Düşman olan ikiz kardeş... ikiside rakiplerinin kızına mı aşık? ama biri öndeydi, Yekta. Efsunla ilişkileri vardı ama Efsunun bilmediği bir sürü şey vardı... Bir ikizi olduğunu bile evlilik teklifi aldığı gün öğreniyor üstelik üstündeki elbise akıl hastanesinden yeni çıkmış Yaman tarafından tasarlanmış bir elbise varken... Efsun Yekta ile evlendiğini sanarken tüm evraklar ve Nikah cüzdanınında başka bir isim vardı... Yaman Pars Kara Güven...

“Benden kaçabilirsin sanıyorsun, ama adımların nereye giderse gitsin, gölgen yine bana ait. Adını bile fısıldamadan yaşayamam; sen, kendini unutsan bile bende kalacaksın.” Alpay Aras Demirkıran “Onun karanlığında boğulmakla, onsuz yaşayamamak arasında kaldım… ve galiba ikincisi daha korkutucu.” Simay Altan Gazeteci olan Simay, kimsenin cesaret edip eline alamadığı dosya üzerinde çalışmaya başlar. Bu dosya, kimsenin dokunmaya cesaret edemediği mafya patronu Alpay Aras Demirkıran’ın dosyasıdır. Bunun hayatındaki en büyük haber olacağını sanıyordu. Oysa bu, hayatını geri dönüşsüz bir şekilde çalacak adamla tanışmasının başlangıcıydı. Sigara dumanı, yağmur kokusu ve tehlikenin çekici yüzü… Simay, her adımda daha çok karanlığa çekiliyordu. Ve bazen, en büyük hata; gerçeği ararken, onu koruyacak olanın aynı zamanda seni mahvedecek kişi olmasıydı. ~Kesit~ "Sana olan bu his," diye başladı, parmakları kucağındaki tenimi okşarken. "Bu, sadece bir aşk değil. Bu, benim varoluşumun tek nedeni. Sen, benim son sığınağım, ilk ve tek zaafımsın." Aras... Bu adam... O, bir mafyaydı. Kanlı elleri, karanlık sırları ve tüm dünyayı yönetme gücü vardı. Ama bana baktığında, o kehribar gözlerde gördüğüm şey... o, dünyanın en büyük zayıflığıydı. Ve o zayıflık, bendim. ​Bana "zaafım" demesi... Bu, bir milyon dolarlık mücevherden daha değerliydi. Onun için zaaf olmak, tüm o zırhının, tüm o kontrolünün tek çatlağı olmak demekti. O, hayatı boyunca düşmanlarının en ufak bir zayıflığını bile acımasızca kullanırdı. Ama şimdi, en büyük zaafını, tüm bu gücün merkezinde, bir kontrol odasında kucağına almıştı. ​Bu bir aşk değil, bu bir bağlılık yeminiydi. Beni, varoluşunun tek nedeni olarak görüyordu. O kadar saf, o kadar karanlık ve o kadar delice bir sevgi ki, beni boğuyordu. Nefesim daralıyordu ama bu boğulma, bana hayat veriyordu. ​Kendimi bildim bileli güven arıyordum. Ama Aras`ın sunduğu bu güven, normal bir liman değildi; bu, tüm dünyadan koparılmış, sensörlerle ve bir erkeğin yıkıcı aşkıyla korunmuş, yalıtılmış bir kaleydi. ​Onun laneti bendim... ​Eğer ben onun ilk ve tek zaafıysam, o da benim son ve tek sığınağımdı. Ve biliyordum ki, bir gün o zaafı için dünyayı yakarsa, ben o alevlerin içinde gülümseyerek yanacaktım.

Uyarı: şiddet ve argo kelimeler vardır.

Hayatım ölümlerle geçti ve bu ölümler hayatım için hep bir dönüm noktası oldu. Beklenmeyen ihanetler, zorlu bir yaşam mücadelesi. İnsan yaşarken kendini unutur mu? Ben unuttum. Bir daha da hatırlayamam sanmıştım. Taki o güne kadar... ARKADAŞLAR BU BENIM İLK KİTABIM DESTEK OLURSANIZ ÇOK SEVİNİRİM!!!🙃

Geçmişim... Geçmişim geri de kaldı, benim için asıl önemli olan geleceğim... (Gerçek ailem)

Albayın Esiri, gücün ve kırılganlığın, nefretin ve tutkunun iç içe geçtiği aşk romanı. Keyifli okumalar.

Kimliğini kaybeden bir kız çocuğu… Susturulmuş hatıralar… Ve karanlığın içinden uzanan bir gerçek. Beren ansızın geçirmiş olduğu bir kaza sonucunda 17 senelik hayatının yalan olduğunu öğrenir. Geçmişi, onu tanıyan herkes, hatta kendi adı bile bir gölgeye dönüşmüş. Tek bildiği şey: birileri geçmişini ondan çalmış. Karanlığın içinde kayıp bir yol uzanıyor ve bu yolun sonunda Bereni bekleyen gerçek, taşıyabileceğinden çok daha ağır olabilir. Kendi geçmişini bulabilmesi için, önce geçmişinden gelen yapboz parçaların birleştirmesi gerekecek.

Hayat upuzun bir yoldur; acısıyla tatlısıyla yaşanır ve sonunda ölünür. Acı, bizi kendimize getirir, intikam ateşini harlar. Hayatımızda tatlı şeyler de vardır elbet; ama her şeyin bir sonu var ya, o da son bulur işte. İnsanlar size yalanlar söyler, kandırır. Kimse sütten çıkmış ak kaşık değildir bu hayatta. En sevdiğiniz bir gün sizin felaketiniz olur, en güvendiğiniz size ihanet eder ve geriye yalnızca kararmış bir kalp bırakır. Ve en sevdiğiniz bir gün ansızın güvercin gibi göğe karışır. Ulaşmak imkânsızdır ama iyi bir yerde olduğunu bilmek güzeldir. Güzeldir ama kırar, çünkü onunla asla buluşamayacağınızı bilirsiniz.

Bir cinayet. Bir şüpheli. Ve okulun duvarları arasında dolaşan beş yabancı. Ilgaz Sara Uygur, kavga ettiği kızın cesedi evine yakın bir parkta bulununca herkesin gözünde baş şüpheli olur. Oysa Sara’nın hatırladığı hiçbir şey yoktur; geçmişi, tıpkı kırık bir film şeridi gibi eksiktir. Şimdi okulda yeni yüzler var. Sessiz, gölgelerde duran… Adalet Bakanı tarafından gönderildikleri söylenen beş ajan, Sara’nın her adımını takip ediyor. Peki, gerçek katil kim? Ve bu beş yabancı Sara’nın düşmanı mı, yoksa tek kurtuluş yolu mu?

Hafif hafif esen rüzgar saçlarına çarparken, uyuşan tenini korkuluklara yasladı. Kafasında hiçbir düşüncenin olmaması onun için normalken, yanındaki yoldaşı için bir sorundu.

Hikayemiz: Hayat, tek bir yoldan ibaret değildir; her köşe bir sürpriz, her an bir hikaye taşır. Bu kitap, sizi yalnızca bir türün sınırlarıyla sınırlamak yerine, farklı dünyaların kapılarını aralamaya davet ediyor. Burada aşkı, kaybı, umudu, karanlığı, ışığı, mücadeleyi ve keşfi bir arada bulacaksınız. Okurken bazen gülümseyecek, bazen durup derin nefes alacaksınız. Bazense kendinizi tanımadığınız yönlerinizle karşı karşıya bulabilirsiniz. Her sayfa, sizinle konuşmayı bekleyen bir hikaye, bir karakter veya bir düşünceyle dolu. Amacımız sadece bir öykü anlatmak değil; sizleri düşünmeye, hissetmeye ve bazen de sınırlarınızı zorlamaya davet etmek. Bu yolculukta bazen tanıdık, bazen yabancı topraklarda dolaşacaksınız; ama her sayfada bir şeyler bulacağınızdan eminim. Elinizdeki kitap, türlerin sınırlarını aşan, siz okuyucularla birlikte şekillenen bir deneyimdir. Hazır olun; çünkü bu yolculuk beklediğinizden daha renkli, daha karmaşık ve çok daha sürprizli olacak İnsanları ayakta tutan temel kaynak inancıdır. İnanç olmazsa Yaşam asla doğru olmaz. Duha (9-11)

Bazı hikâyeler sessiz başlar. Bir yumruğun sesiyle, bir zincirin yankısıyla, bir kardeşin son nefesiyle... Avzem, çocukluğundan kalan gölgelerle yaşamayı öğrenmiş bir kız. Sezer, kendi karanlığında bile başkasını aydınlatabilecek bir adam. İkisi, birbirine çarpan iki yaralı ruh - biri sessiz bir çığlık, diğeri bir çığ gibi yıkıcı. Aşk, bazen iyileştirmez. Bazen sadece kalbi yakar, küle çevirir, ama o küllerden yeni bir ben doğar. Avzem ve Sezer`in hikayesi bir mutlu sonun değil, bir tamamlanışın hikayesidir. Çünkü bazı kalpler iyileşmez, sadece birbirinde yaşamaya devam eder. "Ben ışığı senden öğrendim ama karanlığımı da en çok seninle sevdim."✨

“Tek bir cinayet...” “…bazen sadece ellerini değil, ruhunu da lekeler.” Sarya Rosa, geçmişin gölgesinden doğmuş bir katil. Her kurbanıyla birlikte kendi karanlığından bir parça daha temizlediğine inanıyor. Onun için ölüm, bir son değil; bir arınma şekli. Savcı Kerem Altay, sıradan bir cinayet dosyası sandığı bir olayın peşinden giderken, kendini bir ağa yakalanmış gibi hisseder. Gördüğü her iz, kendi ailesinin gömdüğü sırlar da gün yüzüne çıkmaya başlar. Adaletin terazisi artık sadece hukukla değil, vicdanla da sınanacaktır. Yaşamla ölüm arasındaki o ince çizgide, kim gerçekten suçlu? Ve kim, masum kalmaya yetecek kadar temiz? Geçmiş kanla yazıldı. Gelecek kimin kalemiyle yazılacak?

🕯"Ölülerin hatıraları, yaşayanların kabusudur. Bir ölü, hiç ölmeyenlerin en büyük korkusudur."🕯 Geçmiş... bazıları için bir hatıra, bazıları içinse bir zincir. Onlar içinse; hem bir ceza, hem de asla kaçamayacakları karanlık bir orman. Farklı hayatların içine doğmuş, farklı acılarla büyümüş, farklı yollarla can almayı öğrenmiş bu insanlar, kaderin tek bir noktada buluşturduğu seri katiller...... Her biri kendi karanlığında boğulurken, aynı zamanda bu karanlıktan kurtulmanın yolunu arıyor. Katiller... ama hâlâ insan olduklarını unutmadılar. Günahkârlar... ama hala içlerinde umut taşıyorlar. Hayatlarının büyük bölümünü ölümle geçirmiş bu kişiler, şimdi ilk kez yaşamı seçmeye çalışıyorlar. Temiz bir gelecek kurmak için geçmişlerini gömmek zorundalar. Ama geçmiş kolay gömülmez, özellikle de seninle birlikte nefes alıyorsa. Bir yanda kendilerine kurulan ustaca tuzaklar, diğer yanda yıllardır güvenilen dostlukların paramparça oluşu… Güvendikleri herkes, her şey, her bağ yavaşça çürürken; katillerin kirli dünyasında tek temiz kalan şey inanç olabilir mi? Peki ya o büyük düşman? Her hayatı gölgeleyen, görünmeyen ama hep hissedilen o varlık… Asıl düşman kim? Kimi zaman bir insan, kimi zaman bir düşünce, kimi zaman sadece kaderin ta kendisi. Kirli olan sadece katiller mi? Yoksa onları böyle yapan sistem, insanlar ve sahte masumiyetler mi? Bu hikâye, sadece kanın ve cinayetin değil; pişmanlığın, yüzleşmenin, inşa etmenin ve yeniden doğmanın hikâyesi. Kirli dünyalarda temiz kalmak mümkün mü? Yoksa bazı hayatlar baştan kirletilmek için mi yazılmıştır? Geçmişten gelenler geleceği değiştirecek. Ve bu kez, ölüm değil, seçim kazandıracak.

"Onu aldatan eski asker sevgilisine yazarken nerden bilebilirdi ki başka bir askere yazacağını..." Hikaye sadece bu kurgudan ibaret değil aslın da ana karakterimizin çok travmalı bir yaşantısı ve tehlikeli hayatını ele alıyor. Sizi de peşinden sürükleyecek eğlenceli ve bir o kadar koşuşturmalı hayatı olan karakterimize yardım etmek ister misiniz? Asla pişman olmayacağınız bir kitap iyi okumalar ballarımmm 🎀

“Bazı acılar hiç geçmez, sadece şekil değiştirir.” Cumhuriyet savcısı Saye yıldırım; geçmişin yılanlarıyla örülmüş ve geleceğin külleri arasında hapsolmuş bir kadındır. Her dava da yeniden yanar ve her kararda yeniden doğar. Fakat bu kez karşısındaki dosya, yalnızca bir çocuk cinayeti değil, çalınmış çocukluğunun fısıltılarıdır. Yaman Kerem Saraçlı… Güçlü, başarılı ve karanlığın ta kendisi. Yüzü şimdiye ait , sesi geçmişin derinliklerinden gelen bir fısıltı. Saye’ nin dünyasında o geçmişin hayaleti mi yoksa geleceği üzerinde taşıyan külleri mi? Geçmişle geleceğin birbirine dolandığı, aşk ve travmanın iç içe geçtiği; kalbin bile delil sayıldığı bir adalet yolculuğu…

Bir kan dava sonucunda kurban seçilmiştik biz. ......... Ve ailelerimizin sebep olması sonucunda ölmüştük yani ben kendi açımdan. Peki ben kim miyim? Doğa ışıltan mardinin ikinci ünlü, korkulan ışıltan aşiret aileyiz ve ailenin ikinci kız ve kız kardeşim den en büyük kızıyım Babamı gören korakar... Annemi gören ise zavallı derler... ....... Biz... Biz beş kardeş ise sonu bucağı olmayan bir cehennemin içindeyiz...

Ben kim miyim? İçinde kendinden bin parça rengarenk dünyası varken dışarıda yapayalnız, mavi bir noktayım. Ben Berra Derin. Hayal dünyamın senaristi oranın oyuncusuyum. Hayaller diyarında yaşayan, dış dünyaya açılan kapılarını zincirlemiş biriyim...

"ya size kimsiniz diyorum" "Sana sus dedik" "Ve gözlerimi neden bağladınız? Yüzünüzü görmemi istemiyor musunuz?" "Ya o çeneni kapa ya da ben kaptmasını bilirim" "Tamam her şeyi geçtim ama beni neden kaçırdınız?" Şakağımda soğuk bir metal hissettim. "Pe-peki tamam sustum. Sakin olun" Şu an her ne kadar cesur ayaklarına yatsam da korkudan geberiyorum. Korkumu belli etmemek için yarım saattir bir şeyler saçmalıyorum. "Son bir şey daha sorabilir miyim?" "HAYIR!" mübarek bu nasıl bir ses, kulağımı deldi. "Tamam ya" Bir kaç dakika sonra başımdaki adamlardan birinin telefonu çaldı. "Buyrun efendim" "..." "Evet efendim hallettik" "..." "Tamam efendim hemen getiriyoruz" Adam telefonu kapattı ardından ayaklarımdaki ipin çözüldüğünü hissettim. "Ne oluyor?" "Senden kurtuluyoruz" "Peki ben sizden kurtuluyor muyum? "Tch, hayır "

"Hepimizin acılarını hapsettiği bir gözyaşı hapishanesi vardır bu hayatta. Bazıları ne kadar ağlasa da sığdıramaz. Gözyaşlarına sığdıramadıkları karanlık olup hapseder sizi ve gün geçtikçe kaybeder yok eder ruhunuzu ta ki bir ışık elinizi tutana kadar." Bu kitapta farkında olmadığınız karanlıklarınıza bile ışık bulmanız ve her karalığın sonunda ışık olduğunu unutmamanız dileğiyle...

Bir Kış Masalı Hikâyesi... " Kar taneleri kadar eşsiz, bir kış gecesi kadar huzurlu bir aşk... " Berfu, ailesini kaybettikten sonra, çocukken tatil yaptıkları kasabaya tamamen taşınma kararı alır. Bir kış gecesi, dışarıda yoğun kar nedeniyle mahsur kalması ona aşkı getirir. Erken yaşta ailesini kaybetmesiyle, kimsesiz kalan Berfu, babasından hiç sevgi görmeyen, ailesinden kaçmak için başka şehre taşınan Çınar... Berfu ve Çınar ailelerinden kalan boşlukları beraber doldurabilecekler mi?

"Seni niye getirdiler buraya" "Niye sordun" "Aynı odada kalıyoruz sonuçta bilmek istedim" "Annem babam öldü ""Benim de "Benimkiler gözlerimin önünde öldürüldü. Kanları buraya bulaştı" dedim adeta son kelimeleri tükürür bir şekilde. Sonra artık yıkamaktan yara olmuş elimi gösterdim. Bana acıyan bir bakış attı. Sonra konuşmaya devam etti "Hiç akraban yok mu" "Var,bir dayım var, Gelip beni buradan alacak." "Benim de 2 dayım var ama 6 senedir gelmediler"sonra hızla konuyu değiştirdi. "Ben buradan ayrılmayı düşünmüyorum artık. 18 yaşımdan sonra da burada çalışacağım. Ya sen sen ne yapacaksın" "Tek istediğim şey o 2 şerefsize bana yaşattıkladının beterini yaşatmak" "Bence ailen bunu istemezdi,yani iki şerefsiz yüzünden hayatını karartmanı istemezdi" ""O iki şerefsizden intikamımı alırken hayatımı karartmayacağım aksine çok daha güzel bir hayatım olacak."dedim ağazımın içinden

Hayatın kaçıncı darbesiydi bu. İnsanlar hep acı, pişmanlık içinde mi yaşardı? Benim istediğim, hayal ettiğim yetişkinlik böyle değildi. Böyle olmamalıydı... Peki ya sen? Sana en ihtiyacım olduğu zamanda neredesin?

"Hiçbir yere ait olmamak, aitmiş gibi yapmaktan daha az acıtıyor." ☁︎︎ "Seninle tanışmadan önce sessizlikten korkardım. Şimdi herkes konuşurken, sadece sen susuyorsun diye dinliyorum." Yeni bir şehir. Yeni bir okul. Ve hiçbir yere ait olmayan bir kız: Tansu Aysar. Kalabalıklar içinde görünmez olmayı öğrenmişken, cam kenarındaki çocuk ona bir kez baktı. Ve bakışı, kelimelerden daha yüksek bir şey söyledi: “Ben de yalnızım.” Marsel Koleji’nin pürüzsüz yüzeylerinin altında bastırılmış sırlar, eski defterler, kırık sesler vardı. Ve bazen en güçlü görünenler, aslında en çok dağılmış olanlardı. Birbirine zıt iki ruh, aynı karanlıkta birbirini nasıl bulur? Tansu kaçıyordu. Arhan saklanıyordu. Ama kader, aynı koridorda onları birbirine çarpıştırdı.

Hayatımı yıktığını düşündüm sen bana hayatın ne demek olduğunu öğretmişsin bana hayatımın gerçeklerini vermişsin o gün iyi ki o anlaşmayı yapmışım ben sana layık olamadım ama sen benim hayallerimden bile daha güzeldin ve seni bu yüzden bırakıyorum benimle daha fazla yanma diye benim yüzümden daha fazla acı çekme diye sen bana herşey oldun eş aile arkadaş dost ama ben sana hiç birşey olamadım seni senin için bırakıyorum seni seviyorum sen den bundan sonrası tek isteğim benden sonra da hoş olman sana herşey için hem teşekkür ederim hemde özür dilerim Yazıyordu ve o girmişti o gitmişti ve benim dünyam durmuştu çünkü artık o yoktu