Bilinmezliğe ne kadar karşı koyabilirsiniz? ... Boynumdaki soğuk demir aniden tenimden ayrılıp yere düştüğünde baygın bakışlarım pencereden yatağın yanına kaydı. Bir yandan uzun süre nefessiz kalmanın etkisiyle öksürüyor, derin derin soluklar alıyordum. Yatağın yanında benden başka bir kişi olması gerekirken iki kişi vardı. Biri beni az önce öldürmeye çalışan kişiydi ve yüzü bana dönüktü, yatağa daha yakın bir yerde duran kişiye korkuyla bakıyordu. Kimdi beni ölümün huzurlu kollarından ayıran? Boynumdan süzülen sıcak kanımı hissettiğimde elimi morardığına emin olduğum boğazıma götürdüm, az önce bıçağın açtığı biraz derin, ince ve uzun olan yarayı tuttum ama acı hissetmedim. Beni öldürmeye çalışan adam, arkası bana dönük olan uzun boylu adama bıçağı savurdu ama sanki orada hiç kimse yokmuşçasına bıçak adamın içinden dumana temas etmiş gibi geçip gitti. Görüntüyü gördüğümde gözlerimin irileşemesini engelleyemedim, ne yani hayaletler gerçek mi? Yoksa bu başka bir şey mi, sonunda kafayı mı yiyiyorum? Açıklama: İnce, karanlık sınırlar... Berfin, zihninde sürekli yaşadığı karanlık bir mağaradan sıyrılmaya çalışırken bir yandan da geçmişini hatırlamak için çabalıyor. Bir gün yaşadığı korkunç bir olay sonrasında hafızasını kaybeden Berfin, terapilerle geçmişine dönmeye çalışırken rüyalarında ve gerçek hayatta yaşadığı olaylar arasındaki ince çizgiyi fark edememeye başlar. Karmaşık duygularla baş etmeye çalışırken yaşadığı her olay onu daha da derin bir kuyuya itiyor. Berfin, geçmişini aydınlatmak için verdiği mücadelede hem kendi iç dünyasıyla hem de dış dünyadaki zorluklarla karşılaşıyor. Bu kurgu, hafıza kaybı, kimlik arayışı, fantastik evren gibi derin konuları ele almaktadır. Berfin`in içsel yolculuğuna eşlik ederken, insanın zihninin karmaşıklığı ve dayanıklılığı hakkında düşündürücü sorularla karşılaşacaksınız. Roman; fantastik, psikolojik gerilim, gizem gibi unsurlarını bir araya getirerek sizi ilk sayfadan son sayfaya kadar sürükleyici bir deneyime davet ediyor. Yayımlanma Tarihi: 13/03/2025 NOT: Bölümlerin başındaki "༆" simge bölümlerin kendisi olduğunu ifade etmektedir. Bölümlerin başındaki "༄" simge bir sonraki bölümün kısa bir kesiti olduğunu ifade etmektedir.

"Bu şiir kitabı, aşkın en saf, en yakıcı ve en buruk hallerini dizelere döküyor. Özlemin gölgesinde, kalbin sessiz çığlıklarını, sevginin hem tatlı hem acı izlerini bulacaksınız. Her bir satır, kaybedilen bir anın, dokunulamayan bir hayalin ve yeniden yeşeren umudun yankısı. Aşk acısının derinliklerinde kaybolmaya, özlemin sızısında kendinizi bulmaya hazır mısınız?"

Her şey Eymir Ataman`ın kaybolduğumda beni evime bırakmasıyla başlamıştı. Nereden bilebilirdim ki hayatlarımızın tekrar kesişeceğini... Eğer bu hikayenin sonunda kaybolacağımı bilseydim asla onunla aynı yolda yürümezdim.

"Ölüm müydü bizi ayıran, sevgilim."

"Bir şiir kitabı düşün yoncam şairin gönlünde taht kurmuşsun ve tüm sayfaları sana yazılı...." En başta belliydi zaten bu sevdanın yanlış olacağı Belki de en başta gelmemeliydim sana Kalbimi dinlemeyip Ama mantığımın sesi çok daha ötesinde kaldı senin karşında düştüm sevdana bir dip çukuru gibi.... şimdi bakıyorum Günleri haftalar kovalamış Haftaları aylar Aylarıda yıllar Ben hâlâ senin sevdanın çukurunda "Bir kelâmlık nefes ile Bin ömürlük vuslat dileğiyle"

Bir insanın iç dünyasındaki hissettiği eksikliğin peşine düşmesi onu ne kadar derin maceraya sürükleyebilir birlikte takip edelim.

“Bazı şehirlerde rüzgar hep aynı yönden eser… Ama bazen biri gelir, tüm yönleri değiştirir.”

Hayatımın içinden ,çevremden esinlenerek yazdığım yazıları bu kitabımda toplayacağım… Sevgili okumalar.

"Baba oluyorsun!" Ailesini karşısına alarak sevmediği bir adamla evlenmişti Gazel. Bir zamanlar kalbinin ilk defa çarptığı adamı unutmak için kurduğu o yuva, sevgiyle değil sabırla ayakta kalmaya çalıştı. Yıllar boyu sustu, katlandı, çabaladı… Ama evlilik yıldönümlerinde öğrendiği ihanet, içinde tuttuğu tüm sessizliği parçaladı. Aldatıldığını gözleriyle gördüğünde, kaçacak hiçbir yer kalmamıştı. Sığındığı en yakın otel odasında geçmişinden çıkan bir hayaletle göz göze geldi: Cihan Batur. İlk görüşte âşık olduğu, ama asla “olamayacak” dediği adam. Oysa Cihan da yıllar önce başka bir kadına kalbini açmış, karşılığında sadece parayla ölçülen bir yıkım almıştı. O günden beri aşk onun için bir hayal, güven ise bir tuzaktı. Ama o gece, karşısında duran kadın başka bir şeydi. Kırık ama güçlü, sessiz ama yakıcı… Tıpkı onun gibi. Ve işte o gece, hiçbir söz vermeden, sadece bir kural koyarak birbirlerine sığındılar: sadece bir gece, sadece unutmak için. Ne geçmişin acısı konuşulacaktı, ne geleceğin belirsizliği. Fakat hayat, insanların koyduğu kurallarla hareket etmezdi. Üç ay sonra Gazel yalnız değildi. Karnında taşıdığı sır, sadece onun değil, Cihan’ın da hayatını alt üst edecek bir başlangıcın habercisiydi. Bir zamanlar bir gecede birbirlerine ait olmayı seçen iki insan, şimdi aynı güneşi bekliyordu. Çünkü bazı hikâyeler, bir gecede başlar ama bir ömür sürer. Ve bazı insanlar… birbirinin gecesinde doğan tek güneştir.

"Adını İçimden Söyledim," Bir kalbin sessiz cığlığını,gizli özlemlerini ve ertelediği duyguları anlatan bir genclik hikayesi sevdiği kisiye duyulan askı yıllarca icinde saklayan bir genc kızın,hem kayıplar hemde küçük mutluluklarla dolu yolculuğu...Her bölümde okuyucu,kalbinin en derin köşelerine dokunan anlara tanık olacak; gülüşler, hüzünler ve suskunluklarla örülü bir aşk hikayesine ortak olacak.

Hayal ettiklerimiz gerçek olur mu? Gerçek olmadıkları için mi adı hayaldir?Peki mutluluk zor bulunan birşey mi? Hersey bu kadar zor olamaz?, olmamalı...

❗Kitabımın başka biri tarafından yayınlanması taktirnde yasal işlem başlayacağım❗ 📗Açelya İzgin, sıradan bir hayat süren, lise öğrencisi genç bir kızdır. Ancak ailesinin ev sahipleri tarafından ani şekilde evden çıkarılması, onun hayatını kökten değiştirir. İzmir`den İstanbul`a yapılan bu beklenmedik yolculuk, sadece yeni bir şehre taşınmayı değil, beraberinde yeni zorlukları ve bilinmezlikleri de getirir. Açelya, alıştığı düzenin yıkılmasıyla birlikte, karşılaşacağı zorluklarla yüzleşmek zorunda kalacak.

Önsöz Zaman, bazı anları unutturur; bazılarını ise bir ömür boyu içimize mühürler. Kırık Saatler, işte o mühürlü anların iç sesidir. Bu satırlar; yarım kalan bakışların, söylenemeyen cümlelerin, geri dönmeyenlerin ardından duyulan özlemin, yitip giden aşkların izlerini taşır. Her şiir, içimde sessizce yürüyen bir Yusuf`un adımıdır. Gözlerimin değdiği her uzaklıkta, kalbimin içinde çatlayan bir saate rastladım. Ve her çatlakta bir şiir doğdu. Bu kitapta; ne zaman tam, ne de kalp bütündür. Ama belki tam da bu yüzden samimidir. Çünkü aşkın saati kırıldığında, zaman durur ve şiir başlar.

Ayana Ve Arif`in kardeşleri için verdikleri bedellerde birbirlerine olan küçüklük özlemi. Diğer berdeller gibi bir kitap değil öncelikle şiddet kaos yok arkadaşımın isteği üzerine yazdım umarım beğenirsiniz iyi okumalar

Aşk ve Vatan arasında tercih yapmak zorunda kalan bir bordobereli romanı

Bu, yağmur kokan bir hikâyedir. ​Biliyorum, her aşk hikayesi güneşli günlerle başlar. Ancak bizim hikayemiz, en başından beri, hafif bir veda fısıltısıyla, gri bir gökyüzü altında yazıldı. ​Bu, bir kayıp ve bulunma hikâyesidir. ​Benim kahramanım, kaybolan şeyleri bulabilecek bir ifadeye sahipti. Ve o, hayatının en büyük kayıp anında, kendi cesaretini buldu. Diğer kahramanım ise, bulduğu en değerli şeyi, sırf onu korumak için, kendi elleriyle kaybetmeye çalıştı. ​Aşk, her zaman sonsuza dek mutlu yaşadılar demek değildir. Bazen, aşk, en büyük fedakârlıktır. Bazen, aşk, bütün bir hayatı bir hastane odasında geçirmeyi kabul etmektir. Bazen de, aşk, birbirine en çok ihtiyacı olan iki kişinin, kaçınılmaz bir ayrılığa doğru el ele yürümesidir. ​Elinizdeki bu kitap, iki farklı zamanda yaşanmış iki sahne arasında gidip geliyor: Biri lunaparkın ışıltılı neşesi, diğeri ise kitapçının hüzünlü sessizliği. Ve her ikisi de, birbiri olmadan var olamaz. ​Bu hikâye size, cesaretin bazen sadece sevmek değil, aynı zamanda vazgeçmek olduğunu da gösterecek. ​Şimdi arkanıza yaslanın. Yağmur damlalarının sesini dinleyin. Ve Ada ile Deniz’in, kayboluşta buldukları aşklarının son sayfasına kadar bana eşlik edin.

Evlilikte keramet var, Allah şifasını verir dediler, Allah`ın hakkı üçtür yaşarsın dediler. Yaşarken öldüm de uyandım ben. Wattpad`te 11,7Bin okunması ile Burada.

İki gencin birbirini sevip bazı nedenlerden dolayı ayrılması.

Ezilmiş, solmuş bir küçük Nilüfer Çiçeğiyim ben. Dağların arasında karlar yağmış üzerime. Kimsesiz, yetim kalmış bir çocuğum, Hayatımın en derin yaralarına, soğuk ve acı bir örtü gibi yapışmış bu beyaz örtü, içimdeki sıcaklığı örten bir Kar Tanesiyim ben, Gözlerimdeki ışıltı, hayallerin gölgesinde kaybolmuş bir ruh...

Kolumdan tutup beni bahçeye fırlatmışti bir çöp gibi kafam taşa değmişti ve kanıyordu bana nefretle bakıyordu "Anne" diye çığlık attım ve çığlığım ile birlikte gök gürüldedi "Anne senin kızını suçluyolar anne" hıçkırdım "Anne artık nefes alamıyorum anne" devam ettim " Anne yapamıyorum anne" yağmur yağıp ve gök gürüldüyordu " Anne ne olur benide yanina al anne" son sözlerimle birinin kollarına düşmem bir olmuştu....

İnsan kırıldığında o parçaları birleştirecek insanlar olmalı yanında.

Kapı açıldığı an içeriden ağlama seslerine eşlik olarak “Git.” dediğini duydum. Ona duyduğum özlem benim sandığım kadar değilmiş. Daha fazlasıymış. Sesini duyunca anladım. “Benim. Yiğit. Gelebilir miyim?” dediğimde bana bakmadı. Şapkamı indirdim. Ağlamasının şiddeti azalır gibi oldu. Yavaşça kafasını kaldırdı. Yutkundum. Gözlerini görünce derin bir nefes aldım. Merhaba, çocukluk özlemim. İçeriye girdim. Hızlı hızlı nefes alıp vermesi beni ne kadar korkutsa da şu an konuşarak rahatlatabilirdim sadece onu. Duvarın en köşesine, benden en uzak yere gitti. Korkuyordu benden. “Melek,” dedim tereddütle. Neden yabancı gibi bakıyorsun bana? Diz çöktüm. O adam, ben küçükken bana vurduğu zaman, ben yerde olduğum zaman ayakta dururdu ve bana çok büyük, çok güçlü gelirdi. Ve ben o zaman daha çok korkardım. Onun da böyle korkmasını istemiyordum. Özellikle de benden. Hızlı hızlı nefes almaya devam ederken bir yandan yüzünü sildi bir yandan da iç çekti. Bende derin bir nefes aldım. “Tanımıyor gibi bakıyorsun bana?” dediğimde “Tanımıyorum.” diyerek bir darbe vurdu çiçek kız. “Hiç mi?” dedim bir umut. Kaşlarım kalktı. Kafasını salladı. “Çocukken…” dediğimde gözlerini yumdu. Kafasını salladı itiraz eder bir şekilde. “Çocukluğumu hatırlamıyorum.” dedi. Yutkundum. “Kimse kıramaz sanırsın ama bazen en sevdiğine kırılırsın.” demişti bir komutanım.

Beraber ne çok zaman geçirdik. Ve şimdi sonsuzluğa doğru ilerleyecağiz. Belki asla karşılaşamayacağız, belki de kader bizi hep buluşturacak... Ama hep aklımda ve hep kalbimde olacaksınız.

Kitabımız, Demir Kanun’un hüküm sürdüğü, duyguların yasaklandığı bir çağda geçiyor. “Aşk”, “Sevgi”, “Özlem”, “Umut” gibi kelimelerin yasaklandığı, hatta bu duyguları hissetmenin bile yasaklandığı bir çağda Aysan adında genç bir kız, bu kelimelerin yazdığı bir deftere sahiptir. Peki ya bu defter Anıl`ın eline geçerse?

“Bazı kadınlar gelinlikle değil, suskunlukla evlenir.” Toprak... Bazılarının ayak bastığı bir zemin, Bazılarının ise yüreğinde taşıdığı kadim bir sükûttur. Bu hikâye, o topraklarda doğan bir erkeğin – Behram’ın – sadece aşiret gelenekleriyle değil, kendi kalbinin çığlığıyla da sınandığı bir zamana aittir. Bir sesin, bir bakışın, bir kaderin ağırlığını taşıdığı Mardin’in taş sokaklarında yazılmıştır bu hikâye. O bir “Aladağ”dı. Soyadıyla değil, yüküyle yaşadı. Ve o bir “gelin”di. Bir aşiretin değil, bir kalbin eşi olmayı diledi. İki kişinin değil, üç kalbin sınandığı bu hikâyede, sevda sadece göz göze gelmekle başlamadı. Bir suskunlukla, bir yasakla, bir töreyle büyüdü. Aşkı konuşmayan, ama aşkı yaşayanların romanıdır bu. Aladağ’ın Gelini; bir aşkın değil, bir aşiretin içinde gömülen yüzlerce sözcüğün ağıtıdır. Okuyacaksan eğer... Susarak oku. Çünkü bazı aşklar, ancak sükûtla duyulur