Klasik gerçek ailem kurgularından biri ama bazı farklılıklar var. Mesela en yakın arkadaşının kuzeni çıkması gibi. Hem ailesi ile anlaşmaya çalışan hemde arkadaş grubuyla uğraşan bir kız Defne. Bakalım bu serüvenin sonu nasıl bitecek?

Abisi yüzünden hayatı bir gecede değişen biri. Hangi taraf kazanır yada Hangi taraf kaybeder ? Belki her iki tarafta kazanır... gizemli geçmişine takılı kalan Roj sloxan. Berdel ile evlendiği karısının geçmişine rağmen onu seven, Rojat karahan. onlar istemese de kader onların isimlerini aynı deftere yazdı ve iki kişinin elleri kader ipleriyle bağlandı. yorum yapıp beğenirseniz çok sevinirim.

İleri gelen mafyalardan birinin kızı olan aslı doğum gününü kutlamak için bara gider ve en büyük mafyalardan biri olan hemde ailesinin düşmanı ile bir gece geçirir ve bundan sonrası ikisi içinde eskisi gibi olmaz .

VERA SOYDAN GECENİN KARANLIĞINDA BİR ADAMDAN KAÇARKEN, AYNI GECE KARANLIK BİR DEPODA YOLLARI ILGAZ KARA İLE KESİŞİR, VE O GECEDEN SONRA VERA`NIN HAYATI ANİDEN DEĞİŞİR...💖🌸 Geçmişi unut.. Geleceğe bak.. Bazen yolun sonu yolun başıdır.. ;)

Hayatına son vermek isteyen bir kadın ve ölümün tanrısı. Silva intihar etmek üzere bir uçurumdan atladığında kendini beş tanrının hükmettiği Wienor`da bulur. Ölüm Krallığı`nda Ölüm Sarayında kendini bulan Silva yaşama son bir şans vermek isterken büyük bir tehlike sinsice diyara sızmaktadır. Ölüme ardından da Ölüm Tanrısına çekilen Silva kendinin de normal bir insan olmadığını öğrendikten sonra tehliklerle ve aşkıyla karşı karşıya kalacaktır. En korkunç sonun, ölümün tanrısıyla mutlu bir son düşlemek mümkün mü, üstelik kıyamet bu kadar yakınken? "Dile Ay Işığı, iste, emret. Ben de senin için her şeyi mümkün kılayım." Başlangıç Tarihi: 31.08.2024

"Baba oluyorsun!" Ailesini karşısına alarak sevmediği bir adamla evlenmişti Gazel. Bir zamanlar kalbinin ilk defa çarptığı adamı unutmak için kurduğu o yuva, sevgiyle değil sabırla ayakta kalmaya çalıştı. Yıllar boyu sustu, katlandı, çabaladı… Ama evlilik yıldönümlerinde öğrendiği ihanet, içinde tuttuğu tüm sessizliği parçaladı. Aldatıldığını gözleriyle gördüğünde, kaçacak hiçbir yer kalmamıştı. Sığındığı en yakın otel odasında geçmişinden çıkan bir hayaletle göz göze geldi: Cihan Batur. İlk görüşte âşık olduğu, ama asla “olamayacak” dediği adam. Oysa Cihan da yıllar önce başka bir kadına kalbini açmış, karşılığında sadece parayla ölçülen bir yıkım almıştı. O günden beri aşk onun için bir hayal, güven ise bir tuzaktı. Ama o gece, karşısında duran kadın başka bir şeydi. Kırık ama güçlü, sessiz ama yakıcı… Tıpkı onun gibi. Ve işte o gece, hiçbir söz vermeden, sadece bir kural koyarak birbirlerine sığındılar: sadece bir gece, sadece unutmak için. Ne geçmişin acısı konuşulacaktı, ne geleceğin belirsizliği. Fakat hayat, insanların koyduğu kurallarla hareket etmezdi. Üç ay sonra Gazel yalnız değildi. Karnında taşıdığı sır, sadece onun değil, Cihan’ın da hayatını alt üst edecek bir başlangıcın habercisiydi. Bir zamanlar bir gecede birbirlerine ait olmayı seçen iki insan, şimdi aynı güneşi bekliyordu. Çünkü bazı hikâyeler, bir gecede başlar ama bir ömür sürer. Ve bazı insanlar… birbirinin gecesinde doğan tek güneştir.

15 yıl önce yaşadıklarının getirisini hâlâ çeken Hayat ve karşısına en umulmadık anda çıkan Turhan`ın hikayesine hoşgeldiniz.

"Kendimi hiçbir yere ait hissetmediğim bu dünyada ki savaşım, bitti." Rozerin Sarya Taşkın`ın hayatı, bir gecede yerle bir oldu. Abisi Serhat`ın başına gelen talihsiz bir olay, tüm aileyi darmadağın etti. Serhat hapse girerken, babaları kalbine yenik düştü. Kasabanın büyükleri, yaşananları affetmedi ve Taşkın ailesini Şanlıurfa`dan sürgün etti. Hiç bilmedikleri, kimselerine güvenemedikleri İstanbul sokaklarında, Rozerin hem annesine hem kardeşlerine kol kanat germeye mecbur kaldı. Annesi tekerlekli sandalyeye mahkûmdu, kardeşleri hâlâ çocuktu. Oysa Rozerin, daha kendi çocukluğunu bile yaşayamamıştı. Mücadeleyle geçen dokuz yılın ardından, hapisteki abisinin genel af sonucu çıkması hayatındaki tüm dengeleri alt üst edicekti. Trabzon`lu köklü bir ailenin kızıyla evlenmek istediğinde, karşılığında bekar oğulları için kardeşlerinden birini şart koşarlar. Rozerin, ailesi için hiç düşünmeden kabul etti. Bunu bir vefa borcu, bir kefaret gibi gördü. Ama kader, her zaman bir adım önde yürür. Büyük gün geldiğinde, Rozerin kendini bambaşka bir adamla evli buldu. Evleneceği kişinin yerini son anda biri almıştı - o kişi, aslında berdel olacağı adamın baş düşmanıydı. Artık sadece bir evlilik değil; İki düşman ailenin ortasında, geçmişle geleceğin gölgesinde filizlenen bir savaşın içindeydi. Ve bu savaş, yalnızca intikam değil... Kalbinin ritmini bile değiştirecek kadar derin bir aşka da kapı aralayacaktı. Bazen sürgün edildiğimiz yer değil, kalbimizin kendisi olur.

Arkadaşımın bana attığı iftira ile kendimi okulun dışlanan ikilisinin yanında bulduğumda başıma geleceklerden bir haberdim. Özellikle platonik olmak en son beklediğim şey bile değildi. Platonik olmayı aptalca buluyordum ta ki gün güzelini ruhuma katana kadar... Aksine acıtıyordu. Seni asla sevmeyeceğinin bilincinde her şeyinle ona karışırken kalbimin yaraları ruhuma sıçramıştı. Sonuç mu? Sadece kanayan bir kalp ve sonsuz hayal kırıklığıydı.

Mardin`in iki düşman ailesi, yıllardır süren bir kan davası... Bu düşmanlığın gölgesinde, bir çocukluk hikâyesiyle başlayan ve yıllar boyu kalplerde saklanan yasak bir sevda. Yasemin ve Adar, iki dağın arasında açan o nadir çiçek gibiydi. Ama her çiçeğin kökü kanla, gözyaşıyla, sırlarla sulanır mi? Bir kadının suskunluğu, bir annenin gözyaşı, bir çocuğun masumiyeti... Ve aşkın, bütün düşmanlıklara rağmen ayakta kalma çabası

Zülal Trabzon`un öne gelen ailelerinden birisinin kızıdır ve bir gün nişanlısıyla her zaman buluştukları yerde buluşmaya gittiğinde, mafya olan nişanlısının düşmanı ile karşılaşır . Düşman tarafından esir alındıktan sonra birçok zorluk yaşayarak nişanlısına geri dönmeye çalışır .Bu süreçte Zülal Başarılı olabilecek mi? Yoksa sevdiği adamın düşmanı ile uğraşmak zorunda mı kalacak? "O kadar çok mu sevdin yani onu." bakışlarım elime düşünce Ayaz`a olan özlemim ile bütün şeffaflığım ile cevap verdim. "Çok yanında az kalır Baran. Ben öyle sevdim ki ölürken gözümün önünden geçen son yedi dakikam olsun istedim. " Her insan ölürken en güzel anıları yedi dakika boyunca gözünün önünden geçerdi. Baran bunu bilmenin ağırlığı ile yanıp tutuşuyordu. Dışarı doğru hiç bir duygusunu yansıtmasa da o da bir insandı ve anlamak için bir bakış yeterliydi. İki seveni ayırmanın vicdan azabı ile yaşayacaktı belki ömür boyu belki bir kaç ay ama yine de içten içe bitecekti. Kalbini tutarken bana doğru döndü gözleri kanlanmıştı . " Sana tavsiyem bilmeden sevme. Kardeşim dediğin adam iki gün sonra can düşmanın olabiliyor. "

"Adını söylemedin." dedi. Güldüm. "Bir daha karşılaşacakmışız ya. O zaman söylerim." O da güldü. "O zamana ben öğrenirim zaten." "O halde kendine iyi bak Tunga." Bana sadece Yiğit adını söylemişti. Ben Tunga deyince bakışları merakla bana döndü. "Benim kim olduğumu biliyormuşsun!" Arabadan geri çekilip el salladım. O bana şaşkın şaşkın bakarken Sıtkı amca eski arabasıyla köy yoluna çıktı.

Her şeyini kaybetmişti. Ailesi tarafından reddedilmiş, sevdiği adam tarafından ihanete uğramış, karnında taşıdığı bebekle sokaklarda kalmıştı. Ama o yıkılmadı. Çisem`in hayatta kalma mücadelesi, yalnızca kendisi için değil, doğmamış çocuğu ve bu dünyanın hor gördüğü tüm "istenmeyenler" içindi. Bir ara sokakta başlayan tesadüf, onu sadece geçmişiyle değil, geleceğiyle de yüzleştirecekti. Bu bir kurtuluş hikâyesi değil. Bu, küllerinden doğmaya yemin etmiş bir kadının yeniden var olma hikâyesi.

"Geçmişin kanı geleceği kirletir " Lüks ve ihtişamın ardında saklanan karanlık sırlar, aşk ve ihanetin harmanladığı hikaye

Gerçek ailesini bulan Derin artık sevdayı, dostluğu, ihaneti tadacaktı. Yüreği yanan adam sevdası için her acıyı çekmeye hazırdı. Gerçekleri öğrendiğinde ise yandığı kadar yakacaktı… “Baktım ki sen gelmiyorsun, sevdiğim… O halde ben de senin yanına gelecek her yolu denerim…” Güneşli ve Çiçek Kokulu günler dilerim… *** Hikayede şiddet, küfür, argo gibi tetikleyici unsurlarda içerebilir. Lütfen rahatsız olacak, etkilenecek kişiler okumasın. Hikaye tamamen bana aittir. Kendi hayal gücümün ürünüdür. Olan olaylar yada sözler hepsi benim hayal gücümün ürünüdür. Kapak tasarımı ChatGPT tarafından yapıldı. Kurgunun ismi de yazımı da tamamen şahsıma aittir.

Geçmişin bilinmezlikleri ve yara izleriyle dolu olan Nil Sare Doğan, kendisini annesinin ölümüyle suçlar. Annesinin ona biçtiği kader sırlardan başka bir şey değildir. Cenaze günü evinde bulduğu tehdit mektupları ve annesine olan mahcup tutumu onu bu sırları çözmeye iterken yolun sonunda pişman olması an kaçınılmazdır. Sırlar onu bir odaya iterken, nil o odadan sadece ölüm kokusu alır. Duvar, üzerleri çarpıya bulanmış çocuk resimleriyle doludur ve tam ortasında henüz çarpıya bulanmamış dört çocuk vardır. Şimdi ise onun yaşlarında olan bu dört kişinin inine sızmalıdır ama sızdığı bu yer sıcak bir yuvayı anımsatır, nil ise hiç görmediği yuvayı onlar sayesinde tanıma fırsatı yakalar, onlar ise bu oyunun en büyük parçalarıdır. Bir kez daha ise bu bilinmezlikte, kendisini terk eden babasıyla karşılaşmayı hiç beklemiyordur. Babası av mı yoksa bir avcı mıdır? Nilin tek istediği yalnız kalmamaktır, bu yolda ona biçilen sonları tekrardan kendi yazmakta ise çok ısrarcıdır.

"Her kilidin bir anahtarı vardır, tıpkı her kalbin bir sahibi olduğu gibi... Yıllar önce birbirlerini bulabilmek için mühürlerini bedenlerine kazıyan Asena ve Yaman, kaderin sert rüzgarlarıyla savrulmuştu. Yıllar sonra, karşılaştıklarında ise Yaman, geçmişin izlerini unutmuş, Asena`yı bir terörist sanarak vurmuştu. Oysa mühürleri onları bir araya getirmek için oradaydı... Adaletin, aşkın ve kaderin kesiştiği bu yolculukta, mühür gerçekten sahibini bulabilecek mi?"

Aile kurgusu. Öz kızlarını öldü sanan aile, Üvey kızlarını çok seven aile, Her şey ortaya çıkarsa sonra ne olur? Derin öz ailesin kabul edecek mi? Ya Derin’i ailesinden koparan kişi tanıdıkları biriyse, her şey açığa çıkınca ne olacak? Not, az miktarda bazı bölümlerde argo, küfür ve şiddet bulunmaktadır. *** Hikaye tamamen bana aittir. Kendi hayal gücümün ürünüdür. Fotoğraflar Pinterest’den alınsada kendim birleştirmiş olup, kurgunun ismi tamamen şahsıma aittir.

Saint Éloïse Lisesi… Ayrıcalıklı olanların bir numaralı okulu.... İhtişamın, hırsın, sınıf farkının ve sırların hüküm sürdüğü, her adımın dikkatle atılması gereken seçkin muhteşem bir dünya. Burada bazı dostluklar sarsılmaz bir güçken, bir anlık yanlış güven tüm hayatı altüst edebilir. Zenginliğin büyüleyici cazibesi ile kıskançlığın yıkıcı gölgesi arasında, kuralların yalnızca güç sahipleri tarafından yazıldığı bu okulda; akıllı olmanın yetersiz olduğunu ayakta kalmak için cesur olmanın gerektiğini sana tüm acımasızlığıyla gösteren okul. Ve aşk… Kimi zaman sığınılacak tek liman, kimi zaman ise en tehlikeli tuzak olduğunu bizlere anlatan karakterler. Peki, bu hikâyede sen kimin tarafında olacaksın?

Roza derin bir nefes çekip fısıldayarak konuşmuştu. "Ben senin için kendimden bile vazgeçmişken, sen benden bile vazgeçmişsin. Ayıbım bana ahım sana kalsın." Diyerek odasına ilerleyip uyumuştu. Bazı acılar vardır ki insanın içine sessizce işler; ne bağırır ne çağırır ama her nefeste biraz daha derine iner. İki gencinki de öyleydi işte. Adını koyamadıkları bir boşlukta uyanıyorlardı her sabah; kalabalıklar arasından kaybolmuş bir yalnızlık gibi, kendi içinde susan bir çığlıkla... oysa başlarda her şey masumdu. Bir tebessümle başlayan yolculuk, bir çift gözde vadedilmiş cennet... Zannettiler ki, o elleri tutarken bırakmaz, gözler bakarken yalanlar söylenmez. Ama yanılmışlardı. Hem de en derininden. İhanet, bir yabancıdan gelseydi belki bu kadar yakmazdı içlerini. Ama sevdiği, güvendiği, gözünün içine bakıp "sana zara vermem" diyen... işte o kişilerdi, kalplerine en keskin hançeri saplayanlar. Geceler boyu onlarla kurdukları hayaller şimdi birer enkazdı. Sevda sandıkları şeyin altından yalanlar çıkmış, umutla ördükleri anıları şimdi sadece canlarını yakan hatırlatmalara dönüşmüştü. Ve o an anladı Dewran "Elini tuttuğum gün, kalbimi bıraktığımı biliyordum," dedi kendi kendine, gözlerini ufka dikmiş halde. "Meğer insan en çok, en çok güvendiği yerden yara alırmış." Sustu sonra. Çünkü bazı cümleler vardır, suskunluğun bile daha çok şey anlattığı... Ve bazı aşklar sadece acıyla hatırlanır. Aşkına ihanet edilmiş iki genç. İki yanan yürek ve bunlardan bağımsız olan diğer iki genç ile karşılaşırsa neler olur. Birbirinden bağımsız iki hikaye ama aynı acı...

`Efsaneye göre Sonsuz Vadi`ye düşen kimse, bir daha geri çıkamamış...` Arisandra hayatı boyunca duyduğu bu sözlere hep inanmıştı ama gerçekten o durumun içine düşeceğini asla düşünmemişti. Hayatı tepe taklak olurken efsane, kıtalar ve kendisi ile ilgili bilmediği yeni şeyleri keşfederek hayatta kalmak için her geçen gün daha da çabalamak zorunda kalacaktı. Tüm bunların yanında kendisinden çok şey sakladığına emin olduğu ve hayatta kalmak için ona güvenmek zorunda olduğu `hain üye` ise kafasını giderek daha çok karıştırıyordu. Çabaları onu daha derin kuyulara iterken yalnızca öfkeli Tanrıça ve oyunbozan Ruhlardan yardım alabilirdi. Fakat bu evrende kimseye güvenmemesi gerektiğini en iyi kendisi biliyordu...

Aşiretler arası düşmanlık, yasaklı duygular ve intikam kokan bir geçmiş… Karan, babasının ölümünden sonra Delal`in ailesine karşı beslediği kinle yaşarken, Delal, ailesinin ağır gelen gölgesinde kendi yolunu bulmaya çalışıyor. Birbirlerine hem düşman hem de çekim duydukları bu iki karakter, eski hesaplarla yüzleşmeye, acı ve yasaklarla dolu bir aşkın içine sürüklenmeye mahkum. Karan, sevgilisi Mira`nın ölümünden sonra kalbini kapatmışken, Delal ise kalbinin derinliklerinde gizlediği duygularla savaşmak zorunda kalıyor. İntikam peşinde koşarken aşkın ne kadar yıkıcı olabileceğini keşfedecekler.

❝Sanrılardan ibaretti sanki bütün yaşananlar... Boğazıma oturan o koca yumru, elimden kayıp giden, bir daha da sahip olamayacağım hayallerim, hayatımdı sanki... Ağlayamadım. Bağıramadım. Durduramadım. 26 yıllık yaşamımın, 7 yılında adım atmadığım şehirde, onun tarafından bir başıma bırakılmıştım. Son umudumda da dalından acımasızca koparılıp alınmış gibi hissediyordum... Varlığımdan nefret eden insanlarla doluydu etrafım. Kaçmak isteyip, kaçamadığım bir labirentin içimdeydim sadece. Karanlık yolumu aydınlatan tek bir mumum vardı. Cılız ateşi bir sağa, bir sola savrulurken, koşmam için umut olmuştu bana... Yoktu. Artık o da yoktu. Karanlığın ortasında bir başımaydım. "Sözler hiçbir zaman tutulmaz anne... tutulmaz. Dedim sana. Ben ne sevmeyi hak ediyorum, ne de sevilmeyi. O gün... o gün ölmesi gereken bendim. Bendim." Ucunda oturduğum kayalara içindeki nefreti döküyormuş gibi çarpan o hırçın dalgalar, sanki sesim olmaya çalışıyordu. Gök gürledi. Bulutlar ağladı... Göğsüme ince bir sızı yayıldı. "Beni sevdiğine inanmamıştım zaten..." Titreyen dudaklarımı zapt etmeye çalışırken, gözlerimi karşımdaki hırçın denize çevirdim. "...şayet sen bile sevmekten vazgeçtin." Karadeniz acımasızdı. Aldığını vermez, verdiğini de acımadan ellerinin arasından alırdı... sonra elinde avucunda bir şey kalmazdı. Almıştı. Hepsini ellerimin arasından çekip almıştı. Ben Güneş. Kolu kanadı acımadan koparılan, omuzlarına tonlarca yük konulan kadın.❞ 🌑 0 4 /0 3 /2 0 2 4 ALINMASI, KOPYALANMASI VE ÇALINMASI DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR 🖇 Written by: simaara 🪶

Gizlenmiş olan her şey bir gün gün yüzüne çıkar. Yıllardır kendi yasalarıyla ayakta duran gizli bir yapı: Mahfuzan. Gücün, sadakatin ve ihanete asla yer olmayan bir evren. Dışarıdan kimsenin bilmediği ama içeriden herkesin hayatıyla ödediği bir düzen. Ve bu düzenin içinde kaybolmuş kalpler… Nare, ailesi kanla susturulmuş bir kız. Onu hayatta tutan tek şey intikam. Yıllar sonra Mahfuzan’a geri döndüğünde hedefi bellidir: Asil. Bir zamanlar sevgisiyle kalbine dokunan çocukluk aşkı, şimdi gözünde en büyük düşmanı. Asil ise yıllar önce işlenmiş suçların gölgesinde yaşamaya devam ederken, Nare’nin dönüşüyle kalbinin en kırılgan yerine yeniden dokunur. Kaybetti sandığı hislerinin ortaya çıkmasıyla, kaybetmekten korktuğu gücüona yük olmaya başladı.Onu hâlâ seviyor, hâlâ korumak istiyor. Ama bilmediği şey şu: Nare’nin her gülüşünde gizli bir kin, her dokunuşunda saklı bir intikam var. Karanlık sırların, bitmeyen oyunların ve ölümcül kararların içinde, Mahfuzan sadece bir yapı değil; bir sınav. İhanetin mi, aşkın mı, yoksa intikamın mı ağır basacağını gösterecek bir sınav…

Yıllar önce bir kalbe kıskançlık tohumu düşmüştü. Geçen her bir sene o tohumun daha da büyümesine neden olmuş, düştüğü kalbin sahibini esir almıştı. Kalbin sahibi yıllar sonra iki masum çocuğu kötü emellerine alet etti ve onları ayırdı. Biri ailesinden çok uzağa, farklı bir ailenin yanına gitti. Diğeri ise evlerinin alt katındaki karanlık bodrumda zincirlenip on yedi yıl boyunca orada tutuldu. On yedi yıl sonra oradan kaçmayı kaçırabilen Elfida, ailesinden çok uzakta büyüyen diğer yarısını bulmak ve intikam almak için karanlık ve korkunç bodrumdan kaçtı. İntikamını almak için karanlık yollardan geçip karanlık oyunlar oynayacaktı. Fakat bu yolda ona aşk ışığının düşeceğinden bir haberdi.