" çok merak iyi değildir küçük hanım." Dedi sert mizacına nazaran alaycı bir ifade ile dudakları yana kıvrıldı ve ekledi, "Sonuçları ağır olur." Ne demekti bu ?

Bir intikamdan nasıl aşk olurdu ki.kin nefret den doğan aşk sevecek miydi?Bunu aşk zamanla görecekti.Ya ben yanlıştım yada aşktı.

(Yazarın anlatımıyla)1999 Haziran 'nın 10 saat 03:30Sarı saçlı hamile bir kadın hastaneye getirildi . Acil doğuma alındı .

Aşiret kurgusu. Gerçek bir hayat hikayesinden uyarlanmıştır.

Öncelikle yazım hataları için özür dilerim ilk deneyimim Bazen içinize sığmamış düşünceler vardır ya konuşsanız konuşamıyorsunuz sussanız kafanız patlayacak gibi oluyor belki de yalnızlıktan bu düşünceler oluşuyor bilmiyorum aslında bende bunları sizinle paylaşmak istedim

2. Dünya Savaşı`nda...

Bir İntikamın Can Yakan Hikayesi...

Cantuğ ve Ceylan`ın hikayesi...

"Sanki hiçbir şey uyaramaz, içimizdeki sessizliği. Ne söz, ne kelime, ne hiçbir şey. Gözleri getirin gözleri."

Hayatınızın en kötü anında, size iyi gelen sadece tek bir kişi düşünün. Yanınızda olmadan yanınızdaymış gibi hissettiren sadece biri. Bende tam olarak böyle olmuştu. Yaralı ve yalnız kalbimin tükendiği anda girmişti hayatıma. iki yaralı kalp sonunda tanışmıştı. Ben onu yaralı kalbiyle sevmiştim. peki ya, umutsuzluğa umut olabilir miydim? Onu kaybetmeye dayanabilir miydim? Ona seni seviyorum diyebilir miydim? Aşk güzeldi, sevmek güzeldi, ama zor olan birşey vardı. sevdiğini yaralarıyla sevmekti...

Tunga Kaan Abidin`e dönerek konuşmaya başladı. "Habercilere ikisininde öldüğünü bildir. Kimse Firuze`nin yaşadığını bilmeyecek."

BU BENİM İLK KİTABIM! İÇERİSİNDE MANTIK HATALARI VE YAZIM YANLIŞLARI OLABİLİR! Özgür Tamay`ı kucağına alıp musluğa doğru yürüdü. Elini yüzünü yıkayıp, Ertük`ün çitlere astığı ceketi alıp yolcu koltuğunun üzerine koydu. Tamay`ı oraya oturtup kemerini bağladı. Çiçeğin tepkisini çok merak ediyordu. "Annen bize çok kızacak." Küçük kız omzunu silkti. "Baba ben asker olmaya karar verdim." Özgür kızına bakıp konuşmaya başladı. "Bak, beni örnek alman güzel bir şey ama... Annen duyarsa bana kızar. Bu düşünceyi aklından sil tamam mı? Hem sen kolay mı zannediyorsun askerliği? Yapamazsın sen, narin bir şeysin." Tamay sustu. Bu susma şekli babasına trip attığını belli ediyordu.

Her şeyi adaletini kendi sınırlarına göre uygulayan bir Cumhuriyet Savcısı sınır belirlemeyen vatanı için canımı dişine takmış bir asker Peki Adalet yönetim Krallık buna izin verecek miydi. (Kitaptaki zaman dilimi günümüz fakat yönetim şekli Krallık)

Adım Ayşıl`dı Ay gibi ışıl ışıl anlamına geliyordu ve bu isim benim hayatımdı. Kendimi her zaman geceyi aydınlatan bir ay gibi hissettim. Kendi berbat hayatını aydınlatan bir ay, etrafımda yıldızlar yoktu, tek başımaydım. Sonra bir dost eklendi hayatıma ve bir de yıldız, yanımda parıl parıl parlayan. Biri karşıma geçti, kalbi hayatım kadar karanlık olan. Sen artık Gece`sin dedi. Ben gece`yi aydınlatan bir ay olmak isterken o andan itibaren gece bendim, tüm bu kötü yaşantımda elimde ki tek güzel şey ismim iken o da gitti ellerimden. Zifiri karanlığım da yalnızca bir yıldız vardı. Sonra bir adamla tanıştım kalbi kocaman ışığı parlak olan, bir yıldız daha eklendi gökyüzüne. Hâla bir yanım gökyüzünde ay olmak istesede, karanlık bir gece olmaya alışmıştım. Annem, her zaman benim için bir güneşti, yalnızca arada ortaya çıkar ve tüm kalpleri feth ederdi. Beni yalnızca paraya ihtiyacı olduğunda arar sonra ise ortadan kaybolurdu. Ben ise ona olan bağlılığımdan, hep daha fazla çalıştım. Ne kadar para verirsem beni o kadar sever diye düşündüm. Bir insan kızını son moda bir çanta ya da bir ayakkabı için mi sever? Bunun doğru olmadığını biliyordum ama ondan tek bir onur cümlesi işitmek için tüm ülkeyi yakabilirdim. Babam ise benim için aydınlatmam gereken bir dünya, bana bir çok erdemi kazandıran o harika adamı her daim aydınlatmaya söz vermiştim. Ay olmayı bırakıp, gece olduğum da babamı karanlıklar içinde bırakmıştım. Zamanla zifiri karanlıktan kurtulmak istedim ama en parlak yıldızı kaybetmekten korktum. Gece değil de ışıl ışıl parlayan bir ay olsam hâla yıldızım olarak kalır mıydı?

"Sakın sana aşık olmama izin verme güneş".Bir katil tarafından işe alınan 12 genç aralarında birbirine ihanet etmeye BAşlar

Geçmişte, ailesi tarafından derin travmalar bırakılmış bir çocuk, intiharın eşiğindeyken bir ses duydu. Bu ses, onu gerçek dünyadan alıp hayaller dünyasına, hâlâ filozofların yaşadığı bir diyara götürdü. Çocuk, intihardan vazgeçsin diye kafasını dağıtmaya çalıştı, ama yaşadığı olaylar ona sürekli geçmişini anımsatıyordu. Devamı meçhul olan bu yaşananlar, aslında çocuğun yaşama içgüdüsünün bir yansımasıydı. kitap kapağı:@okur.yazarkelebek

Herşey bir gün partide bir mafya tarafından Seçilmesiyle başlar o günden sonra etrafındaki yalancıları tanımaya başlar bütün yalanların ortasında kalmışken ona sadece ateş (mafya) dürüst olacaktı

1-5 arası bölüml bölümler

Herkes hata yaptığında ikinci bir şansı hak ederdi değil mi? Peki hatalarla dolu bir insan bu kadar yara aldıktan sonra ne yapabilirdi? İhanet; insanın arkasına zamansız bırakılmış bir hançer. Saplandıkça derinleşen, durdukça kanatan.. Hafızada unutulmaz bir iz bırakan ve gün geçtikçe yakmaya devam eden.. Peki ya ihaneti gerçekleştiren? Ardına bile bakmadan kaçıp giden? Özüne bakıldığında bu yaralı ruh hala sevilir mi yeryüzünde yada yaşamaya devam edebilir mi içinde ki vicdan azabı ile? Ben Rüya Alaca.. Zihnim de bir hafıza oyunu ve kapkara olan geçmişim benim kaybolduklarım. İnsanlar beni her zaman görürler. Yoldan geçen herhangi birisi olarak. Gün içinde belki de her yerde, ama onlara namluyu doğrulttuğum zaman, ölümü iliklerine kadar hissettiklerinde anlarlar kim olduğumu. Ecellerini getirecek olan Rüya Alaca`yı işte o anda tanırlar. Sırlar saklı olduğunda güzeldir ve bir şey açığa çıktığında artık bir işlevi kalmaz. Ve en iyi tutulan sırlar asla paylaşılmayan ve saklı olan sırlardır. Ben bir sırdım. Bakıldığında gördüğün ama üzerinde hiç durma gereksinimi duymadığın yıllardır prangalara vurulmuş bir sır. Bir gün zamanı geldiğinde bu hapis hayattan kurtulup bu bataklıktan çıktığımda zaman yeryüzünün sesli insanlarını sustukları için ben kelepçeleyeceğim ve yaralı olan ruhumla haykırarak ben bağıracağım.. …

Her insan küçükken kırılmıştır illaki, insan kırıldıktan sonra ya sürekli kırılıp üzülür ya da bir defa kırıldıktan sonra onu kıran kişiye taş kesilir dediklerini duymaz kısacası artık o onun gözünde bitmiştir. Küçüklüğünde kalbi kırılmış ve büyüdüğünde taş kesilmiş bir kız duruyor karşınızda bu kişi Farah gülce Ulusoy’du, onun bir kalbi yoktu artık onun kalbi taş kesmişti. Küçüklüğü onun için bir imtihandı, kişi dünyaya imtihan olmaya gelirdi yaşadığı hayat boyunca geçirdiği zaman imtihandır ona yıllar sonra Türkiye’den ayrılarak Rusya’ya gelmişti çünkü Farah artık dünyaca ünlü bir balerin ve dansçıydı. Farah Ulusoy dans ve baleyi aynı anda yapıyordu ve bu işte çok başarılıydı binlerce kişi onu dinlemek için geliyordu. Pekâlâ o mutlu muydu hayır pek sayılmaz o mutluluk nedir bilmiyordu artık o duygusuz birisine dönüşmüştü, artık üzülmüyor ağlamıyordu. Farah artık büyümüş ve olgunlaşmıştı o 20 yaşındaydı, duyguları ve yaşamındaki zorlukları onu zorlasa bile dünyalarca ünlü bir balerin olmuştu. Aynanın karşısına geçip saçlarıma şekil vermeye başladım, saçlarımın çok fazla yıpranmaması için sadece gösterim olduğu zamanlarda saçlarımı şekillendirip ısı kullanıyordum. Çoğu zaman asık suratlıydım çok soğuk olduğum söyleniyordu ama hayranlarıma daha doğrusu buralarda olamam onların sayesinde olduğu için aileme gülümsüyordum gülümsemeyi sevmiyordum gülümserken çok fazla yoruluyordum somurtmak bir insana bu kadar mı yakışır diyorlardı hepsi yalancıydı. Hepsinin gözlerine baktığım zaman gerçekleri görebiliyordum bu özel bir güç değildi sadece 6.hissim kuvvetliydi, giyinme odama girerek dolabımın içinden siyah tüllü elbisemi alarak aynanın karşısına geçtim, üzerimde nasıl duracağını düşündüm. Sevgili annem Monozza her güne bir video kaseti bırakmıştı ,annemin ismi Arap kökenliydi kendisi de Arap olduğu için monozza ismi onlar için gayet normaldi. Kaseti yerleştirerek ekrandan annemi izlemeye başladım, vaktim kısıtlıydı ama her gün yaptığım gibi makyaj yaparken onu izleyebilirdim. Gözlerime koyu renklerle vurgulayarak kırmızı bir ruj sürdükten sonra yerimden kalkarak aynaya karşı “harikasın Farah” Rusya’da kendime ait bir evim vardı kapımı kilitleyerek arabama doğru ilerledim. İstikamet ruhlarını kaybetmişler müzesiydi. Yarım saatlik bir mesafem vardı, kendiliğinden açılan radyomu kapatarak arabamın içine hakimlik sağlayan sessizlik ile yoluma devam ettim. Düz yolda ilerliyordum müzeye yakın bir yere oturmayı tercih etmiştim ışıklarda durduğum zaman karşıdan karşıya geçmeye çalışan teyzeye dikkat kesilmiştim, sol bacağı ilk adım attığında aksarken ikincisinde sağ bacağı aksıyordu bir adam geldiği zaman yanına yardım etmek için teklif etmişti kadın anladığım kadarı ile teklifini kabul etmiş karşıya geçtikleri zaman da adam kadına acıdığı için para vermişti. Yalancıydı. Yola devam edip müzenin önünde park edip arka koltuktan siyah uzun kabanımı aldım, üzerime giydikten sonra arabadan inip dışı gösterişli olan binaya girdiğimde çalışanlar sıra halindeydi ,rastgele bir çalışan “merhabalar Farah hanım, lütfen bu yandan” arkasından ilerleyerek perdenin arkasında beklemeye başladım çok fazla gürültü ve çocuk sesi vardı arkadan el işareti yaparak “çocukları dışarıya çıkartın” adam “ama” itiraz ederek” çıkarın dedim” kabanımı çıkartarak karşımdaki boydan aynalara bakarak “az kaldı.” Gözlerimi kapatarak `umiy tatamanaa li altawfiq” ışıklar kapandığında opera müziği başladığında perde de açılmıştı gözlerimi yumarak etrafımda tur atarak seyircilere doğru ilerledim gözlerimi açıp sağ ayağımı yukarıya kaldırıp tekrar döndüm. Dans hareketlerini yapıp bir andan da bale ye uyarlamaya çalışıyordum, aynı zaman da kendimi dansa kaptırmamaya uğraşıyordum, kaptırdığım an süre yi unutup dansa devam ediyordum. Şarkı bittiği zaman seyircilerin önünde eğilerek” Spasibo za prosmotr.” seyirciler alkışladığı zaman bakışları tanıdık gelen birisini gördüm evet fazlası ile değişmişti benim gösterimde benim hayatımı yerle bir eden birisinin ne işi vardı. Kalbimin sıkışması ile dayanmaya çalıştım, içeriye girip haplarımı atmam gerekiyordu ama ben içeriye giremiyordum beynim komut vermeyi durdurmuş ve karşımdaki adamdan gözlerini alamıyordu o ise yanındaki kadınla konuşmaktan beni fark etmemişti bile Yıllarımın katili Atilla vasilievaydı. “İki insan da yıllarca birbirlerini görmek istediler, aynı yerlere gitmek istediler bilmiyormuşçasına karşılaşmak istediler evren onları karşılaştırdı ama onlar birbirlerini fark edemediler.”

Aşk aslında hepimizin daha çok biz kadınların ayaklarımızı yerden kesen bir adamı yada her gün iltifatlar alarak beklediğimiz o hareketler cümleler hediyeler düşünerek vaktimizi ve hayallerimizi buna harcamışız aşk`ı böyle hayal eder`ken her gün biz kadınlar duygularımız dan vurup bizim hayallerimizi ezip geçen adamları megersem düzeltip o düşündüğümüz hayalimizde olan adama düzeltebiliceğimize inandırmışız.

İlk gördüğüm an aşık olmuştum ona. O kara kaşlarına , o kara gözlerine tutulmuştum. Sevgim 10 yıl boyunca içimde bana yoldaş olmuş. Kalbim onu en derinlerinde hissetmiş. Kokusunu içime çekebildiğim kadar çekmiştim. Bana yıllardır dayatılan abi lafını bile ona karşı zorla söylemiştim. Herkese göre abimdi o benim , abimin en yakın arkadaşı, annemin en yakın arkadaşının oğlu , ama kalbimin sahibiydi...

Beni başkası sanmıştı, sandığı kişiyi oynadım.

Yorgun kalplerin hikayesi...

Her insanın rengi vardır ,farklı karakterleri olduğu gibi ama kimse bilmez farklı karakterlerin bir birini çektiğini ... Merhaba ben Nur IŞIK evet ironik ama ismim ve soyismim aynı anlama geliyor ,ismimi kimin koyduğu belli değil aynı şekilde beni yetim hanenin kapısına kimin koyduğu gibi . Aileni merak ettin mi ? Diye sorarsanız ,evet ettim çok sorguladım ama bir sonuç bulamadım. Bir bildiğim varsa eğer her şeyi birgün tüm gerçekliğiyle öğreneceğim... Ben Işık ;denizden ve gökyüzünden yansıyan mavi ışık, karanlıkta hükümdarlığını kurmuş bir ışık.