“Bakalım hangi yoldan ilerleyeceksin merak ediyorum.” Ellerimle göz yaşlarımı sildim ve biraz önce geri çekilerek açtığı boşluğu kapadım. “Sana yemin ediyorum Asil bir daha senin önünde asla güçsüz düşmeyeceğim, pes etmeyeceğim, asla ama asla bir daha senin önünde ağlamayacağım. Öyle bir an gelecek ki senin yüklendiğin yükün aksine tüm dünya üzerime gelip diz çökerek pes etmemi sağlasa ve sen dahil herkes pes etse bile ben sana inat yine de diz çökmeyeceğim.” “Benim pes ettiğim öyle bir an hiç gelemeyecek biliyorsun değil mi yazar?” Parmak uçlarımda ona tutunmadan yükseldim dimdik bir şekilde. “Burası benim dünyam Asil Kavas. Burada işler eninde sonunda benim istediğim düzeye gelir. Seni ayağa kaldırıp, kalabalığın başı yaptığım gibi peşindeki o kalabalığı da seninle birlikte dibe indirip kendimi yüzeye çıkarabileceğimi de en iyi sen bilirsin yanılıyor muyum?” Bir kolu belime sarılarak beni kendine çekince iyice ona yaklaştım tekrardan. “İddialı sözler fakat yerine getiremezsen altında kalırsın ve bu sefer seni sen bile kurtarmazsın bunu biliyorsun değil mi?” Başımı kaldırarak gözlerimi net bir şekilde gözlerine odakladım. “Hem de hiç olmadığım kadar.” Bir süre daha bakışları gözlerimde odaklı kalırken gözleri yavaşça dudaklarıma indi. “Neler yapabileceğini göreceğiz yazar.” Sinirli bir şekilde gülümseyerek geri çekildim. “En ön ve ortadaki izleyicim olacaksın Asil Kavas.” “Sahne senin ben oturmayı çoktan kabul ettim, o halde oyunun başlasın yazar…”

Ben Derin aksoy babamın kalkanı ve onun silahıyım babamın düşmanının oğlunu öldürmek için uğraşıyorum. Abimin kanı yerde kalmasın diye ama unuttuğum bir şey var o da ben de bir insanım ve duygularım var.Babam bunu küçüklüğümden beri unutur. Zamanı geldiği zaman bu unuttuklarının hepsini ona canıyla ödettiricem

(ÖNCELİKLE BU HESAP 2 KİŞİLİKTİR BEN HÜSNA SAYGILARLA) Siyahi olduğu için evden kovulan elf kız Elfida ormanda yaşarken (yaşamaya çalışırken) tesadüfen dışlanmış olan Kara Delik gurubu`nun kurucusu Marcus ile karşılaşır Marcus ELfida`nın tek başına ölmesini istemez ve guruba katılır ama bu gurupta onu bekliyen bir çok şey vardır mesela bir düşman gibi (babası annesiyle ayrı ve ayrıldıktan sonra fatihası okundu)

Sevdiği kızın babasının, ablasını öldürdüğünü sanan bir çocukla sevdiği kızın maceraları

Konusu- Bir kızın birisinden intikam almaya çalışırken yaşadığı olaylar. Yeni yazmaya başladım ve şu anlık kapak fotoğrafı yok ama koyacağım. Yazım yanlışı olduğu için kusura bakmayın lütfen. Seviliyorsunuz.🤍🖤 Kadın karakter - Lucia Ferrato Erkek karakter - Tsokkur Pinterest ten bulabilirsiniz

Seren o gün hayatının en kötü günü diye düşünürken yaşadığı olayın daha kötü olacağını aklının ucundan bile geçirememişti...

Onun doğumu ölümdü. Onun doğumu hayattı. ‎ ‎Onun doğumu ile başlamıştı her şey. Doğmasaydı ailesi dağılmayacaktı. Doğmasaydı, belki de ablası hayattan nefret etmeyecekti. ‎ ‎Ama direndi Zemheri. Her şeye rağmen direndi. Kendi ailesini kurdu. Kendi ailesini yarattı ve yönetti. Olan onca şeye rağmen sevmeyi bırakmadı. Korumayı, kollamayı ve saygı duymayı bırakmadı. ‎ ‎Askeriye zordu onun için. Herkes için zordu fakat onun için bambaşkaydı. Çünkü onun çok farklı bir hayat hikayesi vardı, kendisine göre. Bunun bir yalan olduğunu, çevresindekilerin yaşadıklarını öğrendikten sonra fark etti, Zemheri. ‎ ‎Yapmamalıydı, bunu kardeşine, ablasına, annesine ve babasına yapmamalıydı. Ama yaptı. Yapmak zorunda kaldı. Yapmasaydı kendi ölümünü, kendi elleriyle onlara sunacaktı. Yapmıştı, bitmişti her şey. ‎ ‎Zemheri, İngiltere Kralını öldürmüştü. ‎ ‎Peki neden? Zemheri neden öldürmüştü İngiltere Kralını? O bir askerdi, masumları öldürmemesi gerekiyorken masumları öldürüyordu. Namuzsuz birini öldürdüğü için linç edeceklerdi belki de. Ama umursamıyordu. Masumları öldürürken umursanmadıysa, namuzsuzu öldürdüğünde de umursanmamalıydı. Kendisi bile umursamazken. ‎ ‎Ve Zemheri`nin hayatı, o günden sonra hayat buldu. ‎ ‎Ve diğerlerinin hayatı, o günden sonra, Zemheri sayesinde hayat buldu ‎

`Bir mafyadan daha fazlası...`

2 kuzen ve 2 mafya`nın tesadüfen aynı gün korku evine gitmesiyle beraber eski konular hatırlanıyor

Kızımız yıllar sonra ailesini bulur

Özün tek başına bu hayat mücadelesiyle başa çıkabilecek mi?

Dansçı kadın ve mafya adam. Not:hikayeyi anlamak için her bölümü okumanız gerek. Olaylar tek bir bölümde çözülmez hikayenin içine dağılmış durumda.

Bir polis ekibine gelen önemli ve gizemli görevi çözme aşamalarını anlatan, karakterlerimizin başına gelen korkutucu anları bizzat kendimiz hissettiğimiz bir kitap Ölümün sesii. İyi okumalar dilerimmmmm

Kız ailesi sandığı kişilerden şiddet görür ve 20 yıl sonra ailesi ortaya çıkar

Son yirmi yedi saniye. Zaman gelmişti, kulaklıktaki ses son kez konuşacaktı. "Sonuna geldik, küçük hanım," Alacağı canları düşündükce duyduğu memnuniyet, gözlerini daha da büyütüyor, gülüşü dudaklarını aşmaya çalışıyordu. "Cana can!" Sesi sert, ancak bir o kadar da memnundu. "Kadına kadın!" Keskin nişancının parmağı yavaşça tetiğe baskı yapmaya başladı. "Kıza kız, Anıl!" Beş saniye... "İşini bitir!" "Onun gözleri, özgürlük bulduğum gökyüzü değil, boğulacağım denizdi. Ama artık boğulmaktan korkmuyordum, çünkü ben de onun yanmaktan korktuğu ateşe dönüşmüştüm." Bu kitapta bahsedilen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür; her ayrıntısı, sadece kurgusal bir dünya oluşturma amacını taşımaktadır.

Belda adındaki kızın dünyasındaki değişik olaylar ve Beldanın zor günler geçirerek özgürlüğe kavuşmayı arzulaması.

"Ben seni sevmek için tek bir nedene tutundum o kadar imkansızlığın içinde," dedi gözlerime bakarken. Gözleri acıyla bakıyordu. "Sen beni sevmek için bir neden bile bulamadın mı?" dedi eliyle bir işareti yaparak. Kalbim acıyla kasıldı. Nefesim kesildi. "Seni sevmek için tek bir nedenim bile yoktu," dedim buz gibi bir sesle. "Sen seni sevdiğime inanmak istedin sadece. Ben de bozmadım." Yüzü acıyla kasıldı. Benim aksime acısını dışa vuruyordu. "Anladım," dedi kısık bir sesle. Bir kaç saniye kendini toplamak için gözlerini kapattı. Geri açtığında artık bana bakan gözlerinde hiç bir ifade yoktu. "Sana tek bir soru soracağım. Yaptın mı? Yattın mı o adamla?" "Evet," dedim acımasızca, duraksamadan.

"Adım yara çünkü aynı adım gibiyim ben bir yarayım... Ne zaman kabuk bağlasa tekrar kanatılan derin bir yara. "

Masal Karadağ tıranvalarla dolu bir hayat gerçek sandığı yalanlar güvendiği sahte insanlar masal Karadağ 16 yaşında bir kız yılar sonra gerçek ailesi buluyo dağa doğrusu onlar onu buluyo

Hayatının çoğunu sokak da geçirmiş olan Nida, bir gün çocukluğu kendi çocukluğu gibi yaralı beş kişi ile tanışır. Grubun liderinin dikkatini çeken Nida, kendini onların beş kişilik ailesinde bulur. Amacı çocukluğunu elinden alan kişilerden intikam almaktır. "Bilmen gereken ilk şeylerden biride kimsenin ilacı olmamak. Unutma, insanlar iyileştiği zaman ilaç kullanmaz. "

10 Ağustos 2005 patlamasında daha 6 yaşındayken ailesini kaybeden ve patlamadan tek kurtulan kişi olan Alya, hayatının nasıl alt üst olduğunu kendi gözleriyle görür. O patlamada kalbinin üzerine, ailesinin yandığı ateş ile ısıttıkları bir demirle "x" işareti kazımışlardı ve Alya ömür boyu o izle yaşayacak ve ailesinin katilini unutmayacaktı, unutamazdı. Fakat Alya tam 20 yıl sonra harekete geçtiğinde küçük bir çocuktan eser kalmamıştı ve o gün Alya`nın gerçek yüzüyle yeni tanışacaklardı. Alevlerin ortasında bırakıp, kalbine kazık attıkları kızla... Alya amacına ulaşıp vicdanını rahatlatabilecek miydi? Yoksa dahada mı sızlatacaktı? Fakat Alya, kaderinin Karen Kızılhan ile birleşeceğini nereden bilebilirdi ki?

"Ondan kaçabileceğini mi sandın?" Vücudunun dengesini kontrol edemese bile sözleri gayet gerçekti. "Ondan kimse kaçamaz Adelya! Sevdiklerinle vedalaş!" “Kes sesini!” Koruyucum adamın üzerine yürüyüp sesini kesmesi için bir yumruk daha attığında adam daha çok bağırdı. "Öldür lan beni!" Ağzında biriken kan o bağırdıkça etrafa saçılıyordu. "Onun eline düşeceğime sen öldür!" Kollarımı kendime sardım ve korkuyla ona yaklaştım. “Ne yapacağım?” "Ondan kurtulmak ister misin?" Dedi hevesle başını sallayarak. “Kartal`dan kurtulabilirsin!" "Nasıl?" Dedim çaresiz bir çabayla. Ama aldığım cevap beni daha büyük bir karanlığa hapsetti. "Kafana sık Adelya..." Her ne kadar düşmanım olsa da gözlerindeki ifade gerçekti. "Çünkü ölüm dışında hiçbir şey seni ondan kurtaramaz..." Tüm ülkeyi avucunun içinde tutan bir adamdan nasıl kaçabilirdim ki? Bu, kazanabileceğim bir savaş değildi. Beni istediği andan itibaren ben...Ona aittim.

Hep erkek mafya hikâyeleri okudunuz... Ya da kadın ama aristokrat salonlarda büyümüş, soylu soyadlarının gölgesinde savaşanlar. Peki ya sokakların dumanını içine çekerek büyüyen bir kadın? Hayatın pamukla değil, zehirle sarmaladığı... Her adımı kanla sulanmış kaldırımlarda yankılanan, gözlerinin içine bakıldığında geçmişin çığlıkları duyulan bir kadın mafya? Yasaların sadece güçlüler için yazıldığını erken yaşta öğrenmiş, merhametin lüks, adaletin ise satışa çıkarıldığı bir dünyada kendine yer açmak zorunda kalmış biri... Ne altın bileziklerle büyüdü, ne de ailesinin gölgesinde güçlendi. Onun arkasında ne bir soyadı ne de bir servet vardı sadece hayatta kalma içgüdüsü ve intikamla yoğrulmuş bir yürek. O, sokakları sadece yürümek için değil, hükmetmek için seçti. Erkek egemen yeraltı dünyasında bir kadının adını duyduklarında, önce güldüler. Sonra korktular. Şimdi ise fısıldıyorlar... Çünkü o geldiğinde susulur. Çünkü o, sistemin yetiştiremediği, sokakların büyüttüğü tek kadındı: Zehirle yoğrulmuş kraliçe. !!!Argo kelimeler içerir!!! Kapak için @meloooonuzzz arkadaşıma teşekkür ederim...

Aylarca düşman saflarında bir gölge gibi dolaşan, vatan sevgisi ve sadakatle mücadele eden bir saha ajanı… ta ki deşifre olana kadar. Bir gün gün yüzüne çıkan evlatlık meselesi onu hem duygusal hem de kimlik açısından zorlarken bu duruma alışmaya çalışacak olan Armağan ve ailesinin hikayesi.

“Bazen geçmiş, adını unuttuğun bir yerden çıkar gelir…” Gerçek adı İklim Gökmen olan Helvin Miray Akyaz, daha doğduğu gün annesi tarafından terk edilir. Onu bulan Sevda, kendi çocuğu gibi sahiplenir ve Helvin’e geçmişini unutturarak bambaşka bir hayat kurar. Yıllar sonra, geçirdiği bir travma Helvin’in hafızasını siler. Kim olduğunu bilmeden geçen iki yılın ardından, Mirza Mahir adında bir adamla tanışır. Kalbinde iz bırakan bu adam, hafızası geri geldiğinde onu yeniden hayatına alır—ama gerçeği söylemeden. Zamanla geçmişin kırık parçaları bir araya gelir. Asıl annesi Handan ortaya çıkar ve Helvin’i, istemediği bir evliliğe zorlamaya kalkar. Artık Helvin’in geçmişiyle, anneleriyle ve kalbine gömdüğü aşkla yüzleşme zamanı gelmiştir. Bu roman; terk edilişin izlerini, anne olmanın sınırlarını, kimliğin gölgesinde kalan aşkı ve bir kadının kendi hakikatine doğru attığı adımları anlatıyor.