devam ediyor 5a önce güncellendi
Ruh Kanseri
@elatopcu
Okuma
0
Oy
0
Takip
0
Yorum
0
Bölüm
0
Kalbimin söküldüğü bir evdi burası. İlmek ilmek boğazıma dolamıştı iplerini, yavaş yavaş çekmişti uçlarından, gram gram işlemişti izlerini. Ruhumun kıvranışına inat her gün daha vicdansız, daha acımasız olmuştu vücuduma karşı. Ruhum ürperip hayallerine kaçıyordu ama vücudumun öyle bir sığınağı yoktu. Mahkumdu boğulmaya, karanlığa, ölümsüzlüğe, işkenceye. Yaşadıklarımın bir sonu gelmeyecekti, zavallı bedenim hep ona teslimdi. Ve kaçışlarım her zaman onun ellerine yakalanmakla son bulacaktı.
Sesimi çalmıştı.
Kelimelerimi çalmıştı.
Kalbimi çalmıştı.
Duygularımı, birini sevebilme ihtimallerimi, yaşayabileceğim çocukluğu çalmıştı.
Bıraktığı tek şey kırık bir geçmişin acısı, ölümsüzlükle boğuşan ruhumun işkencesiydi.
Yaralarımdı, onun izleriydi.
Bedenimdi, onun kanıydı.
Ruhum yaşadığı azap yüzünden kıvranırken bedenim acısına ağlıyordu. Karanlık bir zamanın içindeydim, dipsiz, uçsuz bucaksız. Pis kanın kokusu, nefesimi verdiğim an tıpkı çocukluğumda kaybettiğim her his gibi havaya karışıyordu. Boğuk zihnimde ufak tefek düşünceler vardı, içimdeyse beni delice baskılayan bir yük.