"Gerçek aile, kan bağıyla değil; yüreğin bağıyla kurulur. Bazen en derin bağ, aynı acıyı taşıyan kalplerde saklıdır." Gerçek ailem...

Benim adım Su lise son öğrencisiyim ve yaşım 19 dışarı çıkmayı pek sevmem ama o günden yakın arkadaşım Derin beni dışarı çıkmaya zorlamıştı ve her şey o zaman başladı

Yıllarca eziyet çektikten sonra gerçek ailesini bulan, sevgiye aç bir kız; Alev Saye Bir anda hayatı alt üst olursa ne olur?

Yılarca sevdiği kadın yanına almak için uğraştı sonunda yanına almayı başarabildi ama bilmediği birşey vardı oda sevdiği kadının geçmişi ❤️‍🔥

Abisinin boks maçına giden Yasmin,orada karşılaştığı kişiyle yok olmuş duygularını bulur.

Karşımda dikilip bana üstten üstten bakarken konuştu. “Beni çağırmışsın, buyur?” Sesi tok, ifadesi sertti. Kollarını göğsünde kavuşturmuştu, çok uzun boyluydu. Zihnim, bana ihanet edercesine beş saniye boyunca tamamen devre dışı kaldı. Çünkü az önce söylediği şeyi sindirmekte zorlanıyordum. Beni? “Beni çağırmışsın” mı?! Hani şu göbekli, kel, yaşlı adamlar olur ya.. Sabahları kahvede çay içip gazete okuyan, mahallenin gençlerine “Oğlum, sen kimin çocuğusun?” diye soran tipler.. İşte ben tam olarak öyle biriyle karşılaşmayı bekliyordum. Ama kader, yine o kendine has mizah anlayışıyla, karşıma bambaşka bir şey çıkarmıştı. Daha doğrusu, birini. Karşımda duran adam, yaşlı bir muhtardan çok “anaların maşallahı, kızların inşallahı” kavramını çağrıştırıyordu. Esmerdi. Uzun boyluydu. Bakışları sertti. Kaslı kolları, gömleğinin sıvanmış kollarında tehdit gibi duruyordu. Bir de üstüne, o ifadesiz yüzle bana bakıyordu. Bu bir şaka mıydı? Bir kamera falan olmalıydı. İstanbul’a yeni gelenleri trolleyen bir sosyal deney.. Ama sonra yanımdaki kızın “işte muhtar bu” bakışıyla birlikte gerçekler acımasızca yüzüme çarptı. Ben şoka girmiş vaziyette ona bakarken, o da bana bakmayı sürdürüyordu. Kaşlarını hafifçe çattı. “Beni çağırmışsın, buradayım?” Göz kırptım. Sonra tekrar. Derin bir nefes al menekşe. Kontrolü kaybetme. Belki de rüya bu. Belki de hâlâ Manisadasım. Ama hayır. Tartıştığım adam orada, anahtar ise hâlâ elimdeydi. Ve sinirim, zirve yapmış bir halde bana eşlik ediyordu. Sonunda, mantıklı bir cümle kurabildim. Gerçi ne kadar mantıklı olduğu tartışılırdı. “Ben muhtarı çağırdım.” Derken kollarımı göğsümde birleştirmiştim. “Bir yanlışlık oldu sanırım, sizle ilgili bir durum yok sağolun.” Adam ifadesizce kaşını kaldırdı. “ Muhtar benim zaten.” Gözlerimi kıstım. “Hayır.” Kaşlarını kaldırdı. “Evet.” Direndim. “Hayır.” Çevremizde durup bizi izleyen insanların bazılarının sessizde olsa güldüğünü duyabiliyordum. Tahammülünün azaldığını belli eden bir ses tonuyla, “İmtihan mısın kızım sen?” Diye sordu. “Ama muhtar-“ Ellerini siyah kumaş pantolonun ceplerine sokup başını gökyüzüne çevirdi. Sabır dileniyordu galiba. “Muhtar benim diyorum sana. Yinelemeyeceğim bunu, sorunun ne olduğunu söylüyorsan söyle söylemiyorsan işim gücüm var.” Öfkeli sesi geri adım atmama neden olmuştu. Yine de gururumu ve inatçılığımı devreye sokarak “Ama ben amca bekliyordum..” Dedim. Yunan heykeli kılıklı muhtarın dudakları hafifçe yana kıvrıldı. Kaşları yukarı kalktı. Ardından alayla konuştu. “Özür dilerim, öbür sefere daha yaşlı olmaya çalışırım. Şimdi problemin ne olduğunu söyleyecek misin? Sabrım tükeniyor.” ___ Menekşe&Cihan.

Üvey babasının 3 yıl önce işlediği cınayet yüzünden en yakın arkadaşının ölümü ile baş şüpheli olarak suçlanan yaz bir gün dayanamaz ve üvey babasından kurtulmak için yeni bir eve taşınır ve bu taşındığı yerde karşı evde oturan birçimler ailesi ile tanışır

11-A ve 11-B... İki sınıf, yıllardır birbirine karşı tamamen zıt. Sınıf öğretmenleri Hülya ve Cemil hocaların ortak kararıyla, bu anlaşmazlığı bitirmek için sıra dışı bir çözüm bulunur: Bir ay boyunca birlikte kalacakları “Birbirini Anlama Kampı.” Ama asıl sınav, 11-A’dan Alina ile 11-B’den Yiğit’in 7 gün boyunca yapmak zorunda oldukları iddiadır. Duyguları yokken başlayan bu rol, gerçek hislerle karışacak mı? İki zıt dünya, birbirini anlama yolunda beklenmedik duygular ve sürprizlerle dolu bir maceraya dönüşür. Kalplerin sınandığı bu kampta, aşk oyununu kim kazanacak?

Bazı yollar, kalbin değil kaderin çizgisiyle kesişir… Azra Nayel, hayatını inancı, ailesi ve kendi kuralları etrafında kurmuş genç bir kadındır. Sessizdir ama güçlüdür. Görünmeyen sınırları vardır; kimseye zarar vermez ama kimsenin de ona zarar vermesine izin vermez. Uraz Sancaktar… Soğuk, mesafeli, dediğim dedik bir adam. Ailesinin dev mirası omuzlarında, kalbi geçmişte bir yerde saklı. Onun için evlilik bir duygu değil, bir zorunluluktur. Ve sonra... kaderin adı bir imzaya dönüşür. Birbirine zıt iki dünya. Aynı çatı, aynı sır, aynı oyun. Ama hiç hesapta yokken, oyun gerçeğe dönüşür. “Ne Sen Ne Ben”, sadece bir evlilik hikâyesi değil; teslimiyetin, dönüşümün ve kalpteki kırılganlığın içten bir anlatımıdır. İki yabancı, bir sırrın gölgesinde yakınlaşırken, asıl sınav duygularla başlar.

Normal bir kızın hayatı

O gün onu ilk gördüğümde bunun son olmayacağını biliyordum. Herşey bittiğinde onu tekrar göreceğimi biliyordum. Ama onu gördüğümde sonrasında ona aşık olacağımı ve onun için hayatımı mahvedeceğimi bilmiyordum. Başka bir aşkta demişlerdi. Ama ben başka bir aşkta yine onu görmek istiyordum. " Başka bir aşkta görüşürüz."

"Bu evliliğin senin için de benim için de cehennem olacağını biliyordum başkalarına cehennem olma diye kabul ettim."

Gerçek ailem kurgusudur kesinlikle kendi fikrimdir okumanızı tavsiye ederim

Aden Arya ve Asel herşeyin yeni bi okula gitmesiyle başlar...

3 kızın hikayesi. ⋆Bana terbiyesiz diyen, kavga ettiğim kadının oğluna asik oldum ⋆Bir mafyanın oğluna yanlışıkla fotoğrafımı attim ⋆Okuldaki basketbolcu cocuga asik oldum. ༻BU KİTAP 3 KİŞİ TARAFINDAN YAZILMAKTADIR (ç)alınması durumunda işlemleri başlatırım (Yaşanmış bir olay anlatılmaktadır!)

Her şey, annemin beni istememesiyle başladı... Ve sonra, daha neler olabilir ki diye düşündükçe, her şey birer birer gerçekleşti. İstemediğim bir evlilik, imkânsıza aşık olma… Dağ gibi bir adamın, aşık olma ihtimalinin bile hayal edilemez olduğu bir anda, gözleri, seni seviyorum demek için kelimelere gerek kalmadığını hissettirecek kadar derinleşmişti. Birinin gözleriyle konuşmak, kelimelerle değil de bakışlarla anlaşmak... (Hint dizilerindeki uzun bakışmaların ötesinde, gerçek bir bağdan bahsediyorum…) ZORLA EVLENDİRİLİP acı çekerken üstüne annemin öz olmadığını öğrendim :.......

Görevle aşk arasında sıkışan bir kadının içsel çatışmasını ve gizli bir görev uğruna sevdiği adamı ihanetle sınaması. Polis olarak bir mafya liderini tutuklama görevini üstlenen Eylül Yılmaz, zamanla gerçek bir aşka dönüşen sahte ilişkisi, onu vicdanı ve görev arasındaki ince çizgide zorlu bir seçim yapmaya zorlar.

Güneşin kalbi defalarca kırılmıştı. Aslında hiç sevilmediğini anlamak onu berbat hissetmişti tâki. O yaz sahilde baranla tanışır hemde gerçek sevgiyle

Nasıl Yani Tüm Bu Karmaşanın İçinde Bir De Aşk Mı? İmkansız Olmalı...

Matematik testinde bir not bulmasıyla başlamıştı.

Bazı fedakârlıklar kalbi değil, ruhu esir alır." Ağabeyinin hayatı bir kurşun kadar yakındır ölüme. Kurtuluş ise bir tek yoldadır: berdel. Rojbin, tanımadığı bir adamla, Aziz’le evlenmek zorundadır. Ne hayalleri sorulmuştur ne de rızası... Bu bir aşk hikâyesi değil. Bu, kaderin ve törenin arasında sıkışmış iki insanın hayatta kalma savaşı. Rojbin, sevmeyi değil, susmayı öğrenir. Gözleriyle haykırır, diliyle susar. Ama bazı suskunluklar, en büyük isyandır… Ey töre! Kaç yüzyıl daha Kanla yazılacaksın? Kaç kadın daha Senin için susacak?

✨İlk Kitabım✨ Başak daha küçük yaşta annesini ve daha doğmamış kardeşini trafik kazasında kaybetmiştir. En zor zamanlarında hem kuzeni hemde en yakın arkadaşı Selma yanında olmuştu. Selma ile birlikte babasından gizli hazırlandığı sınavı kazanıp en büyük hayali olan doktorluğa adım atmıştır. Bu hayaline giden yolda deniz gözlü Soral ile tanışacaktır. Peki bu ikili onları ayırmaya çalışan onca engele ve geçmişe karşı durabilecek midir? Peki sen aşkın en mavi haliyle tanışmaya var mısın? “Onun gözlerine bakmak engin bir denize bakmak gibiydi.”

Kitaptaki bütün haklar saklıdır izinsiz olarak alınamaz başka platformlarda yayınlanamaz

Gerçek ailem 17 yıl sonra yeni bir ailemi hemde gerçek ailem

Kollarımı tutarak beni kendine çekti. "Gülüm,"dedi. "Bu bir çare aşık, her gün seni kaybetme korkusuyla yaşadı." Nefesi nefesime karıştı. "Gitme, ne olur gitme." Derin bir iç çektim. Gözlerine bakarak, "Tuğrul, asla seni bırakmam. Hiçbir yere gitmeyeceğim," dedim. Buruk bir şekilde gülümsedi. "Biliyorum, isteyerek gitmezsin, ama olur da bir gün, kendi zamanına dönersen, bana geri dön."