"Bazı adamlar sessiz sever. Ama Aslan Vurel Demir? O, sessizliğinde bile yakar." Svetlana... geçmişinden kaçan, ama kalbinden saklanamayan bir kadındı. Aslan... herkesin çekindiği, karanlık tarafıyla konuşulan, dokunamayan ama sahip olan bir adamdı. Onlar tanışmadı. Birbirlerinin içine düştüler. Bir bakışla başladı. Bir kıskançlıkla alevlendi. Bir dokunuşla durdu. Ve sonra... Gözlerinin içine bakarken, birbirlerini en çok orada kaybettiler. 🎧 Her bölüm, bir şarkının kalbinde anlatıldı. Bu hikâye yazılmadı. Yaşandı

Boynumdaki soğuk demir aniden tenimden ayrılıp yere düştüğünde baygın bakışlarım pencereden yatağın yanına kaydı. Bir yandan uzun süre nefessiz kalmanın etkisiyle öksürüyor, derin derin soluklar alıyordum. Yatağın yanında benden başka bir kişi olması gerekirken iki kişi vardı. Biri beni az önce öldürmeye çalışan kişiydi ve yüzü bana dönüktü, yatağa daha yakın bir yerde duran kişiye korkuyla bakıyordu. Kimdi beni ölümün huzurlu kollarından ayıran? Boynumdan süzülen sıcak kanımı hissettiğimde elimi morardığına emin olduğum boğazıma götürdüm, az önce bıçağın açtığı biraz derin, ince ve uzun olan yarayı tuttum ama acı hissetmedim. Beni öldürmeye çalışan adam, arkası bana dönük olan uzun boylu adama bıçağı savurdu ama sanki orada hiç kimse yokmuş gibi bıçak adamın içinden dumana temas etmiş gibi geçip gitti. Görüntüyü gördüğümde gözlerimin irileşemesini engelleyemedim, ne yani hayaletler gerçek mi? Yoksa bu başka bir şey mi, sonunda kafayı mı yiyiyorum? Açıklama: İnce, karanlık sınırlar... Berfin, zihninde sürekli yaşadığı karanlık bir mağaradan sıyrılmaya çalışırken bir yandan da geçmişini hatırlamak için çabalıyor. Bir gün yaşadığı korkunç bir olay sonrasında hafızasını kaybeden Berfin, terapilerle geçmişine dönmeye çalışırken rüyalarında ve gerçek hayatta yaşadığı olaylar arasındaki ince çizgiyi fark edememeye başlar. Karmaşık duygularla baş etmeye çalışırken yaşadığı her olay onu daha da derin bir kuyuya itiyor. Berfin, geçmişini aydınlatmak için verdiği mücadelede hem kendi iç dünyasıyla hem de dış dünyadaki zorluklarla karşılaşıyor. Bu kurgu, hafıza kaybı, kimlik arayışı, fantastik evren gibi derin konuları ele almaktadır. Berfin`in içsel yolculuğuna eşlik ederken, insanın zihninin karmaşıklığı ve dayanıklılığı hakkında düşündürücü sorularla karşılaşacaksınız. Roman; fantastik, psikolojik gerilim, gizem gibi unsurlarını bir araya getirerek sizi ilk sayfadan son sayfaya kadar sürükleyici bir deneyime davet ediyor. Yayımlanma Tarihi: 13/03/2025

Gözlerinin beni izlediğini ilk kez o gece hissettim. Camın ardından, hiç kıpırdamadan, hiç kırpmadan... Lina Nur Saydam. 19 yaşında. Üniversiteye yeni başlamış, geçmişinden kaçmaya çalışan bir kız. Ama geçmiş sandığı kadar uzak değil. Ona kalan miras sadece bir ev değil. Onunla birlikte gelen gölgeler, sesler ve susturulmuş sırlar. Kimi zaman arkasında biri var gibi, Kimi zaman yüreğinde donan bir soğukluk... Bir gece, tanımadığı biri onu kurtaracak. Ama gerçek tehlike, asıl o zaman başlayacak. İzlenmek bazen hoşuna gider. Ta ki seni izleyenin neden baktığını öğrenene kadar...

Bu roman, Furkan ve Duru adlı iki genç etrafında şekillenen; aşk, güç, tehdit ve dayanışma temalarını işleyen psikolojik bir gerilim ve dram hikayesidir. Duru, zengin ve güçlü bir ailenin gölgesinde büyürken, karanlık geçmişi tarafından hem psikolojik hem fiziksel şiddetle tehdit edilmektedir. Ailesi, özellikle babası, bu durumun üstünü kapatmaya çalışmakta, Duru’yu korumak yerine onun çaresizliğini artırmaktadır. Furkan ise üniversite hayatına umut ve yeni başlangıçlarla adım atan, zeki ve güçlü analiz yeteneği olan bir gençtir. Duru’yla tanıştıktan sonra onun karanlık geçmişiyle yüzleşmesine ve bu tehdide karşı birlikte mücadele etmelerine destek olur. Hikaye, iki karakterin geçmişin zincirlerini kırmak, korkularını yenmek ve gerçek anlamda özgürleşmek için verdikleri mücadeleyi, aralarındaki ilişkiyi ve içsel dönüşümleri anlatır. Aynı zamanda güç, aile bağları ve bireysel dayanıklılık temalarını da derinlemesine işler.

Gözlerimi açıyorum ve beyaz ışığı görüyorum. Öldüm diye seviniyorum önce, beyaz ışığı cennet sanıyorum. Işığa uzanmak istiyor elim, cenneti avuçlarında hissetmek istiyor.Sonra ölü bedenler hareket edemez diyorum kendi kendime. Demekki ölmemişim. Bu günde ölmedim diye üzülüyorum, intihar girişimim başarısız olmuş.

Buradan Sağ Çıkmak Mümkün mü? Yavuz, sıradan bir sabaha uyanacağını sanırken kendini karanlık, soğuk ve yabancı bir yerde bulur. Ne nasıl geldiğini hatırlayabilmektedir ne de nereye düştüğünü. Daha da kötüsü, yalnız değildir. Kendisini çevreleyen duvarlarda kameralar… Ve aynı kaderi paylaşan dört yabancı. Kimse neden burada olduğunu bilmezken, her biri geçmişiyle yüzleşmeye ve bilinmeyen bir oyunla mücadele etmeye zorlanır. Kurallar basit gibi görünür: İtaat et, hayatta kal. Ama buradan gerçekten bir çıkış var mı? Gerilim, psikolojik savaş ve sırlarla örülü bu hikâyede hayatta kalmanın bedelini öğrenmeye hazır olun.

Peki ya şizofren bir ressam aşık olursa? 🍷🌙

Gözlerini ilk kez pistte bana diktiğinde... ...arabanın sesi değil, onun sessizliği çarptı bana. Bazı insanlar doğuştan karanlıktır. Yeldan da onlardandı. Ravin onun karanlığını görmedi, ya da görmek istemedi. Koray ise... her zaman arkamdaydı. Beni gölgemde bile kollayan o adam. Ama bu hikâye bir yarış değil. Bu, freni olmayanların savaşı. Ve ben... Kırmızı Takım`ın en soğukkanlısıydım

BİR DOSYAYI araştırdıği bir gece de aslında kendi davasına baktığı beli olur Gece hem geçmişinde hem de bildiği sırlardan kaçarken ailesinin gerçek ailesi olmadığı anlaşılır Gece hem onları araştırırken öldüğü bildiği ablasının yaşadığını öğrenir ... Gece hayatının gerçekliğiyle uğraşirken ne yapıcak ??

Bu hikâyede kimse kahraman değil. Kimse tamamen iyi ya da tamamen kötü de değil. Bu hikâyede herkes bir şey saklıyor. Bazıları da sadece kendinden…

(Psikolojik şiddet, cinsel imalar, ahlaki sorgulamalar içerir.) “Bazen kader, bir imza değildir… bir mühürdür. Ve o mühür, kilitlenmiş bir hayatın ta kendisidir.” "Bazı aşklar evliliğe varmaz. Bazı evlilikler ise mezara çıkar..." 1995 İstanbul’unda geçen bu hikâyede, genç bir kadın ve bilinmeyenlerle dolu bir adamın yolları kesişiyor. Türkan Saylanoğulları, İstanbul’un köklü ailelerinden birinin kızı. Büyük bir aşk uğruna kalbinin izini sürer. Samet Demir ise zengin görünümlü, kelimeleriyle büyüleyen, geçmişi karanlık bir adam. Aşk… her şeyin üzerini örter gibi başlar. Ama düğün gecesiyle birlikte, hayat çok geçmeden açılmayacak kapıların ve kırılmayacak mühürlerin ardına sürüklenir. Bir kadın… sevdiği adamın kim olduğunu çözmeye çalışırken kendi benliğini yitirmeye başlar. Bir adam… çocukluk travmalarının gölgesinde, hem kurban hem cellat olmaya meyillidir. Bu hikâye, sadece aşkı değil; esareti, sessizliği, suskunluğun haykırışa dönüştüğü anları anlatıyor. "Hasbelkader (Mühür & Kilit)", aşkın, kandırılmışlığın, bastırılmış travmaların ve toplumsal tabuların gölgesinde geçen çarpıcı bir psikolojik gerilim. Kimin masum, kimin zalim olduğunu zaman değil; gerçekler ve cesaret gösterecek.

Bazen bir gün, her şeyin özeti olabilir. Sabah uyanıyorsun ama neden kalktığını bilmiyorsun. Sokağa çıkıyorsun, kimse gözünün içine bakmıyor. İşe gidiyorsun, sistem işliyor ama içinde bir şey duruyor. Bu hikâyede ne büyük olaylar var ne kahramanlar. Sadece biri var - herkes gibi görünen biri. Günlük hayatın sessiz çığlıkları, iç sesle dış dünyanın çatışması, kalabalıklar içinde görünmez olmak... Eğer bazen "burada olmamalıydım" hissine kapılıyorsan, bu sadece bir hikâye değil. Bu, bizim hikâyemiz olabilir.

her seferinde tekrarlanan döngüler

Bu kitabı yazdığım zamanda psikolojik olarak kötüydüm bunu bilseniz yeter sanırım

Berfu, hasta bir ruh. Bir cinayet; ki bu cinayet failin annesi, katilin babası olduğu bu cinayet, onu darmadağın etmiştir. Alkolün, uyuşturucunun, cinselliğin kollarına düşmüş bir gençlik. Bu roman size cennetin kapılarını vadetmiyor. Aksine bu roman, fırtınanın ortasına kalmış yaprakların gökyüzünden yeryüzüne savrularak düşmesini, ayaklar altında ezilmesini anlatıyor. Kan, ter, tütün, gözyaşı, kusmuk kokan bu dünyaya adım attığınız andan itibaren tiksineceksiniz; insanlardan, Tanrı`dan ve tabii kendinizden. ``Kaybolmayı seviyorum, Berfu. Bir yere ait olmamayı, bir kısrak gibi özgür olmayı seviyorum... Ve öldüğümde kül olup küllerimin bir çiçek bahçesine serpilmesini istiyorum. Depresif bir istek değil bu... Aksine bu sözler, içimde bir yerlerde yitirmek üzere olduğum o cılız ışığı hissetmemi sağlıyor.`` Bu hikaye rahatsız edici unsurlar içerir. On sekiz yaş ve üstü için uygundur. Psikolojik olarak kötü etkilenmek istemiyorsanız lütfen okumayın.

Bir uçak düşer. Sadece beş kişi hayatta kalır. Ama bu bir kaza değildir. Bu, geçmişin hesabıdır. Onlar sadece bedenleriyle hayattadır, ruhları yıllar önce ölmüştür. Sessizliğin içinde çalınan bir telefon, açılan bir kapı… Her bir mesaj, çözülmeyi bekleyen bir sır, bir suç, bir ihanet. Zaman hızla tükenirken, güvenin adı yok olur. Birbirlerine bakışlarında saklı binbir yalan, binbir pişmanlık… Bu sadece hayatta kalma savaşı değil. Bu, kendinle, geçmişinle ve karanlığınla hesaplaşma oyunu. “Kara Kutu” Korkunun, acının ve gerçeğin gökyüzünden düşüşü. Hazır mısın? Çünkü bu, ruhunun sınandığı bir yolculuk.

"Ne diyorsun sen?" Ayağa kalkarken "Diyorum ki..." diye başladı cümlesine, yerden baksırını alıp üzerine geçirirken de cümlesine devam etti. "... Benimle buraya gelmenin yalnızca iki nedeni var gibi göründü bana. Ya orada insanlara içindeki öfkeni atamadığın ve öfkeni benim üzerimde boşaltmak istediğin için geldin... Ya da para için..." Tüylerimin diken diken olduğunu, her hücremin öfkeden gerildiğini hissederken son eklediği şeyden sonra otomatik olarak elim yanağına gitmişti hızla. "Bu kez fiyatın ne?" **** Yaşamak için *topluma göre* yanlış yollar deneyen bir kızın hayat hikayesi... **UYARI: Gerçek bir hayat hikayesinden uyarlanmıştır.**

"Velmira Valenor, ailesini öldürmekle suçlanıyor, fakat gerçekte bu suçu üstlenmiyor. Gizemli bir akıl hastanesinde geçirdiği zaman, deha ve delilik arasında ince bir çizgide yürüyen bir hikayeyi ortaya koyuyor. ‘Nyx Sanctum’ adlı bu yer, sadece akıl hastalarını değil, dâhileri de barındırıyor ve her adımda karanlık bir sır daha açığa çıkıyor. Peki, Velmira gerçekten deli mi, yoksa bir sapkın dâhi mi?"

Yolunu kaybeden yaprak, elbet birgün evini bulur... Rüzgar dindiğinde.

Emre`nin tarafına döndüğümde hâlâ Barış`ı yumruklamakta olduğunu görünce beynimde şimşekler çaktı ve hemen duruma müdahale oldum. Aramızda bir metre gibi bir mesafe varken, tüm sinirlerim hat safhaya ulaşmışken ve Barış`ı da o halde savunmasız kanlar içinde yumruklanırken görünce kendimden beklemediğim bir şey yaptım. O kısa mesafeden bacağımı kaldırdım ve tüm gücümü bacağıma vererek fazlasıyla sert olan bir tekmeyi Emre`nin suratına geçirdim. • Ayris Derin intihara teşebbüs ettikten sonra hayata gözlerini bambaşka bir dünyada yeniden açar ve hiçbir şey hatırlamadığını fark eder. Ama Ayris kaybolan anılarının peşini bırakmaz. Hafızasına tekrar kavuşmak ve neden intihara kalkıştığını bulmak için elinden geleni yapacaktır. Tabi bir de psikolojik sıkıntıları olan sınıf arkadaşının kendi hayatına dair ondan daha fazla bilgiye sahip olması da cabasıdır. •

❝Gözün üstünde kaş altında yaş, Omzuna çarpanla savaş. Ölüm gelmeden evvel sesini göğsünde duyarsın. Yalnız çarpışmakla olmaz, Gerektiğinde kaç.❞ ☾ "Bana bir şey söyle Kılıç," diye fısıldadım kulağına. "Senin için ne yapabilirim." "Sarıl bana," dedi göğsüm sesini yutarken. "Benden nefret etmiyormuş gibi sarıl Bataklık Çiçeği." Kelimeler tam göğsümden süzülüp kalbime sızdı. Çenemi başının tepesine kapattım koruyucu bir tutumla, gövdesinin tümünü saramayan kollarım sarabildiğince sıkı sardı onu. Elimden gelseydi onu doğmadan öldürürdüm, elimde olsaydı onu yeniden doğacağı bir evrene götürürdüm. Gücüm yetseydi onu sıradan bir adam olarak büyütürdüm, tüm o kral büyüsüne kapılıp gitmemek imkansızken krallığındaki tek insan ben olurdum. ☆ ⭒Gerçek kurum ve kuruluşlarla hiçbir alakası yoktur, tümüyle zihnim ve ruhumla şekillenmiş bir hayatın hikayesidir⭒

Herkes, sıradan bir yaşamın iplerini bellerine bağladığını düşünürken nefes alırken bile çok dikkatliydi. Hiç kimse ne bedeniyle ne de yüzüyle hiçbir şey ifade etmiyordu. Bedeniyle, yüzüyle ya da olduğu sınıfla herhangi bir şey ifade edebilmiş insanlardan da korkulurdu. Bu bedenlerden korkanlar yine bedenlerdi. Ama bedenleriyle korkuyorlarsa fikirleriyle korkmalarına gerek yoktu. Fikir vücuda getirdiği her şeyle çok cesurdu, güçlüydü, bilgeydi. Bir fikri insanın gözlerinde görebilirdiniz, bir kağıtta, bir kalemde, kara bir tahtada görebilirdiniz, fikir herkesin yüzündeki maskede saklanabilirdi. Elini fermuarına uzatıp açabilen, sonra da fikri maskeyle saklamayıp onu, o maskeyle birlikte sunabilenin ise bedeniyle değil, fikriyle kabul gördü.

📖 Velmora`nın Gölgesinde “Adalet, bazen bir kurşun kadar sessiz gelir.” Velmora bir zamanlar umutla anılırdı. Şimdi ise yalanlarla örülmüş bir sessizlikle yönetiliyor. Kael Ardent, ailesini bu sistemin adaletsizliğine kurban vermiş eski bir gazeteci. Artık kalemi değil, gerçeği ortaya çıkaracak cesareti taşıyor. Sokaklar bastırılmış, halk susturulmuş olabilir... ama içten içe bir kıvılcım yanıyor. Bu bir uyanış hikayesi. Bir adamın. Bir halkın. Bir ülkenin. Velmora’nın gölgesinde, kim ışığa ulaşabilecek? boş.

Bir sonbahar sabahı, lise koridorları her zamanki gibi kalabalık ve hareketliydi. Dört öğrenci, bu karmaşanın içinde birbirleriyle tanışacak ve unutulmaz bir dostluğun temellerini atacaktı. Bu dört kişi arasında bir erkek ve üç kız vardı: Emre, Zeynep, Elif ve Merve.

Her gençle aynı hayatı paylaşıyor olan Amaris Mills, bir gün yıllar önceki korkutucu cinayetin tekrardan gün yüzüne çıkmasıyla hayatının ve ailesinin temellerini sorgulayarak kendi değimiyle karanlık potansiyelini ortaya çıkarmış tanımsız bir ruha dönüşmüştü.