16 yıl önce bir hemşirenin dikkatsizliği yüzünden meydana gelen hata...... Klasik bir kurgu olsada, çalınma gibi bir durumda yasal işlem başlatılacaktır. Hepimiz emek harcıyoruz lütfen birbirimize saygı duyalım !

WATTPAD`TE 600K+ OKUNMA Civciv, yıllar sonra doğup büyüdüğü mahalleye öğretmen olarak atanır. Ama kimse onun kim olduğunu bilmez. O, artık Küçük Öğretmen`dir. Yıllar geçse de üstünden, kızımızın huyu aynıdır. Mahalleye bir oyun oynar. Bakalım Küçük Öğretmen, herkesi ne kadar şaşırtacak? "Küçük civcivim, güzel kızım, dünyam benim Bunun adı aşksa eğer, bu aşk yalnızca sana değer Bu adam yalnızca sana boyun eğer" -WATTPAD ROMANCE TR OKUMA LİSTESİNDE- İg: missyazarr_w Tiktok: missyazarr

Serpil kalbi kırık

Kızımız 17 yıl sonra gerçek ailesini buluyor (İlk kitabım umarım beğenirsinizz) Yazım hatası olabilir

Aile sorunlarından uzaklaşmak ve mesleğini en düzgün şekilde yapabilmek için şehir dışı bir atama ister ve sonucu neresi olursa olsun kabul eder, atandığı yerde askeri üssün seçtiği hastanede görev yapacaktır ve baş komutanın tercihi doktordur. Hastalarından biri sürekli buraya gelen bir askerdir zaman geçtikçe yakınlaşan iki bireyin zamanla nasıl yakınlaştığını ve sürdürdüğünü kaleme aldım. Normalde fantastik kitaplar yazan bir kalemdarım bu yüzden bu tarzda yazmamın tek nedeni takipçi sayımı yükseltmek ve aradığım kitleye ulaşmak 💝 aynı sürede bastırmakta istediğim için sayılar önemli. Kiabın tüm hakları bana aittir, reklam ve iş birliği için bana ulaşın. Kitaptaki etkileyici unsurlar; argo,küfür ve vahşet içeriklidir rahatsız olan okuyucuların tercih etmemesini öneririm İyi okumalar dilerim 🤍😺

Duru, hayatının çıkmazında bir yaşam mücadelesi verirken karşısına çıkan bir mucizeyle hayatının dönüm noktasını yaşar acının içinden sıyrılıp başka bir yaşamın içine hapsedilir. Rüzgâr, beklemediği bir anda hayatı darma durman olurken karşısına çıkan mucizeyi görmezden gelmek ister. İki farklı kalp... İki farklı yaşam... Bir mucizeyle hayatları bir noktada birleşir. İkisininde kaçmak istediği hayatta hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. Rüzgâr ve Duru`nun mucizeyle birleşen hayatlarına şahitlik etmeye hazır mısınız ?

Ailesinin izinden gidip asker olan kız. Önder edindiği adam gibi asker olan adam. Onların hayatı... Kitaba, hem buradan, hem wattpad üzerinden ulaşabilirsiniz. WhatsApp kanalıma ve instagram hesabıma bekliyorum. Hesap isimleri; andromedayolu

Bir hikâye değil yalnızlık anısı bu

Herkes sever gök yüzünü mas mavi içinde bulutların şekilden şekile girdiği okyanus rengini peki içindeki fıttınayı bilirmisiniz o mas mavi gerngin neden yeri geldiğinde karaya döndüğünü öfkesini kostuğunu kimisine hayat kimisine felaket olduğunu güneşi seversin içimi ısıtıyor dersin karanlı sevmez içimi karartıyor dersin dilek ağıçlarını bilirmisiniz insanların ellerinde ip parçacıkları her kes bi heves dilek ağacına asışı kiminin saçmalığı kiminin umudu..... Tepede bileğime bağlı eşarbımla rüzgarda uçuşan nerdeyse yarısına aklar düşmüş saçlarımın rüzgarın kulağına üfleyişi atımın hırıltısı ve benim boş gözlerle dilek ağacına bakışım ne çok umutlar edip dalarında uçuçan ipleri bağlayışım ne çok...? ( merhaba bu kurgu yu okuyan herkese teşekkürler ilk korgum tamamen keyfen yazılmıştır) okuyan herkese iyi okumalar dilerim beyenirseniz yorum yapmayı unutmayın en kısa zamanda bölüm yüklenecektir 🦋🦋

Mozkova `da blr dağ evinda kendine ait odada gözlerini açtığında, hiçbir şey hatırlamıyordu. Ne kendisini, ne geçmişini, ne de yaralarının sebebini... Kaybolan anılar, gizlenen sırlar ve karanlıktan gelen tehditler... Küller arasından yeniden doğan bir kız, hem kim olduğunu bulmak hem de ardında bırakılan kanlı izleri çözmek zorunda. Ama bazen hafızadan çok daha tehlikeli şeyler vardır: Unutulması gereken anılar.

"Azra, babasının ani ölümüyle yıkılmış, yıllardır uzak kaldığı Trabzon`a geri dönmüştür. Kendisini bekleyen sadece aile mirası değil; karanlık sırlar, gizemli tehditler ve geçmişin intikamı vardır. Doğum gününde hayatına giren esrarengiz bir mesaj, onu hiç beklemediği bir oyunun içine çeker. İki güçlü aile arasındaki hesaplaşmada, sadakat ve aşk sınanırken, herkesin sakladığı karanlık bir sır ortaya çıkmaya başlar. Trabzon`un sert rüzgârları arasında, hayatı değişecek olan Azra için oyun çoktan başlamıştır."

Yüreğimi dağlayan acı, bütün bedenime yayılmıştı. Canım yanıyordu. Artık dayanamıyordum. Ama katlanmak zorundaydım. Bu savaşı kazanacaktım!... (Kendi hayat hikayemden esinlenerek yazılacaktır.)

Ya hayat size aslında başka bir evrende aynı kişilerle farklı bir kaderi yaşamaya mahkum etseydi ve her şeyi telafi etme hakkı verseydi? Yağmur hayatına bir anda bambaşka yerde devam etmek zorunda kalır, tanıdığı herkesin başka bir evrende yansıması ile yaşamaya başlar aslında hepsini önceden tanıyordu ama şimdi ki yansımaları onun bildiği tanıdığı insanlar değildi . Nefret ettiği aşka bile burada farklı bir hikayeyle başlamak zorundaydı. dostları, ailesi , işi her şeyi çok farklıydı. Bildiği tüm gerçekler , aslında ayna da gördüğü küçücük bir yansıma mıydı? .

Üniversitedeki yakın arkadaşının mahallesine taşınan mahalle abilerinden nefret etmiş bir kız Sevda mahallesinde aşkı sevdayı aileyi bulabilir mi… Wattpadden geldik🤍 ❗️Bu kitapta kötü örnek oluşturabilecek ve rahatsız edecek unsurlar bulunmaktadır. Yaşı uygun olmayanların ve rahatsız hissedeceklerin okumaması önemle rica olunur. ❗️Bu kitapta hiçbir kötü olay ve davranışın güzellemesi yapılmamaktadır. Kurguda geçen tüm kişi kurum ve kuruluşlar tamamen hayal ürünüdür. Gerçek hayat ve kişilerle ilgisi yoktur

İki laz bir araya gelirse ne olur. Çevik kuvvet polisi ve üniversiteli bir kızın inişli çıkışlı bolca inatlı hayatına göz atalım mı? Deniz gözlü kız ile Orman gözlü adamın karadenizin dalgaları gibi hırçın aşkı. Biraz kızalım biraz üzülelim. Bolca da gülelim. Ee hazırsanız başlayalim

"Kalbine mi sıkayım? Kalbime mi sıkayım Gülyâre. Söyle ne yapayım?" Gökler ağlar mıydı insana? Toprak? Dağlar? Ağlar mıydı? Ağlardı. Şimdi gecenin bu kör vaktinde, iki yanındaki ormanda kanat çırpan kuşlar bile ağlıyordu Gülyâre`ye. Yiten umutlarına, hiç edilen sevdasına, bağrından sökülüp alınan evladına ağlıyordu gökteki kuşlar. Körpe yüreğinde büyüttüğü sevdası ise şimdi dizlerinin dibindeydi. Gülyâre`nin elindeki silahı kendi büyük elleriyle kavrayıp tam kalbinin üzerine bastırdı Hazar. Dilindeki düğümü çözüp konuşurken takati kalmamıştı artık kadının. "Başka bir sonumuz olabilir Hazar. Yapma bunu ne olur?" - - - Hazar. Gaddar Hazar. Kalpsiz Hazar. Merhametsiz Hazar. Herkese iyilik meleği olan ama Gülyâre`ye azap meleği olan Hazar. Herkesin gölgesinde nefes aldığı ama Gülyâre`in nefesini kesen Hazar. Ne yapacaktı şimdi. Tetiğe basıp yaktığı intikam ateşiyle kendini mi yakacaktı. Kendi sonu olupta, bir hiç uğruna kaybettiği kardeşlerinin üçüncüsü mü olacaktı? Yoksa vazgeçip intikam uğruna ruhunu tarumar ettiği kadından yeniden aşk mı dilenecekti. Hayır. Hayır bunu yapamazdı. Kardeşlerinin kanının üzerine mutlu sonlu bir rüyayı yaşayamazdı varlığı kabus olan bir adam. Buna hakkı da yoktu. Herkes sussa vicdanı buna izin vermezdi. Şimdi burada dizlerinin dibine yıkıldığı karısı halen Hazar`a umutla bakıyordu geldikleri sona rağmen. Başını salladı Hazar umutsuzca. "Bizim mutlu sonlu bir hikayemiz hiç olmayacaktı Gülyâre." Yutkundu. Sanki alacağı bir nefes onu bu cehennemden kurtaracakmış gibi. Ama yolun sonuydu onun için. Sonra denizlerle göklerin vuslatı gibi son defa birleşti iki çift mavi. "Oğlumuza iyi bakacağını biliyorum. Ama senden tek bir isteğim var... beni kötü bilmesin. Hak etmediğimi biliyorum ama yinede bencilce beni kötü bilmemesini istiyorum." "Yapma Hazar..." Kelimeleri umutla dolu, sesi hiç utanmadan sıkılmadan yalvardığını gizlemiyordu Gülyâre. Hazar dinlemedi karısını. Küçük basit bir hareketle tetiğe bastı. Ölüm sesi karanlık ormanda yankılanırken o küçük metal parçasının günahkar kalbini parçalamasına izin verdi. Sonra ne mi oldu? Hiç. Koskocaman bir hiç. 🥀 🥀 🥀

Enemies to lovers...

Midesi hasas olanlar okumasın! İşkence ve argo içerir. O bir melekti. “ İşkence meleği.” “ SEN BENİM MAVİMSİN, HIRÇIN MAVİM.” Midesi hassas olanlar okumasın. :)

Bazı inasnlar bsdenlerinde taşır izleri bazı insanlar ise kalplerinde taşır ... Onun izi benim kalbimdeydi ... Her gün tekrar ve tekrar varlığını beli ediyordu .... Oysa 19 yıl olmuştu sesini duymayalı , gözlerine bakmayalı die kolay 19 yıl Şimdi burdaydı kıyametin koptuğu şehirde ve gözeri kana susamış gibiydi durmuycaktı karşısına çıkan ben bile olsam ezip geçicekti emindim Devamı kitabımda ✨️

Sen sevgiyi o kadar çok hakediyorsum ki anlatamam

“Bizim hikayemizde mutlu son yok. Çünkü tarih yalnızca mutsuzları yazar…” Mustafa ile Ayten’in hikayesi de tam olarak böyle bir tarihten ibaret.

Kaderi birdi onların. Daha ilkokul çağında vuruldu Kaya Saygıner o yanağında iki koca çukur taşıyan ela gözlü kız çocuğuna. İki inatçı keçiydi onlar ne birbirlerinden vazgeçer ne de bir araya gelirlerdi. Büyüdüler, birbirlerinin en büyük zaafları oldular. Hatalar yaptılar. Yalanlar söylediler. Birbirlerine hasret kaldılar. Aşklarından yanıp tutuştular. Ama kaderleri birdi işte onların. Eninde sonunda dönüp varacakları liman yine aynıydı. Ya kabullenecekler ya da yüreklerini kavuran ateşte kül olup sonsuzluğa ereceklerdi.

Hafiften yaklaştı Yiğit. Bununla birlikte aynı anda geri gitti Dilruba. Yere bıraktığı bidona takılsa da Yiğit`e kalmadan toparladı kendini, azıcık utandı al al oldu yanağı. Öksürdü, soracağı sorudan emin olmayarak şöyle bir etrafta gezdirdi gözlerini Yiğit. Ağaca, kurda, kuşa, yerdeki tırtıla, köşede şip şip su içerek keyifle kendilerini izleyen kediye baktı. "Yavuklun var mı? Bi` sevdiğin?" Ani bir şok geldi geçti Dilruba`nın mavi gözlerinden. Köşedeki kedi bile şok olmuş gibi su içmeyi bıraktı. Bir tövbe çekti sessizce. `Belli...` dedi kendi kendine. `Bu az çapkın değil. Tipi de müsait az kız koşmuyordur bunun peşinden.` Bir elini beline koydu, eğilip bidonunu aldı eline. "Var!" dedi. Bilmem kaç bıçak saplandı Yiğit`in gönlüne. Ardından söylediği sözler bir bir söktü o bıçakları, yarasını sardı, üzerini bile öptü. "Kocam var benim, bebem de karnımda! Yanımda seni görürse vurur topuğundan alimallah! Hadi var git yoluna." Saçını savurur gibi başını salladı şöyle bir. İçinden `Hıh!` demeyi de ihmal etmedi. Eli belinde ardını döndü, salına salına gitti tahta kapıya. Girmeden önce arkasını dönüp kontrol (!) etme amacıyla baktı sadece. Göz göze gelince çekemedi birazcık bakışlarını. Eli cebinde kendine bakıp gülümseyen adamda takılı kaldı gözleri. O hafifçe başını eğip selam verince kendine geldi. Omzunu silkti nazlı nazlı. Ayaklarındaki çamuru otlara silip girdi tahta kapıdan içeri. Ardında ise derince iç çeken Yiğit`i bıraktı şüphesiz. "Ah ulan!" dedi cebinden sigarasını çıkarırken. "Ah ulan Kızılca, yaktın beni!" Kızılca`sının onu yaktığı gibi o da sigarasını yaktı. Akşama kadar ayrılmadı oradan, belki camdan başını uzatır diye.

Mirza Azap sonunda asistan başvurusu için sıradaki ismi çağırdı"Kayra Gece Demir,gel!"diye seslendiğinde ofisin kapısından bir erkek girmesini beklerken genç bir kadın girmesi ile birlikte kaşlarını çattı"lan-"diye başlamıştı ki durdu ve eli ile yaklaşmasını işaret etti genç kadın`a.Göz göze geldiklerinde kadın konuşmaya başladı."ben Kayra Gece Demir,24 yaşındayım"gergin bir sesle konuşurken suraksadı ve sonra devam etti"devamını bilmiyorum,unuttum.iş için gelmiştim,elimden her iş gelir,gerçekten.yemek yapabilirim,çok güzel yazı yazarım,neredeyse işi yaptım.bu arada ismim Kayra,söylemiş miydi-"Mirza susmasını işaret etti sinirle ona bakarak."önce nefes al bakalım,Ay bakışlı"dedi kadın`ı süzerken.Kayra burnu ile derin bir nefes aldı ve ağzı ile yavaşça aldığı nefesi geri verdi."şimdi öncelikle,dosyana bakalım.pastaneci,börekçi,garson,kasiyer,girişimci,asistan,çocuk bakıcısı ve itfaiyeci.kızım bu ne?"

Henüz 11 yaşında… Oyuncaklarının arasına saklanmış bir çocukluk, hastane kokusuyla erken boğulmuştu. Lösemi, daha ilkokul sıralarında en yakın arkadaşı gibi yanına oturmuştu. Ama o, hastalığın gölgesinde bile ışığını kaybetmeyen bir çocuktu. Serumu koluna takılırken bile hemşireye gülümser, “Bu benden sana bir sihirli su olsun” derdi. Herkes onun bu neşesine şaşırır, gözyaşlarını saklardı. O ise bir gün bahçede özgürce koşacağını, saçlarının rüzgârda savrulacağını hayal ederdi. Hastanenin penceresinden gökyüzüne bakar, bulutları hayal gücüyle şekillendirirdi: Bazen dev bir ejderha, bazen de rengârenk balonlar olurdu. Her bulut, ona geleceğin güzel günlerini fısıldardı. Annesi başucunda dua ederken o, annesinin elini sımsıkı tutar ve şöyle fısıldardı: “Merak etme anne… Benim içimde kocaman bir güneş var. Hastalık ne kadar uğraşırsa uğraşsın, o güneşi söndüremez.” İşte bu küçücük yürekte, koca bir umut saklıydı. Hastalığa rağmen hayallerinden vazgeçmeyen, içindeki güneşi hiç söndürmeyen bir umut…