Çünkü adalet, bazen sadece bir tetik sesiyle susturulurdu. `Oyunuma hoşgeldin polis. Kazanmak istiyorsan önce strateji geliştir.` -R ---- > “Genç bir polis seni araştırmaya başladı Raven. Sistem dışından geldiği için seni bulmakta engellenmiyor. Tuhaf şekilde... seni bulmak onun saplantısı olmuş gibi.” Raven tek kelime etmeden döndü eldivenli ellerini beline indirdi. Belki de silahını kontrol etti, belki sadece düşündü. Raven soğuk, derin ses tonuyla konuştu. > “Adı?” Örgüt Ustası: > “Orion Redd. 27 yaşında. Cinayet şubesinden geldi ama aykırı. Takıntılı. Şimdiye kadar beş kişinin izini çözmüş... ve altıncı olarak seni seçmiş.” Raven`ın gözleri görünmese de... bakışları keskinleşmiş gibi hissedildi. > “Gerekiyorsa... bir dosya daha olur.” ----- Orion kendi kendine mırıldandı. > “Aynı yöntem… aynı soğukkanlılık... ama hiç tanık yok. Dosya hep kapatılmış. Bu işi kapatanlar kim?” Masanın köşesinde, üzerinde sadece  iki kelime yazılı bir dosya var: “RAVEN- ÖLÜMCÜL” > “Kim olduğunu bilmiyorum... ama bulacağım seni. Herkesin iz bıraktığı bir an vardır.” Orion haritayı yeni bir kırmızı kalem işaretiyle işaretledi. Dudaklarının köşesinde hafif bir gülümseme belirdi. ---- (eleştirilere açığım. lütfen 16-17 yaşından küçükler okumasın. travma ve ólúm tasvirleri oldukça fazla bulunuyor.)

Önsöz : Hayatımı yıktığını düşündüm ama sen bana hayatımı vermişsin gerçekleri vermişsin o gün iyi ki o anlaşmayı yapmışız ben sana layık olamadım ama sen benim hayalim den bile daha güzeldin ben seni hak etmiyorum sen daha güzeline layıksın bu yüzden gidiyorum bize söyleyenler haklıydı sen daha iyisine layıksın annen haklıydı ama sana teşekkür ediyorum çünkü kimsem yokken sen bana herşey oldun ama ben sana hiç birşey olmadım senden bundan sonra tek isteğim benden sonra da hoş olman seni seviyorum Özür dilerim......

"Onu aldatan eski asker sevgilisine yazarken nerden bilebilirdi ki başka bir asker yazacağını..." Hikaye sadece bu kurgudan ibaret değil aslın da ana karakterimizin çok travmalı bir yaşantısı ve tehlikeli hayatını ele alıyor. Sizi de peşinden sürükleyecek eğlenceli ve bir o kadar koşuşturmalı hayatı olan karakterimize yardım etmek ister misiniz? Asla pişman olmayacağınız bir kitap iyi okumalar ballarımmm 🎀

Askeri ve Gerçek Ailem kurgusuydu ama kitap silinip tekrar yazıldığından dolayı sadece ASKERÎ yapmaya karar verdim. _______ "Hızlanın yakınlarda bir mağara olması lazım." Gözlerim hepsinin üzerinde tek tek dolaştı. Eren yaralanmıştı. Yarasını her duruma göre Dursun dağlamıştı ama fazla dayanabileceğe benzemiyordu. "Komutanım." diyen zayıf sese döndüm. "N`oldu, Eren?" "Komutanım," dedi tekrardan ve derin bir nefes aldı. "Beni geri de bırakın. Ben size yük oluyorum." denmesiyle kaşlarım en derinden çatıldı. "Saçmalama, Eren! Asla böyle bir şey olmayacak." ______ "Komutanım, Vatan timinden haber alınamıyor ne yapacağız?" Albay Mehmet, arkasında kalan askere omzunun üstünden baktı. "Ne kadar zamandır haber alınamıyor?" "Komutanım bu günle beraber iki gün oluyor. İlk başta dağda sinyal çekmez diye düşünmüştük, ondan haber sağlayamıyoruz zannetmiştik ama hâlâ daha iletişime geçemedik." Albay derin bir nefes aldı. Karargâhın en başarılı timlerinden biriydi; Vatan timi. "Kasırga timine haber verin. En fazla yarım saat içinde yola çıkacaklar." ____ Bu hikayedeki kurum, kuruluşlar, karakter isimleri ve olay örgüsü tamamen hayal ürünümdür.

Küçüklüğümden beri ağır travmalar geçiren Alya`nın psikolojisi iyiye gitmez, taki yetimhanede yaşadığı zorbalıklardan onu koruyan Alev`le karşılaşana kadar.

Bir anlaşma. Bir esaret. İmkansız bir aşkın kıvılcımı... Duru, babasının karanlık geçmişinin bedelini öderken, hayatının kontrolü otoriter bir albayın eline geçti. İlk başta tek hissettiği nefretti. Ancak aynı çatı altında, zorunlu bir birliktelik zamanla beklenmedik bir çekime dönüşecekti. "Albayın Esiri", gücün ve kırılganlığın, nefretin ve tutkunun iç içe geçtiği, İstanbul`un büyülü atmosferinde soluksuz okuyacağınız bir aşk romanı.

"Seni niye getirdiler buraya" "Niye sordun" "Aynı odada kalıyoruz sonuçta bilmek istedim" "Annem babam öldü ""Benim de "Benimkiler gözlerimin önünde öldürüldü. Kanları buraya bulaştı" dedim adeta son kelimeleri tükürür bir şekilde. Sonra artık yıkamaktan yara olmuş elimi gösterdim. Bana acıyan bir bakış attı. Sonra konuşmaya devam etti "Hiç akraban yok mu" "Var,bir dayım var, Gelip beni buradan alacak." "Benim de 2 dayım var ama 6 senedir gelmediler"sonra hızla konuyu değiştirdi. "Ben buradan ayrılmayı düşünmüyorum artık. 18 yaşımdan sonra da burada çalışacağım. Ya sen sen ne yapacaksın" "Tek istediğim şey o 2 şerefsize bana yaşattıkladının beterini yaşatmak" "Bence ailen bunu istemezdi,yani iki şerefsiz yüzünden hayatını karartmanı istemezdi" ""O iki şerefsizden intikamımı alırken hayatımı karartmayacağım aksine çok daha güzel bir hayatım olacak."dedim ağazımın içinden

"Bazı çocuklar hiç büyümez. Onlar sadece daha az ağlar." Sevginin neye benzediğini bilmeden büyüyen bir kız çocuğunun hikâyesi bu. Bir duvarın arkasında konuşmadan geçen yılların, aynaya bakarken kendini tanıyamaman, "Ben neden böyle oldum?" sorusunun cevabını arayan bir kadının yolculuğu. Çocukluğunu hiç yaşamamış, ama yetişkinliği sırtına erken giymiş bir ruhun iç savaşları, sessizlikleri ve hayal kırıklıkları bu sayfalarda can buluyor. Bu kitap, duymayı beklediğin bir "aferin"i hiçbir zaman alamayanların, en çok sevilmeyi hak edenlerin nasıl unutulduğunun öyküsü. Belki sen de bu hikayenin bir yerinde varsın. "Büyümek diye bir şey varsa, bazıları çok erken öğrenir."

**Mafya kurgusudur. ... “Git...” diye fısıldadım, sesim dudaklarımdan güç bela bir fısıltı gibi dökülmüştü. “Gitmeyeceğim, gözlerime bak.” Onun gözlerine bakmak bir katilin gözlerine bakmaktı, onun gözlerine bakmak bir katilin gözlerinde ölümü izlemekti. “Sen bak ki ben göreyim...” diye fısıltıyla konuştu, parmakları tüy gibi bir temasla çenemi kavrarken bakışlarımı alev alev yanan mavilerine çevirdi. “Kendimi görmeyi hayal ettiğim göz bebeklerine nasıl bir cehennem yerleştirdiğimi.” ... Massimo Dante Morelli, İtalyan mafyasının karanlık dehlizlerinde hüküm süren bir gölge. Kullandığı zehre panzehir ararken, kaderin ağları onu genç bir kimyagerin laboratuvarına düşürür. Aşk ve nefretin, yaşam ve ölümün dans ettiği bu labirentte, hangi taraf kazanacak?

İki erkek bir aşk, ailesinin ona bıraktığı borçları yüzünden hayatından nefret eden Ha rin ve ,sayısız arkadaşı olan ve üniversitede popüler olsada aslında gerçekte kimsenin onu sevmediğinin farkında olan Kang dae` nin hayatı.... Bu çift sadece birbirlerine acı mı çektirecek yoksa mutlu mu olacaklar ? -"Seni seviyorum, Ha rin sadece bana bir şans daha ver bu defa seni kırmayacam" -"Sana inanmam için bir neden yok Kang dae , biz zaten hiç birbirimizi sevmedik" Peki bu iki aşık beraber olabilecek mi ? -"Ha rin neden hala Sungmin`in yanına gidiyorsun yoksa ona aşık mısın ? Söyle siz sevgili misiniz ?" -" Sana bunları açıklamak zorunda değilim hem biz neyiz ki sana açıklama yapayım ... -"....."

Uyarı: Kitapta geçen kişi, kurum, olaylar, yer ve mekanlar tamamen hayal ürünüdür! Geçmişindeki bütün acılara rağmen ayakta kalmayan çalışan Elfin Sare Erzel. Her gün bıkmadan,usanmadan çalıştığı dükkanın karşındaki mezarlıktaki mezarlara beyaz karanfil ekiyordu. Peki bir Askerin babasının mezarına karanfil dikerken Askerle kaba bir şekilde karşılaşırsa ne olur? Yaralı bir kadın fakat çiçeklerle kendini yaşama adamış ve ayakta durmaya çalışan bir kadının hikâyesi...

Bir Kış Masalı Hikâyesi... " Kar taneleri kadar eşsiz, bir kış gecesi kadar huzurlu bir aşk... " Berfu, ailesini kaybettikten sonra, çocukken tatil yaptıkları kasabaya tamamen taşınma kararı alır. Bir kış gecesi, dışarıda yoğun kar nedeniyle mahsur kalması ona aşkı getirir. Erken yaşta ailesini kaybetmesiyle, kimsesiz kalan Berfu, babasından hiç sevgi görmeyen, ailesinden kaçmak için başka şehre taşınan Çınar... Berfu ve Çınar ailelerinden kalan boşlukları beraber doldurabilecekler mi?

Artık burdayızz :))

Her şey yalan mıydı bu dünyada , her şey rüyamı ondan ötesi kabus mu?

“Bazı acılar hiç geçmez, sadece şekil değiştirir.” Cumhuriyet savcısı Saye yıldırım; geçmişin yılanlarıyla örülmüş ve geleceğin külleri arasında hapsolmuş bir kadındır. Her dava da yeniden yanar ve her kararda yeniden doğar. Fakat bu kez karşısındaki dosya, yalnızca bir çocuk cinayeti değil, çalınmış çocukluğunun fısıltılarıdır. Yaman Kerem Saraçlı… Güçlü, başarılı ve karanlığın ta kendisi. Yüzü şimdiye ait , sesi geçmişin derinliklerinden gelen bir fısıltı. Saye’ nin dünyasında o geçmişin hayaleti mi yoksa geleceği üzerinde taşıyan külleri mi? Geçmişle geleceğin birbirine dolandığı, aşk ve travmanın iç içe geçtiği; kalbin bile delil sayıldığı bir adalet yolculuğu…

🕯"Ölülerin hatıraları, yaşayanların kabusudur. Bir ölü, hiç ölmeyenlerin en büyük korkusudur."🕯 Geçmiş... bazıları için bir hatıra, bazıları içinse bir zincir. Onlar içinse; hem bir ceza, hem de asla kaçamayacakları karanlık bir orman. Farklı hayatların içine doğmuş, farklı acılarla büyümüş, farklı yollarla can almayı öğrenmiş bu insanlar, kaderin tek bir noktada buluşturduğu seri katiller...... Her biri kendi karanlığında boğulurken, aynı zamanda bu karanlıktan kurtulmanın yolunu arıyor. Katiller... ama hâlâ insan olduklarını unutmadılar. Günahkârlar... ama hala içlerinde umut taşıyorlar. Hayatlarının büyük bölümünü ölümle geçirmiş bu kişiler, şimdi ilk kez yaşamı seçmeye çalışıyorlar. Temiz bir gelecek kurmak için geçmişlerini gömmek zorundalar. Ama geçmiş kolay gömülmez, özellikle de seninle birlikte nefes alıyorsa. Bir yanda kendilerine kurulan ustaca tuzaklar, diğer yanda yıllardır güvenilen dostlukların paramparça oluşu… Güvendikleri herkes, her şey, her bağ yavaşça çürürken; katillerin kirli dünyasında tek temiz kalan şey inanç olabilir mi? Peki ya o büyük düşman? Her hayatı gölgeleyen, görünmeyen ama hep hissedilen o varlık… Asıl düşman kim? Kimi zaman bir insan, kimi zaman bir düşünce, kimi zaman sadece kaderin ta kendisi. Kirli olan sadece katiller mi? Yoksa onları böyle yapan sistem, insanlar ve sahte masumiyetler mi? Bu hikâye, sadece kanın ve cinayetin değil; pişmanlığın, yüzleşmenin, inşa etmenin ve yeniden doğmanın hikâyesi. Kirli dünyalarda temiz kalmak mümkün mü? Yoksa bazı hayatlar baştan kirletilmek için mi yazılmıştır? Geçmişten gelenler geleceği değiştirecek. Ve bu kez, ölüm değil, seçim kazandıracak.

“Neva’yı okumalısın. Çünkü onun başına gelen, senin de başına gelebilirdi.”

Mine vatan aşkı ile yanıp tutuşan genç bir kızdır. Babası ve ağabeyi gibi asker olmayı istemiş fakat bazı şartlar imkan vermemiştir. Ağabeyinin arkadaşı olan, Yekta Erman ile başı dertte olan Mine Er yıllar sonra Van`a atandığında uzun zamandır görmediği Yekta ile yaralı askeri kurtarmaya çalışırken karşılaşırlar. Aynı yerde görev yapmaları tesadüf mü? Yoksa bu kaderin onlar için hazırladığı sürpriz miydi? Mine ve Yekta`nın hikayesine ortak olmak ister misiniz?

Duru daha on dört yaşında bir kızken hayata atıldı. Onun hayatı hiç kolay olmamıştı. O daha küçükken babasının içki ve kumar borçlarını, Annesi ve kız kardeşinin yüklerini de omzuna almıştı. On dokuz yaşına gelince bir çok işte çalışmaya başladı. Duru o yaşa hiç gelmemeyi tercih etmişti çünkü babası yüzünden yaşadıkları onun için hiç kolay olmamıştı. Durunun bu dünyada hoşuna giden ve çok sevdiği şey kelebeklerdi... Duru kelebeklere hayran bir kızdı küçükken onların peşinden koşar hayranlıkla onları seyreder kollarına minik minik kelebekler çizerdi ama nereden bilsin ki o kelebek bir gün onun hayatını mahvedeceğini on dokuz yaşında ki Duruya kelebek kara leke olmuştu. Pis , iğrenç bir leke o artık kelebeklere hayranlıkla bakmıyor aksine utanıyordu. Duru zaten çekingen ve asosyal bir kızdı ama o günden sonra daha da içine kapanmıştı. Babası onun hayatını bitirmişti annesi ve kız kardeşi ise sadece izlemişlerdi. Durunun bir abisi vardı ama Duru on dört yaşına geldiğinde abisini bir kazada kaybetmişti peki gerçekten bu bir kaza mıydı? Duru bazı çalıştığı yerlerde bir adamla karşılaşacak sonra o adam tuhaf bir şekilde Durunun komşusu olacaktı. Meriç boza diğer adıyla Ölüm Kralı bu lakap ona boşuna takılmamıştı. Meriç boza korkulacak bir adamdı ve kader Duruyla Meriç`i bir araya getirecekti ikisi de bunun kaderin bir oyunu olduğunu anlamayacaktı. Peki ya ,Meriç Duruya aşık olursa işte o zaman işler sarpa saracak.

Deniz acaba Umay`ı tekrar hayata döndürebilecek mi

Güzce Alkım başına geleceklerden habersiz amcasıyla sıradan bir hayatı olan normal bir kızdı. Ama Güze hiç ummadığı bir anda ve zamanda bir adam çıka gelecek ve Güzcenin hayatının merkezi olacaktı. Güzce bunu bilmeden yaşıyordu. Nerden bilebilirdi ki O adamın onun hayatını mahvede bileceğini Güzce çok yanlış ve korkulması gereken bir adamla karşılaşmıştı. Çünkü adamın girdiği her mekanda imi dahi duyulsa insanların eli ayağı titrerdi. Hele ki eğer o adamın düşmanıysan ölümden başka çare yoktu. Yaptıkları ölümden beterdi çünkü o adı gibi Ateşti ve yakıp yıkıp geçerdi. Güzce ise suydu: saf , temiz ve durgun. Bu iki zıt kutup birbirlerini bulduklarında taşlar birer birer bozulacaktı. Çünkü Ateş bir kıza aşık olursa işte o zaman o kıza yaklaşmak şöyle dursun göz ucuyla bile bakamazdı. Ve Ateş bir kıza bağlandıysa ipler koptu demekti. ama Güzcenin en korktuğu şey ise Ateşti.

Aşk aranırken mi bulunur yada aşk bulunabilir mi? Aşık olduğunu kaybedince anlar insan, karşındakinin sevmediğini ise terkedilince değil sözler tutulmadığında anlar. Giriş değil sonuç belirler hikâyeyi ilkler değil sonlar vardır.. Lütfen kitabıma bir şans verin, pişman olmayacaksınız:))

Merhabalar! Uzun zamandır içimde büyüttüğüm bir hikâye vardı. Kurgu olmayan, tamamen yaşanmışlıklardan ilham alınan bu hikâyeyi bir gün yazıya dökmek hep aklımın bir köşesindeydi. Ama bunu gerçekten yapabilir miyim? İnsanlar sever mi? Duygularımı tam olarak yansıtabilir miyim? İşte, kafamda sürekli dönen sorular… Başta hep "mükemmel olmalı" diye düşündüm. Her şey kusursuz olana kadar bekledim ama fark ettim ki bu bekleyiş beni sadece yavaşlatıyor, hatta zamanla bunalttığını bile hissettim. Sonunda anladım ki, mükemmeli beklemek yerine eksiklerimle birlikte bu yola çıkmalıyım. Çünkü her şey zamanla gelişiyor, olgunlaşıyor. Ben de artık hatalarımdan korkmadan, aksine onlardan öğrenerek ilerlemeye karar verdim. Öncelikle kendi içimde bu hikâyeyi tamamladım, şimdi ise aşama aşama yazıya döküp paylaşmaya başlıyorum. Başlangıçta hiçbir yerde yayınlamayı düşünmüyordum ama yazarken fark ettim ki, bir hikâye paylaşıldıkça daha da güzelleşiyor. Okuyacak, yorum yapacak her bir kişi bu yolculuğumda bana ilham olacak, biliyorum. Sizlerin gözünden görmek, hissettiğiniz duyguları duymak bu süreci çok daha anlamlı kılacak. Şimdilik bir görsel temsildir ve zamanla değişebilir. Ayrıca, bu hikâyeyi sadece kitapla sınırlı tutmak istemiyorum. İlerleyen zamanlarda filme dönüştürmek de hedeflerim arasında. Beni bu yolculukta yalnız bırakmayan, destek olan herkese şimdiden teşekkür ederim. Umarım severek okur, güzel yorumlarınızla bana güç verirsiniz. Şimdi, büyük bir heyecanla hikâyemi sizinle paylaşmanın mutluluğunu yaşıyorum. Sevgilerimle!

"Are they lovers?" "Worst."

ⓘ YETİŞKİN İÇERİK (Bunu göz önünde bulundurarak okuyun.) Bir kartal, donuk gözlerinin aksine kendi ladesinde aldığı darbeler ve yaraların izini silemez. Bu, onun doğasını daha yırtıcı ve güçlü hâle getirir. İlkesinde göklerin hakimi olmak ve zirvesinde yerini almak vardır. Avlarını keskin pençeleriyle kilitlemek ve sivri gagasıyla acımasızca öldürmek de öyle. Çünkü göğün öğretisi budur; büyük küçüğü, güçlü zayıfı yer. Bu bir kedi olsa bile.