biri. Alya Altınay`ın kaderi Karen Demirkan`ı bulduğunda ne olacaktı? Ya birlik, Ya da hiçlik. Ama bir gerçek vardı: Kaçış yoktu... Ne geçmişten, ne de ondan. Bazı kalpler iyileşmez, sadece infilak ederdi. Lütfen yorumlarda konudan sapmayın, ya da başka bir kitap tanıtımı yapmayın‼️ Kitabımın hakları tamamen bana aittir. Çalınması ya da kopyalanması durumunda yasal işlem başlamaktan kaçınmam‼️

"Gerçek bazen kanla yazılır..." Selis Kandemir, annesinin gözleri önünde katledilmesiyle başlayan karanlık bir geçmişin kurbanı değil, intikamını alacak bir savaşçıdır. Yıllarca süren sessizlikten sonra, eline geçen bir kolye ve isimsiz bir mektup, onu kendisi gibi geçmişi kanla yazılmış sekiz kişiyle bir araya getirir. Her biri farklı acılarla yoğrulmuş, her biri gerçeğin peşinde... Ancak bu yol arkadaşlığı, sırlarla örülü. Güvenin sınandığı, dostlukla düşmanlığın iç içe geçtiği bu yolda, gerçeklik algısı paramparça olacak. Kimin geçmişi sahte, kiminki kan kadar gerçek? Ve en önemlisi: Selis, annesinin katillerini bulduğunda hâlâ aynı kişi kalabilecek mi?

"Kendi dünyasında her şeyin yolunda gittiğini sanan Eliz, bir gün öğrendiği gerçeklerle sarsılır ve tüm hayatını geride bırakır. Yaşadığı korkunç olayın ortasında bir adamla tanışır ve kendini onun peşinde bulur. Ona güvenmemesi gerektiğinin farkındadır ama ne yapacağını bilemez halde onu takip ederken kendisini bir anda şehrin Yasak Bölgesi TİAZZA`nın önünde bulur. Buraya girdiğinde bir daha çıkamayacağını bilir. Gidecek başka bir yeri olmayan genç kız, kendisini kurtaran adamın zoruyla Tiazza`ya adım atmak zorunda kalır. Ardında kalan oyunlardan ve düşmanlardan habersiz olan Eliz`i Tiazza da yeni bir hayat bekler. Her şeyin bir nebze düzeleceğini sanan Eliz, tüm gerçeklerle daha da sarsılacaktır. "Burası..." derken sesimin titrediğinin farkındaydım. Nefes almak zorlaştı ve bir anlığına gözlerim karardı. Kötü insanlardan kaçmama yardım eden adam aslında kötünün ta kendisiydi ve o an ben bir şeytanla anlaşma yapmıştım. Üst dudakları yukarıya doğru keyifle kıvrıldı. Halinden oldukça memnun görünüyordu. Dudakları aralanırken ortaya attığı sözler bomba etkisi yarattı. "Tiazza`ya hoş geldin kaçak!" NOT : Tiazza herhangi bir ülkede bulunan bir mahalle/cadde/ bölge vs. bir yer değildir. Tamamen benim hayal gücümle uydurduğum bir isim ama siz kendi yaşadığınız şehirde bir yermiş gibi hayal edebilirsiniz.

-Dedektif Bu İşi Senin Devralman Gerekiyor Tatilini Yarıda Kes Ve Yarın Sabah Burda Ol - Anlaşıldı. Anlaşıldı mı Hiç Sanmıyorum Ama Yaklaşık 1 Yıldır Kedinin Fareyle Oynadığı Gibi Bizimle Oynayan Çetenin Çöküşü Bu Gece Olacaktı O Belliydi. Yetişkinlere Uygundur‼️

Dertlerini anlatacak kimsesi olmayan Hayâl, bir gece rastgele bir numaraya para karşılığında dertlerini anlatmak için yazar. Kuzey`in hayâli...

Oksijen kriziyle boğuşan bir dünya var artık. İnsanlığa sunulan tek çözüm: yeraltı devletleri. Kurallarla çevrili, yaşamakla sınırlandırılmış yeni bir düzen… Tek bir farkla: –gökyüzü. Peki, buna gerçekten yaşamak denir mi? İtaatle özgürlük, yaşamla vicdan arasında sıkışıp kalmış bir kadın… Ve tüm sınırlara, tüm bu düzene karşı duran bir adam… Hangisi haklıdır sizce? Dünya ikiye bölünmüştür artık: yer üstü ve yer altı. Bir protokol bozulduğunda, bir isyan başladığında ve gökyüzü ilk kez gerçekten kaybedildiğinde… Soru nettir: Sen hangisinde yaşamak isterdin?

Lavin, uğradığı ihaneti karşılıksız bırakmamak için karanlık bir dünyada 𝐊𝐀𝐑𝐀 𝐊𝐀𝐑𝐆𝐀 olarak yükselişe girdi ve tüm acımasız liderlere ismini diz çöktürerek bir diken değil, 𝐊𝐀𝐑𝐀𝐃𝐔𝐌𝐀𝐍 olduğunu duyurdu. Polis memuru olması ise bu tavırlarına zıt kutup oluyordu. ​𝐃𝐔𝐌𝐀𝐍, onun hem kefareti hem de alnına yazılmış kaderiydi. Lavin, yeminini mi yoksa Duman`ın vaadini mi seçecekti? Lavin kara karga mı olacaktı, yoksa karlav mı? 𝟏𝟖+ 𝐈𝐂𝐄𝐑𝐈𝐊𝐋𝐄𝐑 𝐌𝐄𝐕𝐂𝐔𝐓𝐓𝐔𝐑. ​

"Maskenin içine senin kimliğini belirten bir kod işleyecek o adam." dedi Köse ama Sara onu dinlemiyordu sanki. Yalnızca karşısındaki duvara bakıyordu. Köse onun ilgisini çeken yazıya baktı. "Korkunç gelecek biliyorum ama bu yazı gerçek kanla yazıldı." Sara ürperdi. "Kimin kanıyla?" "Çok fazla insanın kanı." Bu yazıyı gördüğü ilk anı anımsayarak kısık bir sesle fısıldadı kutsal cümleyi. "Her yüz maske takar." "Bu ne demek?" Köse dudaklarında bir gülümsemeyle ona döndü. "Görmedin mi Sara?" dedi onun saçını okşarken. "Her yüz maske takıyordu."

Bir doktorun elleri hayat kurtarmak içindir… Peki ya kurtardığı hayat, kendi özgürlüğünü tehdit ediyorsa? Yeraltı dünyasında değişmeyen tek kural vardır: Kimin elini tuttuysan, kime can borçluysan, kaderin onundur. Bu borç, kanla yazılmamış olsa da ruhu mühürleyen bir zincir gibidir. Kutay Alp Alkan, gücün ve karanlık dünyanın tam merkezinde bulunan acımasız bir lider olarak bilinirken, bir gece ölümün kıyısına sürüklenir. Onu hayata döndüren ise hiç beklemediği biridir: Düşmanının kızı, inatçı ve yetenekli doktor Ülkü Işık Alpuğan. Ülkü, yalnızca mesleğinin gereğini yapmış olduğunu düşünür. Fakat kurtardığı adamın dünyasında hiçbir iyilik karşılıksız değildir. Kutay için bu sadece bir kurtarılış değil; aynı zamanda geri alınamaz bir bağın başlangıcıdır. Çünkü o, can borcunu iki şeyle öder: Güçle… ve sahiplenmeyle. Ülkü, kendi hayatının bir anda görünmez bir ağ içinde sıkıştığını fark ederken, Kutay’ın dünyası da sarsılır. Düşmanının kızı tarafından kurtarılmıştır. Artık yolları kesişmiş iki insan vardır: Biri hayat kurtarmak için yemin etmiş bir doktor… Diğeri hayatı kendi kurallarıyla yöneten, borcu ve ihaneti ölümüne ciddiye alan bir adam… Bu can borcu, ikisini de geri dönüşü olmayan bir savaşa sürükleyecektir: Özgürlükle bağlılık arasında, doğruyla tehlikeli gerçekler arasında, kaderle seçim arasında… “Bir kalp, yalnızca duygularla değil; kaderle de mühürlenir. Ve bazen en derin yaralar, insanı yeniden doğurur.”

Kadına baktım. Baya afetti, fıstık gibi daş daş. Hazır bakmışken biraz daha baktım. Bu adam, kadını nasıl tavlamış acaba? "Ne bakıp duruyorsun karıma" diye konuşan dayıya baktığımda kaşlarımı kaldırdım "Çok dikkatimi çekti" dedim, geri durmadan. "Eşref saatinde mi tavladınız? Nasıl baktı size söyleyin de biz de bir şeyler kapalım" söylediğim şeyden sonra kadın gülümseyerek bana baktı, abimse dirseğiyle kolumu dürtüyordu. Oflayarak abime baktım, dayı da kaşlarını çatmış bana bakıyordu ama umrumda değildi "ne var abi yalan mı söyleyeyim ne dürtüp duruyorsun!" Abim anında renkten renge girerken sarışın afet kahkahayı bastı. "Ay ne güzel gülüyor," yanındaki kasıntı adama döndüm "bir de sen gül bakalım dayı, yanına yakışacak mısın?" bu dediğim şeyden sonra kadın, kocasının koluna alnını yaslayıp gülmeye devam etti "Dayı diyip durma bana, teyze" Anında afalladım "teyze kim lan" şaşkınlıkla kendimi gösterdim "bana mı teyze dedi o dayı?" "Hâlâ dayı diyor!" "Seninle uğraşamayacağım" "İsabet olur" Dik dik ona baktım. "Çok gıcıksın" "Sen daha gıcıksın ve karıma bakmayı kes!" Sarışın kadın şaşkınlıkla adama döndüğünde "pes artık" dedi "inanamıyorum Miran! Çocuk sayılır o!" "Ama hayatım alacaklı gibi bakıyor?" "Belki de gelecekliyimdir" herkes bana döndü "Of hadi ama! Hani pozitif falan olursa diye şaka yaptım" "Ok" dedi, adam Gece, daha dünyaya gözlerini açtığı anda hayattan koparılmış bir çocuktu; doğduğu gün hastanede bilinçli bir şekilde başka bir aileye verilerek hiç bilmediği bir oyunun içine sürüklenmiş, hiç ait olmadığı bir ailenin yanında büyümek zorunda bırakılmıştı. Onu sevgiyle büyütmeleri gerekirken, yalnızca kendi hırslarının gölgesinde büyütmüşlerdi Bu, sadece kayıp bir kızın hikâyesi değil... Bu, yeniden doğan bir Gece`nin hikâyesi...

Evlilik vaadiyle kurulan kusursuz tuzaklar... Ancak bu kez, kendi oyununda tutsak kalan bir kadının ve onu tuzaklarında boğan adamın hikayesi.

Bazı insanlar her bakımdan şanslı doğar, bazıları kısmen şanslıdır ama bir kısım daha vardır ki kader onların yüzüne hiç gülmez. Kendi çabasıyla ekip büyüttüğü bahçeyi bir rüzgârla bozar. Bir umut büyüttüğü çınarı bir lodosla alıp götürür. Mutlu olmaya çalıştı gri sayfasında, en ufak beyazlığın acısını tüm sayfayı siyaha çevirerek alırdı. Yola girmeden önce döktüğü gül yapraklarının altına iğneler yerleştirirdi. Neden canını yandığının sebebini bulmaya çalıştığın an iğneleri kaldırıp, pamuklarla yolunu yumuşatırdı. Tam her şey bitti dediğin an bu sefer iğnelerin üstüne cam kırıklarını serper ölümle baş başa bırakır ama ulaşmana asla izin vermezdi. Kader en büyük korkularını bilir onunla oynardı. Benim en büyük korkum karanlıktı ve benim izlerim hep karanlıkta açılırdı. Ben buna kendi içimde hep Karanlığın İzi derdim.

Her bedenin benliğinin altında başka bir hikaye yatar. Her hikayenin bir acısı, Her acının bir zaafı vardır. Peki ya zaaflar öldürür mü? Zaaflarını gizleyen, kapalı perdelerin ardına saklayan, hâlâ çocuk olan yetişkinlerin hikayesi. Bir ajan merkezi tarafından çocukluğundan beri ajan olarak yetiştirilen Filiz, bir gün görevi için bir cinayet işler. Her şey yolundadır. Görevinin tamamlandığını sanıyordur. Ta ki iki yıl sonra öldürdüğü adamın çok daha karanlık işleri olduğunu öğrenene dek. İnsanların üzerinde deney yaptıklarını ve bu şekilde bir çeşit ilaç ürettiklerini öğrenen Filiz, ekibiyle birlikte bu çeteyi çökertmek için harekete geçer. Ama bu görevde aşkı bulacağından ve geçmişiyle yüzleşeceğinden habersizdir. "Ya şah sandığımız aslında sadece bir piyonsa?" ŞAH ve MAT Birbirinin kimsesi olmuş, kimsesiz çocukların hikayesi...

"Bu şiir kitabı, aşkın en saf, en yakıcı ve en buruk hallerini dizelere döküyor. Özlemin gölgesinde, kalbin sessiz çığlıklarını, sevginin hem tatlı hem acı izlerini bulacaksınız. Her bir satır, kaybedilen bir anın, dokunulamayan bir hayalin ve yeniden yeşeren umudun yankısı. Aşk acısının derinliklerinde kaybolmaya, özlemin sızısında kendinizi bulmaya hazır mısınız?"

Gerçek ailem kurgusu,ama erkek versiyon… (B x b) vardır(!)

Yıllar sonra gerçek ailesini bulan bir kız... Bulduğu aile ile tüm acıların, gerçeklerin ve gözyaşların birer hiçten ibaret olduğunu öğrenirse ne olur? Huzurlu bir yaşamı hayal ettikçe karanlığın dibine daha da çekilen Asya, karanlığı ya aydınlıkla yok edecekti ya da karanlığa boyun eğecekti... Ona sunulan teklifleri reddeden Asya, karanlığın hükmü altına girmek yerine onun hakimi olmayı seçip herkese savaş açmıştı. Peki, istediği bu yeni karanlıkta huzuru bulabilecek miydi? Yoksa aydınlığa veda ettiği yerde, karanlığın ihanetiyle yüz yüze gelmesi an meselesi miydi? ✨ "Dudaklarının, tenimde nasıl duracağını merak ediyorum." Boğuk çıkan sesi ile bir an gözlerim dudaklarına kaydı ve o an dudaklarımın, tenindeki duruşu zihnimde canlandı. Derince yutkundum ve bakışlarımı tekrardan ona çevirdim. "Merakını gidermemiz gerek o zaman." Ve dudaklarım teninde en çok olmak istediği yere değdi. Dudaklarım dudaklarını buldu. ✨ Gerçek ailem İhanet Sırlar Gizem Örgüt Yaımlanma Tarihi: 21 Aralık 2025

O kazınan kanla sarılır boynuna gece. Öyle bir gece ki sahipsiz ve kahramansız kalırsın. İşte o zaman parmağına bir yüzük takar, Geçmeyecek izlerini nefret ettiklerinle kapatırsın. "Günün sonunda dönüp dolaşıp geleceğimiz yer," derken parmağımdaki alyansa dokundu. "Evimiz." Ve evin sen olduğunu söyleyecek o dudaklar. Kelimeleri tanı ve kalbine kazı. Kurtulma. Bırak kendini. Yine de kaptırma. Adını üfle senden seni çalanlara. Günü geldiğinde fısıltını, her zerresine kadar onlara hatırlatacaksın. "Araf yok Alyeska." derken boynuma çıktı dudakları. "İhtimaller yok." bir daha fısıltı. "Sadece sen varsın." İlk acıyı sonra uğruna savaşılan aşkı tadacaksın.

Yıllarını hapishanede tutsak olarak geçirmiş bir adamın ona aşık olması ne kadar büyük bir sorun olabilirdi? (...) Nereye gideceğimi bilmeden koşuyordum. Arkamdan bir silah sesi yükseldi. Lanet olsun! Bulmuştu işte beni. Çıkmaz bir sokağa girmiştim. Kaskatı kesilen bedenimi umursamadan, arkama baktığımda onu gördüm. Gözleri oldukça ürkünçtü. Aramızda tek nefeslik bir mesafe vardı. Çaresiz fısıltıyla, "Ne istiyorsun benden?" dediğimde konuşmak için araladı dudaklarını. "Seni istiyorum Elvin. Yalnızca seni..." ❗️Bölüm sayısının fazla olmasına takılmayın. İlk 30 bölüm çok kısa sahneler içeriyor.❗️ •Tüm hakları bana aittir. Kopyalanıp çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır!

Bir yıkılış, bin diriliş demekti. Ben kendimi İstanbul`da tek başıma ararken bir anda sessizce gelip yanan umut ışığım beni bulmama neden olmuştu. "Sen benim sessiz umut ışığımsın."

Kızımız Helin`in doktorluk hayatına başlamasıyla bazı gerçekleri öğrenir. Ailesinin yıllardır zengin ve varlıklı olmasının tek nedeninin holding ve şirketleri olmadığını öğrenir. Babasından annesinin ölümüne neden olmasından dolayı nefret dolu olsada kız kardeşi Ecem için yanında olmak zorunda kalır. Ama öğrendiği gerçekle beraber hayatı tamamen değişir. Babası ve abisinin mafya olduğu gerçeğiyle yüzleştikten sonra ise babasının yerini abisi değil onun alması gerektiğini öğrenip doktorluk kariyerinin yanı sıra Türkiye`nin en büyük Mafya masasına geçmesi gerekmektedir. Nedenini öğrendiğinde ise aslında onu daha büyük bir sürpriz ve yeni bir hayat bekler. Abisinin yakın arkadaşı ve masanin başı olan Kara ise onun en büyük sürprizlerinden biridir... Arkadaşlar tanıtımı atıp gidicem hergün bölüm atamicam ama elimden geldiğince atmaya çalışcam. Yeni kitabimda benimle birlikte olursanız çok sevinirim. Sizi çok seviyorum kitabımda görüşmek üzere 😘

Ankesörlü telefonların ve tuşlu cep telefonların kullanıldığı, bilgisayar kullanımının ise çok az olduğu zamanlardır. Eylül, bir trafik kazasında hafızasını kaybetmiştir. Kocası Gökhan ve arkadaşı Jale’den başka kimsesi yoktur. Eylül, kendisine anlatılan hiçbir şeyin doğruluğuna inanmıyordur. Hem eşi hem de dostu Jale, ona göre bu oyunun piyonlarıdır. Ona göre her şey bir kurgudur; ikisi de ona düşmandır. Peki ya gerçekten öyle midirler ? Sonunda bir karar verir: Hatırladığı her şeyi bir kenara not alacak, sonra parçaları tek tek kafasında birleştirecektir. Hafıza kaybının bir sonucu olarak sürekli bir şeyleri unutmaktadır. Bu, onun için tek çözüm yoludur. Gizem, gerilim ve mücadele için hazırdır o. Peki ya sen, hazır mısın?

"Gözlerine ayrı aşık olduğum yârim." "Güzel kalbine ayrı aşık olduğum yârim." Altı yaşına kadar aynı sokaklarda koşup aynı hayallerin peşinden giden iki masum çocuk. Kader bir gün babalarının tayiniyle onları birbirinden koparır, yarım kalan cümleler ve içlerine gömdükleri minik bir sevdayla uzaklara sürükler. Yıllar sonra, bambaşka hayatların ardından, aynı üniformanın altında yeniden karşı karşıya gelirler. Biri üsteğmen, diğeri teğmen. Aynı timde, aynı gökyüzüne bakarak, aynı tehlikenin içine yürürler. Ve çocukluklarında sessizce filizlenen o duygu, bu kez çok daha gür, çok daha yakıcı bir aşka dönüşür. Bu hikâye, Kurşun İzi kitabımdaki başrol ve yan karakterlerin çocuklarının kaderini anlatıyor. Bir çocukluk aşkının yıllara, ayrılıklara ve savaşın ortasında bile küllenmeyen bir sevdaya nasıl dönüştüğünün hikâyesi. Kurşun İzi`ni okumadan başlamayın, çünkü bu yolculuk orada atılan temellerin üzerine kuruludur. Ama "Ben direkt bu hikâyeyi okumak istiyorum, Kurşun izini okumayacağım" diyenlerdenseniz, kapılar size yine sonuna kadar açık. 😊 Ama kurşun izini de okurum diyen varsa önce onu okuyun, sonra bu kitaba başlayın derim. Bu kurguda geçen yerler, kurumlar, olay örgüleri bana, yani şahsıma aittir. Benzeri yoktur bilginize.

"En sevdiğin çiçek ne peki?" Hiç düşünmeden cevapladım: "Lavinia Çiçeği." "Anlamını biliyor musun?" Kafa salladım. Lavinia, ölümün çiçeğiydi. Güzelliği için seven çoktu. Ama ben… anlamını öğrendiğimde sevdim onu. O, Gölge Timi’nin içindeki iki kadından biriydi. Ama karanlıkta en çok o fark edilirdi. Gözleriyle karar verir, kurşunlarıyla mühürlerdi. Geçmişinden kaçmıyor, onunla savaşıyordu. Dişi Kurt — Karşısına geçmeye cesaretin var mı?

Ikimizde katildik ama gercek katil hep bendim