Bilinmezliğe ne kadar karşı koyabilirsiniz? ... Boynumdaki soğuk demir aniden tenimden ayrılıp yere düştüğünde baygın bakışlarım pencereden yatağın yanına kaydı. Bir yandan uzun süre nefessiz kalmanın etkisiyle öksürüyor, derin derin soluklar alıyordum. Yatağın yanında benden başka bir kişi olması gerekirken iki kişi vardı. Biri beni az önce öldürmeye çalışan kişiydi ve yüzü bana dönüktü, yatağa daha yakın bir yerde duran kişiye korkuyla bakıyordu. Kimdi beni ölümün huzurlu kollarından ayıran? Boynumdan süzülen sıcak kanımı hissettiğimde elimi morardığına emin olduğum boğazıma götürdüm, az önce bıçağın açtığı biraz derin, ince ve uzun olan yarayı tuttum ama acı hissetmedim. Beni öldürmeye çalışan adam, arkası bana dönük olan uzun boylu adama bıçağı savurdu ama sanki orada hiç kimse yokmuşçasına bıçak adamın içinden dumana temas etmiş gibi geçip gitti. Görüntüyü gördüğümde gözlerimin irileşemesini engelleyemedim, ne yani hayaletler gerçek mi? Yoksa bu başka bir şey mi, sonunda kafayı mı yiyiyorum? Açıklama: İnce, karanlık sınırlar... Berfin, zihninde sürekli yaşadığı karanlık bir mağaradan sıyrılmaya çalışırken bir yandan da geçmişini hatırlamak için çabalıyor. Bir gün yaşadığı korkunç bir olay sonrasında hafızasını kaybeden Berfin, terapilerle geçmişine dönmeye çalışırken rüyalarında ve gerçek hayatta yaşadığı olaylar arasındaki ince çizgiyi fark edememeye başlar. Karmaşık duygularla baş etmeye çalışırken yaşadığı her olay onu daha da derin bir kuyuya itiyor. Berfin, geçmişini aydınlatmak için verdiği mücadelede hem kendi iç dünyasıyla hem de dış dünyadaki zorluklarla karşılaşıyor. Bu kurgu, hafıza kaybı, kimlik arayışı, fantastik evren gibi derin konuları ele almaktadır. Berfin`in içsel yolculuğuna eşlik ederken, insanın zihninin karmaşıklığı ve dayanıklılığı hakkında düşündürücü sorularla karşılaşacaksınız. Roman; fantastik, psikolojik gerilim, gizem gibi unsurlarını bir araya getirerek sizi ilk sayfadan son sayfaya kadar sürükleyici bir deneyime davet ediyor. Yayımlanma Tarihi: 13/03/2025

Elsa uzun zamandır Aetheria köşkünde yaşayan bir kızdır. Bu köşkün bir kralı birde kreliçesi vardır: kral Aezar, kreliçe: iris. Ama bu köşkün kuralları vardır.. Elsayı bu hikayede neler bekliyor, hadi hep birlikte görelim.

İstanbul’un parıltılı gökdelenleri geceleri ışıl ışıl parlar, ama sokak aralarında sefalet ve sessizlik kol gezer. Halk, bir avuç güçlü adamın elinde oyuncak olmuşken, gizemli bir figür karanlıkta dolaşmaktadır. Onun adı Gece Efendisi. Gerçekte ise, deli rolü oynayan zeki ve takıntılı bir adam: Efsan Atabey. Şehir onu alaya alır, “deli” der, korkar ama aynı zamanda fısıltılarla ondan bahseder. Oysa kimse bilmez: deliliğinin ardında sakladığı şey bir intikam planıdır. Ve planın merkezinde artık bir isim vardır: Belediye başkanının kızı, mimar ve model İnci Efsun Bilgiç. Onların ilk karşılaşması sadece bir inci kolye ile başlar. Ama kısa sürede İnci, Gece Efendisi’nin oyunlarının tam ortasında bulur kendini. Babasına duyduğu sadakat ile bu karanlık yabancıya karşı hissettiği merak ve korku arasında parçalanır. Efsan’ın cümleleri delilikle zekânın sınırında dolaşırken, İnci her an “kaçmalı mıyım, yoksa onunla yürümeli miyim?” sorusuyla karşı karşıya kalır. Çünkü bu hikâyede aşk, güvenilmez bir köprü; ve entrika, şehri sarsacak bir yangın. Geceyi seçersen, sabahı kaybedersin. *** NOT: Tüm hakları şahsıma aittir. Kopyalanması ve çalınması kesinlikle yasaktır. @dadaaaa

Tbate evrenini farklı bir perspektiften bakarak ana karakter arthur leywinin yaşadığı olayları ve yaşanan diğer olayları yeni karakterimiz Renos gözünden gördüğümüz serime hoşgeldiniz

Adını aldığı denizden daha sert, daha hırçın nasıl olabilirdi bir insan? İşte Asi Dizdar tam olarak öyle biriydi. Annesi adını koyarken Karadeniz’in hırçın, dize gelmez dalgalarına bakarak koymuştu kızının adını. Neşeliydi, hoyrattı ve biraz da deli. Ama mahalleli onun bu halini severdi. Adı gibiydi fakat neşeyle, mutlulukla, sevgiyle parlayan gözlere sahipti. Ta ki deniz gözlü, güneş saçlı annesini kaybedene kadar. Hayat Asi’ye, karanlık ve kasvetli Karadeniz havasının hakim olduğu on altıncı yaş gününün sabahında ilk darbesini attı. Aldığı ilk keskin darbe annesinin sonsuza kadar gidişiydi, ikinci ve en güçlü darbe ise çocukluğundan beri hep bambaşka gözlerle baktığı abisinin arkadaşının gidişiydi. Asi kalbine iki darbe aldı. İlkinde kalbi çatladı, ikincisinde ise paramparça oldu. Arık o sevgiyle ışıl ışıl parlayan gözleri Karadeniz’in ta kendisi oldu. Karanlık, kasvetli ve buz gibi. Ta ki seneler önce kalbinin paramparça olmasına neden olan o adam ansızın bir bahar günü çıkıp gelene kadar. Yirmili yaşlarında onu yalnızlığa terk eden o kahvenin en sevdiği tonu olan gözler bu sefer büyük bir tutkuyla ona bakıyordu. Sevda diyordu sevdiği adam, bu bakışa. Peki sarsılmış güvenine rağmen sevdiği adamın sözleri, gözleri ve sevgisi ne kadar gerçekçiydi? Büyük bilinmezlikler, ufak yanlış anlaşılmalar, oldukça kalabalık ortamlar, şen kahkahalar ve senelerce bastırılmış sevdalarla dolu bir mahallede Asi’yi neler bekliyordu? ⤜→ Karadeniz hırçın ama Asi ondan da hırçın. Ama ne derler bilirisiniz. Karadeniz`in hoyrat, hırçın, deli kızı Asi`nin sevdaya ve yaşamaya olan umudu bittiği yerde Ural Soner`in inadı başlar. Unutmayın burası Karadeniz. Sevdaluk olmasaydı, Karadeniz de olmazdı.

Geçmişinden kaçmak için adına kadar her şeyini değiştiren bir kadın ve acımasız bir baş savcı... Yolları kesiştiğinde her şey bir tesadüfen ibaretti fakat sonra her şey değişti, birbirlerine mahkumdular ama hesaba katmadıkları bir seri katil onların yörüngesinde dolaşırken neler olabilirdi ki? SENİN İHANETİN KALBİMDEKİ ESARETİMDEN DAHA AĞIRDI...

Beğendiğim kitapları öneriyorum.

Hayat bir satranç tahtasi gibi. Her bir detayı düşünmen gerekir. Seni yıldırmak isteyenler veya yoldan çıkarmak isteyenler olacaktir. Her oyuncu bir piyon. Bu oyuncular güç kazanmak için savaşıyor lakin bilmedikleri bir şey var. Şah her zaman kazanir. Yani sanirim. Belki de bu evrende kurallar farkli isliyordur.

Ben bir aşiret kızıydım. Kurallar, beklentiler ve "uygun eş adayları" arasında sıkışmış bir hayatım vardı. Ama kalbim mi? O, kitaplarda okuduğum imkânsız aşklara çoktan kaptırmıştı kendini. Yanlış numaraya mesaj atmadım. Mafya babasına âşık olmadım. Ama gidip kendi ellerimle bir üsteğmene musallat oldum. Masal sandım. Klişe bir hikâye yazacağım sandım. Ama hayat, o klişeleri bile aratacak kadar acımasızdı. “En fazla ne olabilir ki?” dedim. Ve her şey, tam da o soruyla başladı.

"Ben gözlerimi dünyaya yumalı çok oldu, karanlıktan başka bir şey göremedim asla." Ama senin ışığın kalbimin gözlerini alıyor diyemedi. Gözlerini hayata hiç açamayan bir delikanlı, hayata gözlerini yummak için gün sayan bir genç kızla tanıştığında alıştığı konforsuz düzenden çıkar. Özüm, anne babası boşandıktan sonra zaten defalarca ölümü dilemişken son yıllarda annesi tarafından şiddet görüyordur. Abisi ise mecburen babasının yanında kalıyordur fakat elinden geldiğince kardeşini korumak için okulda ona adeta siper oluyordur. Abisi defalarca sınıfta kaldığından artık aynı sınıflarda okumaya başlarlar ve son yılda aralarına yeni bir öğrenci katılır. Adını sanını bilmedikleri bu delikanlının gözleri, yalan dünyanın aldatıcı görsellerine yumulmuştur. İki gencin arasında geçen dramatik ilişkiyi, bir o kadar da gençliği, dostluğu, aşkı ve ne olursa olsun kendimizi kusurlarımızla kabul etmeyi en güzel şekilde anlatan YARA BANDI şimdi sizlerle! Kulaklıklarınızı takın ve işaret parmağınıza bir yara bandı sarın, bizden biri olduğunuz müddetçe iyiliğe hep inanacaksınız. "Yara bandı yaraya aşıksa belki, çünkü aşıkların kavuşması hasta ziyaretinden daha kısa sürer. Biz hep yara bandı takalım, ruhumuzda ki yaraların başka türlü kapanacağı yok."

Bu bir peri masalı. Masaldaki bütün şatolar yanmalı.

Yıllar önce birbirine bağlanmış iki yürek yanlış bir anlaşılmanın kurbanı olmuştu. Birbirini dinlemeyen iki insan kendini yılların yalnızlığına mahkum etmişti. Yalnış anlaşılmalar zamanla yerini pişmanlığa bırakır. Gerçekler bir bir gün yüzüne çıkar. Bir yanda buruk bir kalp bir yanda hayal kırıklığı. -Üstümüze kar yağıyordu. Omzuma kartopu yiyince karın etkisinden çıkıp kar topunun geldiği yöne baktım. Görüntü hiç şaşırtmıyordu. Elinde kartopuyla bana gülerek bakan bir adet Barış duruyordu karşımda."Öyle mi?"dedim. "Öyle." Sen görürsün bakışı atıp yere eğildiğim gibi elime biraz kar aldım ve ona şekil verme gereği bile duymadan kafasına attım. Daha doğrusu fırlattım. Attığım kartopundan son anda kurtulmuştu. "Bakıyorum da geçen seneye göre paslanmışsınız Melis Komutanım!"bu dediğine güldüm. "Orası hiç belli olmaz Barış Komutanım."dediğimde güldü.

Lavinia sevdiği çocuğa fake hesap açıp anonim olarak yazar, Kayra da anonime ilgi duymasıyla kim olduğunu araştırır ve Lavinia`yı bulur... •••••• Hayatım sevdiğim çocuğa anonim olarak yazmamla değişti. Ama iyi ki. İyi ki yazmışım. •••••• "Ben Lavinia anlamı "ölüm çiçeği" olan" •••••• !Bu kitabın şarkısı *Emre Fel-Senden güzeli mi var-*! Lavinia Soyder & Kayra Kara Başlangıç tarihi: 22/04/24 Bitiş tarihi: ?

Kendi halinde yaşayan tıp fakültesi öğrencisi Kayra bir gün fazla miktarda paraya ihtiyacı olduğu için ek iş aramaya başlar.Arkadaşı sayesinde bulduğu tekerlekli sandalyeye bağlı bir adamın bakımını üstlenme işini başta kabul etmez fakat sonra kararı değişir. Bakacağı adam yani Doğan önceki nişanlısı yüzünden kadınlara güveni olmayan ketum bir iş adamıdır. Kader yine de ağlarını örer ve onları bir araya getirir. Peki onlar bir arada kalmayı başarabilecekler midir? "Benimle hiç konuşmayacak mısınız?" Yüzünde herhangi bir duygu belirtisi yoktu."Pekâlâ bende kendi kendime konuşurum.Yapmadığım şey değil sonuçta" yine tepki vermedi.Hep yaptığı gibi sadece yüzüme baktı.

Gelecek tarihlerde sonradan doğa üstü güçler kazanan ana karakter, Dünyada normal bir insanken kazandığı güçlerle ilgili başından geçen olaylarla içinde bulunduğu evrenden bile ayrıldığı bir yolculuğa çıkma hikayesi.

Gerçekleşen bir kehanet son bedenlerine hapsolan reenkarne ruhlar...

"Vesvâs: Son Yok" adlı kitabımdaki Zühre karakterinin hikayesidir. (Kan gömleğine yapışmıştı. Titreyen parmaklarımla kumaşın düğmelerini yırtarken, bir anlığına gözlerini açtı. Bakışı, ölümün bile geri çekileceği türdendi. “Dokunma!” dedi, sesi boğuk ama kesin. Sanki her hece bıçak sırtındaydı. “Yaran kötü.” dedim. “Eğer—” “Elini çek!” Bir an bile tereddüt etmeden söyledi. Ama ben çektim mi? Hayır. Diğer eliyle beni itti. Geriye doğru sendeledim düşmemek adına... Tam o anda gözüm, yırtılan gömleğin altından görünen tenine kaydı.Dövmeyle kaplı gövdesinden sanki nereye bakacağımı biliyormuşum gibi göğsündeki dövmeye takıldı gözlerim... Karanlık tenine kazınmış bir yılan… Ve o yılanın dişlerinin hemen altına kazınmış, kanla yazılmış gibi duran bir kelime: MÂRAN.) Herşey köyde, tek odalı bir evde o zamanlar bir çok yaşıtımın hayalini bile kurmaktan çekindiği üniversite hayatına atılımım ile başlamıştı... Fakat işler hiçte istediğim gibi gitmemişti. Okumak uğruna bir çok zorluktan geçtiğim, yıllardır hayalini kurduğum ve nihayetinde okumak için gittiğim o büyük şehirde, insan tacirlerinin eline düşeceğimi bilemezdim? Bu da yetmezmiş gibi dünyanın bir diğer tarafında, koca bir şehri esir almış eli kanlı çete üyelerinin bir taht uğruna yaptıkları güç yarışlarının içine düşeceğimi de bilemezdim? Brezilya... ` Çıkış Yok ` denilen labirenti andıran bu sokaklardan çıkmanın tek bir yolu vardı. En güçlüyü bulmak ve onu yönetmek... Söylendiği kadar kolay olmayacaktı. Bulduğum gizemli kitap ve beraberinde yaptığım büyü ile ödemem gereken bir bedel olduğunu geç farketmiştim. Başıma iyi şeyler gelmemişti. Bana hiç acımamışlardı. Kimseye acımamıştım... Öldürdüğüm insanlar ve uğruma öldürülenler... Ben Zühre... O kadının deyişiyle ansızın gökyüzünde belirip tüm dengeleri alt üst edecek; Kanlı Yıldız.

Siz hiç taksiye yolcu olarak binip şoföre aşık olarak indiniz mi?

“Meyra, yıllardır kendi hayatını kurduğu şehirden annesinin çağrısıyla lüks bir yalıya gelir. Sessizlik ve mesafeyle dolu bu karşılaşma, kalbini hiç beklemediği bir yasak aşka doğru çeker. Mesafe durduramaz, yasaklar engel olamaz; aşk kendi yolunu bulur.”

Derler ki her yıl Temmuz’un ikinci haftasında, kamp alanının üzerinde kırmızı ay yükselir. Ve o gece, kamp ateşi sönmeden önce bir dilek tutulursa o dilek gerçekleşir. Ama her mucizenin bir bedeli vardır. Ve her yıldız, dileği gerçekleştirmez bazıları sadece izler. Bazı dilekler, asla geri gelmeyen ruhları getirir. Maskeler düşmeye başladığında kim dost, kim düşman kalacak? Ve hangi sır, onları Temmuz’un küllerine sürükleyecek?

Sihirli bir evrende birden bütün okul sırayla uyutulsaydı ne olurdu? Ve tam o gün okula yeni gelen bir çocuk olsaydı, kim ondan şüphelenirdi? Kitaba göz atmanızı tavsiye ederim

Sevrond Limanı’nın tuzlu rüzgârlarında, unutulmuş bir soyun yankısı hâlâ duyulur... Bir zamanlar denizlere hükmeden Vairen Ailesi, şimdi yalnızca eski söylentilerde yaşar. Genç deniz mühendisi Sali Vairen, babasından kalan harap gemiyi — Vairen Grace’i — yeniden hayata döndürmeye kararlıdır. Ancak bu yalnızca bir gemiyi onarma hikayesi değildir; bu, geçmişin sessiz fırtınalarıyla yüzleşme, ailesinin küllenmiş mirasını diriltme ve kendi kaderini denizlerin derinliklerinde bulma hikayesidir. Kardeşi Sera’ya verdiği sözler, annesi Anna’nın sessiz endişesi ve babasının ardında bıraktığı büyük boşluk… Sali, tüm bu ağırlıkları omuzlayarak denize açılır — ama deniz, onun için yalnızca bir yolculuk değil, bir sınavdır. Bir ihanetin ardından batmakta olan Vairen Grace’in karanlığında, Sali gözlerini gizemli bir varlığın, Marigen’in, hüküm sürdüğü deniz altı dünyasında açar. Şimdi, hem ailesinin geçmişiyle hem de denizlerin kadim gücüyle yüzleşmek zorundadır. Kurtuluş mu, yoksa yeni bir lanet mi? Cevap, Vairen soyunun kaderinde saklıdır…

Ölüm. İlk kez bir insanın elinde bu denli çekici görünüyordu. Yalnızca babasından alacağı intikam için bu yeteneğini kullanmaya kararlıydı. Ancak kılıç tutan elleri bana yönelse ona `Dur` demezdim. Onu kaçırdığımı sanıyordum ancak tek yaptığım kendimi ona hapsetmekmiş. * " Neden?" diyebildim çaresizce koyu mavi gözlerine bakarken. Ancak ben gözlerine baktığımı zannederken nefretten oluşan bir girdabı incelediğimi yeni fark ediyordum. Bu farkındalık bedenimi rüzgarda savrulan bir yaprak gibi titretmişti. Belimde hissettiğim sızıyla gözlerimi o yana çevirdim. Bu bir iğneydi. Gözlerim kayarken ayaklarımın da yerden kesildiğini hissedebiliyordum. Bana neler oluyordu! Karşılık vermeliydim. Kulağımda hissettiğim nefesle bedenim arkamda ki adama tamamen teslim olmuştu. " Appartenir " * - Neden korkuyorsun? Ruhumuzun şeytanın eline geçmesinden mi? - Hayır, ona verecek bir ruhumuz olmamasından.

🌟 Peri Masalı Her aşk bir masaldır. Ama bazı masallar, sırlarla yazılır... Volkan, Alina’ya sadece âşık değil; ona sanki kaderinden kopup gelen bir parçayla bağlı. Gözlerinin içine her baktığında bir cennet görüyor, ama bu cennetin ortasında karanlık bir sır var. Alina`nın söyleyemediği, ama içini kemiren o şey—söyleyemediği, korumaya çalıştığı o sır—bu aşkın önünde sessiz bir duvar gibi duruyor. Volkan, kalbinin sesini dinleyip Alina’nın gerçeklerini keşfetmeye kararlı. Ama her cevap, yeni bir soru doğuruyor. Alina’nın suskunluğu, Volkan’ın kalbinde ikilemler yaratıyor. “Ya beni hiç sevmediyse?” diye geçiriyor içinden… Peki ya gerçek, düşündüğünden çok daha karmaşıksa? Aşk, cesaret ister. Sırlar, cesareti sınar. Ve bazen… En büyük savaş, kalbinle yüzleşmektir.

Eski zamanda geçen güçlü bir kadın ve ölü bir korsan hikayesi fantastik kurgu ve macera arası bir kitap olucaktır. İçeride kötü örnek oluşturabilicek bir çok sahne mevcuttur. Derin bir nefes aldı Coralline, "Ah, sevgilim, burada olman gerekirdi." Tekrar dolan gözleri, ne kadar özlediğine dair kanıt niteliğindeydi. Coralline, hüzün yüzünden sürekli uyumaya çalışan bedenine karşı geldi. Ayağa dikildi ve hem ailesini hem de mürettebatını alan suya doğru adım atmaya başladı. Artık bitmişti, onlarla buluşmak için adımlıyordu. ··· İlerideki sandığı fark etmesiyle yanına koştu. Muhtemelen içi çoktan boşalmıştır düşüncesiyle kapağını kaldırdı. "Ah hayır, Tanrım! Kafayı yemiş olmalıyım. Bu... bu bir oyunsa hiç komik değil!" Sandığın içi altın sikkelerle doluydu. Şans bir kez daha onunlaydı ya da başka bir lütuf... Dolan gözlerine yine engel olamamıştı; lakin bu seferki mutluluktandı. "Teşekkürler Tanrım!" Arkasından gelen ses ile irkildi: "Rica ederim." Arkasını döndüğünde, yüzünde derince bir çizik olan genç bir oğlanla karşılaştı. "Sen de kimsin? Boşuna umutlanma, ilk ben gördüysem benimdir!" kızgınlıkla söyledi cümlelere bir kahkaha ile cevap almıştı. "Sakin ol bir kaç altın için senimi kırıcam ufaklık" Ağır adımlar ile genç adama doğru yaklaştı. "Derhâl kendine gel ki  ufaklık dediğin kız canını almasın!" — Senin teşekürler dilin bu mu? Derin bir nefes alıp devam etti genç adam. — eğer ben olmasaydım yedi kat suyun altında köpek balıkları için ön atıştırmalık olmuştun. — dalgamı geçiyorsun? Eğer beni kurtarmadaydın bu benim yararıma olurdu aptal herif. Öfkeden deliye dönen genç Carollinenin üzerine doğru adımladı. — kendine gel derhal! Sana iyilik yapmayı denedim yerden bitme ne kadar inkâr dahi etsen hayatını kurtardım. Şirince kıkırdadı Coralline. — güldürme beni aptal balık! Genç adamın yüzünde ki sinir belirgin bir şekil almıştı.