“Ateş…” Üstüme yürüdüğünde korkuyla geriledim. Geri geri yürürken bir anda sırtım yatakla buluştuğunda hafif gülmüştü. Kalkmama izin vermemek için ağırlığını vermeden üstüme çıktı. “Sen, benim karımsın.” Yatağın üstündeki elime ulaşıp parmaklarımızı birbirine geçirdi. “Ne o adamın torunusun ne de o herifin kızısın, duydun mu? Sen benimsin. Benim karımsın.” “Bir yıl,” dedim, üstüne basa basa. “Bir yıllık karınım, sonrasında izimi dahil bulamayacaksın!” Sesli bir nefes verdiğinde söylediğim her bir kelime dudaklarımızı yaklaştırıyordu, ve ben karşısında nefesimi kontrol etmekte zorlanıyordum. “Göreceğiz bakalım bir yıl mı yoksa bir ömür mü?” Yüzüme iyice yaklaştığında gözlerimi sıkıca kapattım. “Seni gerçekten karım yapacağım günü iple çekiyorum,” dediği an sertçe yutkunmuştum. “İşte o gün, gerçekten benimle tanışmış olacaksın.”

16 yaşındaki bir kızın hayatının mahvoluşu, sessiz çığlıklarını duyan genç birini onun hayatına girerek hayatını ters düz etmesi.....

“Senin için dünyayı yakarım, Mersa.” dediğinde, nefesinin suratıma çarpması beni ürpertti. Kesinlikle ondan böyle bir hamle beklemiyordum. Nefesinin suratıma çarpmasından dolayı kendiliğinden birkaç adım geriye gittim. Sırtım duvara yaslanınca, iyice yakınıma geldi ve kafasını eğerek yüzümüzü eşitlemek yerine, bir elini çeneme yerleştirip kafamı kaldırarak ona bakmamı sağladı. “Ne bir başkası, ne de bütün dünya. Çok istiyorlarsa çıksın karşıma. Senin için gözümün kararmayacağını mı sanıyorsun?” dedi, sözlerini bir bir yapacağını biliyordum. Bunu bilmek sertçe yutkunmama sebep oldu. 05.11.24

Hayatla savaşırken insan en çok kendinden kaçar. Suna Ural, geride bırakmak istediği çok şeyle, bir valiz dolusu sessizlikle yola çıkıyor. Ama gittiği yerde… belki ilk defa gerçekten anlaşıldığını hissedecek. Bazı hikâyeler kalpten yazılır. Bu da onlardan biri. Kapak için @meloooonuzzz arkadaşıma çok teşekkür ederimm💗💗

“Bazı çocuklar hayata başlarken ellerinden tutulmaz... Bazı sesler içimizde yankılanır, yıllarca susmaz.” Gabriel dört yaşında bir ağacın gölgesinde dizlerine sarılarak sessizliğe sığındı. Yetimhanenin soğuk duvarlarında, annesinin sıcak sesinden geriye kalan tek şey, zihninde yankılanan bir boşluktu. Yıllar geçti. Sözler sustu, arkadaşlıklar soldu. Yalnızlık onun yoldaşı, karanlık ise tek gerçeği oldu. Ama sonra bir ses... önce bir dost, sonra bir kadın... sonra yeniden doğan bir anlam. Satırlar arasında gezinirken kendi varlığını yeniden inşa eden bir çocuğun, bir adamın ve bir hayatın hikâyesi bu. Varlığın Kıyısında, karanlıkla konuşan bir zihnin içsel yolculuğu; umutla, kayıpla ve kabullenmeyle örülmüş bir hayat anlatısı. Kadir Onur Mete

●Belirsiz dini bir Bilim Kurgu kitabıdır. *İlk 7 bölüm içinde anlatımı bölüm bölüm aksaklıklara uğramış yakın zamanda düzenlemeye almaya çalışacağım. Bunun bilincinde kitaba başlarsanız müteşekkir olurum. 8. Bölümde anlatım düzelecektir :) Betül Güney henüz 18`inde kendi hâline yaşayan bir genç kızdır. Günün birinde ne olduğunu anlayamadığı bir hastalığa tutulur. Doktor doktor gezmeleri hiçbir işe yaramaz ve kendisini devletin karantinası altında buluverir. Çaresizlik iliklerine kadar işlerken tek dayanağı umut ve dua olan bu genç kız için Yaradan tarafından hazırlanan bazı süprizler vardır. Üzüntüler ile sarılı olan küçük mutluluklar, bu genç kızın hayatını nereye kadar taşıyabilecektir? Dahası peşine takıp karantinaya sürüklediği bir avuç insan hayatına nasıl bir iz bırakacaktır? "Sorumlu olduğum ve olmadığım her şey için... " "Özür Dilerim, Özür Dilerim Betül..." *Burak Kahraman

Urazzkayr_: Umutsuzluğa kapılmak neden Dicle? Urazzkayr_: Umut etmeyi denemek varken niye umutsuz olmayı seçiyorsun? Urazzkayr_: O içtiğin zehir, farkındasın değil mi?

1999 Ankara’sının ılık bir bahar sabahı... Bir ailenin en mutlu ânı, aslında karanlık bir fırtınanın sessiz çığlığıydı. Ayşe ve Yücel’in umutla kucakladığı minik İrem, farkında olmadan, geçmişin derinliklerinden gelen bir sırrın gölgesinde büyümeye başlıyor. Yücel’in tırnaklarıyla kurduğu hayaller, en beklenmedik ihanetlerle tuzla buz olurken, aile bir bilinmeze doğru sürükleniyor. Peki, bu çöküşün ardında yatan gerçek ne? Kim, bu ailenin umutlarını kül etmeye cüret etti? Bu romanda okuyacaklarınız, sadece bir ailenin değil, aynı zamanda yazarının da en mahrem sırlarının satırlara dökülmüş hali. Kendi hayatının acı ve umut dolu labirentlerinde yol alan birinin kaleminden çıkan bu hikaye, okuyucuyu gerçekliğin sınırlarında bir yolculuğa çıkarıyor. Annesinin sıcaklığını henüz hissedemeden ablasının şefkatiyle hayata tutunan bir çocuğun kaderi, bu ailenin bugününe nasıl bir gölge düşürüyor? Fısıltılarla yayılan ihanetin kaynağı nerede gizli? Ve en önemlisi, "kül renginde bir yemin" tutulacak mı, yoksa her şey küle mi dönecek? Bu romanı okurken, sadece bir hikayeye değil, aynı zamanda bir sırra da ortak olacaksınız. Gerçek ile kurgunun iç içe geçtiği bu labirentte, acaba siz de gerçeğin izini sürebilecek misiniz?

Daha kim olduğumu bile bilmiyorken ,sokak ortasında canice doğum yaparak başladım ben bu bedbaht yolculuğa... Bende istemezdim böyle olmasını...Geçmişim ve kimliğim hakkında daha hiçbir şey bilmiyorken,bi çare bedenime dokunulmasını...Hayatımın ve beynimin çalınmasını bende istemezdim...En önemlisi de şeytanlarla dolu bir zindana hapsedilmeyi hiç istemezdim...Neden mi???Çünkü her yerde kan var...korku ve göz yaşı var...çürümüş cesetler var..Hem de yığınla...Şu an burada bende kendimi bir ceset gibi hissediyorum...bir dakika bir dakika?? Yoksa zaten bir ceset miyim ben?peki bebeğim nerede...?

Kardeşinin lösemi olduğunu öğrenen bir genç kız Hayal Arslan. Karısı bir hafta önce ölen bir adam Azat Kaya. Paraya ihtiyacı olan genç kız. Ve çocuğunun anne sevgisi görmesi için biriyle evlenmesi gereken genç bir adam. Hayal Arslan ve Azat Kayanın karşılaşması biraz kötü olmuştu. Fakat ilerde neler olucaktı? ~ İki çaresiz insanın karşılaşma hikayesi.

Özel Yıldırım hastanesi bugün burda iki kız bebek dünyaya geldi ama Yıldırım Ailesinin düşmanları çoktu bu aileye mutlu etmemek için adeta ant içmişti kendi kızı ile yıldırımlar kızını değişti gözü arkada kalmazdı çünki yıldırımların kızına iyi bakacağını biliyordu ama yıldırımların kızıa gökçeye kendi çok kötü şeyler yapcaktı

"Sen benim yanımda olduğun sürece sana kimse yaklaşamaz, dokunamaz." dediğinde yutkundum. "Neden?" dedim imayla. Bana daha çok yaklaşıp saçlarımı geriye attı. Nefesimi tuttum. "Denesinler de görelim!" dedi tok bir sesle. "Yaklaştırmam, dokundurtmam." dedi kendinden emin bir sesle. Bir şey dememe fırsat vermeden dudaklarıma kapanmıştı. 12.05.2024 ✨

Biz farklı zamanların farklı kişileriydik. O acısını henüz atlatamamış ama içine gömmüş bir adam. Ben ise en büyük yarayı alacağından bir haber, beş arkadaşı ile istediği bölümü kazanmanın sevincini yaşayan genç bir kız... Yaşanılacaklar sizi seçim yapmak zorunda bıraktığında, önünüze sunulan iki seçenek... Aşkınız mi? Hayalleriniz mi?...

Yeryüzünde bulunan; ölümsüzlük ve her istediğini elde etme gücüne sahip bir taş,bu taşı ele geçirmek için insanları birbirinden farklı özelliklere sahip yaratıklara dönüştüren bir teşkilat, bu teşkilatı yok etmeye çalışan belki sıra arkadaşınız,belki yoldan geçen,belkide her gün selam verdiğiniz insanlardan oluşan gizli bir ekip ve bu teşkilatta bulunmaktan nefret etmesine rağmen canından çok sevdiği ve hayatında kalan tek arkadaşını bulmak için ekibin bir parçası olan hayattan bir beklentisi kalmamış daha 17 yaşında bir genç kız

Bu hayatı kim seçmişti? Ben mi? Yoksa bir başkası mı? Artık bu işkenceye dur demem gerekiyordu. Kendimi öldürmemem gerekiyordu... Çünkü biliyordum. Ben değil! Benim hayatımı mahfedenlerin ölmeyi arzulamaları lazımdı! Bu yolda tek olsam da... Her şeyin üstesinden gelip onların ölüm`ü arzulamaları için elimden geleni yapacaktım... Son nefesime kadar... Kitabım tamamiy`le bana aittir. Herhangi bir çalınma hususunda yasal haklara başvurulacaktır!

"Çok dengesizsin, kolay yem olursun" dedi hayat. "Sol tarafıma çok yüklendin, ondandır" dedim. Bir gün bir yerde tekrar karşılaşırsak benimle tekrar tanış. Bıraktığın gibi olmayabilir bir çok şey. Yaşım, aklım, başım, yufka yüreğim. Belki de biraz daha zalim, belki medeni halim... Bilirsin, bazı şeyler değişir, insan da. Bazen en çok değer verdiğin insanı arkanda bırakman gerekebilir... Ardımıza baktık Önümüz dururken En dibine battık Yüzeyi ararken Planımız tamdı Hayat onu çaldı Sanki başka işi yokmuş gibi Biz ona söverken halledemedik-

Gerçeklerin nasıl acıtabildiğini öğrenmek isteyenlere

Hayatımda yaptığım sadece bir hata 4 yılıma mââl olacağını bilemezdim. Hayatı doya doya yaşamak isterken ölmek için gün sayacağımı bilemezdim. Artık geri dönüşü yoktu. Taki seninle karşılaşana dek.

Diyardaki huzursuzluklar kara büyüyünün gücüne güç katmasına sebep oluyordu. Ekibimiz en başta yalnızca hayatlarını devam ettirmeye çalışsalar da kara büyüyü yok etmek için yola çıkarlar. Kan bağları yoktu ancak sevgi bağları vardı. Peki onlar bu yolda hayata tutunma bilecekler miydi? Kara büyü yok olucak mıydı?

Aşk öldüren bir şey miydi? Yoksa öldüren şey aşkın imkansızlığımıydı? Öğrenmek istiyorsan Lidya`nın hayatına bir göz at...

...yok açıklama yok bu kadar