Masumiyetle kötülüğün, tutkulu bir çarpışması. Ekim… Başarılı, genç bir kalp cerrahı. İnsanları yaşatmak için ant içmiş, hayatı düzenli, mesafeli. Egemen… Ankara yeraltı dünyasının karanlık prensi. Gözünü kırpmadan öldürebilen, duygularını gömmüş, acımasız bir adam. Onlar birbirine zıt iki dünya. Ama yolları kesiştiğinde, her şey kontrolden çıkar. Egemen için Ekim, masumiyetin ete kemiğe bürünmüş hali. Onun gülüşü, karanlık kalbine saplanan bir hançer gibi. Ve Ekim… Egemen’in gözlerindeki dipsiz uçuruma çekildiğini fark ettiğinde artık çok geçtir. Aşk mı bu? Yoksa yalnızca bir manipülasyon? Kurban kim, av kim? Ve masum bir kalbin atışı, ne zaman ölümün ritmine karışır? Karanlık Kalp, tutkunun zehirle harmanlandığı, her satırında nefes kesen bir romantik gerilim.

Arabayı hiç bilmediğim bir araya soktuktan sonra durdurmuş kemerimi çözüp yönümü ona* çevirmiştim. Neden durduğumuzu bilmiyordu, birazdan öğrenecekti. Titreyen ellerimi dizinin üzerinde duran ellerine uzatıp kavradığım an vücudunun kaskatı kesilmesine sebep olan o cümleyi kurdum. "Benimle evlenir misin?" "NE?!?!" O* kendine gelince şokla bağırdı. Neden bağırdığını ilk başta anlamadım. Benimle sevgili olmak istemiyor muydu? "SENİNLE EVLENİR MİYİM?" Bağırma sırası bana geçti. "NE?! NE EVLENMESİ?" "SEN DEDİN!" "NE DEDİM!" "BENİMLE EVLENİR MİSİN DEDİN!" "SENİNLE EVLENİR MİYİM?!" "ZÜMRA SİKTİN ATTIN BİLDİĞİM HER ŞEYİ YAVRUM!" "BAĞIRMA BANA!" Bunu ona avaz avaz bağırırken söylemem trajikomikti. O* derin bir nefes alıp, "Tamam," dedi. "tamam, sakinim. Evet evet, sakinim. Şimdi az önce sorduğun soruyu tekrar et yavrum, hadi." Boğazımı temizleyip istediğini ona verdim. Daha sonra halimize gülecektim. "Benimle sevgili olur musun?" An itibariyle yanan yanaklarımı görmezden gelip kaçırmak istediğim bakışlarımı zorla gözlerinde tutmaya çalışıyordum. O* ağzı açık ayran budalası gibi bana bakarken ellerini cimdikledim. Beklemeye sabrım yoktu. "Cevap versene be adam! Evet mi yoksa hayır mı?" •∆• Benimkiler delirmiş hehehe O* yazılan kısımda adamımızın adı yazıyor normalde spoi yememeniz için değiştirdim ^^

"Ey kahraman Türk kadını! Sen yerlerde sürünmeye değil, omuzlar üzerinde göklere yükselmeye layıksın." -Gazi Mustafa Kemal Atatürk Albeyaz Yeminler Ceylan Savaş, 28 yaşında bir terörle mücadele savcısı ve geçmişin acılarıyla şekillenen bir kadındır. 1998`de terkedilen küçük bir kız olarak, Türk konsolosluğunun yardımıyla ülkesine döner ve onu büyüten kişi, evlat edindiği babası Albay Kaan Savaş`tır. Albay Kaan, sevgiyle büyüttüğü kızının ülkesine adanmış bir kadına dönüşmesine tanıklık eder. Alpkan Aslan, 29 yaşında Özel Kuvvetler Kıdemli Üsteğmeni, küçük yaşta ailesini kaybetmiş ve devletin kollarında büyümüştür. Zorlu görevleriyle tanınan Alpkan, Cizre`deki "Savaşçı" timinin komutanıdır. 2018`de bir kaza sonucu tanışan Alpkan ve Ceylan, yıllar sonra, 2025`te Cizre`de tekrar karşılaşır. Ceylan, babasının komutanlık yaptığı timle çalışmak için Cizre`ye gelir ve burada Alpkan ile yolları kesişir. "Albeyaz Yeminler", bir aşk hikayesi değil, aynı zamanda bir kahramanlık destanıdır. Cesaret, kayıplar ve yeminlerle dolu bu yolculuk, onları yalnızca birbirlerine değil, ülkenin geleceğine ve büyük bir savaşa da sürükleyecektir. Eğer hoşunuza gitmişse kitabıma göz atmayı unutmayınn ❤️

Kardeşim dediğim kız ilk defa birini sevip güvenir. Fakat bir sorun vardır.; Bir oyun üzerine tanışmış farklı yerdelerdir. Bu yüzden ayrılmak zorunda kalırlar... Baş karakter ise kardeşine dayanamayıp o çocuğu aramaya başlar fakat yolunda gitmeyen bir şey vardır Bu sayede ise ruh ikizini bulmuştur..

“Bakalım hangi yoldan ilerleyeceksin merak ediyorum.” Ellerimle göz yaşlarımı sildim ve biraz önce geri çekilerek açtığı boşluğu kapadım. “Sana yemin ediyorum Asil bir daha senin önünde asla güçsüz düşmeyeceğim, pes etmeyeceğim, asla ama asla bir daha senin önünde ağlamayacağım. Öyle bir an gelecek ki senin yüklendiğin yükün aksine tüm dünya üzerime gelip diz çökerek pes etmemi sağlasa ve sen dahil herkes pes etse bile ben sana inat yine de diz çökmeyeceğim.” “Benim pes ettiğim öyle bir an hiç gelemeyecek biliyorsun değil mi yazar?” Parmak uçlarımda ona tutunmadan yükseldim dimdik bir şekilde. “Burası benim dünyam Asil Kavas. Burada işler eninde sonunda benim istediğim düzeye gelir. Seni ayağa kaldırıp, kalabalığın başı yaptığım gibi peşindeki o kalabalığı da seninle birlikte dibe indirip kendimi yüzeye çıkarabileceğimi de en iyi sen bilirsin yanılıyor muyum?” Bir kolu belime sarılarak beni kendine çekince iyice ona yaklaştım tekrardan. “İddialı sözler fakat yerine getiremezsen altında kalırsın ve bu sefer seni sen bile kurtarmazsın bunu biliyorsun değil mi?” Başımı kaldırarak gözlerimi net bir şekilde gözlerine odakladım. “Hem de hiç olmadığım kadar.” Bir süre daha bakışları gözlerimde odaklı kalırken gözleri yavaşça dudaklarıma indi. “Neler yapabileceğini göreceğiz yazar.” Sinirli bir şekilde gülümseyerek geri çekildim. “En ön ve ortadaki izleyicim olacaksın Asil Kavas.” “Sahne senin ben oturmayı çoktan kabul ettim, o halde oyunun başlasın yazar…”

Ayazın esraya aşkı . Ankara`daki öğrencilikten urfalı ağaya gelin olma (Severek isteyerek gelin olma ) +18bölümler olacaktır olayın akışında olduğu kadar . Her şey bir kurgudur 😘😘😘😘

Kapak için @lodosunkalemi abime teşekkür ederimmm 18 yaşına giren Beyza bunu kutlamak için arkadaşlarıyla bir eğlence kulübüne gider. Ancak işler biraz karışır. Biraz gülmek istiyorsanız kesinlikle doğru adrestesiniz.

[ara verildi.] •yeni bölüm tarihi; 22 Haziran 2025 *İlk on bölüm texting olup daha sonra düz yazı olarak devam etmektedir.* Platonik olduğu kişi yüzünden okulda başına türlü olaylar gelen İlayda ölmek istediği bir gece de rastgele Instagram yorumlarından gördüğü birine mesaj atıp yardım ister. * İlyada.es: Bir tarafım yaşamak isterken karanlık tarafım ölüme itiyor beni. İlyada.es: Ben artık onu unutmak istiyorum. İlyada.es: Nolur yardim et unutayım onu. * Spotify playlist name; nepenthe. Şubat 8, 2025| efl.

"Adaletin kelepçelendiği bu sarayda, biz zincirleri kırmaya değil, yakmaya geldik!”

O gece çıkan yangında ki alevlerin ruhuma işleneceği, beni yakıp küle çevireceği, amansız bir dildâde`ye dönüştüreceğini bilemedim.. " Dur!" Bariton sesi soğuktan uyuşan kulaklarıma aktı, içimi titretti. Sol elinden kanlar sızıyordu. " Kimsin sen?!" " B-ben!" Kekelemiştim, lanet olsun! Beni şuracıkta öldürebilir, pekmezimi akıtabilirdi. Halbuki ben sadece yoldan geçen bir yabancıydım. İçimi okumuş gibi belinde ki silahını kavradı. " Dur yabancı! Yoksa seni parçalara ayırırım!" O gün o yangında durmasaydım, arkamı dönüp gitseydim, hiç varolmasaydım neler oldu`yu bir ömür merak etmiştim. Kaderimin kapısını aralayıp yabancıyı içeriye davet etmiştim.... Bir komando sevdasıdır... Asya&Aybars Kitap Kapağı için @writerladyy( Selin Özgen`e) teşekkürler :)

*Asker Kurgusu *Wattpad de 9 Milyon okundu. *Basılı kitap "Güzel seviyorsun," dedim gözlerine bakarak. "Güzeli, güzel seviyorum," dedi. İnsan yeni bir hikâyeye, biriyle tanışarak ya da yeni bir yere giderek başlarmış. Benim hikâyemde ikisi de vardı. Gittiğim yeni şehirde tanıştığım adamla hikâyem başladı. Teğmen Emre Kurt... Zümrüt yeşili gözleri beni her defasında büyülüyordu. İçine çekildiğim derin bir kuyuydu sanki. O derin kuyu bende keşfetme isteği uyandırıyordu. Bana doğru attığı her adım bir diğerinden daha güçlüydü ve kaçmamı imkânsız hâle getiriyordu. Sonunu göremediğim o kuyuya gözlerimi kapatıp, kendimi bırakma isteğim gün geçtikçe artıyordu. Askeriyede öğretmenlik yapmaya başladığımda, başıma geleceklerden bihaberdim. Abimin de görev yaptığı bu askeriyedeki öğretmenlik görevi, içerideki haini bulmam için bir araçtı. İçimizde, kapalı kapılar ardında, ihanet eden biri vardı. Açtığım her kapı bir diğerine çıkarken; o kapılardan birinde onu bulmaktan korkuyordum.

"Karanlıkta Kaybolanlar", Ankara’nın sokaklarında başlayan ve derinleşen bir dostluk, sırlar ve hayaller hikayesidir. Genç bir grup arkadaş –Deniz, Teoman, Barış, Buhara ve Zeynep– lise yıllarından itibaren birbirlerinin hayatlarında derin izler bırakır. Her biri kendi hayalleri ve zorluklarıyla mücadele ederken, şehir onların hem sığınağı hem de mücadele alanı olur. Teoman, annesinin şehit düşmesinden sonra babasının sert baskısıyla karşı karşıya kalır. Asker bir babanın oğluna biçtiği hayat ve Teoman’ın müziğe olan tutkusu, baba-oğul arasında çatışma yaratır. Deniz ise geçmiş travmalarından kaçmaya çalışırken, İzmir’e üniversiteye giderek gruptan kopar. Ancak Teoman’ın Deniz’e olan hisleri, iki şehir arasında yaşanan sessiz bir bağ haline gelir. Buhara’nın geçmişte tefecilere olan borçları, grubu tehlikeli bir maceraya sürükler. Tefecilerle yaşanan gerilim ve Zeynep’in kaçırılması, arkadaşlık bağlarını daha da derinleştirir. Ancak her şey çözüldükten sonra bile, hayatta kalan sırlar ve duygular onları tekrar tekrar sınar. Hikaye, geçmişten bugüne uzanan yolculukta, dostlukların nasıl değiştiğini ve karakterlerin kendilerini keşfetme yolculuğunu anlatır. Ankara’nın derin atmosferi, onların kararlarını şekillendirirken, şehir bir karakter kadar etkili bir rol oynar. "Karanlıkta Kaybolanlar", gençlik, hayaller, kayıplar ve cesaretin bir araya geldiği dokunaklı bir hikaye sunar.

“Ben çok yandım Serkan. Nasıl yakılır bilmeden yandım. Çok olmadı yakmayı da öğrendim. Sen benimle yapmazsın. Yanarsın, kül olursun, yok olursun. Sonra ben sönerim. İkimize de yazık olur.” Konuşamazdı. Beni ikna edemezdi. Etmemeliydi. Aşkta gözüm yoktu benim. Derdim intikam da değildi. Adalet istiyordum. “Başka amacım yok benim. Olmayacak. Çok yanan çok yakar Serkan. Ben sana yanmayı vadedemem.” “Ben barutum, kenarda köşede ateşin ona gelmesini bekleyen, onu yaksın diye gün sayan barutum. Sen beni yakarsan kül olurum….Uğruna. Gık demem. Çünkü niye biliyor musun? Senin söylediğin gibi ne ateş olmadan barut bir işe yarar ne de barut olmadan ateş alevlenir.”

Hayallerinin peşinden koşan Damla,Meryem,ve Nihal üçlüsü küçüken kurdukları hayallerini gerçekleştirip sonunda istedikleri yere, Ankara`da mesleklerini yapmaktaydılar. İstedikleri olduğu için hep mutlu yaşayacaklarını sanarken hayat onları hiç beklenmedik bir yerden vurur. Küçükken kurdukları hayallerini birde aşk süsleyerek daha da güzel bir hale getirecekti. Fakat onlar bunlardan bihaberdi. Başlarına neler geleceği hakkında hiçbir fikirleri olmayan bu üçlü daha nelerle karşılaşıcak? Aşkı, hüzünü,mutluluğu ve daha bir çok duyguyu için de barındıran bir roman.🤍

Sadece iki okul arasını değil iki kalbin kaderini de birleştirmiş olan bir patika… Yaşanabilecek korkunç senaryolardan korkup çareyi ayrılmakta bulmuş genç bir kadın… Bu ayrılıktan sonra kendini sadece vatanına adayan genç bir adam… Her şeyi tozlu geçmişte bırakarak hayatlarına devam eden bu iki genç, kaderin onları şiddetli bir şekilde bir araya getirmesiyle hikayeleri tekrar beraber yazılmaya başlar. Düşmanlar… Aşklar… Ayrılıklar… Beklemedikleri fırtınada birbirine tutunup destek olmaktan başka hiçbir seçeneği kalmayacak Korkut Alp ve Yasemin… “Benim için bir sen varsın bir de vatanım Yasemin. Bir sen bir de vatanım… Şimdi birinizden birini seçmek zorunda kalmanın üstümde, ruhumda yarattığı ağırlığını tahmin bile edemezsin.”

Bu benim hikayem değil. Bu Eslemin hikâyesi. Sizler bu hikayeyi okumaya hazır mısınız? Ben çok heyecanlıyım. Hadi başlayalım... 🌸 Yoldayım. Yürüyorum. Deli gibi yağmur yağıyor farkında değilim. Hasta olur muydum? Ne fark eder ki? Kayboldum sanırım ama çokta tanıdıktı bu yollar. Nerdeyim ben? Hava karanlık. Sol tarafımda evler ortasında yol ve ben tam sağında kaldırımda yürüyordum. Sokak lambaları aydınlatıyordu yolu. İlerliyordum hâlâ. Kimse yok ne bir araba ne bir insan. Yoksa var mıydı? Ne idi bu karşıdaki silüet? Tam evlerin yanında durmuş uzun boylu. Yüzü yok muydu onun? Göremiyordum ki. çok karanlık. Karşıya geçmeliyim ama hiç araba olmayan yoldan arka arkaya arabalar geçmeye başlamıştı. Neler oluyordu böyle? Karşıdaki silüet hareket etmeye başladı. "Dur!" dedim ona doğru. "Neredeyim ben?" Çok gür bir ses geldi ben konuştuktan sonra. "Sen.. çok yakınımdasın. Sakın bana gelmeye çalışma. Zarar görürsün.." dedi.. Erkek miydi karşıdaki kişi? Çok güzel bir sesti bu. Büyüleyici. Arkasını döndü silüet. Ara sokağa girdi. "Dur!" dedim tekrar. Ayağımı uzattım yola doğru. 06/04/2023

Elzem:Çok gerekli, vazgeçilmez Lavanta;ölümsüz aşkı ve sadakati simgeler. Biz okul aşkıydık belki basittik ama lavantalar bizimdi. Sonra bir şey oldu. Koca şehire küstük. Ankara bize kavuşma borçluydu güya. Sorun Ankara değilmiş, lavantalara sadık kalamamakmış. Sorun elzemden vazgeçmekmiş. O vazgeçti, ben de aşık olunacak şehirden gittim. Yarım kaldık falan ama biz zaten bitmişiz. Elzeminden vazgeçmiş ve elzemlere ithafen, hiç kavuşamamış belki kavuşacaklara ithafen...

“Bir sürgün bana bir ömür katacak deselerdi sürgün değil şenlik diye gelirdim ben Mahi.”

Yeni taşındığım yer bana her zaman eski evimi özletiyordu konu anılar veya yaşadığım şeylerle ilgili değil ait olmuşluk hissi ile ilgiliydi belki de bu olanlar yeni bir başlangıç için adım atmama sebep olur... -Umay Karatay

Arafta bir ruh için aşk en büyük sınavdı.

omg hahakdşsdğağüsüağsğsğsğssğ

Değişmişsin dedi Değişmişmiydim hayır büyümüştüm Değişmedim gerçek hayatla yüzleştim Mokita: Herkesin bildiği ama konuşmadığı gerçekler

Savaş istiyordu, boyun eğmemi, karşında korkmamı bekliyordu. Savaşacaktım ama boyun eğmeyecektim. Kazanmasına asla izin vermeyecektim çünkü kazanırsa ben yok olurdum. Ona savaşmayacağımı söyleyecek ilk fırsatta hançeri saplayacaktım kalbine.

Yıllar önce kavuşan iki genç bir anda iletişimleri kesilse ve yıllar sonra karşılaşırlar.