Dostunu uzağında tut. Düşmanın ile evlen. İkisi de birbirinin sonu olabilecek kadar tehlikeliydi. İkisi de bunun farkında değildi. Sahte bir imza. Gerçek duygular. Ve iki güçlü ruhun birbirine sığınışı... Vera için aşk, sadece bir tehlike daha demekti. İnanç içinse Vera, hayatı boyunca aradığı fırtınaydı. Adam, kadına yaslanacak kadar güveniyordu. Kadın ise adamı yok edecek kadar kurallara bağlıydı. Kusursuz bir plan. Kusursuz bir aşk. Ve ölümcül bir bağ. Güldürecek, ürpertecek, kalbini titretecek bir hikâyeye hazır ol. Çünkü bazı aşklar, yaşamak için savaşmaya değer. İz bırakacak bir aşk için risk almaya var mısın? Komedi unsurları, ölümcül sözler içerir. Psikolojik dayanıklılığınız yoksa, geri dönün.

Ailem yüzünden ülkenin en tanınan başarılı iş adamına satıldım. Ama gerçekler çok başkaydı…

Korktuğun alevdir, çakacağın kibritin ise senin kendi ellerindir. Ve unutma, korktukların her zaman için senin efendindir. Seversen zaaf edinirsin, sevmezsen de duygularını yitirirsin. Şimdi sen seç, hangisi daha çok tüketir seni? Sustukların mı yoksa, vazgeçtiklerin mi? ﮩ٨ـﮩﮩ٨ـ♡ﮩ٨ـﮩﮩ٨ـ 🕯️: “Ne yapardım?” diye fısıldadı, sesi o kadar derin çıkıyordu ki, sesinde bile boğulacağımı sandım. Aramızdaki mesafe azaldıkça nefesini yüzümde hissettim. Gözlerimi kapattım; sanki karanlıkta bile birbirimizi görebilecekmiş gibi. Sanki tüm bunlar bir oyunmuş da, ben onu küçükken yaptığım gibi ebeleyecekmişim gibi. Ama öyle olmadı. Büyüdüğümüzü biliyordum ve artık oyunlara değil, kendi yalanlarıma sığınıyordum. Alnını alnıma yasladığında zaman, en azından benim için, durmuş gibiydi. “Ben sensiz ne yapardım?” dediğinde, içimde bir şeyler daha kırıldı. Kırıklar ise, dikenli teller misali boğazımı ızdırap verici bir şekilde sardı. Yıllardır acıyla, çığlıklarımla ve yarım kalmışlıklarımla ördüğüm duvar, kendi kalbimin üzerine yıkıldı. Enkazın altında kalan bendim. Enkazın altında kalan bizdik.

"Sana neden inanayım Kuserli kızı?!" "Soyadınızı veren o makama geri dönmek istemez misin Şah oğlu?!" Beklemediğim anda elimden her şeyimi alacak dediğim adam, beni kendi zindanımdan çıkaracağını nerden bilebilirdim... Zaaflar insanın kendine sıktığı en can alıcı tek kurşun muydu?... Yoksa bağzı zaaflar nefes almanın tek yolu mu?... Kitapta dovüş sahneleri, tehlikeli eylemler bulunmaktadır!!!!!

Gamze yeni geldiği şehirde gıcık komutanın tekiyle karşılaşmayı beklememişti. Başta birbirinden nefret ediyor gibi görünen bu iki kişiyi acaba kader bir araya getirecek miydi? Gamze yapmam dediklerini yapmaya başlayıp asla dediği şeylere de karşı gelmeye başlamıştı. Ne olduğu o da anlamazken sevmediği komutan bozuntusuyla beraber bir yola çıkacağından habersizdi.

mafya, aşiret, anlaşmalı evlilik. “Senin için dünyayı yakarım, Mersa.” dediğinde, nefesinin suratıma çarpması beni ürpertti. Kesinlikle ondan böyle bir hamle beklemiyordum. Nefesinin suratıma çarpmasından dolayı kendiliğinden birkaç adım geriye gittim. Sırtım duvara yaslanınca, iyice yakınıma geldi ve kafasını eğerek yüzümüzü eşitlemek yerine, bir elini çeneme yerleştirip kafamı kaldırarak ona bakmamı sağladı. “Ne bir başkası, ne de bütün dünya. Çok istiyorlarsa çıksın karşıma. Senin için gözümün kararmayacağını mı sanıyorsun?” dedi, sözlerini bir bir yapacağını biliyordum. Bunu bilmek sertçe yutkunmama sebep oldu. 05.11.24

Çok satanlara giren Kızıl Kardelen`in devam kitabıdır. Bağımsız okunabilir. Erkek kılığına giren Mahinur, Hazar Yüzbaşından gizlice eğitim alır. Ancak bu sırada ona aşık olur. Hazar yüzbaşı ile yolculuğa çıkar. Erkek olduğunu anlamamaları için elinden geleni yapar ama sonunda yakalanır ve adını temizlemek için, Hazar Yüzbaşı ile evlenmek zorunda kalır.

Rusya ile olan bir savaş esnasında esir düşen Yüzbaşı ve getirildiği krallık tesisi. Krallığa, yıllardır esir olmasına rağmen başkaldırır çünkü bir sebebi vardır: Hedefindeki her şeyi ve herkesi, elde etmek. Bazen dış bir güçle, bazense kendi iç gücüyle savaşırdı insan. İki savaş da bizi bir harabeden çıkmışızcasına yorar; hatta bazen üzer, ağlatır, diri diri gömerdi. Savaşlar hiçbir zaman mutlu son yazmazdı. Savaş, yalnızca ölümden önce bize verilen son haberlerdi. Hayatım savaşlarla, çöküntülerle, harabelerin içinde yaşamaya çalışarak geçmişti. On sekiz yaşından küçük, reşit olmayan bir kızın içmesi yanlış görülürken; kimse, o daha reşit dahi olmadan içen kızın ne yaşadığını, yıllardır annesiz babasız büyüdüğünü, daha da kötüsü, anne babasının kim olduğunu bilmeyen bir kızın on sekiz yaşına girmeden bu kadar acıyı, yükü taşımasının ne kadar doğru olduğunu sorgulamıyordu. Demiştim ya, benim hayatım hep hapisti. Bir gün ise o karanlık zindanların birinde attığım acı dolu çığlık, birinin beni yıllar sonra duymasını sağlamıştı. Belki bu yüzden bir daha asla konuşamayacak, sesli gülemeyecektim; fakat sesimi birisi duymuştu. Geride kalan her şey gereksizdi... O asker, hayatıma iyi ki girmişti. ✈︎ "Özgürlük için," dedi, alnını sertçe alnıma yaslarken. "Özgürlük için dayan, Sarışın. Lütfen." İlk defa birisine emir verircesine konuşmuyor, bana yaşamam için yalvarıyordu. Gözlerim dolarken dudaklarımı birbirine bastırdım. Yaşlar bir bir aktı gözlerimden. Gözümden akan her yaş, onun için kasıp kavurmuştu. "Git artık." Sesim o kadar zayıf ve kırılgandı ki, duyup duymadığını bile anlayamadım. "Yüzbaşı," derken sertçe yutkundum; gittikçe zayıflayan nefesimi düzene sokmaya çalışıyordum. Titreyen elimi havaya kaldırdım. Avuç içim ıslak olan yanaklarına değdi. Dünyanın en güzel hissiydi. "Tıraş olmuşsun." Gülümsemeye çalıştım. Sonlara doğru sesim tamamen kesilmişti. Büyük elleri yüzümü çepeçevre sararken, en sonunda dayanamayarak kendisini güçlükle yanıma bıraktı. "Gitmeyeceksin." Gözlerimin en içine, öyle bir baktı ki, onun için bir avuç ateş olup küllerimde savrulacağım sandım. Başı bu sefer de, kalp atışlarımı dinlemek veya yalnızca sakinleşmek için göğsümü buldu. Zaten nefes alamıyordum; fakat onu oradan kaldırmak hiç istemedim. "Avcı," dedim bu sefer de. "Bırak artık, ne olur. Canım yanıyor sen dokundukça." Kesik kesik inledim. Yaram iyileşecek gibi değildi ve ben ölecektim. Sevdiğim adamın kollarında, bunu ona itiraf edemeden ölecektim. Yaram iyileşse de, o zehiri benim kanımdan kimse temizleyemezdi. Her şeyi onun için yapmıştım. Beni affetmeyecek, mezarıma gelmeyecekti. Ama tüm bu yaptıklarım, onun yüzünü son kez doyasıya izlemek ve gözlerimde hissedeceğim sıcaklık için son kez de olsa değerdi. Son güç kırıntılarımı umutla toplayarak yüzüne doğru döndüm. Dudaklarımı araladım sadece; sesim hiç çıkmadı, fakat o anlardı beni. "Beni sakın unutma... ve beni oraya götür, Avcı..." Üzerindeki kamuflajının göğüs kısmındaki bayrağı işaret ettim. "Beni ülkene, ülkemize götür." Beni, seni sen yapan, geceleri durmadan haberlerini, marşını okuduğun vatanına götür...

Asil Ağa isimli bu hikayenin tüm hakları diğer hikayelerimde olduğu gibi tarafıma aittir. En ufak kopyalama taklit v.s de gerekli hukuki işlemler başlatılacaktır. Instagram: azimet340 🍁🍁🍁 Hikayede geçen isimler karakterle yerler hayal ürünüdür. Bildiğiniz bütün ağa hikâyelerini unuttun. Klasiklerin dışında bir hikâye. Bu Asil Ağa`nın hikâyesi. Hikayemizin bir ucu Şanlıurfa bir ucu İstanbul... 🍁🍁🍁 Erkek evlat sahibi olamayan Reşo Ağa nihayet üçüncü karısından ikiz çocuk sahibi olacaktı. Biri kız biri erkek. Zeliha`ya 9 ay gözü gibi baktı Reşo Ağa. Ne de olsa erkek doğuracaktı. Altı kızdan sonra Nihayet bir kız daha olsada Allah onunla birlikte bir de erkek evlat verecekti. Büyüdüğünde babasının desteği olacak, zamanı gelince yerine geçecekti oğlu. Ağa oğlu ağa olacaktı. Doğduğunda kurbanlar kesecekti Reşo Ağa oğlu için. Ama olmadı. Büyük konuşan Ağa`ya Allah yine erkek evlat vermedi. Oğlu dünyaya geldiğinde sadece yarım saat yaşadı. İşte o gün yazıldı Asil`in ateşten harflerle kaderi. Annesi adını Asya koyacakken babası ölen erkek kardeşinin suçunu da adını da yeni doğan kız bebeğe yükledi. Babası bir erkek gibi büyüttü yetiştirdi kızı. Sonunda Asil olan kızın adının arkasına Ağa eklendi.

--- Sadece bir hafta diye başlayan hikaye sadece bir ömre döner mi ki? --- “Ben seni tanımaya başladıkça tökezledim. Ne yapacağımı bilemedim. Ben… senin kadar derine inemedim Bora. Boğulacak gibi hissettim. Boğulmaktan korktum.” ___

!Kitap fantastik değildir! Alya Ravza... Hayat onu sokaklara terk etmişti; küçük yaşta öğrenmişti bir tek kuralı: hayatta kalmak için hızlı olmalı, zekâsını silah gibi kullanmalı ve asla güvenmemeliydi kimseye. Gölge gibi sokakları arşınlarken, adını duyurmadan yaşamak bir yetenek, hayatta kalmak ise bir sanattı onun için. Ama o gece her şey değişti. Ormanın derinliklerinde, kimsenin ulaşamayacağını sandığı o ıssız ev... Alya ve çetesi için sıradan bir işti; bir hırsızlık, birkaç dakikalık bir risk. Ta ki kapı aralandığında içerideki sessizliğin yerine ölüm kadar soğuk bir gözle karşılaşana kadar. Bora Yaman... Adı fısıltılarda dolaşan, acımasız, güçlü ve yıkılmaz bir mafya lideri. Alya`nın dünyasını baştan sona alt üst eden adam. O andan itibaren zaman durdu, nefret ve çekim arasında tehlikeli bir oyun başladı. Alya, özgürlüğü için savaşırken bir yandan da kendini onun dünyasına çekilmiş buldu; bu esaret, bir savaş gibi başlamıştı ama çok geçmeden başka bir şey olmuştu: bir bağ, hem karanlık hem de büyüleyici. Ve Alya Ravza öğrendi: Hayatta kalmak sadece sokaklarda değil... kalbinin en karanlık köşelerinde de savaşmayı gerektiriyordu.

" Bundan sonra ,sen benimsin Aden,borcun bedeli sensin"

Geçmiş kapaklı sayfalar ardında kaldığını düşünen ukde kendine yepyeni bir hayat kurmaya başlamıştı ki tek bir mektup geçmisin o tozlu yapraklarını tekrar açtı.Her sayfasında biraz ukde, biraz umut… ama en çok da saklı kalan bir hakikat.”

Kalbim kalbine dokunsa elim eline değmeyecek. Kalbim kaderime ahraz kalacak. Sen sevdama düşsen bile ömrüm ömrüne sığmayacak.

Birisi gelir ve kurduğun düzen bozulur. Hayatın kuralı budur; O "biri" hep gelir ! Yazılma tarihi: 21.06.2020

DİKKAT ❗ KİTAP BASILMIŞTIR. DOA YAYINLARI SİTESİNDEN ALABİLİRSİNİZ. ❤️‍🩹 Balca ölçer ve Kaner kor saygıner. 🦋 Mafya`nın kızı balca ölçer ve Babası`nın ortağı Kaner kor saygıner. Bu iki genç aynı işi yaparken farkı hayatlar yaşarken anlamadıkları bir anda yolları kesişir. Ve neye uğradıklarını şaşırırlar. Bir yaptığı hataların içinde yanarken Diğerinin ise o yangınlardan haberi dahi olmaz. 🎶 Doğukan - Kelebeklerin Ömründen 🎶

Karun; ailesiyle pek ilgilenmeyen, zalim bir milyarder... Ta ki kız kardeşi evlenmeye karar verene kadar. Düğüne birlikte katılmak için bir eskort tuttuğunda ne aşık olmayı ne de hayatının sonsuza dek değişmesini bekliyordur…

“17’nde 27’nde hepsi benim Çiçek. İster kabul et ister etme buna kader bağı der tüm ülke.”

Başarılı bir savcı ve babası suça karışmış masum kadın. Hayat bazen bizi yanlış seçimlere yönlendirir.... Dur bir dakika, hayat mı yönlendirir yoksa biz mi seçeriz?

Abin için boyun eğmek zorunda kaldığım anlaşmalı evlilik

"ya size kimsiniz diyorum" "Sana sus dedik" "Ve gözlerimi neden bağladınız? Yüzünüzü görmemi istemiyor musunuz?" "Ya o çeneni kapa ya da ben kaptmasını bilirim" "Tamam her şeyi geçtim ama beni neden kaçırdınız?" Şakağımda soğuk bir metal hissettim. "Pe-peki tamam sustum. Sakin olun" Şu an her ne kadar cesur ayaklarına yatsam da korkudan geberiyorum. Korkumu belli etmemek için yarım saattir bir şeyler saçmalıyorum. "Son bir şey daha sorabilir miyim?" "HAYIR!" mübarek bu nasıl bir ses, kulağımı deldi. "Tamam ya" Bir kaç dakika sonra başımdaki adamlardan birinin telefonu çaldı. "Buyrun efendim" "..." "Evet efendim hallettik" "..." "Tamam efendim hemen getiriyoruz" Adam telefonu kapattı ardından ayaklarımdaki ipin çözüldüğünü hissettim. "Ne oluyor?" "Senden kurtuluyoruz" "Peki ben sizden kurtuluyor muyum? "Tch, hayır "

İzel ve Özgür zoraki bir evliliğe mahkum kalırlar ne kadar anlaşmamış olsalarda ortak çıkarları için birlik olurlar ama sonunda ikiside hiç beklemediği bir şey olur

“Karanlıkla evlendim, ışığımı korumak için. Ama ya karanlık bana kendi fırtınasını öğretirse?” . Mihrimah’ın hayatı, sıradan bir psikolog olarak sessizce akıp giderken, ailesinin karanlık borçları onu şehrin en tehlikeli adamının dünyasına sürükler. Yağız Ali… Yeraltı dünyasının acımasız lideri. Soğuk, ketum ve kimseye güvenmeyen bir adam. Onunla yolları kesiştiğinde Mihrimah, sadece ailesini değil, kendi ruhunu da kaybetme tehlikesiyle yüzleşir. Bu, ne masum bir aşk ne de sıradan bir hikâyedir. Gölgelerin, suskunlukların ve kanla yazılmış yeminlerin arasında sıkışmış bir kalbin öyküsüdür. Mihrimah, kendi sessiz fırtınasında ayakta kalmaya çalışırken, Yağız Ali’nin kalbine dokunabilecek mi? Yoksa bu evlilik, onu en büyük yarasına mı dönüştürecek? Çünkü bazen en derin aşk, en ağır yarayı açar… Ve o yara, bir ömür mecruh bırakır.

Bölümler uzundur. Kızı öldürülen bir adam bunu yapan kişinin kardeşini kaçırıp intikam almak ister... Peki bu adamın oğlu, intikam almak için kaçırılan kıza aşık olursa?

• “Karadeniz’in hırçın rüzgarları arasında, geçmişin karanlığıyla mücadele eden iki yabancının hikayesi… Yılgı ve Arzen, çaresizlikle umut arasında sıkışmış hayatlarını, anlaştıkları bir evlilikle yeniden şekillendirmek zorundadır. Aşk, dram ve macera dolu bu yolculukta, her adımda gizlenen sırlar ve düşmanlar onları beklemektedir.”