Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu Stefan Zweig`in kitabından esinlenerek yazılmıştır. Biraz benziyor gibi ama değil :/ Mektubu alan kişi erkek yazan kişi kızdır. (Psikolojinizi batıracam bilginize ;D) ``Yıllar sonra eve dönmüşsünüz sıradan bir insansınız(erkeksiniz) ve bir sorundan dolayı şehir dışındaydınız ama döndünüz. Döndüğünüzde evi temizlemek istediniz ne olur ne olmaz diye tüm eşyalarınızı ayıklarken rengi sararmış bir zarf buldunuz muhtemelen 6-7 yıllık bir zarf hiç açılmamış. Merak edip açmak istersiniz ama 8-9 sayfadır. Zarfın göndereni belirsizdir ne bir adres ne bir resim ne de bir isim. İlk başta okumaya üşenirsiniz ama merakınıza yenik düşüp okumaya başlarsınız.``

Ölümün ucunda tetikte bekleyen iki kişiydiler onlar. Ruhları kana bulanan iki kişi... İki ajan... Venom... Her zaman zehrini akıtırdı Venom. Düşmanına mislini yaşatırdı her zaman. Elindeki tabancayla bir bütündü neredeyse. Ruhu kabullenmişti. Beyni kan görmeye alışmıştı. Ve kendini bulduğu o gün... Bir yemin etti. Şehri karanlığa mahkum eden her bir kişiyi kana bulayacaktı. Karanlık şehre ışık olacaktı. Sırt sırta verdiği o kızla... Papatya`yla... Kahkahasını eksik etmeyen biriydi Papatya. Düşmana kahkalarıyla korku salardı. Sessiz ve derinden klişesinin tam aksine o... Gür kahkahalarıyla düşmana kendini belli ederdi... Kurşunlardan kendi teknikleriyle kurtulurdu... Ve silahı düşmanının kafasına dayadığı an şöyle fısıldardı... "Papatyalar ölüm kokar." Ardından sonunu getirirdi. İşte ikisinin amacı da buydu... Bu karanlığa mahkum olan şehre ışık olup aydınlatmak. Ve bunun için gerekirse ölüme bile yalın ayak yürürlerdi. Venom ve Papatya olarak...

Önsöz Gece, bazen gerçeği saklayan bir örtü değil… Onu en çıplak haliyle gösteren bir aynadır. Bu hikayede hiçbir şey ilk bakışta göründüğü gibi değildir.Bir pencereden dışarı bakarken, aslında insan kendi içinin karanlıklarına bakar.Sessizce kazılan bir çukurun sesi bazen topraktan değil, zihnin derinliklerinden gelir.Ve bir yabancının gölgesi, insanın kendi gölgesine her zamankinden daha çok benzer. Karanlıkta Kazılan, bir insanın gecenin içinde gördüğü tek bir anın,yavaşça çözülen bir düğüme dönüşmesini anlatır.Gerilim, bu kitapta yalnızca dışarıda değil,odanın içinde, zihnin kıyılarında ve en çok da geçmişin fısıltılarındadır. Her sayfa, ışığın yetmediği bir yere doğru bir adım daha attırır.Ve o adımlar sonunda insan şunu fark eder.Bazen en tehlikeli kazı, toprağa değil… İnsanın kendi içine olandır.

istihbaratta ekibiyle birlikte ajanlık yapan Deren Aktunç ve ekibinin şimdiki hedefleri Sinan Kozanlılardır. ancak bu diğerlerine benzemeyecektir. çünkü delil yetersizliğinden tutuklanamayan bu mafya adamın bilgileri oldukça gizlidir. Bu adamın şirketine gizlice sızmayı başaran Deren, Sinan Kozanlıların oğlunun asistanlığını yapmaya başlamıştır.

İki kişi düşman olur sonrada asik olurlar

"Zaman, yalnızca saatlerde mi saklıdır?" Zeynep, İstanbul Üniversitesi’nde tarih okuyan sıradan bir öğrenciydi. Ta ki Süleymaniye Kütüphanesi’nin tozlu raflarında, el yazması bir kitapta gizlenen mühür onu başka bir yüzyıla çekene kadar. Gözlerini açtığında artık ne kütüphanedeydi… ne de kendi zamanında. Karmaşık entrikaların içinde, geçmişin gölgeleri arasında kim olduğunu ve neden orada olduğunu sorgularken, kader ona hiç ait olmadığını sandığı bir rol biçmişti: Bir suikastçının kimliği. Ama Zeynep’in bildiği tek bir şey vardı: Tarih yazılmış olabilir ama henüz bitmedi. * Kitapta geçen kişiler ve olaylar tamamen hayal ürünüdür.*

Bazı aşkların başı mutluluk, sonu ise yalnızca acıdır. Bizi ayıran sınırlar çizgilerle değil, silahların gölgesiyle çizildi. O, vatanı için savaşan bir askerdi; ben, karşı tarafın kılıcıyla yürüyen bir düşman… Ama kalplerimiz, cephelerin ötesinde buluşmuştu. Gizli umutlarımız vardı; birbirimize dokunamadan büyüyen bir sevda. Savaş, aşkı sınadı ve bizi kaçınılmaz sona sürükledi. O gün, sırtını bana döndüğünde… tek seçenek kalmıştı: ihanetle yüzleşmek. Tetiğe bastığında ikimiz de düştük. Kan, toprakla buluştu; gözyaşları sessiz kaldı. Ne kazanan vardı, ne de affedilen. Sadece iki yorgun kalp… Ve bir tek gerçek kaldı geriye: Bazı aşkların bedeli kanla ödenir, kefareti ise gözyaşıyla. ---

“Bu hikayeyi başlatmayan ben olabilirdim ama bitiren kişi kesinlikle ben olacaktım.”

Bir fırtınayla açıldı kapı. Selim elindeki kitabı bıraktı. Diğer hikâyelerden alakasını kesecek efsunlu bir okyanusa düştü. Korkusu boğulmak değildi. Okyanusun yalnızlığına üzüldü sadece. Ve kıyılarında gezinmeye hevesliydi. Sağanak yağmura, karanlık geceye rağmen...

Her şey normal düzeninde ilerler ama her normal bir gün anormale döner. 〄 Her şeyin bir düzeni vardır, bir ilki bir sonu vardır. Her durumun da bir açıklaması vardır. Öyle olmalıdır. Öyle olmalıydı. Elimde kaç dakikadır tuttuğumu bilmediğim kağıdı tekrar açıp okudum. Sertçe yutkundum. Bu el yazısı abime aitti, biliyordum ama neden böyle bir şey yazdığını ve nereye kaybolduğunu bilmiyordum. Benden yardım istiyordu, hayır benden değil. Benden birine ulaşarak yardım etmemi istiyordu. Saçmaydı. Ulaşmamı istediği kişi abimin yıllarca yakın arkadaşı olup daha sonra düşmanı olan kişiydi. Neredeyse 8 yıldır görmediğim o kişiydi. En yakın arkadaşı ama sonradan en azılı olan düşmanı... Kartlar yeniden dağıtılacaktı ya da çoktan dağıtılmış ve en sondaki zor olan bana kalmıştı.

20 yaşında bir üniversite öğrencisi olan Esin Mila, hayatını hep arka planda kalarak yaşamıştı. Dışlanmış, istenmeyen biri haline gelmişti. Ve bir gün... Gördüğü bir haberle bütün hayatı yeniden şekillenmeye başladı. Gördüğü o haberin bütün hayatını değiştireceğini bilmiyordu... Bu onun kendini tanıması için ilk adımıydı. Ve içinde tek bir soru dönüp dolaşıp duruyordu: Ben kimim?

Sizler için kitap kapağı yapıyorum

Taşacak Bu Deniz dizisinin hayran kurgusu.

Belki de aşk, kaçarken bile aynı yöne giden iki yabancının farkında olmadan birbirine dönüşme hikâyesidir. Kaçışların kaderle kesiştiği bu yolculuğa hazır mısın?

Kitaplarınızı önericem ama kurallar olucak kurallar kısmını ilk bölümden ulaşabilirsinizz

Ailesindeki herkesi korkunç bir ölümle kaybedip, Dayısının evinde yaşamaya başlayan Kumsal, içindeki dertlerden dolayı herzaman gittiği yere, bir sahile gitmişti. O sahilde neler yaşana bilirdi? Hayat ona kötü bir oyun oynuyordu. Bir intikam evliliği yapan kumsal hayatında ilk defa bir kişiye güvenmiş, ona kapılarını açmıştı. ismi gibi soğuk Karadeniz gibi hırçın bir adama güvenip, onunla beraber yol kat eden kumsal. Girdiği bu yolun nereye çıkacağını bilmiyordu.

İki Cumhuriyet Savcısı`nın çocukluktan gelen bağı ve aralarına giren mezarlar, duvarlar, dikenli yollar.. ᴏ̈ʟᴍᴇᴋ ɪ̇sᴛᴇᴍɪʏᴏʀᴜᴍ sᴏɴ ʏᴇᴍɪɴ-ᴀşᴋ ʜɪᴋᴀʏᴇsɪ- ɪ̇sɪᴍsɪᴢ ɢᴏ̈ᴢʟᴇʀ-ᴛᴇxᴛɪɴɢ ᴘᴀʀᴍᴀᴋʟıᴋʟᴀʀ ᴀʀᴅıɴᴅᴀ şᴀʀᴋı ᴏ̈ɴᴇʀɪʟᴇʀɪ 𝟺𝟿𝟽 ᴋᴍ-ᴛᴇxᴛɪɴɢ ɴᴀᴘıʏ`ᴏsᴜɴ ᴍᴇsᴇʟᴀ-ʏᴀʀı ᴛᴇxᴛɪɴɢ ʙᴏᴋs ᴛᴏʀʙᴀsı-ᴛᴇxᴛɪɴɢ ᴀᴋıʟsıᴢ ɪʟᴇ ᴋᴀʟᴘsɪᴢ-ᴛᴇxᴛɪɴɢ sᴇɴ ʙɪʟᴍᴇᴢsɪɴ-ᴛᴇxᴛɪɴɢ ᴀʏ ʏᴜ̈ᴢʟᴜ̈ᴍ-ʏᴀʀı ᴛᴇxᴛɪɴɢ Kitaplarımı okumanızı öneririm. İyi okumalarrrr.

📕Bu kitap wattpad`da 2023 yılında yazıldı 3 bin okunma aldı.🎯🍯 Kahramanmaraşlı olan, Mavi köy kasabasında yaşayan, Tarık’ın üç arkadaşının şaka yoluyla bir arı fabrikasına kapatmasıyla, mutasyona uğrayan Kraliçe Arı’nın Tarık`a aşık olmasının sonucu onu arı yapmak istemesiyle ve onu sokmasıyla ve özel güçlere kavuşmasının ardından `ARITÜRK` olmasını konu alan bir Kitap.🐝🇹🇷 Novella kategorisinde.✨️ 🇹🇷Gençlere uygun kitaptır.📕 ⚠️Yazar Furkan Özkan’dan Eserimin kopyalanması ve çalınması durumunda her türlü yasal hakkımı kullanacağım. Telif hakkı yasa kuralına dayanarak.⚠️

Sabahın o gri sessizliği okulun bahçesine çökmüştü. 12/B, her zamanki gibi gürültülüydü — ta ki çığlık duyulana kadar. Bir öğretmen gelmez, bir görevli yere yığılır, bir zil çalmaz. Ve o andan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmaz. Emir disiplinin, İmge ise kaosun temsilcisiydi. Ama o gün, ikisi de anlamadı: bazen kurtuluş, sadece sessiz kalmak değildir… Çünkü okulun içinde bir şey vardı. Görünmeyen, ama hissedilen. Ve her dakika, bir başkası değişiyordu. Telefonlar sustu. Kapılar kilitlendi. Dış dünya unuttu. 12/B artık kendi kabusunun içinde sıkışmıştı. Son zil hiçbir zaman çalmayacak. Çünkü bazı dersler, asla bitmez.

Şahsımca edebi ve ahlaki olmayan kitapları eleştiriyorum.

Kitaplarımla ilgili duyuru yaptığım kitaptır. Ana hesabım @zeze_n_u

15 yaşındaki Lina, okulda içine kapanık biri olarak tanınır. Fakat kimse onun geceleri bir takma adla sosyal medyada şiirler ve duygusal yazılar yazdığını bilmez: ✨ @DuygusalKalem ✨ Bir gün yazılarından biri okulda viral olur. Herkes bu gizemli kişinin kim olduğunu konuşur. Lina, hem kimliğini gizlemeye çalışır hem de yazılarının bir öğrenciyi olumlu etkilediğini fark eder. Yeni arkadaşlar edinir ve bir kitap yazmaya karar verir...

☆☆☆☆ Lise son sınıf öğrencisi genç bir kız ve bir aşiret ağası. Birbirlerinden habersiz yüreklerinde yeşerttikleri sevdaları... Şanlıurfa topraklarında yaşanan masalımsı bir aşk hikayesi. Yakıp yıksa bile bir adamın sevdası bu kadar güzel ve özel olabilir miydi?... Yaşanan onca zorluklara rağmen bir sevda böylesine güzel yaşanabilir miydi? Ey benim yürek sızım, cananım, sevdam Şanlıurfa toprakları şahidim olsun ki seni yüreğime sultan eyledim... Ben Boran Mertoğlu yüreğinde küçücük bir kadına kocaman sevda besleyen bir aşiret ağası, ruhuma sevdasıyla deva olacak küçük, masum bir kadına tutuldum... Küçük bir kadının aşkı ne kadar yakıcı olabilirdi? Sevdiği adama imkansız gözüyle bakarken ve onu imkansızım diye severken, kader onlara nasıl bir sürpriz hazırlıyordu? Ben Menekşe yüreği çölde kalmış bir yolcu, sonbahar da hoyrat rüzgarda kuru bir yaprak, solmuş bir çiçek gibiydim takii o gece karası gözleri görene kadar işte o gün ben yeşerip bir çiçek oldum ve o benim can suyum oldu...

SİZ: Uraz, SİZ :Hiç duydun mu gözyaşı şişesini?Bugün gittiğim müzenin müdürüyle biraz konuştum o anlattı. SİZ:Eskiden insanlar, söylenemeyen acılar için küçük bir şişe saklarmış. Her gözyaşını içine damlatırmış, konuşmak yerine ağlarmış. Çünkü bazı kelimeler ağırdır, bazı duygular ise sessizdir. SİZ : Ben de böyle bir şişe hayal ediyorum bazen. SİZ :İçinde bir şey yok gibi… ama aslında dolup taşıyor. SİZ: Belki biri birini çok sevmiştir, ama söyleyememiştir. Belki yanında gülümsemiş, ama içinden bin parçaya bölünmüştür. Ve her susuşunda bir damla daha bırakmıştır o hayali şişeye. SİZ : İşte o şişe, benimle yaşıyor. SİZ :Görünmez bir rafta duruyor, sessiz ama orada. SİZ: Belki bir gün fark edersin, belki de hiç... (Görüldü) (Yazıyor...)

Serin ve Alara, onlar iki en yakın arkadaştı.Ailelerinin onları karanlık bir oyunun, dipsiz bir kabusun tam ortasına fırlatacağından tamamen habersizdiler. Sıradan bir gün de, her şey altüst oldu. Bilinmeyen, karanlık bir deliğin içine çekilerek başka bir boyuta ışınlandılar. Artık geri dönüş yoktu. Yeni boyut, bildikleri her şeyin tersine döndüğü, tehlikenin her köşede pusuda beklediği vahşi bir şehirdelerdiler . Burada ölüm en ağır haliyle yaşanacak, kayıp ise hayatlarının görmedikleri kadar büyük olacaktı. Peki Serin ve Alara, yalnızca ailelerinin ihaneti yüzünden sürüklendikleri bu yabancı dünyada hayatta kalmayı başarabilecekler mi? Yoksa masumiyetlerinin gölgesi, onları yavaş yavaş yutacak mı? Bu, okuyabileceğiniz en acı dolu, en keskin ve en yürek burkan hikayedir.