Asker ailenin kayıp kızının yaşadıkları olayları anlatıyor.

Ailesinin izinden gidip asker olan kız. Önder edindiği adam gibi asker olan adam. Onların hayatı... Kitaba, hem buradan, hem wattpad üzerinden ulaşabilirsiniz. WhatsApp kanalıma ve instagram hesabıma bekliyorum. Hesap isimleri; andromedayolu

Annesi ile yaşayan bir kızın gerçekleri öğrenmesi.

"Aşk bazen bir dokunuşta değil, kalp ritminde başlar..." Nazlı... Aldatılmış, yalnız bırakılmış ama asla teslim olmamış genç bir kadın. Karnında taşıdığı minik kalple yeni bir hayata doğru yola çıkarken, geçmişin izlerini ve geleceğin belirsizliğini Hakkâri dağlarında göğüslemeye hazır. Savaş... Adı gibi sert, bakışları gibi soğuk bir asker. Kimseye açmadığı kalbini, bir kadının sessiz gücüne ve doğmamış bir bebeğin tekmesine kaptıracağını nereden bilsin? Bir karargâh... Sessizlikle büyüyen bir bağ, söylenmeyen cümleler, dokunulmayan duygular... Ve o kalp atışı... Sadece bir bebeğin değil, kırık bir adamla yaralı bir kadının da yeniden başlamasının sesi. Bu hikâyede kan bağı yok... Ama can bağı her şeyin üstünde.

Bir insan kaç kere ölebilirdi? Veya her ölümünde illa toprağa mı gömülmeliydi? İçinde yaşanılan hayatlar insanı çürütmez miydi? “Ben hayata zaten yenik başlamış,bir kızdım.Kim değiştirebilirdi ki bu gerçeği.” Hira.

Bir kızımız var bu kızımız kendisine atılan iftira sebebiyle ailesi tarafından sorgulanmadan sorulmadan 13 yaşında sokağa atılıyor. Memleketinden İstanbul gibi tekin olmayan ve büyük bir şehire taşınıyor elinde bulunan bir miktar parayla. Sokaklarda kalıyor hem çalışıyor hem de okumaya çalışıyor, bir süreliğine yanlış bir yola sapsa da hemen doğru yolu buluyor ve üniversiteye giderek vatana yararlı bir Türk kadını oluyor. Uzun bir göreve gidiyor o görev sırasında hayatının aşkıyla tanışıyor ancak yolları Miranın biten göreviyle ayrılıyor. Bir hikaye başlamadan yarım kalıyor. Görevden hemen sonra tayini çıkan Mira Ailesinin memleketine taşınıyor ve onların 3 sokak alt mahallesinde yaşamaya başlıyor. peki Mira aşık olduğu adamla tekrar karşılacak mı? ailesi ile karşılacak mı? Ailesi ile karşılaşırsa sonucunda neler olacak? gelin Miranın ağzından dinleyelim... İYİ OKUMALAR DİLERİM YAZRINIZ DÜŞ SOKAĞI.

𝙻𝚒𝚜𝚎 𝙺𝚞𝚛𝚐𝚞𝚜𝚞𝚍𝚞𝚛. Baş Karakterlerimiz 𝙳𝚎𝚏𝚗𝚎🪐𝙱𝚊𝚝ı𝚗 𝚈𝚊𝚗 𝙺𝚊𝚛𝚊𝚔𝚝𝚎𝚛𝚕𝚎𝚛𝚒𝚖𝚒𝚣✨ Melin ⚡Rüzgar Kaan Efe Selin dir.

Arina, son 4 yılını Türkiye`de geçirmiş bir kızdır. Kafa dağıtmak için geldiği mekanda çıkan olaylardan dolayı mekandan ayrılmak ister, fakat işler onun isteği üzerine gitmez. Kimsenin bilmediği bir sırrı öğrenir. Bu durum yüzünden başı derde girer. Yer altı dünyasının en acımasız Patron lakabı ile tanınan adamın eseri olur. "Bunu bilmemeliydin." Gözlerim kapanmadan önce en son duyduklarım bunlar oldu. "Artık istesende kurtuluşun yok."

yıllar önce Mardin sokaklarında işlenen bir günah o günah gecesine şahit olan bir çocuk. günahın üzerinden yıllar geçse de en büyük hesaplaşma daha başlamamıştı. köklerini arayan Umay öğretmen. onu korumaya yemin etmiş bir Türk askerî Cihangir Ulusoy. Ezelden ebediyete kaderin zinciriyle bağlı olan bu iki kalp YARIM AY tamamlanan bilecek mi?

"Bir kalbe iki aşk da sığıyormuş sevgilim; bir vatan bir sen..." Küçüklüğümden beri bir kalbe iki sevginin sığacağına hiç inanmazdım. Bir sevgi varsa bununla yetinmeliydik. Biri varsa diğeri eksik olmalıydı. Annem varsa babam,babam varsa annem olmayacaktı. Böyle de oldu. Hayatımın hiç küçümsenemeyecek kadar büyük bir bölümünü buna inanarak geçirdim. İki sevgiyi asla aynı anda hissetmedim. Bir kalbe iki sevgi sığmıyordu buna emin olmuştum. Sonra gerçek ailem geldi. Bana bir kalbe iki sevginin sığacağına inandıran annem ve babam vardı. Abilerim,hatta kardeşim bile vardı. Çok sevdiler, çok istediler. Anne,baba ve çocuktan oluşan o ailenin içine düşmek beni hiç olmadığı kadar afallattı. Ne yapacağımı asla bilemedim. Ailem vardı bu çok güzel bir şeydi. Abilerim benden nefret ediyordu bu çok kötü bir şeydi. İçine düştüğüm bu ehvenişer yani kötünün iyisi hâli kendi içimde çok uzun sürdü. Ne onlara kendimi açabildim ne de aramızdaki duvarları indirebildim. Beceriksizce kendi çapımda sevdim onları yalnızca. İçimde kimseye hissettirmediğimi sandığım savaşım hiç bitmedi ama ben hepsini çok sevdim. Zaman gerçekten her şeyin ilacıydı. Birdenbire kaldıramadığım o duvarlar kendiliğinden yıkılmaya başlayınca daha iyi anladım bunu. Bir şey istediğimiz anda olmuyorsa zorlamamak gerekiyordu. Daha güzel daha doğru bir anda bizi öyle veya böyle buluyordu. Ve bunlar olurken tüm savaşlarımın, gözyaşlarımın ve acılarımın şahidi ve mükâfatı olan adamlar benimleydi. Şahit abim, mükâfat sevgilim. Abimle kurduğumuz küçük dünyamıza inat,bizden bağımsız kurulan büyük dünyayı ben çok sevdim. 21/09/2021 💫 Kapak: @okyanus_grisi Bu bir KURGU`dur. Gerçek meslek, kişi ve kuruluşlarla alakası yoktur. Aile+aşk kurgusudur💙

bir tim ve bir kız bebek bir gece vakti askeriyenin lojman kapısına bırakılan bir bebek ve görevden yeni dönmüş 4 kişilik bir tim. Ay timi.

Vatana aşık bir tim Bozkurt Timi

Askeri kurgudur Kitap erkek karakterin anlatımıyla yazılmış olacaktır.

Trabzonlu bir iş adamı, kapısının önünde bırakılmış küçük bir kız bebeği bulduğunda, hayatının hiç de tahmin etmediği bir serüvene adım atacağını bilmiyordu. Bu hikâye, zaman zaman gözlerinizi dolduracak, zaman zaman ise kahkahalara boğacak bir komedi-dram yolculuğu vaat ediyor.

Ortak ve bir o kadar uzak bir geçmiş... İki ayrı dünyanın aynı evrende birleştiği hayatta, zoraki bir birlikteliğin eşiğindeki iki genç, geçmişin izlerini yavaşça ortaya sererken kendileri de pek kolay olmayan bir imtihanın başlangıcındalardır. 054***: Kimsin Siz: Asıl sen kimsin? Klavyede gezinen parmakları oldukça temkinliydi. Siz: Mesaj atan sizsiniz farkındaysanız 054***: Rehberimde kayıtlısın Siz: Neden? 054***: Kim olduğunu söylersen bilebilirim belki Siz: Tanımadığım bir numaraya ne diye bilgilerimi paylaşayım? *Engellediniz* Kitabın tüm hakları saklıdır© Çalınması durumunda gerekli işlemler ivedilikle yapılacaktır.

Hayat insanlara nedenler sunar,sonuçlarını beklerdi. Kimi zaman o nedenlere isyan ederdik kimi zaman ise sonuçlarını arardık.Ben mesela arkadaşımın yalanına kanıp o eve gitmeseydim şu an burada,bu hapishanede olmayacaktım.O gün o eve gittiğimde bir daha hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını bilmiyordum.Bir daha annemi,kardeşimi,abimi göremeyeceğimi bilmiyordum ve daha da önemlisi bir daha gökyüzünü göremeyeceğimi bilmiyordum çünkü kimse hayatın bu kadar acımasız olduğunu söylememişti.17 yaşımda liseyi yeni bitirmiş bir öğrenci olarak girmiştim buraya şimdi ise 21 yaşındaydım hayatımdan giden koca bir beş yıl vardı.Herşeye rağmen gülmeyi,şarkı söylemeyi,resim çizmeyi seviyordum.Ben kim miyim? Ekim Tunalı ve siz herşeye rağmen bu kızın hikayesini okumak ister misiniz? Merhaba öncelikle kitabıma bir şans verip açıklama kısmını okuduğunuz için teşekkür ederim.Umarım beğenirsiniz Kitap instagram hesabı:lotus262025 kitap hakkında konuşmak isterseniz veya gelecek bölümler hakkında alıntı bakabilirsinizzz🤍🌺

"Adını ben koydum, çünkü kader bile susmayı seçti. Okulun ilk gününden başlayan bu macera, doğum gününe dayanır mıydı?peki,bu yolculukta yanıma beş kişiyi alır mıydım, bu yolu seçer miydim bilinmez... Ama benim tek seçeneğim buydu. Belki de ben seçmiştim bu kitabı. Adını ben koydum ama sonunu sen yazdın."

"Sonuçlara göre....." Tek bir adım hayatımda bir çok şeyi değiştirecekti. Ya geri.. Ya ileri .. Seçimim en başında belliydi.... ** Gerçek ailem hikâyesidir. Güzel şeyleri keşfetmek için sabır ve tek bir adım yeterlidir. ** Olumsuz öğeler içerebilir !!!

Bir yerde okumuştum: "Tepeden tırnağa yaralısın, sevmek senin neyine. " yazıyordu. Kalbime kazımak istedim bu cümleyi, çok dokunmuştu.

Su soğuktu. Elimi uzattığımda beni üşüten sonrasında sıcaklığına alıştıran basit bir sıvıydı. İçimdeki alev büyüdü. İlk başta ellerimin arasından kayıp giden küçük kar tanelerini andıran kıvılcımlar zamanla büyük bir kar topu hâlini aldı. Yıllanmış ağaçtan sararmış bir yaprak süzülerek yere düştü. Üzerine basılan sayısız ayaklar sayesinde binlerce kez parçalara ayrıldı. Ateş yaktı. Su boğdu. İnce parmaklarımın arasından süzülen kan damlaları zemine parlak bir sıvı damlattı. Gözlerim kapanmadan önce onun gözlerini gördüm. Elini yüzüme uzatıp titreyen parmaklarıyla yanağıma dokundu ama ona cevap veremedim. Hissettiğim son şey saçlarımı öpen sıcak dudakları oldu. " Üzgünüm " dedi kısık çıkan sesiyle. " Beni affedebilecek misin? "

Herşey O Akşam Babamın İçtiği Viski İle Başladı…Hayatımın Aşkını Böyle Bulacağım Aklımın Ucundan Geçmezdi….🦋

Sosyal medyadan tanımadığın birisine yazarsan ve bu kişi okuldaki zorban çıkarsa n`olur?

Nerden başlasam anlatmaya, bence en başından başlarsam neden bu hale geldiğimi anlarsınız, neden bunca şeyi yaptığımı.... Hadi başlayalım, hazırmısınız.... Yıl 1450 " yapmamız gerekeni yaptım, doğru bir karardı, en azından umarım öğledir ". " Dur yapma eminmisin , ya bu hepimizin ölümüne neden olursa ". " Bence yapalım kaybedecek neyimiz var ki ! biz sapsız üzüm gibiyiz, bir farkımız yok ". " Ama onu geri götüre biliriz, teslim ederiz herşeyi anlatırsak bize inanırlar değil mi ? ". " Bize kim inanır ki biz yetimiz kızım, yemin edin bana hepimiz birbirimizin şahidi olucaz, bu sır bizimle mezara kadar gidicek " Hepsi birbirlerine baktı, bazıları ne kadar istemesede yapmak zorunda olduklarını biliyodu kimse onlara inanmaz dı ki , yaşamak için yapmak zorundaydılar. 5`de Miço koyuna uzun uzun baktıktan sonra gecenin karanlığını koya düşen bir çuval sesi bozdu, hepsi orada durmuş çuvalın derine batmasını izliyolardı, bazıları terliyodu, bazılarıda yutkunmakta bile zorlanıyodu , aralarından biri onun derine battığını anlayınca derin bir nefes aldı. Arkasını döndü ve " Burda bulunan herkes beni iyi dinlesin, biz kötü birşey yapmadık. Yapmamız gerekeni yaptık, bana söz verin biz ölsek bile kimse bu sırrı bilmicek , eğer biriniz bile sırrı acıklar olursa size şimdiden söylüyorum , bana ölmek için yalvarırsınız "...... Derin bir sessizlik vardı, hepimiz ona pür dikkat bakıyoduk. Korku iliklerimize kadar işlemişti. Biz ne yaptık....

Başını tekrar eğdi ve beni bir kez daha öptü. Bu sefer daha kısa, ama daha yoğun bir öpücüktü. “Beni öldürmeyeceğine söz vermiştin…” dedim kısık bir sesle. Ne diyeceğimi bilmiyordum ve düşünebildiğim ilk şeyi söylemiştim. Ardından alnını benimkine yasladı, sesi fısıltı gibi çıktı. “Ama seni mahvedebilirim Lina… Öyle bir mahvederim ki, kendini benden istemeden kurtaramazsın.” dediğinde inanamaz gözlerle ona bakıyordum. “Sana zarar vermem Lina. Ama seni bırakmayı da düşünmüyorum.” Ayağı kalkmak için hamle yapacakken gözlerim ağırlaştı. Az önce hazdan dolayı bir iğne vurdu da ben bunu hissetmemiş miydim? Kesinlikle sorunun cevabı evetti çünkü tam olarak boynumda keskin bir sızı hissediyordum!

17 yıl boyunca gerçek ailesinden ayrı kalan inci gerçekleri öğrendiğinde annesi ve babası onu istemez ve gerçek ailesinin yanına gitmek zorundadır.(klasik aile kurgusu)