"Küçük melek." "Siz kimsiniz ve benden ne istiyorsunuz." "Seni herşeyini en çokta kanadını kırmayı. Çok yakında tanışacağız o zamana kadar kendine dikkat et."

Başını tekrar eğdi ve beni bir kez daha öptü. Bu sefer daha kısa, ama daha yoğun bir öpücüktü. “Beni öldürmeyeceğine söz vermiştin…” dedim kısık bir sesle. Ne diyeceğimi bilmiyordum ve düşünebildiğim ilk şeyi söylemiştim. Ardından alnını benimkine yasladı, sesi fısıltı gibi çıktı. “Ama seni mahvedebilirim Lina… Öyle bir mahvederim ki, kendini benden istemeden kurtaramazsın.” dediğinde inanamaz gözlerle ona bakıyordum. “Sana zarar vermem Lina. Ama seni bırakmayı da düşünmüyorum.” Ayağı kalkmak için hamle yapacakken gözlerim ağırlaştı. Az önce hazdan dolayı bir iğne vurdu da ben bunu hissetmemiş miydim? Kesinlikle sorunun cevabı evetti çünkü tam olarak boynumda keskin bir sızı hissediyordum!

Annesi ,halası ve yengesinin konusmasinda kuzeni bildiği Asya`nın aslında üvey olduğunu öğrenir ve bunu Asya`ya söylemek ister hikaye böyle başlar 💜💜💜

Zaten yeterince karalanmış, maf edilmiş bir hayat yaşayan Berfin Beril Hilal. Hayatına bir anda hiç beklemediği bir anda giren Atlas Korcan. Kalan ömründe Berfin`i neler bekliyordu. Kararmış hayatı dahada mı kirlenecek yoksa temizlenecek miydi? ⁠★ "Yer altında sana hükümdar diye mi sesleniyorlar?" Diye sordum şaşkın bir şekilde. Atlas etrafta boks torbalarını yumruklayan adamlara baktı. "Bazıları Hükümdar der, bazıları ise Kızıl Kral" Kızıl kral dediği an kaşlarım katılmıştı. "Kızıl Kral?" "Kızıl Kral bir çok karakterin düşmanı, bu yüzden bana kızıl kral derler" Anladım anlamında başımı salladım. Sonunda bazı insanların çevresini sarmalış olduğu büyük ringin önüne gelmiştik...

Sosyal medyadan tanımadığın birisine yazarsan ve bu kişi okuldaki zorban çıkarsa n`olur?

"Aşk bazen bir dokunuşta değil, kalp ritminde başlar..." Nazlı... Aldatılmış, yalnız bırakılmış ama asla teslim olmamış genç bir kadın. Karnında taşıdığı minik kalple yeni bir hayata doğru yola çıkarken, geçmişin izlerini ve geleceğin belirsizliğini Hakkâri dağlarında göğüslemeye hazır. Savaş... Adı gibi sert, bakışları gibi soğuk bir asker. Kimseye açmadığı kalbini, bir kadının sessiz gücüne ve doğmamış bir bebeğin tekmesine kaptıracağını nereden bilsin? Bir karargâh... Sessizlikle büyüyen bir bağ, söylenmeyen cümleler, dokunulmayan duygular... Ve o kalp atışı... Sadece bir bebeğin değil, kırık bir adamla yaralı bir kadının da yeniden başlamasının sesi. Bu hikâyede kan bağı yok... Ama can bağı her şeyin üstünde.

"Sonuçlara göre....." Tek bir adım hayatımda bir çok şeyi değiştirecekti. Ya geri.. Ya ileri .. Seçimim en başında belliydi.... ** Gerçek ailem hikâyesidir. Güzel şeyleri keşfetmek için sabır ve tek bir adım yeterlidir. ** Olumsuz öğeler içerebilir !!!

Geçmişim... Geçmişim geri de kaldı, benim için asıl önemli olan geleceğim... (Gerçek ailem)

Evli ve travmaları olan bir kız ve 17 yıldır kaybetikleri kızlarının acısını yaşayan aile. Arabadan inip eve doğru ilerledi tam bahçenin ortasına geldiğinde iki el silah sesi duydu. İki adım geri gidip kulaklarını kapadı. gözleri kararıyordu. duyduğu son şey "kızımı ver Özdemir" oldu

Her şey hakkında umudunu kaybeden bir kız... Yemekte tanıştığı çocuğun ona umut olacağından bihaberdi...

Gece adındaki üniversite öğrencisinin hayatının normal olduğuna kendini inandırması ve daha sonra Gece`ye saplantı bir şekilde aşık olan Ayaz`ın ortaya çıkmasıyla birlikte Gece`nin aslında hayatının aslında normal olmadığı fark ettiği bir hikayedir. Aslında mesele hiç bir zaman normal olmamak değildi. Aslında mesele normal olmadığını kabullenememekti

En başından beri yalnış bi ailede büyüyen Milanın yeni hayatı

Kardelen, yetimhanenin soğuk duvarları arasında dünyaya gözlerini açmıştı. Annesi orada çalışan bir hizmetliydi, fakat minicik bebeğini kucağında bir kez koklayıp sessizce bırakıp gitmişti. Ne kimse soru sordu ne de yadırgadı bu durumu; sadece titreyen o küçücük bedeni kucaklayıp büyütmeye çalıştılar. Yıllar geçti... Kardelen artık on iki yaşına basmış, masum bakışlarıyla içine kapanık ama bir o kadar da sevgi dolu, tatlı bir kız olmuştu. Çocuk ruhu, büyüyen bedeninin içinde hâlâ saklıydı. Ve işte o gün geldi... Yetimhanenin kapısından içeri giren bir aile, kalabalığın içinde onun mahcup gülüşünü fark etti. O an her şey değişti; Kardelen`in kaderi, o bakışlarla birlikte yeni bir yola doğru akmaya başladı.

Kanaması olduğu için bebeğini evde tek bırakan bir aile, geri döndüklerinde ne bebeklerini nede hizmetçiyi bulabilmişlerdi. Sertçe yutkundum, anne ve baba bile demek istemediğim ailem tam karsımdaydı. "Benim burda ne işim var?!" "Sen bizim kızımızsın Kar sen bir Alin varisisin!" Sinirli bir soluk verdim, "siz benim ailem değilsiniz!" Beni umursasalardı o gece o evde tek başıma kalmak zorunda kalmazdım, ben o gece kışın ayazında sokağa terk edilen bir bebektim. Yıllar sonra usta bir hırsız olmuştum.

Ölüm, kabullenilmesi en zor gerçektir. Kimileri ölümle yaşar, kimileri ise ölüm hiç yokmuş gibi... Deniz, ölümü kabullenemeyen insanlardan yalnızca biridir. Sevdiği adam, Poyraz`ın ölümüyle hayatı birden altüst olur. Kendi canından geçecek kadar derin bir acı içindedir. Poyraz`ın yanına gitmeyi ve onunla yeniden kavuşmayı aklına koyduğu gece, izlediği bir reklam her şeyi sonsuza dek değiştirir. Bir imkan. Bir olasılık. Ve böylece içinde bir umut tohumu yeşermeye başlar. Ölüm artık bir son olmak zorunda değildir.

"Hani bana ?" Diye sordum. Hayat ise bana "kıyamam sana" demedi. "Kayboldun balca" demeyi seçti.

Yaşadığı büyük depremden sonra ailesini kaybetmiş genç bir kız ve hiç kızları olmayan Karalar. Kader mi onları bana getirmişti yoksa her şey planlımıydı? Karalar büyük bir gizemdi, çözülmesi imkansız derece de zor olan problemdiler ama ben çözecektim. Başka şansım yoktu.

Güzel doktor Amber,eski polis Sinâ ve küçük kızı Derin’in hikayesi ❤️

Ailesi tarafından öldü bilinen Sera`nın ailesinin karşısına çıktıktan sonra neler olacağını nerden bilebilirki?

Sevmeyi bilen, incitmeden, kırmadan seven adam, merhameti, şefkati ve sevgisiyle sarmalayacaktı canından çok sevdiği kadının yaralarını... Merhametine aşık olacaktı kadın adamın. Çünkü çok yakışıyordu merhamet adama... Güzel seven, merhametli adamla aşkı öğrenecek kadının hikayesi ... Leyal❤Mirza *Dilem= Gönül ilacı

Yağmur yağıyordu. Asel’in gözünde bu, gökyüzünün birileri için ağladığının işaretiydi. Ne zaman yağmur yağsa, doğa ananın birileri için üzüldüğünü düşünürdü. Bazıları için "ne kadar saçma bir düşünce" gibi gelse de Asel gibi güçleri olan kişiler için bu bir gerçekti. Tanrı var mıydı? Asel, bunu bilemiyordu... Anneleri ve babaları yoktu; savaşta hayatlarını kaybetmişlerdi. Geride sadece ikiz kardeşi Ege kaldı. "Yaşama sevincim," diye seslenirdi Asel, ona. Ah, bir de birlikte yetimhaneye düştükleri o beş mutasyona uğramış deliler vardı hayatlarında. Doğru duydunuz, mutasyona uğramış beş deli, belki yedi demek yanlış olmaz. Aileleri, birbirleriyle dosttu bu yedi gencin. Hepsi Avanson Krallığı’nda yaşıyorlardı; yani önceki adıyla Avanson Krallığı, şimdiki adıyla Mortredia. Büyük savaş patlak verene kadar Avanson da yaşamlarını sürdürüyorlardı... Asel ve Ege, krallığın prenses ve prensiyken; Doğukan, Anıl, Yağmur, İzgi ve Lena, krallığın soylu ailelerinden geliyorlardı. Bolluk ve bereket içinde yaşarken, en küçükleri sadece 2 yaşındaydı... Ailelerine sadık olan sevgili Mithat amcaları sayesinde, o yıkıcı savaştan kurtulabilmişlerdi. Ancak, çocuklar için güvenli bir gelecek sağlamak adına Mithat, onları bir yetimhaneye bırakmayı tercih etmişti. Çocuklar, 8 yaşına gelene kadar güçler ve Kader Kitabı hakkında bilgiler edinmişti. Bu bilgileri, birkaç deftere yazarak kalıcı hale getirmiş ve bir gün, bu defterleri çocuklara hediye olarak verip, sırra kadem basmıştı… Mithat, çocuklar için güvenli bir liman, dağ gibi sağlam bir figürken, birdenbire gizemli bir şekilde ortadan kaybolmuştu. Ondan geriye sadece birkaç defter kalmıştı… Küçük Asel, bir köşede düşünmeye başladı: Annem yok, babam yok… Hayatımda sadece bu altı çocuk var. Kimseye bağlanmamalı ve güvenmemeliyim. Ailemi korumalıyım. Belki de bilmiyordu ama diğerleri de benzer düşünceler içerisindeydi. Her biri bir karar verdi: Ege: Sadece bu altı kişi benim ailem. Onlara her şeyimi vereceğim. Anıl: Hep gülecek ve ailemi mutlu edeceğim. Onları asla bırakmayacağım. Doğukan: Ne olursa olsun, onları koruyacağım. Ailem bir arada kalacak. Lena: Onların hep bir adım arkasında olacak, onları koruyacağım. Yağmur: Onların kalbindeki yaraları saracak, tek tek iyileştireceğim. İzgi: Onlara her zaman yol gösterecek, doğru yolu bulmalarını sağlayacağım. Ve işte bu yedi gencin muhteşem hikayesi, yeniden yazılmaya başlıyordu...

Zeynep, küçük yaşlardan itibaren hayatın zorlu yüzüyle tanışmış, ailesine destek olabilmek için gençliğini işlerle geçirmişti. Üniversite hayali ertelense de asla vazgeçmemiş, sonunda kazanmayı başarmıştı. Tam her şey yoluna girmeye başlamışken, üçüncü sınıfın sonunda annesini kaybeder. Zeynep’in tek dayanağı olan annesi artık yoktur. Babasının onu, kendi yaşında bir adamla evlendirme isteği ise bardağı taşıran son damla olur. Kaçmaktan başka çaresi kalmayan Zeynep, bir gün kendisini ölümün eşiğinden kurtaran Aras’la yollarının yeniden kesişeceğinden habersizdir. Belki de bu karşılaşma, hayatının en büyük sınavı olacaktır… "Kimi zaman bir kaçış, aslında yeniden başlamaktır..." Kitabımın tüm hakları saklıdır izinsiz olarak kopyalanması ve paylaşılması durumunda gerekli işlemler başlatılacaktır bilginize.

Afra okulun partisinde gördüğü bir çocuğu beğenir. İşte her şey o andan sonra başlar; başına o kadar bela açılırki artık tek çaresi o kişiyi bulmaktır. Bu sırada adamın ona platonik olduğundan bir haberdir. Yolları tekrar nasıl kesişecek?

𝙻𝚒𝚜𝚎 𝙺𝚞𝚛𝚐𝚞𝚜𝚞𝚍𝚞𝚛. Baş Karakterlerimiz 𝙳𝚎𝚏𝚗𝚎🪐𝙱𝚊𝚝ı𝚗 𝚈𝚊𝚗 𝙺𝚊𝚛𝚊𝚔𝚝𝚎𝚛𝚕𝚎𝚛𝚒𝚖𝚒𝚣✨ Melin ⚡Rüzgar Kaan Efe Selin dir.

Su soğuktu. Elimi uzattığımda beni üşüten sonrasında sıcaklığına alıştıran basit bir sıvıydı. İçimdeki alev büyüdü. İlk başta ellerimin arasından kayıp giden küçük kar tanelerini andıran kıvılcımlar zamanla büyük bir kar topu hâlini aldı. Yıllanmış ağaçtan sararmış bir yaprak süzülerek yere düştü. Üzerine basılan sayısız ayaklar sayesinde binlerce kez parçalara ayrıldı. Ateş yaktı. Su boğdu. İnce parmaklarımın arasından süzülen kan damlaları zemine parlak bir sıvı damlattı. Gözlerim kapanmadan önce onun gözlerini gördüm. Elini yüzüme uzatıp titreyen parmaklarıyla yanağıma dokundu ama ona cevap veremedim. Hissettiğim son şey saçlarımı öpen sıcak dudakları oldu. " Üzgünüm " dedi kısık çıkan sesiyle. " Beni affedebilecek misin? "