“Ateş…” Üstüme yürüdüğünde korkuyla geriledim. Geri geri yürürken bir anda sırtım yatakla buluştuğunda hafif gülmüştü. Kalkmama izin vermemek için ağırlığını vermeden üstüme çıktı. “Sen, benim karımsın.” Yatağın üstündeki elime ulaşıp parmaklarımızı birbirine geçirdi. “Ne o adamın torunusun ne de o herifin kızısın, duydun mu? Sen benimsin. Benim karımsın.” “Bir yıl,” dedim, üstüne basa basa. “Bir yıllık karınım, sonrasında izimi dahil bulamayacaksın!” Sesli bir nefes verdiğinde söylediğim her bir kelime dudaklarımızı yaklaştırıyordu, ve ben karşısında nefesimi kontrol etmekte zorlanıyordum. “Göreceğiz bakalım bir yıl mı yoksa bir ömür mü?” Yüzüme iyice yaklaştığında gözlerimi sıkıca kapattım. “Seni gerçekten karım yapacağım günü iple çekiyorum,” dediği an sertçe yutkunmuştum. “İşte o gün, gerçekten benimle tanışmış olacaksın.”

Yaşarken ölebilir miydi insan? Ben kaç defa ölüp yeniden dirilmiştim? Yaşıyordum,bir ölüden farksız nefes alıyordum.Düşmüştüm,sürünmekten başka bir şey yapmıyordum.Çabalıyorum,olduğum yerde dönüp duruyorum. Bana neler oluyor? Ölüyor muydum yoksa sürünmeye devam mı ediyordum?

“Yalnızlığı bir yük değil, bir yoldaş gibi sırtlayanlara…

Hayat acımasızdır. Herkesin yüzüne gülmez. Arthur da tanrının unuttuğu bir kul olarak dünyanın bu adaletsizliğine kendi iç dünyasında savaşlar vererek cevaplar arar. Peki bulabilcek midir?

‼️YAŞ FARKI VARDIR!!!. Evlilik dışı doğmuştu. Anne ve babasının gençlik hatasıydı. Dedesi dışında herkes Eliz`e sırtını dönmüştü. Eliz büyür fakat masanın altından hiç çıkmıyordu, hiç konuşmaz, çok nadiren konuşurdu. Annesi ve babası uzaklara gitmişti. Ailede Eliz`e çok bağırırlardı. Bu nedenle konuşma bozukluğu ve nefes almada zorluk gibi rahatsızlıklar hastalığa haline gelmişti. Bu hastalık Eliz ile birlikte büyüyordu. Dedesinin ani ölümüyle birlikte Eliz`i yalnız başına şehir dışına gönderir anneannesi. Anneannesi Eliz`e karşı büyük nefret duyuyordu. 18 yaşında olan Eliz`in ismini "Bakir" isimli mafyaların ve çetelerin rota kitabına yazdırır ve o günden sonra birçok kötü niyetli, karanlık gölgeler Eliz`in üzerine düşer...

ben İzel, İzel Çukur. bu hikaye, ben ve benim değişen hayatımın hikayesi. Oya, Samet ve Kartal. Kendimi bildim bileli bu 3 kişiyleydim. canlarımla, canpare`lerimle düştüğümde kaldırıp yaramı öpen, ağladığımda göz yaşımı silen, yetimhanenin soğuk duvarlardına bana sım-sıkı sarılanlardı onlar. Ama artık şimdi sadece 3 kişi yoktu, şimdi birden bire hayatıma giren 7 kişi daha vardı. Ve o 7 kişinin etrafındaki onlarca kişi. --- her şey soğuk bir kış gününde başladı, ancak sıcak bir yaz gününde buz kesmemle bitti

Duygusuz Adam İnsanlar dışarıdan sert gözüktüğümü söylerler. İnsanlar dışarıdan duygusuz gözüktüğümü söylerler, İnsanlar beni bir taşa benzetirler. Halbuki bilmezler ki içimde duyguları ağır basan sevgi,ilgi bekleyen ama bunu belli etmeyen yalnız kalan biri olduğumu...

``Orjinal ,cezbeden ismi ve kurgusuyla Tek" Bak....işte yine buradasın.. Sanırım Tanrı yakışırsın diye koymuş seni mor çukurlarıma... Hep sararıp uçuşan birseyler var aklımda, Her gün doğumunda bir çıkmaza sürüklenip toplanan, Ruh halimi yansıtan,beni boğan,acıtan, Cahil bir yanı var acımın, "yeter" lafından anlamayan,beni yoran.. "Kendine neden bunu yapıyorsun..?" dedi, üstüne basa basa "neden bunu yapıyorsun..?" Öyle bir söyleyişi vardı ki,sandım ki aklının ertesine sarkacağım.Bir gün daha düşünecek beni.. İnsanın bir sığınağı olmalı evet, Ateşler içinde telaşlı bunalımlardan kaçarken ruhunun yanık yanlarını saklayacağı,bir an olsa da unutup huzur bulacağı,yeri gelince utanıp sıkılmadan ağlayacağı,anlaşılacağı, İnsanın hislerinin bir ayracı olmalı evet, Hüzünle arasına koyup mutlu anlarına sıçratmadığı,bazen aldığı nefeslerin bir kaçında zorlanmadığı,ruhundan geçip başka bir ruhta başı boş bir konuk olmadığı, İnsanın çok fazla can kırığı olmamalı evet, Toparlanmaya çalışırken her seferinde kendine batırdığı,kendi canını yaktığı,kelimeleri yutturuyorken içten hıçkırıkları,umutlarını uçurumdan atmadığı...

Ben kötü bi insan değilim.Peki neden hayat bana böyle davranıyor.Yalnızım...

26 yaşına kadar yalnızlığa mahkum kalmış bir kadın asker görevden dönüdünde ailesinin,bunca zaman çekti acının bı karışıklık yüzünde oldunu öğrenir.

Liseden çıkan Beliz takip ettiği adamdan kurtulmak için bir restorana girip yalnız oturan adama Sevgilim diye sarılır. Oğuz ise kızın yardım çağrısını anlamış ve kızla küçük bir oyun oynamaya başlar. Peki Oğuz hem polis hem de belizin abisinin en yakın arkadaşı olması ne kadar kötü olabilir?

“Neden, böyle yapıyorsun?” dedim. “Beni sadece gördüğünle yargılamanı kabul etmiyorum! Beni dinle sonra ne yaparsan yap! Ama dinle!” dedi ses tınısı biraz yüksekti. İkilemde beni bırakıyor, dinlememi istediği şey neydi, neden bu kadar ısrar ediyordu? “Anlat dinliyorum,” dedim. “Gidince konuşuruz,” “Nereye gidiyoruz?" “Gidince görürsün!” Hay böyle işe de! Desem de sustum ve yolu izledim. Yol uzayıp gidiyordu, ağaçlar bize eşlik ediyordu. Bu sessizliğin ardındaki gerçeği merak etmiyor değildim. Aniden bir yola saptı ve bu yolun sonunu çok iyi biliyordum. Beni neden buraya getirdi. Merakla baktım ama yüzünde bir ifade yoktu. “Neden geldik buraya?” diye sordum. “Gerçeği öğrenmek istemiyor muydun? Sana tüm gerçeği anlatacam...” dedi. “Neyin gerçeği lan... Burada bu mezarlıkta ne işimiz var?” diye bağırdım. Beni Bartu’nun mezarlığına getirmiş olamaz! Bu kadar acımasız olamazsın!.. Araba durdu ve aşağı indi. Ben ise ağlamamak için derin nefes alıp veriyordum ama başarılı olamadım. Bartu hayatımda olsaydı bunların hiçbirini yaşamayacaktım...

Yetim bir itfaiye şefi ve onun annesiz oğlu. yalanlarla yanlışlarla büyümek zorunda kalan adam. Barut Aslan. Muhtarın doktor kızı. Yalnız aşık. Sevdasını kalbine gömmüş bir kadın. yalnız bir adamla adamın yalnızlığına kendini gömmüş kadının aşkını okumaya hazır mısınız?

0549: fotoğraf* 0549: güzel seçim ufaklık. 0549: sessiz ve gözden uzak tam cinayet işlemek için yaratılmış resmen baksana dizayna

Ailesi küçük yaşta yetim anaya bırakınca yetim kalan ve kendi ayaklarinin üstünde durmaya çalışması hayata karşı mücadelesi

Hayatı boyunca hiç arkadaşı olmayan ve ailesinden de sevgi görmeyen Nehir`in günün birinde onu gerçekden seven biriyle tanışması.. Fakat Nehir`in bilmediği şeyler vardır peki ya Nehir bu sırrı öğrenirse? "Bu bizim hikayemizdi. Ne olursa olsun bizim hikayemizdi." ~gerçeksevgibumu? ~beniniyesevmediniz?

"Aşk sensin Enes" "zambak güzeli gitme, yapma bunu bana." " Bizim hikayemiz bu kadardı Enes."

2.kadin olmak ne kadar zor olabilir

Bugün dersim erken başlıyordu. Saat yedi de orada olmam gerekiyordu. Ama dün akşam Araf’a söylemeyi unuttum. Şimdi ise hazırlanmak için banyoya girdim. Çıktığımda, hazırladığım kıyafetleri üzerime geçirdim. Tamamdım artık aşağı ineceğim sırada tartışan Araf ve Selim amcanın sesini işittim. İş ile ilgili olabileceğini düşünüp bir merdiven indim ki Araf’ın “Nalin, gerçeği öğrenmeye çok yakın!” demesini işittim. Ve onları dinlemeye başladım. “Arslan’ın gelişi hiç iyi olmadı. Her şeyi anlatacak!” dedi. Kime neyi anlatıyordu ya!? “Nalin, öğrenmeyecek!” dedi Selim amca sertçe. “O bana çocukluk arkadaşım Gökhan ve Asmin’den kalan iki hatıra Arslan ve Nalin! Yıllar önce bizden aldılar ve öldü diye bilirken; dayısına vermişler ve yıllardır gerçek ailesi sandığı kişilerin gerçek kimliğini öğrenirse bizim açımızdan hiç iyi olmayacak!..” dedi. Söylediklerini algılamaya beynim yetmiyordu. Ne demek ya gerçek ailesi değil, ne demek lan! Arslan... Ne yani ailem, ailem değiller mi? Arslan benim abim mi? Dona kalmıştım. Tek bir adım atamıyordum, olduğum yerde kilitlenip kaldım resmen! Gerçek neydi? Gökhan ve Asmin kim? Araf kim? Selim kim? Arslan kim? Ailem kim? Kim lan bunlar!? Madem gerçek saklanıyordu benden, bu puzzle oyununu ben tamamlayacağım...

Küçük yaşta annesi ve babasıyla verdiği sevgisizlik savaşında, paramparça olmuş Asena Altun`u çok daha karanlık ve zor günler bekliyordu. Ancak Asena, bu karanlıktan ustaca sıyrılmasını sağlayacak, zehir kadar güçlü ve etkileyici bir iradeye sahipti. Bu zehirli güç ona yer altı dünyasına hükmedecek, cesaret ve vizyonu bahşediyordu. Asena Altun`nun, hayatla mücadelesine şahit olmaya hazır mısınız?

Ailesi olmayan, herkes tarafından dışlanan Gece`ye bir gün ansızın bilinmeyen numaradan mesaj gelir. Nefretin aşka döneceğini bilmeyen anonim, yazdığı nefret söylemleri yüzünden ne yapacağını bilemez. Gece ise ilk kez birine aşık olunca ne yapacağını bilemez...

Toparlanman için hiçbir sebep yok çünkü sen bazı şeyleri başarsan bile, bir insanın beyninden geçenleri dizginleyemezsin belki ruhundan geçenlere el atabilirsin de... O sana ruhunu hiç açmadi ki... 🔪💀🎵🌊

Dünya liderlerinin barışı ve adaleti sağlamak için kurduğu ama paravanın arkasında kanlı ihanetlerin döndüğü uluslararası bir örgüt... Herkes kendin ülkesinin derdine düşecekti daha kötüsü herkes kendi derdine düşecekti bu yüzden gizli bir 3.dünya savaşı başlamıştı ama kimsenin haberi yoktu silahlar ateşlenmiyordu belki ama tam bir sinir savaşı ve yıpratma harekâtıydı.En çok kadınlar ve çocuklar etkilenmişti bundan Karaca da bunlardan biriydi anne karnında başlamıştı işkence görmeye bütün ailesi dağılmıştı,tam yaşama sebebini bulduğu anda doğumunun bile bu örgütün kanlı bir planı olduğunu öğrendi ismi,yaşadığı yer,yaptığı iş ve yürüdüğü yollar bile önceden hazırlanmış bir planın parçasıydı o kendini karanlık gerçekleri aydınlatmak için yakmak isterken,o kendinin menfaat savaşında toprağa gömülmüş bir mayın olduğunu öğrendi...

“Ellerim kanadı bugün. Acılarım diken gibi battı bana. Ellerini ellerime aldı, ıssız ellerim dolup taşan caddelerin sıcaklığıyla doldu. Gözlerime baktı. ‘Her şey düzelecek’ dedi. O bile hayattan yorulmuşken, kanayan ellerime üfledi.” Geçmişimiz bizim tuzağımız. Gizli saklı sırlarla kaplı kara bir kutu gibi. Ayağımıza dolanan ipler bizi düşürebilir miydi?

Kapak Pinterestte ait. Bu kitap kimsesiz hissedenlere, çirkinliği vücut bulan, mükemmel olmaya, kusurları olan umut olmadığına inanan kızlara ve erkeklere ithafen yazılmıştı. Kim olduğumu, ne olduğumu, nasıl olacağımı artık kestiremiyorum. Dönüm noktası dedikleri o noktaya varmıştım, vararı da çok oldu. İleride nasıl yaşayacağımı bilmiyorum. Bilmek de istemiyorum. Şu an ne isem, ileride de aynısıyımdır. Bundan eminim. Buradayım, Yine buradayım, Hep burada olacağım. Hep kaçmayı becerdim, ama geri döndüm. Hep böyle oldu. Ben kaçtım, ben geri döndüm. Klasik döngü haline gelmişti benim için. Hiçbir şeyi beceremiyordum. Elimi attığım herşey elimde kalıyordu. Bardak alıyordum, bardak ortadan ikiye ayrılıyor, okuma kitabı alıyorum elimde yırtılıp kalıyor, bulduğum durumdan kaçmaya çalışıyorum geri dönmek zorunda kalıyorum. Kendi ayaklarıma geri dönüyorum. İnsan kaçtığı yere kendi ayaklarıyla geri döner mi? Ben dönüyorum. Hep dönüyorum. Yine buradayım işte. Hep olduğu gibi. İsteyerek ya da zorla. Önümde duran kayıt belgelerine baktım. Liyan Mehir Özdemir yazıyordu. 19 yaşında ve birçok kendi hakkımda bile bilmediğim şeyler yazıyordu. Alıp okumadım. Merak etmedim. Hep olduğu gibi. Ben kendimi merak etmem ki zaten. Kemse de beni merak etmez. Hep olduğu gibi, hep olacağı gibi,