İki yabancı insan ama sadece bir kişi için iki yabancı insan

--- “Farklı hayatlar, ayrı yollar... Ama şimdi tek bir amaç için bir arada.” --- “İki grup, tek kader. Hayatta kalmak için birleşmek zorundalar.” ---

Genç bir dedektifin hayatı

İnanılmaz güzeldi oradaki ağaçların arasından geçmek. Geçerken ileriyi dusunmek ve düşünmelisin de. Tatil senin için heyecan ve bazen macera . Peki ya sonu iyi bitmeyen bir maceraysa? Bi adam gelir hayatını değiştirirse?

İşi gereği gerçek olan ama kanıtlanmayan bir olayı araştırıp yazıya dökmesi gereken Ayzemin aklına çoçukken annesinin ona anlattığı bir destan gelir bunun üzerine köyünde ki deden kalma köy evine gider ve araştırmalarına başlar . Aynı zaman da kendi blog sayfasına ve çalıştığı dergi ve e-kitap sitesine yükleyip terfi almayı ve blog sayfasını büyütüp geliştirmeyi amaçlayan ayzemin bilmediği ve hesaba katmadığı bir şey vardır köy eskisi kadar iyi değildir ve 3-4 haneden sadece 2 hanede yaşayan vardır. Köydeki eve yerleştikten sonra not defterini ve kamerasını alarak yer keşifine çıkar. Evin önü de ki dağların eteğine uzanan koskocaman arazide bir çınar ağacının gölgesinde zar zor okunan pas tutmuş bir künye bulur. Onuda yanına alarak ağaçtan uzaklaşır, biraz ileride ki küçük çıkıntılı tepeye gelerek zamanla aşınmış olan, ama hala mezar olduğu belli olan mezar taşında ismi olmayan isimsiz ve kimsesiz bir mezar ile karşılaşır. Çantasında ki şu şişesinde ki suyu mezara dökerek dua okuyup ordan ayrılır. Ayzem için asıl olaylar şimdi başlıyordur. Çünkü bulduğu künye ve dua okuduğu mezar 1984 yıllarında ki savaşta şehit düşmüş bir askerindir...

Bu hikâyede kimse kahraman değil. Kimse tamamen iyi ya da tamamen kötü de değil. Bu hikâyede herkes bir şey saklıyor. Bazıları da sadece kendinden…

Evet, bu benim ilk yazacağım texting kitabım eleştirilerinize açığım yaptığınız yorumları dikkate alarak yeni bölümlerde daha iyi birşey çıkarmaya çalışacağım umarım beğenirsiniz. İyi okumalar dilerimm ☺️💜✨

Jungkook okulundan dolayı bir kasabaya yerleşmek zorunda kalır. fakat evi temizlerken evin bodrumunda bir adam fotorafı görür ve meraklanır. evin sahibine sorar ev sahibi korksada o kişinin adını ağzına almak istemese de anlatamak zorunda kalır.

Lütfen beyeninnnn

Bir mesaj, Soğuk bir dokunuş. Bir daha asla geri dönülmeyecek bir kapı. Eylül, sıradan bir hayat sürerken sabaha karşı gelen isimsiz bir mesajla her şeyini kaybeder. Kaçırılır. Uyandığında ise kendini toplumdan tamamen kopuk, gizli ve karanlık bir akademide bulur. Bu akademide ders yok, seçenek yok. Sadece kurallar var. Ve gölgelerin içinden gelen emirler. Eylül, buraya neden getirildiğini bilmiyor. Ama çok geçmeden anlıyor. Burası eğitim yeri değil bir tür hapishane veya kontrol merkezi. Eylül okula uyum sağlamasa da, akademi için bir tehdittir. Kime güvenebilir? Kaçmak mümkün mü? Yoksa gölgelerin içinde kalan geçmiş, sandığından çok daha karanlık mı?

Sude, sıradan bir iş toplantısında hayatının en garip anını yaşar. Gözlerini kapattığında bile aklından çıkmayan, soğuk ve sert bakışlara sahip bir adam ve karşı konulmaz çekiciliğiyle başka biri… Ama bu iki adamın hiçbiri ona doğrudan yaklaşmaz. Ancak, bilinmeyen bir numaradan gelen flört dolu, gizemli mesajlar hayatını alt üst eder. Kimdir bu mesajların ardındaki kişi? Neden onu takip ediyor, neden sırlarını, korkularını biliyor gibi konuşuyor? Sude, cevapları bulmaya çalışırken kalbi ve aklı arasında sıkışır. Her mesaj, hem bir adım daha yaklaştırır hem de bir sır perdesini aralar. Bu oyun kimin planıdır? Ve gerçek aşk, buz gibi bakışların ardında mı gizlidir? Yoksa sıcacık bir bakışın ardında mı?

Karanlığın hüküm sürdüğü bir şehirde, iki güçlü mafya ailesi arasındaki amansız savaş başlar. Güç, ihanet ve intikamın gölgesinde, kim dost kim düşman belli değildir. Takım elbiseli gizemli bir adam; elinde tuttuğu silahla hem korkulan hem saygı duyulan bir figürdür. Onun etrafında dönen entrikalar, aşk ve ihaneti sarmalayan bir labirente dönüşür. “Gölgelerin Efendisi”, suçun ve gizemin iç içe geçtiği, karakterlerin karanlık yönleriyle yüzleştiği, nefes kesen bir mafya destanı.

Yıllarca kaçtım hem hayattan hem kendimden ama artık yeniden doğma zamanıydı ben tekrar doğdum sıra sende

masum olan herkalp sevilmeyi hakeder yanlızlık ışıgın altında kalan bir agacın gölgesi misali masumdur

KAN VE HÜKÜM – Konusu Efsun Demirci, ailesini küçük yaşta bir "trafik kazasında" kaybettiğini sanarak büyüdü. Ancak yıllar sonra içine düşen kuşku onu suskun sokakların ve karanlık geçmişin izini sürmeye zorladı. Gerçek sandığı her şey bir yalandan ibaretti. Bu yalanın içinde, babasının katili olan Yaman Usoy’un ismi yankılanıyordu. Yaman, yeraltı dünyasında acımasızlığı ve gücüyle tanınan bir adamdı. Fakat onu farklı kılan bir şey vardı: Efsun’a olan ilgisi. Onu koruyup kollarken bir yandan da kendi suç dolu yollarına çekti. Efsun ise hem düşmanının eğitiminden geçiyor, hem de kendi intikamını hazırlıyordu. Kan dökülecek, hükümler verilecekti. Efsun için bu sadece bir intikam hikayesi değildi. Bu, kendi kimliğini bulma, geçmişin zincirlerini kırma ve karanlıkla hesaplaşma savaşıydı. İntikamın kuralı yoktur. Kazanmak için önce kurban olmayı göze alırsın.

Onu gördüğümde anlamıştım onun benim kaderim olduğunu. bu yangında ya beraber çıkıcaz yada kül olucaz. Bu bizim hikayemiz onla benim.

Ezgi hayatı dolu dolu yaşayan bir kızdı bir gün yolda arkadaşları ile yürürken arkasından bir bıçak yer ve yere serilir.Gözlerini hastanede açar v kayıtlara göre Ezgi bir yetimmiş ve hayatını yetimhanede geçiriyormuş fakat Ezgi 19 yıl boyunca ailesi ile birlikte bir hayat sürmüştür.Bu bir komplo muydu yoksa Ezgi bir deli miydi?

Ana karakter ismail karate öğrenmek için kursa yazılır ama squid game gibi bir yer olduğunu farkeder ve ölmemeye çalışır

hiçbir şey göründüğü gibi değil. Kim deli kim katil? Afra’nın ablasının ölümünden sonra her şey darmadağın olur.Afra ablasının ölümüyle sarsılmıştır…ya da sarsıldığını sanırız.Giray onun yanında olmaya çalışan tek kişi-ya da öyle olduğunu düşünürüz. Ama bazı cümleler fazlasıyla planlıdır. Ve bazı gerçekler… sonsuza dek gömülü kalamaz aynı masallara dayalı bir aşkın gerçeklerle yüzleştiğinde yıkıldığı gibi.

Zincirler kırıldı. Sessizlik bozuldu. KARGRON`da yazılanlar, bir çağrının, bir devrimin başlangıcıydı. Bu satırlar özgürlüğün bedelini anlatacaktı. Dünya`nın gözleri kör, kulakları sağırdı. Ama KARGRON`un sesi karanlıkta yankılanıyor, adaletsizliğe meydan okuyordu

Nida, en fazla yakın arkadaşı Eslem ile bir müzeye gidecekti. Ne olabilirdi ki? Bazı anlar bir ömrün yönünü değiştirir. Nida, ailesinin yokluğunu fırsat bilip sıradan bir arkadaş ziyaretine çıkar. Oysa kimse ona sıradan bir günün, sıradışı bir başlangıca dönüşebileceğini söylememiştir. Bir müze gezisi. Köşedeki bir sanat eseri. Ve farkında olmadan kulak misafiri olduğu bir konuşma... Miran Erel. Kimsenin ne iş yaptığını tam olarak bilmediği, fakat adını herkesin duyduğu o adam. Nida ise artık neler olduğunu gerçekten anlayamaz. İstemediği bir arabanın yolcusu olurken, içine çekildiği bu dünyadan kaçmak artık kolay değildir. Ve o teklif... Cevabının sonuçlarını bile düşünemeden evet dediği o teklif. Ama o plandan tam üç ay sonra... İşte o zaman anlıyor Nida... Hiç kimseye güvenmemesi gerektiğini.

Her insanın içinde susturduğu bir fırtına vardır. Bazıları gözyaşlarını gizler, bazıları gülümseyerek unutur gibi yapar. Ama hiçbir acı, gerçekten susarak geçmez. "Sessizliğin Ardındaki Fırtına", kendiyle savaşa tutuşmuş bir kadının iç dünyasını anlatıyor. Dışarıdan güçlü, içeriden parçalı... Kırılganlıkla baş etmeye çalışan, geçmişin izlerini bugünün sessizliğinde taşıyan bir ruhun yolculuğu bu. Zamanla öğrendiği tek şey, herkesin bir hikâyesi olduğu... Ve bazı hikâyelerin en çok da sessizlikle anlatıldığıydı. Eğer sen de bazen gülümserken içinden sessizce fırtınalar koptuğunu hissediyorsan; bu kitap, senin hikâyene dokunacak. Çünkü bazı duygular, sadece yürekten anlaşılır. .... "Her gülüşün altında bir hikâye yatar: Suskunlukla anlatılanlar gibi."

Cesedi bulan, o sabah ilk kez geç kalmıştı. Her zamanki saatte gelse, belki hâlâ yaşıyor olurdu

Kendi okulunda gizli kapı bulan 3 için

“Yaralı ruhlar birbirlerini bulur demiştin, henüz kendi yarasını saramayan bir ruh nasıl karşısındakinin yarasını sarabilir ki?”