İki yaralı birbirime merhem mi olur yoksa daha derin bir yara mı? Biri kalbinden, diğeri duygusundan noksan. Alya Altınay, kalbinde geçmişin izleri, gözlerinde intikamın ateşi. Karen Demirkan, duygusuz bir intikamın içinde kaybolmuş bir adam. İntikamın ortasında doğan bir duygu... Aşk mı yoksa yeni bir savaş mı? Bir taraf aşkı reddederken, diğeri ona sığınmaya çalışacak. Fakat infilak yaklaşıyordu. Bu patlamadan kim sağ çıkacak? Aşk mı, intikam mı? Belki de her ikisi. Belkide hiç biri. Alya Altınay`ın kaderi Karen Demirkan`ı bulduğunda ne olacaktı? Ya birlik, Ya da hiçlik. Ama bir gerçek vardı: Kaçış yoktu... Ne geçmişten, ne de ondan. Bazı kalpler iyileşmez, sadece infilak ederdi. Lütfen yorumlarda konudan sapmayın, ya da başka bir kitap tanıtımı yapmayın‼️ Kitabımın hakları tamamen bana aittir. Çalınması ya da kopyalanması durumunda yasal işlem başlamaktan kaçınmam‼️

Hayatının en iyi rolünü oynadığını sanıyordu. Ama sahne, bir anda gerçeğe dönüştü. Kadir, hasta annesi ve kız kardeşi için boğaz tokluğuna çalışan, sıradan bir mahalle çocuğuydu. Hayatı büyük hayallerden değil, küçük hesaplardan ibaretti: bakkal borcu, kira günü, annesinin ilaç parası, kardeşinin okul masrafları, bitmeyen sorumluluklar. Onun dünyasındaki en büyük gerilim, ay sonunu getirip getiremeyeceğiydi. Ta ki yaşadığı mahalleye bir film seti kurulana kadar. Ucuz bir figüranlık, siyah bir takım elbise ve “Şahin” adı verilen geçici bir rol. Bir saat. Bin lira. Fazla soru sormaya gerek yoktu. Her şey basitti. siyah bir araba, Kadir’i ait olmadığı bir karanlığın içine sürükleyene kadar. O andan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Artık Kadir sadece bir figüran değildi. Kameralar yoktu, replikler yazılı değildi ve bu sahnede “kestik” diyecek kimse yoktu. Karanlığın içinden beliren siluet, ağır adımlarla yaklaştı. Belindeki silahın metalik ışıltısı karanlıkta kısa bir an parladı. Adam, silahı kabzasından çekip çıkardı. Kadir, soğuk metalin tenine değdiğini hissettiği anda gözlerini kapattı. Ardından o cümle geldi: “Nihayet tanıştık, Şahin efendi.” Bu figüran, yeraltı dünyasının kayıp veliahtı mıydı? Yoksa sadece yanlış zamanda, yanlış kostümü giymiş bir zavallı mı? Kim bilir.. Ama bir şey kesin: bu dünyada figüranlar sadece rolleriyle oynar. Kimi hayatta kalır, kimi başkalarının rollerini çalar. Ve hepsi, siyah ve absürt bir sahnede, tehlike ile komedinin tam ortasında. Figüran — Tehlike, karanlık ve absürtlüğün kesiştiği yerde.

Karanlığa gömülen şehrin üzerinde şimşekler dans ediyordu. Gök gürültüsü ise sağır eden cinstendi. Sanki ben konuşmadıkça gökyüzü konuşuyor, günahlarımı haykırıyordu adeta. İçimde... Beyaz ve Siyah. Aydınlık ve Karanlık vardı. Hangisinin büyüklüğü daha fazla kestiremiyorum. Terasta duyduğum adım sesleriyle irkilerek çıkışa doğru döndüm. Karan... Panikle geri adım atsamda terasın pervazına yaslanmıştım. Kaçışım yok. Kalbim deli gibi atarken telaşla bir çıkış yolu arıyordum. Ben kafamda bahaneler sıralarken o çoktan sınırlarımı ihlal etmiş bana yaklaşmıştı bile. "Saye!" Kullanmadığım ikinci ismimle seslenince tüylerim diken diken oldu. Herkes, "İclal" olan ilk ismimle seslenirdi. O beni tanıdığından beri hep ıslarla "Saye" diye seslenip durdu. "Bu havada ancak senin gibi biri, bu gökyüzüne kadar uzanan binanın terasına çıkar." Eliyle yanağımı okşamaya başlayınca bir an kalbim yerinden çıkacakmış gibi hissettim. "Saye, sen gerçeği benden ne kadar saklarsan sakla." yüzünü yüzüme yakınlaştırarak "Gözlerinin ardında ki gerçek yüzünü görüyorum." Ve tekrar yineledi sözlerini "Sakladığın o yüzü görüyorum.! "

Confionza şirketinin grubuna gelen bir görev belkide o gruptaki üyelerin geçmişinden kalan yaraları kanatıcak ve canlarını yeniden acıtacaktı.

Her bedenin benliğinin altında başka bir hikaye yatar. Her hikayenin bir acısı, Her acının bir zaafı vardır. Peki ya zaaflar öldürür mü? Zaaflarını gizleyen, kapalı perdelerin ardına saklayan, hâlâ çocuk olan yetişkinlerin hikayesi. Bir ajan merkezi tarafından çocukluğundan beri ajan olarak yetiştirilen Filiz, bir gün görevi için bir cinayet işler. Her şey yolundadır. Görevinin tamamlandığını sanıyordur. Ta ki iki yıl sonra öldürdüğü adamın çok daha karanlık işleri olduğunu öğrenene dek. İnsanların üzerinde deney yaptıklarını ve bu şekilde bir çeşit ilaç ürettiklerini öğrenen Filiz, ekibiyle birlikte bu çeteyi çökertmek için harekete geçer. Ama bu görevde aşkı bulacağından ve geçmişiyle yüzleşeceğinden habersizdir. "Ya şah sandığımız aslında sadece bir piyonsa?" ŞAH ve MAT Birbirinin kimsesi olmuş, kimsesiz çocukların hikayesi...

"Maskenin içine senin kimliğini belirten bir kod işleyecek o adam." dedi Köse ama Sara onu dinlemiyordu sanki. Yalnızca karşısındaki duvara bakıyordu. Köse onun ilgisini çeken yazıya baktı. "Korkunç gelecek biliyorum ama bu yazı gerçek kanla yazıldı." Sara ürperdi. "Kimin kanıyla?" "Çok fazla insanın kanı." Bu yazıyı gördüğü ilk anı anımsayarak kısık bir sesle fısıldadı kutsal cümleyi. "Her yüz maske takar." "Bu ne demek?" Köse dudaklarında bir gülümsemeyle ona döndü. "Görmedin mi Sara?" dedi onun saçını okşarken. "Her yüz maske takıyordu."

Arkadaşlıkları bir gruptan çok daha azı. Hepsi bambaşka kişiliklere ve hayatlara sahipler ama bir şekilde arkadaşlıklarını sürdürmeye devam ediyorlar. Günlük yaşamları ve birbirleriyle olan ilişkileri devam ettikçe birbirleri hakkında daha fazlasını öğrenecekler.

Paris susar o konuşur. Eyfel`in gölgesinde kanlı ama sessiz bir cinayet işlenir Tüm oklar " infazcı " lakabı ile tanınan rıza demirin en büyük hasımı yazgı karana döner. Ama bilmedikleri birşey vardır. Bu masada kimse masum değildir. Ejderhanın gölgesi her adımda büyür. Adalet yok, affetmek yok. Sadece sessizlik ve o sessizliğin içinde pusulasını kaybeden asla yardım çığlığı atamaz.

Farklı hanedanlarin birbiriyle savaş veya dostluk içinde olduğu bu evrende güçlü bir hanedan olan Price hanedaninin başına gelen katliam sonucunda kızlarının içindeki intikam duygusunun büyümesi

Bilgeler der ki, kaderimiz biz daha doğmadan yıldızlara işlenmiştir. Bize yazılan kader zamanı gelince harekete geçer. Ben kaderimle yaklaşık 6 ay önce karşılaştım. Bu ulvi planda payıma düşen ise iki büyük güç arasında basit bir piyon olmaktı. Ya ben Doğan Karahanlıyı bitirecektim ya o beni. Not: Bu kitap bazı bölümlerde şiddet ögeleri içermektedir. Rahatsız olabilecek okuyucuların geçmesi tavsiyemdir :)

Hayatımın bu kadar kaos dolu olduğunu ben bile bilmiyordum taki o yılbaşı gecesi herkes yılbaşına mutlulukla girerken ben bir korkuyla girmistim aslında ve o zamandan sonra artık kendimi ne güvende hissettiriyor ne de mutluydum artık tek bir amacım vardı bana mesaj atan kişiyi bulmaktı

23 yaşında olan Lara, babası bir mafyadır, yurt dışına çıkacağı zaman Larayı kendisi gibi mafya olan, Giran Yağız Çakıra kısa süreliğine emanet eder lakin bu Emanet artık emanet olmayacaktır...

Dileklerin gerçekleşme gibi bir huyu yoktu, bilirdim. Ancak ilk defa geri teptine şahit oluyordum.

Başarılı bir veteriner olan Mavi, Ayvalık’ta bir veteriner kliniğinin başındadır. En yakın arkadaşı Lara ve Buğra ile güzel ve imrenilecek bir dostlukları vardır. Birkaç yıl önce bir haber bile vermeden başka bir şehire okumaya giden Toprak, yeniden doğup büyüdüğü şehir olan Balıkesir’e döndüğünde onu neler bekleyecektir? Çocukluğunun aşkı Mavi, eskiden tanıdığı kadın mıdır? Mavi’nin Toprak üzerinde bıraktığı etkiler hala dün gibi taze midir?

Gazel Alya Yalaz... Sıradan bir üniversite öğrencisi, sıradan bir hayat. En azından öyle sanıyordu. Ta ki birinin onu izlediğini fark edene kadar. İki yıldan fazla süredir peşinde olan bir katil, Gazel`e takıntılı hâle geliyor. Ona yaklaşan herkes birer birer ölü bulunurken, Gazel her gün biraz daha köşeye sıkışıyor. Nereye gitse, kimi sevmeye kalksa... gölgeler onun peşini bırakmıyor. Katil, sadece onu izlemiyor. Onu "sahipleniyor." Kim olduğunu bilmiyor. Ne istediğini bilmiyor. Ama bildiği tek şey var: Bu oyun, artık sadece korkudan ibaret değil. Bu, Gazel`in hayatta kalma savaşı.

"YILLARCA NEREDEYDİN? ŞİMDİ Mİ AKLINA GELDİ KARŞIMA ÇIKMAK?" "Beni yanlış anlıyo-" "NE ANLATACAKSIN? ONCA YILDAN SONRA HAYATIMI MAHVETMEK İÇİN NASIL GERİ DÖNDÜĞÜNÜ MÜ, BENİM İÇİN KAFANDAKİ FARKLI PLANLARI MI YOKSA HA? "

Korkuların üzerine kurulan bir düzen, Gerçeğin bile puslu göründüğü bir dünya... Peki ya asıl düşman içerideyse? Yıl 2030. Terör darbelerinin olağanlaştığı bir ülkede, iki yıl aralıklarla gerçekleşen iki operasyon, ilk bakışta sıradan görünebilir fakat bu iki hamle, ülkede yaşayan herkesin kaderini yeniden yazacaktır. Gecenin karanlığında, birileri dosyalar açıyor, planlar kuruyor ve yağan karın kapattığı izleri daha da görünmez kılıyordu. Her şey, sanki çoktan karar verilmiş bir sonun adımlarını izliyordu. Sınırın ötesindeki fırtına etrafı yakıp yıkıyordu. Sınırın içindeyse bu fırtınanın insanlar üzerinde yarattığı korku kullanılıyordu. "Bu soğuğa rağmen karı delip başını dışarı çıkartmıştı, Kar Çiçeği... Beyaz yapraklarına ise kanın kızıllığı bulaşmıştı..."

Üçüncü Dünya Savaşı`nın yorgun askerleri, kendi halkının kurşunlarına boyun eğmek zorunda kalmıştır. İşgal kuvvetlerinin ülkede yönetimi ele geçirmesiyle, kaosun tam ortasında Nilüfer Karaca; vatanını kurtarmak için direnişin ilk kıvılcımı olacaktır. Yılbaşı gecesi; kırmızı maskesiyle, düşmana karşı yaptığı bir hamle, çaresiz halkın yüreğinde umut ışığına dönüşür. Ama bu kez savaş sadece düşmana karşı değil, ihanete, zulme, korkuya ve en önemlisi de... Aşka karşıdır. "Savaşın ortasında aşk bir seçenek değil belki ancak ben bir tek senin gözlerine baktığımda zaferi hissedebiliyorum Nilüfer..." **BU KİTAPTAKİ KİŞİ VE KURUMLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA İLGİSİ YOKTUR.** Kitabın bütün yasal hakları bana aittir. Bölümler her pazar.

“Korkuyor musun?” Küstah gülüşü yine dudaklarında yer etti. O dinginliğiyle aldatan bir okyanustu. Derinlerinde kıyamet saklıydı. “Senin cesur olmana gerek yok.” Uzanıp oturduğum sandalyeyi aniden kendine çekti. Yüz yüze, birbirimize fazlasıyla yakındık ama o yetinmeyip üzerime eğildi. “Bütün adımları sana doğru ben atarım.” Büyük elini yüzüme yerleştirdi. Başparmağı dudağımın kenarını okşarken, gözlerinin odağı okşadığı noktadaydı. “Kaçarsan kovalarım.” Yutkundum. Tüylerimi diken diken ediyor ama aynı anda kalp atışlarımı hızlandırıyordu. Bu yepyeni, çok yabancı olduğum bir şeydi. “Ve kollarıma geldiğinde…” Diliyle dudaklarını nemlendirdi. Burası çok mu sıcaktı? “Ne yaparsan yap arkanda dururum.” O belaydı. Uzak durmam gerektiğini zihnim haykırıyordu ama ben ona çekiliyordum. Güce duyduğum hayranlıktandı belki de ama Alaz Moralı tanıdığım en etkileyici adamdı. Ve bütün planlarımı kenara koyup kendimi ona bırakma arzusu uyandırıyordu.

Hayatım ölümlerle geçti ve bu ölümler hayatım için hep bir dönüm noktası oldu. Beklenmeyen ihanetler, zorlu bir yaşam mücadelesi. İnsan yaşarken kendini unutur mu? Ben unuttum. Bir daha da hatırlayamam sanmıştım. Taki o güne kadar... ARKADAŞLAR BU BENIM İLK KİTABIM DESTEK OLURSANIZ ÇOK SEVİNİRİM!!!🙃

İnsanlar para için neler yapabilir? Ne kadar sınırları zorlayabilir?

Rusya`da yaşayan vladek üyesi olduğu kurumda gizli bir görev için Türkiye`ye ninesinin yanına gönderilir. Fakat hesaba katmadığı birşey olur. Gittiği köyde ninesine bakan eslem ile karşılaşır eslem ve vladekin amaçları bir biri ile çeliştiği için bu çatışmada kim kazanacaktı?

Bir gecede her şeyini kaybeden bir kız... Bir kazayla parçalanan bir aile, yarım kalan hayaller ve geride kalan bin bir gözyaşı. Ailesini trafik kazasında kaybeden genç bir kız, hayatını elinden alan adamdan intikam almaya yemin eder. Acı, öfke ve yas kalbinde büyürken, karşısına çıkan teklif her şeyi altüst eder. Suçluluk duygusuyla ezilen adam, yaptığı hatayı telafi edebilmek için ona anlaşmalı bir evlilik önerir. Bu evlilik ne bir aşk masalıdır ne de bir kurtuluş... Bu, iki yaralı ruhun aynı çatı altında verdiği sessiz bir savaştır. İntikam mı kazanacak, yoksa kalbin beklenmedik fısıltıları mı? Geçmişin yükü affedilebilir mi, yoksa bazı acılar sonsuza kadar mı taşınır? Bin Bir Gözyaşı, kayıpların, pişmanlıkların ve imkânsız görünen duyguların hikâyesi.

Bora ; Karadeniz`in Adamı, güçlü bir ağa oğlanı ,delikanlı ,karizmatik ve centilmendir . Ama dış görünüş için mi bu kadar seviliyor ? İnsanın duyguları daha mı önemli? EVET Aybüke Bora ` ya körkütük aşıkken Bora ` ya güveniyordu Ta ki o gün.... Hayatı yalan olan Aybüke nasıl baş edecekti Peki Bora ` nın abisi ile ilgi yaşayacak mı ? Sevdiğin seni arkandan vuran biri olabilir. Aybüke hayatının içinde olan tek bir cümle vardı Sevdiğine güvenirsen ağlarsın....

“Her adım bir plan, her plan bir tehlikeydi.” Karanlık bazen bir sokak köşesinde gizlenir, bazen de insanın kalbinde. Beş yabancı… Beşi de geçmişinden kaçarken, aynı karanlığın içine düşmek üzere. Birbirlerine güvenmemeleri gerekiyordu, ama başka çareleri de yoktu. Her biri bir şey saklıyor, her biri bir adım önde olmaya çalışıyor. Kimse kim olduğunu tam olarak anlatmaz, kimse ne aradığını dürüstçe söylemez. Her biri bir sır taşır; o sır, diğerlerinin hayatına mal olacak kadar tehlikelidir. Adım adım örülen bir planın içinde, dostla düşman arasındaki çizgi bulanıklaşır. İhanet, aşk kadar yakıcı; intikam, adalet kadar karmaşık hale gelir. Karanlığın içinde herkes bir piyon, ama biri oyunun ustasıdır. Ve oyun başladığında artık geri dönüş yoktur… İhanet, bir refleks; vicdan, lüks bir aksesuar; aşk, ölümle eşdeğer bir risk. Ve sonunda sadece biri hayatta kalacak. Ama kazanan bile kaybedecek… Karanlığın Piyonları; kimsenin masum olmadığı bir oyunun en sessiz çığlığı.