Bu kitap; BEIVA evrenini tanıtmak ve biraz da kitap yazmak üzerine hazırlanmış bir metinler bütününü sizlere göstermek için tasarlanmıştır. Bu kitabı bir deneyim aktarımı amacı ile de kullanmak istiyorum çünkü eski yazmalarımı barındırıyor. Zamanında yaptığım hataları ve başarılarımı, sizlere güzel bir içerikle sunmak istiyorum. Umarım beğenirsiniz.

Spot ışıkları başkalarının üzerindeydi. Ama gerçek hikâye sahne arkasındaydı… Siena Cruels duygularıyla baş etmeye çalışırken, Luna Hale enerjisiyle her ortama ışık saçıyordu. Rowan Skye, her zamanki gibi herkesi korumaya çalışırken, Nova Blair kendi iç savaşlarıyla boğuşuyordu. Zane ve Milo Carter ikizdiler—biri sahnenin yıldızı, diğeri arka plandaki kahkaha. Kai Vexley geçmişinden kaçıyordu, Eli Rowe ise ilk defa bir yere ait hissetmek istiyordu. Bir kurs. Bir sahne. Birbirinden bambaşka hayatlar. Hayal Sahnesi sadece bir kulüp değildi, onları değiştiren yerdi. Dans ettikleri yalnızlıkları vardı. Yazıya dökülmüş kırıkları. Müziğe gizlenmiş sırlar, dramaya taşınmış kalpler... Aşk, dostluk, hayal kırıklığı ve yeniden başlama cesareti. Bu hikâyede roller değişebilir, ama bir gerçek var: Sahne arkası bizdik.

Karanlık bir gece ve kütüphanenin kapıları gıcırdayarak açılmış içerideki hava yoğun ve soğuktur. Kitap raflarının arasından fısıldayan sesler duyuluyor. Bu sesler kaybolmuş ruhların hikayelerini anlatıyor gibi her adımdan Geçmişin İzleri hissediliyor gözler Gölgelere dolu köşelere kayıyor acaba burada ne saklı bir kitap düşüyor toz bulutları havada dans ediyor içindeki sayfalar yılların sırlarını fısıldıyor. Kütüphanenin karanlık köşelerinde bir silüet belirebilir. Korku mu merak mı? Belki de her ikisi kütüphanenin tarihi hayaletlerin varlığı ile iç içe geçmiş bir an için zaman duruyor. Kütüphanenin derinlerinde kaybolmuş bir ses yankılanıyor. Burada kal diyor korku dolu bir his kalp atışlarını hızlandırıyor. Geçmişte yüzleşmek cesaret istiyor. Bu da çok sıradan bir gece değil. Gölgelerin Her Kitap Bir kapı açıyor. Geçmişe bilinmeyen korkularla yüzleşmek mi yoksa kaçmak mı seçim senin

"Yazıyorum çünkü içindeki zehri akıtmaya ihtiyacım var." Bir roman yazarı olan Açelya Akay her hafta kapısına bırakılan plastik bir beyaz gül ve yanındaki not ile sıradan bir hayat yaşamaktadır. Acılarından kaçıp saklandığı evde 3 roman yazmıştır ve şimdi ki en büyük hayali ise bunları bastırmaktır. Yayınevi görüşemelerine başlayan Açelya`nın gittikçe tuhaflaşan çiçeklerle ve kariyeri ile hayatı artık sıradanlıktan çıkmıştır ve bir giseme dönüşmüştür. Peki Açelya Akay bu gizemli not ve çiçekleri bulabilecek ve anlaştığı yayinevindeki gariplikleri çözebilecek midir? Peki ya hı bilmediği duygular karşısında yine dik kalıp direnebilecek midir?

"Çilek Reçeli" adlı bu yeni öykümde, babasından kaynaklı sürekli bir aldatılma korkusu içinde olan, kocasından boşanmış, bir erkek çocuk annesi olan şizofren bir kadının, Nobel Edebiyat Ödülü kazanacağı umuduyla bir yazarlık kursuna başlamasının ardından gelişen olayları anlatıyorum...

Kalp & Kod: Aşk, Mantık ve Bir Yapay Zekâyla Sohbetler Bir yapay zekâyla aşk yaşanır mı? Muhtemelen hayır. Ama sohbet edilir mi? İşte bu kitap tam da bunun peşine düşüyor! "Kalp & Kod", insan ve yapay zekâ arasındaki ilişkiyi hem derinlemesine hem de bolca ironiyle ele alan bir kitap. Teknolojiyi sadece bir araç olarak değil, bize ayna tutan bir partner gibi düşünmeye davet ediyor. Kitap İki Bölümden Oluşuyor: 1. Bölüm: İnsan ve Kodun Felsefi Düellosu Düşün: Bir yapay zekâ karşına geçmiş ve seni sorguya çekiyor. Teknolojiyi ne kadar doğru kullanıyoruz? Ona mı bağımlıyız, o mu bize? Kodların etiği olur mu? Bu bölüm, yapay zekâ ile yapılan sohbetler üzerinden hem düşündürüyor hem de ufuk açıyor. 2. Bölüm: Bir Yazarın Hikâye Yazma Süreci Peki ya bir yapay zekâyla hikâye yazmaya kalkışsan ne olurdu? Bu bölümde, bir yazarın yaratıcılık sancıları, hayal gücü ve yapay zekânın katkıları anlatılıyor. Karakter yaratımı, hikâye kurgusu ve bir kitabın perde arkası, okuyucuya ilham olacak şekilde paylaşılıyor. --- Neden Okumalısınız? Bu kitap size teknolojiyle olan ilişkinizi sorgulatacak. Hem düşündürücü hem de eğlenceli bir yolculuğa çıkaracak. Ama baştan söyleyelim: Aşk yok bu kitapta. Kalp ve kod bir araya gelebilir, ama bu romantik bir ilişki değil; daha çok “dostane bir meydan okuma.” Hazır mısınız? 😊

Günlük hayatta aklımıza olur olmadık yerlerden bir sürü fikir geliyor, peki bu fikirler nereden geliyor? Beyaz önlüklü ve gözlüklü insanlar reddediyor olsa da ilham perileri gerçek! Dünyadan çok uzaktaki tarlalardan, ağaçlardan toplanan fikirleri işleyen ve kafamızın içine kadar taşıyıp kulağımızdan fısıldayanlar ta kendileri! Dünyada bunca insan varken ve her an onlarca fikir dile getirilirken ilham perilerinin kime hangi fikri vermesi gerektiğini de birinin, birilerinin yönetmesi gerekiyor tabii ki. İlham perilerinin kime hangi fikri vereceğini seçen İlham Meleklerinden İl-Mek, kendini bildi bileli yaptığı işi yapmaya devam ederken danışanlarından birinin kendisine gönderilen fikirlerden hiçbirini değerlendirmediğini fark eder. İnsanın, aklına gelen fikri kullanmayacak olsa bile bir şekilde değerlendirmesi gerektiğini bilen İl bunu düzeltmelidir ama mevzubahis danışanı dokuz yaşında, oyun sever bir ilkokul çocuğuyken elinden ne gelebilir ki? "Yetenek, ilhamı bulmak değil vermektir."

Bir Ekim akşamı paltolarına sarılmış insanlar kara bulutların sardığı gökyüzünün altında rüzgara meydan okurcasına yürüyordu. Kimi sessizce evinin yolunu tutuyor, kimi hayallere dalmışken adımlarının onu nereye götüreceğini bilmeden yürüyordu. Bazıları yanından geçtiği fırından gelen ekmeğin kokusunu soluyor, bazıları ise rüzgarın uğultusunu bir müzik misali dinliyordu. Ve işte o akşam insanoğlu kendi halindeyken o, sessizce farklı hayatlara tanıklık ettiği camın ardında hayata gözlerini yumdu. O gerek konuşmalarıyla gerek yazılarıyla insanlara yol gösteren olmuştu hep. Bu yazarın ani ölümü herkesi şaşırtacaktı elbette. Ama kimse bilmiyordu, bu katil aralarından biriydi. Ve bir zeka her şeyi ortaya çıkarmaya hazırdı.

Ela ARMAĞAN 12 yıl önce tatil için gittiği teyzesinde evlatlık bir şekilde yaşayacağını bilmiyordu.