Annelerin tanıştırdığı iki genç... Biri vatan sevdası ile yanıp tutuşan bir asker, diğeri ise silahlardan korkan, yüreğinde geçmişten kalan bir acı ile yaşayan bir öğretmen... "Beni istiyorsan şayet silahını bırakacaksın Özgür! Başka türlü olmaz bu iş!" "Yüreğimde ki yangının sahibidir bu vatan, nasıl bırakırım? Yapma, Leyla! Beni sınama bununla..." "Ya silahın ya ben Özgür!" Elleri barut kokan adamla,elleri mürekkep kokan kadının aşkını merak ediyorsanız, beklerim!

Ben:Ben sizi dinleyen kafamı zaten ne diye kamptan ayrıldıysak! Özgür: Şöyle düşünelim en azından sıkıcı okul gezisinden ayrıldık. •Küfür,argo bulunmaktadır.

Zihnimde akmakta olan bir kum saatinin sesini duyuyordum. İnce, dar kısımdan geçen tanecikler üzerime doğru akıyordu. Bedenime yapışmış kum tanelerinin ağırlığı, ruhumdaki ağırlığa eşitti. Sanki geçmiş, üzerime çöküyordu. Andromeda. Beni geçmişimle yüzleştiren oyunun adı buydu. "Ben bir yazarın, hiç yazmak istemediği karakterim. Ruhumun saklandığı ruhun, kaybolan siluetiyim. Karanlığın, şimdi en aydınlık yerindeyim. Dilimden düşmeyen ölümün, en silinmez sahnesindeyim." *** dokuz kasım pazartesi ∣ 2020 Kitappad başlama tarihi: 17.08.2024 TÜM HAKLARI SAKLIDIR © HERHANGİ BİR ÇALINTI, KOPYALAMA VE BENZERİ ŞEYLER SÖZ KONUSU OLDUĞUNDA, GEREKLİ HUKUKİ İŞLEMLER BAŞLATILACAKTIR.

Sevgilim karanfil kokusunu sevmezdi ama Krallık Tim`in komutanı Özgür Sadık,karanfil kokusuna bayılırdı aynı benim gibi...

Onlar bir trende birbirlerini buldular ve o hikaye orda başladı

- Ne yani şimdi bu kadının lafı ile mi hareket edeceğiz ? - Evet , bücür ve sen sorgulamadan dediğimi yapacaksın - Hadi ya tanımam etmem kadını belki yalan söylüyor elimizde delil yada haklı olduğuna dair kanıt olmadan kılımı kıpırdatmam ben ! - Özgür , bücür ! Sinirlenmeye başlıyorum ! Ben ne dersem o , unuttun mu ? Şimdi daha fazla uzatmadan hallet bu işi ! Alparslan son sözünü söylemiş ve arkasını dönüp gitmişti . Ben ise arkasından öylece bakıyordum . Benden istediği şey çok zor değildi elbet ama o kadında adını koyamadığım bir şey vardı ve içim bir türlü ısınmıyordu . Alparslan Karatepe umarım beni pişman etmezsin !

Kaptan yıllarını verdiği denize açılırken pusulasını daima yanında taşır. Deniz evidir ancak limana yanaşıp dinlenmek de lazım gelir. Yolun başında limana ulaşmak hayali vardır çünkü. Uçsuz bucaksız deniz kaptan da olsa korkutur insanı. Peki, ya pusula olmasaydı? Sığınak güvende hissettiğin yerdir. Kaybolmayacağını bildiğin her yer güvendir. Peki insan hiç evde kaybolur mu? Sığınak sandıkları, asıl sığınağın orası olmadığını anlayacakları bir yolculuk var onlar için. Biraz dalgalı, biraz durgun, biraz da alaboralı. Hatice, Zehra ve Kamuran. Üç kadın, üç farklı hayat. Ne zaman gider buralardan?

Bu bir özgürlüğe kavuşma masalıydı. Bu masal mutlu sonuna kavuşarak özgürlüğü tadacaktı. Araya giren, birbiri ardından gelen engeller asla ama asla kalpleri ayıramayacaktı. Bu Masal`ın Özgür`e kavuşma hikayesiydi. "Belki de bu masal tüm masallar gibi güzel bitmez Özgür." "Hayır sarmaşık. Ne olursa olsun bu peri masalıda güzel bitecek." Ö.M.K

Telefonuma taramalı tüfek gibi gelen mesajlar gözlerime kaydı bu kimdi?

"Söylesene bana Özgür senin için ne ifade ediyorum, sadece bir oyundan mı ibaretim?" "Sen benim her miliminde boğulduğum okyanussun, Deniz."

Damlayylmz: sen abimin yakın arkadaşısın Damlayylmz: bende abimin kardeşiyim Damlayylmz: bizim sevgili olmamız yanlış olarak karşılanmaz mı? Ozgurakinci: neden karşılansın ki: Ozgurakinci: sonuçta birbirimizi karşılıklı olarak seviyoruz kimse karışamaz kimseyi de ilgilendirmez Damlayylmz: aslında haklısın ama Damlayylmz: korkuyorum abimden Ozgurakinci: korkma gerekirse tüm cezayı ben çekerim