Ölüme meyilli iki insan birbirine aşık olduğunda, birbirlerinin yaşaması için mücadele ederlermiş. Sen hiç, gözün yaşarmasın diye derin nefes almaya çalışıp, gökyüzüne doğru baktın mı? Siz bu sonuçları göze alır mısınız? "Benim sana ilk başta yazmam baştan sona bir hataydı." "Senin bana yazman başından beri hayatımdaki en güzel şeydi." Kitabı okuyun pişman olmayacağınıza garanti veririm. Seveceğinize %99,999999 eminiim

İnsan bazen sevdiğini bilmeden yaşar...

İçime gömdüğüm şiirleri yazıyorum.

“Bazı yollar unutulmaz bazı sokaklar sadece ayak izini değil, kalbini de alır yanında…” Zaman geçti. Sözler suskunlaştı. Ama içimde bir sokak hep yürümeye devam etti. Adını fısıldadığım o eski yol, her gecede bana geri döndü. Rüyalarımda, uyanamadığım sabahlarda, içime çöken sessizliklerde… Bu kitap, eksik kalanların, söylenemeyenlerin ve hiçbir zaman tamamen silinmeyen izlerin hikâyesi. Bir sokağa adanmış bir kalbin, geçmişe yazılmış bir mektubun ama en çok da kendine dönüşün hikâyesi… Bu bir kavuşma değil belki Ama bir buluşma… Kaybettiklerimle, vazgeçtiklerimle, affedemediklerimle. Ve elbette, adını kalbimde taşıdığım o yolla. Çünkü bazı insanlar unutulmaz ve bazı sokaklar, sonsuzlukta bile beklemeye devam eder. ADINI FISILDAYAN SOKAĞIM KİTABIMIN ÜÇÜNCÜSÜDÜR :)

Allah`ın rahmetinin en güzel tecellisidir anne.. En çok onlar sever, en çok acıyı da onlar çeker. Her fedakarlıkta bulunurlar evlatları için. Her annenin vardır bir hikâyesi. 🌿 Bende annemin hiç bir kurguya yer verilmeyen hikayesini yazıyorum. 🌾 "Sadece filmlerde yaşanır sanıyorduk.."

Dostunu uzağında tut. Düşmanın ile evlen. İkisi de birbirinin sonu olabilecek kadar tehlikeliydi. İkisi de bunun farkında değildi. Sahte bir imza. Gerçek duygular. Ve iki güçlü ruhun birbirine sığınışı... Vera için aşk, sadece bir tehlike daha demekti. İnanç içinse Vera, hayatı boyunca aradığı fırtınaydı. Adam, kadına yaslanacak kadar güveniyordu. Kadın ise adamı yok edecek kadar kurallara bağlıydı. Kusursuz bir plan. Kusursuz bir aşk. Ve ölümcül bir bağ. Güldürecek, ürpertecek, kalbini titretecek bir hikâyeye hazır ol. Çünkü bazı aşklar, yaşamak için savaşmaya değer. İz bırakacak bir aşk için risk almaya var mısın? Komedi unsurları, ölümcül sözler içerir. Psikolojik dayanıklılığınız yoksa, geri dönün.

tesadüflerle başlayan, devamın da ki hüzün ve tutkunun sürükleyen aşk hikayesini sizlere sunar hayal gücünüz ile iyi seyirler dilerim.

Kalp akıl işi değildi. Kalbe söz geçiremezdin. Eğer sevdiyse, sevme diyemezsin. Dinlemezdi. Onu sevmek istememiştim ama en çok da onu sevmiştim. O ise beni hiç sevmemişti. Onun için çocukluğundan öylesine bir hatıraydım sadece. Nazlı`ydım ben. Nazlı Aladağ. Babasının Nazlı kızı. Annesinin baş belası. Abilerinin kıymetlisi. Onunsa hiçbir şeyi. Emre. Benim kalbimin en büyük yanlışı. ************ Hâlâ eski Naz`sın." "Değilim," dedim keskin bir tonla. Eski Nazlı severdi onu, çok aşıktı ona. "Çok zaman geçti üstünden. Büyüdüm ben." "Evet," dediğinde gözleri gözlerimi buldu. Gözlerimin içine bakarak konuştu. "Büyümüşsün." "Niye geldin?" Sesim istemsiz sitemli bir şekilde çıkmıştı. "Sıkılmıştın buralardan, öyle diyordun abime en son?" abime dediğim kısmı özellikle bastırmıştım. "Naz, sen bana sinirli misin?" "Ben sana niye sinirli olayım, Emre?" dedim kendimle çelişip, sinirli konuşurken. "Sen benim hayatımda mısın ki sana karşı herhangi bir duygu besleyeyim?" Şaşırmıştı. "Biz beraber büyüdük, Naz. Değil miyim hayatında?" "Değilsin!" dedim bir hışımla. "4 yıl oldu, Emre. 4 yıl. Öyle senin her yaz burada olmandan bahsetmiyorum ben. 4 yıldır hiç gelmedin sen. Arayıp sormadın bile. Sence sen benim hayatımda mısın?" ***

Bozkırın tazecik fidanıydı onlar... Kök saldıkça fidanlar, tutundukça toprağa güçleşti birer ağaç dalları oluverdiler. Güneş açtıkça, yağmur yağdıkça bahar geldi. O köklenen ağaç dallarında çiçekler açmaya başladı. Bozkırın çiçekleri... ~ Sarıhisar kasabasının yiğit delikanlılarından muallim Cihangir en yakın arkadaşı Levent`in bacısı Aybüke`ye karşı beslediği hislerinin sevda olduğunu anımsayamadan kendine konduramadan, bir başkasıyla nişanlanır onun yüzüğünü parmağında taşımaya başlar parmağında ki söz başka, yüreğinde ki söz bambaşkadır. Yürek yangının ortasında kalan dalların hikayesi tam da çiçeklerin açmasıyla başlar. ~ "Ey yârim, yârenim, yağmur kuşum, derinlikli destanım, yüreğimin gürlüğü, güneşim, ayım, bağım bahçem, bostanım, gönlümün ve ahiretimin yegâne sahibi...Aykızım"

"Accidit in puncto quod non contingit in anno.” (Bir yılda olmayan, bir anda olur) Gerçekten öyle miydi? Balkonumda otururken karşımdaki karargâha bakıyordum. Önünde duran dört tankı gördüğümde sırtımı dikleştirip merakla onları izlemeye başladım. Hepsi tek tek indiğinde, ip gibi dizilmişlerdi. Albay olduğunu tahmin ettiğim kişi önce herkesi inceledi ve sert, itiraz istenmeyen tonla "Yüzbaşı Bintuğ Liva." diye seslendi. Bu isim, tüm orduyu sırtlayacak kadar güçlü, kuvvetliydi. Onunla karşılaşabilecek miydik? "Bir gün seninle ikinci kez karşılaşacağız, işte o zaman doğru olanı yapacağız."

Ali Fırat, nişanlısının dayatmasıyla hafta sonu için Eskişehir`e tatile gider. Aslıhan alışverişe takılırken Ali, sıkılıp yakınlardaki bir el sanatları atölyesine girer, Elif’in atölyesine. İçeridekilerin sessizliği, çamurun kokusu, Elif’in ellerindeki izler, onun için bir sığınak gibi gelir. Ve o anda hiçbir şeyin “rastlantı” olmadığını hissettiği ilk karşılaşmaları yaşanır.

`Saatlerdir buzun üzerindeydi Ela gördüğü rüya onu fazlası ile yormuştu zaten. Üstüne saatlerce buzda kayması onu iyice bitirmişti. Genç kız son kez kıyıya doğru kaydı ve kenarda bulunan sandalyeye oturdu. Gözlerini usulca kapatıp kendine gelmeyi bekledi. Tam bu sırada bir ses duydu. Büyük bir patırtı kopmuştu. Hızla gözlerini açıp etrafa bakındı. Nerden gelmişti bu ses? Burada onların evi hariç ev yoktu ki. Üstelik burayı bilen insan sayısı bir elin beş parmağını bile geçmezdi. Hızlı ama temkinli adımlarla sesi duyduğu yöne doğru ilerledi. Yarım metre ilerisinde gördüğü siluet ile artık emindi burada ondan başka bir canlı olduğuna. Ancak hala bir insan mı yoksa hayvan mı olduğundan emin olamıyordu. “Kim var orda? “ Ela oradaki her ne ise ses vermeyeceğini anladı. Yavaşça biraz daha ona doğru yaklaşmaya başladı. Ancak hiçte ummadığı bir şey oldu gölge yavaşça ona yaklaştı. Genç kız o an gördükleri ile dili tutuldu. “Buğra? “

1999’un o uğursuz sabahında deprem sadece binaları yıkmadı… henüz birkaç günlük olan bir bebeği de ailesinden kopardı. Yıllar geçti. Ece, o depremde hayatta kalmış bir bebek olduğunu bilmeden başka bir aileyle büyüdü. Ta ki bir gün… karşısına üç yabancı çıkıp şu cümleyi kurana kadar: “Sen bizim kardeşimizsin.” Ece o an evlatlık olduğunu öğrendi. Ve yıllardır ait sandığı hayatı, bir anda tuzla buz oldu. Ama işin tuhaf yanı şu: o gün sadece bir gerçek ortaya çıkmadı… bir hikâye başladı. Çünkü ece’nin kalbinde en çok yer kaplayan kişi olan çocukluk arkadaşı rüya da bu ailenin içine dâhil oldu. Ve birbirine kan bağıyla değil, kalple bağlanmış iki kız kardeşe dönüştü. Şimdi bu evde: ▫️ geçmişin yasını tutan ama geleceğe tutunan bir rüya, ▫️ “Aşk`la işim olmaz” diyen bir çağrı, ▫️ yıllar sonra ilk kez kalbi atmaya başlayan bir ece, ▫️ ve kalbini asla kapatamamış bir tarık var. Bu bir aşk hikâyesi değil. Bu: > bir kayboluşun nasıl bir aileye dönüşmesinin, kalpten kalbe uzanan yolların nasıl bir ömürlük iyileşmeye dönüşmesinin hikâyesi. “Bazen bir deprem sadece binaları değil… senin sandığın hayatı da yıkar. Ama bazı yıkıntıların altında, yepyeni bir aile doğar.”

dilsiz bir kız, yollarının kesiştiği bir adam. adam bu kızı kusurlarına rağmen sevebilecek mi?

Gökyüzünden binlerce yıldızın kaydığı o gün iki genç yan yana, biraz da diz dize otururlarken oldu her şey. Oğlan kıza, onu ilk gördüğü andan beridir sevdiğini söyledi. Kız ise utançla parmakları ile oynadı. Bu memlekete geldi geleli adetlerine uyum sağlamakta güçlük çekiyorduysa da hisleri öyle değildi ya. O da besbelli seviyordu oğlanı. Yine de söz etmeye ar etti. Nasıl derdi? Babası bacaklarını kırardı! Babasını da hatırlayınca irkildi, yüzünde açan çiçek soldu, ayaklandı hemencecik. Gideyim diyecekken oğlan da kalktı. Oğlan pervasızdı, gönül çelmekle pek bir anılırdı. Şu mahallenin bütün kızları; güzeli, çirkini, uzunu, kısası, derlisi toplusu hep birden şu oğlan bana baksa diye ah ederdi. Bakardı oğlan, çapkındı zira. Ergenliğinin orta yerinde ulaşabildiği tüm kızlara elini sürerdi. İyi yürekliydi ama. Eli ayağı tutmayan yaş almış komşularının varsa elinde öte beri, alır evlerine kadar taşırdı. Yahut darda kalmış küçük bir çocuk görünce sarılır, güvenlice evine yollardı. Her iyi gibi onun da kusuru vardı. İşte o kusur da Mahruze`nin göğüs kafesine sığmaya çalışan kalbini paramparça ediyordu. Gitmeye yeltendi, oğlan tutuverdi bileğinden. "Biraz daha kalsan?" Kalırdı Mahruze. Zaten anneciği de onun annesiyle sohbete dalmıştı. Kahveler içilmiş, sonra da ters çevrilmişti. Anneciği pek iyi bakardı kahve falına. Mahruze`ye de bakardı. Sonra hoşuna gitmemiş gibi, `Al yıka şunu, içine de hiç bakma!` diye uyarırdı. Mahruze inanmazdı ama işte insanoğlu, bir telvede kader arardı. O da karmakarışık şekilleri gördüğünde epeyce anlam çıkarmaya çalışır ama bir türlü çıkaramayınca da yakalanırdı annesine. Gülerdi annesi ama yarımca. `Merak etme,` derdi. `Senin bahtında güzellik var. Var da sen ciğersizin birine tutulacağın için,` deyip elini sallardı. Hakikati söylemişti annesi. Ciğersiz değilse de kahpeydi gözleri. Bir baktığına bir daha bakmazdı, istemezdi işte. Çekindi Mahruze, gözlerini indirdi. Oysa gözleri tüm ışıkları içine almış gibi parlarken indirmesin istedi oğlan. Şöyle doya doya baksa, o gözlerden ufacık öpse... Bir deli cesaretti vurdu göğsünü, tuttu kızın çenesinden, kaldırdı başını gözleri değsin diye gözlerine. İçi kanatlandı oğlanın. Oğlan da kulağına Ahmet ismi okunduğu andan beridir böyle gözler görmediğine yemin ederdi. Ahmet zaten olur olmadık yeminler ettiğinden bir kıymeti olur mu bilmezdi. Taştı içinde taşıyamadığı sözler. "Gözlerin ne güzel!" Yaklaştı biraz kuş gibi titreyen kıza. "Şu dünyayı içine almış, sığdırmış gibi..." Az kalsın yıkılıyordu Mahruze. Daha evvelinden böyle sözler işitmediğinden ne diyeceğini de bilemedi. Az sonra Ahmet iyice sokulup kızın gözlerinin üzerine derin bir öpücük bırakınca ister istemez tutundu ona. Ahmet bir kere fırsatı bulmuştu ya gözlerden şakaklarına, yanağına ve en son kor gibi görünen dudaklarına bastırdı dudaklarını. Mahruze yitip gidecekti besbelli. Fakat derinlerde bir yerlerde babasının sesini duyunca toparlandı. Oysa, `Ulan!` demeliydi Ahmet`e. `Daha geçen günlerde 10`lardan afili Esma ile sen?` Diyemedi ama... Diyecek gibi de değildi hiç. Kaçtı durdu Ahmet`ten. Ahmet`e de sevda oluverdi bu kaçma kovalama işi. O kaçtıkça kovaladı, kovaladıkça kızın özünü özümsedi. Ne güzeldi Mahruze, hem içi hem dışı... *** Gençlik hevesi iki genci kıskıvrak yakaladığında aşkın ateşine yakalandılar. Ancak onlardan evvel çizilen yolları ayrıldığında bir daha karşılaşabileceklerini düşünmemişlerdi. Yıllar yılları kovalayıp kuyruklarını yakaladığında bir adalet sarayında bir davanın iki tarafı olarak karşılaştılar. Ancak artık gözlerde aşktan evvel vicdan perdesi vardı...

"Tek bir yasak var ölemezsiniz! O zaman başlıyoruz .Görev 1..." ---- Hızlı hızlı adımlarken kulağımda onun sesini duydum. Ölümcül bir saklambaçtı bu. O saydı ben nefes nefese tamamladım. Bir Ruhum kir İki Kayboldu seninki Üç Onu bulmak güç Dört Bütün günahları ört. Beş Seçtin onu eş Altı Gözlerimi kapattı Yedi Bekledi Sekiz Geçmişten eskiz Dokuz Artık sıkılmaya başlıyoruz On Son Bağlantı kesildi. Bu sefer gelen ses arkadaşımındı. "Sana tek başına gitmemeni söyledim. Budalalık bu!" "Çok geç!" Hızlı adımlarım karşımdaki kişiyi görmemle durdu. "Onu buldum!" Şaşkınlıkla dudaklarımdan firar eden kelimeler boğazımda düğümlenmişti. "Ne!" Birkaç saniyelik sessizlikten sonra endişeli bir ses tekrar kulağımı tırmaladı. "O burada..." "...çıkın ikinizde hemen oradan çıkın çabuk!" Sırılsıklam olmuş halimi umursamadım. Kulağımda bana bağıran arkadaşımın sesi artık çok uzaktan geliyordu. Yavaş yavaş ona yürürken ayaklarım beni zar zor tutuyordu. O da bana benimkinden daha hızlı adımlarla yaklaşmaya başladı. Aramızdaki sadece bir mesafe değildi yıllardı acıydı... Tam ortada buluşup göz göze geldiğimizde dudaklarından bir kelime döküldü lakin tam o sırada kaderin cilvesi olsa gerek büyük bir şimşek çaktı. Kelimesi fısıltıya dönüştü. Dudaklarını okuyamadım. Yağmur sesimizi bastıracak derecede yağıyordu. Ona ne dediğini soracakken gözlerimin önünde bir perde belirmişti. Başım döndü, dengemi sağlayamadım. Görüş alanım bulanıklaşmıştı. Bana neler olduğunu anlayamıyordum. Onun bakışları mı değişti? Çok bulanıktı ayırt edemiyorum fakat bu gördüğüm korku mu? Sırtımda bir sızı hissediyorum bedenim beni tutmuyordu yere düşerken beni tutan parmakları hissettim. Birlikte mi düştük? Sanırım bilincimi kaybediyorum. Ona sormam gerek ne demişti?

Glow Up! / TEXTİNG Tanıtım : **6271 Niye yaw niyeeee Siz Bir sebebi yok hadi yallah **6271 Öyle deme ama ölürüm bağkkk Siz Ölmezsin ölmezsin,  kötülere bir şey olmaz **6271 Ama şaka maka bir yana unutamıyorum lan unutamıyorum **6271 O an sıradayken görmüştüm seni **6271 Dedim Allah`ım ne tatlı kız **6271 Zaten sonrasında attığın çığlıklar **6271 O zaman yine dedim Bu ses  bu  kızdan mi çıkıyor **6271 Korkudan çığlık atman bile o kadar tatlıydı kiii Siz Ben anlamıyorum ya abi Siz Şaka mı bu Allah aşkına Siz Rica ediyorum bir daha yazma bana Siz Rica ediyorum bak Siz Ayrıca kim çığlık atınca tatlı olur Allah aşkına Siz Tatlılık kriterlerini gözden geçir bence sen tavsiyem olsun **6271 Niye öyle diyorsun wallahi çok çok çok tatliydin Siz He ayn külahıma Anlet sen onu **6271 Temam kulahine anlatiyem **6271 Jfjejdhydbeisbwkbdubsy Siz Ha ha ha ne komik **6271 Ama kızım şaka maka bir yana sen dur evleneceğim ben seninle Siz Evlendiğinde bana da haber et **6271 Hemen yanımda oturacaksın zaten kızım haber etmeme ne gerek var birlikte vereceğiz bu müjdeyi Siz He aynen he Siz Sen biraz daha hayal kur Siz Hayal gücün bayağı gelişmiş senin **6271 Hayallerimin bile yüzde doksanini sen kaplıyorsun zaten 😔 **6271 Kızım yemin ederim seviyorum seni Siz Sevme beni olm sevmeeee *6271 Niyeeeee Siz bir sebebi yok **6271 Benimle evlenir misin 😔 Siz E yuh ama Siz Sen akillanmazsin Siz Bende de akıl bırakmadın Siz Siktir git **6271 Buraya yazıyorum **6271 İki yıl sonra evleneceğiz ve sana bu sözlerini hatırlayacağım Siz 👍🏻 Bu kişiyi engellediniz . Engeli kaldırmak için dokunun .   

Bir uçurum Bir ölüm Bir intihar Bir oyun Ve İki Yabancı... Geçmişin hataları, geleceğin seçimleri, Verilen kayıplar, solup giden hayatlar, Örülen kader ağları, birleşen yollar. Yaralı yürekler, Kırık kalpler, Dostlar ve aşklar, İhanetler, pişmanlıklar. Peki ya son? Son... Son, belki de bu hikâyede en baştan belliydi.

Siz hiç taksiye yolcu olarak binip şoföre aşık olarak indiniz mi?

Karanlık, küller ve yıkım... Bu düşmüş dünyada, güç yalnızca acımasız olanların elinde…Ve onların en korkulanı, Kieran Blacktorn. Ancak, bir yabancı bu dünyaya adım attığında her şey değişti. Mia Ashford… Yanlış zamanda, yanlış yerde buldu kendini. Ona yabancı olan bu dünya, Kieran için de yabancıyı temsil ediyordu. Masumiyeti ve direnciyle karanlığı delen kıvılcım… Caius, yaptığı bir hatayla bu kıyamet dünyasının dengesini bozmuş, Kieran’ı öfkenin ve intikamın eşiğine sürüklemişti. Ama Kieran’ın aklını asıl karıştıran, bu yabancının kendisiydi. Mia, hem kaybolan insanlığın hem de bir adamın unuttuğu vicdanın son umudu olabilir miydi?

Her insanın hayatında zaman zaman oldukça zorlandığı anlar olmuştur. Gülce`nin hayatının diğer hayatlardan en büyük farkı ise hayatının her anının zor geçmesiydi. Daha on dört yaşındayken uğraştığı sorunların yanına bir de biyolojik ailesi gelmişti. "Ben bir ağaçtım dalları kırılan, ilerde kimseye baş kaldırmayayım diye her seferinde susturulan." Biyolojik ailem kurgusudur. *Bu kitapta aile içi şiddet, taciz ve intihar gibi unsurlar bulunmaktadır lütfen bunun bilincinde olarak kitabı okuyunuz.

Sokaklar... Yaşadığım zamanın özeti sokaklar. Ama ya bir gün aile olursa. Ben Arda. Bir telefon hayatımı baştan yazdı. Şimdi neler olucak.

Zihninin savaşçısı olan bir kız... Hayatın gerçeklerinden biraz olsun kaçmak için sevdiği,ona değer veren dostlarıyla bir orman yolculuğuna çıkar.Zihnini geride bıraktığını düşünür ve koskoca bir ormanın ortasında kalan bir kütük eve kısa bir kafa tatili için giderler. Evin biraz ilerisinde olan küçük bir göle doğru ilerlediğinde,yaklaştıkça gölün üzerine düşen gölgesinde zihnini yeniden karşısında görür ve aslında zihninden kurtulamayacağının farkına varmaya başlar. Fakat aynı ormanın içinde siyah bir karavanda yaşayan genç adam ve küçük dostu Pera ile karşılaştığında,zihninde verdiği büyük savaşlar onu başka şeylere sürükler ve iltica ettiği ormanda tanıdığı adamın ona hissettirdikleriyle zihnini onunla doldurmaya kararlıdır.Çünkü genç adama göre o bir zihin savaşçısıydı.Ve genç kız da bir zihin savaşçısı olmaya artık kararlıydı.

Wattpad kitabımı düzenleyerek burada yayınlıyorum

Alışılmış şiirlerinden farklı bir üslup ve kuralsızlıklar ile oluşturulmuştur. Kitabım wattpadde de yayındadır. Şiirler bana aittir. Alıntı değil.