Aktı zaman, geçti ömür. Bir senin gözlerin geçmedi gözlerimin önünden. Kısa boyun ve de asi huyun... Bir seni unutturmadı geçen ömür. Bir şiirdi. Sade ama içinde onlarca acı barındıran bir şiir. Onu özlediği yıllarına kavuşturan bir şiir. Bir kralı köleye, bir kraliçeyi münzeviye çeviren bir şiir. Ve bu şiir yıllar sonra yine onun ellerindeydi. Aklında ise yıllar önce unuttuğu bir isim: Hazar. Aklına doluşan anılarla yüzüme önce bir tebessüm kondu. Ardından da kahkahaya döndü. Dışardan gören biri onu tımarhane kaçkını sanabilirdi o an. Hayatını çalmışlardı. Hayatlarını çalmışlardı. Kral ve kraliçeyi tahtından indirip devrim yapmışlardı. Ama tahmin etmedikleri şey kraliçenin dönmesine bir şiirin yeterli olmasıydı. Elindeki şiiri buruşturup karşısındaki denize doğru fırlattı. Sırtına sert kayaların batmasını umursamadan uzanıp yıldızlı gökyüzünü izledi. Bir savaş başlattılar ve kazandıklarını zannettiler. Ama herkes bilir ki her zafer ardında bir düşüşü barındırır. İçindeki ateşi başkalarını yakarak söndürecekti. (Arkadaşlar planlamadan bam güm giricem kitaba. Eğer olurda finali verirsem ve mantık hataları olursa düzeltirim.)

Yetmiş bin kez öldüm. Yetmiş bin kez geri döndüm. Her seferinde biraz daha fazla acı, biraz daha az insanlık. Adım Atilla. Bir sabah gözlerimi açtığımda kendimi tanımadığım bir dünyada, tanımadığım bir bedende buldum. Ölüm döngüsüne hapsolmuşum. Kılıçla kesiyorlar, yakıyorlar, boğuyorlar, parçalıyorlar… Ve ben her seferinde aynı yere, aynı ana geri dönüyorum. Ama bu kez farklı bir şey var: Hatırlıyorum. Her ölümü, her çığlığı, her damla kanı hatırlıyorum. Abim yanımda öldü. Alya beni kurtarmaya çalışırken gözlerimin önünde eridi. Felix… Felix artık insan değil. Ve ben? Ben her döngüde biraz daha karanlığa gömülüyorum. Bu dünya beni kırmaya çalışıyor. Jutsu, Lilith, kristaller, yasak kitaplar, lanetli kılıçlar… Hepsi benim için burada. Hepsi beni sonsuza dek bu cehennemde tutmak için. Ama çok yakında öğrenecekler: Ölüm artık benim lanetim değil. Silahım. “Bir daha öldüğümde, bu sefer gülerek öleceğim. Çünkü bu kez sıra onlarda.” ⚠️ Uyarı: Bu hikâye sizi rahatsız edecek. Bazı bölümler okurken nefesiniz tutulacak. Bazı ölümlerden sonra kitabı kapatıp bir süre bakmak istemeyeceksiniz. Ama kapatamayacaksınız. Çünkü Atilla bir kez daha gözlerini açtığında, siz de onunla birlikte geri döneceksiniz. #darkfantasy #ölümdöngüsü #isekai #acımasız #kanveintikam Hazırsan, döngü başlıyor. Hoş geldin. Bu sefer kim ölecek?

Bir düsman evliliği ve hayatı baştan aşağı değişen iki insan Peki bunlar yeni bir hayat kurmayı başaracaklarmı?göreceğiz

İsmini, yaşını, kim olduğunu unutabilirsin ama hissettiklerini asla. Hisler anıları, anılar gerçekleri getirir ve gerçekler acı veren ama öldürmeyen bir zehirden ibarettir.

Nefes kesen Aşk Ya aşkını itiraf et Yada @ntihar et

"Kardan adam yapsak senle." "Kandan adam yapsak senle."

Esmeray Ailesi İle Gittiği Düğünde Kuzenleriyle Sohbet Ederken Babası Murat En İyi Arkadaşı Yusuf İle Konuşurken Yusuf Kendi Oğlu Ahmet Ve Esmeray`ı Evlendirmeye Karar Verirler Ahmet Ve Esmeray Ne Kadar İtraz Etselerde Zorla Evlendiriliyorlar Ve Hayatları Tamamen Değişiyor Avukat Kız & Avukat Erkek Ve İkisinin Mafya Babası...

Çocukken ailesini acımasızca kaybeden Aden’in tek bir amacı kaldı: Ailesini öldürenleri bulmak ve onlara hak ettikleri sonu yaşatmak. Yıllar sonra sessizce büyüttüğü öfkeyle şehre dönen Aden, artık bir avcı gibi hareket ediyor. Her hareketini hesaplıyor, her ayrıntıyı izliyor ve geçmişinin karanlığında saklanan gerçeklere adım adım yaklaşıyor. Gerçekler açığa çıktıkça Aden hem takip eden hem de takip edilen biri hâline geliyor; intikam yolu ise her adımda daha da tehlikeli bir hâl alıyor. Bu, kaybolmuş bir çocuğun suskunluğunun; intikamla şekillenen bir yetişkine dönüşmesinin hikayesi.

“Senin sevgin neydi biliyor musun? Ben söyleyeyim. Senin sevgin, eline gizlice sakladığın bir hançerdi. Soğuk, pırıl pırıl, neredeyse güzel bile sayılacak kadar estetik ama ölümcül. Ve sen, o hançeri sevecen bir dokunuş gibi yaklaştırdın kalbime. Ben bunu sevgi sandım. Saflık sandım. İçimi ısıtan bir şey zannettim.Ama meğer o dokunuş, kanatacak ilk kesiymiş.” Elini elime aldım ve kalbime doğru götürdüm. “İlk başta acıtmadı. Yavaşça soktun içeri o hançeri. Daha ne olduğunu anlamadan batmaya başladı. Bir yandan gözlerime baktın, diğer yandan çevirmeye başladın o ucu. Her kelimen, her suskunluğun… içimde yeni bir çizik açtı. Ben hâlâ "seviyor beni" sanıyordum. Hâlâ "değişir" diyordum. Ama sen benim kalbimi oyarak içeriye kendini yerleştiriyordun." Elini kalbime daha çok bastırdım. “ İçimde seni buldun. Kendini yerleştirdin en derinime. Ama oraya sevgiyle değil, şiddetle, acıyla, kanla girdin. O hançerin bıraktığı boşluğa kendini sığdırdın. Sonra da adına ‘aşk’ dedin. Yaptığın her şeyi temize çekmek için ‘vicdan’ dedin. Kendini affetmek için ‘pişmanlık’ dedin. Ama bu sevgi değildi. Bu, benim kalbimin üzerine kurulmuş bir mezardı. İkimizin adını kazıdığın, ama yalnızca benim yattığım bir yerdi. Elini çektim ve boşluğa doğru savurdum. “Senin sevgin, beni büyütmedi.Beni parçaladı. Beni yok etti. Ve ben buna rağmen seni sevdim. O hançer hâlâ içimdeyken bile, seni korumaya çalıştım. Sana iyi gelmeye çalıştım. Yarası olan bendim ama seni teselli ettim.Kanayan bendim ama senin ellerini tuttum. Meğer sevilmek sandığım şey, yavaş yavaş ölmekmiş. Sen benim ölümümü izledin.”

Çok güzel olcak inş

Sen mi karanlığın içindesin? Yoksa karanlık mı senin içinde?

Ecre, annesizliğe alışmak zorunda kalan, hayatını yalnızca babasının gölgesinde inşa eden genç bir kızdır. Polis olan babası bir operasyon sırasında vurulduğunda, Ecre`nin dengesi altüst olur. Henüz bu sarsıntının etkisini atlatamadan, hastane odasında karşılaştığı gizemli bir adam tarafından kaçırılır. “Evine hoşgeldin мое солнышко“

Zaman insanlardan çok şey alıyordu… fakat önemli olan ne olursa olsun zamanın gölgesinde kalmamaktı. Ben kumru… kumru Hanzade… hayatı bir yalandan ibaret olan kız…

Sırıtarak "Küçük karım olacaksın bayan MİLLER"milleri bastırarak söylemişti

İki yaralı birbirime merhem mi olur yoksa daha derin bir yara mı? Biri kalbinden, diğeri duygusundan noksan. Alya Altınay, kalbinde geçmişin izleri, gözlerinde intikamın ateşi. Karen Demirkan, duygusuz bir intikamın içinde kaybolmuş bir adam. İntikamın ortasında doğan bir duygu... Aşk mı yoksa yeni bir savaş mı? Bir taraf aşkı reddederken, diğeri ona sığınmaya çalışacak. Fakat infilak yaklaşıyordu. Bu patlamadan kim sağ çıkacak? Aşk mı, intikam mı? Belki de her ikisi. Belkide hiç biri. Alya Altınay`ın kaderi Karen Demirkan`ı bulduğunda ne olacaktı? Ya birlik, Ya da hiçlik. Ama bir gerçek vardı: Kaçış yoktu... Ne geçmişten, ne de ondan. Bazı kalpler iyileşmez, sadece infilak ederdi. düzenlemeye alınacak*‼️

Her bedenin benliğinin altında başka bir hikaye yatar. Her hikayenin bir acısı, Her acının bir zaafı vardır. Peki ya zaaflar öldürür mü? Zaaflarını gizleyen, kapalı perdelerin ardına saklayan, hâlâ çocuk olan yetişkinlerin hikayesi. Bir ajan merkezi tarafından çocukluğundan beri ajan olarak yetiştirilen Filiz, bir gün görevi için bir cinayet işler. Her şey yolundadır. Görevinin tamamlandığını sanıyordur. Ta ki iki yıl sonra öldürdüğü adamın çok daha karanlık işleri olduğunu öğrenene dek. İnsanların üzerinde deney yaptıklarını ve bu şekilde bir çeşit ilaç ürettiklerini öğrenen Filiz, ekibiyle birlikte bu çeteyi çökertmek için harekete geçer. Ama bu görevde aşkı bulacağından ve geçmişiyle yüzleşeceğinden habersizdir. "Ya şah sandığımız aslında sadece bir piyonsa?" ŞAH ve MAT Birbirinin kimsesi olmuş, kimsesiz çocukların hikayesi...

Var olmayan adalet yazılmaya geliyor!

Üçüncü Dünya Savaşı`nın yorgun askerleri, kendi halkının kurşunlarına boyun eğmek zorunda kalmıştır. İşgal kuvvetlerinin ülkede yönetimi ele geçirmesiyle, kaosun tam ortasında Nilüfer Karaca; vatanını kurtarmak için direnişin ilk kıvılcımı olacaktır. Yılbaşı gecesi; kırmızı maskesiyle, düşmana karşı yaptığı bir hamle, çaresiz halkın yüreğinde umut ışığına dönüşür. Ama bu kez savaş sadece düşmana karşı değil, ihanete, zulme, korkuya ve en önemlisi de... Aşka karşıdır. "Savaşın ortasında aşk bir seçenek değil belki ancak ben bir tek senin gözlerine baktığımda zaferi hissedebiliyorum Nilüfer..." **BU KİTAPTAKİ KİŞİ VE KURUMLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA İLGİSİ YOKTUR.** Kitabın bütün yasal hakları bana aittir. Bölümler her pazar.

Ahu genç, zeki bir doktor dur ailesinin yanında üzgünde olsa mutlu yaşamaya çalışmaktadır ... Babasının onu 70 yaşında bir adam verme isteği üzerine düğün günü kaçar ve bir villa nin bahçesine sığınır ama bilmiyordur ki onu camdan izleyenin mafya olacağını.....

Ben o Gayri-meşru olan Armina Azîz ağanın sevdiği kadın ama hiç evlenmediği Annemin kızı Armina Üvey abisi yüzünden 2 yıldır Burukan aşiretinin gelini ve sıradaki hanım ağası Armina töreyi yok sayan güçlü kadın Armina Açıktan eğitimini tamamlayıp Savcı olan Almira adı kısır olarak anılmış, üstüne kuma getirilen Armina Boşanıp kendine yeni hayat kuran güçlü kızımızın hayat hikayesine hoş geldin...

Yine yalnızlığa bir adım, yine karanlığan binlerce adım. Geçmiş zormudur iddia edildiği gibi, yoksa kuruntudan ibaret midir söylendiği gibi. * * * * * * * * * * * * Elzem Asral kamran, her şeyden habersiz İtalya`da hayatını sürdüren bir Türk vatandaşıdır. Beklenmedik olaylar sonucunda yıllar sonra ilk defa Türkiye`ye ayak basmıştır. Hakikatlerse sandığından daha yakınındadır.

Anka... Yeniden doğuşun simgesiydi ama kimse onun yeniden doğmasını istemiyordu...

herkesin bi yuvası var şu hayatta bizimkide kaptandır gözümüzü kaptanda açarız son nefesimizi kaptanda veririz başımız ne zaman belaya girerse kendimizi kaptana atarız bir birimizi tanımasak bile bir birimizi biliriz kaptanı kocaelide sanarlar ama bilmezler kocaeli kaptandadır...

Başta yalnızca intikam meselesiydi her şey. Ancak Alev`nin gelmesiyle değişti onca şey. Şimdi her şey olduğundan ve göründüğünden çok daha fazlası. Bazı ihanetler ve bazı sırlar ortaya çıktı bile. Ama Mafya`nın Oğlu`nda sırlar asla bitmezdi. Ve bitmedi de. Bazılarının ölümü, kimisinin kaybı, bazılarının ise çaresizliği. Ekip giderek genişlerken, olaylarda giderek garip ve karışık bir hâl almaya başlıyordu. Ama bunca şey yaşanırken bazıları için aşk hep olacaktı... Mafya`nın Oğlu iki, tüm heyecanı ile sizinle. Peki siz buna hazır mısınız?

"Önüm arkam sağım solum ebe, saklanmayan sobe" Normal bir hayat yaşıyordum, ta ki annem ve babam boşanmaya karar verip başka bir şehire taşınana kadar. Yeni okul, yeni arkadaşlar ve dopdolu bir lise hayatı bana zorlu gelirdi fakat artık daha zor olan bir şey vardı. O da oynamam gereken bir ölüm oyunuydu. Daha ilk günden yaşadığım şeyleri sindiremezken artık sınıf arkadaşlarımla birlikte bir yaşam mücadelesi vermem gerekiyordu. Peki ben buna hazır mıydım?