HERHANGİ BİR ÇALINTI DURUMUNDA UYARI YAPILMADAN GEREKLİ İŞLEMLER BAŞLATILACAKTIR... GÜÇLÜ KADINLAR SERİSİ-1 Her yüksek kahkahaların altında derin bir sessizlik yatar... °°°°°° "Dikkat et" Kulağımı teyit geçen mermiyle kafamı eğip koşmaya devam ederek, binaya yaklaştım. "Dakika ver Gölge" Kulağımda ki cihaza dokunup, cevap verdim. "Üç dakika, on saniye" dedim sakin bir tonda. "Dakika ver dedi-" Kulaklıktan kesildiğini belli eden cızırtılı sesle, sırtımı yasladığım duvardan telaşla kaldırdım İşte şimdi gerçekten bitmiştim. _________________________ "Bugün buradan bir kişi sağ çıkacak" deyip karşımda pişkince sırıtan şerefsize baktım. "Dua et ki ben sağ çıkmayayım, diğer türlü senin cehennemine kucak kucak odun taşıyacağım" dedikten sonra yerde yatan ölmemiş adamlardan biri gözüme çarparken, silahımdan çıkan kurşunla son nefesini verdi. Tetiğin ucunu tekrar karşımdaki yaşayan tek şerefsize çevirirken, ortamda tek el silah sesi duyuldu. °°′°°°°°° "SEN DE KİMSİN BÖYLE?" BEN GÖLGE`YDİM Karanlığa mecbur bırakılmış, kaderin siyahlığına bulanmış bir geçmişe sahip, şu anın en sessiz ve en tehlikeli askerlerinden biriyim. Ben Artemis Dora KIZILHİSAR namı diğer GÖLGE...

"Beş yıllık aşkımız bir iftirayla bitti. Yıllar sonra, kocamdan kaçarken onunla bir cinayet işledik. Ben Vera. Bu, aşkın beni nasıl öldürdüğünü değil, nasıl yeniden doğurduğunu anlatan hikayem." Ankara`nın tozlu sokaklarından İstanbul`un sisli bir sabahına uzanan; iftiranın, ihanetin, zorla evliliğin ve nihayetinde özgürlüğün destanı...

Beklenmedik ihanet Beklenmedik teklif Yeni kişiler ve yeni hayatlar?

"Adını ben koydum, çünkü kader bile susmayı seçti. Okulun ilk gününden başlayan bu macera, doğum gününe dayanır mıydı?peki,bu yolculukta yanıma beş kişiyi alır mıydım, bu yolu seçer miydim bilinmez... Ama benim tek seçeneğim buydu. Belki de ben seçmiştim bu kitabı. Adını ben koydum ama sonunu sen yazdın."

Birçok insanın yazdığı gerçek ailelem, üvey kardeş, zorbalık, nefretten sevgiye dönüşen aşk hikayesi, homofobik bir aile, sorunlu bir çocuk vb gibi klişelerin toplandığı bir hikâye yenilik aramayın. ~~~ !Homofobikler ve köpekler giremez!

Ülgen Kor ARSLAN "`Ölüm bize ne uzak, bize ne yakın ölüm Ölümsüzlüğü tattık, bize ne yapsın ölüm.` demiş Erdem Beyazıt. İşin sonunda varsa şehadet şerbeti, seve seve içeriz komutanım. Ben ve timim her türlü vazifeye hazırız." Albayın gözlerindeki parıltı içindeki gurur duygusunu haykırıyordu. "Var olun evlat, var olun." (Bu kitap hiç bir kurum ve kuruluşla bağlı olmayıp tamamen hayal ürünüdür. İçerisinde rahatsız edici unsurlar barındırır. +16 yaş için uygundur.)

İmkansız bir aşk, aile sırları ve kaderin oyunu.. “Her karanlığın ardında bir ışık, her sessizliğin ardında bir sır sakladır” İstanbul insanı karşılamaz. Sadece izler. Alin, Urla’da bıraktığı sessiz hayatın ardından İstanbul’a taşındığında bunun geçici bir yabancılık olduğunu sanıyordu. Yeni ev, yeni okul, yeni insanlar… Hepsi alışılabilirdi. Ama bazı şehirler vardır; insanı içine almaz, çözmeye çalışır. Boğaz Akademisi’nin duvarları arasında sırlar konuşulmaz, saklanır. Aile içindeki sessizlikler, açıklanmayan bakışlar ve adı fısıltıyla anılan bir çocuk: Karan. Hukuk okuyan, mesafeli, karanlık… Ve olması gerekenden fazla şey bilen. Alin için bu şehir sadece bir başlangıç değil; aynı zamanda bir sınav. Çünkü bazı gerçekler vardır; onlardan kaçtığını sanırken tam ortasına düşersin.

En başından beri yalnış bi ailede büyüyen Milanın yeni hayatı

Aile kurgusu. Öz kızlarını öldü sanan aile, Üvey kızlarını çok seven aile, Her şey ortaya çıkarsa sonra ne olur? Derin öz ailesin kabul edecek mi? Ya Derin’i ailesinden koparan kişi tanıdıkları biriyse, her şey açığa çıkınca ne olacak? Not, az miktarda bazı bölümlerde argo, küfür ve şiddet bulunmaktadır. *** Hikaye tamamen bana aittir. Kendi hayal gücümün ürünüdür. Fotoğraflar Pinterest’den alınsada kendim birleştirmiş olup, kurgunun ismi tamamen şahsıma aittir.

Gerçek ailesini bulan Derin artık sevdayı, dostluğu, ihaneti tadacaktı. Yüreği yanan adam sevdası için her acıyı çekmeye hazırdı. Gerçekleri öğrendiğinde ise yandığı kadar yakacaktı… “Baktım ki sen gelmiyorsun, sevdiğim… O halde ben de senin yanına gelecek her yolu denerim…” Güneşli ve Çiçek Kokulu günler dilerim… *** Hikayede şiddet, küfür, argo gibi tetikleyici unsurlarda içerebilir. Lütfen rahatsız olacak, etkilenecek kişiler okumasın. Hikaye tamamen bana aittir. Kendi hayal gücümün ürünüdür. Olan olaylar yada sözler hepsi benim hayal gücümün ürünüdür. Kapak tasarımı ChatGPT tarafından yapıldı. Kurgunun ismi de yazımı da tamamen şahsıma aittir.

Yıllar sonra ise kader onları tekrar bir araya getirecekti. Mirhan çocuklu aşkı olduğunu bilmeden Liyanın habersiz resimleri çekecek ve bir kez daha aşık olacaktı. Liya Yeşil gözlü çocuğu hiç unutamamıştı. Çünkü ona söylediği şarkıyı unutamamıştı. “Teklif ediyorum benimle evlenir misin?” "Geçmişim,çocukluğumun, geleceğim gözümün önünde tek tek ölüyordu. Oysa ben vuslatı beklerken, kalbimden hançer yemiştim."

Deli Timi, "imkansızı başarmak" mottosuyla çalışan, sınır tanımayan bir askeri timdir. Hayatları, tehlikeli ve gizli görevlerle şekillenirken, birbirleriyle olan ilişkileri onları sadece asker olarak değil, bir aile olarak da birbirine bağlamaktadır. Devrim Komutan`ın liderliğinde, timin her üyesi, görevde hayatta kalma mücadelesinin yanı sıra, kendi iç savaşlarıyla da yüzleşir. Fakat her şeyden önce, bir şey kesindir: Hedef yok, sınır yok.

Lara`nın hayatına girelim mi?

Sosyal medyadan tanımadığın birisine yazarsan ve bu kişi okuldaki zorban çıkarsa n`olur?

Zeynep, küçük yaşlardan itibaren hayatın zorlu yüzüyle tanışmış, ailesine destek olabilmek için gençliğini işlerle geçirmişti. Üniversite hayali ertelense de asla vazgeçmemiş, sonunda kazanmayı başarmıştı. Tam her şey yoluna girmeye başlamışken, üçüncü sınıfın sonunda annesini kaybeder. Zeynep’in tek dayanağı olan annesi artık yoktur. Babasının onu, kendi yaşında bir adamla evlendirme isteği ise bardağı taşıran son damla olur. Kaçmaktan başka çaresi kalmayan Zeynep, bir gün kendisini ölümün eşiğinden kurtaran Aras’la yollarının yeniden kesişeceğinden habersizdir. Belki de bu karşılaşma, hayatının en büyük sınavı olacaktır… "Kimi zaman bir kaçış, aslında yeniden başlamaktır..." Kitabımın tüm hakları saklıdır izinsiz olarak kopyalanması ve paylaşılması durumunda gerekli işlemler başlatılacaktır bilginize.

Bu roman, birnirine aşık olarak evlenen fakat zamanla evlilikleri sarsıntıya uğrayan yirmili yaşlarda bir çifti anlatıyor.Genç kız çok sevdiği eşi tarafından sevgisizliğe ve ilgisizliğe maruz kalır.Eşinin bu hallerine anlam veremez hatta onu artık sevmediğini düşünür çünkü ikiside birbirini tanımayan aynı evin yabancıları olmuşlardır.Genç kız, içine düştüğü yalnızlık kuyusunda çırpınıp durur.Eşiyle bu durumu konuşmaya çalışır fakat eşi kendini işine o kadar odaklamıştır ki genç kızla aralarına koyduğu uçurumu farketmez.Genç kızın yalnızlığını bastırdığı tek yer kendine ait olan çiçek serasıdır.Bitkilerini asla ihmal etmez ve gününü serasında geçirir. "Yükledin tüm yalnızlığı omuzlarıma!Bu dört duvar arasında bir başıma yalnız bıraktın beni.Sen hiç gözlerinin bana nasıl bu kadar yabancı baktığını gördün mü?Görsen dayanamazdın zaten çünkü ben sana hiç öyle bakmadım, tüm sevgimle baktım gözünün içine.Benim annem de babam da sendin, senden başkasını aile bilmedim ben!Biliyor musun bence biz iki evli insan değiliz, biz aynı evin yabancılarıyız." Genç adam tiryakisi olduğu gözlere baktı, ilk günki gibi güzeldi eşinin gözleri.Yaptığı yanlışın farkındaydı.Oysa her şeyi eşini korumak için yapmıştı kendince fakat onu yanında tutamamıştı.Eşi elinde valiziyle evi terk ediyordu.Bu evliliği kurtarabilecek miydi?

İmkânsız neydi? Belki de imkânsız olan bizdik. Asıl imkânsız olan ise, onun gözlerinde saklı duran o büyülü aşktı. Biz, farklı dünyaların insanlarıydık… Birimiz Yunanistan’ın saygın bir bakanı, diğerimiz Türkiye’nin üniformasıyla sınırları bekleyen bir asker. Ve aramızda duran tek şey, sessizce akan Meriç’ti. Ama o nehir… Onun mavilikleri, gözlerine benzeyen o derin sular… Her şey beni ona biraz daha çekiyordu. Gözlerinin benim olmasını istedim; yalnız bana bakmasını, yalnız beni sevmesini… Geçmişim peşimi bırakmazken, tek dayanağım olan dedemin gölgesi her adımımda üzerimdeyken bile, kalbimi ona teslim ettiğimi nihayet kabul etmiştim. Çünkü ne olursa olsun, ben onun kalbinde bir mülteciydim. Ve biliyordum… Bu aşk ya beni o nehirde boğacak, ya da adını bilmediğim bir özgürlüğe taşıyacaktı.

Dağlar kardeş, bayırlar kuzen,sular onu aileden bilir. Her bir askerin bir hikayesi olur da onun gibisine az rastlanır. Şimdi okuyacağınız yeni kurguda daha önce görmediğiniz birini göreceksiniz. Bu vatan için binlerce can veyahut şehit verildi. Her biri bu kutsi yurdu korumak için can verirken tek düşündükleri yapmadıklarındaydı. Onların aileden bile üstün tuttuğu, aşk diye saydığı bu vatan onlara çok şey borçlu. Tüm şehitlere Allah`tan rahmet yakınlarına başsağlığı dilerim. Nightdarkgirl34 ile farklı bir asker kurgusuyla karşınızda durmaktadır. BAŞLAMA TARİHİ: 23.01.2025 BÖLÜM ATMA TARİHİ: 03.05. 2025

Bilinmeyen : ben seni rastgele sevmedim ki Bilinmeyen: ihtimallerden seçmedim ki Bilinmeyen: yanarsa yansın canım Bilinmeyen: ben senden razıyım

Annesi ,halası ve yengesinin konusmasinda kuzeni bildiği Asya`nın aslında üvey olduğunu öğrenir ve bunu Asya`ya söylemek ister hikaye böyle başlar 💜💜💜

Aile kurgusu Yaren Turan`ın yeni ailesiyle tutunma çabası

O gün zalim prens, prensesi balo salonunun ortasında terk etmişti ve prenses kendine vir söz verdi ‘bir daha aşık olmayacaktı’. Masalın sonunda prenses bir daha sevmeyecek prens ise bir daha böyle sevilmeyecekti. 12 yaşındaki Sümeyye küçük yaşta bütün ailesini kaybetmişti. Artık kendi kendine yetmeye çalışıyordu. İçine kapanmıştı ve asla konuşmuyordu. Kafasında sürekli çalan o melodi ise babasının masalıydı.

"Bir kalbe iki aşk da sığıyormuş sevgilim; bir vatan bir sen..." Küçüklüğümden beri bir kalbe iki sevginin sığacağına hiç inanmazdım. Bir sevgi varsa bununla yetinmeliydik. Biri varsa diğeri eksik olmalıydı. Annem varsa babam,babam varsa annem olmayacaktı. Böyle de oldu. Hayatımın hiç küçümsenemeyecek kadar büyük bir bölümünü buna inanarak geçirdim. İki sevgiyi asla aynı anda hissetmedim. Bir kalbe iki sevgi sığmıyordu buna emin olmuştum. Sonra gerçek ailem geldi. Bana bir kalbe iki sevginin sığacağına inandıran annem ve babam vardı. Abilerim,hatta kardeşim bile vardı. Çok sevdiler, çok istediler. Anne,baba ve çocuktan oluşan o ailenin içine düşmek beni hiç olmadığı kadar afallattı. Ne yapacağımı asla bilemedim. Ailem vardı bu çok güzel bir şeydi. Abilerim benden nefret ediyordu bu çok kötü bir şeydi. İçine düştüğüm bu ehvenişer yani kötünün iyisi hâli kendi içimde çok uzun sürdü. Ne onlara kendimi açabildim ne de aramızdaki duvarları indirebildim. Beceriksizce kendi çapımda sevdim onları yalnızca. İçimde kimseye hissettirmediğimi sandığım savaşım hiç bitmedi ama ben hepsini çok sevdim. Zaman gerçekten her şeyin ilacıydı. Birdenbire kaldıramadığım o duvarlar kendiliğinden yıkılmaya başlayınca daha iyi anladım bunu. Bir şey istediğimiz anda olmuyorsa zorlamamak gerekiyordu. Daha güzel daha doğru bir anda bizi öyle veya böyle buluyordu. Ve bunlar olurken tüm savaşlarımın, gözyaşlarımın ve acılarımın şahidi ve mükâfatı olan adamlar benimleydi. Şahit abim, mükâfat sevgilim. Abimle kurduğumuz küçük dünyamıza inat,bizden bağımsız kurulan büyük dünyayı ben çok sevdim. 21/09/2021 💫 Kapak: @okyanus_grisi Bu bir KURGU`dur. Gerçek meslek, kişi ve kuruluşlarla alakası yoktur. Aile+aşk kurgusudur💙

"Hani bana ?" Diye sordum. Hayat ise bana "kıyamam sana" demedi. "Kayboldun balca" demeyi seçti.

Birileri vardır hep kaybeder birileri ise kaybedenlerden priv kasarak hayatını yaşar. Ben kaybedenlerin tarafındaydım. Neye göre kime göre bilinmez. Koca 20 yıl kızının acısını çeken bir aile ve kendi ayakları üzerinde durmasını bilen Derin.. Kader onları bir şekilde bir araya getirmişti. Sırada birbirlerine verecek şans kalmıştı.