Lucifer Darkmoon, günümüzün sıradan bir kasabasında yaşayan genç bir adam gibi görünür. Ancak damarlarında akan kadim kan, onu sıradanlıktan çok uzakta bir kaderin içine çeker. Geceleri, rüyalarında atalarının çığlıklarını duyar; gündüzleri aynada kendi suretinde geçmişin gölgelerini görür. Bir gün, “insanlar dünyasında” gizlenen eski varlıkların yeniden kıpırdandığını fark eder — vampirler, kurt adamlar, elfler, iblisler… Hepsi yavaş yavaş uyanmaktadır. Lucifer, bu karanlık dünyada hem insan hem efsanevi bir varlık olarak kendi yerini bulmak zorundadır. Kader onu eski dostlukların, kanlı ittifakların ve unutulmuş düşmanlıkların içine iter. Yanında dövmeli vampir Tony Vance ve kurtadam savaşçı Reth vardır; birlikte yeni bir düzen kurmak isterler: “görünmeyen bir sığınak, ölümlülerden uzak bir krallık.” Fakat Lucifer’ın en büyük düşmanı dışarıda değil, kendi kanında gizlidir. Çünkü her Darkmoon, bir noktada Begmen’in gölgesiyle yüzleşmek zorundadır.

Her insan zincirlenir. Kimi bir hücrenin paslı demirine, Kimi ailesinin suskun duvarlarına, Kimi de hiç konuşulmayan gerçeklere, Atlas, zincirleri bile isteye seçmiş bir adamdı. Bir görev, bir hesaplaşma, bir son uğruna karanlığa adım attı. Mira ise zincirlerinin varlığını bile bilmeyen bir kızdı. Masumiyetin içinde büyütülmüş , hakikatin dışına hapsedilmişti. Ve bir gün, zemin çöktü. Biri yukarıdan indi, diğeri aşağıdan doğruldu. Unutmayın ki bazen kurtaran da kurtulan da zincirlerini sever… Ve bazen en tehlikeli olan ; Karanlıkta gizlenen değil aydınlıkta gizlenendir…

Her şeye aynı perdeden bakan,kan bağı olmaksızın birbirine kardeş diyen dostlar...ahu gözlü

O bir izci değil...Gölge Geçmişini unutan biri, geleceği kurguların ise bir başka kişi. Ama unuttukların,seni unutmaz.. Ama kan, unutmaz.. Ve geçmiş, en karanlık anlarda bile bir gün mutlaka kapıyı çalar...

Ege üniversiteye giden bir öğrenci bir gün ege’nin okuluna bir sürü canavar basar ve o canavarlar Egenin peşine düşer Ege onlardan kaçmak için her şeyi yapar ama en sonunda bir yöntem bulur o canavarlarların adı iblistir. Ege de bu inlisleri toplayıp bir yere kapatıyor. Ve onları öldürüyor.

❝Kazanan her şeyi alır.❞ ── 2024 yılında, 14 Mayıs`ta gerçekleşen ve bütün Türkiye`ye kök salmış bir cinayet vardı: Bir süredir babasının koltuğunda gözü olduğu iddia edilen başkan yardımcısı Altay Songur Çağın`ın ellerine kanını buladığı kişi, sağ kolu Giray Talaz Taşkın`dan başkası değildi. Kan, kurulan kumpaslar, sırta yenilen bıçaklar, ihmaller ve ihtimaller ile dolu bu masaya 1 sandalye daha eklenmiş, başkan yardımcısının suçunu aklamak için 29 yaşına yeni basmış, 1.5 sene öncesinde mesleğinin iftiralar ile elinden alınmasıyla birlikte kendi köşesine çekilen dedektif Hazan Duha Efser bu masaya dahil olan kişi olmuştu.

"Bana kim napabilir? Senden başka kim benim canımı yakabilir. Ben artık canım yansın istemiyorum. İster buna bencillik de ister başka birşey. Ben artık seni sevmek istemiyorum." Aynı yere ard arda kaç gözyaşı sığdırdı her damlayı saydım. Bize bunu yapana lanet ettim. "Git." Dedi ellerini ellerimden çekerek. Bunu beklemiyor muydum zaten. İstediğim bu değil miydi. Peki bedenim bir külçe gibi ağırlaşmışken neden tek bir adım dahi atamıyordum. Içim neden üşüyordu. Neden titriyordum. "Git." Dedi tekrar yüzünü duvara çevirerek.

"O her şeyi derinden yaşayan bir kadındı. Nefes alamıyordu, bu öyle büyük bir ihanetti ki onun için ölümle eş değer bir acıydı bu." |10.08.2025

Hayat her zaman yolunda gitmez.Yolunda gittiğini düşündüğünüz zaman ya yolunda değilse ve peşiniz de takıntılı bir katil varsa?

" Keşke o gün ölseydim de babana bir can borcum olmasaydı Zehra!" Dedi. Gözlerinde hem öfke hemde büyükçe yanan gittikçe de harlanan bir arzu vardı. "Ne olurdu o zaman, son iki ay zaten kurt az kaldı dayan tamamen kurtulacaksın benden?" Dedim. Dudaklarımız ve tenlerimiz çok yakındı, bir adım daha geriye gittiğimde ise yatağa çarptım. "Seni hiç tanımamış olmayı...Bu kadar bağlanmış olmamayı, şimdi şuracıkta bu yatakta becermek için bütün herşeyimi feda etmekten bile çekinmeyecek halde olmamayı çok isterdim!" Dedi. İlk defa bana karşı neler hissettiğini dile getiriyordu. Duyduklarım karşısında hem utanç hemde büyük bir heyecan duyuyordum. Demek ki beni küçük ve kendine layık görmüyor değildi. "Ne duruyorsun o zaman, yap kara kurt!" Dedim. Bakışlarının erotikliği o an silindi ve yerini tamamen adının hakkına bürüdü...

Yıllardır esir olduğu evden bir gece kaçmayı başarmış kız ve bir dağ evinde tek başına yaşayan, geçmişi pekte temiz olmayan eski bir mafyayla yolları denk düşer…

Canım istedi yazdım Oku okuma umrumda deyil Biraz polisiye biraz ronman olucak

İşte geldim... Bana zindan olacak olan o yere. Fakat o izin vermedi zindan olmasına O kral oldu bende kraliçe...