Yıllardır abisinin arkadaşına aşık olan lina artık aşkını açıklamak ister ama aşkı karşılıksızdır

❝Yüreğindeki ateşin içinde cayır cayır yanıyordu kadının ruhu. Mahkum edildiği hayatı istememişti oysa... çocukluğu gibi çalınıp alınmıştı gençliği de. Güvendiği her limanın onu yarı yolda bırakmasına da alışmıştı, diğer birçok şeye alıştığı gibi. Şimdi ise içine düşmüş olduğu bir diğer bilinmezliği anlamaya çalışıyordu. AŞK`tan haberi olmayan bir kadındı o, güvenemezdi. Sevemezdi de... Sevmeyi bilmeyen adam ise ona AŞıK olamazdı. Üzer ve kırardı... Bu hikayenin birden fazla kahramanı vardı, lakin hepsi galip gelir miydi... işte orası büyük bir muammaydı. Kıran kırılırdı, üzen üzülürdü. Ama adalet er ya da geç yerini bulurdu.❞ 🌑 3 0 / 1 0 / 2 0 2 1 ALINMASI, KOPYALANMASI VE ÇALINMASI DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR 🖇

Bu bir aşk hikayesi değildi, mutlu son romanı hiç değildi. Kendi kendini kasıp kavuran bir Tutkunun sona kalan tek ateş parçasıydı. Dünün ve yarının arasında sıkışmış mahzenlerdeki ulu, ama kısık hayatların çırpınışlarıydı. Tutulan ellerin yuttuğu hayatlardı. Kıyımdı, yıkımdı, vahşetin içindeki tek vurguydu. Bu hikaye kanındaki asil cesareti ailesi için kullanan, ona uzatılan soğuk elleri ilerde yakan, kansızların arasındaki tek nefes olan Tutku Alsancağın hikayesiydi.

Mert ve Eliz birisi 22 yaşında birisi 19 yaşında küçük kalpleri ile ailelerinin istedikleri,kan davası olmadan can kaybı vermeden,berdel anlaşması yapmaktı..

Kalbe düşen ilk tohum: Sevda. Rüzgârın esintiyle birbirine karışan saçlarımı elimle toplamaya çalıştım. Üstümde ki gelinliği pek beğenmesemde giymek zorunda kalmıştım. Kapının ardında duran insanların sesleri kafamı ağrıtıyordu. İçimden sayısız kere hemen bitsin kelimesini tekrarladım. Ayağımda ki topuklu ayakkabılar derimi kesmişti. Geriye çekilerek camı sıkıca kapattım. Evleniyorum. Mutlu değilim. İsteyerek değil de köyün baskısı yüzünden evlenen kızlardan sadece biriydim. Kapıya tıklatılmasıyla girebilirsin diye seslendim. İçeriye adımlarını atan ve sadece iki haftaya yakın bir zamanda tanıdığım adam, Oğuz`dan başkası olmazdı. O da benim kadar evliliğe sıcak bakmıyordu. Köyün meydanında yanlışıkla ağzından kaçırdığı bir söz yüzünden bu haldeydik. "Yarın nişanlanırım sevdiğim kızla, bakalım o zaman laf edebilecek misiniz?" ... İlk bölüm yayın tarihi: 25.06.2025 Bölüm uzunluğu en az 3700 kelimedir. GÜNCEL.

Yazlık bir kurgu lazımdı cıvıl cıvıl yazlık kurgu yazdım🐚🌼

Bu çiftimiz Karşı komşu ama ondan önce telefon sayesinde bir buluşuyorlar ve sonra pum 💥 karşı komşu oluyorlar.

Alekstimia hastası olan Zahir duygularını zirvede yaşayan bir rejisör ile tanışır

Karşısındaki adamın gözlerine tekrar baktı ikisinin içinde fırtınalar kopuyordu içlerinlerinde ki fırtınayı belli etmemek için büyük çaba sarf ediyorlardı şayet adam karşısında delice sevdiği kadına sarılmamak için kendini zor tutuyordu "Bazı aşklar yarım kalmalı " dedi kadın o çok sevdiği gözlere bakarak " O yarım kalan aşklar biz olmamalıydık" dedi adam okyanusu andıran gözlere bakarak

" Ve Karadeniz, iki düşman ailenin imkansız çocuklarını bir araya getirmemek için yemin etmiş gibiydi. "

Bir sonbahar günü... Yine aynı duygular, yine aynı adam ve yine aynı sessizlik. Askeri kurgu, yaş farkı barındırır rahatsız olanlar okumasın :)

Bugün haftasonuydu yani okul yoktu ve biraz alışveriş yapmam gerekiyordu evden çıktım ve birden biri bana çarptı çarpınca hemen durdu çünkü yere düştüm. "İyimisin? "dedi Bacağım kanıyordu " Bacağım acıyorr çok acıyor." dedim " Ve sen benim bütün malzemelerimi yere döktün ben şimdi nasıl yapicam yemeğimi." Ağlıyordum evet yanlış duymadınız ağlıyordum çünkü en sevdiğim yemeği yapicaktim ve o malzemelerimin hepsini yere dökmüştü hepsi bir yerdeydi. " N- ne cidden bunun için mi ağlıyorsun." Kafam eğikti benim yüzümü görmüyordu ama sesimi duyuyordu bende kafam eğik olduğu için onun yüzünü görmüyordum kafamı kaldırdım ve şok oldum bu onurdu " O- onur !!"

Liseye yeni başlayan Gökçe`nin lise aşkı olan Efe ile hikayesi

Hayat bazen, en karanlık anda en yanlış kişiyi karşına çıkarır. Lavin Iris Koral, yıllardır beklediği imza gününde sadece hayranı olduğu yazarı görmek istemişti. Ama kalabalığın gölgesinde, yanlış bir sıraya girdi. Ve o yanlışlık, kaderin suskun bir oyunu oldu. Karşısında duran yazar, Uraz Arın Tunca… Soğuk bakışlarının ardında kırık bir geçmiş, karanlık bir yalnızlık vardı. Lavin’in eline tutuşturulan kitap ise sadece bir eser değil, kaybolmuş bir kalbin fısıltısıydı. Bir imza, bir an, bir kelime… Hepsi Lavin’in içini altüst etmeye yetti. Artık hiçbir şey göründüğü gibi olmayacaktı. Yanlış bir sırada başlayan hikâye, belki de her ikisinin de geçmişiyle yüzleşmesine neden olacaktı. “Bazen kader, en yanlış kitabın sayfasında seni bekler.”

Onun gerçeği sandığımdı. Benim ise en büyük yanılgım.” Bora’nın hayatı, tekerlekli sandalyesinden ibaret değildi. Asıl felç olan, ruhuydu. Ve bunu gizlemek için herkese bir yalan sattı. İnandırıcı bir yalan. Yaralı bir adam maskesi… Ama hiçbir maske sonsuza kadar durmaz, biri gelip dokunana kadar. Efil, güvenmeyi unutmuş bir kadındı. Geçmişi sırlarla örülü, sessiz çığlıklarla doluydu. Ama Bora’yla tanıştığında, geçmişi artık geçmiş kalmadı. Aşk mıydı bu? Birbirine tutunmaya çalışan iki kırık ruhun oyunu mu? Yoksa sadece… Gerçek gibi görünen bir yalan mıydı her şey? Bu hikâyede herkesin bir sırrı var. Ama bazı sırlar…

Öykü ve Mert… Birbirlerini çocuk yaşta tanıyan, aynı sokaklarda oynayıp kalplerine sevdayı daha o yaşta kazıyan iki küçük ruh. Ama hayat, masum aşkları sınamayı sever. Bir gece çıkan yangın her şeyi kül etti — Öykü’nün babasını, yuvalarını ve Mert’in kalbinin en saf köşesini. Yıllar sonra Bursa’nın kalabalığında, biri doktor, diğeri ünlü bir oyuncu olmuş iki ayrı insan... Bir hastane dosyasında karşılaşan iki eski kalp… Adını okuduğunda tüm çocukluğunu hatırlayan bir adam… Ve geçmişin küllerinden doğan bir aşk hikayesi... Aileler, yollar, yıllar… Her şey aralarına girse de, bazı kalplerin yönü hiç değişmez. Çünkü bazı aşklar unutmamayı değil, kavuşmayı hak eder.

BU HİKAYENİN GERÇEKLE BİR ALAKASI YOKTUR TAMAMEN KURGUDUR.

Gün ışıgı , benim gün ışığım herkez gibi güneş değildir belkide? Mesela ben güneş ışığı yerine ay ışığını tercih ederim. Güneşi hiç bir zaman sevmedim. Çünkü Güneş ışınları beni açığa çıkartır. Ama Ay beni saklıyor, yol gesteriyor. Ayrıca bende bir ay parçası değil miyim?

Kendi ayaklarının üzerinde durmaya çalışan her kadın bir Elzemdir , kendi içi o kadar güçlü kimse yıkamaz, yaşadığı karanlık hayatı bı terk içindeki güzellik sayesinde aydınlatıyordu , elzemde öyleydi kibirli içi sadece yakinlarin görüldüğü bir rengarenk kız çocuğuydu, asıl elzem inanmanin başarının yarısi olduğunu inanirdi , bir oyunun içindeydi oyuncak değildir oyunu yöneten kişiydi ama bundan haberi yoktu sadece oynuyordu ve savaşıyordu ta ki karan karatasla tanışana kadar..

14 yaşındaki alisa okulun ilk günü bahçede otururken yanına Bartu adındaki okulun en yakışıklı çocuğu gelir ve alisanin yanına oturarak onunla tanışmak ister.... Daha fazla spoiler vermeden hikayeye gecelimmm. 💖🎀💐

Ünlü Oyuncu "Ruby Robinson" bir gün işi yüzünden Fransa`ya gider fransızca bilmediği için şirketinin ona sunduğu profesyonel tercüman "Louis Martinez" ile aralarında bir şeyler yaşanır... Bu geçici bir tutku muydu yoksa aşk mı?

11.sınıfta destek almak için dershaneye başlayan geç kız sadece ders mi alacaktı yoksa hayatının hayal kırıklığını da mı yaşayacaktı?

Kristaller insanın kalbine benzerdi. Ben bunun çok geç farkına varmıştım. Kristalin en sağlam kısmı, yani ortası benliğimdi. Etrafını saran kristaller ise sevdiğimiz şeyler ve kişilerdi. Benliğin kırılırsa her birisi yıkılırdı. Annemin dediklerini çok geç anlamıştım. "Kristal kapını bulamazsan, benliğini de kaybedersin."

Sevilmeyen ailesi tarafından zorla evlendirilen Rüya ve Yağızın küllerinden doğan aşkı... İlk kitabım lütfen hatalarımı söyleyin. Bir deneyin derim.:)

Bir konserde kavga eden Parla ve Aras aynı apartman da olduklarını öğrenince bakalım neler olacak?