Süslü sözlere lüzum yok zira bu kitabın bir açıklaması yoktur. Okuyan ya kendinden bir parça bulacak, ya da bakıp geçecek.

‘Sizin kalpsiz dediğiniz insanların kalbini sökerek, gerçekten de kalpsiz olmalarını sağladım. Ve devam edeceğim. Bu belki ilk oldu ama asla son olmayacak. Artık “kalpsiz” kelimesi bir mecaz değil, gerçeğin ta kendisi olacak…’

yansın geceler, sönsün yıldızlar, düşsün aylar. ve bu günah çukurunda unutulan tek şey, hafızalar olsun.

Ben Zeynep Ailesi için yaşayan canını verecek olan o kız ancak hayatta bazen sevmek yeterli değildi. Ben Zeynep ailesi tarafından sevgi görmemiş kız çocuğu Kaderin oyunları belkide bu düzeni değiştirecekti. Yeni sevgi bağları yaralarına kabuk saracak mı ?

"Sana kıyamam" diyenler değil miydi en çok bize kıyanlar. Zaten en çokta kıyamadıklarımız kıymaz mı bize?. Küçük bir gerçek; insanlar değişir, değişmez dediklerin bile. Hem yarasın hem yarabandı. "yarım kalmaz, yara kalır..."

"Aradığımız bir sayı değilde simgeyse" derken karşısında ki sonsuzluk simgesine bakıyordu, yani çıkış kapısına sonsuzluğa, özgürlüğe... Yarışma kurgusu olarak altı kişi bir platformda toplanırlar. Hepsinin farklı hikayesi ve acıları vardır ama sonları istedikleri gibi bitmez. Acı olan ise Yarışma aslında bir paravandır. Geçmişten gelen intikam oyunuyla biri yada birilerinin hayatları mahvolmak üzeredir. NO SONSUZLUK İLK KİTABI İLE YAYINDA

Hiçbir şey yaşamamış, hiçbir zaman yaşayamamış olanlara ithafen

Her bir yara, acı bir bıçak izine eşdeğermiydi?

Küçük kızın "anneme gitmek istiyorum." Diye söylenerek ağlaması onun sinirlerini bozuyor,delirmesini sağlıyordu ama o aldığı karardan emin bir şekilde küçük kıza 14 yıl boyunca yapmicağını bırakmicaktı...

Memul, bazen bir his, bazen bir kişi ve bazen bir andı. Memul beklenendi... "Relicta, anlamı ne?" "Terk edilen." "İnsanlar terkedilir kiraz çiçeğim" "İnsanlar terk eder Arel"

Yanımdaki adam, benim kâbusumdu. Benim canavarımdı. Aradan kaç yıl geçmişti bu evde, bilmiyordum. Gökyüzü, yok. Işık, yok. Yürümek, yok. Uyumak, yok. Sadece şiddet, şiddet, şiddet! Bağırsam duyan olmaz, benim tek çığlığım, Kalp Çığlğım...

Geçmişteki Yaralı Ruh Ulysses aracılığı ile kitap oldu! Ayrıntılar için instagram hesabımı ziyaret edebilirsiniz. İnstagram; peteichor_0 İki ruh, geçmişten gelen yaralar, hayatın bir yerlerde bir araya getirdiği o iki beden. Kayıplar, savaşlar ve en derin yara izleri. Onlar birer geçmişteki yaralı ruhtu. Kapanan yaraları birbirlerini bulmalarının ardından yavaş yavaş açılmaya başlamıştı.

~K~ SARMAŞIK Karmaşık bir hâl alan ilişkiler. Aslında sarmaşık gibi insanın tüm vücuduna dolanmıştı ve çözülmesi imkansızdı.

"Belki bir gün aldığınız şakayıklar beyaz olur Hilal Hanım..." A. Ne demekti bu? Şu ana kadar sürekli tesadüf sanmıştım ama değildi. Her gün kapıma gelen şakayıklar o gün giydiğim kıyafetle aynı renkti.

Her yer kan olmuş artık Buram buram korku kokuyor Dinle anaların babaların feryadını "Canı çok acımıştır..." diyor...

Her şey bir ihanetle başlamıştı. O kocaman aile bir gece ansızın mahvolmuştu ve yıllar geçse de ne kan artık akmayı bırakmıştı ne de yaralar iyileşmişti.

İki gencin yıllar süren aşkı mutsuz sonla biter ama adamın sevdası Karadenizin hırçın dalgaları kadar hoyrattır, inatçıdır...

Açtığın yarayı bir özür kapatmaz artık... Senin farkın yoktu, ben farklı görüyordum. Hemde aynı olduğunu bile bile... Açılan yarama merhem olmak varken, yara bandı olmayı bile bana çok gördün. Ama en çok ne acıttı biliyor musun? Aa pardon umrunda değil di demi?

yeniden tanışalım seninle, ama bu sefer giremesin aramıza kimse.

Bu kitapta olan her şey hayal ürünüdür gerçekle hiç bir alakası yoktur

Genç kızın hayalleri vardı. Ailesinin mahvettiği hayaller. Kimseye duyuramadığı, ancak sayfalara döktüğü acıları var. İnsanların görmediği fakat kendisinin derinden hissettiği yaraları var.

Doğu ve Batı Aşk`ı. İhanete uğradıktan sonra filizlenen yeni Aşk....Sevdaları. Bir çok zorlukla başa çıktılar. Peki Aşklarına sahip çıka bilecekler mi? Doğulu Asker ve Batılı bir Savcı iki farklı dünyaların farklı törelere sahip iki insan.

Klasik mı bilmiyorum ama aile kitabı olduğu kesin

Ne en sevdiğim müziği bilirdi ne de en çok nefret nefret ettiğim rengi. Ne istediğim mesleği bilirdi ne de yaralarımı. Hiçbir doğum günümde yoktu mesela, düştüğümde, üşüdüğümde, kabus gördüğümde... Hiçbirinde yoktu işte. Öylesine yoktu ki sevmedi bile...

Yaralı ve aşık bir kadın...