Hasret insanı nereye götürür bilinmez. Peki siz neye hasretsiniz?

Bir yangını söndürmeye çalışırken içine başka bir ateş parçası düşen ve içini yakıp kavuran bir gencin hikayesi...

Yetimhaneden kurtuldun diye sevinirken hiç bilmediğin bir ortama düştün.

“Beyaz, yalnızca temiz insanların rengidir… Peki ya geçmişin seni kirletmişse?” Yetimhanede geçen sessiz yıllar, bastırılmış korkular ve affedilemeyen bir ihanet... En güvendiği kişi, Bala’nın geçmişini yeniden açar. Ve onunla birlikte, yarım kalan her şey. Gerçeklerle yüzleşmeye cesaretin var mı? Bala`nın hikâyesi, herkesin içinde gizlenen o kırık çocuğa dokunacak. Kitap şahsıma aittir.

⚡Mahalle kurgusu ⚡ ⚡ Ağır abi & Manyak kız ⚡ ⚡Yaş farkı ⚡ Yasemin&Ömer.. Bol kahkahalı tam bir yaz kitabı! Deli dolu çıtır kızımız Yasemin ve mağarasından asla çıkmayan ağır abi Ömer! Bu yaz onların aşkına konuk olur musunuz? Sıfır pişmanlık! Bol neşe! Haa bir de Yasemin kaydırma bağımlısı bütün akımlar bizim kitapta! ... Ve bir gün Tan vakti gökyüzünde süzülmeden gözlerimi yumacağım. O gün geldiğinde bil ki senden vazgeçmişimdir Ömer.

Lara Doğan `ın inişli çıkışlı ve zorluklu hayatını okumak isterseniz beklerim. Lara Doğan yetimhanede büyümüş on sekiz yaşına gelmiş evden okula hayatı olan bir kız. Lara Doğan görünmez gibiydi kimse onu görmüyordu ve Lara bu durumdan çok sıkılmıştı. Bakalım Lara Doğan hayatındaki değişikliliklerden sonra görünür olabilecek miydi? (Kitaptaki olaylar ve karakterler tamamen hayal ürünüdür.) (Kitabın telif hakları saklıdır ve bana aittir. )

Herkesin karanlık bir tarafı vardır... Ama ya karanlık, senin tek sığınağınsa?

Aryen sarıkaya derslerinde çok başarılı ülke birincisi bir çocuktur 16 Yaşında olan deha yetimhene müdürü tarafından yetimhana kapısında bulunmuş müdür tarafafından büyütülmüştü . Peki aryen gerçek abisini yeni okulda bulursa napıcak Geçmişten kaçmaya çalışan aryen kaderiyle yüzleşicekmi? Ama kim bilebilirdiki aryenin geçmişi onun geleceği olacağına

Ailesinden ayrı büyüyen Günce, o gün hırsızlık yapmak için abisini seçtiğini nerden bilebilirdi? ••• 6 Ağustos 2001. Bahçeden gelen kuş cıvıltılarıyla beraber, çocuk seslerinin evin salonuna dolduğu huzurlu bir yaz günüydü. Ilık rüzgar evin içine süzülüyor, güneş her zamanki gibi içeriyi aydınlatıyordu. Çok geçmedi. O rüzgar bir kasırgaya evrildi, tüm evi dağıttı. Güneş çekilip yerini karanlığa bıraktı. Ve o Ağustos yazı Baturganların dinmeyen kışına dönüştü. Geçmiş, şimdi ve gelecek... bu hikayede hepsi müphem. ••• Tarih: 03.08.23 Not: Hikaye içinde istismar, taciz, şiddet gibi travma tetikleyici unsurlar yer alır. Ağırlıklı olarak drama dayanır. Lütfen zorlanacağını düşünenler okumasın. Ek olarak argo, küfür, madde kullanımı gibi olumsuz örnek teşkil edecek davranışlardan dolayı 16 yaşından küçüklerin okumasını da önermiyorum.

Geçmişin izleri silinmez… Hele ki o izler bir yetimhanenin soğuk duvarlarına kazınmışsa. Bir dedektif, hem adaleti hem de kendi çocukluğunu ararken, acı gerçeklerle yüzleşir.

Tamay, bebekliğinden itibaren yaşamını sürdüğü yetimhanede her şeyden habersiz son günlerini geçiriyordu. Teyzesinin yıllar süren aramasının sonucunda kendisini bulmasıyla bir aileye sahip olan Tamay, geçmişini annesinin ölmeden önce ona yazdığı defterden öğrenirken büyük sarsıntılar yaşıyordu. Bunun yanında teyzesiyle yaşama mücadelesine girdi ve hayat onu yoğun bir temponun içine iteledi. ... Zorlu ve fırtınalı bu süreçte geçmişin ona getireceği bu duyguya hiç hazır değildi: aşk. Somer Bozoğlu, isminin de anlamını taşıyarak bütün gücüyle ve yiğitliğiyle girdi Tamay`ın hayatına. Baktığında kaybolabileceğin kahverengi gözleriyle ve onu hem karizmatik hem de sempatik gösteren kıvırcık saçları ile aniden çıkmıştı genç kızın karşısına. Kendi yaşamının bir gününü bile ciddiye almayan bu zengin genç çocuk yıkım yaşayan bir kızın hayatını nasıl etkilerdi? ... Geçmiş ile gelecek arasına sıkışan, kendine birtakım sözler verip "2. Gazal" olma hayali kuran güçlü bir kızın hikayesi...

Yetimhaneden kaçan Luisa`nın her şeyin bir bedeli olduğunu anladığı andı. Yaşadığı güvensizliklerle beraber dışarıdaki hayatın düşündüğünden çok daha teklikeli olduğunu fark ettiği andı...

Lanet eskiydi. Kanla mühürlenmişti. Ve o lanet şimdi yeniden uyanıyor... "Sinister Blood" adıyla bilinen karanlık bir güç, gölgelerden çıkıp dünyayı parçalamaya başladı. Edwin, sırlarla dolu geçmişini ararken, kendini kutsal bir savaşın ortasında buldu. Düşmanlar insan değil, dostlar masum değil. Ve gerçek... sadece ölümle açığa çıkacak. O, ölümün gölgesinde doğan bir efsane. Bu savaş sadece kimin hayatta kalacağını değil, kimin gerçekten insan kalacağını da belirleyecek. Edwin, sadece geçmişin sırlarıyla değil, geleceğin tehlikeleriyle de yüzleşmek zorunda. Güçlerini nasıl kontrol edecek? Kime güvenebilir? Ve en önemlisi... ailesi neden onu geride bıraktı?

Küçüklüğümden beri ağır travmalar geçiren Alya`nın psikolojisi iyiye gitmez, taki yetimhanede yaşadığı zorbalıklardan onu koruyan Alev`le karşılaşana kadar.

Hayat gerçeklerimizi bulmak için bir güzergah seçer. Bu güzergaha "kader" deriz. Amacımız ne olursa olsun kaderimizi biz şekillendiririz. Peki siz benim kaderime tanık olmak ister misiniz?

Konuyu bende bilmiyorum yazdıkça devamı gelir. Hehheheehheeh

Yetimhanede büyüyen Alara ve Akın küçüklüklerinden beri beraberlerdi ancak Alara 15 Akın ise 18 yaşındayken Alara`nın evlat edilmesiyle yolları ayrılır.Akın zaten 18 yaşına geldiği için yetimhaneden ayrılmak zorundadır.Bu olaydan 7 yıl sonra Alara askeriye olarak Ankara`daki yeri yazar.Hikayesi yarım kalmış çiftin karşılaşması büyük kargaşalara yol açacaktır ancak onlar bundan bir haberdir...

"Sana ne yapmışlar Ayşin Birce?" Gözlerini hüzün ve umutsuzlukla yumdu. "Ben seni bana , bize nasıl inandıracağım?" Kitapların içinde yaşayan Ayşin Birce bir gün mafya olan Malkoç`la tanışır. Hayatının Malkoç`la kitaplardaki gibi bir aşk yaşayarak geçeceğine inanan Ayşin Birce kocasının bebeğini öldürmesiyle gerçeklerle karşılaşır. Gerçek aşkı Tan Emir`le karşılaşana kadar düğüm düğüm olan Ayşin Birce Tan Emir`den sonra tüm düğümlerini çözebilecek mi? Yoksa yaşadıkları onların bir aşk yaşamasına engel mi olacak?

"Belis... Sen bizim aşkımızın ilk meyvesi değildin elbette. Ama sen bizim iki cihanimizda da saadetimizin vesilesiydin ve hala da öylesin, elhamdülillah. Baban ve benim birbirimize olan aşkımız" döndü ve kocasına gözleri dolu dolu bir şekilde baktı,ardından devam etti. "Rasulallah`a olan aşka vesile oldu. Rabbim bize birbirimizi buldurdu. Birbirimizde de Kendini buldurdu. Bu yüzden biz evlatlarımızın kıymetini ve değerini bilerek onlara baktık, büyüttük, her anlarında yanlarında olmaya, onları eksik hissettirmemeye çalıştık. Ama seni eksik bıraktık Belis." Gözlerindeki yaşlar çoğaldı. Ama taşmadı. Çocuklarının yanında ağlamak istemiyordu galiba. Ya da benim? Olabilir miydi? Hayır. Hepsi birer vesvese... Ona inanmak istiyordum. Onlara inanmak istiyordum. Ama çaba sarfetmem gerekiyordu. Ve ben çabuk yorulan bir insandım.

"İkimiz de karanlıkla büyüdük. Ben yetimhanede susarak, O suskun bir evde nefes alarak. Ve şimdi... birbirimizi tanımadan aynı yarada kanıyoruz. Adını bilmiyorum. Ama seni hissedebiliyorum." Afra, sekiz yaşında yetimhaneye bırakıldığında hayatına acı sessizlikler yerleşti. Aybars ise geçmişiyle birlikte yaşamayı değil, ondan saklanmayı seçti. Bir kütüphane köşesinde kesişen bakışlar, geçmişin fısıltıları, yazılmamış cümleler… Bu bir aşk hikâyesi değil, bu bir iyileşme hikâyesi. Ve belki... aşk da iyileştirir.

Herkesin anlatacak bir hikâyesi var, çünkü kimse göründüğü gibi değil... 17 yaşındaki yetim haneye bırakılan genç kız öldü bildiği fakat ölmeyen aynı zamandaysa gerçek ailesi olmadığın hastanede karıştırıldığını öğrenince ne yapacak. Şansım verecek, yoksa hayatına devamı edecek? “İyide benim ailem ben 9 yaşındayken trafik kazasında öldü” “Aslında ölmedi ilk önce seni bizden aldılar daha sonra bize başka bir kız çocuğu verdiler sonra sana kendilerini ölü gösterip seni yetim haneye bıraktılar ve böylece bizden intikam aldılar seni kurban olarak kullandılar kızım” “Ne yani benim 17 yılım yalan mıydı”….

Yetimhanede zor bi çocukluk geçirdikten sonra evlat edinilen Yakamoz`un hikayesi...

Evlat edinmek için yetimhaneye gittim ve orada ki müdüre karşı duyguşarım olacağını bilmeden.

Kaslı kollarını anında duvara sabitledi ve beni kafese aldı. ‘’Yani seni şu an burada öpsem hiçbir şey hissetmezsin öyle mi?’’ diye yineledi. ‘Ne öpmesinden bahsediyorsun çekil önümden saçmalamayı kes beni etrafındaki diğer salaklarla karıştırma’ Kafasını sallayarak cık cıkladı ‘’Yanlış cevap, soruma cevap ver’’ gözlerinin içine sinirle baktım. Ares her zamanki Aresti işte. Beni kışkırtıp gidecekti. ‘Evet hiçbir şey hissetmem’ dedim. (NE DEDİM BEN!) Gülerek yüzünü biraz daha yakınlaştırdı. ‘’Görelim o zaman’’ Dudakları usulca dudağıma değerken ne yapacağımı şaşırmıştım. Sanki vücudum kitlenmişti, sıcaklık bedenimi sardı. Ustaca dudaklarımla oynaşırken ben tepki veremiyordum daha önce hiç öpüşmedim çünkü! Aklım başıma geldiğinde tüm gücümle onu ittirdim fakat yerinden sendelemedi bile. Bu hareketimden rahatsız olarak tüm vücudunu bana yasladı. Sıcaklık iyice bedenimi sararken alt dudağımı hafifçe ısırarak çekti dudaklarını. ‘’Hala bir şeyler hissetmediğine emin misin Hera?’’ gözlerimin içine baktı. Sanki içimi görüyormuş gibi. Ona karşı hala birşeyler hissettiğim doğruydu ama ben dersimi almıştım, bunu onun bilmesine gerek yoktu.

Bugün Çağatay yine yoktu. Neredeydi bu uşak? Kaldırımda yürürken ağzıma kapanan elle gözlerim yuvalarından çıkacakmış gibi açıldı. Kollarına vurmaya çalışıyordum. Beni ara sokağa çekti. Ev bulunmayan caddeye sürükledi. Elini çekmeye çalışıyordum. Durdu. Elini ağzımdan çekti. Kim olduğuna bakmak için arkamı döneceğim esnada kafamda oluşan acı ile gözlerim karardı...