" Doğru sen herkesi gördün, kalbinde herkese yer vardı da bi bana yoktu , söylesene cemre hiç mi sevemezsin beni " ... "Sarı saçlarına deli gönlümü bağlamışım çözülmüyor " İki gencinden sesi bu ana kadar çıkmıyordu fakat adam türkünün bu sözlerini genç kıza bakarak devam ettirmişti, görsün istiyordu içindeki sevgiyi, "E-emir ab-"genç kız şuan ki bulundukları durumdan fazlası ile rahatsızdı, korktuğu şeyin başına gelmesini istemiyordu. "Görmüyorsun değil mi, Şu kalbimin senin için nasıl attığını görmüyorsun! "Genç kız duydukları ile korktuğu şeyin başına geldiğini anlamıştı, abisi olarak gördüğü hatta mecbur kalmadığı sürece bir araya gelmedikleri adamın onu sevmesinden korkuyordu. " Doğru sen herkesi gördün, kalbinde herkese yer vardı da bi bana yoktu , söylesene cemre hiç mi sevemezsin beni "genç kız düşündü sevebilir miydi ki? Hiç bir zaman böyle bir soruyu kendine sormamıştı , şimdide sormak istemiyordu... Evet burası Gülce mahallesi;bir mahalle düşünün eskiden olduğu gibi sıcacık bir mahalle. Oğluna kız arayan, dedikoducu teyzelerin, delikanlı erkeklerin olduğu, mahallenin genç ve güzel kızları, küçük çocukları ve herkoşulda iyi günde kötü günde birbirinin yanında duran bir mahalle burası GÜLCE MAHALLESİ iyi yönlerinin olduğu gibi çoğu aşkların yarım kaldığı bir mahalle..

Hafızasını kaybedip kendi oğlundan geç haberi olan bir doktor anne , Esir düştüğü kazada eşini kaybetti sanıp oğlundan haberi olmayan bir baba.. Kaderin bi çift için oyunuu.. Ateş:benim bi oğlum var yani teklifimi kabul ediceksen haberin olsun Deniz:Nasıl yani çocuğun mu var? Ateş:evet Deniz:kaç yaşında peki ismi ne? Ateş:2 buçuk yaşında daha, ismi alp Deniz:çok küçük daha Ateş:evet Deniz:kabul, kabul eriyorum asker bey Alp`e anne sevgisini eksik hissetirmeyeceğim, kendi çocuğum gibi severim onu :)) Ateş:tamam o zaman doktor hanım ikinizede canım pahasına çok iyi bakacağım :)) güveniyorum sana anne sevgisinden mahrum kalmış küçük çocuğa Deniz kendi çocuğu gibi bakar hayatın Deniz Altuğ, Ateş Demir ve alp ile ilgili gerçeği Deniz ve Ateş`in anlaşmalı olan evliliğinin gerçeğe dönüşmesi gelin hep beraber birlikte bakalım bi şans verin lütfen kitabıma eminim beğeneceksiniz.

Bana ait olan ve özenle yazdığım şiirlerimi paylaşıyorum.

Isabelle toprak şehrinde dünyaya gelmiştir Ama kaderi ona başka bir yol gösteriyordur o yüzden kaderiyle savaşmak zorundadır “Kaç hasret kavuşturur beni sana ?” Mafyanın peşinden mi gidicem yoksa Kendi yolumamı... Hangisi benim gerçek Ailem?

Güneş doğmadan önce, kefene sarılmış, "Karanlık... Ölü kelebekler... İs kokan ruhlar" Mezar taşı gibi soğuk bedenim titrerken iki kelime çıktı dudaklarımın arasından: "Hisset ellerimi." Zihnimi çepeçevreleyen kelimler, "Benim hissedemediğim ellerimi" diye bas bas bağırırken, Dokundu ellerime.

Tarihi bir şehirde, Hatay`ın eşsiz sokaklarında yaşanan aşklar, kurulan dostluklar ve kaybolan yıllar... Herkesin taşıdığı bir Hatıra vardı kalbinde. Sarp`ın Hatıra`sı da ölümsüz aşkı Feyza`ydı. Öyle bir aşktı ki bu, geçip giden yıllar inat misliyle katlanmıştı. Kader ayrılığı değil, kavuşmaların belki de en güzeli yazmıştı onlara. Çünkü kavuşmalar ayrılıkla başlardı.

Şiirlerimi sizinle paylaşacağım bir kitap. Sessiz melodiler dinlemek isterseniz şiirlerime beklerizz~

Bazen insanın kalbi kırılır ama öyle kırılır ki dünyadan silinmek ister. Ne var ki genelde bunu yapamaz, onun yerine yaşadığı hayatı ve başına gelen olayları kabullenmek zorunda kalır. Hasretin Haritası romanında ise ana karakterimiz Tamerlan bunu kabul etmez ve yaşadığı coğrafyayı arkasında bırakarak yepyeni bir serüvene atılır. Peki, yaşadığı coğrafyadan fiziken çıkmış olsa da acaba eski hayatı onun peşini bırakacak mıdır?

Bir kız, aşkı uğruna kendini yakan. Bir kız, çocukluğunu, gençliğini toprak gözlü birine harcayan. Bir kız, sadece bir kız. Ne ismi olan, ne cismi olan. Sadece kız ve iç dünyası. Bir kız ki, gerçek dünyasında dışlanıp kendi dünyasını yaratan, o dünya tarafından da sevilmeyen.

Herkes kadının yıkılmasını beklemişti halbuki o ilk darbesini bebekken yemişti. Yıkılmaya hiç niyeti yoktu ta ki o kara gözler hayatına girene kadar. Sorun değildi güçlüydü ve daha da güçlü olacaktı. Kimse tahmin etmemişti maviler siyaha boyanırken ortaya çıkacak tehlikeyi ve kimse kestiremezdi olacakları.

GİRİŞ Gitmek mi daha zordu? Yoksa kalmak mı? Fark eder miydi? İkisi de içinde bir veda taşımıyor muydu? İkisi de biraz buruk değil miydi sahi? Bıraktığın zamanki gibi, kalmak öyle kolay mıydı? Bazen bir mezar, bazense bir ayrılık değil miydi veda? Söylenmeyen son sözler, son bakışlar değil miydi? Son sarılış, son öpüş, son nefes, son koku... Veda Tek kelime, dört harf İçinde acı, keder, özlem, nefret ve kin. Belki en çok da aşk. Vedanın ne demek olduğunu sadece veda etmeyi bilenler bilirdi. Vedalar ancak güzel yürekleri acıtırdı. "Vedaların en güzeli sensin" "Ama vedalar halâ buruk." * "Vedalar gitmeyi gerektirmez." "Ama en güzel vedalar gitmekle başlıyorsa?" "Vedalar gitmeyi gerektirmez." "Ama en güzel vedalar gitmekle başlıyorsa?"GİRİŞ Gitmek mi daha zordu? Yoksa kalmak mı? Fark eder miydi? İkisi de içinde bir veda taşımıyor muydu? İkisi de biraz buruk değil miydi sahi? Bıraktığın zamanki gibi, kalmak öyle kolay mıydı? Bazen bir mezar, bazense bir ayrılık değil miydi veda? Söylenmeyen son sözler, son bakışlar değil miydi? Son sarılış, son öpüş, son nefes, son koku... Veda Tek kelime, dört harf İçinde acı, keder, özlem, nefret ve kin. Belki en çok da aşk. Vedanın ne demek olduğunu sadece veda etmeyi bilenler bilirdi. Vedalar ancak güzel yürekleri acıtırdı. "Vedaların en güzeli sensin" "Ama vedalar halâ buruk." * "Vedalar gitmeyi gerektirmez." "Ama en güzel vedalar gitmekle başlıyorsa?"

Güzel seven bir adam Barlas... Bu sevgiden habersiz yıllarını geçiren Benan... Sıcacık, eğlenceli bir aile... Tatlı cadı bir görünce...

Suskunluğu maskelediğiniz oldu mu peki? Benim oldu. Bazen bir dilsiz olduğum da oldu, bazen bir sağır olduğum da. Bazense acılarımı gülüşlerimle örtbas ettiğim de oldu. Dudaklarımın kenarına geçici olarak misafir ettiğim gülüşlerimi gölgeleyen şeyler yaşadıklarımın pençeleriydi. Oysa zamanla geçecek dedikleri o efsaneyle avuttuğum çok olmuştu kendimi. Derken bir gün geldi: Bir anda, hiç ummadığım bir günde ve bir yerde aniden karşıma çıkıveren bir adamı hayatımın merkezi yapacağımı düşünmezken, o çıktı karşıma. Karşıdan geldiğinde ezkaza çarpıştığım o adam... Sizin de sadece ufak bir çarpışmanın hayatınızı bu denli değiştireceği aklınızın ucundan dahi geçmezdi, değil mi? Benim de geçmemişti. Hayatımı değiştiren bu tesadüf, beraberinde bana bir şey de getirmişti. Gözlerim buluşunca bir çift gözle, doğru diye benimsediğim bütün düşüncelerimin bozguna uğrayacağını ve temelini kurduğum bu düşüncelerimin altından bir fay hattı gibi geçeceğini de bilemezdim. Klasik bir karşılaşma fakat hayatını değiştirecek bir aşk. Hayat bu ya, karşıma çıkan bu adama deli gibi aşık olacağımı da hesaba katmamıştım hiç. Bütün hayatımı ters yüz edecek bir çarpışmaydı bu. Olacaklardan bihaber. Ve şimdi, sonunu bilmediğim bu yola, kendimden emin bir şekilde adımlarken hiç şikayetçi değildim. İmkansızlık derecesi gözümü korkutmuyordu; imkansızlık derecesi ne kadar yüksek veya düşük olsun... Korkmuyordum. İşte o gün, çarpıştığım bu adamın hayatımda edineceği yerden habersizdim elbette. Cesaret şarabının tadına bakan dudaklarım sessiz bir yeminle o gün bağlamıştı kendini o adama. O bir denizdi ve ben de boğulmayı göze alan o kızdım. Ben, Efser Gece Şen. Hiç olmadığım bir kişiliği üzerime giyinecek, baştan aşağı tutku çiçeğinin suyuyla yıkanacaktım. Bildiğim bir şey vardı ki, ilk defa pes etmeyip, savaşacaktım. İşte bu benim hikâyemdi. -UykuluHatun. 15.02.2015

Babası Güneş, annesi Aysima. Gökyüzünden kopup düştüler yeryüzüne. Onların aşkları büyüktü, engelleri aşılmazdı. Aşmak istediler, Aysima dayanamadı üzerine atılmış çamura, kaçtı sevdiğinden. İstemedi ama olması gerekenin bu olduğunu düşündü ve arkasına bile bakmadan kaçtı. Güneş Aysima’sından oldu. Aysima, karanlığa düşen Güneş’inden.. Bu Güneş ve Ay’ın hikayesi değil. Bu hikaye Mihrimah’ın babasızlığının hikayesi..

"Baba sevgisi görmeyen her kız çocuğu yanlış erkeklere inanır. " Çoğu masallar tonlarca mutsuzlukla başlasa dahi herkes bilirdi ki sonunda her zaman iyiler kazanırdı. Peki,benim dağlar kadar mutsuzlukla başlayan ve halen daha yakamdan elini çekmeyen mutsuzluk ve hayatın bana binlerce attığı çelmeye karşın beni de bulabilecek miydi o masallardaki herkesin sonunu iple çektiği o mutluluk? Bu hikaye Doğu da yaşayıp da binlerce çileye maruz bırakılan , tek istekleri sevgi iken kendilerinden misliyle esirgenen fakat esirgendiği kadar mutsuzluğu sadece kız çocuklarına reva gören, ayağa kalkmaya çalıştıkça sevdiklerinden en acısı da "ANNE ve BABASI" tarafından ayağına binlerce çelme takılan kadınlara ithafen kaleme alınmıştır.... Bu hikaye düşüşü aniden olup ayağa kalkışı binbir güçlükle fakat en sağlam haliyle olan kadınlara....

Özlem ve hasret aşk şiirleri

Sanırım bu, yayınlayacağım ilk kitap olacak. Aslında kitap denemez, ancak "eser" demeyi de uygun görmüyorum. Kendi kendime yazdığım bir şey, eser olarak kabul edilir mi..? Fazla uzatmayacağım, bu şiir uzakta kalmış kalpler için. Asla dönmeyeceğini bilse bile, bir gün kavuşma umuduyla yaşayanlar için.. Pes etmeyin, elbet bir gün..

Milena: yıldızlar kadar öpücük bitanem. Kayıtlı olmayan numara Ekle/Engelle.

Hasretin annesi doğum da ölür ve hasret lösemi olur hasretin 18 yaşında haberi olur onuda babası söyler çünkü annesinin vasiyeti şu dur biriyle evlen ve kızıma annelik yapsın benim yokluğumu aratmayan biri ile evlen der

05*********: Beyaza vuran papatyalarının solmasına izin vermeyeceğim. 05*********: Bedeninin rüzgarın şiddetinden yıkılmasına izin vermeden sıkıca sarmalayacağım seni.

Kardeşlerinin bedelini ödeyen iki kişi Biri hayat dolu, herkese neşe kaynağı olan kadın Akça diğeri ise, adaletli olduğu kadar esamesinden korkulan Karan.

Kalbin dolu mu? Dolu.

Bir Hasret hikayesi...... Yıllardır rafta bekleyen bir hikayeydi ama vakti geldiği için yüze çıkmak istedi herhalde. O zaman çıksın bakalım neler olacak !!!

Sen bilmesende sevgilim kalbim benden sana kaçan bir firari ....

Bazı hikayelerin sonu yoktur. Aşk yaşanmışlıkların değil yaşanamamış duyguların esiridir ve sen sevgilim yüreğimdeki en derin yaradır senin sevgin. Sinem telaşla ne yapacağını bilemez bir halde ellerine bulaşan kana baktı.``Emir ...`` Sesi o kadar çaresiz çıkmıştı ki... O kadar aciz... Emir korkuyla kendisine bakan sevdiği kıza acı bir şekilde gülümsedi. Titreyen elini sevdiği kızın yanağına koyarak yavaşça gözyaşlarını sildi .``Seri işen seri ren do Ǩuǩumela naǩun dğaşi``Sesi fısıltı gibi çıkarken Emir hala gülümsüyordu. Daha fazla açık tutamadı gözlerini derin bir uykuya daldı.