Yaratılan cinlerden biri olan Azazil, ilahi hakikate en yakın duranlardan biriydi. Bir zamanlar “ışığın hizmetkârı”, makam sahibi ve sözle yeminliydi. Fakat verilen bir söz, gururla birleştiğinde; merhametin içindeki kibir, iman görüntüsündeki haset… onu yavaşça İblis makamından laine düşürdü. Ve düşüşü, yalnızca bir varlığın değil; iyilik ile kötülüğün, kader ile iradenin, merhamet ile fesadın yeryüzündeki savaşını başlattı. ARŞ’IN KATİPLERİ, şeytanın ortaya çıkışını anlatan basit bir hikâye değildir. Bu roman; ✔ kötülüğün doğduğu anı değil, ✔ iyiliğin ne zaman gevşediğini, ✔ merhametin sınırını unuttuğunda nasıl zarara dönüştüğünü, ✔ insanın iyilik uğruna bile kendi içinde nasıl savrulduğunu sorgular. Her bölümde, insan ve cinlerin kaderi iç içe geçerken okur; kaybettiği değerleri, koruyamadığı sınırları, affın içindeki zehri ve fedakârlığın ağırlığını kendi iç dünyasında yeniden tartar. Sürreal anlatım ile gerçek dünyanın acımasız doğruları; mitolojik sahneler ile modern insanın psikolojisi; epik savaşlar ile içsel yüzleşmeler yan yana durur. Bu kitap: — Kimseye öğüt veren bir kutsal kitap gibi değildir… — Ama her satırı, insanın içindeki karanlıkla yüzleşmesine kapı açar. Çünkü kötülük çoğu zaman dışarıdan gelmez; iyiliğin zayıfladığı bir anda içimizden doğar. ARŞ’IN KATİPLERİ, büyük savaşların gölgesinde aslında tek bir savaşı anlatır: İnsanın kendi içindeki savaşı. Ve okura şu soruyu fısıldar: “Işığın yanında durmak mı istiyorsun, yoksa gölgenin büyümesine sessiz mi kalacaksın?”

Adal kelimelerin kadınıydı. Yazmak onun nefesiydi, ta ki bir dostun ölümü o nefesi kesene kadar. O günden sonra her sayfa bir mezara, her cümle bir ağıta dönüştü. Kelimeler ondan kaçtı; o ise bu kez yakalamaya bile çalışmadı. Günden güne sessizleşti. O sessizlik sadece kelimeleri değil, Adal’ın içindeki kadını da susturuyordu. Bir gün, o sessizliğin labirentine biri girdi. Alaz Merih Karan. Sıradan olmanın yanından bile geçemeyecek bir psikologdu Alaz. Sözleri sadece insan zihninin kapılarını açmıyor, aynı zamanda ruhun en karanlık dehlizlerini de aralıyordu. O kapıların ardında insanın değil, uyanışın sesi yankılanıyordu. Adal, Alaz’ın karanlığına çekildikçe bir dünyanın değil, kendi doğasının kapısını aralıyordu. Ve Alaz, o labirente girdiğinde yalnızca Adal’ı değil, kadim bir sırrı da uyandıracaktı. Sahra’nın Kliniği. Orada Tanrı’nın unuttuğu kadınlar nefes alıyordu. Hava, geçmişle bugünün arasına sıkışmış dualar kadar ağırdı. Hepsi bir hikâyenin, bir lanetin ve bir devrimin parçasıydı. Adal’ın dostunun ölümüyle çıktığı bu yol, onu insanlığın unutulmuş köklerine, ateşin efendisine ve yılanların diline götürdü. Orada öğrendi: Kadın yasla değil, ateşle arınır. Bu sadece bir kadının değil, bütün kadınların uyanışının hikayesidir. Adal’ın doğumu sancılı, uyanışı unutulmaz olacaktı. Ve o gece, hiçbir dua işe yaramayacaktı. Dolunay yükseldiğinde, tüm dünya tek bir cümleyi hatırlayacaktı: “Yılanları Uyandır.”

Prestijli bir kolejde yolları kesişen Sâre ve Yaman… Farklı dünyaların insanları, zıt karakterler ve değerler… İnançla güç, masumiyetle karanlık arasında başlayan bu hikaye; çatışmalar, sırlar ve beklenmedik duygularla dolu. Kolejde başlayan zıtlıklar, hayatlarının tüm sınırlarını zorlayacak ve onları bambaşka bir yola sürükleyecek.

Benim rüya tanımım başkalarının rüyalarında gezmekti. Bu denklemde gördüklerim benim rüyalarım mıydı yoksa başkalarının rüyalarında yaşattıklarım mıydı? Ben insanların rüyalarına girip zihinlerini istediğim yöne çevirebiliyordum. // Bugünü diğer günlerden farklı yapan bir şey vardı ve o şey bana doğru yaklaşıyordu. İçine yıldızları sığdırmış karanlık bir erkek silüetiydi. Farkında olmadan ona yaklaştığım esnada kollarını açmış adımlamaya devam ediyordu. Düşündüğüm tek şey onunla bütün olmaktı. Mıknatıs gibi ona çekiliyordum. Benim göz yakacak aydınlığım onun karanlığındaki yıldızlar ile buluşmak üzereydi. Kollarım boynuna uzanırken aydınlığımın onun karanlığını yutabilme ihtimalini düşündüm. Belki de tam tersi olacak ve o beni karanlığına hapsedecekti. İkisi de olmadı. Derin bir sessizlik vardı. Bu sessizliğin sesini dinlemeye koyuldum fakat hissettiğim şey saf huzur ve derin bir meraktı. "Kimsin sen?"dedim, belimde ve sırtımda hissettiğim ellerin baskısı arttı. "Ben senin sonunum."

Bazı oyuncaklar çocukların hayal gücüne iyi gelir, bazılarıysa hayatta kalmalarına; Elan, ikinci türdendi. Laneti beraberimde götürüyordum sanki. Beni koruyan bu şey, onca insanın hayatını karartıyordu. Bir oyuncak hayatımı alt üst ediyordu. "Sen başıma gelen en büyük lanetsin." Dedim tiksintiyle, karşımdaki karartıya bakarak. Çıkardığı sesten halime güldüğünü anlayabiliyordum. "Kiminin laneti, kiminin mucizesi."

Sahte bedenler ardında maskelenmiş ruhların hikayesi… Bazen ruh, matemini bedenden gizleyebilirdi. Veyahut güzel bir beden, ruhun çirkinliğini maskeleyebilirdi. Çok güzel ya da çok yakışıklı görünen bir insanın; katil bir ruha sahip olabileceği aklıma gelmeyeceği gibi, kötü veya çirkin görünen bir insanında zarif bir ruha sahip olabileceği aklıma gelmezdi. Ya da tam tersiydi. Çünkü hiçbir şey göründüğü gibi değildi. Hiç kimse kendisi değildi. Her şey, birbiriyle bağlantılıydı ama hiçbir şey birbirine bağlı değildi. Aynı zamanda, zıtlık içindeydi. Ve benim elimde olan koca bir hiçlikten ibaretti.

16 yaşındaki medine geçirdiği kaza üzerine hastaneye kaldırılır ama başka biri olarak uyanır.

Âsım Enes ve Mihrimah, engelsiz sandıkları bir sevdanın peşinden yürüyordu. Ta ki ülke karışıp, iç savaşın eşiğine gelene dek. Âsım, bir zamanlar karşı durduğu bir grubun içinde yer almaya başladığında ilk kırılmalar yaşandı. O uzaklaştı; Mihrimah ise inatla ayakta kalmaya çalışırken, kendini iki ateşin ortasında buldu. Bunca karmaşanın içinde hâlâ bir sevda filizlenebilir miydi? 20/21 Haziran 2018

Alt-üst olan hayatlar, zorluklarla karşı karşıya kalınan bir sevda ve bu hikayeyi anlatan mektuplar... Yıllar sonra genç yüreklerde filizlenen taptaze bir aşk... "Korkuyorum Sibel, gözlerime bakınca anlayacaksın diye." - Eylül 2022

Belki bir iyilik, bir çocuğun hayalleriydi. Uçan bir balonda yahut çamurdan yapılmış bir oyuncakta...

Boş bir odada yankılanan kendi seslerin mi daha korkutucudur, yoksa o odada yalnızlığın ta kendisiyle baş başa kalmak mı? Bu duruma nasıl geldim ben? Nasıl bu denli umursamaz olabildim? Neden herkes hayatımı normalmiş gibi gördü? Neden ben cehenneme koşarak giderken etrafımdakiler sadece seyirci kaldı? Kehf Suresi’nde buyurduğu gibi: “Ve anlarsın; Allah’tan başka sığınacak kimse bulamazsın.” Bu ayet, hayatımı çevreleyen karanlıkta bir ışık oldu ve sonunda anladım; Rabbimden başka sığınacak kimsem olmadığını. Ben ondan başka sığınak bulamadım. Her şey bitti derken büyük mucizem dahil oldu ömrüme. Lakin ne ben ona layık biriyim ne de bu kalbim bunu anlayacak kadar mantıklı… Soluk soluğa okuyacağınız bir hikayenin garantisini veriyorum… Merve’nin dünyası kaç parçaya bölünecek? Furkan, onun yaralarını sarabilecek mi, yoksa o yaraları daha da mı derinleştirecek? Bu, kendini bulmanın, kaybolmanın ve hayatta kalmanın hikayesi… Şimdi Merve’nin dünyasına adım atmaya hazır mısınız?

Psişik yetenekli 6 genç değişen Dünya`yı kurtarabilecek mi? Tüm zorluk, tüm sorumluluk onların üzerinde. Kim delirmeden bu savaşı bitirebilecek? Yada bir olup hainin işini bitirebilecler mi? Daha fazlası için sizi kitabıma davet ediyorum.

" Ben sonsuz uzayım ve onun sonsuz yıldızları olduğum için, siz de böyle yapın. Hiç bir şeyi bağlamayın. "

Nasibe giden her yolda diken vardır. Dikenleri ayıklamakta bir yol başka yol aramakta hangini seçersen seç sonunda nasibin olan seni bulur.

“Ama biz kaybetmeyelim,Hasna. Çünkü ben sende kaybolurken seni kaybedersem tamamen kaybolurum. Allah kabul etsin kalbimin ezanı. Allah senin orucunu, sende beni kalbine kabul edersin inşaAllah.”

Bu şehir; bizim sessiz haykırışımıza şahit. Sevdalılar Kervan`ının en talihsiz sevdalılarıyız. Sevip kavuşamayan sessiz âşıklarıyız. Kimi severken yaşlanır, kimi özlerken... Biz hem sevip hem de özlerken yaşlandık. Söz yürekten gelir, dilden çıkar. Eğer duymak istersen bu sevdayı? Dikkat et! Dokunursan yanar, dinlersen ağlayacaksın! Mısralarımız bir ok gibi delip geçecek taş bağlamış kalbini! Sevdanın en güzeline şahit olacaksın. Belki sen de yitip gitmiş bi` sevdanın küllerinden doğmasına vesile olacaksın. Aciz gökyüzünün büyük aşkı, siyahın beyaza esiri Anka kuşuyduk biz. Biçare sevdalı yüreğimiz toprağa kavuştuğunda bir Asi ve Ömer vardı desinler... 5846 Sayılı Kanun gereğince hikayelerim koruma altındadır. İznim olmadan çalındığında veya kopyalandığında, yapanlar hakkında yasal işlem başlatılacaktır!

"Utanıyorum gözlerimi değdirmeye gözlerine Ama sadece gözlerimde değil ki o tatlı bakışların Suskun kuşlar söyler en güzel şarkıları Ya da solmayı reddeder ağaçların yaprakları Bir gülümsemeni görse eğer Güneşe muhtaç ayçiçeği gibi Ölmez miyim dönsem senden uzaklara Fakat daha zor insan olmak Isırsan da dilini, kalbine hakim olamamak Belki daha iyi susturup azarlamak ama Bekarlık sultanlıksa eğer Senin olsun toprağım da tahtım da Sadece sen varsın tâcı olan hayatımda ... Ve sen beni tek melekli cennete kabul eder misin Ve sen o cennetin tek meleği olmayı kabul eder misin?"

🍃Rüzgar hangi yönden eserse essin savrulmayan asi kanatlarım vardı. En yakınlarıma olan güvenimi geçmişin delik çuvallarına doldururken onca gürültünün arasında tek başıma kaldığımı hissettiğim ilk anda; Aşkı da Sevgiyi de Güveni de Rüzgarın kollarında aradım. Benim güneşim hiç batmaz sanırdım. İnancımı tek azığım bellediğim bu yolculukta o gece tatmıştım, bir sözün kaç güneşe mezar olduğunu. Esma`yım ben. Bozkırda biten başak destanını yeniden uyandıracak olan... Benliğini dahi geçmişinde bırakan bir genç. Yalancı aşk ve yanlış dostlar ağında kaybolan... Yûsuf`um ben. Ayaz`ın cambaz heveslerinin bedelini sürgün kuyularda ödeyen. Gelinciğin duvağı kadar narin ve masum bir hayatın ayazdan hırpalanmış her yaprağının telafisi mümkün müydü? Kâinatta hiç bir zaman tesadüf yoktur tevafuk vardır ve mucizeler o tevafuğun içinde gizlidir. Bu isimle yazılan İLK KİTAPTIR. © Tüm hakları saklıdır ve aksi durumda her türlü yasal başvuruda bulunulur.

Maladaptive daydreaming hastası lakin bundan habersiz olan Kenan, bir gün hayallerindeki kızın gerçek olduğunu keşfeder. Fakat kızın içinde bulunduğu belayı henüz öğrenmemiştir.

Her kalbin bir sırrı vardır. Ve bazı sırlar sadece Araf`ta ortaya çıkar… Hiçbir şey göründüğü kadar basit değildir. Bazı bakışlar, kelimelerden daha çok şey anlatır. Bazı sessizlikler, çığlıklardan daha derindir. Ve bazı karşılaşmalar… bir ömürlük yıkım ya da mucize olabilir. O bir kadın… Sakinliğin ardında fırtına taşıyan biri. Kimseye göstermediği bir geçmişi, kimsenin dokunamadığı bir kalbi var. Bir adım geri duruyor hayattan. Çünkü bazen yaklaşmak, daha çok acıtıyor. O bir adam… Sert, mesafeli, hesaplaşmadığı karanlıklarla çevrili. Gözleri konuşmaktan çok yargılıyor. Ama kimse bilmiyor, içindeki sessizlik ne kadar gürültülü. Aynı şehir, aynı ofis, aynı zaman diliminde iki yabancı. Ama onları bir araya getiren şey kader değil yalnızca. Sanki görünmeyen bir çizgi, ikisini Araf’ın en ince sınırında buluşturmuş. Her şey açık gibi görünürken, asıl olan gizli. Konuşmaların ardında saklanan niyetler, Bakışların içinde kaybolan sorular, Ve kalbin en dip köşesinde kıpırdayan, henüz adı konmamış bir his... Bir tarafını bırakmadan diğerine geçemeyen iki ruhun hikâyesi bu. Ne tam aydınlık, ne tam karanlık. Ne tam aşk, ne tam nefret. Sadece bir yer var: Arafın Kıyısı… Ve bazı hikâyeler, sadece orada başlar. Ön yargılarınızı kırın ve bana bir şans verin , pişman olmayacaksınız. ©️ Tüm hakları saklıdır.

"Bazı ruhlar evvelden aşinaymış birbirine... Sence biz de... Aşina mıyız?"

Bu dünyada görüp görebileceğiniz en şanslı insan benim. Muhteşem bir ailem, güzel bir kariyerim ve mutlu bir hayatım var. Ama benim ailem dışında kimsenin bilmediği bir sırrım da var. Dedim ya ben bu dünyadaki en şanlı insanım diye bu şansımın bir gün başıma bela açacağını biliyordum. Çünkü ben sadece insanların değil ülkelerin bile isteyeceği bir yeteneğe sahibim. Bildiğim tek şey ise kendimin ve sevdiklerimin can güvenliği için bunu gizli tutmam gerektiği. Bunu yıllarca saklamayı başardım ta ki o gelip her şeyi mahfedene kadar.