Evli ve travmaları olan bir kız ve 17 yıldır kaybetikleri kızlarının acısını yaşayan aile. Arabadan inip eve doğru ilerledi tam bahçenin ortasına geldiğinde iki el silah sesi duydu. İki adım geri gidip kulaklarını kapadı. gözleri kararıyordu. duyduğu son şey "kızımı ver Özdemir" oldu

Barınma hakkı insanların temel hakkıydı. Barınma, maddi anlamda ev demek olsada aslında ailedir. İnsan ailesine barınır, sığınır. Peki olmayanlar? Onlar hayata üşüyerek başlamıştı. Okşanmayan saçları, sıvazlanmayan sırtları, tutulmayan elleri hep üşürdü. Ve bu üşüme hissine hiç bir yorgan, battaniye engel olamazdı. Çünkü hiçbir yorgan anne ve baba eli kadar sıcak değildi. Tabii elleri buz olanlar hariç… Onlar yüzünden o masum canların ihtiyaçları oldukları sevgi kıvılcımı küle, sevgiyi tutan kalpleri küle bulanmıştı, bulanmaya devam edecekti.

Çiçek adlı, karanfil kokulu bir kız vardı, yaşadıklarına rağmen gülmeyi unutmayan. Bir kız vardı onca şeye rağmen mutlu olabilen. Bir kız vardı ne yaşarsa yaşasın vazgeçmeyen… Ama bir adam vardı ona bu hayattan umudunu kestiren. Bir adam vardı ona hayatı zindan eden. Bir adam vardı onun sevdiğini elinden alan… O adam sayesinde artık gülmeyen bir kız vardı…

Kim anne ve babasının ölümüyle suçlanırdı ki? Bu işin sonunda peki ben gerçekten katil mi olacaktım? Belki de biri tarafından düzenlenen oyun? Merak ediyorsanız kitabı okumaya derhal başlayın

"Bir kalbe iki aşk da sığıyormuş sevgilim; bir vatan bir sen..." Küçüklüğümden beri bir kalbe iki sevginin sığacağına hiç inanmazdım. Bir sevgi varsa bununla yetinmeliydik. Biri varsa diğeri eksik olmalıydı. Annem varsa babam,babam varsa annem olmayacaktı. Böyle de oldu. Hayatımın hiç küçümsenemeyecek kadar büyük bir bölümünü buna inanarak geçirdim. İki sevgiyi asla aynı anda hissetmedim. Bir kalbe iki sevgi sığmıyordu buna emin olmuştum. Sonra gerçek ailem geldi. Bana bir kalbe iki sevginin sığacağına inandıran annem ve babam vardı. Abilerim,hatta kardeşim bile vardı. Çok sevdiler, çok istediler. Anne,baba ve çocuktan oluşan o ailenin içine düşmek beni hiç olmadığı kadar afallattı. Ne yapacağımı asla bilemedim. Ailem vardı bu çok güzel bir şeydi. Abilerim benden nefret ediyordu bu çok kötü bir şeydi. İçine düştüğüm bu ehvenişer yani kötünün iyisi hâli kendi içimde çok uzun sürdü. Ne onlara kendimi açabildim ne de aramızdaki duvarları indirebildim. Beceriksizce kendi çapımda sevdim onları yalnızca. İçimde kimseye hissettirmediğimi sandığım savaşım hiç bitmedi ama ben hepsini çok sevdim. Zaman gerçekten her şeyin ilacıydı. Birdenbire kaldıramadığım o duvarlar kendiliğinden yıkılmaya başlayınca daha iyi anladım bunu. Bir şey istediğimiz anda olmuyorsa zorlamamak gerekiyordu. Daha güzel daha doğru bir anda bizi öyle veya böyle buluyordu. Ve bunlar olurken tüm savaşlarımın, gözyaşlarımın ve acılarımın şahidi ve mükâfatı olan adamlar benimleydi. Şahit abim, mükâfat sevgilim. Abimle kurduğumuz küçük dünyamıza inat,bizden bağımsız kurulan büyük dünyayı ben çok sevdim. 21/09/2021 💫 Kapak: @okyanus_grisi Bu bir KURGU`dur. Gerçek meslek, kişi ve kuruluşlarla alakası yoktur. Aile+aşk kurgusudur💙

Bir sabah koşuya çıktığında ağaca asılı bir ceset bulan Kaan`ın hayatı sonsuza dek değişmiştir. Ve bu yeni hayatında üzerindeki şüpheyi nasıl kaldıracak, katili nasıl bulacaktır? İşte bunun hikayesini okuyacaksınız. Sıkı durun ve gerilime hazır olun.

Beni Kim Sevdi Parla ve Sevgi… Hayatları farklı, ama yolları kesiştiğinde her şey değişir. Soğuk aile bağları ve gerçek sevgi sınandığında, kim kime dokunacak, kim kime değer verecek? Ve en önemlisi… Beni kim sevdi?

Aile kurgusu Yaren Turan`ın yeni ailesiyle tutunma çabası

O güne kadar sıkıcı bir hayatı olan Ada`nın sadece bir telefonla hayatının düzelmesi sizce nasıl olurdu? Merak ederseniz Ada`nın hayatını tek bir tuşa basarak öğrenebilirsiniz.

"Kes dalga geçmeyi . Dön arkanı yoks-..." sözünün devamını getirmesine izin vermeden konuşmasını böldüm. Hem korkuyorlardı hem de yapacaklarından vazgeçmiyorlardı. "Yoksa ne olur ? " Onlara doğru yavaşça döndüğümde şapkamdan dolayı yüzüm pek görünmüyordu. "Yoks-... " o konuşmaya başlamışken bir anda kafamı kaldırıp onlara yüzümü gösterdiğimde hepsi şok geçirmişti. "S-sen !" mavilinin kekeleyerek konuşmasıyla beni tanıdıklarını anlamıştım. Bir umut beni tanımamalarını istiyordum ama ne yazık ki bütün ülke istemediğim şekilde beni konuşuyordu... "Haberlerdeki aranan katil değil mi bu ?" diğerinin kısık sesle söyledikleri sinirimi bozarken sakin olmak için çaba harcıyordum. "Kaçın lan kaçın !" siyahlının bağırarak diğerlerini uyardığında gözlerimi yumdum. "Bekle-" bekleyin dememe kalmadan siyahlı cebinden çıkardığı parayı yerde yarı baygın yatan çocuğun önüne fırlatmış ve koşarak uzaklaşmışlardı. İşte bundan nefret ediyordum. Ben katil değildim...

Haider Shah`ın sert dünyası, Anaya Rehman`ın huzurlu ruhuyla karşılaştığında değişmeye başlar. İki farklı kalp, iki farklı hayat… Ancak kader onları ayırmaya değil, birbirine bağlamaya kararlıdır.

Yıllarca ailesinden ayrı kalan biri, sevdiklerinin yokluğunda büyüyen bir boşlukla yaşarken, her yeni günü hem özlemle hem de yalnızlıkla karşılar...

17 yıl sonra marinde ayak basan Asel`e 4 abi 1 ikiz ve 1 erkek şoku

Başroller : Gökdeniz kaplan & Adal yener Bir Tarafta, Yıllardır içindeki Yazma tutkusunu saklayan Ünlü İş Adamı Gökdeniz Kaplan. Bir Tarafta, Ülkenin en Ünlü Yazarı Adal Yener. Adal Trabzon`da olan imzasın da talihsizlikler yaşamış ve İkiz Mafyalar tarafından. Sahneleri geride bırakmış eski şarkıcı Miray Yener. Sahnelerin zirvesinde olan ve Kariyerinin tab noktasında ki erkek kardeşi Taner Yener ile kaçırılmıştır. Normalde iki hafta sonra bırakacakları Yener Kardeşleri, Eski 3 düşmanının birlik olup onlara karşı olduğunu öğrenen Kaplan İkizleri ve Kaplan Ailesinin en büyük oğlu Aybars, Onları korumak amacı ile Ankara`daki evlerine gitmelerine engel olurlar. Adal kelimelerle savaşmayı bilen bir yazar olabilir... Ama bu kez silahlar, sırlar ve aşk kelimelerden çok daha güçlüdür. Gökdeniz Kaplan, ailesini korumak için canı pahasına savaşırken, içindeki hesaplaşma daha da derinleşir. Düşmanlar geçmişten, umutlar ise hiç beklenmedik yerden gelir. Bazı hikâyeler yazılmaz... Yaşanır.

Onlar, savaşı tek taraflı olarak bitirmişlerdi. Lakin Türkün ayak izi hâlâ o topraklardaydı. Ben Hela. Tek başıma verdiğim cihat mücadelesinde Amerikalı keskin nişancının yerine geçen bir Türkü vurdum. Amacım Amerikalı nişancıyı öldürmekti ama Türkün, Amerikalı nişancının yerine geçtiğini bilmediğimden bir 𝓲𝓷𝓽𝓲𝓴𝓪𝓷ı𝓷 içine düştüm. İkizim rahmimdeki bebeğini korumak için dahil olduğunda her şey için çok geçti. Ben patlamaya hazır bir bombaydım. !!!Bu kitapda geçen her şey kurmacadır, tamamen hayal ürünü olup tüm hakları saklıdır. Yazarın izni olmadan kopyalanıp çoğaltılamaz!!!

Bazen hayatı akışına bırakmak gerekir. Ben Çağla. Çağla Deniz Soylu yani...öyle dediler. Hayatınin her santimini planlayan ben bu durumu hiç düşünmemiştim. Merak etmiştim ama gerçek ailemin beni istediğini, sevdiğini düşünmemiştim. Peki yeni ailemle ne yapacaktım? Yada onlar benimle ne yapacaktı? Her zaman abla olmak isteyen benim karşıma çıkp senin kardeşin var demişlerdi. Beni yurttaki çocuklar sevmezdi ki.. beni kimse sevmezdi. Kardeşim beni sever miydi? 6 abi mi? neydi bu kadın tavşan mi?

Ben bir kemankeşim... Bugünkü deyimle okçu. Senden benim yol arkadaşım olmanı istiyorum. Birlikte eğleneceğimiz, kültürleneceğimiz, yeri geldiğinde öğretmen yeri geldiğinde öğrenci olacağımız bu hayatı benimle birlikte yaşamaya var mısın? Tabi sürpriz yolcular veya kahramanlar aramıza katılabilir:)

Bir şehir, iki yabancı ve kaderi değiştiren bir kelebek etkisi. Alp Taner, altı aydır kendini mahkûm ettiği o dairede, duygularını zihninin ardına kilitlemiş bir hayaletti. Geçmişte yaptığı tek bir tercih yüzünden, ailesinden ve kardeşlerinden kopmuş, yalnızlığı kendine bir kalkan yapmıştı. Onun için bu şehirde kimse yoktu. Ta ki, karşı komşunun kapısından gelen beklenmedik o kayıp ilanı, Alp`in o kilitli kapısını zorlayana dek. Asu Berrak Akay ise beş yıl önceki bir kazanın gölgesinde, kayıp bir kahkahanın peşinden giden bir genç kadındı. Onun hayatı, bir abinin anısı ve asla bitmeyecekmiş gibi görünen bir suçluluk duygusunun etrafında dönüyordu. Şimdi, kader onları tam da en savunmasız oldukları anda, karşı karşıya getiriyordu. Alp`in zoraki yalnızlığı, Asu`nun gönüllü acısıyla çarpışmak üzereydi. Alp`in zihninde kurduğu duvarlar, Asu`nun kalbindeki o sessiz yeminle yıkılacak mıydı? İki yara, iki umut. Karşı komşudan başlayan bu beklenmedik yakınlaşma, ikisine de yıllardır kurmaya cesaret edemedikleri yeni bir yuva vaat edebilir mi? Gözlerimin içine baktı, "Düşünmezsen hissedemezsin Asu." Sesi sanki odanın duvarlarına çarpmış ve bana doğru geri gelmişti. "Ben böyle yaparak hayatıma devam ediyordum. Ta ki sen karşıma çıkana kadar..." her bir kelimesi kalbimin kanatlanmasına neden oluyordu. "Sen benim bu hayata karşı ördüğüm bütün duvarlarımı yaktın, yıktın. Sen benim tekrar hissetmemi sağladın... Sen beni tekrar hayata döndürdün..." Ben mi yapmıştım bütün bunları? Onda bu kadar etki bırakabilmiş miydim gerçekten? "Sen beni beklemediğim anda beklemediğim yerden vurdun Asu. Tam kalbimden..."

Zaten yeterince karalanmış, maf edilmiş bir hayat yaşayan Berfin Beril Hilal. Hayatına bir anda hiç beklemediği bir anda giren Atlas Korcan. Kalan ömründe Berfin`i neler bekliyordu. Kararmış hayatı külmü olacaktı yoksa temizlenecek miydi?

Gökçin babasız büyümüş bir çocuktu ta ki annesi onu babasına teslim ettikten sonra

17 yıllık hayatının yalan olduğunu öğrenen Aden`in hikayesi.

Rüzgar cebinden bir kibrit çıkararak konuştu. "ELVEDA EDİN SİMAYA" İkimiz de korku dolu bakış atarken içeriden Simayın sesi geldi. Ani bir şekilde kibriti kulübeye attığında. Saniyesinde kulübe alev alırken, ben korkudan kal gelmişti alevler için de yanan kulübeye bakıyordum.

Ailesinin izinden gidip asker olan kız. Önder edindiği adam gibi asker olan adam. Onların hayatı... Kitaba, hem buradan, hem wattpad üzerinden ulaşabilirsiniz. WhatsApp kanalıma ve instagram hesabıma bekliyorum. Hesap isimleri; andromedayolu

Küçük bir kız çocuğunun erken yaşta canı acır ve yanında kimse olmazsa bir hırs küpüne dönüşmesi yetmez, gözünün gördüğü her şeyden nefret eden bir canavara dönüşürdü. Pamir bunun kanlı canlı örneğiydi.

Sokaklar... Yaşadığım zamanın özeti sokaklar. Ama ya bir gün aile olursa. Ben Arda. Bir telefon hayatımı baştan yazdı. Şimdi neler olucak. Küfür var