"Bir kalbe iki aşk da sığıyormuş sevgilim; bir vatan bir sen..." Küçüklüğümden beri bir kalbe iki sevginin sığacağına hiç inanmazdım. Bir sevgi varsa bununla yetinmeliydik. Biri varsa diğeri eksik olmalıydı. Annem varsa babam,babam varsa annem olmayacaktı. Böyle de oldu. Hayatımın hiç küçümsenemeyecek kadar büyük bir bölümünü buna inanarak geçirdim. İki sevgiyi asla aynı anda hissetmedim. Bir kalbe iki sevgi sığmıyordu buna emin olmuştum. Sonra gerçek ailem geldi. Bana bir kalbe iki sevginin sığacağına inandıran annem ve babam vardı. Abilerim,hatta kardeşim bile vardı. Çok sevdiler, çok istediler. Anne,baba ve çocuktan oluşan o ailenin içine düşmek beni hiç olmadığı kadar afallattı. Ne yapacağımı asla bilemedim. Ailem vardı bu çok güzel bir şeydi. Abilerim benden nefret ediyordu bu çok kötü bir şeydi. İçine düştüğüm bu ehvenişer yani kötünün iyisi hâli kendi içimde çok uzun sürdü. Ne onlara kendimi açabildim ne de aramızdaki duvarları indirebildim. Beceriksizce kendi çapımda sevdim onları yalnızca. İçimde kimseye hissettirmediğimi sandığım savaşım hiç bitmedi ama ben hepsini çok sevdim. Zaman gerçekten her şeyin ilacıydı. Birdenbire kaldıramadığım o duvarlar kendiliğinden yıkılmaya başlayınca daha iyi anladım bunu. Bir şey istediğimiz anda olmuyorsa zorlamamak gerekiyordu. Daha güzel daha doğru bir anda bizi öyle veya böyle buluyordu. Ve bunlar olurken tüm savaşlarımın, gözyaşlarımın ve acılarımın şahidi ve mükâfatı olan adamlar benimleydi. Şahit abim, mükâfat sevgilim. Abimle kurduğumuz küçük dünyamıza inat,bizden bağımsız kurulan büyük dünyayı ben çok sevdim. 21/09/2021 💫 Kapak: @okyanus_grisi Bu bir KURGU`dur. Gerçek meslek, kişi ve kuruluşlarla alakası yoktur. Aile+aşk kurgusudur💙

Sosyal medyadan tanımadığın birisine yazarsan ve bu kişi okuldaki zorban çıkarsa n`olur?

Bir yerde okumuştum: "Tepeden tırnağa yaralısın, sevmek senin neyine. " yazıyordu. Kalbime kazımak istedim bu cümleyi, çok dokunmuştu.

Basit bir kan testi, Köksoy ailesinin hayatını bir anda altüst eden beklenmedik bir sırrı ortaya çıkarır. Doktorun açıklamasıyla birlikte aile, yıllardır fark etmedikleri karanlık bir gerçeğin tam ortasında kalır.

Birçok insanın yazdığı gerçek ailelem, üvey kardeş, zorbalık, nefretten sevgiye dönüşen aşk hikayesi, homofobik bir aile, sorunlu bir çocuk vb gibi klişelerin toplandığı bir hikâye yenilik aramayın. ~~~ !Homofobikler ve köpekler giremez!

Canını kaybettiği gün özgürlüğüne kavuşursa bir insan ne gelir başına ya da kimin başına ne getirir? Hiç keşfetmediği yerleri başka bir kişiliğe bürünmüş bir kadın keşfetmeye kalkınca gideceği yeri ya kana bular ya da kan olur... Bir baba onu öldürmeden canını aldıysa bir daha birine güvenebilir mi? Kendi mi yara olur yoksa yara mı açar? Küçük Dide büyür mü? -Büyür... -Ama aynı kalmaz, Ahsen Dide olur...

Her şeyini kaybetmiş olan Gece bir gün babaannesinin taşınma fikri sayesinde bir mahalleye taşınır ve orada yeni arkadaş, yeni komşular ve yeni okul.  Zorluklar ile karşılaşsada herkes ona iyi davranır ve bir sürü arkadaş edinir.  Fakat bir kişi hariç.  Yiğit Erdem Kuplay.  Ailesi olsa da yalnızlığa mahkum olmuş birisi. Sessiz, soğuk ve gıcık. Kimse ile arkadaşlık etmeyen Yiğit, Gece`ye aşık olur ama iki yıl geçse de söyleyemez ve kendi içinde bir şeyler yaşar. Bu da onun yorulmasına neden olur.  Bu da böyle bir aşk hikâyesi.  İyi okumalar 

Ailesini kaybetmiş olan Özge oldukça zengin olan teyzesinde kalır. Ama para mutluluğu satın almaz. Özge sınıfında dışlanır ve köle muammelesi görür. Fakat Özge arkadaş canlısıdır. Herkesle arkadaş olabilir. Yolda yürürken gerçek ailesi Hilal ile karşılaşır. Her şey hızlı gerçekleşir. Özge artık paha biçilemez bir hayattadır.

Doğduğu gün hastanede yapılan büyük bir hata sonucu yanlış aileye verilen, otizmli 17 yaşındaki bir genç kızın gerçek ailesine kavuşmasıyla başlayan sancılı uyum sürecini anlatıyor. Yıllardır bildiği düzenin bir anda değişmesi, yeni bir ev, bambaşka yüzler ve hiç bilmediği duygularla dolu bir yolculuk... Hem onun hem de gerçek ailesinin dünyası altüst olur.

Çocuk olmak belkide sadece oyunlar ve masallar değildi. Kar Aktan için bir kaybedişti, sevileceğine olan inancı bile yokken kaderin kendine kurduğu planlara beklenmedik yalanlara inandı. Kar Aktan, yirmi üç yıl boyunca sokaklarda gezinen hırsızlık yaparak yaşayan Kar. Kar taneleri 35 tane olurmuş anne, milyonlarca kar tanesini tek tek sayıp her birini yokluğuna atfedecek kadar kimsesizdim.

"Adını ben koydum, çünkü kader bile susmayı seçti. Okulun ilk gününden başlayan bu macera, doğum gününe dayanır mıydı?peki,bu yolculukta yanıma beş kişiyi alır mıydım, bu yolu seçer miydim bilinmez... Ama benim tek seçeneğim buydu. Belki de ben seçmiştim bu kitabı. Adını ben koydum ama sonunu sen yazdın."

Aile kurgusu. Öz kızlarını öldü sanan aile, Üvey kızlarını çok seven aile, Her şey ortaya çıkarsa sonra ne olur? Derin öz ailesin kabul edecek mi? Ya Derin’i ailesinden koparan kişi tanıdıkları biriyse, her şey açığa çıkınca ne olacak? Not, az miktarda bazı bölümlerde argo, küfür ve şiddet bulunmaktadır. *** Hikaye tamamen bana aittir. Kendi hayal gücümün ürünüdür. Fotoğraflar Pinterest’den alınsada kendim birleştirmiş olup, kurgunun ismi tamamen şahsıma aittir.

Mihrimah yıllardır sürdürdüğü rollerin ardına, anlaşmalı ailelerinin ona giydirdiği kılıfa uyum sağlardı. O bir kiralık çocuktu. Anlaşmalı aileleri ondan nasıl bir evlat olmasını istediğini söyler ve o da her zaman ona uygun davranırdı. Onun bir benliği var mıydı? Giydiği kılıfa uyum sağlamakla meşgul olan Mihrimah`ın benliği anlaşmalı olarak oynadığı karakterler yüzünden sular altında kaldığında kendin bulması artık çok zorlaşmıştı. Peki o bunun farkında mıydı? Mihrimah, bir gün ona iletilen bir mektup sayesinde öz kız kardeşi olduğunu iddia edilen bir kız çocuğuyla tanışır. Benliği anlaşmalı oynadığı karakterler ile iç içe geçtiğinde benliğini kaybetmiş olan Mihrimah tanıştığı kız çocuğu sayesinde geçmişe açılan kapıdan geçerek kendini ve geçmişinin hatıralarını tekrardan kazanabilecek miydi? . . . . Kara kara düşüncelere dalar gibi oldu, sonra bana dönüp, "Yelda`yı bırakırsan elinde hiçbir şey kalmayacak biliyorsun değil mi? Hayatın bomboş olacak," dedi soğuk bir sesle. "Hayatının anlamını anlaşma yaptığın ailelerin sana biçtiği kaftana göre yaşıyorsun. Anlaşmalı olarak oynadığın tüm karakterlerin bile bir ruhu vardı aslında ama Mihrimah kayıp bir ruh. Gerçek bir anneye, babaya veya kardeşe sahip değilsin. Sen kendi benliğine bile sahip değilsin. Sen gerçekten de kayıp bir ruhsun."

Ailesi ile beraber yaşadığı mahalle evinde karşı binasında yaşayan Oğuz ile ilişkileri arkadaşlığın dışına çıkmaya başlar. Peki ya Ekinin abisi Caner bu duruma nasıl tepki verecektir. Yılların bitiremediği arkadaşlık ve aşk...

Bazen sevgi geçmişten beri sizi tutsak eden bir prangadır... ZORLA! Ve biz "Sanıyorduk ki bu hikaye zıtlıkların, hayır bu hikaye zifirindi. Karanlık çoktan farkı açmıştı. "Bu roman inadın ve zıtlığın karanlığa esir olduğu bir sevginin sadece başlangıcıdır..

Gerçek ailesini bulan Derin artık sevdayı, dostluğu, ihaneti tadacaktı. Yüreği yanan adam sevdası için her acıyı çekmeye hazırdı. Gerçekleri öğrendiğinde ise yandığı kadar yakacaktı… “Baktım ki sen gelmiyorsun, sevdiğim… O halde ben de senin yanına gelecek her yolu denerim…” Güneşli ve Çiçek Kokulu günler dilerim… *** Hikayede şiddet, küfür, argo gibi tetikleyici unsurlarda içerebilir. Lütfen rahatsız olacak, etkilenecek kişiler okumasın. Hikaye tamamen bana aittir. Kendi hayal gücümün ürünüdür. Olan olaylar yada sözler hepsi benim hayal gücümün ürünüdür. Kapak tasarımı ChatGPT tarafından yapıldı. Kurgunun ismi de yazımı da tamamen şahsıma aittir.

Bu bir geçmişin veya geleceğin hikâyesi değildi. Onun da dediği gibi, kirletilmemiş bir gök yüzünün meselesiydi.

İstanbul’un sessiz boğaz kıyısında, yılların tozunu üzerinde taşıyan eski bir yalı vardı. Zamanın unuttuğu bu yerde, duvarların arasında saklı sırlar, toprak kokusuyla karışmış eski sayfalarda hayat bulmayı bekliyordu. Ayla elinde büyükannesinden kalma yıpranmış günlüğüyle yalıya ilk adımını attığında, geçmişin ve geleceğin ince bir çizgide buluştuğunu henüz bilmiyordu. O an, hayatının en büyük macerasının başlangıcıydı. Aşkın, gizemin ve çözülmeyi bekleyen sırların...

Bu küçük yaşımla "evlen "dediler bana. Ne sanıyolardı ki? Yalnız büyüyen birinden ne bekliyorlardı ki?Bununla mı çözülecekti her şey? Alışırmışım, öğrenirmişim... Öyle dediler acımadan. Arkadaşlar kötü içerik içemeyeceksek bir kitaptır. Tatlış bir kitap olmasını umuyorum.

Annesinin isteği üzerine evlenmeyi kabul eden kadının değişen hayatı ve ailesi hakkında öğrendiği gerçeklerle yüzleşmesi...

Var olmayan adalet yazılmaya geliyor!

Ailesinin izinden gidip asker olan kız. Önder edindiği adam gibi asker olan adam. Onların hayatı... Kitaba, hem buradan, hem wattpad üzerinden ulaşabilirsiniz. WhatsApp kanalıma ve instagram hesabıma bekliyorum. Hesap isimleri; andromedayolu

Kitap adı gibi öylesine yazıldı... Zorla evlendiği kocasının ölümü ile daha da berbat olan hayatını düzene sokmaya çalışan Ceylan. Hayatına giren çıkanların sayısı sizi bile delirtiecekken bakalım Ceylan neler yaşayacak.

Zeynep, küçük yaşlardan itibaren hayatın zorlu yüzüyle tanışmış, ailesine destek olabilmek için gençliğini işlerle geçirmişti. Üniversite hayali ertelense de asla vazgeçmemiş, sonunda kazanmayı başarmıştı. Tam her şey yoluna girmeye başlamışken, üçüncü sınıfın sonunda annesini kaybeder. Zeynep’in tek dayanağı olan annesi artık yoktur. Babasının onu, kendi yaşında bir adamla evlendirme isteği ise bardağı taşıran son damla olur. Kaçmaktan başka çaresi kalmayan Zeynep, bir gün kendisini ölümün eşiğinden kurtaran Aras’la yollarının yeniden kesişeceğinden habersizdir. Belki de bu karşılaşma, hayatının en büyük sınavı olacaktır… "Kimi zaman bir kaçış, aslında yeniden başlamaktır..." Kitabımın tüm hakları saklıdır izinsiz olarak kopyalanması ve paylaşılması durumunda gerekli işlemler başlatılacaktır bilginize.

Başını tekrar eğdi ve beni bir kez daha öptü. Bu sefer daha kısa, ama daha yoğun bir öpücüktü. “Beni öldürmeyeceğine söz vermiştin…” dedim kısık bir sesle. Ne diyeceğimi bilmiyordum ve düşünebildiğim ilk şeyi söylemiştim. Ardından alnını benimkine yasladı, sesi fısıltı gibi çıktı. “Ama seni mahvedebilirim Lina… Öyle bir mahvederim ki, kendini benden istemeden kurtaramazsın.” dediğinde inanamaz gözlerle ona bakıyordum. “Sana zarar vermem Lina. Ama seni bırakmayı da düşünmüyorum.” Ayağı kalkmak için hamle yapacakken gözlerim ağırlaştı. Az önce hazdan dolayı bir iğne vurdu da ben bunu hissetmemiş miydim? Kesinlikle sorunun cevabı evetti çünkü tam olarak boynumda keskin bir sızı hissediyordum!