Yaşadığım olayları özetleyeyim anlattığım bir kitap tır Yazar mert Yılmaz Basın evi YOK Kitap çıkış tarihi 21haziran

İlk mektubu açtı. Yazdığı mektup Levent’e aitti. Onun için yazdığı mektubun ilk satırları sesli okudu. Yenildim Levent. Ben içimdeki canavara yenildim. Kâbuslarıma, umutsuzluğuma yenildim. Ben bu hayata karşı yenildim.

Hayatın koşuşturmacası içinde bazen durup etrafımıza bakmayı unutuyoruz. Oysa ki, doğanın bize sunduğu güzellikler ve içinde barındırdığı canlılar, aslında bize her an bir şeyler anlatmaya çalışıyor. Bu hikâyede, bir çocuğun gözünden doğanın sesine kulak veriyoruz. Ormanın huzur dolu atmosferi, sonbaharın renk cümbüşü ve masum bir kedinin gözlerinde saklı olan derin hikâye, bizi hem duygulandırıyor hem de düşündürüyor. Bu hikâye, sadece bir piknik macerası değil, aynı zamanda doğayla, hayvanlarla ve insanlıkla kurduğumuz bağın ne kadar kıymetli olduğunu hatırlatan bir yolculuk. Kedinin gözlerinde gördüğümüz o masum bakış, bize sessiz kalmış tüm canlıların sesi olmamız gerektiğini fısıldıyor. Belki de onların dilini anlamak için büyük bir mucizeye ihtiyacımız yok; sadece biraz merhamet, biraz duyarlılık ve biraz da çaba yeterli. Bu hikâyeyi okurken, belki siz de kendi çocukluğunuza dönecek, doğayla iç içe geçen anılarınızı hatırlayacaksınız. Ya da belki, bir kedinin, bir kuşun ya da bir karıncanın bile aslında ne kadar önemli olduğunu bir kez daha fark edeceksiniz. Çünkü her bir canlı, bu dünyadaki dengenin bir parçası ve onların sesine kulak vermek, hepimizin sorumluluğu. Umarım bu hikâye, sizde de doğaya ve hayvanlara karşı daha derin bir sevgi ve merhamet duygusu uyandırır. Kediciğin isteğini yerine getirip, onların sesi olmaya var mısınız? - "Doğa, bize değil, biz doğaya aitiz. Onu korumak ve sevmek, insanlığın en büyük görevidir."

"Derin bir nefes alarak yüzüne baktım son kez. Kapalı gözlerinden öptüm. Kabloların bağlı olduğu göğsüne yaslandım. Yaralarla dolu olan kollarıyla sardı beni. Saçlarımdan öptü. Kulağına fısıldadım tekrar, beni hissetsin diye. Hissederdi. O beni hissederdi, tanırdı." ¤ Saatler geçiyordu, o kapılar iki yana açılmıyordu, gözyaşları durmuyor, hıçkırıklar kesilmiyordu. Genç kızı iki arkadaşı zor bela kaldırıp dışarı çıkardı ama ayakta duramıyordu ki o. Dermanı kalmamıştı. Yavaş ve derince bir nefes aldı, sanki anlamıştı. Yaslandığı duvarda kayarak yere düştü, bir çığlık kopardı. Canı yanıyordu, nasıl kopmayacaktı o çığlık? Canı gidiyordu. Annesi sustu, bahçedekiler sustu, ağlayanların gözyaşları dindi. Nefesler tutuldu. Çünkü son nefes verilmişti. Ameliyathaneden tiz bir makine sesi yükseldi. Sanki dünya sustu. Herkes durdu. Zaman durdu. Genç adamın kalbi durmuştu. Genç adam, son nefesini, sevdiği kadının çığlığı ile vermişti. ¤ Tüm hakları saklıdır

Geçmiş hayatını ve arkadaşlıklarını puslu bir anı olarak geride bırakan ve yepyeni bir hayata başlayan Simon, bir gün sınıfına yeni birinin nakil olmasıyla anılarını tekrardan gün yüzüne çıkarır. Kendi benliğinden şüphe duyacak hale geldiğinde bile geçmiş peşini bırakmaz. Bir yandan eski dostluklarını hatırlayıp onları tekrardan bir araya getirme amacıyla sıkıcı hayatına yenilik ve heyecan katarken diğer yandan anılarının peşinden onu takip eden travmalarıyla tekrardan yüzleşmek zorunda kalır. Fakat hayat ne onun için eskisi gibi neşeli ve endişesizdir ne de bir araya getirmeye çalıştığı arkadaşlarının. Her birinin zamanla farklı sorunları ve sorumlulukları olduğundan eskisi gibi kayıtsız eğlenme lüksleri olmadıklarını anlarlar. Simon’ın arkadaşlarıyla olan ilişkilerini konu alan, belirli toplumsal sorunlara ve travmaları barındıran kısa bir hikayedir.

Hayatı bir anda değişen, hayalleri altüst olan Lâlin gerçekleri öğrendiğinde her şeyin bir yalan olduğunu anlayacak..“Kimdim ben onun için? Sonu yazılmış bir hikaye mi? Onun hayatında ki rolüm neydi? Kafamın içinde durmadan dönen sorular. Belki de asla cevabını alamayacağım sorular. Ne yapmalıyım? Gitmeli miyim, yoksa bu bilinmezliğin içinde kalıp kendimi mi kaybetmeliyim?

Sevdan ne kadar büyükse acısıda o kadar büyük olur..

4 kişiden oluşan LOS VALİENTES çetesi 5. üyeleriyle trajik bir tanışma hikayesine sahiptir. İlayda yurttan valizleri ile dışarı çıkmış reşit olduğu için artık içinde barınamayacağı fakat 15 yıldır evi olan yere kırgın gözlerle bakıyordu...

Saklanan bedenime ve ruhuma ithafen.

Her sevda unutulur mu? Kalbe gömülür mü? Yokluğuna kabullenilir mi? Bazen sadece hikaye sandığımız gibi değildir Peki her hikaye mutlu sonla bitmeyi hak eder mi?

BYT-1 (Boyutlar Arası Yolculuk) İlk sorun babam kayıptı. İkinci sorunsa hafızamda büyük bir boşluk vardı. .. ........ ..... ..... Küçüklüğümden beri kayıp babamı ararken geçmişin beni sürüklediği bu yerde neresiydi ? İlki dünya olmadığı kesindi. ........ ....... ..... . Dünyaya ait olup bir o kadarda Mortnia`ya ait olmam ilk başlarda çok saçma gelmişti. Tabi aslında her ikisi arasında bazı açıklıklar ortaya çıkasıya kadar. ........................................................... Kitabı 3 kitap olarak düşündüm. Birbirinden kısmi olarak bağımsız olacaklar lakin aynı evrende geçecekler. 3 kitapta da farklı karakter olacak.

"Ben sizi tanımıyorum" dedi genç kız. Oysa `tanımıyorum` dediği insan onun hem katili hemde kahramanı olan adamdı. "Beni çok iyi tanıyorsun" dedi genç adam. Öyle ki uzun süredir bu kıza çok aşıktı. Ama kim bilebilirdi ki aralarına uzun duvarlar çekileceğini. Ya da nedenini kim bilebilirdi ki? Genç kız bilir iken genç adam bilmiyordu fakat öğrenecektir. -Bizim hikayemiz 3 Şubat 2022`de başladı. (Argo içerir.) Başlama tarihi: 21.08.2024 Bitiş:??

Yüzbaşı ve savcı hikayesidir. Eskiden tanışan iki kişinin arasındaki ilişki arkadaşlık mı aşk mı yoksa ortaklık mı olacak?

Uzun zamandır rüyalarımda gördüğüm tek şey tanımadığım bir adamdı. Sürekli değişen bir görünüş ve asla değişmeyen bir yüzle hep karşımda duruyordu. Peki kimdi bu adam ? Neyin nesiydi ?

Geri dönüşün imkansız olduğu, keskin virajlarla dolu bir yaşantı...

Aksoy ailesi ikiz bebekleri olacağı için mutludur. Ama ikizler o gün kaçırılır. Aileye öldükleri söylenir. Çocuklar iki kız kardeşini de kaybedince çok üzülürler. Bu sırada kızları kaçıran kişi onları satar. O adam onlardan faydalanır. İstediklerini almamaya başlayınca on iki yaşlarındayken onlara bir travma bırakır ve yetimhaneye verir. Açelya üzüntüsünü mutlulukla saklarken, Asena ise somurtur mutluluğu güçsüzlük bilerek büyütülmüştür çünkü. Eskiden çok mutlu olan Asena kardeşini ve kendisini korumak için istese de istemese de somurtur.

Vaktinde yaşanamamış herşey yaşanır.

Neva & Ferdi’nin soft lise aşkı…

` Yakup`un kuyusu yusuftan derindi..` -Gerçek bir hikayeden uyarlanmıştır.- 1970`lerin başında İstanbul`un gecekondu mahallesinde hayat mücadelesi veren ötekilerin hikayesi...

Zeynep Karadağ, kendi yazdığı hikayenin kötü karakteri olarak başka bir zamanda, başka bir kadının bedeninde uyanırsa en fazla neyi değiştirebilirdi ki? Reenkarne olmuş bir ruh, kötü bir karakterin bedenine reenkarne olursa ne olabilirdi ki? O artık Zeynep Karadağ değildi, Freya Fisher`dı.

❝Yağmur yağarsa ıslanırsın dedi. Oysa beni yağmurda bırakanda kendisiydi.❞

Sonunda, ekran yeniden ışıldadı. Bilinmeyen numara: “Geçmişten bir hatıra, unutmuş olabilirsin ama ben unuttum sanma.” Bu cümle, içimde bir şeyleri yeniden harekete geçirdi. Korkuyla karışık bir merak hissettim. Unutmak istediğim ama içimde hala derin izler bırakan bir şeyler vardı. "Ne demek istiyorsun?" diye düşündüm ama kendimi daha fazla açmak istemiyordum. Bett yanımdan ayrılmaya hazırlanırken, bana doğru döndü. "Cidden önemli bir şey mi bu? İstersen mesajı görmezden gel," dedi, ama o sırada bir şey beni durdurdu. İçimdeki merak, korkunun çok ötesine geçmişti. Bir yandan Bett’in sözleriyle gerilimi daha da artırırken, diğer yandan içimdeki ses, geçmişle yüzleşmenin kaçınılmaz olduğunu fısıldıyordu. “Yanıt vermeliyim,” dedim kendi kendime. Başka seçeneğim yok gibiydi. Bilinmeyen numaraya cevap yazdım: “Hatırlamıyorum, ama merak ediyorum. Ne istiyorsun?” Mesajı gönderirken, içimdeki tedirginlik bir nebze de olsa azaldı. Yanıtın ne olacağını bilmeden beklemek zorundaydım, ama bu sefer daha kararlıydım. O an, Bett’in yüzündeki endişenin yerini belirsiz bir anlayış aldı. "Senin kararın," dedi, ama ben o an karar vermiştim. Geçmişimle yüzleşmek zorundaydım; belki de bu, kaybolmuş hissettiğim yolları yeniden bulmanın bir yoluydu. Ekranda bir yanıt belirdi: “Beni hatırlamıyorsan, belki de bir yerden başlamalıyız. Bir hatıra paylaşmak istiyorum.” Bu cümle, içimdeki korkuyu tırmandırırken, aynı zamanda bir merak ateşi yaktı. Hangi hatıra? Hangi geçmiş? Geçmişimle ilgili bu yeni ipuçları, beni nereye götürecekti? Kendimi hazırlarken, bu mesajın hayatımı nasıl değiştirebileceğini düşündüm. Belki de kaybettiğim bir parçayı bulacaktım; belki de yüzleşmem gereken bir gerçek. Zihnimdeki belirsizlikler, beni bu yola itiyordu ve artık geri dönüş yoktu.