Bir gün Instagram’da bir gönderi paylaşılır. Gönderide, yeni bir grup kurulacağı ve katılmak isteyenlerin dm’den yazabileceği duyurulmuştur. Kısa sürede birbirini tanımayan yirmi erkek bu grupta toplanır. Başta sıradan bir sohbet grubudur ama zamanla konuşulan sohbetler ve ilişkiler değişir. Seme tae/ Uke kook (Texting fic )

Belinay:aaaa ilk defa bir numara tuttu lan 0544******: anlamadım kimsiniz? Belinay: çok doğru bir soru aslında seni anan benim için doğurmuş canım hamurunu benim için yogurmus 0544***: akşam akşam keçilerinimi kaçırdın efendi

Sinan okulun asi ruhu. Kuralları hiçe sayan, kimseyle yakınlık kurmayan, kendi dünyasında kaybolmuş bir genç. Ve Çolpan , okulun onur listesinde adı yazılı olan birincisi. Dışarıdan kusursuz görünen ama içten içe bambaşka hayaller kuran bir kız. Aynı koridorda yolları kesiştiğinde, ikisinin de hayatı değişmeye başlar. Bir yanda düzen, disiplin ve beklentiler… Diğer yanda özgürlük, başkaldırı ve bilinmeyenler… Peki, kurallarla dolu bir dünyada hayallerine ne kadar tutunabilirsin? Ve bir kalp, görmezden gelmeye çalıştığı duygulara ne kadar karşı koyabilir?

400 kişiden oluşan bir parti, partiye 100 kişilik kurabiye getiren Deniz ve onun kurabiyelerine hayran kalan gizemli bir kişi... Deniz bu gizemli kişinin kim olduğunu bulabilecek mi? 🤎🍪 #27.01.2024

defne 4 senedir murata aşıktır ama murat onun varlığının bile farkında değildir , muratı kaza gecirmesi sonucu defne Yusuf diye murata yazar , murat Yusuf bir oyun kurar ama asıl oyunu murata defne kurar bu hikayede canı yanan defne nin anonim bir şekilde Muratan intikamını okuyacağız peki ya defne murata kıyamaz ve murat defne ye aşık olursa

Duru: Beni o parmağıma taktığım yüzüğe baka baka ağlatmayı başardın Duru: O başın göğe erdi mi?

Defne, kankası`nın gidişiyle kendi halinde takılır. Arkadaşı`nın gidişinden tam altı ay geçmesine rağmen dayanamayan Defne, arkadaşı`nın annesinden telefon numarasını alır ve sövmeye başlar. Ama sövdüğü kişi, hiç sövmemesi gereken kişidir.!

*0545*** bir fotoğraf gönderdi* 0545***:Can nasıl olmuş lan motorum 0545***:çiçek gibi oldu hee Siz:Ben Can değilim İyi okumalar...

Yağmurlu günleri çok severim ama eğer evdeysem ve camdan izleyebiliyorsam.Ama sen seversin yağmurlu günleri,yağmurun saçlarını ıslatırken insanların yüzünde gördüğü görüntünün hoşuna gideceğini bilirsin.Keşke bilmeseydim. *Ağır dram içerir*

 055...: asla geri dönemeyeceğini bildiğin 055...: aşık olduğun birine kitap yazsaydın son cümlesi ne olurdu? Siz: gecenin körü başka bi derdin yok mu senin? Siz: öf neyse Siz: engelliyorum. 055...: buzlu şeftali yerdin bu aylarda.

Civan: EFNAN ÇILDIRTMA BENİ! Siz: Bağırma bana! Civan: Ne işin vardı o herifin arabasında senin? Civan: Ben sana uzak dur dedikçe tersini yapıyorsun! Civan: Üç gün ulan! Civan: Üç gün yoktum! Civan: Ben arkamı döner dönmez ona mı gittin? Siz: CİVAN ÇILDIRTMA BENİ! Civan: Bağırma bana! Siz: Ne ima ettiğinin farkında mısın sen Siz: Bence bu konuşmayı burda bitirelim Siz: Birbirimizin kalbini kıracağız yoksa Civan: Bitirelim bencede. Civan: Biz bu konuşmayı sonsuza dek bitirelim. Civan: Ben anladım sen asker yolu beklemezsin. Civan çevrimdışı. Gözlerim bir süre son mesajında takılı kaldı. Yüzümde buruk bir tebessüm oluşurken kırılan kalbimle ekranı kapattım. Babam askerdi. Bilmiyordu. Abim askerdi. Bilmiyordu. Civan Mert Türkoğlu benim doğduğumdan beri asker yolu beklediğimi bilmiyordu.

"Camların Ardından" Annesi ve babası bu vatan uğruna şehit düşmüş, küçücük yaşta yalnızlığın ne demek olduğunu öğrenmiş bir kız... Asker dayısıyla birlikte sınır karakoluna yakın, sessiz bir konteyner evde büyürken hayat ona hep temkinli olmayı öğretti. Cesur görünse de aslında içinde bastıramadığı bir korkaklıkla yaşadı. Ama bir gün, camın ardından gördüğü biriyle kalbi ilk defa farklı çarpmaya başladı. Bir takip isteği... Yanlışlıkla atılan bir mesaj... Ve her şeyin altüst olduğu anlar... Peki, bu bir başlangıç mıydı? Yoksa yine yalnızlığıyla yüzleşeceği bir sınav mı? Gerçek ile oyun arasındaki çizgi silinirken, Nehir`in kalbi ilk defa böylesine sınanacaktı.

Dinlemek için ne gerekir? Kulaklarını tıkasanda duyman yazılmışsa duyarsın. Nasibinde varsa o ses kalbine yazılır... Bazen... Sadece dinlemek yeter. Gerçek kurum kuruluş kişilerle ilgisi yoktur. Tamamen kurgudur.

Arkadaşımın bana attığı iftira ile kendimi okulun dışlanan ikilisinin yanında bulduğumda başıma geleceklerden bir haberdim. Özellikle platonik olmak en son beklediğim şey bile değildi. Platonik olmayı aptalca buluyordum ta ki gün güzelini ruhuma katana kadar... Aksine acıtıyordu. Seni asla sevmeyeceğinin bilincinde her şeyinle ona karışırken kalbimin yaraları ruhuma sıçramıştı. Sonuç mu? Sadece kanayan bir kalp ve sonsuz hayal kırıklığıydı.

Bilindik lise aşklarını unutun, bu çok farklı bir evren 🎀 ⋆ ִֶָ ๋𓂃⋆ Siz: Demet sana bişey demem gerek Çiçek Demetim: soyle yavrum Siz: ben senin kardeşinden fena halde hoşlanıyorum Çiçek Demetim: ananı skm Siz: oha Demet sen küfür eder miydin ya Siz: LAN Siz: Demet asla küfür etmez ananı avradini Siz: kimsin lan sen Çiçek Demetim: Demet in kardeşi ;) ⋆ ִֶָ ๋𓂃⋆ Kendinden bir yaş küçük erkeğe ya da kendinden bir yaş büyük kıza aşık olan herkese ithaf edilmiştir 💔

Veronica`nın babası Marc Moure, dünyaca ünlü bir suç yazarıydı. Son kitabında ele aldığı insan psikolojisi öylesine sarsıcı, öylesine dahiceydi ki... eser, yayımlandıktan kısa süre sonra yasaklandı. Marc ise tıpkı kitabındaki bir sahnede betimlendiği gibi ölü bulundu. Yıllar geçti. Kitabın yarattığı gölgede biri büyüdü. Marc`ın eserini adeta ilahi bir metin gibi gören bu kişi, onun yarım kalan mirasını tamamlamayı takıntı haline getirmişti. Ama kendi kalemiyle değil... Bu görev, yazarın geride bıraktığı tek kişiye, Veronica`ya ait olmalıydı. Ne pahasına olursa olsun...

Siz: Naber lan. Siz: Ben iyiyim, sormana gerek yok. Siz: Aklıma bir şey takıldı da, sorayım dedim. Siz: Zürafalar neden kafalarını bir yere çarpmıyorlar? Yani o kadar uzunlar ama çarpmıyorlar. Ben olsam elli kez çarparım. Siz: Bir de ayak parmaklarını nasıl çarpmıyorlar? Biz kısa olup önümüzü görmemize rağmen çarpıyoruz. Sevdiceğim: Sen kimsin lan? Sevdiceğim: Gece gece nasıl bunlar aklına geliyor? Siz: İlk olarak kim olduğumu boş ver; ikinci olarak geceleri bana bir güncelleme geliyor, aklıma olup olmadık şeyler geliyor. Siz: Şimdi sorumu cevapla. Sevdiceğim: Gece gece uğraştığım şeye bak. Sevdiceğim: İlk soruyu salla. Sevdiceğim: İkincinde zürafaların ayak parmakları yok. Siz: Toynaklarını nasıl çarpmıyorlar? Sevdiceğim: Toynak atta olur. Siz: Zürafada neden yok? Siz: Irkçılık var abi.

Ona söylediğin yalanları okuyup sonra kendi kendime `Ben ona neden yalan söyledim?` diyordum. Hatta bunu sesli bir şekilde tavana anlatıyordum. Harbi delihim, hatta deli olmaktan çıkmıştım; şizofrendim bi yandan da. Tabiniki her duvarla konuşan şizofren olmuyordu ama ne bileyim işte ben kendimi şizofren olarak görüyordum.

🦋 1. Bölüm 🦋 540***: Belgin neredesin kafede seni bekliyorum 540***: Belgiiiiiinnnn ~ Çevrimiçi ~ ~ Yazıyor… ~ 540***: Belgin kanka yarım saattir ne yazıyorsun 572***: Sanırım yanlış kişiye yazdınız

Texting kurgusudur

Arkadaşımla numara sallasam ne olur kii

Ben bir aşiret kızıydım. Kurallar, beklentiler ve "uygun eş adayları" arasında sıkışmış bir hayatım vardı. Ama kalbim mi? O, kitaplarda okuduğum imkânsız aşklara çoktan kaptırmıştı kendini. Yanlış numaraya mesaj atmadım. Mafya babasına âşık olmadım. Ama gidip kendi ellerimle bir üsteğmene musallat oldum. Masal sandım. Klişe bir hikâye yazacağım sandım. Ama hayat, o klişeleri bile aratacak kadar acımasızdı. “En fazla ne olabilir ki?” dedim. Ve her şey, tam da o soruyla başladı.

Gerçek kimliğini saklayarak yayın yapan İlay Deniz, aile dostalarının oğlu f1 pilotu Baran Aras ile yayın yaparken chat üstünde yakıştırılmaya başlar. Baran halinden memnundur. Çünkü İlay`a anonim mesaj atan platonik kişidir.

Emir ve Deniz telefonlarını karıştırdıklarında birbirlerine bu kadar ısınacaklarını bilmiyorlardı.

Minik Kirpi ve Sarman Kedi Birce, sahnenin ışıklarıyla iyileşmeyi öğrenmiş bir kız; sessizlikle, sabırla, kendi ritmini bulmaya çalışıyor. Ferman’ın dünyası ise keskin çizgiler, yarım bırakılmış cümleler ve zaman zaman dalga gibi gelen karanlıklarla örülü. Bir bakışta başlayan o çekim, ikisinin de planlarını bozuyor. Geçmiş, Birce’nin omzuna eğilip bir sır fısıldadığında her şey değişiyor: Kalbinin hızlandığı adama, geçmişte yaşadıkları yüzünden hesap sormak istiyor. Aklı “geri dön” derken kalbi “bir adım daha” diyor; adımlar dansla, sözler suskunlukla yarışıyor. Ferman’ın üstünü bazen gölge gibi örten, tedaviyle yönetmeye çalıştığı o hâl ise ikisinin dengelerini her an altüst edebiliyor. Peki aşk, intikamla aynı sahnede var olabilir mi? Birce, affetmenin gücünü bulabilecek mi; yoksa aklının çizdiği rotayı izleyip kalbini yarım mı bırakacak? Ve Ferman, kendi fırtınasını dindirip “önce sana bakarım, sonra nefes alırım, sonra gün başlar” diyebilecek mi? Bu, düşerken bile birbirini bırakmamayı öğrenen iki insanın; Birce ile Ferman’ın hikâyesi.