devam ediyor 2g önce güncellendi
Karanlık Denizin Konuğu
@dauphine
Okuma
8
Oy
5
Takip
5
Yorum
170
Bölüm
1
Bazen en sessiz görünen yerler, çok şey anlatır. Okyanus gibi... Dalgaların sessizliği, aslında boğulmuş çığlıkların yankısıdır.
Derinlerinde biriken gözyaşlarını kimse görmez, ama her fırtına, susturulmuş acıların isyanıdır. Sessizlik bazen huzur değil, sadece kimsenin duymadığı bir çığlığın adıdır.
Ben hep sessiz çığlıklarımın içinde boğuldum, öldüm. Kimse fark etmedi çığlıklarımı. Çünkü sessizdi, ölüm sessizliği vardı çığlıklarımda. Ama okyanuslarında bir sonu vardı, çok acımasız bir son.
Sonsuz gibi görünürdüler, ama her dalgaları bir vedadır.
Hırçın okyanuslar, kimseyi içlerinde bırakmaz; herkesi öldürür.
Haraf her gün öldü, kimse fark etmedi. Acı çığlıklar attı, kimse duymadı.
Haraf göçüp gitmek istedi, o geldi. Kurtardı, sardı, iyileştirdi. karanlık denizin konuğu oldu. Ama Karanlık deniz, konuklardan nefret ederdi.
Karanlık denizin ölümü, dalgalar kadar sertti.