Hayatımızın gözlerimizin önünden saniyeler içinde akıp gittiği o an... Basit bir hapsolmuşluk değil , insanlığın daha ne kadar iğrençleşebileceğine şahit olmak ile ilgili . Bu benim hayatımsa eğer , sonuna kadar özgürlüğüm için mücadele edeceğim demekti... O kalbimi sıkıştıran ölümden kaçmak için. Özgür olmak için...

"Bir salgın dünyayı sarıyor.Ama bu kez ölüm getiren değil, ölümsüzlüğe mahkûm eden bir salgın... İnsanlık kaosa sürüklenirken,hayatta kalmanın anlamı yeniden yazılıyor. Peki, gerçekten yaşamak nedir?

"yulaf ezmesi den eserlenmiş kod adı; hosbital, herkeze özel olan numaralı bir hastanede esir kaldınız, ilk yapacağınız ne olurdu? "yulaf ezmesi Kod adı; hospital 28.02 2025 *Tamamen yazara ait olan eserdir kopyası benzeri yoktur*

Barcelona’nın iyi doktorlarından biri olan Elias Hawke,eşi ile mutlu bir hayat sürmektedir. Taa ki eşi, kanserin pençesine düşene kadar. Elias, eşini bu hastalıktan kurtarabilmek için ne kadar uğraşsa da başaramaz, ve hastalık sahip olduğu en değerli şeyi ondan sonsuza dek koparır. Eşinin kaybıyla derinden sarsılan Elias, mesleği dahil her şeyi bırakıp, Barcelonayı terk eder ve ıssız bir kasabaya yerleşip, herkesten ve her şeyden uzak bir yaşam sürer. Amacının yalnız kalmak ve kafasını toparlamak olduğunu sanıyorsanız, yanılıyorsunuz. Elias eşini tekrardan hayata döndürecek Bx842 adında bir ilaç hazırlamaya başlar. Ona göre bu ilaç hem kanseri yok edecek, hem de ölen insanları tekrardan hayata döndürecekti, ama işler planladığı gibi gitmedi. Elias hazırladığı ilacı cansız bir bedene enjekte ettiğinde,bütün dünyayı felakete sürükleyecek bir hamle yaptığının farkında değildi. Farkına vardığında ise, artık her şey için çok geçti. Elias, ardında gizemli ve şifreli bir not bırakarak kayıplara karıştı. Dünya artık bir felaketin eşiğindeydi. İnsanlar, büyük bir salgın ile karşı karşıyaydı. bu ölümcül virüs, yalnızca bedenleri değil, ruhları da tüketiyordu. Geçmişin hataları, karanlık bir geleceğin kapılarını aralamıştı. Elias Hawke’ın yarattığı şey, tüm insanlığı yok olma noktasına getirecek kadar güçlüydü. Şimdi, hayatta kalanlar sadece hayatta kalmaya değil, varlıklarını korumak için de mücadele ediyordu.

Emre, ölümsüzlük iksirini bulduğunu sandı. Aslında yürüyen ölüler ile dolu, zombilerle savaştığı bir dünya yaratacaktı.

Dünya, kimsenin tahmin edemeyeceği bir hızla cehenneme döndü. Virüs bir anda yayıldı. İnsanlar sokak ortasında çığlıklarla yere yığıldı, bir saat içinde yeniden ayağa kalktı. Ama artık aynı değillerdi. Bir grup lise öğrencisi—Emir, Burak, Alperen, Can ve Selin—okullarında mahsur kaldı. İlk başta, bunun sadece kısa süreceğini sandılar. Yetkililerin gelip onları kurtaracağını düşündüler. Ama zaman geçtikçe hiç kimse gelmedi. Şimdi tek bir amaçları var: Hayatta kalmak. Ancak mesele sadece zombiler değil. Gittikçe azalan yiyecekler, tükenen mühimmat, artan korku ve kaos… Hepsi içlerindeki en karanlık yönleri ortaya çıkarıyor. Ve bir de duygular var. Ölümün kol gezdiği bir dünyada, sevgi hâlâ bir şey ifade ediyor mu? Belki de asıl soru şu: Dünya sona erdiğinde, insan olmak ne anlama gelir? VİRÜS ZAMANI, korkunun, aksiyonun ve dostluğun sınandığı bir hayatta kalma hikâyesi. Ve bu daha sadece başlangıç…

“Değerli vatandaşlarımız, son günlerde ülkemizin 81 ilinde olağandışı vakalar yaşanmaktadır. Kamu sağlığını ve ulusal güvenliği tehdit eden bu durum karşısında, Anayasa’nın ilgili maddeleri gereği ülke genelinde Olağanüstü Hal ilan edilmiştir. Bu kapsamda alınan tedbirler: Tüm vatandaşlarımızın güvenliği için sokağa çıkma yasağı uygulanacaktır. Şehir giriş ve çıkışları kapatılmıştır. Bütün sağlık ve güvenlik birimlerimiz teyakkuz halindedir. Halkın panik yapmaması ve yetkililerin talimatlarına uyması hayati önem taşır. Yetkili makamlar dışında yapılan açıklamada itibar edilmemesi önemle rica olunur. Devletimiz kontrolü sağlamaktadır ve gerekli önlemler alınmaktadır.” ** Haberi aldığımızda evimizden çok uzaktaydık. Üstelik bir savaşın ortasında kalmıştık. Daha ne olduğunu anlamadan savaşmaya başlamış, sürekli kaçıyorduk. Buraya ilk geldiğim anda oluşan o his tamamen kayboldu. Şimdi elimdeki sopama yaslı şekilde etrafıma bakıyorum da ne oluyor tam olarak gerçekten?

İlk kan...İlk güven...İlk aşk... Berfu çok küçük yaşta tanışmıştı soyadındaki ateşle. İlk anne kanı gördüğü gün, ilk güven duygusunu da tatmıştı. Annesini kaybettiği yetmiyormuş gibi zorlu bir yurt hayatı da yaşamıştı Berfu. Bunca zorluğa rağmen o çocuğa söz verdiği gibi onu örnek almış ve güçlü kalmıştı. Şimdi yeni hayatını kurmuştu ama soyadındaki ateş onu yine rahat bırakmamış ve mafya tarafından kaçırılmıştı. Bununla da kalmayıp hayatı tamamen kanla dolmuştu. Bu sefer zombi kanı ile... Ama bu kanlı savaşta yalnız değildi. Geçmişinde ilk güveni tattığı çocuk, aşkı ile beraber onun yanındaydı. Berfu`nun unutmadığı tek bir gerçek vardı `Geçmiş her zaman gelecekte saklıdır...` "Kar tanelerinin rengini bozan tek şey kandı. Zombi kanı..."

Bu seriyi tamamen gördüğüm kabuslardan etkilenerek yazıyorum.

Eflin çok başarılı bir öğrencidir. Bir gün zor bir bursluluk sınavına girer ve kazanır. Arkadaşıyla birlikte okula giderler. İlk günler normal geçerken, bir gün salgın ortaya çıkar. Eflin ve arkadaşları ya salgından kurtulacaktır, ya da salgının esiri haline gelir.

Yaşamak Dışında Hiç Bir Amacı Olmayan Dark Kendini Duvarlarla Kaplı Unutulmuş Bir Şehrin İçinde Bulur Ve Bu Şehrin Hikayesini Öğrendiğinde, Artık Daha Farklı Hedefleri Vardır

Hoca tereddütle önüne dönünce hızla sıraların arasından geçip sınıftan çıktım. Tuvalete girdiğimde karşımda gördüğüm şeyle kaskatı kesildim. Karşımda bir kız vardı. Sarışın, uzun boylu... Bana arkası dönüktü. Tıpkı bahçedeki bekçi gibi yavaşça kafasını duvara vuruyordu ve hırıltılı sesler çıkarıyordu. Kapıyı açarak büyük hata ettiğimi aşırı hızlı bir şekilde kafasını bana çevirerek üzerime koşmasından anladım. Yüzü gözü her yeri kan içindeydi. Tam yanıma varmıştı ki kapıyı suratına kapattım. Çığlık atmamak için kendimi zor tutarken tuvalette ki kız kapıya vurup açmaya çalışıyordu. Tıpkı gece izlediğim filmdeki zombiler gibiydi. Yoksa... O gerçekten bir zombi miydi? *** İlk kitabım olduğu için küçük mantık hataları olabilir lütfen ona göre okuyunuz.

"Hastaneye hep açılan yaralarımızı sardırmak için gittik.Oysa o yaraların daha çok açılıp kanaya bileceğini hiç düşünmedik. Tıpkı yaralarımıza merhem olacağını düşündüğümüz insanların daha derin yaralar açabileceğini düşünmediğimiz gibi." !Bu hikaye;Kan,şiddet,küfür vb. Uygunsuz ögeler içermektedir.Lütfen rahatsız olacaksanız ve +13 yaştan küçükseniz okumayın.! 💫Şimdiden İyi okumalar dilerim...💫 =)

Bir yaprak düştü, nefesim kesildi. Fanus içinde duran gül ölmeye devam etti. Elimden bir şey gelmedi. Bir yükselişin hikayesi. Babası haince katledilen ve tahta amcası geçen bir varis. Yıllar sonra Krallığı bekleyen bir salgın ve ortaya çıkan saklı varis Levana. Aşkı için savaşmayı göze alan, gözünü taht hırsı ile bürümüş bir leydi. Eskiden Ejderhaların yaşadığı bir diyar. İhanetin sarayı Nihillia` ya Hoş geldiniz. BU KİTAP TAMAMI İLE BANA AİTTİR. ÇALINMASI VE KOPYALANMASI DURUMUNDA HAKKINDA YASAL İŞLEM BAŞLATILCAKTIR. Yazmaya başlama tarihi 2024 Mayıs ayı.

Her sabah gibi normal bir sabah değildi bu sabah. Hiç birşey normal olmayacaktı bugün. Bugün yaşanacak herşey, çoğu insanın sonuydu...

Normal bir şekilde okula gidip, bir daha eve dönememek... Bu salgın hiç başlamasaydı belki herkes şuan evinde televizyon izliyor olurdu...

Ne yapmayı planlıyorsun? diyerek bana döndüğünde derin bir nefes aldım. "Dik durup savaşmaktan başka çarem yok, her zaman bir çözüm buldum şimdi de bulmalıyım..."