Ailesi tarafından öldü bilinen Sera`nın ailesinin karşısına çıktıktan sonra neler olacağını nerden bilebilirki?

Başını tekrar eğdi ve beni bir kez daha öptü. Bu sefer daha kısa, ama daha yoğun bir öpücüktü. “Beni öldürmeyeceğine söz vermiştin…” dedim kısık bir sesle. Ne diyeceğimi bilmiyordum ve düşünebildiğim ilk şeyi söylemiştim. Ardından alnını benimkine yasladı, sesi fısıltı gibi çıktı. “Ama seni mahvedebilirim Lina… Öyle bir mahvederim ki, kendini benden istemeden kurtaramazsın.” dediğinde inanamaz gözlerle ona bakıyordum. “Sana zarar vermem Lina. Ama seni bırakmayı da düşünmüyorum.” Ayağı kalkmak için hamle yapacakken gözlerim ağırlaştı. Az önce hazdan dolayı bir iğne vurdu da ben bunu hissetmemiş miydim? Kesinlikle sorunun cevabı evetti çünkü tam olarak boynumda keskin bir sızı hissediyordum!

Sevmeyi bilen, incitmeden, kırmadan seven adam, merhameti, şefkati ve sevgisiyle sarmalayacaktı canından çok sevdiği kadının yaralarını... Merhametine aşık olacaktı kadın adamın. Çünkü çok yakışıyordu merhamet adama... Güzel seven, merhametli adamla aşkı öğrenecek kadının hikayesi ... Leyal❤Mirza *Dilem= Gönül ilacı

Yağmur yağıyordu. Asel’in gözünde bu, gökyüzünün birileri için ağladığının işaretiydi. Ne zaman yağmur yağsa, doğa ananın birileri için üzüldüğünü düşünürdü. Bazıları için "ne kadar saçma bir düşünce" gibi gelse de Asel gibi güçleri olan kişiler için bu bir gerçekti. Tanrı var mıydı? Asel, bunu bilemiyordu... Anneleri ve babaları yoktu; savaşta hayatlarını kaybetmişlerdi. Geride sadece ikiz kardeşi Ege kaldı. "Yaşama sevincim," diye seslenirdi Asel, ona. Ah, bir de birlikte yetimhaneye düştükleri o beş mutasyona uğramış deliler vardı hayatlarında. Doğru duydunuz, mutasyona uğramış beş deli, belki yedi demek yanlış olmaz. Aileleri, birbirleriyle dosttu bu yedi gencin. Hepsi Avanson Krallığı’nda yaşıyorlardı; yani önceki adıyla Avanson Krallığı, şimdiki adıyla Mortredia. Büyük savaş patlak verene kadar Avanson da yaşamlarını sürdürüyorlardı... Asel ve Ege, krallığın prenses ve prensiyken; Doğukan, Anıl, Yağmur, İzgi ve Lena, krallığın soylu ailelerinden geliyorlardı. Bolluk ve bereket içinde yaşarken, en küçükleri sadece 2 yaşındaydı... Ailelerine sadık olan sevgili Mithat amcaları sayesinde, o yıkıcı savaştan kurtulabilmişlerdi. Ancak, çocuklar için güvenli bir gelecek sağlamak adına Mithat, onları bir yetimhaneye bırakmayı tercih etmişti. Çocuklar, 8 yaşına gelene kadar güçler ve Kader Kitabı hakkında bilgiler edinmişti. Bu bilgileri, birkaç deftere yazarak kalıcı hale getirmiş ve bir gün, bu defterleri çocuklara hediye olarak verip, sırra kadem basmıştı… Mithat, çocuklar için güvenli bir liman, dağ gibi sağlam bir figürken, birdenbire gizemli bir şekilde ortadan kaybolmuştu. Ondan geriye sadece birkaç defter kalmıştı… Küçük Asel, bir köşede düşünmeye başladı: Annem yok, babam yok… Hayatımda sadece bu altı çocuk var. Kimseye bağlanmamalı ve güvenmemeliyim. Ailemi korumalıyım. Belki de bilmiyordu ama diğerleri de benzer düşünceler içerisindeydi. Her biri bir karar verdi: Ege: Sadece bu altı kişi benim ailem. Onlara her şeyimi vereceğim. Anıl: Hep gülecek ve ailemi mutlu edeceğim. Onları asla bırakmayacağım. Doğukan: Ne olursa olsun, onları koruyacağım. Ailem bir arada kalacak. Lena: Onların hep bir adım arkasında olacak, onları koruyacağım. Yağmur: Onların kalbindeki yaraları saracak, tek tek iyileştireceğim. İzgi: Onlara her zaman yol gösterecek, doğru yolu bulmalarını sağlayacağım. Ve işte bu yedi gencin muhteşem hikayesi, yeniden yazılmaya başlıyordu...

Zeynep, küçük yaşlardan itibaren hayatın zorlu yüzüyle tanışmış, ailesine destek olabilmek için gençliğini işlerle geçirmişti. Üniversite hayali ertelense de asla vazgeçmemiş, sonunda kazanmayı başarmıştı. Tam her şey yoluna girmeye başlamışken, üçüncü sınıfın sonunda annesini kaybeder. Zeynep’in tek dayanağı olan annesi artık yoktur. Babasının onu, kendi yaşında bir adamla evlendirme isteği ise bardağı taşıran son damla olur. Kaçmaktan başka çaresi kalmayan Zeynep, bir gün kendisini ölümün eşiğinden kurtaran Aras’la yollarının yeniden kesişeceğinden habersizdir. Belki de bu karşılaşma, hayatının en büyük sınavı olacaktır… "Kimi zaman bir kaçış, aslında yeniden başlamaktır..." Kitabımın tüm hakları saklıdır izinsiz olarak kopyalanması ve paylaşılması durumunda gerekli işlemler başlatılacaktır bilginize.

Annesi ,halası ve yengesinin konusmasinda kuzeni bildiği Asya`nın aslında üvey olduğunu öğrenir ve bunu Asya`ya söylemek ister hikaye böyle başlar 💜💜💜

Afra okulun partisinde gördüğü bir çocuğu beğenir. İşte her şey o andan sonra başlar; başına o kadar bela açılırki artık tek çaresi o kişiyi bulmaktır. Bu sırada adamın ona platonik olduğundan bir haberdir. Yolları tekrar nasıl kesişecek?

𝙻𝚒𝚜𝚎 𝙺𝚞𝚛𝚐𝚞𝚜𝚞𝚍𝚞𝚛. Baş Karakterlerimiz 𝙳𝚎𝚏𝚗𝚎🪐𝙱𝚊𝚝ı𝚗 𝚈𝚊𝚗 𝙺𝚊𝚛𝚊𝚔𝚝𝚎𝚛𝚕𝚎𝚛𝚒𝚖𝚒𝚣✨ Melin ⚡Rüzgar Kaan Efe Selin dir.

Kardelen, yetimhanenin soğuk duvarları arasında dünyaya gözlerini açmıştı. Annesi orada çalışan bir hizmetliydi, fakat minicik bebeğini kucağında bir kez koklayıp sessizce bırakıp gitmişti. Ne kimse soru sordu ne de yadırgadı bu durumu; sadece titreyen o küçücük bedeni kucaklayıp büyütmeye çalıştılar. Yıllar geçti... Kardelen artık on iki yaşına basmış, masum bakışlarıyla içine kapanık ama bir o kadar da sevgi dolu, tatlı bir kız olmuştu. Çocuk ruhu, büyüyen bedeninin içinde hâlâ saklıydı. Ve işte o gün geldi... Yetimhanenin kapısından içeri giren bir aile, kalabalığın içinde onun mahcup gülüşünü fark etti. O an her şey değişti; Kardelen`in kaderi, o bakışlarla birlikte yeni bir yola doğru akmaya başladı.

"Sonuçlara göre....." Tek bir adım hayatımda bir çok şeyi değiştirecekti. Ya geri.. Ya ileri .. Seçimim en başında belliydi.... ** Gerçek ailem hikâyesidir. Güzel şeyleri keşfetmek için sabır ve tek bir adım yeterlidir. ** Olumsuz öğeler içerebilir !!!

Su soğuktu. Elimi uzattığımda beni üşüten sonrasında sıcaklığına alıştıran basit bir sıvıydı. İçimdeki alev büyüdü. İlk başta ellerimin arasından kayıp giden küçük kar tanelerini andıran kıvılcımlar zamanla büyük bir kar topu hâlini aldı. Yıllanmış ağaçtan sararmış bir yaprak süzülerek yere düştü. Üzerine basılan sayısız ayaklar sayesinde binlerce kez parçalara ayrıldı. Ateş yaktı. Su boğdu. İnce parmaklarımın arasından süzülen kan damlaları zemine parlak bir sıvı damlattı. Gözlerim kapanmadan önce onun gözlerini gördüm. Elini yüzüme uzatıp titreyen parmaklarıyla yanağıma dokundu ama ona cevap veremedim. Hissettiğim son şey saçlarımı öpen sıcak dudakları oldu. " Üzgünüm " dedi kısık çıkan sesiyle. " Beni affedebilecek misin? "

Kanaması olduğu için bebeğini evde tek bırakan bir aile, geri döndüklerinde ne bebeklerini nede hizmetçiyi bulabilmişlerdi. Sertçe yutkundum, anne ve baba bile demek istemediğim ailem tam karsımdaydı. "Benim burda ne işim var?!" "Sen bizim kızımızsın Kar sen bir Alin varisisin!" Sinirli bir soluk verdim, "siz benim ailem değilsiniz!" Beni umursasalardı o gece o evde tek başıma kalmak zorunda kalmazdım, ben o gece kışın ayazında sokağa terk edilen bir bebektim. Yıllar sonra usta bir hırsız olmuştum.

Herşey O Akşam Babamın İçtiği Viski İle Başladı…Hayatımın Aşkını Böyle Bulacağım Aklımın Ucundan Geçmezdi….🦋

Kaya kardeşler her kitapta aşk, aile, inanç ve kendi kalpleriyle sınanacaklar.

Aile kurgusu. Öz kızlarını öldü sanan aile, Üvey kızlarını çok seven aile, Her şey ortaya çıkarsa sonra ne olur? Derin öz ailesin kabul edecek mi? Ya Derin’i ailesinden koparan kişi tanıdıkları biriyse, her şey açığa çıkınca ne olacak? Not, az miktarda bazı bölümlerde argo, küfür ve şiddet bulunmaktadır. *** Hikaye tamamen bana aittir. Kendi hayal gücümün ürünüdür. Fotoğraflar Pinterest’den alınsada kendim birleştirmiş olup, kurgunun ismi tamamen şahsıma aittir.

Gerçek ailesini bulan Derin artık sevdayı, dostluğu, ihaneti tadacaktı. Yüreği yanan adam sevdası için her acıyı çekmeye hazırdı. Gerçekleri öğrendiğinde ise yandığı kadar yakacaktı… “Baktım ki sen gelmiyorsun, sevdiğim… O halde ben de senin yanına gelecek her yolu denerim…” Güneşli ve Çiçek Kokulu günler dilerim… *** Hikayede şiddet, küfür, argo gibi tetikleyici unsurlarda içerebilir. Lütfen rahatsız olacak, etkilenecek kişiler okumasın. Hikaye tamamen bana aittir. Kendi hayal gücümün ürünüdür. Olan olaylar yada sözler hepsi benim hayal gücümün ürünüdür. Kapak tasarımı ChatGPT tarafından yapıldı. Kurgunun ismi de yazımı da tamamen şahsıma aittir.

Yolunu kaybeden yaprak, elbet birgün evini bulur... Rüzgar dindiğinde.

15 yıl önce yaşadıklarının getirisini hâlâ çeken Hayat ve karşısına en umulmadık anda çıkan Turhan`ın hikayesine hoşgeldiniz.

Hazan, Annesinin ölümünden sonra dayısının zulmünden kaçan , bilmediği babasını bulan bir kadın, gerçek ailesiyle yaşadıkları, bir yandan anne olmaya çalışırken. Bir yandan kardeş olabilecek mi?

Bir kızımız var bu kızımız kendisine atılan iftira sebebiyle ailesi tarafından sorgulanmadan sorulmadan 13 yaşında sokağa atılıyor. Memleketinden İstanbul gibi tekin olmayan ve büyük bir şehire taşınıyor elinde bulunan bir miktar parayla. Sokaklarda kalıyor hem çalışıyor hem de okumaya çalışıyor, bir süreliğine yanlış bir yola sapsa da hemen doğru yolu buluyor ve üniversiteye giderek vatana yararlı bir Türk kadını oluyor. Uzun bir göreve gidiyor o görev sırasında hayatının aşkıyla tanışıyor ancak yolları Miranın biten göreviyle ayrılıyor. Bir hikaye başlamadan yarım kalıyor. Görevden hemen sonra tayini çıkan Mira Ailesinin memleketine taşınıyor ve onların 3 sokak alt mahallesinde yaşamaya başlıyor. peki Mira aşık olduğu adamla tekrar karşılacak mı? ailesi ile karşılacak mı? Ailesi ile karşılaşırsa sonucunda neler olacak? gelin Miranın ağzından dinleyelim... İYİ OKUMALAR DİLERİM YAZRINIZ DÜŞ SOKAĞI.

Vatana aşık bir tim Bozkurt Timi

Bir çift kara göze vurgun

Behişt; kelime manasıyla Farsça cennet, uçmak anlamına gelir. Belki de bir asker için kullanmaya en uygun sıfat budur... İlkay o gün başına geleceklerden bihaber ailesiyle ve nişanlısıyla vedalaşıp kolay bir operasyona gideceklerini düşünürken badisinin, hayatını emanet ettiğinin kardeşinin kolları arasında şehit olmasıyla tüm hayatının değişeceğini bilmiyordu... Özel olarak kurulmuş bir timin artık yaşları dolayısıyla geri göreve çekilmesiyle birlikte Türkiye’de bir ilk gerçekleştirilerek ilk defa bir kadın tek başına yıllar sürecek bir görev için düşmanların içine sızdırıldı. İşte her şey ondan sonra başladı! Kimsenin yüzünü, yaşını ya da cinsiyetini bilmediği teröristlerin korkulu rüyası, askerlerinse olmayı hedeflediği, gurur duydukları bir efsane haline geldi. Herkes onu tek bir isimle tanıdı: KURT! Onunsa bildiği tek bir şey vardı; “Silahının namusu, bayrağının dalgalandığı her yerin vatanı olması ve intikamıydı...!”

Bazen ait olduğun yer, sana öğretilen değil; kalbinin hatırladığıdır. Gece, kendini bildiğinden beri “aile” sandığı insanların sıcaklığında büyüdüğünü düşünmüştü. Ta ki o geceye kadar... Küçük yaşta geçirdikleri bir trafik kazasında, anne ve baba bildiği herkes hayatından silinmiş; Gece teyzesiyle baş başa kalmıştı. Yıllar sonra bir sabah uyanır ve mutfak masasında bir mektup bulur. Teyzesi gitmiştir. Ve geride bıraktığı satırlar, Gece’nin bütün hayatını paramparça eder: “Ben senin gerçek ailen değilim. Onlar hâlâ yaşıyor.” Bir yalanın içinde büyüdüğünü öğrenmek, sanılandan çok daha ağırdır. Gece, geçmişinin izini sürmeye başladıkça; saklanan sırların sadece onu değil, kalbine girecek insanı da tehlikeye sürüklediğini fark eder. Aşk mı daha acıtır, gerçekler mi? Gece, kim olduğunu bulmaya çalışırken; sevdiği herkesi kaybetme ihtimaliyle sınanacak. Ve bazen en karanlık gerçekler, insanı en çok sevdiği sandıklarından gelir. >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> Bu hikâye sadece bir kurgu değil; bir kalbin nerede ait olduğunu aramasının hikâyesi. Ben yazarken gerçekten hissettim. Umarım sen de okurken kendinden bir parça bulursun.🫧🫧🫧 ~𝑔𝑒𝑐𝑒𝑛𝑖𝑛.𝑘ı𝑧ı

KİRAZ MAHALLESİ🍒 Her mahallenin kendine özgü bir kokusu, bir rengi, bir sırrı vardır. Kiraz Mahallesi ise, umutla acının, sevdayla mücadelenin, geçmişle geleceğin kesiştiği bir yerdir. Yaren Çetinsoy, hayatın yükünü sırtında taşıyan genç bir kadındır. Bazen suskunluğu ile konuşur, bazen gözlerindeki derinlikte sakladığı sırlarla... Onun hikâyesi yalnızca kendi kalbinin değil, bir mahallenin kaderini de fısıldar. Çünkü kimi insanlar geldikleri yeri değiştirmez; varlıklarıyla oraya yeni bir ruh kazandırırlar. Kiraz Mahallesi`nin taş sokaklarında yankılanan her adım, aslında insanın kendi iç yolculuğuna da ışık tutar. Burada küçük görünen anlar, büyük anlamlar taşır; sıradan bir tebessüm bile yeri geldiğinde bir kalbi İyileştirir. Bu kitap, bazen en büyük gücün sessiz kalmakta değil, kalbini açabilmekte saklı olduğunu hatırlatır. Ve Kiraz Mahallesi, her satırında bize şunu söyler: "İnsan, en çok kendine tutunarak ayakta kalır... ve bazen kader, hiç ummadığın bir sokak başında seni bekler."