Adalet artık mahkeme salonlarında değil, kanla ağırlaşan bir terazide tartılıyor. Bir kefesinde kalp, diğerinde beyin… Hangisi ağır basarsa hüküm ona göre veriliyor. Kendini “adaletin unutulmuş hafızası” ilan eden bir katil, suçluların kalplerini sökerek onları gerçekten kalpsiz bırakıyor. Onun için bu, bir cinayet değil; dünyanın unuttuğu adaleti geri getirmenin tek yolu. Yasal boşluklara sığınan, cezasız kalan suçlular birer birer terazinin kefesine düşerken geriye sadece kanlı bir denge kalıyor. Toplum onu bir canavar, bir deli, bir katil olarak görse de o, kendisini sessiz çığlıkların sesi, karanlıkta adaletin nefesi olarak tanımlıyor. Ama asıl soru şu: Adaletin terazisinde son kalp sizin olursa, hangi kefeye düşeceksiniz?

“Doktor Lavin Kuvan Kulağa Ne Kadarda Hoş Geliyordu Ama 1 Senem Daha Vardı Üniversiteyi Bitirip Tamamen Doktor Olmama Ve Birde Asille Evlenmeme Yani Sanırım” (Süprizlerle Dolu Bir Karakter Aksiyon,Heyecan,Hız Tutkunluğu Ve Erkek Karakterimizle Olan Tutkulu Hayatını Anlatıyor) Asil Güray “Savcı Olmak İçin Yıllarımı Vermiştim Fakat Bir Çift Gözün Yargıçlığını Bile Yapamadım Evet Ben Asil Ve Bugün Lavinin Aşkını Çok Net Gördüm Ama Yapamazdım Biz Bu Yola Çıkamazdık.”( Ana Kızımızı Sadece Bir Peri Kızı Olarak Gören Asil Yavaş Yavaş Onun Hayatına Karıştığında Kendi Sırlarını da Ortaya Döker) (Yakınlaşma İçerir +1&) (Bu Hikayenin Bambaşka Olduğuna Emin Olun Sade Bir Doktor-Savcı Aşkı Yok Burada Süprizler,Bombalar,Heyecanlar Dolu Bir Hikaye) (Ters Köşelere Ve Delice İntikamlara Hazır Olun Bu Hikaye Ayaklarınızı Yerden Kesecek)

Bazen gitmek, kalmaktan daha cesurdur. Ecmel, hayatın getirdiği ağır yüklerin altında ezilirken, kendi kaderiyle yüzleşmeye karar verir. Kaybettiği aşkın acısı, ailesinin gölgesindeki yalnızlığı ve geleceğe dair umutları arasında sıkışan bir kadın... Ünlerin gölgesinden sıyrılıp kendi ışığını ararken Van`ın serin sokaklarında, askeriyede başlayacak yeni görevinin ortasında başlayan bu yolculuk, aslında onun kendini yeniden bulma ve yeniden güçlenme hikayesidir. Geçmişin sırları önüne dökülürken attığı adımların öyküsüdür. Başkasına derman olmak için adım attığı bu yolda kendi yaralarının da başkası tarafından sarılacağından habersizdir. Ve her yeni tanışma, kırık kalbin yeni umutlarla tanışmasıdır. Ecmel`in hikayesi, acının içinden doğan cesaretin ve hayatı yeniden kucaklamanın öyküsüdür. Gerilim, gizem ve duygusal derinliklerle örülmüş bu hikâye, ihanetin, kaybın ve gizemli bir geçmişin gölgesinde, kendini bulma yolculuğunu anlatıyor. "Hiçbir silah, gözlerin kadar derinden vuramaz beni, Acem kızı." •Psikolog&Asker•

Bu kitap artı on sekiz ögeler, şiddettin her türlüsü, küfür ve daha fazlasını içermektedir. Lütfen kitaba ona göre başlayın. Satır aralarında reklam yapmayın ama panomda yapabilirsiniz.) *** Yaralı bir kadın: İren Azel SUSKUN. Tabuları olan bir adam: Erzen YALÇIN. Sırlarla dolu geçmiş. Sarılmayan yaralar. *** O geçmişe takılı kalmış yaralı bir kadındı. Tam 13 yıl annesinin yokluğunun enkazında can çekişmişti. Babası dediği canavarın ellerinde ölmeyi beklemişti ancak kaderin başka planları vardı. Yaralı kadın ayağa kalkacak ve intikamını alacaktı. Bu yılgınlık bitecek güçlü duracaktı. Önünde büyük engeller vardı biliyordu ancak durmayacaktı. İren Azel Suskun 13 yıllık uykusundan uyanmıştı. Hiçbir şey için geç değildi. Kader ağlarını onun için örmüştü. Geçte olsa o ağlara takıldığını öğrenecekti. Kaderin ağlarına takılan, sırlarla dolu gizemli bir adam; Erzen Yalçın. O, kaderin ağlarına takıldığını çok önceden öğrenmişti. Her şey yeni başlıyordu. Yıkılmaz tabuları olan bu adam İren için onları yıkacak mıydı? Yaralı kadını iyileştirebilecek miydi? Ya iyileştirmeye çalışırken en büyük yara o olursa, kadın yine de onu kabul edecek miydi? Umrunda değildi. Bu intikam oyununda gölgesi olduğu kadının yanında olacaktı. *** Sen külle dönmüş, yaralı kız, Annenin umut enkazında can çekişirken bile hep aynı sözler: "Her şey geçecek." Ağlama, yanıyorsun. Umut etme, kül oldun. Ve tebessüm et Çünkü sen artık, yılgınsın. *** Maske Serisi`nin ilk kitabıdır. Serinin tüm kitapları bu kitabın içinde yer alacaktır. ~Maske Serisi~ 1_ Yılgın: Kırık Maske 2_ Yılgın: Düşmüş Maske 3_ Yılgın: Gerçek Yüz *** ["Yanmış hayallerimize moya katastrofa."]

Benim onu son görüşümdü.Boğazımda kimsenin anlayamayacağı bir düğüm oluştu.Klasik bir laf: Bana yara olan adam başkasına yar oluyordu.Uzun uzun bir daha asla öyle bakamayacak şekilde kimsenin beni göremediği yerde ona baktım.Yani bugünden sonra herkes kendi hayatına bakacaktı,buna hayat denirse tabi benim için.

Asmiranlar ve Şahruzanlar arasinda çok eskiye dayanan bir kan davası vardır. Kan davasının sebebi Asmiranlardan bir erkeğin Şahruzanlardan bir kizla evlenmeye söz vermesi ama sözünde durmayıp şehirli bir kızı alması üzerine başlamıştır Kızlarıni almamasına ve yarı yolda bırakmasına kızan Şahruzanlar çok geçmeden Asmiranlı oğlanı öldürürler ve böylece kan davaları başlar. Bir gün Şahruzanlar ve Asmiranlar bir anlaşma yaparlar. Asmiranlardan doğacak ilk kız Şahruzan oğullarından biri ile evlenecek ve kan davası duracaktır. Düğün günü gelir. Asmiranlardan seçilen kız Berfin`dir fakat evleneceği Şahruzan erkegi ve kendi kuzeni vurulur. Yeniden kan davasının fizilleneceğini anlayan aileler hâlâ Asmiranlı kızı bir Şahruzan oğlu ile evlendirmekte kararlıdırlar. Damat adayı olarak yıllar önce Midyat`ı terk edip yurt dışına yerleşen Mahir Şahruzan seçilir. Gelenek ve göreneklerinden kaçmaya, kendine yeni bir hayat kurmaya çalışan Mahir, hiç tanımadığım bir kızla her şeyini bırakarak evlenmek için Midyat`a döner Mahir, kurulu hayatını mahveden bu evliliğe alışabilecek miydi? yoksa bu evliliği bitirmek için elinden geleni mi yapacaktı? Apar topar olan bir evlilikten aşk doğabilir miydi, üstelik adam gitmek istiyorsa..?

"Sana kıyamam" diyenler değil miydi en çok bize kıyanlar. Zaten en çokta kıyamadıklarımız kıymaz mı bize?. Küçük bir gerçek; insanlar değişir, değişmez dediklerin bile. Hem yarasın hem yarabandı. "yarım kalmaz, yara kalır..."

Bir çocuğun hayatı, bir günde değişti. Beş yaşındaki Eşay’ın hikâyesi acıyla başlıyor. Bu sadece bir başlangıç…

İncisine istiridye olmayan bir dünyada çırpınırken hayattın karanlık yüzüyle tanışan İnci Naz Ruaanın adalet arayışı ve hayatta kalma mücadelesini nasıl kazanacağını nasıl yaşam mücadelesi verdiğini anlatan bir kitaptır. Bütün inciler istiridyeden çıkarken istiridyesi olmayan olmak felakketti onun için.

Aniden dudaklarıma kapanan dudakları ile sözlerim yarım kaldı ve boğuk kelimelerim onun dudakları arasında can buldu. Önce ne olduğunu anlamadım, sonra kafamın içindeki öfke, kırgınlık ve o lanet olası endişe bir anda sustu, bedenim yaşadığım şok etkisiyle şiddetle titredi. Beni öpüyordu, Kıraç Keskin beni öpüyordu! Aniden yaralı eliyle ensemi kavradığında diğerini belime sararak beni kendi göğsüne çekti ve üzerime doğru yürüdü. Gözlerim dehşet içinde açılırken henüz şoku atlatamamıştım, lakin geriye doğru giden adımlarım ve onun dudaklarımda asice hareket eden dudakları yüzünden daha fazla dayanamadım ve bende gözlerimi kapattım. Onun sert ve hoyrat öpüşlerine karşılık verecek cesaretim yoktu ama itiraz etmeyi de istemiyordum. Üzerime doğru gelmeye devam edip en sonunda kalçam bilardo masasına çarptığı anda durdu ve beni öpmeye devam ederek üzerime eğildi. Kelimelerim artık tükenmişti, içimde bir fırtına kopuyordu. Bu öpüşü bir isyandı, tutkusu ise yanan canının feryadıydı. Gözyaşlarım usulca dudaklarımıza doğru akarken içimde bir ateş yandı ve onun gömleğini kavrayarak beni daha derinden öpmesi için dudaklarına uzandım. O an bir hırıltı koptu dudakları arasından ve öpüşü daha da derinleşti. Bu bir acıydı, bizim hikayemizin en büyük acısı. Bazı hikâyeler kelimelere değil, yaralara emanet edilirdi. Bende bizim hikayemizi yaralarımıza emanet etmiştim. Bundan sonra kanarsak, kurumayana kadar durmazdık. Ve bu bizim asla başarabileceğimiz bir şey değildi.

Sol elinden kayan zincirin metalik sesi, boşlukta yankılandığında tüm bedenim irkildi. O ses, beynimde keskin bir çığlık gibi çınlarken gözlerimi sımsıkı kapattım ama karanlık bile beni saklamak istemiyordu. Ayak sesleri adım adım yaklaştıkça kalbim göğsümden çıkacak gibi atmaya başladı. Nefes almakta zorlanıyordum; sanki odadaki hava, onunla birlikte ağırlaşmıştı. Dizlerimin üzerinde titriyordum. ... Sol bileğimi zincirlediğinde ise eli orada kaldı. Hareket etmiyor, sadece dokunuyordu. Bu dokunuş fiziksel değil, zihinsel bir işkence gibiydi. Tam kafamın üzerine eğildiğinde, burnundan çıkan hırıltılı nefesini ense kökümde hissederken midem bulandı. O an, çığlık atmak istedim ama sesim yoktu. Yalnızca kalbimin atışlarını duyuyordum, bir de onun sessizce gülümseyen halini. Sonra, hiçbir şey söylemeden, aynı sessizlikle geri çekildi. Fakat geride, o tanıdık kokusu kalmıştı ve ben, zincire değil; o kokunun gölgesine tutsak olduğumu fark ettim.

Geçmişten koparılan kanlı gözyaşı kendini unutturduğunda geriye sadece beden kalırdı. Bir bebek doğdu. Koparıldı o gün annesinin kucağından ve o gün bir anne boş kundağa döktü şeffaf kanla bezenmiş ilk gözyaşını. Acısını o kundağa yaslanarak, sarılarak yaşadı. Bir baba ilk kez bu kadar zayıf olduğuna isyan etti, kızından kalan bir adet kıyafet parçasına döktü isyan dolu gözyaşlarını. O yaşları silecek bir kızı yoktu artık, hiç var olmamış gibiydi. Bir abi yaşadı ilk kez kaybetmeyi. Kalbine saplanan hançer ruhunu akıttı ve geriye bir beden kaldı. Kardeş sancısını yaşadığı yaşları son nefesleri oldu. Ve o gün, kundağa düşen gözyaşı kururken, başka bir yerde, başka bir karanlıkta gözlerini açtı bir bebek. Aylarca duyduğu annesinin sesiyle değil, düzenli bir şekilde ses çıkaran makinanın sesiyle açtı gözlerini karanlığa O artık bir kız çocuğu, insan veya bebek değildi. O artık 107 numaralı bir deneydi. Adı yoktu. Kimliği yoktu. Ailesi yoktu. Ama içinde, çok derinlerde bir yerde, hâlâ ağlıyordu. Annesinin şefkatli kollarına sarılarak geleceğini umduğu Dünya, gözlerini açar açmaz ona ilk kazığını vurmuştu.

--- 📚 YARGI VE YARA 🖤 "Biri adaletin sesi, diğeri suskunluğun hükmüydü..." Ayça Miray Aktürk. Güçlü, zeki, yalnız bir kadın. Adaletin gölgesinde büyüdü; susanların değil, konuşanların tarafında yer aldı. Herkesin unuttuğu bir faili meçhul dosya onun ellerine geldiğinde, sadece bir dava değil, kendi geçmişi de uyanacaktı. Sonat Batı Kılıçsoy. Mafya düzeninin en tepesinde. Acının şekil verdiği bir adam. Güçlü, karanlık, soğuk. Kuralları kendi koyar, duvarlarını kimse aşamaz. Ama bir kadın, adaletiyle yaklaştığında... dengeler sarsılır. ❝O sadece bir hâkim değildi. Ben ise sadece bir adam değildim.❞ Geçmiş, sırlar ve kanlı bir dosya... Bu hikâyede aşk yok demedik. Ama aşk bile, bazen geç kalır. --- ✨ YARGI VE YARA Güç savaşının, adaletin ve aşkın sınırında sürükleyici bir yolculuk seni bekliyor. Adalet mi kazanacak, yoksa yara daha derinleşecek mi? --- 💬 Yorum bırakmayı, kütüphanene eklemeyi ve takip etmeyi unutma. Her bölüme iz bırak. Çünkü bu savaş birlikte yazılacak

Yıllar önce aynı yoldan kopan iki genç yıllar sonra aynı kader tekrar karşılaştırırsa ne olur acaba iki koca acı ve yürek yangınları kader ağlarını yeniden nasıl örecek…

Kalbim sustu. Kalemim konuştu. Çünkü sen gittiğinde söyleyemediklerim, birer şiir oldu. Her aşk biraz eksik başlar, Ve her şiir biraz yarım kalır... Bu kitapta; aşkın, özlemin ve içime attığım her şeyin sesi var. Birini beklediysen, birini unutamadıysan, birinde kendini kaybettiysen… “Gözlerinde Unuttum Şiirlerimi” tam senin için yazıldı. Sayfalar ilerledikçe, bir zamanlar “biz” olanların “ben”e dönüşünü, Gözlerden kalbe sızan o tarifsiz hüznü okuyacaksın. Bir bakışta saklanan cümlelerin, söylenemeyen vedaların ve içimize gömdüğümüz duyguların şiirleşmiş hali bu. Her şiir, bir yaraya merhem değil belki ama “yalnız değilsin” diyen içten bir fısıltı olacak kulağında. Eğer birine seni anlatan bir dize göndermek istiyorsan, Bu kitapta onu bulacaksın. Belki de çoktan gözlerinde unuttuğun o şiiri, yeniden hatırlayacaksın... Bu kitap, yazılamayan mesajların, atılamayan adımların, unutulamayan gecelerin hikâyesi.

İlk görüşte aşık olan iki gencin hikayesi yıldızlar kız Lina ve sokak çoçuğu Rüzgar "Seninle susmak bile güzeldi yıldızlar kızı"

Alt tarafı okul masrafimi çıkarmak için lüks bir restorantta çalışacağım en fazla ne olabilirki.

Asel ve Arel yaşadıklarına daha fazla dayanamayıp evden kaçtıklarında bir oyunun broşürünü bulurlar. Oyun bir takım oyunudur ve kazanan takıma para ödülü verilecektir. Başta kararsız kalsalar da en sonunda oyuna katılmaya karar verirler. Bu oyun sırasında hepsi biribirinden farklı 6 arkadaş edinirler. Oyun ilerledikçe katıldıkları oyunun sırları da ortaya çıkmaya başlar. İki kardeş bakalım bu oyundan sağ çıkabilecek mi yoksa toparlanmak için katıldıkları oyun onları daha da mı dağıtacak? *** Hayatın zalimliğinden yoruldunuz mu? Kafa dağıtmak, hayattan biraz uzaklaşmak mı istiyorsunuz? O fırsat size geldi. Yaralı Kalpler size bunun için bir şans veriyor. Sen de gel hem eğlen hem de kazan.

Karşılarına çıkan zorluklara beraber göğüs germek zorunda kalan iki insan... Zorunlu evlilik iki kalbi bir araya getirecek miydi? Geçmişleri teker teker gün yüzüne çıkan iki insanın hayatı nasıl bir yol izleyecekti? Ölüm, bir adım ensesinde olan genç kızı korumak için çaba gösteren bir adam...

Uzun yıllar geçti, açılar yaşandı, kayıplar verildi. En zoru kayıp vermek miydi yoksa geride kalmak mı? Ruhen ölmek ama hala nefes almak… Reha ben, reha soykan. Başka bir isimle başladığım hayatıma bambaşka bir isimle geri dönüyordum. Reha ben, doğduğum kimlikle ölüp başka bir kimlikle kendi hayatıma geri dönüyorum. Kendi hayatıma başkası olarak dönmek, başka bir isimle, başka bir yüzle…

Yaşam neydi tam olarak, özgür olmak için yaşamak yeterlimiy di, birinin seni anlaması "Senin yanındayım " demesi için ne kadar bedel ödemek gerekirdi. Kimdim ben benliğinde yok olan mı küllerinden yeniden doğan mı

ŞAHMARAN &KARABEY AHSEN&DEVRAN ARAS Gözlerimi açtığımda öksürmeye başladım. Her yer dumandı. Gözlerim etrafta devranı aradı. " Devran " diye bağırdım. Ses yoktu. Ayağa kalkıp kolumu burnuma dayadım. Odamdan çıktığımda her yer yanıyordu. Odama koşup komidinin üzerindeki telefonu alıp devranı aradım. Çalıyordu ama açmıyordu. Duymamıştır. Tekrar aradım ama bu sefer ulaşılamıyordu. Telefonu mu kapatmıştı yani aramayayım diye. Telefonumu alıp koşarak evden çıkmaya çalıştım Merdivenlerden indiğimde başım dönmeye başladı. Bedenim titremeye başlamıştı . Yere düşünce kalkmak için zorladım kendimi Ama kalkamıyordum. Gözlerim kapanmaya başlamıştı. Karanlık ilk defa beni bu kadar korkutmuştu . Bilincimi kaybetmeden önce "AHSEN " diye bağırmıştı biri. Bağıran kişi Devran değildi.

Ben Zeynep Ailesi için yaşayan canını verecek olan o kız ancak hayatta bazen sevmek yeterli değildi. Ben Zeynep ailesi tarafından sevgi görmemiş kız çocuğu Kaderin oyunları belkide bu düzeni değiştirecekti. Yeni sevgi bağları yaralarına kabuk saracak mı ?

"Aradığımız bir sayı değilde simgeyse" derken karşısında ki sonsuzluk simgesine bakıyordu, yani çıkış kapısına sonsuzluğa, özgürlüğe... Yarışma kurgusu olarak altı kişi bir platformda toplanırlar. Hepsinin farklı hikayesi ve acıları vardır ama sonları istedikleri gibi bitmez. Acı olan ise Yarışma aslında bir paravandır. Geçmişten gelen intikam oyunuyla biri yada birilerinin hayatları mahvolmak üzeredir. NO SONSUZLUK İLK KİTABI İLE YAYINDA

Hiçbir şey yaşamamış, hiçbir zaman yaşayamamış olanlara ithafen