Masallara inanır mısınız? Bu hikayede eşlik edeceğiniz kız, tüm varlığıyla masallara inanıyor. Psikolog olarak hayatına devam eden Hayat; arkadaşlarıyla, ailesiyle birlikte kendi dünyasında oldukça mutludur. Deli dolu ama kırılgan, çabuk parlayan ama tatlı bir kız olan Hayat yaşadığı hayatı oldukça seviyordur. Ama her mutluluğun ardında elbet karanlık bir hikaye yatar. Siyah Martı Yetiştirme Yurdu. Onun en karanlık günleri, geleceğinin en mutlu anlarının temeli. Hayat daha altı yaşında bir çocukken sadece yedi gün kaldığı bu yetiştirme yurduna sık sık uğramakta ve oradaki çocukları ziyaret etmektedir. O yurtta sadece yedi gün yan yana geldiği çocukla tekrar karşılaşacağından ve aşkı tadacağındansa habersizdir. Birbirlerine emanet ettikleri takılar, onları tekrar ve belki de bu sefer ebediyen birleştirecektir. "Yarım kalmış hikayeler, bir gün mutlaka tamamlanır." HAYATIN MASALI "Benim masalımın başrolü sensin."

"Bazen uzak bir köy, kaderin haritasını yeniden çizer." Henüz stajını yeni bitirmiş bir doktor olan Tutku Ay, kendine bile güvenemediği bir anda babasının zoruyla Gaziantep`in unutulmuş bir köyüne gönderilir. Kalabalıktan uzak, tenhalığın içinde mesleğine tutunmaya çalışırken, yolu geçmişi sırlarla dolu bir yüzbaşıyla kesişir: Dağhan Mert Kıraçlı. Onlar birbirine mecbur değil, birbirine anlaşmayla bağlı. Ama her anlaşmanın görünmeyen bir bedeli, her uzaklığın bir yakınlığı vardır. Ve bazı duygular, haritada yeri olmayan yerlerde filizlenir...

Her zaman okulun popüler çocuğuna, aşık olunmaz. Dışlanan çocuğuna da olunur. O anda ekranımda tek bir mesaj belirdi. Fetih:Sende gitmesen olmaz mı?

Gerçek ailesini bulan Derin artık sevdayı, dostluğu, ihaneti tadacaktı. Yüreği yanan adam sevdası için her acıyı çekmeye hazırdı. Gerçekleri öğrendiğinde ise yandığı kadar yakacaktı… “Baktım ki sen gelmiyorsun, sevdiğim… O halde ben de senin yanına gelecek her yolu denerim…” Güneşli ve Çiçek Kokulu günler dilerim… *** Hikayede şiddet, küfür, argo gibi tetikleyici unsurlarda içerebilir. Lütfen rahatsız olacak, etkilenecek kişiler okumasın. Hikaye tamamen bana aittir. Kendi hayal gücümün ürünüdür. Olan olaylar yada sözler hepsi benim hayal gücümün ürünüdür. Kapak tasarımı ChatGPT tarafından yapıldı. Kurgunun ismi de yazımı da tamamen şahsıma aittir.

İstanbul’un karanlık sokaklarında iki ailenin adı yankılanıyordu: Karasular ve Kılıçlar. Bir zamanlar dost, hatta çocuklarını birbirine sözlemiş iki aile… Şimdi ise düşman. Hazan Karasu, ailesinin kanla yazılmış mirasını devralmak zorunda kalan bir kadın. Adar ise, babasının ölümünden sonra, cevabını bulamadığı sorularla yanıyor. Suç Karasulara yıkılmıştır… ama gerçek gölgelerin ardında gizlidir. Bir aşk mı kurtarır onları, yoksa düşmanlık mı her şeyi yıkar? Mavzera… bir silahtan çok daha fazlası, kalplerine kazınmış bir söz. Ve her şey, yeniden başladıkları o anla değişecek.

Haritalarda bulamayacağınız ama kalplerde iz bırakan bir kasaba; Saklıca... Saklıca`nın terzisi Sami Ata ömrünü tek bir sırla yaşamaktadır. Çocukluk aşkı Narin. Narin`in hayalleriyle kasabadan ayrılışı, yıllar sonra dönüşü ve ardında bıraktığı kırık kalpler... Bir yanda sadakatle bekleyen Sami Ata bir yanda geçmişin gölgesinde büyüyen büyük bir sevda. Zaman geçer, insanlar değişir ama bazı duygular hep ilk günkü kadar tazedir. Peki aşk mı doğruyu seçer, yoksa doğru olan mı aşkı? Saklıca okuyucusunu bu soruyla baş başa bırakıyor. Kalplere dokunan bu nostalji kasaba masalında; aşkı, dostluğu, özlemi ve hayatın en keskin seçimlerini bulacaksınız.

Devletin kanlı,pis işlerini yapan bir ekip düşün en fazla ne kadar iyi olabilirler? Onlar denildiği gibi “paramparça, ama ekibiyle beraber tüm olan bir yedili” miydi? Hepsinin acıları vardı,peki hangisi kendi acısının daha ağır bastığını düşünücek? Peki ekibine ihanet etme kapasitesine sahip? • Onlar çocukluk aşkıydılar birinin ay ışığı birinin kahramanı,peki sadece ‘çocukluk aşkı’ olarak mı kalıcaktı? Peki ya onların son’ları nasıl olucaktı? Son dediğimiz şey de ne ki? Sonsuzluğa inanır mısınız? İnanmayın,inanmamalısınız elbet bir gün her şey bir şekilde sona erer, bir gün ömrümüzün de sona ereceği gibi...

17 yaşında ailesinin taşınması üzerine şehir değiştiren Mahru hiç beklemediği bir anda geçmişinden mesaj alırsa ne yapıcak? Baran...Hala aynı mıydı? İnsanlar değişirdi belki o da değişmişti.Peki bu değişme neye yol açıcaktı? Alıntı: Baran:Ben böyle devam edemiyorum. Mahru:Nası? Baran:Geliyorum Mahru.Yanına geliyorum.

Yüzbaşı yavuz alacak`ın gizli görevde timi ile birlikte kurtardığı üstteğmen ilayda özdemir için kaderin çizdiği yol..

Senden büyüğüm kızım! Abin sayılırım ben senin!" demişti küçük çocuk sinirle. "Değilsin lan! Değilsin işte?" diye cırladı küçük kız. "Lan mı?" gözlerini kocaman açarak şaşkınlıkla kıza bakıyordu çocuk. Ne kadar değişik bir kızdı bu böyle! Daha sonra kaşları hızla çatıldı. Boyundan büyük lafları vardı bu bücürün. Tam konuşacakken; "Kızım ayıp! Lan denir mi?" diye çıkıştı annesi, karşısındaki çocuğun annesine mahcubiyet dolu bir bakış fırlatırken. Emre abisi "Anne bir de kızına yarmagül diyoruz diye kızıyorsun" deyip bir kahkaha savurdu. Bunu duyan küçük çocuk da gülmeye başlamıştı! Küçük kız kaşlarını çattı usulca, sinirlenmişti onlara. Hemen bir şeyler düşündü ve basit planını o an uygulamaya koydu: hem abisi hem de o gıcık çocuk alınlarına birer taş yemiş ve kahkahaları, yerini tüm mahalleye yayılan, acı bir feryada bırakmıştı... 🖤Leyla Gül & Ömer 🖤 Yarmagül adında yayınlanan ilk ve tek kitappad kitabıdır... Tamamen şahsıma aittir!

Eslem`in yıllardır hayalini kurduğu şirkette staja başlarken başına gelen talihsiz bir olayla hayatına ansızın giren ve hayatının neredeyse her alanında karşılaştığı o fazla tanıdık ama bir o kadar da yabancı adam tüm planlarını alt üst eder. Eslem için Çınar demek sadece nazik, kibar ve şirketin yeni yönetici olan bir yabancı demekti. Oysa Çınar için Eslem`in tanımı çok farklıydı... Karayel Şirketi`nin tek varisi olan Çınar, yıllar sonra kaderin ince hesaplarıyla karşısına çıkan Eslem`i ; çocukluğunun en parlak döneminden, o yağmurlu anda ona boncuk boncuk bakan gözlerden ve verilen bir sözden hatırlıyordu. Aslında hiç unutmamıştı ki hatırlasın... Eslem ise ne o sözü ne de sözü veren kişiyi hatırlıyordu. Ama Çınar her gün hatırladı. Hergün unutamadığı o maviş gözlerin bakışını, o gülüşü zihninin ve kalbinin en derin yerine saklamıştı. Zamanla atışmalar kaçamak bakışlara, öfke meraka, mesafe ise içten içe büyüyen yakınlığa dönüştüğünde kalplerde tek bir soru olacaktı. " Biri unutmuşsa herşeyi diğeri hiçbir şeyi unutmamaya ne kadar dayanabilir? "

(MİT Kurgu) (İki kitap da ard arda yayımlanmaktadır.) Viraha I : Unuttuklarımız Viraha II : Vazgeçtiklerimiz *DÜZENLENECEKTİR “Bazen omzundaki rütbelerle değil, sokaklardan kazandığın rütbeyle hareket edersin.” Gençlikte başlayan her hikaye insan büyümeye yüz tuttuğunda sonlanmaz. Bazısı, zamanını bekler. Yansı, o gün gittiği İngiliz barında gençliğine dair tek güzel şeyi yeniden bulacağından bir haberdi. Aşk, geç kalındığında insana küser miydi? Çocukluk arkadaşı olan iki ruh yeniden 13 yılın ardından İngiltere’nin bir barında karşılaşmıştır. Biri doktor olmuştur, bir diğeri ise tıp kongresinin gerçekleştiği okulda astronom… Fakat Yansı, astronom olduğunu düşündüğü bu adamın MİT için çalışan ve Türkiye’nin en karanlık adamını çökertmek üzere kurulmuş timde ajan olduğunu bilmiyordu. Oğuz Karaca, Türkiye’nin önde gelen ajan ve askerlerinden oluşmuş Anka Timi ile dünya ülkelerinin üye olduğu Kurul’un üyesi Alastan’ları çökertmek için çalmıştı sirenleri. Vakit, oyun vaktiydi… “…Türkiye Cumhuriyeti’ni kimse bölemez. Silahları ister salgın olsun ister kurşun, ya kan dökülen bu topraklarda kalırız; ya da bu toprağın altında yatarız.” … *Tüm hakları saklıdır. Bu kitabın hiçbir kurum, kuruluş veyahut gerçek hayatla ilgisi bulunmamaktadır. Tamamı ile hayal ürünüdür.

"𝘽𝙚𝙮𝙖𝙯 𝙗𝙞𝙧 𝙠𝙖𝙡𝙥, 𝙜𝙚ç𝙢𝙞ş𝙞𝙣 𝙢𝙖𝙨𝙪𝙢𝙘𝙖 𝙮𝙖ş𝙖𝙣𝙢ış 𝙖𝙣ı𝙡𝙖𝙧ı𝙣ı 𝙩𝙖şı𝙧; ç𝙤𝙘𝙪𝙠𝙡𝙪𝙠 𝙖ş𝙠ı 𝙞𝙨𝙚 𝙯𝙖𝙢𝙖𝙣ı𝙣 ö𝙩𝙚𝙨𝙞𝙣𝙙𝙚 𝙝𝙚𝙥 𝙪𝙣𝙪𝙩𝙪𝙡𝙢𝙖𝙯 𝙠𝙖𝙡ı𝙧."

Kalp akıl işi değildi. Kalbe söz geçiremezdin. Eğer sevdiyse, sevme diyemezsin. Dinlemezdi. Onu sevmek istememiştim ama en çok da onu sevmiştim. O ise beni hiç sevmemişti. Onun için çocukluğundan öylesine bir hatıraydım sadece. Nazlı`ydım ben. Nazlı Aladağ. Babasının Nazlı kızı. Annesinin baş belası. Abilerinin kıymetlisi. Onunsa hiçbir şeyi. Emre. Benim kalbimin en büyük yanlışı. ************ Hâlâ eski Naz`sın." "Değilim," dedim keskin bir tonla. Eski Nazlı severdi onu, çok aşıktı ona. "Çok zaman geçti üstünden. Büyüdüm ben." "Evet," dediğinde gözleri gözlerimi buldu. Gözlerimin içine bakarak konuştu. "Büyümüşsün." "Niye geldin?" Sesim istemsiz sitemli bir şekilde çıkmıştı. "Sıkılmıştın buralardan, öyle diyordun abime en son?" abime dediğim kısmı özellikle bastırmıştım. "Naz, sen bana sinirli misin?" "Ben sana niye sinirli olayım, Emre?" dedim kendimle çelişip, sinirli konuşurken. "Sen benim hayatımda mısın ki sana karşı herhangi bir duygu besleyeyim?" Şaşırmıştı. "Biz beraber büyüdük, Naz. Değil miyim hayatında?" "Değilsin!" dedim bir hışımla. "4 yıl oldu, Emre. 4 yıl. Öyle senin her yaz burada olmandan bahsetmiyorum ben. 4 yıldır hiç gelmedin sen. Arayıp sormadın bile. Sence sen benim hayatımda mısın?" ***

“𝘉𝘪𝘳𝘣𝘪𝘳𝘪𝘮𝘪𝘻𝘦 𝘴𝘰̈𝘻 𝘷𝘦𝘳𝘦𝘭𝘪𝘮 𝘌𝘳𝘦𝘯!” 𝘔𝘪𝘯𝘪𝘬 𝘬𝚤𝘻𝚤𝘯 𝘩𝘦𝘺𝘦𝘤𝘢𝘯𝘭𝚤 𝘴𝘦𝘴𝘪 𝘌𝘳𝘦𝘯’𝘪 𝘨𝘶̈𝘭𝘥𝘶̈𝘳𝘥𝘶̈． “𝘕𝘦 𝘴𝘰̈𝘻𝘶̈?” “𝘚𝘢𝘥𝘦𝘤𝘦 𝘣𝘦𝘯𝘪 𝘴𝘦𝘷𝘦𝘤𝘦𝘨̆𝘪𝘯𝘦 𝘥𝘢𝘪𝘳 𝘣𝘪𝘳 𝘴𝘰̈𝘻.” 𝘌𝘳𝘦𝘯 𝘬𝘢𝘳𝘴̧𝚤𝘴𝚤𝘯𝘥𝘢𝘬𝘪 𝘮𝘪𝘯𝘪𝘬 𝘬𝚤𝘻𝘢 𝘥𝘪𝘬𝘬𝘢𝘵𝘭𝘦 𝘣𝘢𝘬𝘵𝚤. 𝘝𝘦 𝘣𝘢𝘴̧𝚤𝘯𝚤 𝘢𝘴̧𝘢𝘨̆𝚤 𝘺𝘶𝘬𝘢𝘳𝚤 𝘴𝘢𝘭𝘭𝘢𝘥𝚤． “𝘚𝘰̈𝘻 𝘌𝘧𝘵𝘢𝘭𝘺𝘢. 𝘚𝘢𝘥𝘦𝘤𝘦 𝘴𝘦𝘯𝘪 𝘴𝘦𝘷𝘦𝘤𝘦𝘨̆𝘪𝘮.” 𝙀𝙧𝙚𝙣’𝙞𝙣 𝙖𝙞𝙡𝙚𝙨𝙞𝙣𝙞𝙣 𝙨̧𝙞𝙧𝙠𝙚𝙩𝙞 𝙗𝙖𝙩𝙩𝜾𝙜̆𝜾 𝙞𝙘̧𝙞𝙣 𝙗𝙖𝙨̧𝙠𝙖 𝙗𝙞𝙧 𝙪̈𝙡𝙠𝙚𝙮𝙚 𝙩𝙖𝙨̧𝜾𝙣𝙖𝙣 𝙀𝙧𝙚𝙣, 𝙀𝙛𝙩𝙖𝙡𝙮𝙖 𝙞𝙡𝙚 𝙮𝙤𝙡𝙡𝙖𝙧𝜾𝙣𝜾 𝙖𝙮𝜾𝙧𝙢𝙖𝙠 𝙯𝙤𝙧𝙪𝙣𝙙𝙖 𝙠𝙖𝙡𝜾𝙧. 𝘼𝙣𝙘𝙖𝙠 𝙗𝙞𝙧 𝙜𝙪̈𝙣 𝙀𝙛𝙩𝙖𝙡𝙮𝙖’𝙣𝜾𝙣 𝙝𝙞𝙘̧ 𝙗𝙚𝙠𝙡𝙚𝙢𝙚𝙙𝙞𝙜̆𝙞 𝙗𝙞𝙧 𝙖𝙣𝙙𝙖 𝙠𝙖𝙧𝙨̧𝜾𝙨𝜾𝙣𝙙𝙖 𝙀𝙧𝙚𝙣’𝙞 𝙜𝙤̈𝙧𝙙𝙪̈𝙜̆𝙪̈𝙣𝙙𝙚 𝙠𝙖𝙡𝙗𝙞𝙣𝙙𝙚𝙠𝙞 𝙝𝙞𝙘̧ 𝙨𝙤̈𝙣𝙢𝙚𝙮𝙚𝙣 𝙖𝙨̧𝙠 𝙩𝙚𝙠𝙧𝙖𝙧 𝙜𝙪̈𝙣 𝙮𝙪̈𝙯𝙪̈𝙣𝙚 𝙘̧𝜾𝙠𝙖𝙧. 𝘼𝙣𝙘𝙖𝙠 𝙀𝙧𝙚𝙣 𝙚𝙨𝙠𝙞𝙨𝙞 𝙜𝙞𝙗𝙞 𝙙𝙚𝙜̆𝙞𝙡𝙙𝙞𝙧. 𝙀𝙛𝙩𝙖𝙡𝙮𝙖’𝙮𝙖 𝙠𝙖𝙧𝙨̧𝜾 𝙨𝙚𝙧𝙩 𝙫𝙚 𝙪𝙢𝙪𝙧𝙨𝙖𝙢𝙖𝙯 𝙙𝙖𝙫𝙧𝙖𝙣𝜾𝙮𝙤𝙧𝙙𝙪𝙧. 𝙋𝙚𝙠𝙞 𝙝𝙚𝙧 𝙞𝙠𝙞𝙨𝙞𝙙𝙚 𝙩𝙚𝙠𝙧𝙖𝙧 𝙚𝙨𝙠𝙞𝙨𝙞 𝙜𝙞𝙗𝙞 𝙗𝙞𝙧𝙗𝙞𝙧𝙡𝙚𝙧𝙞𝙣𝙞 𝙨𝙚𝙫𝙚𝙗𝙞𝙡𝙚𝙘𝙚𝙠𝙡𝙚𝙧 𝙢𝙞𝙙𝙞𝙧? “𝘉𝘢𝘯𝘢 𝘬𝘶̈𝘤̧𝘶̈𝘬𝘬𝘦𝘯 𝘴𝘢𝘥𝘦𝘤𝘦 𝘣𝘦𝘯𝘪 𝘴𝘦𝘷𝘦𝘤𝘦𝘨̆𝘪𝘯𝘦 𝘥𝘢𝘪𝘳 𝘣𝘪𝘳 𝘴𝘰̈𝘻 𝘷𝘦𝘳𝘮𝘪𝘴̧𝘵𝘪𝘯 𝘺𝘢 𝘌𝘳𝘦𝘯. 𝘚̧𝘪𝘮𝘥𝘪 𝘴𝘦𝘯𝘥𝘦𝘯 𝘣𝘪𝘳 𝘴𝘰̈𝘻 𝘥𝘢𝘩𝘢 𝘪𝘴𝘵𝘪𝘺𝘰𝘳𝘶𝘮.“ 𝘋𝘦𝘥𝘪𝘨̆𝘪𝘮𝘥𝘦 𝘮𝘦𝘳𝘢𝘬𝘭𝘢 𝘬𝘢𝘴̧𝘭𝘢𝘳𝚤𝘯𝚤 𝘤̧𝘢𝘵𝘵𝚤． “𝘚𝘢𝘥𝘦𝘤𝘦 𝘚𝘦𝘷 𝘉𝘦𝘯𝘪.“

"Yine emirlere uymadın." Soğuk sesi, gecenin sessizliğini bıçak gibi kesti. Gözlerinde öfke yoktu. Daha beteri vardı: Hayal kırıklığı. "Yine bir hayat kurtardım," dedi diğeri. Sırtına dayadığı kayanın soğukluğuna rağmen başını dik tutuyordu. "Kendi hayatını hiçe sayarak." "Sana ne benim hayatımdan?" demek istedi. Diyemedi. Onun yerine: "Senin gibi sadece emirleri uygulamıyorum." Kısa bir sessizlik oldu. Sonra tokat gibi gelen kelimeler: "Senin özgürlüğün, başkalarının mezarı olabilir." Gözlerini kaçırmadı. Dudakları acı bir gülümsemeyle kıvrıldı. "Senin disiplinin de bir çocuğun mezarı olacak bir gün." Olmuştuda. Aralarında yalnızca bir adım mesafe vardı ama bu, bin kilometrelik bir suskunluk gibiydi. Aynı safta savaşıyorlardı. Aynı timin parçasıydılar. Ama farklıydılar. Biri görev için yaşıyordu. Disiplinliydi, sertti ve asla geri adım atmazdı. Duygularını güçle bastırır, zayıflığa yer vermezdi. Diğeri de öyleydi. Sert, soğuk ve kararlı. Kalbindeki ateşi kimse görmezdi ama o ateş, onu daha da dayanıklı kılıyordu. İnatçıydı; sınırlarını zorlar, kimseye boyun eğmezdi. İkisinin de kendi doğrusu vardı. Ve her doğrusu, diğerinin sınırlarını zorluyordu. Aynı bedenin iki ruhu gibiydiler. Aynı gökyüzüne bakıyordular. Ama o bedendeki kurtlar farklı yönlere yürüyordu. İkisi de kendi yolunda savaşçıydı. Kurtun iki yüzüydüler. Ve biri mutlaka diğerini ısıracaktı. Tüm kurgu hayal ürünüme aittir! Küfür ve argo kelimeler içerir.

"Gizli Bahar”, aşkın en acı ve en güzel yanlarını bir arada taşıyan iki yüreğin hikâyesi…

• ÇOCUKLUK AŞKI •YAŞ FARKI •POLİS/HUKUKÇU •ABİMİN ARKADAŞI •YAŞ FARKI (6) Ana karakterlerimiz olan Mirza Devran Polat ve Gülfem Asel Karaca çocukluk arkadaşıdır. Aynı zamanda karşılıklı dairelerde oturan aile dostlarıdır. Erkek karakterimiz olan Mirza’nın babası polistir. Ve bir gün tayini çıktığından dolayı, yaşadıkları yer olan Hakkari’den Ankara’ya göçmek durumunda kalırlar. Bu taşınmanın üzerinden tam 15 yıl geçer. Ve artık çocuklar büyümüşlerdir. Mirza, babası gibi polis olur. Gülfem ise Ankara’da, yani çocukluk arkadaşı olan Mirza’nın yaşadığı şehirde Hukuk Fakültesini kazanır. Gülfem aile büyüklerinin vasıtası ve ısrarları üzerine, Mirza ve onun ailesi ile yaşamaya başlar. Yıllar önce ayrılmak zorunda kalan Gülfem ve Mirza, yıllar sonra tekrar bir arada olabilmeyi başarabilecekler miydi?

Masumiyetin yitip, ihanetin hüküm sürdüğü bir dünyada, iki kalp birbirini unutamadı. Küller içinde doğan bir aşk, hem düşmanlıkla hem de geçmişin acısıyla sınanacak.

"Nilüferleri bilir misin? Hiçbir yere kök salamazlar." Ahu eşinden boşanıp çocuğuyla birlikte mahallesine döndüğünde geçmişinde bıraktığı kişiler ve duyguları yeniden karşısına çıkar. Zorunlu yaşanan ayrılıkların sebebi ortaya çıkmaya başlar yavaş yavaş. Avukatlık mesleğinin getirdiklerini yaparken bir yandan da onun kurallarıyla ve yasaklarıyla yaşamayı beceremediği savcı Arhan`la sürekli bir gel git içindedir. İlişkileri karmakarışık ve zordur. Bu yolun sonunda mahallesindeki ilk aşkıyla yaşayabilecek miydi? Onun kurallarına rağmen yanında kalmayı başarabilecek miydi?

"Gözlerine ayrı aşık olduğum yârim." "Güzel kalbine ayrı aşık olduğum yârim." Bir açıklama yapmayacağım, çocukluktan beri var olan bir aşka adım atacaksınız. Kurşun izini okuyanlar bilir. Biri büyüyüp asker olurken, diğeri Ömer Asaf`ın emir komuta altında olduğu timin Üsteğmeni olarak karşılaşırlar. Ve hikâye böylelikle başlar.

Ortaokulda hoşlandığı çocukla büyüyünce Üsteğmen olan Baran`la karşılaşan Duru`nun hikayesi

Merhaba ben ipek merte çocukluktan beri aşığım

“Üsteğmen Cihangir Kızılok… Lakabı Şahin. Sert bakışlarının ardında kimsenin göremediği derin bir geçmiş, omuzlarında ise koskoca bir timin yükü vardı. Her görevde ölümle burun buruna gelen, arkadaşlığın ve ihanetin en ağır sınavlarını yaşayan bir askerdi o. Ama savaş sadece cephede değildi… Kalbinin içinde de bir savaş vardı. Vatan için verilen sözlerle, insan için duyulan hisler çatıştığında hangisi ağır basardı? Bu kurgu, yalnızca mermilerin ve operasyonların hikâyesi değil; sadakatin, fedakârlığın ve kaybedilenlerin acısıyla yoğrulmuş bir destan. Kimi zaman yüreğinizi burkacak, kimi zaman nefesinizi kesecek. Çünkü bu dünyada tek bir gerçek var: Her kahraman, en ağır bedelleri ödeyerek yazılır.”

Bazen en derin hikâyeler, en sıradan yaz akşamlarında başlar. Kimi hisler dile gelmez, kimi bakışlar fazlasını anlatır. Bu, bir grup gencin arkadaşlıktan fazlasına yürüdüğü, kalplerin sessizce çarpıştığı bir hikâye.