karnımdaki ağır sıcaklıkla birlikte nefesim kesildi. Gözlerimi ilk önce adama daha sonra karnıma çevirdim. Adamın elindeki bıçak karnımı delmişti. Çığlık atmak istiyordum. Nefes bile alamıyordum oysaki. Adam bıçağı sertçe çıkardığında derin acıyla elimi karnıma koydum. Belim büküldüğünde gözlerim bulanıklaştı. Başım dönüyordu. Yere düştüğümde adam üzerime çıkıp bıçağı iki eliyle kaldırdı. Bıçağı kalbime indireceği sırada son gücümle kollarını tutup çığlık attım. Gücüm bitiyordu. Kollarım yere düştüğünde adam üzerimden hızla savruldu. Boğuk sesleri duyabiliyordum. Elim karnıma gittiğinde parmaklarımın arasından sızan kana baktım. Kafamı sol tarafıma çevirdiğimde Mert`in adamı öldüresiye dövdüğünü gördüm. Gözümden bir damla saçlarımın arasına karıştı. "Mert..." Kısık çıkan sesimle Mert durdu. Nefes nefese gözlerini bana çevirdiğinde gözü karnıma kaydığında dudakları şaşkınca aralandı. Zorlukla yutkundum. "Mert," Adamı bırakıp hemen yanıma geldi. Saçlarımı okşarken bağırdığını duydum. "Doktor! Buraya bakın çabuk!" Gözlerim kararıyordu. Dolu gözlerle bana baktı. "Güzelim, sakın. Sakın kendini bırakma. Beni bırakma, istersen ömrüm boyunca yüzüme bakma ama gitme yalvarırım!" Saçlarımdan ve yanaklarımdan öptü. Cevap vermek istedim. `Seni nasıl bırakırım ki?` demek istedim. Diyemedim. Gözlerim kapanırken son göz yaşım Mert`in eline damlayıp ıslatmıştı. Son hissettiğim, dudaklarımdaki sıcaklık olmuştu.

"Bana neden yardım ediyorsun?" Defne karşısında ki adamla konuşurken asla göz temasını kesmemişti. Aklı da fikri de karışmış durumdaydı. "Susma. Konuş lütfen." Kollarını göğsünde topladı ve ondan cevap beklemeye devam etti. Birdenbire hayatına giren bu adamdan sonra her şey alt üst olmuştu. Mecaz değildi. Gerçekten de öyle olmuştu. Gerçekten de her şey alt üst olmuştu. Düğün günü her şey güzel giderken yanlışlıkla alıkonulan Defne kaçırıldığı adam tarafından hayatını düzene koymaya çalışıyordu.

Güzel ve Ayaz “Saçlarında yıldızları taşıyan kadınlar, sakallarında güneşi saklayan adamlara aşık olurlar." Âşık olmamam gereken bir kadına, hayatını mahvedeceğim bir kadına, bırakıp gitmek zorunda kalacağım bir kadına âşık olmuştum. Yanlış yer, yanlış zaman ve yanlış insandı. Gözlerimi, Defne`nin orman yeşili gözlerine çevirdim. O gözlerdeki karanlık, gizemli ormanda kaybolmamak; ona dokunmamak ve özellikle de şu an karşımdaki aralık dudaklarını dudaklarımın arasına almamak çok zordu. Bana ne yaptığını bilmiyordum ama ona baktıkça aklım uyuşup beni terk ediyordu. Onu öpmek için yanan dudaklarımı birbirine bastırdım ve bakışlarımı ondan çektim. Ya şimdi buradan çekip gidecek ve onun benden nefret etmesine neden olacaktım ya da burada kalacak ve görünmez bir kelepçeyle kalplerimizi birbirine bağlayıp hayatının, hayallerinin içine sıçacaktım… Hemen şimdi karar vermem gerekiyordu. Yarın değil, bir saat sonra değil, bir dakika sonra değil. Hemen şimdi.

“Aşkın Planı Yok” Defne’nin hayatı listeler, programlar ve sıkı sıkıya bağlı olduğu kurallarla doluydu. Plansız bir gün geçirmek mi? Asla! Ama bir yaz akşamı, sahilde yapılan bir iddia her şeyi değiştirdi. Kerem, spontane kararları, maceracı ruhu ve umursamaz tavırlarıyla Defne’nin tam zıttıydı. İkisi de birbirinin dünyasına ait olmadıklarını düşünüyordu… ta ki birlikte attıkları plansız adımlar, kalplerini hiç beklemedikleri bir şekilde birleştirene kadar. Hayatın, aşkın ve mutluluğun aslında planlarla değil, anlarla yaşandığını keşfetmeye hazır mısın? 📌 Romantik komedi sevenler için sıcacık bir hikâye! 📌 Karakter çatışmaları, eğlenceli diyaloglar ve bolca kahkaha garantili! 💖 Aşkın planı yok… Peki ya senin?

Sadece eğlenmek için bir adada ki korku evine giden altı arkadaşın başına ne kadar esrarengiz veya sıra dışı olaylar gelebilir? Ya da şöyle sorayım... Bir korku evi ne kadar korkutucu ve ürkütücü olabilir?

Çocukken tanışıp erkeğin hatırlayamadım ve kızın babası işi kabul etsin diye kızı alı koyan deli bir mafyanın hikayesi.

Defne kullanmadı ikinci adıyla mira_apo diye fake hesap acıyı ve 2 3 senedir plotonik aşına yazıyı ama 1 ay 1 ay sonra defne mira...

Hüzünlü Aşklar Serisi - 2 Hayatının üç yıllık bir kısmı silinmişti Defne`nin. Muğla`nın Ortaca`ya bağlı Dalyan beldesinde gözlerini açtığında hafızasından uçup giden anılarının yalnızlığı ile kalakalmıştı. Jandarma ve emniyet de onun hakkında çok bir bilgi bulamamış, herhangi bir suç verisi olmayınca da aslında ipin ucunu bırakmışlardı. Defne her ne kadar zor olsa da bu yeni sayfa hayatına alışmıştı. Güzel bir hayat sürüyordu. Ta ki ünlü senarist ve yönetmen Harun Berceste ile karşılşana kadar... Genç adamın kendisine olan tavrı, dokunuşları, o iğneleyici sözleri onda garip duygular uyandırıyordu. Sanki onu önceden tanıyormuş gibiydi. Bu adam sanki onun kayıp hatıralarından fırlamış gibiydi. Defne`yi korkutuyor ama merakını da uyandırıyordu. Defne farkında olmadan her bir anlarında ona çekiliyordu. Harun`un dünyasını dağıtabileceğinden habersiz bir şekilde...

Yaşadığımız sürece yaptığımız seçimlerin geleceğimizi etkilediğini hepimiz biliriz. Hiçbir şey nedensiz değildir, şu an yaşanan şeyler gelecekte olacak şeylerin sadece bir parçasıdır.

+"Ayyy nası yani bende sizinleyim öylemi " "Olmaz" "Hayyatta olmaz " "Abime katılıyorum olmaz " +"Ne olmaz ya olur " "Olmaz" +"Ama babaa" "Bu sefer abilerine katılıyorum kızım senin bizle gelmen imkansız" "Evet baba şimdi seni biri kesicek bende onu kesicem olaya polis karışacak hiç hiç hiç gerek yok "

Bir Deniz’in içinde boğulan Defne’nin hikayesi

efulim... Birbirine bağlı üç hayat, birbirinden kopmuş iki hayat, sonu bilinmeyen bir kişi. Hikayemiz aslında defneyle başlıyor o masum kızla, hayatın kısacık döneminde yaptığı en güzel hatayla, bu hata onun kaderini fazlasıyla etkilemişti, sadece onun değil asaf`ın da aslında bu iki farklı hayat birbirlerinde buldukları anlık bir şeyle hayatlarını değiştirdiler, belki de daha değişik şeyler olucakı... Asafla defne birlikte oldukları geceden sonra hayatları değişir, 10 yıl sürer bu aşk ve birinin ölümü diğerinin geçmişini hatırlamamasiyla bitter, orta da annesiyle babasını kaybeden bir çocuk kalır, asil hikayemiz tam olarak orda başlar Asaf hafızasını kalıcı olarak kaybetikten sonra yeni hayatına nasıl devam edecekti....

Farklı bir sente taşınan bekar bir anne , kaldığı dairenin karşı komşusuyla bir takım olaylar yaşar ce yakınlaşmaya başlar…

Hayali öğretmenlik olan Defne sonunda bu hayalini gerçekleştirmek üzere,tayininin çıkmasıyla Hakkari -Yüksekovaya gelir. Yüzbaşı Yağız, albayın verdiği görevle Defneyi almak için hava limanına gider. Onlar için pekte güzel bir tanışma olmamıştır. Bakalım bizi neler bekliyor? ★ ★ ★

"Sen beni bırakıp gittin, her şeyle tek başıma savaştım. Sen bizi terk ettin!" Gözlerimi alayla üstünde tuttum. "Ben mi terk ettim bizi? Ben biz birbirimizi yitirip bitirmeyelim diye seninle ilişkimi bitirdim!" Tuttuğu kolumu gevşetti. "Anlamıyorum." dedi. "Anlamazsın tabii. Biz birbirimizin yüzümüze bakamazdık bile, biz birbirimizi öyle tüketiyorduk ki! Aşktan yanarken sessizce külleniyorduk! Küllerimiz uçuyordu ama aşkın yanmıyordu."

Sıla`nın matematik dersinden atılmasıyla başladı herşey...

İyi okumalar,okurlarım:)

Küçük ve oldukça fakir bir köyde yaşayan Eylül ve tayfası, köylerinin yakınlarında arabaları bozulan Defne ve Emrah`ı misafir eder. Fakat bu misafirlerim hayatlarında nasıl değiştereceklerinden bir haberlerdir. __________________________ Telif hakkı Eylül`ün taşsız pirincinin içinde saklıdır.