" Doğru sen herkesi gördün, kalbinde herkese yer vardı da bi bana yoktu , söylesene cemre hiç mi sevemezsin beni " Kitabımın her hakkı saklıdır, konunun kapağın ve ismin uygulamada olmadığı bir kitap, Herhangi bir çalıntı da gerekli olan herşey yapılacak. ... "Sarı saçlarına deli gönlümü bağlamışım çözülmüyor " İki gencinden sesi bu ana kadar çıkmıyordu fakat adam türkünün bu sözlerini genç kıza bakarak devam ettirmişti, görsün istiyordu içindeki sevgiyi, "E-emir ab-"genç kız şuan ki bulundukları durumdan fazlası ile rahatsızdı, korktuğu şeyin başına gelmesini istemiyordu. "Görmüyorsun değil mi, Şu kalbimin senin için nasıl attığını görmüyorsun! "Genç kız duydukları ile korktuğu şeyin başına geldiğini anlamıştı, abisi olarak gördüğü hatta mecbur kalmadığı sürece bir araya gelmedikleri adamın onu sevmesinden korkuyordu. " Doğru sen herkesi gördün, kalbinde herkese yer vardı da bi bana yoktu , söylesene cemre hiç mi sevemezsin beni "genç kız düşündü sevebilir miydi ki? Hiç bir zaman böyle bir soruyu kendine sormamıştı , şimdide sormak istemiyordu... Evet burası Gülce mahallesi;bir mahalle düşünün eskiden olduğu gibi sıcacık bir mahalle. Oğluna kız arayan, dedikoducu teyzelerin, delikanlı erkeklerin olduğu, mahallenin genç ve güzel kızları, küçük çocukları ve herkoşulda iyi günde kötü günde birbirinin yanında duran bir mahalle burası GÜLCE MAHALLESİ iyi yönlerinin olduğu gibi çoğu aşkların yarım kaldığı bir mahalle..

Gözlerim gözlerini buldu, beni gördüğü an gülümsedi. Yüzündeki o özel gülümsemeden hiçbir şey kaybetmemişti. "Günlerdir neredesin? Taehyung! Yapma lütfen! Korkuyorum, buraya gel." Göz yaşlarım çoktan usul usul yere damlamaya başlamıştı. "Benim güzel yanım, mutluluğum. Seni kendimden daha çok sevdiğimi unutma tavşancık..."

Tam o sırada içeriden yükselen bir kadın çığlığıyla irkildim. "Bırak beni!" diye haykırıyordu bir ses. Adımlarımı hızlandırdım, kalbim göğsüme çarpıyordu artık. "Barış, lütfen... bırak diyorum sana!" "Yürü!" diye tersledi adamın sesi. Köşeyi döner dönmez gözüm İklim`e ilişti. Direniyordu. Gözleri korku ve öfkeyle doluydu. Duraksamadan bağırdım: "Bırak kızı!" Sesim duvarlarda yankılanırken, parmağım tetikteydi. Adam bir anlığına irkildi sesimle. İklim’in kolunu tuttuğu gibi kendine doğru çekmişti, ama benim yaklaşmam onu tedirgin etmişti belli ki. Göz göze geldik. Gözlerinde hem panik hem öfke vardı. "Silahını indir!" diye bağırdım. Tetikteki parmağım milim oynamıyordu. “Yapma!” dedi İklim, sesi neredeyse yalvarır gibiydi ama gözleri yardım istiyordu. Ne aşirete ne de uyduruktan bor töreye kurban gitmesine izin vermeyecektim.

Önce özgürlüğünü sonra sevdiklerini kaybeden bir hastadan bahsediyoruz; Leyla Altun. "Ölümün ucuna gelince öğrenilirmiş gerçekler. Çünkü sen yaşarken saklanırmış herşey, sen üzülme, kırılma diye. Ama gerçeklerin gözünün önünde tarihe dönüşmesi, incitir. İnsanı da,insanlığı da.. " Yazardan ilk kitap:)

Bilimsel olarak sadistler başkalarına acı çektirip zihnen zevk alan kimselerdir. Benim için ise bana asla zarar vermeyeceğini bildiğim karanlık bir adam. Bu kitap Beyza Temel ile birlikte yazılmıştır.

-Wattpad`de başladığım hikayemi buraya da taşıyorum. Wattpad`de de adım aynı. Oradan da destek olursanız sevinirim🍃- Çünkü otogar, kimsenin kalmak istemediği ama herkesin mutlaka uğradığı bir yerdir. Yolculuklar başlar orada. Bazen kaçışla, bazen umutla. Valizler konuşmaz ama her biri bir hikâye taşır. Ağlayan da olur, vedalaşan da, kimseye veda etmeden çekip giden de... Otogar, kimsenin evi değildir ama herkesin yolu bir gün oradan geçer. Biz de tam orada yayın yapıyoruz. Peronların yankısında, sabaha karşı ıslak betonun serinliğinde, çaycının ilk çayıyla karışan motor gürültüsünün arasında... Bu radyo, sadece müzik çalmaz. Burada insanların iç sesi yayınlanır. Kaybolanlar, bekleyenler, gidenler ve kalamayanlar... Biz buradayız, çünkü hayat bir terminal. Ve herkesin bir "sıradaki seferi" var.

İntikam uğruna kötü kalpli adam tarafından kaçırılan 2 çocuk biri 6 diğeri 8 yaşında ayliz ve barlas 2 yıl boyunca dağ evinde tutsak edilir kaçmaya çalışırlarsa ve sessiz olmazlarsa şiddet görürler. Ailelerin onları istemeyip bilerek bu adama verdiklerine inandırırlar. 2 yıl sonra kaçmaya çalışırlarken barlası yakalayan kötü kalpli adam onu döver barlasın öldüğünü sanıp kaçar. Aslında o gün barlas ölmemişti acıdan bayılmıştı ama ayliz o gün barlası öldü sandı onu istemeyen ailesi onu bulmasın diye kaçtı. "Barlascım gökyüzü ne kadarda büyük değil mi?" diye sordu ayliz odalarındaki gökyüzünü gösteren devasa cama bakarak. "Evet ay ışığım çok büyük." dedi barlas. "Peki sence bir sonu var mıdır yoksa sonsuz büyük müdür?" diye sordu ayliz. "Sonsuz büyüktür güzelim." dedi barlas. Ayliz heyecanla ona döndü "O zaman birini çook sevdiğimizde ona olan sevgimizi seni gökyüzü kadar sonsuz seviyorum diyer." dedi barlas onun saçlarına bir öpücük kondurdu. "Bende seni gökyüzü kadar çok seviyorum ay ışığım." dedi. Yıllar sonra tekrar evine dönen ayliz bunca acıdan sonra nasıl toparlanıcaktı? Barlasın aslında yaşayıp onu bırakmış oluşunu nasıl hazmedecekti?

Kerem Çelik Ünlü bir iş adamı aynı zamanda her yerde aranan bir katil Alara Özdemir Kerem Çelik`in sekreteri aynı zamanda onu ölümden döndüren kişi Alara Birgün rastgele numara çevirerek mesajlar yazarken mesaj yazdığı numara patronuna aittir Ve o mesaj ile patronu sandığı katil ölümden döner Tek bir sorun vardır ki Alara mesaj attığı kişinin patronu olduğunu bilmezken, Kerem Mesaj atan kişinin asistanı olduğunu bilmiyor

Asker konulu bir kitaptır, kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Ruh, insanın dipsiz bir kuyusudur. Sen ruhunda dolaştığını sanırsın ama onun ne kadar derin olduğunun hiçbir zaman farkına varamazsın. Ta ki biri çıkıp orayı talan edene kadar. "Yanacaksınız, yakacaklar. Canınızın acımasını önemsemeyecekler." Parmaklarına sarılı urganı sertçe gerdi. Parmak boğumları giderek beyazlaşırken gözleri, alev topuna dönüşmüştü. "Nefesinizi kesecekler." İki farklı asker; Asena Eyşan Boduroğlu ve Mete Mert Çakır. Birbirlerinden haberi olmadan aynı göreve atanırsa en fazla ne olabilir ki? "Bugün bir tehdit mektubu aldım MMÇ`den gelmiş." *Tüm hakları saklıdır.*

“Beyaz, yalnızca temiz insanların rengidir… Peki ya geçmişin seni kirletmişse?” Yetimhanede geçen sessiz yıllar, bastırılmış korkular ve affedilemeyen bir ihanet... En güvendiği kişi, Bala’nın geçmişini yeniden açar. Ve onunla birlikte, yarım kalan her şey. Gerçeklerle yüzleşmeye cesaretin var mı? Bala`nın hikâyesi, herkesin içinde gizlenen o kırık çocuğa dokunacak. Kitap şahsıma aittir.

“Bu kadar mı nefret ediyorsun benden?” Acıyla harmanlanan gözlerime bakarken, duygusuzdu. Üzerime doğru eğildiğinde derin bir nefes aldı. “Senin bundan sonra bu evde de, kalbimde de yerin yok! Sen beni ardında bıraktığında her şey bitti! Anladın mı?” Öfke doluydu. Gözlerinde ben kendimi görüyordum ama o, ne kadar baksa da bana beni göremiyordu. “Biliyorsun… Gidersem, ölsemde dönmem.” Bir damla çeneme doğru süzüldü. “Gelme…” Kararan gözlerini çekti üzerimden. Yanmak, kolaydı. Zor olan kül olmak ve yeniden doğabilmekti.

Kızımız yıllar sonra ailesini bulur

Hayatıma hoşgeldiniz.... Sonsuza dek.

Acı varsa umut herzaman olacak diye bir kahide yok. (Roman)

Aşk gerçekten var mıydı yoksa sadece bir hayalden ibaret miydi? belki de sadece masallarda varolan bir şeydi. yıllarca aşk diye bir şey yok diye gezdikten sonra tutulmuştum bir çift mavi göze. ihanetin kör hançeriyle de mahkum ediliyordum karanlık ormanların sahibine... ben Nur, Nur KARCI bu hikayeyse mecbur olduklarım ve asla seçemediklerim, hayatım...

Henüz bebekken birbirinden ayrılan ikiz kardeşlerin yıllar sonra ölüm ile yolları tekrar kesişti.

Mardin`di burası aşkların yarım kaldığı, suçları olmasa bile genç kızların töre uğruna evlendirildiği şehir.. Azad ile Dilan bu töreye kurban gitmişti, Azad sevdiği kadın ile evlenirken Dilan acı çekiyordu.. DİLAN KOZAN,Mardin`de güzelliği ile tanınmış Dilan KOZAN, diğer lakabı ile ŞEHRAZAT, Şehrazat özgürlüğüne düşkün demekti peki Dilan bu özgürlüğe ne zaman kavuşacaktı,evleneceği adam ailesinin veremediği sevgiyi de özgürlüğüde verebilecekmiydi.. Mardinin en ün sanmış Ağası AZAD ŞAHİN bu özgürlüğü sevdiği kadına verebilecekmiydi yada bu şehrin yarım kalan aşklarına mı dönüştürecekti aşkını.. "Dilan`ım çek vur beni ama bu herif ile gitme, eğerki gidersen ben o zaman ölürüm"... Gelin beraber Mardin töresi yüzünden evlenen bu iki gencin aşkını okuyalımm. Bence kitabımı beğeneceksiniz bi şans vermeyi unutmayınn😊

Mahperi, kelimelerin büyüsün teslim olmuş,kendi dünyasında yaşayan ünlü bir yazar. Gökay ise sessizce ona hayran kalan, kelimelerle arası kadar cesareti de güçlü bir editör. Aynı fakültede yolları kesişse de, geçmişin gölgesinde birbirlerinden habersiz yürümüşlerdir yıllarca. Ama kader, edebiyatın en güzel oyunu oynar. Yolları bir yayınevinde yeniden kesiştiğinde yılların suskunluğu ve gizli aşklar su yüzüne çıkar. Bir yandan kelimelerle dokunan hikayeler, bir yandan sonelerden oluşan aşklar. Peki, geçmişin yaraları iyileşirken aşka dair söylenmemiş ne sözler kalacak? Aşkın ve hayallerin iç içe geçtiği bu büyülü yolculukta, Gökay ve Mahperi`nin hikayesi sizleri bekliyor.

En son ne zaman görmüştüm onu? 3 yıl? ya da 4? ‘’Bu bizim son görüşmemiz olacak Neva.’’ demişti Baran. Hayatımdan tamamen çıkıp giderken sadece bir cümle söylemekle yetinmişti. Altı kelime… Daha fazlasına gerek duymamıştı. Peki ya şimdi? Ne değişmişti? Beni ona hatırlatan neydi? Ansızın yanına çağırmasının bir sebebi olmalıydı. Sözünden döndürecek bir sebep.

Gerçekten günlüğünü yazıyorum anılarımı yazıyorum ister okuyun ister okumayın okursanız bu kız iyi değil dersiniz yargılamak için yorum atmayın zaten çok kötüyüm

Bu sefer karışan tek bebek yok. Karışan üç bebek var...Berk , Ateş ve Nilsu.. 17 yıl önce hemşirenin hatası yüzünden gerçek ailelerinden koparıldılar. Gerçekler 17 yıl sonra ortaya çıktı. Ailelerinin sevgisizliği yüzünden erken yaşta olgunlaşıp birbirine aile olan üçüzler 17 yılın ardından gerçek ailesi ile birlikte Mardin`e gider. Peki bundan sonra ne olacaktı? Üçüzler ailesine alışabilecek mi ? Gelin hep birlikte öğrenelim. ************************************* Ateş...acısını saklamak için güler. Berk babasının sözleri yüzünden insanlara karşı duvar örer. Nilsu ailesi ona inanmadığı için dertlerini birine anlatmaya korkar. ************************************ "Bugün hastaneden aradılar. Doğduğunuz gün bir ailenin daha üçüzleri olmuş ve..." biraz duraksadıktan sonra konuşmaya devam etti. "Ve hemşireler sizi karıştırmış. Yarın DNA testine gidiyoruz. " deyince şaşkınlıkla ona baktım. Üçümüzün ağzından da tek bir kelime çıktı. "Ne ?" Başlama tarihi: 10/06/2024

Lotus Kolejinde burslu öğrenci olan Aylin Yersel`in hayatı, okulun kütüphanesindeki "Kırık Pusula" isimli bir kitabın arasında bulduğu şifreli notla bir anda değişir. İki yıl önce kaybolan okulun öğrencilerinden Leyla Alpkan`ın isminin yazılığı olduğu bu not, Aylin`i okulun en zengin öğrencisi olan Çağan Mirzaoğlu ile beklenmedik bir şekilde bir araya getirir. K - G - B - KD - D - G - G Leyla Alpkan.

Şekerpareyi yediğinde gözlerini kapattı  geri açtığında gözleri dolu gibiydi ve bana bakıp "Ellerine sağlık, çok güzel olmuş şekerparem" dedi... Zamanı değildi belkide ama artık gerçekten çok merak ediyordum. "Zamanı değil belki ama bana neden şekerpare diyorsun?" Kelimeler çok zor çıkmıştı ağzımdan. Uzun uzun  şekerparelere baktı. Tabağı masaya geri koydu ve elleri belime gitti. Beni kucağına alıp sıkı sıkı sarıldı. "Kurtuluşumdun ve kurtuluşumsun çünkü" dedi ve beni öptü... ★ Bu kitabın bendeki yeri çok ayrı. Bu nedenle bu uygulamaya da yükleyerek sizlerle paylaşmak istedim. Ben 6.2.23 Kaybolan 6.2.23 Bunları yazıyorum çünkü sadece hikayesi anlatılan kişiler var olabiliyor. Sevgilerle, 6.2.23 beng Yüzüme bak bir sigara yak... Şarkılar sokaklara ait ama bu ilk ve sen ilklere sahipmişsin. =]

"Kimi karanlıklar, içimizde doğar... Biz fark etmeden." Gözlerimi açtığımda yine o sokaktaydım. O olayın yaşandığı, gri taşların her anı hatırlattığı, soğuk sokakta. Birdenbire gözlerim karardı. Soğuk bir sis sardı etrafı. Yine o lanetin içine çekiliyordum. Geçmiş… o uğursuz geçmiş, zihnimin en kuytu köşelerinden kalkıp bedenime saldırıyordu. Göğsümde bir sancı başladı. Kalbim sanki pençeleniyordu. Yine o görüntüler: arabada ailelerimiz, Heval’in çığlığı, denize çakılma anı… ve suyun içindeki o siluet. "Ben seni seçtim…" "Hayır!" diye bağırdım. “Beden senin, ruh benim.” Boğuluyordum. Yine. Yine… ama bu bir rüya mıydı? Yoksa onun lanetiyle gerçek mi oluyordu? Bir çığlık attım ve gözlerimi açtım. Ter içinde kalmıştım. Yatağımın çarşafları dağılmıştı. Yorgan yere düşmüş, pijamam sırtıma yapışmıştı. Buydu bu kadardı . Ben buydum işte içinde lanetliyle yaşayan genç bir kız. Ve sanırım artık yaşamak istemiyorum...

Sıradan ana bu sefer gerçek ailesi yabancı olan bir kızın hikayesi