Kanlıdere’nin taşkın suları yıllardır sırlarıyla birlikte akıyor. Dağların gölgesinde, Karadeniz’in sert rüzgârlarıyla savrulan iki köy: Gurcana ve Furcuna… Bir zamanlar Gurcana’lıların toprağı olan, bereketli ve stratejik arazi, tarihin acımasız bir tuzağı sonucu Furcuna köyünün eline geçmişti. Yüzyıllardır süren düşmanlık, nesiller boyunca kanla, gururla ve inatla taşındı. Köylerin başındaki adamlar, Kanlıdere kıyısındaki bu toprağı yeniden almak için kararlılık ve kurnazlık ile savaşmak zorundadır. Fırtınalar kadar taşkın, Karadeniz kadar hırçın bu mücadelede aşk, ihanet, cesaret ve gurur iç içe geçiyor. Her adımda geçmişin gölgesi ve sırları, günümüzün çatışmalarına hükmediyor. “FurTina Ardında”, sadece bir toprak mücadelesi değil; Mazinin yüküyle yaşayan insanlar, geleceği birlikte mi yoksa karşı karşıya mı inşa edecek? sorusunu soran bir hikaye.

"Önüm arkam sağım solum ebe, saklanmayan sobe" Normal bir hayat yaşıyordum, ta ki annem ve babam boşanmaya karar verip başka bir şehire taşınana kadar. Yeni okul, yeni arkadaşlar ve dopdolu bir lise hayatı bana zorlu gelirdi fakat artık daha zor olan bir şey vardı. O da oynamam gereken bir ölüm oyunuydu. Daha ilk günden yaşadığım şeyleri sindiremezken artık sınıf arkadaşlarımla birlikte bir yaşam mücadelesi vermem gerekiyordu. Peki ben buna hazır mıydım?

Hiç bilmediğiniz bir yerde, tanımadığınız varlıkların arasında bir şeytana bağlı olduğunuzu öğrenseniz, ne yapardınız? Üstelik tüm varlıkların soyu sizin elinizde olsa... Asıl soru, siz hiç bir şeytana sonunu bile bile aşık oldunuz mu? Onun ateşinde kül olacağınızı bildiğiniz halde... (KİTAP YASAL OLARAK KORUMA ALTINDADIR. KURGUSUNUN KOPYALANMASI VEYA ÇALINMASI YASAKTIR.) (Wattpadte bir milyon okunmayı aşmış, düzenlenmiş bölümleriyle buraya tekrar yüklenmiştir.)

Mafya lideri yiğit düşman olduğu mafya lideri atlasın kuzenine aşık olur ama o bunu bilmiyor...

Belki de karar vermek için çok erkendi veya geç. Her şeyin bir sebebi olmalıydı...

Kendi halinde yaşayan tıp fakültesi öğrencisi Kayra bir gün fazla miktarda paraya ihtiyacı olduğu için ek iş aramaya başlar.Arkadaşı sayesinde bulduğu tekerlekli sandalyeye bağlı bir adamın bakımını üstlenme işini başta kabul etmez fakat sonra kararı değişir. Bakacağı adam yani Doğan önceki nişanlısı yüzünden kadınlara güveni olmayan ketum bir iş adamıdır. Kader yine de ağlarını örer ve onları bir araya getirir. Peki onlar bir arada kalmayı başarabilecekler midir? "Benimle hiç konuşmayacak mısınız?" Yüzünde herhangi bir duygu belirtisi yoktu."Pekâlâ bende kendi kendime konuşurum.Yapmadığım şey değil sonuçta" yine tepki vermedi.Hep yaptığı gibi sadece yüzüme baktı.

"Vesvâs: Son Yok" adlı kitabımdaki Zühre karakterinin hikayesidir. (Kan gömleğine yapışmıştı. Titreyen parmaklarımla kumaşın düğmelerini yırtarken, bir anlığına gözlerini açtı. Bakışı, ölümün bile geri çekileceği türdendi. “Dokunma!” dedi, sesi boğuk ama kesin. Sanki her hece bıçak sırtındaydı. “Yaran kötü.” dedim. “Eğer—” “Elini çek!” Bir an bile tereddüt etmeden söyledi. Ama ben çektim mi? Hayır. Diğer eliyle beni itti. Geriye doğru sendeledim düşmemek adına... Tam o anda gözüm, yırtılan gömleğin altından görünen tenine kaydı.Dövmeyle kaplı gövdesinden sanki nereye bakacağımı biliyormuşum gibi göğsündeki dövmeye takıldı gözlerim... Karanlık tenine kazınmış bir yılan… Ve o yılanın dişlerinin hemen altına kazınmış, kanla yazılmış gibi duran bir kelime: MÂRAN.) Herşey köyde, tek odalı bir evde o zamanlar bir çok yaşıtımın hayalini bile kurmaktan çekindiği üniversite hayatına atılımım ile başlamıştı... Fakat işler hiçte istediğim gibi gitmemişti. Okumak uğruna bir çok zorluktan geçtiğim, yıllardır hayalini kurduğum ve nihayetinde okumak için gittiğim o büyük şehirde, insan tacirlerinin eline düşeceğimi bilemezdim? Bu da yetmezmiş gibi dünyanın bir diğer tarafında, koca bir şehri esir almış eli kanlı çete üyelerinin bir taht uğruna yaptıkları güç yarışlarının içine düşeceğimi de bilemezdim? Brezilya... ` Çıkış Yok ` denilen labirenti andıran bu sokaklardan çıkmanın tek bir yolu vardı. En güçlüyü bulmak ve onu yönetmek... Söylendiği kadar kolay olmayacaktı. Bulduğum gizemli kitap ve beraberinde yaptığım büyü ile ödemem gereken bir bedel olduğunu geç farketmiştim. Başıma iyi şeyler gelmemişti. Bana hiç acımamışlardı. Kimseye acımamıştım... Öldürdüğüm insanlar ve uğruma öldürülenler... Ben Zühre... O kadının deyişiyle ansızın gökyüzünde belirip tüm dengeleri alt üst edecek; Kanlı Yıldız.

Alphengard... karanlık şatonun duvarları içinde öğrenciler yalnızca iki yolda yürür: Büyücülük ya da suikastçılık. Lenora`nın sıradan hayatı, eline ulaşan mektupla tamamen değişir ve yepyeni bir dünyanın kapıları aralanır. Burası korkunç yaratıkların ve canavarların gezdiği, güç ve cesaretin sınandığı bir evren. Lenora burada yalnızca hayatı değil, kalbini değiştirecek bir aşkı ve gerçek dostluğu keşfedecek. Şimdi sıra sende. Alphengard`ın kapılarını araladın. karanlık ve gizem dolu bu dünya ya hoş geldin. hazır ol, çünkü bu yolculuk unutulmaz olacak.

Hiçbirimizin planı değildi o lanet adaya sürüklenmek. Gökyüzü fırtınayla yırtılırken, okyanus gemimizi oyuncak bir parça gibi savuruyordu. Dalga her çarptığında güvertede tutunacak bir yer daha kayıyordu elimizden. Kaptan bağırıyordu, tayfalar panik içindeydi, ama o anda anladığım tek şey vardı: kader bizi bilinmeyen bir adanın karanlığına doğru sürüklüyordu. Haritalarda adı bile geçmeyen, kimsenin yaklaşmaya cesaret edemediği, uğursuz hikâyelerle dolu bir ada… Ve fark etmeden, hayatlarımızı bambaşka bir yöne çevirecek felaket o an başlamıştı.

istihbaratta ekibiyle birlikte ajanlık yapan Deren Aktunç ve ekibinin şimdiki hedefleri Sinan Kozanlılardır. ancak bu diğerlerine benzemeyecektir. çünkü delil yetersizliğinden tutuklanamayan bu mafya adamın bilgileri oldukça gizlidir. Bu adamın şirketine gizlice sızmayı başaran Deren, Sinan Kozanlıların oğlunun asistanlığını yapmaya başlamıştır.

Yüzyılın kışı diyorlardı o seneki kışa... Yabani, bir kısrak gibi kişneyerek şahlanmış da şahlanmış alabildiğine hoyratça esiyordu poyrazı karayeli... Buzdan geceler hüküm sürerken, biri vardı yatağında ter döken. Onun adı anaydı... Yüreğine matem çökmüştü oğlu, her anacığım dediğinde. Ayağı taşa takılsa oğulların ve kızların, ne zaman anacığım deseler; her bir kelimenin hecesi kanatlanıp yol bulur ve anaların yüreğine konardı... Uyku tutmamış sabaha kadar, yasa bürünmüştü Edibe kadın. Oğlu, ateşler içinde "anacığım" diye inledikçe, anasının yüreğine kızıl oklar saplanmıştı. Biri daha vardı rüyasında kabuslar gören. Yaman`ı can evi, mahremi, sürekli kendisinden kaçıyordu... Sabah olup uyandığında bedeninde bir ağırlık vardı, elinde olsa yataktan hiç çıkmazdı. Emektar elleriyle gözlerini yokladı, gözleri hala ıslaktı. Bu yaşlarda neyin nesiydi? Sabaha kadar rüya görmüş ve rüyasında ağlamıştı ama gözlerindeki ıslaklık sanki gerçek gibiydi...

Bir sabah koşuya çıktığında ağaca asılı bir ceset bulan Kaan`ın hayatı sonsuza dek değişmiştir. Ve bu yeni hayatında üzerindeki şüpheyi nasıl kaldıracak, katili nasıl bulacaktır? İşte bunun hikayesini okuyacaksınız. Sıkı durun ve gerilime hazır olun.

Hayat bir satranç tahtasi gibi. Her bir detayı düşünmen gerekir. Seni yıldırmak isteyenler veya yoldan çıkarmak isteyenler olacaktir. Her oyuncu bir piyon. Bu oyuncular güç kazanmak için savaşıyor lakin bilmedikleri bir şey var. Şah her zaman kazanir. Yani sanirim. Belki de bu evrende kurallar farkli isliyordur.

Gelecek tarihlerde sonradan doğa üstü güçler kazanan ana karakter, Dünyada normal bir insanken kazandığı güçlerle ilgili başından geçen olaylarla içinde bulunduğu evrenden bile ayrıldığı bir yolculuğa çıkma hikayesi.

🌟 Peri Masalı Her aşk bir masaldır. Ama bazı masallar, sırlarla yazılır... Volkan, Alina’ya sadece âşık değil; ona sanki kaderinden kopup gelen bir parçayla bağlı. Gözlerinin içine her baktığında bir cennet görüyor, ama bu cennetin ortasında karanlık bir sır var. Alina`nın söyleyemediği, ama içini kemiren o şey—söyleyemediği, korumaya çalıştığı o sır—bu aşkın önünde sessiz bir duvar gibi duruyor. Volkan, kalbinin sesini dinleyip Alina’nın gerçeklerini keşfetmeye kararlı. Ama her cevap, yeni bir soru doğuruyor. Alina’nın suskunluğu, Volkan’ın kalbinde ikilemler yaratıyor. “Ya beni hiç sevmediyse?” diye geçiriyor içinden… Peki ya gerçek, düşündüğünden çok daha karmaşıksa? Aşk, cesaret ister. Sırlar, cesareti sınar. Ve bazen… En büyük savaş, kalbinle yüzleşmektir.

beğendiği kızı kaçıran mafya birşeyden habersizdir... Kızın ateş gücü var ve zaten kızda adamı kaçırma planı yapıyordu... "Ateşle oynama yanarsın" "Ben zaten ateşin ta kendisiyim" ...

Gökyüzü, son gördüğüm şeydi. Beş yaşındaydım. Annemin güven veren gülümsemesi ve babamın kahkahaları, o son araba yolculuğunun en net anılarıydı. Sonra... sadece metalin bükülme sesi, çığlıklar ve dayanılmaz bir karanlık. Gözlerimi açtığımda, bembeyaz bir odadaydım. Koma. Doktorlar, ailemi kaybettiğimi fısıldıyordu. Vücudum sargılar içindeydi ama kalbimdeki yara, hiçbir pansumanla kapanmayacaktı. O günden sonra, bir daha ne bir kahkaha ne de bir masumiyet taşıdım.

Sonunu bile bile bir yolda ilerlemek nedir bilir misiniz ? Ya da canınızı acıtacağı halde bir şeyin peşinden koşmak. Yürüdüğünüz yolu sizin seçimleriniz oluşturur. İşte Selin’de bu yolda zorluklar yaşayacak. Bakalım onun yolunun sonu nereye çıkacak.

10 kişinin ölmesiyle bir ulus sarsılıyor, Bir adam beyinlerle oynuyor. Dört kişi gerçeğin peşinde ama gerçek sandıklarından daha karanlık Hakları şahsıma aittir bu kurguda geçen olay, kişi, kurum, kuruluş gibi özellikler tamamen hayal ürünüdür gerçeklikle bir ilgisi yoktur.

Sokakta insanların yolunu değiştirdiği, ya da yüzünü bile görmek istemediği bir kadındım. Dilan Yağız... Ablasının ve annesinin yükünü omuzlarında taşıyan ve bitmek bilmeyen ızdırapları ile yürümek zorunda kalan Dilan Yağız. ....... "Bileğindeki yara izinin onun yüzünden olduğunu bilmiyor." eli cebinde Dilan`ı izlerken devam etti. "Bunu bilmeye hakkı var. onun hayatını kurtaranın da, bu yüzden aşık olduğu adamın da sen olduğunu bilmeye hakkı var." 10 Ocak 2025 Evet sevgili okurlarım yepis yeni bir hikaye ile yeniden başlıyorum. Umarım beğeneceğiniz bir hikaye daha olur.

28.09.2025`de yazıldı. Bazı insanlar birbirini bulmak için değil, zamanı sınamak için karşılaşır. İkra, 2016 yılında İstanbul’un eski bir semtinde, taşındığı dairenin tavan arasında eski bir defter bulur. Defterdeki yazılar, 1952 yılında yaşamış bir gazeteci olan Aras Demiral’a aittir. Sayfalarındaki cümleler öylesine derindir ki, İkra kendini yazıların sahibiyle tuhaf bir bağ içinde bulur sanki her satır, yıllar öncesinden ona yazılmış gibidir. Aras, zamanında doğru şeyleri yazmak için geç kaldığına inanmış bir yazardır. İkra ise, geçmişi bırakmakta zorlanan bir tarihçidir. İkisi de kendi dönemlerinde yalnızdır; ama kelimeler, aralarındaki yetmiş yıllık boşluğu aşmayı başarır. Bir defter, bir cümle ve bir rastlantı... Bazen kaderin en sessiz anında, zaman yanılır. Ve yanlış zamanda gelen biri, insanın hayatındaki en doğru kişiye dönüşür.

Üvey anne ve babasıyla ve küçük kardeşiyle birlikte yaşayan G.O.A.T, bir gün yaşadığı şehre düzenlenen suikast nedeniyle kardeşiyle birlikte kaçmak zorunda kalır. Ancak üvey anne ve babalarına ne olduğunu bilmiyorlardır. Fakat G.O.A.T küçük kardeşini korumak ve ölmemek için şehirden uzaklaşırlar. Şehrin uzağında bir ormana kaçarlar ve kaybolurlar. Ancak bir mağara bulup sığınarak içlerindeki korkuyu biraz da olsa azaltırlar. Daha sonra ise doğdukları andan beri onları gözetleyen evrenin kralı onları perişan halde bulur. Hemen ikisinide sarayına getirir ve asıl macerayı bundan sonra anlarlar.

"Gölgeler ışıksız olmaz. Sen benim ışığım oldun" Bir yüzbaşı ve bir öğretmenin aşkını anlatan bir roman. Senelerdir aşkına karşılık bulamamış bir Teğmen ve onun biricik Zeyna`sının hikayesi. Tarık ve Bige`nin aşık olup bunu birbirine itiraf etmeye çalışmalarının yanısıra Serdar`ın; buzlar kraliçesi sevdiği, biricik Çimen gözlü`sü, Zeyna`sına kavuşmaya çalışmasını okumak için acele edin.

"Öldürsene Beni" Bazen yaşamak, ölmeyi dilemekten daha ağırdır. Bir mesajla başladı her şey. Bir kadın, yaşamakla ölmek arasında sıkıştı. Bir adam, ölümü sunarken yaşamayı öğretmek istedi. Herkese ölüm kokarken kadına yaşam olmak istedi. Peki bu istek gerçekleşecek mi? Bade ve Kılıç. Bu ölüm kokan hayata doğan iki insan. Hayatları, ölüme yalnızca bir nefes uzaklıkta. Oyunların ve entrikaların ortasında, her adım zehirle çizilmiş. Bu oyunda sağ kalmak istiyorsan... sen de oynayacaksın. Unutma kızım, bazen yaşamak için önce yanman gerekir. Bade Araz, yanan kelebek. Göz göre göre yakılan bir kalbin isyanı. Unutma kelebeğin her kanat çırpışı ölüme bir adım daha yaklaşması Kılıç Alpacı, ölüm kokan adam. Elleri ölüm kokan adam yaşatır mı kelebeği Cehennemde geçen bir masalın başrolündeki adam size ateşten başka ne vaadebilir ki? Zehirle mühürlenmiş bir öpücük, kanla yazılmış sadakatler ve yanmak pahasına özgürleşen bir kadın. Bu hikâyede herkesin bir oyunu var. Ama unutma… bazı oyunlar sadece hayatta kalmak için var Bu bir aşk değil, bu bir hayatta kalma savaşı. Ve karanlığın ortasında yanan bir sorunun cevabı var mı? Bir bataklıkta insan temiz kalır mı?

“Her adım bir plan, her plan bir tehlikeydi.” Karanlık bazen bir sokak köşesinde gizlenir, bazen de insanın kalbinde. Beş yabancı… Beşi de geçmişinden kaçarken, aynı karanlığın içine düşmek üzere. Birbirlerine güvenmemeleri gerekiyordu, ama başka çareleri de yoktu. Her biri bir şey saklıyor, her biri bir adım önde olmaya çalışıyor. Kimse kim olduğunu tam olarak anlatmaz, kimse ne aradığını dürüstçe söylemez. Her biri bir sır taşır; o sır, diğerlerinin hayatına mal olacak kadar tehlikelidir. Adım adım örülen bir planın içinde, dostla düşman arasındaki çizgi bulanıklaşır. İhanet, aşk kadar yakıcı; intikam, adalet kadar karmaşık hale gelir. Karanlığın içinde herkes bir piyon, ama biri oyunun ustasıdır. Ve oyun başladığında artık geri dönüş yoktur… İhanet, bir refleks; vicdan, lüks bir aksesuar; aşk, ölümle eşdeğer bir risk. Ve sonunda sadece biri hayatta kalacak. Ama kazanan bile kaybedecek… Karanlığın Piyonları; kimsenin masum olmadığı bir oyunun en sessiz çığlığı.