“Dün gece onu sadece bir kez görmüştüm, bir anlığına… Ama o an, hayatımda ilk kez bir şeye gerçekten dikkat ettiğimi hissetmişti. İlk kez bir kadın sadece göz ucuyla bakılıp geçilecek biri olmamıştı"

Bazen en sessiz görünen yerler, çok şey anlatır. Okyanus gibi... Dalgaların sessizliği, aslında boğulmuş çığlıkların yankısıdır. Derinlerinde biriken gözyaşlarını kimse görmez, ama her fırtına, susturulmuş acıların isyanıdır. Sessizlik bazen huzur değil, sadece kimsenin duymadığı bir çığlığın adıdır. Ben hep sessiz çığlıklarımın içinde boğuldum, öldüm. Kimse fark etmedi çığlıklarımı. Çünkü sessizdi, ölüm sessizliği vardı çığlıklarımda. Kimse bilmese de okyanuslarında bir sonu vardı, çok acımasız bir son. Sonsuz gibi görünürdüler, ama her dalgaları bir vedadır. Armin, her zaman kaçmıştı. Veda bile etmemişti, korkaktı. Armin için vedalar ölümdü, kaçmak ise emare. Emareleri severdi, çünkü hayatı emarelerden oluşurdu. Sevmediği tek şey; inkisarlardı. İnkisarlar ile büyümüş, kimse onu duymamıştı. Çünkü konuşmasına izin vermemiştiler. Sustu, Armin. Hep sustu... "Annen abini çok seviyordu, bunları demesi normal, konuşma Armin. Evlat acısı normal bir şey değil, anla onu Armin. Annen haklı, anneni anlamıyorsun, söyledikleri doğru Armin. Bir gün herkes gidecek, öğren Armin. Herkes senden nefret ediyor, kabullen Armin. Bugüne kadar kimse seni anlamadı, anlamayacaklarda, git Armin." "Hep sustun, söyle, değdi mi Armin?" Kafamı iki yana salladım. Kendi hıçkırıklarımda boğuluyordum. "Değmedi..." *ੈ✩‧₊˚༺♞༻*ੈ✩‧₊˚ "Canım..." Dediğimde sanki biraz daha canı acıdı. Yüzümü avuçlarının arasına alıp alnını alnıma yasladı. Gücüm kalmamış gibiydi. "Git." Diye fısıldadığımda kafasını iki yana salladı. "Git, lütfen." Dişlerini sıkıyordu, biliyordum, zordu. Ama gitmeliydi. "Gitmeyeceğim. Burada yanında kalacağım, Marsel." Hiddetle kafamı iki yana sallayınca kendine çekip sıkıca sarıldı. Ama ben sarılmadan aksine onu ittim... ve uçurumun tam ucuna doğru yürüdüm. "Yapma lan, yapma bunu bana!" "Duha, ben ve sen..." Kafamı iki yana salladım. "Olamayız, bunu iyi biliyorsun. Ben öleceğim, sen yaşayacaksın. Hayatı sana zehir edemem." Gözleri bir kuyu gibi derindi. Ve ben o kuyuya baktıkça ölmek istiyordum. "Armin," Yine adımı sadece ölümün eşiğindeyken söylüyordu. Ne zaman kendimi öldürmeye kalksam, onun için Armin oluyordum. "Adımı ölümle kirletiyorsun yine, yapma..." Konuşmasına izin vermedim. Uçurumun kenarına yaklaştıkça o da bana yaklaşıyordu. "Bu sefer yapma, söz; adını ölümle kirletmeyeceğim." Burukça gülümsedim. Kendimi geriye doğru bıraktım. Son duyduğum şey, Duha`nın acı haykırışıydı. Biz böyleydik, sürekli birbirini yaralayan iki kişi... Bu sonu ben yazmıştım. Bizi ise o bitirmişti...

Kendilerinsen ayrı ayrı psikolojik sıkıntıları olan iki kişinin birbirini iyleştirme hikayesi

Eda, editörlük yaptığı dergide eski bir kutu içinde dedesi Mustafa ile ananesi Meryem’in birbirlerine yazdığı aşk mektuplarını bulur. Mektuplar, 1950’lerde, ananesinin Rum kökenleri ve o dönemin toplumsal zorluklarıyla örülü yasak bir aşkı anlatmaktadır. Eda, mektupları dergide yayımlamaya karar verir ve bu süreçte ailesinin saklı kalmış gerçekleriyle yüzleşir. Dedesi ve ananesinin farklı kültürlerden gelmelerinin yarattığı zorluklar, zorunlu göç ve kimlik çatışmaları, hem büyüklerin hem de Eda’nın hayatını derinden etkiler. Sonunda Eda, geçmişin yüklerini kabullenip kendi kimliğiyle barışırken, aynı zamanda aile bağlarının iyileşmesine ve aşkın zamana direnmesine tanıklık eder.

Bir çatışmadan kaçarken yanlış kapıya sığınır ama kapının arkasındaki türkieyinin en tehlikeli mafyasıdır

Dört ay komada kaldıktan sonra Bade gözlerini açtığında, ne adını hatırlıyordu ne de kendine ait tek bir anıyı. Başucundakiler ona kusursuz bir hayat, mükemmel bir nişanlı ve parlak bir geçmiş sundu. Herkes aynı cümleyi tekrarladı: “Çok mutlusun, merak etme, hatırlayacaksın.” Ama bedeninde, telefonunda, aynada gördüğü izler başka şeyler fısıldıyordu. Bade ne kadar çok hatırlarsa, ona anlatılan hayatın o kadar büyük bir yalan olduğunu gördü. Ve anladı ki, onu hayatta tutan makineler değil, başkalarının ona zorla giydirdiği o yalandı. Peki gerçek ortaya çıktığında yaşamak mı daha zor olacak, yoksa unutmak mı? Unutan kurtuldu. Hatırlayan, bedelini ödeyecek.

Tamamen eylence amacıyla yazılmıştır Lütfen kurguma bir şans verin 💕 ...... Arkadaşına mesaj atmak isterken ya başka birine mesaj atarsa ve o kişi bir holding sahibi ise? Bakalım neler olacak 🙃 ‼️ yetişkin içerikli ‼️ Keyifli okumalar 🩷

İlk bölüme bakınnnnnnn

Kötü bir hayat yaşadım, kalbim taşlaştı, canım yanamayacağı kadar yandı. Şimdi can yakma sırası bendeydi. *Acı içinde büyüyen bir seri katilden hiç kimse daha tehlikeli değildir.* Ve o Teoman Mezarkaya idi. Sadece can yakmak için hareket eden vicdandan yoksun bir adamdı, gizli bir diktatördü. Ve burası herkesin korktuğu, iğrenen gözleri ile bakıp korkuyla hareket ettiği yeraltı dünyasıydı. Burada acıma yoktu, seri katiller ise yalnız gezen delilerdi. Karga gakladı bize, doğruları fısıldadı. Karga gakladı bize, acıdığını haykırdı. Biz yedi kişi; bir evin içine yavaşça mezarlarımızı kazmaya başladık, beklemediğimiz kabuslar ise kapımızı çaldı. "Yolunu kaybedenlere veya hiç yolu olmayanlara"

Her sayfasına anlamlı ve güzel duracağını düşündüğüm sözler dizesinin bulunacağı bir kitap. Her sayfam özeldi.. Sen sayfalarımı çevirdin çevirdin oradan işine gelen ne varsa sadece onları seçip öylece gittin. ⚡🔥

Karanlıktaki her sır aydınlığı görmeli midir ? Her sır bir gün açığa çıkar mı ? Peki her kadeh kaldırış bir zafer mi yoksa mağlubiyetin tadını çıkarmak mıdır ? Kadehler , Asla yalan söylemezler. Her kadeh zaferle kalkarken bazen o kadehler kırıldığında geriye sadece cam parçaları kalır. Cam parçaları bir eli kanatacak kadar keskin bir yara izi olacakmış gibi de derindir. Kadehler bir çok günahı taşır , o günahları kamçılayan ise zincirlerdir. Her kılıç kaldırışta darbe alırken her darbede güçlenir insan. Gücünü toplamak her ne kadar ağır ve uzun sürse de sonunda aradığı gücü toplar. Unutulmaz bir gerçek var ki Her kadeh zafer`i,her kılıç bir darbeyi ve her zincir bir günahı taşır.

"Geçmişin kanı geleceği kirletir " Lüks ve ihtişamın ardında saklanan karanlık sırlar, aşk ve ihanetin harmanladığı bir oyun

17 yaşında Eymen ve emel adında iki yakın arkadaşı var üvey abisinden ta**Z ve te****Z e maruz kalan öykü üvey babası tarafından şiddete maruz kalan bir genç ve birgün okul çıkışı 17 yılının yalan olduğunu öğreniyo ve dünyalar tatlısı yengesi ve yeğeni var yavaş yavaş alışacak ve abileri biraz pişman olacak ikizi keşke yapmasaydı demeseydim diyecek ama bazı şeylere geç kalındı İlk kitabım ve hep okumak istediğim şekilde sizinde okumanız için yazıcam Kanal linkini yorumlara bıraktım kopyalayıp yapıştırabilirsiniz

Babası ve annesi mafya düşmanları tarafından öldürüldükten sonra iki ikiz kardeşiyle ve babasının düşmanlarıyla yaşamaya çalışan kızın hikayesi

Protesto amaçlı yazılan bir kitap. Öldürülen veya tecavüze uğrayan Kadın,çocuk ve hayvanlarımızın isimleri yer alıyor.

“Jisung… ben buna daha fazla dayanacak hâlde değilim.” Sonra bir an durdu, yutkundu. “Artık senin yanında duramıyorum.” Yabancı bir minsung pov`una hitaben yazılmıştır. *videolu final

Okuyup beğendiğim kitapları öneriyorum. Kitabınıza güveniyorsanız önerebilirsiniz. Ama noktalama işaretleri ve yazım kuralları düzgün olsun. Yoksa buraya giremez

şartlar; kitabıma oy vermek bu kadar

Hepimizin kafasında aynı soru: Neden Başarmalıyız? İnanılmış Her Hayal Zaten Gerçektir....

Ailesini kaybetmiş olan Özge oldukça zengin olan teyzesinde kalır. Ama para mutluluğu satın almaz. Özge sınıfında dışlanır ve köle muammelesi görür. Fakat Özge arkadaş canlısıdır. Herkesle arkadaş olabilir. Yolda yürürken gerçek ailesi Hilal ile karşılaşır. Her şey hızlı gerçekleşir. Özge artık paha biçilemez bir hayattadır.

14 yıl önce annesinin babasından boşandığı için babasını başkası sanan Gökçe`nin annesi onu terk ettikten sonra gerçek babasının onu bulmasını anlatıyor

6. Sınıfta bedende arkadaslarla yazdığımız bir kitap cok takmayın btw yazıyı yazma özürlusu arkadasım yazdı okurken beyninizin 100/100 kullanın,

"O gece gökyüzünde tek bir yıldız bile yoktu. Sanki tüm yıldızlar kaymış gitmişti. Dilek tutmak istedim ama göremedim yıldızlar. O günden sonra da zaten bir daha dilek tutmadım"

Hayat bazen beklenmedik şekilde yön değiştirir. Benim hikayem, bu değişimleri nasıl karşıladığımı anlatıyor. Bu, tamamen yaşadığım gerçek bir hikaye. Okumanızı isterim.

Burada kalbime dokunan kitapları önereceğim. Eğer kitabını önermemi veya eleştirmemi istersen sadece kayıp Tanrıça kitabıma destek vermen yeterli. Kitabında yetersiz gördüğüm yerleri söyler, eğer çok beğenirsem burada konusuyla beraber öneririm🌸