Birileri vardır hep kaybeder birileri ise kaybedenlerden priv kasarak hayatını yaşar. Ben kaybedenlerin tarafındaydım. Neye göre kime göre bilinmez. Koca 20 yıl kızının acısını çeken bir aile ve kendi ayakları üzerinde durmasını bilen Derin.. Kader onları bir şekilde bir araya getirmişti. Sırada birbirlerine verecek şans kalmıştı.

“Benden kaçabilirsin sanıyorsun, ama adımların nereye giderse gitsin, gölgen yine bana ait. Adını bile fısıldamadan yaşayamam; sen, kendini unutsan bile bende kalacaksın.” Alpay Aras Demirkıran “Onun karanlığında boğulmakla, onsuz yaşayamamak arasında kaldım… ve galiba ikincisi daha korkutucu.” Simay Altan Gazeteci olan Simay, kimsenin cesaret edip eline alamadığı dosya üzerinde çalışmaya başlar. Bu dosya, kimsenin dokunmaya cesaret edemediği mafya patronu Alpay Aras Demirkıran’ın dosyasıdır. Bunun hayatındaki en büyük haber olacağını sanıyordu. Oysa bu, hayatını geri dönüşsüz bir şekilde çalacak adamla tanışmasının başlangıcıydı. Sigara dumanı, yağmur kokusu ve tehlikenin çekici yüzü… Simay, her adımda daha çok karanlığa çekiliyordu. Ve bazen, en büyük hata; gerçeği ararken, onu koruyacak olanın aynı zamanda seni mahvedecek kişi olmasıydı. ~Kesit~ "Sana olan bu his," diye başladı, parmakları kucağındaki tenimi okşarken. "Bu, sadece bir aşk değil. Bu, benim varoluşumun tek nedeni. Sen, benim son sığınağım, ilk ve tek zaafımsın." Aras... Bu adam... O, bir mafyaydı. Kanlı elleri, karanlık sırları ve tüm dünyayı yönetme gücü vardı. Ama bana baktığında, o kehribar gözlerde gördüğüm şey... o, dünyanın en büyük zayıflığıydı. Ve o zayıflık, bendim. ​Bana "zaafım" demesi... Bu, bir milyon dolarlık mücevherden daha değerliydi. Onun için zaaf olmak, tüm o zırhının, tüm o kontrolünün tek çatlağı olmak demekti. O, hayatı boyunca düşmanlarının en ufak bir zayıflığını bile acımasızca kullanırdı. Ama şimdi, en büyük zaafını, tüm bu gücün merkezinde, bir kontrol odasında kucağına almıştı. ​Bu bir aşk değil, bu bir bağlılık yeminiydi. Beni, varoluşunun tek nedeni olarak görüyordu. O kadar saf, o kadar karanlık ve o kadar delice bir sevgi ki, beni boğuyordu. Nefesim daralıyordu ama bu boğulma, bana hayat veriyordu. ​Kendimi bildim bileli güven arıyordum. Ama Aras`ın sunduğu bu güven, normal bir liman değildi; bu, tüm dünyadan koparılmış, sensörlerle ve bir erkeğin yıkıcı aşkıyla korunmuş, yalıtılmış bir kaleydi. ​Onun laneti bendim... ​Eğer ben onun ilk ve tek zaafıysam, o da benim son ve tek sığınağımdı. Ve biliyordum ki, bir gün o zaafı için dünyayı yakarsa, ben o alevlerin içinde gülümseyerek yanacaktım.

Yarım Kalan Sigara isimli ilk kitaptır. Adının, içeriğinin kopyalanması durumunda adli işlem başlatılacaktır.. Yayın tarihi 24.04.2025 ___ Tam o sırada içeriden yükselen bir kadın çığlığıyla irkildim. "Bırak beni!" diye haykırıyordu bir ses. Adımlarımı hızlandırdım, kalbim göğsüme çarpıyordu artık. "Barış, lütfen... bırak diyorum sana!" "Yürü!" diye tersledi adamın sesi. Köşeyi döner dönmez gözüm İklim`e ilişti. Direniyordu. Gözleri korku ve öfkeyle doluydu. Duraksamadan bağırdım: "Bırak kızı!" Sesim duvarlarda yankılanırken, parmağım tetikteydi. Adam bir anlığına irkildi sesimle. İklim’in kolunu tuttuğu gibi kendine doğru çekmişti, ama benim yaklaşmam onu tedirgin etmişti belli ki. Göz göze geldik. Gözlerinde hem panik hem öfke vardı. "Silahını indir!" diye bağırdım. Tetikteki parmağım milim oynamıyordu. “Yapma!” dedi İklim, sesi neredeyse yalvarır gibiydi ama gözleri yardım istiyordu. Ne aşirete ne de uyduruktan bir töreye kurban gitmesine izin vermeyecektim.

“Çünkü bazı kadınlar ışığa değil, karanlığa dayanarak büyür; bazı kalpler, kırıldıkça daha doğru atmayı öğrenir. Bu hikâye, işte tam da o kalbin hikâyesidir.”

Hayat, bazen gözlerimizin göremediği acılarla doludur. Küçük masumlar, en kırılgan oldukları yaşta, bazen biz yetişkinlerin görmezden geldiği zorluklarla karşılaşır. Bu kitap, işte o masum kalplerin, küçük ellerin ve sessiz çığlıkların hikayesidir. BEN KÜÇÜKTÜM BÜYÜDÜM ACIYLA YAŞAMAYI ÖĞRENDİM (LEYLA`NIN HİKÂYESİ)

Defne, annesini doğumda kaybetmiş, uzun yıllar boyunca anneannesi ve dedesiyle ufak bir kasabada yaşamış genç bir kız. Dedesinin ölümünün ardından, hayatının bu aşamasında babasının yanında olması gerektiğine inanan anneannesi, Defne`nin babasıyla iletişim kurmaya karar verir. Babası Cem Bey ise uzun yıllar sonra kızıyla tanışmayı kabul eder. Cem`in korkaklığı Defne`nin hayalkırıklığı yaşamasına sebep olur. İki yabancı, aynı evi paylaşmaya başladıklarında, aralarındaki boşluğu doldurmanın zorluğunu hissederler. Geç kalınmış bir baba-kız ilişkisinin içsel bir yolculuğunu başlamış olur. Aynı zamanda Defne hem babasına ,hem de babasının yaşadığı çevreye adapte olmaya çalışır. Defne yeni hayatında arkadaşlığı,aşkı ve yeni birçok şeyi daha öğrenecektir.

“Yaklaşma bana, Arslan! Sakın… Yoksa, yemin ederim, kendimi öldürürüm! ".dedi. Arslan’ın yüzünde aniden beliren o gülüş… Gülmek denilirse. Deliliğin kıyısında, ruhunun içindeki bir kırığın dışarı sızmasıydı bu. Sesi buz gibi, keskin, kontrol eden bir karanlık taşıyordu: “Silahı indir, Veyra. Artık kaçışın yok. Kaçamayacağını sende bende iyi biliyoruz. Ya benimle evleneceksin… ya da burada her şey bitecek.” Genç kızın boğazından acı dolu bir inilti döküldü. Yaraları sızlıyor, nefesi titriyordu. “Asla… Seni seçmektense kafama sıkarım daha iyi” diye fısıldadı. Tetiğe bastığı anda, Arslan şimşek gibi atıldı. Silahı tutan bileğini kavradı, namluyu yukarı savurdu. Patlayan kurşun tavana saplandı. Barut kokusu odanın havasını aynı anda hem ısıtıyor hem donduruyordu. Arslan öfkeyle silahı elinden söküp attı. Veyra’nın yüzünü avuçlarının arasına alıp acıtırcasına sıktı, gözlerini kendi karanlığına kilitledi. “Buradan kaçışın yok. Bu oyun bugün bitecek,” diye fısıldadı. “Kimse—ne amcan, ne o seni koruduğunu sanan adam—seni benden alamaz.” Kızın titremesi, Arslan’ın öfkesini değil, içindeki saplantıyı besliyordu. Bir anda onu geriye itti; yatak sertçe Veyra’nın sırtını karşıladı. Ne olduğunu anlayamadan Arslan üzerine çöktü, bedenini bir kafes gibi kuşatıp kaçabileceği tüm yolları kapattı. Yüzünü kızın yüzüne yaklaştırdı; nefesi, soğuk bir gece gibi dokundu yanağına. Kulağına eğildiğinde sesi artık bir tehdit değil, karanlıktan doğmuş bir hüküm gibiydi: “Bitti, Veyra. Artık kaçamayacaksın. Benim olacaksın… ve bunu ikimiz de çok iyi biliyoruz.” VEYRA... Pişmanlığın ve acının gölgesinde yaşamaya çalışan bir kızın hikayesi..

Dokuz yıldır çözülmemiş bir sır... İstanbul`un karanlık sokaklarında bir katil... Feryal Akça, sesiyle karanlığı delen bir kadın. Gözleri görmeyen bir anne, günahıyla yaşayan bir baba ve geçmişin gölgesinden çıkamayan bir şehir. Zehr-i Aşk - sadece bir cinayetin değil, bir kadının kendi varlığını kanıtlama mücadelesinin romanı. Kadınların susmaya mahkûm edildiği bir dönemde, o, susmadı; şarkılarıyla haykırarak hayatta kalmaya çalışanların sesi oldu. Aşkın zehre, zehrin aşka dönüştüğü bu hikâye, kalbin attığı her darbede yeniden kanar.

Bir yazgı iki hayat masum kadın acımasız adam ve yine ezilan kadın böbürlenen adam

Babasının kumar borçlarını kapatmak için çalışan Feyza bir gün babasının hiç yapmaması gereken birine borç yaptığını öğrenir. Yüklü miktarda borç ile karşılaşan Feyza ne yapacağını bilemez. Hayat şartları zor olan Feyza artık bir hayatı olduğundan bile şüphe eder. Tilki lakabıyla ün salmış bir mafya. Kendine ait sokaklarda insanların korktuğu çekindiği bir adam. Ve ikilinin kaderlerini birleştiren çizgi. Kader ve lanet arasındaki karşılaşma.

acı bir geçmişi olan güven problemi yaşayan hayatı öğrenmeye çalışan bir grup genç

.... Bana nasıl baktıklarını görünce göz devirdim kuzeyse bana sataşmak istemiş olucak ki "biraz daha göz devirirsen gözlerin öyle kalıcak kadın" dedi ve kıkırdadı eh bende sataşmaktan geri durmadım. "rol yapınca Rabbim yan etki olarak bunu veriyormuş esger" bu sefer Efe söze girdi. "Rol mü? biz siz dağ farelerinin rol yapıp yapmadığını biliyoruz ve sana birşey diyim mi biz filmin sonunu da biliyoruz ve ben sana söyleyip sürprizi bozmayacağım".... **** "TEKMİL VER ASKER!" albayın bağırmasıyla puşemi indirdim ve hazır ola geçtim "Kıdemli YÜZBAŞI Zeliş Naz DİLCİOĞLU görev başarıyla tamamlanmıştır komutanım!" Tekmilimi getirdikten sonra albayla bir kaç saniye bakıştık kafamı salladım oda kafasını sallayıp uzaklaşınca yüzüme sinsi bir gülümseme yerleştirip komutanı oldğum yeni time baktım. Ardından Efe`nin yanına gidip elimi omzuna koydum ve sahte bir sesle konuştum. "Filmin sonu gerçekten çok güzeldi Efecim" ardından onlardan uzaklaşmaya başladım bir yandanda emir verdim. "Yarın sabah 05.00`da tam teçhizat sahada olun dakik birisiyim o yüzden yaktırtmayın bana çıranızı,anlaşıldı mı yüzbaşı" Timin yardımcı komutanı olan Alper yüzbaşı kafasını salladı bende derin bir nefes alıp alay binasına girdim ve ölüm fermanıma doğru ilerledim.

Son günümdü o gün özgürlümün son günü mutlulumun ve özgürlümün ben sema ben bir adam tutsak edildim ve bunu kendi elerimle yaptım .......

Onların gerçek ailem olmadığını, çok önceden öğrenmiştim, sustum bekledim kıyametim olacak o gün için, tek çıkış şansımdı, lakin olmadı, üzerimde ki parçalanmış gelinlikle, ilk yaptığım bir uçurumun kenarına koşmak oldu. O gün orada bedenim öldürüldü Bir gün kaçtığım hayat beni tekrar buldu, sesizce kabul ettim, anlamıştım artık gücün ne olduğunu, artık kurbanda benim kurban edende, o masaya oturacaktım, buradaki örgüt liderlerinin hepsinden önce benim lafım geçecekti, taki ruhumu da bir gün kayıp edene kadar. Eyşan Ala. Hikayenin artı on sekiz olma nedeni, şiddet ve psikolojik şiddet olmasındandır.

(Berdel kurgusudur ) 🕊 "Sessizliğin Bedeli" Küçük yaşta konuşma yetisini kaybeden Beritan, dünyayı sessizliğin içinde yaşamayı öğrenmiş bir kızdır. Bir gün pazarda kendine bir elbise bakarken, cebindeki paranın yetmediğini fark eder. Tam o sırada, arkasından gelen yabancı bir ses yankılanır: "Hanımefendinin elbisesi benden olsun." Ama Beritan için bu söz bir nezaket değil, bir tehlike işaretidir. Çünkü onun dünyasında yabancılara güvenmek yasaktır, konuşmak bile... Koşarak pazardan uzaklaşırken arkasında kalan o adam, belki de hayatını tamamen değiştirecek kişidir. Ama Beritan bunu henüz bilmiyor. Belki bazen bir sessizlik, binlerce kelimeden daha çok şey anlatır. 🌙 yaş farkı vardır

Ben, Beritan… Töre evliliğinin, yani berdel geleneğinin kurbanı olan bir kadınım. Kendi isteğim dışında, hiç beklemediğim bir anda, bilmediğim bir hayata sürüklendim. Karanlık bir noktaya, soğuk bir yabancıya, hiç tanımadığım bir adama adım atmak zorunda kaldım. Ve o adımı atmamdaki sebep ne sevgi ne de istekti. Sadece bir kefaretti… Bir bedeldi. Bir borçtu. Ve benim kaderim, abimin hayatını kurtarmak için ödenen bir anlaşmaya sıkışıp kaldı. Bana öğretilen tek şey, bir kadının varlığının ailesinin borçlarını kapatmak için kullanılabilecek bir araç olduğuydu. Ve ben de o araç olmuştum. O adam… Tanımıyordum onu. Gözlerinde bana ait hiçbir şey yoktu. Ne bir tanıdıklık ne de bir sıcaklık… Sadece derin, uçsuz bucaksız bir soğukluk. Aramızda ne bir bağ vardı ne de bir ortaklık. Aynı çatı altında yaşayan, birbirine mecbur iki yabancıydık. Ve bu evlilik… Bir anlaşmaydı. Bir zorunluluk. Ama her geçen gün, her dakika, her nefeste… İçimden bir şeyler kopuyordu. Aşk yoktu. Sevgi yoktu. Aramızda yalnızca intikam vardı. Kırılmış, kararmış kalplerin oluşturduğu dipsiz bir boşluk… O adamın varlığında kayboluyordum, gözlerindeki soğuklukta eriyordum. Onun da bana karşı bir hissi yoktu. Ne bir ilgi ne de bir beklenti. Sadece birbirimize yabancıydık. Ve bu yabancılık, her geçen gün daha da büyüyordu. Ama sonra fark ettim… Sessizlik, bazen kelimelerden daha fazlasını anlatır. Onun gözlerine her baktığımda, o buz gibi bakışların ardında bir şeylerin gizlendiğini hissediyordum. Acı mıydı, öfke mi, yoksa geçmişin küllerine gömülmüş bir pişmanlık mı, bilmiyordum. Ama orada bir şey vardı. Ve beni en çok korkutan şey şu: Ya o soğukluğun ardında saklanan şey, bir gün bana dokunursa… Ya ben de değişirsem? Bu bir oyun değil. Bir masal hiç değil. Kimse mutlu bir son vaat etmiyor. Ama içimde bir korku var. Ya bu zorunluluk, hislerimi benden çalmak yerine bana bilmediğim bir şeyi öğretirse? Ya nefretin içinde sıkışmış duygular, zamanla başka bir şeye dönüşürse? Ya o adam, bir gün bana gerçekten bakarsa… Ve ben de ona bakmaya başlarsam? Bilmiyorum. Tek bildiğim şey, içimde sessizce büyüyen bir ihtimal. Ve en çok korktuğum şey, o ihtimalin bir gün gerçeğe dönüşmesi…

HERHANGİ BİR ÇALINTI DURUMUNDA UYARI YAPILMADAN GEREKLİ İŞLEMLER BAŞLATILACAKTIR... GÜÇLÜ KADINLAR SERİSİ-1 Her yüksek kahkahaların altında derin bir sessizlik yatar... °°°°°° "Dikkat et" Kulağımı teyit geçen mermiyle kafamı eğip koşmaya devam ederek, binaya yaklaştım. "Dakika ver Gölge" Kulağımda ki cihaza dokunup, cevap verdim. "Üç dakika, on saniye" dedim sakin bir tonda. "Dakika ver dedi-" Kulaklıktan kesildiğini belli eden cızırtılı sesle, sırtımı yasladığım duvardan telaşla kaldırdım İşte şimdi gerçekten bitmiştim. _________________________ "Bugün buradan bir kişi sağ çıkacak" deyip karşımda pişkince sırıtan şerefsize baktım. "Dua et ki ben sağ çıkmayayım, diğer türlü senin cehennemine kucak kucak odun taşıyacağım" dedikten sonra yerde yatan ölmemiş adamlardan biri gözüme çarparken, silahımdan çıkan kurşunla son nefesini verdi. Tetiğin ucunu tekrar karşımdaki yaşayan tek şerefsize çevirirken, ortamda tek el silah sesi duyuldu. °°′°°°°°° "SEN DE KİMSİN BÖYLE?" BEN GÖLGE`YDİM Karanlığa mecbur bırakılmış, kaderin siyahlığına bulanmış bir geçmişe sahip, şu anın en sessiz ve en tehlikeli askerlerinden biriyim. Ben Artemis Dora KIZILHİSAR namı diğer GÖLGE...

••• Düğün gününde yaşanan ihanetin ardındaki gerçek, kimsenin tahmin edemeyeceği kadar derinlere uzanıyor. Kadın intikam için adım attıkça, hem düşmanlarının hem de en yakınındakilerin aslında kim olduğunu sorgulamaya başlıyor. •••

Ölüm, kabullenilmesi en zor gerçektir. Kimileri ölümle yaşar, kimileri ise ölüm hiç yokmuş gibi... Deniz, ölümü kabullenemeyen insanlardan yalnızca biridir. Sevdiği adam, Poyraz`ın ölümüyle hayatı birden altüst olur. Kendi canından geçecek kadar derin bir acı içindedir. Poyraz`ın yanına gitmeyi ve onunla yeniden kavuşmayı aklına koyduğu gece, izlediği bir reklam her şeyi sonsuza dek değiştirir. Bir imkan. Bir olasılık. Ve böylece içinde bir umut tohumu yeşermeye başlar. Ölüm artık bir son olmak zorunda değildir.

" Doğru sen herkesi gördün, kalbinde herkese yer vardı da bi bana yoktu , söylesene cemre hiç mi sevemezsin beni " Kitabımın her hakkı saklıdır, konunun kapağın ve ismin uygulamada olmadığı bir kitap, Herhangi bir çalıntı da gerekli olan herşey yapılacak. ... "Sarı saçlarına deli gönlümü bağlamışım çözülmüyor " İki gencinden sesi bu ana kadar çıkmıyordu fakat adam türkünün bu sözlerini genç kıza bakarak devam ettirmişti, görsün istiyordu içindeki sevgiyi, "E-emir ab-"genç kız şuan ki bulundukları durumdan fazlası ile rahatsızdı, korktuğu şeyin başına gelmesini istemiyordu. "Görmüyorsun değil mi, Şu kalbimin senin için nasıl attığını görmüyorsun! "Genç kız duydukları ile korktuğu şeyin başına geldiğini anlamıştı, abisi olarak gördüğü hatta mecbur kalmadığı sürece bir araya gelmedikleri adamın onu sevmesinden korkuyordu. " Doğru sen herkesi gördün, kalbinde herkese yer vardı da bi bana yoktu , söylesene cemre hiç mi sevemezsin beni "genç kız düşündü sevebilir miydi ki? Hiç bir zaman böyle bir soruyu kendine sormamıştı , şimdide sormak istemiyordu... Evet burası Gülce mahallesi;bir mahalle düşünün eskiden olduğu gibi sıcacık bir mahalle. Oğluna kız arayan, dedikoducu teyzelerin, delikanlı erkeklerin olduğu, mahallenin genç ve güzel kızları, küçük çocukları ve herkoşulda iyi günde kötü günde birbirinin yanında duran bir mahalle burası GÜLCE MAHALLESİ iyi yönlerinin olduğu gibi çoğu aşkların yarım kaldığı bir mahalle..

Bir yanda on beş yaşında ailesi tarafından zorla evlendirilip yıllarca bir odada hapsedilen kız ve doğduğu toprakları sevse de törelerini sevmeyen bir adam... Evlendiği adam tarafından tam sekiz sene evin içindeki bir odaya hapsedilen kız, bir gün kocasının ölmesiyle özgür kalır ve tekrar onu zorlayan ailesine dönmemek için hiç tanımadığı bir adamdan yardım ister... Diğer yanda görücü usulüyle olsa da sevip sevildiğini düşünen bir kadın, kocasının kuma getirmesi üzerine onu boşar ve hayatta kalmak uğruna Ağaların Ağası olarak görülen bir adama sığınıp kendine yeni bir hayat kurmak isterse neler olur sizce? Hadi gelin, birlikte Sedef ve Asmin`in hikâyesine bakalım. Birbirini hiç tanımayan bu insanlar neler yapacak?

Asker konulu bir kitaptır, kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Ruh, insanın dipsiz bir kuyusudur. Sen ruhunda dolaştığını sanırsın ama onun ne kadar derin olduğunun hiçbir zaman farkına varamazsın. Ta ki biri çıkıp orayı talan edene kadar. "Yanacaksınız, yakacaklar. Canınızın acımasını önemsemeyecekler." Parmaklarına sarılı urganı sertçe gerdi. Parmak boğumları giderek beyazlaşırken gözleri, alev topuna dönüşmüştü. "Nefesinizi kesecekler." İki farklı asker; Asena Eyşan Boduroğlu ve Mete Mert Çakır. Birbirlerinden haberi olmadan aynı göreve atanırsa en fazla ne olabilir ki? "Bugün bir tehdit mektubu aldım MMÇ`den gelmiş." *Tüm hakları saklıdır.*

Ben beni sevmeyen bir adamla sırf onu seviyorum diye evlendim. Sonunun boşanma olacağını nereden bilebilirdim.

Mısra Korkmaz babasının geçmişte Kaan Demir Soylu`nun annesinin öldürmesi ile aileler arası düşmanlık başladı bu düşmanlığı bitirmek için mafya liderleri toplanarak düşmanlığa son verilmesini söyledi Kaan Demir Soylu tek bir şartla kabul etti annesinin katilinin kızını isteyerek ve Mısra`nın hayatı sonsuza kadar tutsak edildi... UYGUNSUZ BÖLÜMLER İÇERİR‼️‼️ PİSKOLOJİK DURUMLAR İÇERİR ‼️ GÖRSELER PİSKOLOJİK SORUN YAPA BİLİR ‼️

Mardin`di burası aşkların yarım kaldığı Şehir.. Azad ile Dilan töreye kurban gitmişti, Azad sevdiği kadın ile evlenirken Dilan acı çekeceğini sanıyordu.. DİLAN KOZAN,Mardin`de güzelliği ile tanınmış Dilan KOZAN, diğer lakabı ile ŞEHRAZAT, Şehrazat özgürlüğüne düşkün demekti peki Dilan bu özgürlüğe ne zaman kavuşacaktı,evleneceği adam ailesinin veremediği sevgiyi de özgürlüğüde verebilecekmiydi.. Mardinin en ün sanmış Ağası AZAD ŞAHİN bu özgürlüğü sevdiği kadına verebilecekmiydi yada bu şehrin yarım kalan aşklarına mı dönüştürecekti aşkını.. "Dilan`ım çek vur beni ama bu herif ile gitme, eğerki gidersen ben o zaman ölürüm"... Gelin beraber Mardin töresi yüzünden evlenen bu iki gencin aşkını okuyalımm. Bence kitabımı beğeneceksiniz bi şans vermeyi unutmayınn😊