“Kader bizi tekrardan karşılaştırır umarım günışığı” “Artık kader bile bizi tekrardan karşılaştıramaz.”

545*******: Siz kimsiniz? Siz: AY SONUNDA Siz: Ay bi sakin olim öhm (Gönderilmedi) Siz: AY NE DİCEM Kİ (Gönderilmedi) Siz: Ne dicem bilmiom nası başlim?? (Gönderilmedi) Siz: Eşarbını yan bağlama Siz: Eşarbını yan bağlamağğ Siz: Ben söyleyim sen ağlama 545*******: ??? Kendini her an garip bir şekilde nezarethanede bulan kız, ve adalet peşinde koşan bir adam... Not: Her şey kurgudur. Argo, şiddet ve olumsuz örnek olabilecek davranışlar içerir. Şimdiden iyi okumalar:)

Ailelerin sayesinde yapılmış bir evlilik, ne kadar sabrımı sınayabilirdi diye düşünüyordum. Sonuçta basit bir evlilikti. Evleneceğim kişiyi bir ev arkadaşı olarak görürsem sorun yoktu. Tabii bu "Sorun yoktu," cümlesinin geçerliliği, evleneceğim kişinin nişanımızı atan Altay Yiğit olduğunu öğrenene kadardı.

Arven - Sayılar hiç bir zaman ifadesiz olmaz. 8~🐍 Niva - Ben geç gelirim ama yerinde dokunurum.

İmkansız aşktan doğan mükemmel aşk… Belki de umut gelecek sayfadadır. Ayrılığı hiç düşünmezken aldatıldığımı kabullenmek kolay olmadı. Yıllar sonra hayat bizi yeniden bir araya getirse de evlendiği gün kalbimde ölmüştü. Hayat iki seçim arasında ya geçmiş ya gelecek peki sen hangisini seçerdin ?

Bazen en büyük sır, en yakında olandır. "En kötüsüde ben senin aşkından ölürken senin hiçbir şey bilmiyor oluşun!" Gerçeklerin, rollerden daha ağır bastığı bir hikaye...

büyük düşmanın… seni en derin yerinden yakar. Ben ona güvenmedim. O bana inanmadı. Ama kader, ikimizi aynı masaya oturttu. Aynı lanetin içine. Aynı karanlığın ortasına. Ben, Slytherin’in sessiz öfkesiyim. O, Malfoy soyadının yüküyle büyümüş bir lanetli prens. Ve biz, birlikte yanacağız.

“Geceyi seviyordum, ama karanlıktan korkardım. Yine de gece sanki yaşıyormuşum gibi hissederdim. Gündüzü sevmezdim, ama aydınlık korkularımı yok ederdi. Yine de gündüz gerçek değilmişim gibi hissederdim. Ben, Gündüz sırf aydınlık için gerçeklikten uzaklaşmadım. Geceyi, sırf karanlığı için terk etmedim.” Dora, diğer adıyla V, hayatını hep seçim yaparak geçirdi. Bu döngüyü kıramazdı. Bir yanda aile dediği arkadaşları, bir yanda onu en başından beri koruyan ve sahip çıkan Ghostface. Ghostface ona ‘V’ dedi, arkadaşları ise ‘Dora’. İkileme düştü, kararsızdı. Arkadaşlarının canı elindeydi, dediği tek kelime onları yok edecekti. “Sana ölüm yeminim var, Ghostface. Nefesimle de, cesetimle de seninim.”

O da gülümseyince daha önce fark etmediğim gamzeleri ortaya çıktı. Şaşkınlıkla bakakalırken gülüşüm duruldu. "Ne oldu?"diyip kıkırdadı. Parmağımı yanağıma koyup gamzem varmış gibi işaret ederek "Gamzelerin var" dedim. "Bu iyi bir şey mi?"diyip bana sorarcasına baktı. "Yeni fark ettim de","Bence güzel bir şey "dedim. ...

Kitap ağır psikolojik travmalar, korku, gerilim, sex, yaş farkı ve bir cok kötü örnek içermektedir. Ölülerin sesleri ve yalvarıslarını duymaya başlasanız ne hissederdiniz? Zamanın bozulduğu bir yerdeydiler. Mekân belirsiz, ışık sönük, ama aralarındaki gerilim keskin ve kaçınılmazdı. Ayla arkasını döndüğünde Deniz çoktan oradaydı; gözleriyle değil, varlığıyla dokunuyordu. Havası ağırdı odanın—istenmiş, bastırılmış, artık taşamayan arzuların kokusu vardı havada Sıcaklıkları çarpıştı, dizleri arasına girerken Ayla başını geriye yasladı, bir iniltisi karanlığı yırttı. T-shirt`ü yukarı sıyrıldı, iç çamaşırının lastiği parmaklarının altında esnedi. Rüya olsa da, her temas gerçek gibiydi; ıslak, yakıcı, sürtünmeli. Onun içinde kaybolmak değil, ona çarpmak istiyordu—sert, hızlı, sarsıcı. Ayla bacağını onun beline sardığında, her şey artık sadece hareketti—birbirine çarpan bedenler, seslerin karıştığı bir tempo. Rüyada zaman yoktu ama bedenler sabırsızdı. Deniz, Ayla’nın boynuna eğildiğinde teni titredi, öpüş değil, ısırıktı bu; sahiplenici, aç, delice

Bu bir düşmandan aşka hikâyesi değildi. Bu tam da iki düşmanın hikâyesiydi. Karacaoğlu aşiretinin hanımağası Arjin Karacaoğlu Kandemir aşiretinin ağası Civan İlyas Kandemir. (...)Babamdan aldığım ani bir telefonla Mardin`e geldim. Tüm yol boyunca kötü bir şey olmaması için dua etmiştim. Konağa girdiğimde direkt olarak babamın yanına gittim. Elini öptükten sonra sarıldık ve yanına oturdum. "Nasılsın güzeller güzeli kızım?" "İyiyim babacım. Asıl sen nasılsın? Acil gelmemi istemişsin neler oluyor? Ters bir şey yoktur inşallah." Başını olumsuz anlamda sallarken gülümsemesi devam ediyordu. Eli saçlarıma gitti ve okşamaya başladı. "Ben bir karar aldım kızım(...)

"Özgürlük bazen bir maskenin arkasında başlar" Ama maske takılıyken işler ne kadar karışabilir? Bir kölenin hanımı ile yer değiştirmesi, Bir kızın özgürlük mücadelesi, dışarıya açılan duyguları... ..... Burada hapis kaldığınız süre boyunca insan yerine konulmazsınız. Buradaki çocukların kaderi çoktan bellidir. ...... —"Sen o kızsın?" Sesi emin olmak ister gibiydi ama zaten emindi de. Sıha başını hafifçe eğdi. —"Ben Elira Sıha. Kasaba kurumundan Huben Eyaleti adına alındım." ............... " O kapıların anahtarını sana vermeyi teklif ediyorum.”.... ........ Kapak tasarımında chatGpt`den yardım alınmıştır.

Gökyüzünde bir tuhaflık vardır. Güneş tutulmuş ama bu tutulma bir türlü bitmek bilmemektedir. Dünya sonsuz karanlığa bürünmüş gibi göründüğünden "kıyamet geliyor." Adı altında ülkeler birbirini bombalamaya başlar. Bu sırada gökyüzüne olan merakı yüzünden sürgün edilmiş bir adamın kızı olan Neris kendini nefret ettiği askeriyede bulur. Teğmen Efken Yusuf Gevheri`nin korumasınında babasını bulmak ve abisini askeriyeye getirmek için bir yem olarak kullanılır. Uzun bir yolculuk 001 Yokediş Timini beklemektedir. Neris bu süreçte sevilmeyi öğrenirken, Efken sevmeyi öğrenecektir.

Ölüm neydi? Bir kurşun yarası? Aşk acısı? Umutsuzluk? Yalnızlık? Hiçlik? Ölüm terk edişti, bir vedaydı. Son bakıştı, son görüş, son hissedişti. Son nefesti. Yeryüzünde yaşadığınız son acıydı. Ölüm, sondu. Her şeyin sonuydu. Ölüm; yürekte oluşan o boşluktu... İyi okumalar... Not: Kitapta geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. 18 yaş ve üzeri için uygundur. Şiddet, argo, korku ve olumsuz örnek oluşturacak davranışlar içerir. Okuduğunuz için teşekkür ederimm:))

Güzel bir gerçek ailem kurgusuuu belki diğer gerçek ailem kurgularından farklı olabilir...❤️

Belki Öpersin Kirpiklerimden... Bir şehit kızı İzel Alaca ve ablasını korumak için güçlenme hayalleri kuran Kubilay Kandemir... Hayatı delicesine yaşayan İzel Alaca ve delilerin kökünü kazıyan Kubilay Kandemir... İlacını bulamayan İzel Alaca ve yaralara merhem olan Kubilay Kandemir... Bu, bir yazar ile askerin hikayesi... Bu, İzel Alaca ve Kubilay Kandemir`in hikayesi... " Kirpiklerinden öpeyim mi, İzel? " " Olmaz, bizde kirpikten öpmek evlenme teklifi anlamına gelir. Sadece kocamın öpmesine izin veririm. " ~~~~~~~~~ " Artık öpebilir miyim kirpiklerinden, İzel? " " Artık öpebilirsin, Kubilay. " NOT: KİTAPTAKİ TÜM OLAYLAR HAYAL ÜRÜNÜ OLUP GERÇEK OLAY, KURUM VE KİŞİLERİ YANSITMAMAKTADIR!

İlk kurgumu yazıyorum, biraz acemiyim. Hikayeye bir göz atıp yorum bırakırsınız çok sevinirim <3.

Uzun yıllardır içinde birçok cadının , büyücünün yaşadığı bir kasaba. Arazi. Yıllar önce bir cadı tarafından yapılmış bir büyü sonucu , bir takım güçler kazanmış olan altı kişi. Onlar kendilerini keşfetmeye başlamışken , bir yandan da onları bekleyen tehlikeyle karşı karşıyadırlar. Ölüm tehlikesi.

Acılarıma Peri ismi ile yazılan ilk kitaptır

Hayat`ın sakin ve asayol hayatı sadece müzik ve kitaplardan ibaretti. Ta ki `Napıyonuz Lan` adlı gruba alınıp başka biriymiş gibi davranmaya başlayana kadar. Orada yaşadığı arkadaşlıklar hayatına nasıl etki edecekti.

Kitap +18 ögeler barındırıyor. Güçlü kadın kitabı sevenlere tavsiye ederim. ~Alita~ Eğer ki herkesi yakan ve öldüren bir zehir isen kendi panzehirini üretmeye mahkumsun... Yangına yürümekten korkmuyordum, bu evrendeki tek yangının ben olacağıma yemin etmiştim... Bir ayaz esecek bir çok şeyi yıkacak ama an gelecek ki güneş kadar yakıcı bir engele takılacak. O ayaz o sıcakta öyle bir yanacak ki kendi soğukluğunu unutacak. Herkesi yakan güneş ayazı üşütecek herkesi üşüten ayaz bir güneşi ısıtacak....

17 yaşında hayatını kendi başına yaşamak isteyen ama sürekli birileri tarafından korundu. Hayata tek atılmak isteyen o kız büyüdükçe meslek sahibi oldu ve hayatın gerçek zor güçleriyle karşılaştı, ve bu zorluğa dayanamayan kız başta kendinden sonrada herkesten kurtulmak için yollar aradı

Efsa, okulun futbol kız takımına son dakika dahil olduğunda tek derdi, öğretmeni üzmemekti. Ama ne oyunu ciddiye alıyordu ne de takım arkadaşları onu. Ta ki sahaya adım atıp, istemeden de olsa dikkatleri üzerine çekene kadar. O, aslında hep sahne arkasında kalmayı seven, fotoğraf çekmeyi tercih eden biriydi. Ama bu kez kadrajın dışındaydı. İl maçlarına, basın duyurularına, sosyal medya hikâyelerine ve en beklenmedik anda, Baran Kahar`ın dikkatine düştü. Baran; futbol takımının yıldızı, Recep Hoca`nın gözdesi ve belki de en büyük sürprizi. Onun attığı bir story, Efsa’nın görünmezliğini sona erdirir. "Devre Arası", kalabalığın içindeki iki yalnız sesin birbirini bulma, sınırları zorlama ve kendi oyunlarını yeniden yazma hikâyesi. Çünkü bazen maçın en kritik anı, topun oyunda olmadığı o kısa sürede yaşanır.

𝐄𝐥𝐥𝐞𝐫𝐢 𝐛𝐨𝐲𝐧𝐮𝐧𝐝𝐚𝐤𝐢 𝐚𝐭𝐤ı𝐧ı𝐧 𝐮𝐜̧𝐥𝐚𝐫ı𝐧𝐚 𝐮𝐳𝐚𝐧𝐝ı. “𝐁𝐞𝐧 𝐬𝐚𝐧𝐚 𝐧𝐞 𝐝𝐞𝐝𝐢𝐦?” 𝐝𝐞𝐝𝐢𝐠̆𝐢𝐧𝐝𝐞 𝐚𝐲𝐧ı 𝐬𝐚𝐧𝐢𝐲𝐞𝐥𝐞𝐫 𝐢𝐜̧𝐞𝐫𝐢𝐬𝐢𝐧𝐝𝐞 𝐛𝐨𝐲𝐧𝐮𝐧𝐝𝐚𝐤𝐢 𝐚𝐭𝐤ı𝐲ı 𝐛𝐞𝐧𝐢𝐦 𝐛𝐨𝐲𝐧𝐮𝐦𝐚 𝐲𝐞𝐫𝐥𝐞𝐬̧𝐭𝐢𝐫𝐝𝐢. 𝐀𝐭𝐤ı𝐧ı𝐧 𝐮𝐜𝐮𝐧𝐝𝐚𝐤𝐢 𝐩𝐮̈𝐬𝐤𝐮̈𝐥𝐥𝐞𝐫𝐞 𝐩𝐚𝐫𝐦𝐚𝐠̆ı𝐧ı 𝐝𝐨𝐥𝐚𝐲ı𝐩 𝐚𝐭𝐤ı𝐲ı 𝐬𝐞𝐫𝐭𝐜̧𝐞 𝐤𝐞𝐧𝐝𝐢𝐧𝐞 𝐜̧𝐞𝐤𝐭𝐢. 𝐁𝐮 𝐡𝐚𝐫𝐞𝐤𝐞𝐭𝐢𝐧𝐝𝐞𝐧 𝐝𝐨𝐥𝐚𝐲ı 𝐛𝐞𝐝𝐞𝐧𝐥𝐞𝐫𝐢𝐦𝐢𝐳 𝐛𝐢𝐫𝐛𝐢𝐫𝐢𝐧𝐞 𝐜̧𝐚𝐫𝐩ı𝐬̧𝐦ı𝐬̧, 𝐲𝐮̈𝐳𝐥𝐞𝐫𝐢𝐦𝐢𝐳 𝐛𝐢𝐫𝐛𝐢𝐫𝐢𝐧𝐞 𝐲𝐚𝐤𝐥𝐚𝐬̧𝐦ı𝐬̧𝐭ı. 𝐆𝐨̈𝐳𝐥𝐞𝐫𝐢𝐦𝐢𝐧 𝐢𝐜̧𝐢𝐧𝐞 𝐛𝐚𝐤𝐚𝐫𝐤𝐞𝐧 𝐝𝐞𝐯𝐚𝐦 𝐞𝐭𝐭𝐢: “𝐁𝐞𝐧𝐢𝐦𝐥𝐞 𝐜̧𝐚𝐥ı𝐬̧𝐭ı𝐠̆ı𝐧 𝐬𝐮̈𝐫𝐞𝐜𝐞 𝐤𝐢𝐦𝐬𝐞𝐧𝐢𝐧 𝐬𝐞𝐧𝐢 𝐮̈𝐳𝐦𝐞𝐬𝐢𝐧𝐞 𝐢𝐳𝐢𝐧 𝐯𝐞𝐫𝐦𝐞𝐲𝐞𝐜𝐞𝐠̆𝐢𝐦, 𝐛𝐮 𝐤𝐢𝐬̧𝐢 𝐛𝐚𝐛𝐚𝐧 𝐛𝐢𝐥𝐞 𝐨𝐥𝐬𝐚 𝐝𝐚…” 𝐀𝐭𝐤ı𝐧ı𝐧 𝐛𝐢𝐫 𝐝𝐢𝐠̆𝐞𝐫 𝐮𝐜𝐮𝐧𝐮 𝐝𝐢𝐠̆𝐞𝐫 𝐞𝐥𝐢 𝐢𝐥𝐞 𝐭𝐮𝐭𝐚𝐫𝐤𝐞𝐧 𝐛𝐨𝐬̧𝐭𝐚 𝐤𝐚𝐥𝐚𝐧 𝐞𝐥𝐢𝐧𝐢 𝐨̈𝐧𝐮̈𝐦𝐞 𝐝𝐮̈𝐬̧𝐞𝐧 𝐩𝐞𝐫𝐜̧𝐞𝐦𝐞 𝐮𝐳𝐚𝐭𝐭ı. 𝐊𝐮𝐥𝐚𝐠̆ı𝐧ı𝐧 𝐚𝐫𝐤𝐚𝐬ı𝐧𝐚 𝐬ı𝐤ı𝐬̧𝐭ı𝐫𝐝ı 𝐩𝐞𝐫𝐜̧𝐞𝐦𝐢. “𝐈̇𝐬𝐭𝐞𝐫𝐬𝐞 𝐝𝐚𝐯𝐚 𝐞𝐭𝐬𝐢𝐧, 𝐢𝐬𝐭𝐞𝐫𝐬𝐞 𝐝𝐨̈𝐯𝐬𝐮̈𝐧. 𝐀𝐦𝐚 𝐤𝐚𝐫𝐬̧ı𝐬ı𝐧𝐝𝐚 𝐛𝐢𝐫 𝐦𝐚𝐟𝐲𝐚 𝐨𝐥𝐝𝐮𝐠̆𝐮𝐧𝐮 𝐛𝐢𝐥𝐦𝐢𝐲𝐨𝐫.” ~~ Küçükken yaşadığı olayların hâlâ etkisinde kalmış olan Gülüş, kendine düşman bellediği Taylan`dan bir teklif alır. Teklifi kabul eden Gülüş, Taylan`a karşı hissettiği duygular yoğunlaşır ve Taylan`a tutulur. Taylan ise ona ezelden beri âşıktır. Bu ikilinin arasındaki çekim ise etrafındaki herkesi etkiler. Önlerinde ise ucu bucağı gözükmeyen bir yol vardı; Sevmek. Ya önlerindeki yolu takip edip seveceklerdi, ya da yoldan sapıp çamura batacaklardı. Peki onlar, hangisini seçecekti? Not: Kitaptaki kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Şiddet, korku ve olumsuz örnek oluşturacak sahneler içerir. Şimdiden iyi okumalarr:))

Bazı kahramanlar kılıç taşır. Bazıları kurşun yağdırır. Bizimkiler mi? Dürüm sarar, kahkaha atar, kürek sallar ve şehirleri yakar. Bu hikâye, kahkahaların kurşunlardan daha ölümcül olduğu bir şehri anlatıyor. İhanetle, kanla, ama hep bir kahkahayla yazılan bir hikâye bu. Tunahan... Şehrin en şakacı, en ölümcül, en kahkahalı tetikçisi. Yanında bomba manyağı Serdar, kürek sevdalısı Tosun ve strateji ustası Yusuf var. Ve tabii, gölgelerden sızan eski bir hayalet: Valeria. Aşk var mı? Var. İhanet var mı? Dibine kadar. Kahkaha var mı? LAN TABİİ Kİ VAR! Bu şehir kanla yazıldı. Dürümle taçlandı. Ve kahkahayla hüküm sürdü. Eğer hayatın seni köşeye sıkıştırdığı bir anda gülmeyi unutursan, sana bir dürüm fırlatacak ve kulağına fısıldayacaklar: > "Kahkaha atmayan şehirler çürümeye mahkumdur." Hoş geldin Dürüm Krallığı`na. Sana kahkahaların en kanlısını vaat ediyoruz. Ve unutma... Son gülen, en kanlı güler.