Kızını ilk kez görmeye gittiğinde tutuklanan bir baba Babasından hiç haberi olmayan bir kız Babakız birleştiğinde ne olacak beraber görelim Aile birleşecek mi yoksa dağılacak mı Her şey hayal ürünüdür Argo ve küfür olabilir

Ben Okyanus, büyük bir Yangın’dan çıkmayı başarmış ama Kül’e dönmüş bir İstihbarat Ajanı.   Karanlık ve fırtınalı bir Okyanus, Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya...   Okyanus, içine çektiği herşeyi hırçın dalgaları ile boğardı. Mahvolurdu ama kendini kaybetmezdi. Ben Okyanus’tum, öyleyse neden kendi kendimi boğuyordum?   Okyanus’un, yıllar boyunca kendini korumak için zorlukla inşa ettiği duvarları onu yeni bulan gerçek ailesi yıkmayı başarabilecek miydi?   Okyanus’ta boğulacak mıdır?   Yangın’da Kül’e mi dönüşecektir?   Yoksa komutanının orman gözlerinde kaybolacak mıdır?   Nefret ettiği gökyüzünü tekrar sevmeye başladığında her şeyin üstesinden gelmeyi öğrenebilecek miydi?   Peki ya, Kızıl ailesi? Aile sırları, Okyanus’un bilinmeyen geçmişi...   Alabora Timi ve Kızıl Timi neden birlikte görev almaya başladı? Çözülmesi gereken askeri bir sır vardı ama herşey de küçük bir kızda saklıydı... Okyanus mu? Kül mü? Yoksa her ihtimalde de Okyanus’un Kül`ü müydü? “Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya, Şanlıurfa. Emret, komutanım!”   “Yüzbaşı Deniz Akif Alabora, Şanlıurfa. Emret, komutanım!”

"İkimizden biri ölmeliydi, kendimi seçtim." Bilge ve Yiğit`in hikâyesi, lise sıralarında başladı. Nefretten doğan bir aşk. Onlar, aynı hayali kuran iki kalp, aynı yolda yürüyen iki gençti. Ancak nikâh masasında alınan tek bir karar, bütün ömürlerini değiştirdi. Bilge, aşkını geride bırakıp gitti; Yiğit, yarım kalmış bir kalbin küllerinde kayboldu. Aradan geçen yedi yıl boyunca, ikisi de suskunluğun ve özlemin pençesinde yaşadı. Bilge, acil servisin zorlu dünyasında doktor kimliğiyle ayakta kalmaya çalışırken; Yiğit, devletin gölgeli koridorlarında kayboldu. Ve bir gün... kader onları hiç beklemedikleri bir anda yeniden karşılaştırdı. Bir kaza, Yiğit`i Bilge`nin çalıştığı hastaneye getirirken, aslında çok daha büyük bir hesaplaşmanın kapısı açılıyordu. Çünkü bu karşılaşma, sadece bir aşkın ikinci perdesi değil; geçmişin gölgelerinin, suskunlukla örtülmüş sırların ve yarım kalmış hayatların kesişimiydi. Bilge`nin sessizce taşıdığı yük, Yiğit`in ardına sakladığı gerçekler ve ailelerinin derin izleri... Hepsi, aşkları kadar büyük bir sırra dönüşmek üzereydi. Sensiz; aşkın sadakatle, geçmişin gelecekle çarpıştığı; bir kararın iki hayatı nasıl şekillendirdiğini sorgulatan dokunaklı bir yolculuk.Bazen aşk susar, bazen sırlar konuşur... Ama her zaman bir seçim yapılır.

Haftada iki bölüm atacağım,belki bazen daha fazla olur, 1 bölüm geçmiş 1 bölüm şimdiki zaman Şeklinde yapmak istiyorum Önceki kitaplarımı okumak isterseniz profilimden ulaşabilirsiniz

Zeynep, küçük yaşlardan itibaren hayatın zorlu yüzüyle tanışmış, ailesine destek olabilmek için gençliğini işlerle geçirmişti. Üniversite hayali ertelense de asla vazgeçmemiş, sonunda kazanmayı başarmıştı. Tam her şey yoluna girmeye başlamışken, üçüncü sınıfın sonunda annesini kaybeder. Zeynep’in tek dayanağı olan annesi artık yoktur. Babasının onu, kendi yaşında bir adamla evlendirme isteği ise bardağı taşıran son damla olur. Kaçmaktan başka çaresi kalmayan Zeynep, bir gün kendisini ölümün eşiğinden kurtaran Aras’la yollarının yeniden kesişeceğinden habersizdir. Belki de bu karşılaşma, hayatının en büyük sınavı olacaktır… "Kimi zaman bir kaçış, aslında yeniden başlamaktır..." Kitabımın tüm hakları saklıdır izinsiz olarak kopyalanması ve paylaşılması durumunda gerekli işlemler başlatılacaktır bilginize.

Kadına baktım. Baya afetti, fıstık gibi daş daş. Hazır bakmışken biraz daha baktım. Bu adam, kadını nasıl tavlamış acaba? "Ne bakıp duruyorsun karıma" diye konuşan dayıya baktığımda kaşlarımı kaldırdım "Çok dikkatimi çekti" dedim, geri durmadan. "Eşref saatinde mi tavladınız? Nasıl baktı size söyleyin de biz de bir şeyler kapalım" söylediğim şeyden sonra kadın gülümseyerek bana baktı, abimse dirseğiyle kolumu dürtüyordu. Oflayarak abime baktım, dayı da kaşlarını çatmış bana bakıyordu ama umrumda değildi "ne var abi yalan mı söyleyeyim ne dürtüp duruyorsun!" Abim anında renkten renge girerken sarışın afet kahkahayı bastı. "Ay ne güzel gülüyor," yanındaki kasıntı adama döndüm "bir de sen gül bakalım dayı, yanına yakışacak mısın?" bu dediğim şeyden sonra kadın, kocasının koluna alnını yaslayıp gülmeye devam etti "Dayı diyip durma bana, teyze" Anında afalladım "teyze kim lan" şaşkınlıkla kendimi gösterdim "bana mı teyze dedi o dayı?" "Hâlâ dayı diyor!" "Seninle uğraşamayacağım" "İsabet olur" Dik dik ona baktım. "Çok gıcıksın" "Sen daha gıcıksın ve karıma bakmayı kes!" Sarışın kadın şaşkınlıkla adama döndüğünde "pes artık" dedi "inanamıyorum Miran! Çocuk sayılır o!" "Ama hayatım alacaklı gibi bakıyor?" "Belki de gelecekliyimdir" herkes bana döndü "Of hadi ama! Hani pozitif falan olursa diye şaka yaptım" "Ok" dedi, adam Gece, daha dünyaya gözlerini açtığı anda hayattan koparılmış bir çocuktu; doğduğu gün hastanede bilinçli bir şekilde başka bir aileye verilerek hiç bilmediği bir oyunun içine sürüklenmiş, hiç ait olmadığı bir ailenin yanında büyümek zorunda bırakılmıştı. Onu sevgiyle büyütmeleri gerekirken, yalnızca kendi hırslarının gölgesinde büyütmüşlerdi Bu, sadece kayıp bir kızın hikâyesi değil... Bu, yeniden doğan bir Gece`nin hikâyesi...

Gerçek ailem kurgularını hep iyi kızdan okuduk değil mi? Gel bu sefer kötü sandığımız o kızdan okuyalım, Simay Naz kötü sandığımız o kızlardan birisi.

Yıllar sonra gerçek ailesini bulan bir kız... Bulduğu aile ile tüm acıların, gerçeklerin ve gözyaşların birer hiçten ibaret olduğunu öğrenirse ne olur? Huzurlu bir yaşamı hayal ettikçe karanlığın dibine daha da çekilen Asya, karanlığı ya aydınlıkla yok edecekti ya da karanlığa boyun eğecekti... Ona sunulan teklifleri reddeden Asya, karanlığın hükmü altına girmek yerine onun hakimi olmayı seçip herkese savaş açmıştı. Peki, istediği bu yeni karanlıkta huzuru bulabilecek miydi? Yoksa aydınlığa veda ettiği yerde, karanlığın ihanetiyle yüz yüze gelmesi an meselesi miydi? ✨ "Dudaklarının, tenimde nasıl duracağını merak ediyorum." Boğuk çıkan sesi ile bir an gözlerim dudaklarına kaydı ve o an dudaklarımın, tenindeki duruşu zihnimde canlandı. Derince yutkundum ve bakışlarımı tekrardan ona çevirdim. "Merakını gidermemiz gerek o zaman." Ve dudaklarım teninde en çok olmak istediği yere değdi. Dudaklarım dudaklarını buldu. ✨ Gerçek ailem İhanet Sırlar Gizem Örgüt Yaımlanma Tarihi: 21 Aralık 2025

Hazan, Annesinin ölümünden sonra dayısının zulmünden kaçan , bilmediği babasını bulan bir kadın, gerçek ailesiyle yaşadıkları, bir yandan anne olmaya çalışırken. Bir yandan kardeş olabilecek mi?

Nehir, sessizliğe gömülmüş bir geçmişin izlerini taşırken sakin bir hayat kurduğunu sanıyordu. Ta ki isimsiz bir zarf, eski bir yansımanın kapısını aralayana kadar. Şimdi hem kendi zihninin hem de geçmişin labirentlerinde kaybolmadan, gerçekleri bulması gerek. Ama bazı yankılar susmaz... bazı geçmişler asla geçmez.

Yolunu kaybeden yaprak, elbet birgün evini bulur... Rüzgar dindiğinde.

Ailevi sorunlarından kaçıp huzur aradığı şehirde, Nida’nın kaderi ıssız bir gece yarısı değişti. Sahilde peşine düşen saldırganlardan kurtulmak için can havliyle kendini yola attığında, onu bekleyen şey özgürlük değildi. Nida, yağmurdan kaçarken doluya; sahildeki serserilerden kaçarken şehrin en tehlikeli adamı Pars’ın kollarına düşmüştü. Yeşil gözlü bir felaket, acımasız bir mafya ve inatçı bir genç kız... Nida o gece sadece hayatını kurtarmadı, ruhunu da Pars’ın karanlık dünyasına mühürledi. "Masumiyet o sahilde bitti. Şimdi celladına aşık olma vakti."

Babasinin annesini öldürdügü haberini alan ciwan yıkılır. kendini suçlamaya başlar.daha annesinin vefatından yirmi dört saat geçmeden intihar eder.intihar etmeden önce ise çok yakin kardeşi gibi gördügü bir arkadaşına not yazarak kardeşi berfeyi emanet eder.ya bu çok güvendigi dostu ilerleyen zamanlarda duygularina engel olamayip kendisini abisi gibi gören kiza saplantılı bir şekilde aşk olursa.ve genç kizi hayatına mahkum ederse. kitabımda şiddet, argo kelime18 sahneler vardir ona göre okuyun.hergün bir yada iki bölüm atıyorum. Yaralı serçe kitabıdır.sadece ismi ve kapak resmi değişti.

KİRAZ MAHALLESİ🍒 Her mahallenin kendine özgü bir kokusu, bir rengi, bir sırrı vardır. Kiraz Mahallesi ise, umutla acının, sevdayla mücadelenin, geçmişle geleceğin kesiştiği bir yerdir. Yaren Çetinsoy, hayatın yükünü sırtında taşıyan genç bir kadındır. Bazen suskunluğu ile konuşur, bazen gözlerindeki derinlikte sakladığı sırlarla... Onun hikâyesi yalnızca kendi kalbinin değil, bir mahallenin kaderini de fısıldar. Çünkü kimi insanlar geldikleri yeri değiştirmez; varlıklarıyla oraya yeni bir ruh kazandırırlar. Kiraz Mahallesi`nin taş sokaklarında yankılanan her adım, aslında insanın kendi iç yolculuğuna da ışık tutar. Burada küçük görünen anlar, büyük anlamlar taşır; sıradan bir tebessüm bile yeri geldiğinde bir kalbi İyileştirir. Bu kitap, bazen en büyük gücün sessiz kalmakta değil, kalbini açabilmekte saklı olduğunu hatırlatır. Ve Kiraz Mahallesi, her satırında bize şunu söyler: "İnsan, en çok kendine tutunarak ayakta kalır... ve bazen kader, hiç ummadığın bir sokak başında seni bekler."

Rusya`dan Türkiye`ye savaş yüzünden gelen Verasya buradaki hayatından vazgeçmemekten asla pes etmez... +16

Kaçık bir özel hareket polisi ile çılgın bir istihbarat subayının evlat edinme süreci :)

İnci ailesi sandğı kişileri hiç tanımıyorsa hiç ailesi deilse ve 2 abisi varsa ve onlar ile illgili hiç birşey bilmiyorsa ne olabilir ki İyi okumalar

20 YIL ÖNCE İKİ BEDENİN ATEŞTEN KURTULUŞU AİLE .KAN . HERŞEY

"Var mısın iddiaya?" "Varım." ** %50 ihtimalimiz vardı. Ya o kazanacaktı ya da ben. Ya o mutlu olacaktı ya da ben. İkisinin aynı anda olma ihtimali yoktu. Bu hikayede herkes bir şeylerden vazgeçecekti. İnadından? Sevincinden? Yenildiklerinden? Yendiklerinden? Bilmiyorum.

tüm kurgu bana aittir. cennet mahallesi 0.2 adında ilk kurguudur. Atlas`ın babasının iflas etmesi ile birlikte, küçük bir mahalleye taşınmak zorunda kalırlar. Taşındıkları mahallede çarpıştığı kızı günlerdir rüyasına giren kız olduğunu anlayan Atlas, kıza aşık olur. Fakat kız çarpışmanın olduğu gün o kadar sinirlidir ki, Atlas`a karşı içinde bir öfke belirir. Atlas tanıştığı kızın gönlünü almaya çalışırken başına bir sürü bela açar...

Hayat insanlara nedenler sunar,sonuçlarını beklerdi. Kimi zaman o nedenlere isyan ederdik kimi zaman ise sonuçlarını arardık.Ben mesela arkadaşımın yalanına kanıp o eve gitmeseydim şu an burada,bu hapishanede olmayacaktım.O gün o eve gittiğimde bir daha hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını bilmiyordum.Bir daha annemi,kardeşimi,abimi göremeyeceğimi bilmiyordum ve daha da önemlisi bir daha gökyüzünü göremeyeceğimi bilmiyordum çünkü kimse hayatın bu kadar acımasız olduğunu söylememişti.17 yaşımda liseyi yeni bitirmiş bir öğrenci olarak girmiştim buraya şimdi ise 21 yaşındaydım hayatımdan giden koca bir beş yıl vardı.Herşeye rağmen gülmeyi,şarkı söylemeyi,resim çizmeyi seviyordum.Ben kim miyim? Ekim Tunalı ve siz herşeye rağmen bu kızın hikayesini okumak ister misiniz? Merhaba öncelikle kitabıma bir şans verip açıklama kısmını okuduğunuz için teşekkür ederim.Umarım beğenirsiniz Kitap instagram hesabı:alknnisa47 kitap hakkında konuşmak isterseniz veya gelecek bölümler hakkında alıntı bakabilirsinizzz🤍🌺

Hayatının en iyi rolünü oynadığını sanıyordu. Ama sahne, bir anda gerçeğe dönüştü. Kadir, hasta annesi ve kız kardeşi için boğaz tokluğuna çalışan, sıradan bir mahalle çocuğuydu. Hayatı büyük hayallerden değil, küçük hesaplardan ibaretti: bakkal borcu, kira günü, annesinin ilaç parası, kardeşinin okul masrafları, bitmeyen sorumluluklar. Onun dünyasındaki en büyük gerilim, ay sonunu getirip getiremeyeceğiydi. Ta ki yaşadığı mahalleye bir film seti kurulana kadar. Ucuz bir figüranlık, siyah bir takım elbise ve “Şahin” adı verilen geçici bir rol. Bir saat. Bin lira. Fazla soru sormaya gerek yoktu. Her şey basitti. siyah bir araba, Kadir’i ait olmadığı bir karanlığın içine sürükleyene kadar. O andan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Artık Kadir sadece bir figüran değildi. Kameralar yoktu, replikler yazılı değildi ve bu sahnede “kestik” diyecek kimse yoktu. Karanlığın içinden beliren siluet, ağır adımlarla yaklaştı. Belindeki silahın metalik ışıltısı karanlıkta kısa bir an parladı. Adam, silahı kabzasından çekip çıkardı. Kadir, soğuk metalin tenine değdiğini hissettiği anda gözlerini kapattı. Ardından o cümle geldi: “Nihayet tanıştık, Şahin efendi.” Bu figüran, yeraltı dünyasının kayıp veliahtı mıydı? Yoksa sadece yanlış zamanda, yanlış kostümü giymiş bir zavallı mı? Kim bilir.. Ama bir şey kesin: bu dünyada figüranlar sadece rolleriyle oynar. Kimi hayatta kalır, kimi başkalarının rollerini çalar. Ve hepsi, siyah ve absürt bir sahnede, tehlike ile komedinin tam ortasında. Figüran — Tehlike, karanlık ve absürtlüğün kesiştiği yerde.

Yaşadığı büyük depremden sonra ailesini kaybetmiş genç bir kız ve hiç kızları olmayan Karalar. Kader mi onları bana getirmişti yoksa her şey planlımıydı? Karalar büyük bir gizemdi, çözülmesi imkansız derece de zor olan problemdiler ama ben çözecektim. Başka şansım yoktu.

İlk deneyimimdir Saygı çerçevesindeki tüm yorumlara açığım. ‘’ arkadaşların haklı bir süredir bu kamptayım su ana dek güvenlikle alakalı bir sorun çıkmadı ve kolun gerçekten müdahale istiyor ‘’sözlerimi fazla takmadı tam itiraz edecekken tekrar konuştum ‘’ hadi ama sadece 4 dakika ver bana elim hem hızlı hem de hafifdir saymaya başla istersen’’ dedim bir yandan masadaki cerrahi eldivenlere uzandım’’ 1 sn geçerse kalkar gidersin bende seni durdurmam olurmu’’ şimdi o beni süzmeye başladı gözleri önce saçlarımda sonra gözlerimde takılı kaldı ‘’ başla istersen süren geçiyor’’ dedi .

O gece bir imkansızı gerçekleştirdik. Galata ve Kız Kulesi kavuştu. Ve o gece İstanbul bizi ağlayarak izledi. ... "Daha önce hiç gelmeyenler bile özler İstanbul`u. Burası sanki, herkesin daha önce hiç gelmediği evidir." ... Galata ve Kız Kulesi.