devam ediyor 5g önce güncellendi
İki Cephe Arasında { { Askeri Kurgu } }
@cigliginkuytusu_
Okuma
4
Oy
1
Takip
1
Yorum
4
Bölüm
1
Leyla’nın gözleri bir anlığına buğulandı. Sanki içinde biriken bütün acılar, bütün özlemler o gözlerde toplanmış, ağır bir sis gibi bakışlarının üzerine çökmüştü. Dudakları titreyerek aralandı, sesi neredeyse bir fısıltı kadar zayıftı.
“Geçecek… Her şey geçecek, değil mi? Bitecek bütün bunlar…” dedi.
Sözleri havada asılı kaldı; öylesine kırılgandılar ki, sanki en ufak bir rüzgârda dağılacak gibiydiler. Dayanacak gücü kalmamıştı Leyla’nın. İçinde, neye tutunacağını bilemediği bir boşluk büyüyordu artık.
O anda, Dağhan’ın eli sağ yanağına dokundu. Parmaklarının sıcaklığı, sanki bütün dünyadan çekilmiş olan ışığı yeniden Leyla’ya ulaştırmak ister gibiydi. Dağhan’ın sesi, derin ama yumuşaktı; umut taşımaya çalışan bir kalbin yankısı gibiydi.
“Geçecek,” dedi kararlı bir tonda. “Sana söz veriyorum, her şey düzelecek. Sen ailene kavuşacaksın, Leyla. Bu kabus bitecek.”
Leyla, hiçbir şey söylemedi. Sözler artık onun için yetersizdi; çünkü kelimeler, yaşadığı yıkımı anlatmaya yetmiyordu. Sadece baktı Dağhan’a, uzun ve sessiz bir bakışla…
Sonra adım adım yaklaştı, bir an bile tereddüt etmeden kollarını onun etrafına doladı. En güvendiği limanı bulmuş gibi sarıldı Dağhan’a; sanki o anda dünya durdu. Başını onun göğsüne yasladı; kalbinin ritmini dinledi uzun süre. O ritim, yorgun ruhuna bir anlık huzur gibi dokunuyordu.
Gözlerinden süzülen yaşlar sessizce yanaklarını ıslattı, ardından Dağhan’ın gömleğine karıştı. Artık ağlamak bile bir sığınma biçimiydi onun için.
Gerçek anlamda yorulmuştu Leyla. Sadece bedeni değil, kalbi de tükenmişti.
Ve şimdi, içinde tek bir dilek kalmıştı: Ne olursa olsun, isterse bu yolun sonunda ölüm bile bulunsa, ailesine yeniden kavuşmak…