Ateş Çağan hatırlayamadığı çocukluğundan kalan travmalarıyla boğuşan genç bir adamdır. Geçmişi zihnini parçalamakla kalmamış aynı zamanda ruhu ve bedeninde de kalıcı izler bırakmıştır. Öyle ki, Ateş Çağan kendi adını bile kendisi koymak zorunda kalmıştır. Aysis İlay, unutamadığı çocukluğundan kalan travmalarıyla boğuşan genç bir kadındır. Geçmişi anılarını kirletmekle kalmamış, aynı zamanda geleceğine dair umutlarını da yok etmiştir. Öyle ki, Aysis İlay aynaya bakmaktan bile nefret etmektedir. Ateş kızgın bir korken Aysis buzdur. Ateş yanarken Aysis donuyordur. Kavuşmak ölüm, ayrılık kurtuluştur. Aşkın çağrısı ise kaçınılmazdır.

O kazınan kanla sarılır boynuna gece. Öyle bir gece ki sahipsiz ve kahramansız kalırsın. İşte o zaman parmağına bir yüzük takar, Geçmeyecek izlerini nefret ettiklerinle kapatırsın. "Günün sonunda dönüp dolaşıp geleceğimiz yer," derken parmağımdaki alyansa dokundu. "Evimiz." Ve evin sen olduğunu söyleyecek o dudaklar. Kelimeleri tanı ve kalbine kazı. Kurtulma. Bırak kendini. Yine de kaptırma. Adını üfle senden seni çalanlara. Günü geldiğinde fısıltını, her zerresine kadar onlara hatırlatacaksın. "Araf yok Alyeska." derken boynuma çıktı dudakları. "İhtimaller yok." bir daha fısıltı. "Sadece sen varsın." İlk acıyı sonra uğruna savaşılan aşkı tadacaksın.

Rusya`dan Türkiye`ye savaş yüzünden gelen Verasya buradaki hayatından vazgeçmemekten asla pes etmez... +16

Yağmur Damlaları, anonim bir mesajla başlayan sıradan görünen ama giderek karmaşıklaşan bir bağın hikayesi. lise son sınıf okuyan Narel Su Acar bir gece hiç tanımadığı bir erkekten mesaj alır. Kim olduğunu bilmediği bu kişiyle konuşmak istemez ama konuşma inatla sürer. İkisi de geri adım atmaz. Sorular, kısa cevaplar ve bitmeyen bir çekişme gecenin içine yayılır. Mesajlar ilerledikçe erkek, kendisiyle ilgili küçük ipuçları vermeye başlar. Narel`in her gün gördüğü biri olduğunu söyler. Kimliğini açık etmez ama konuşmayı da bırakmaz. Bu anonim bağ, meraktan çok daha fazlasına dönüşür. Bu hikaye; kimliklerin gizli kaldığı, inatların konuşmayı sürdürdüğü, ve gerçeğin yavaş yavaş yaklaştığı bir süreci anlatır. Yağmur damlaları, bir mesajla başlayan ve sonucu kimse tarafından tahmin edilemeyen bir hikayedir.

Bu hikaye zümrüt yeşili gözleri olan bir kızın hikayesi... "O tablosu yapılacak kadın!" Dedi biri " *Tch* O tarihe adının altın harflerle yazılması gereken bir kadın" dedi öbürü... .. Umay her pazartesi kitappadde

Bir aşk bir ömrün kaç döneminde sınanır… Bu hikayede aşk onların hayatlarının her döneminde sınav olmuştu… Fatih… Çocukluk hayalim… Gözümü açtığım ergenliğimde gördüğüm ilkim… Yolum… Sonum… Ömrümce tek sevdiğim… Benim bu aciz ruhum bedenimi terketmedikçe senden umudumu kesmeyeceğim… Alara… Beni cehennem azaplarından çekip alan, safir bakışlarıyla ruhuma işleyen kadın… Yıllar sonra dönsem; sende beni, benim seni sevdiğim gibi sever misin? Beni geri alıp kendinden görür müsün sevdiğim… Fatih Koralp Sezin&Alara Çetinoğlu… Bu onların hikayesi…

Tenime değen iğneler bir bir verdiğim sözleri göğsüme kazırken, içimde tarifsiz bir burukluk vardı. Aklımdan hiç çıkmayan sorular zihnimin içinde bir zehir gibi yayılıyordu.Uzun kirpiklerin, gül dudakların.. Dudaklarının hemen sol üstüne yerleşmiş küçük ben, Ölmek istediğim mezarlık, nabzının attığı yer. Saçlarının arasına karışmış deniz dalgaları.. İki gözüm, göğsüme kazıdım seni. Yaşanmamışları unutmamak için çizdim bütün zerreni. Yasla başını göğsüme, saç tellerin dağılsın kalbimin üzerine. Nabzın nabzıma değsin.

"Bunları sen benim için ağla diye değil, benim gözümde kendi değerini anla diye anlattım birtanem. Bir şey başarmadığını düşündüğün her an, bana bak. Senin en büyük eserin, benim." Bu sözleri onun dudaklarından; her dinleyişimde kalbimin var olduğundan bile habersiz olduğum noktalarında birer kıvılcım alevlendiren sesinden duymak, kaç yıl geçerse geçsin hala gerçekmiş, sahiciymiş gibi hissettiriyor. Sanki ellerine hiç ailemin kanı bulaşmamış ve bu kanı içinde gizlediği Şeytan`ın İki Yüzü`nün ardına saklamamış gibi. Kitabın bütün hakları tamamiyle şahsıma aittir. Ve herhangi bir çalıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

0542*******: Ne hakla yaparsın lan bunu(22.22) 0542*******: Sana kırk kere demedim mi lan yapma diye(22.22) Siz: Anlamadım? (22.22) Siz: Kimsiniz? (22.22) 0542*******: Ecelinim oğlum bekle sen. (22.22) Siz: Oğlum falan ne oluyor? (22.22) 0542*******: Salağa yatma lan ibne(22.22) Siz: Düzgün konuşur musunuz? (22.22) Siz: Böyle giderse kabalaşacağım (22.22) 0542*******: Ne kabalaşması lan belasını siktiğim(22.22) Siz: Kızım lan ben! (22.23) Küfürlerimin sansürlenmediği, vazgeçemediğimiz türden; texting kitabımla karşınızdayım. 14.kitabım, umarım beğenirsiniz. Oylamayacaksanız hiç okumayın lütfen. İyi okumalarr🫶 /diğer kitaplarıma da göz atmanızı şiddetle öneririmm

Balca eve doğru yürürken arka sokaktan ses duyar ve o sese bakmak için yöneldiğinde karşısında gördüğü şey ile hayatının hatasını yaptığını düşünür fakat hayatının sonu mu yoksa başlangıcı mı olacak bilinmez...

"Üç haftalık kayboluşun ardından Defne Aydın`ın nasıl, ne şekilde Türkiye`ye döndüğü ise hâlâ belirsizliğini koruyor. Genç şarkıcının kaçırıldığı mı, yoksa kendi isteğiyle mi ortadan kaybolduğu soruları sosyal medyada gündem oldu. Ünlü ismin, Devran Arıkan ile ne tür bir ilişki yaşadığı ise henüz netlik kazanmış değil..." . . . Defne Aydın, hayallerini sahne ışıklarıyla büyüten genç bir şarkıcıydı. Hayatında yalnızca iki arkadaşı ve onu seven dinleyicileri vardı. Bir gecede alkışlardan kelepçelere, özgürlükten karanlığa sürüklendi. Defne Aydın, yabancı bir ülkede alıkonuldu, öldürülmek istendi. Devran Arıkan. Güçlü, tehlikeli, kaçışı olmayan bir adam. Defne`yi kurtardı ama aynı zamanda onu kendine bağladı. O bir kurtarıcı mıydı, yoksa hayatına giren en büyük felaket mi? Bu, minnetle başlayan bir yakınlık. Korkuyla büyüyen bir tutku. Ve gitmek istedikçe daha çok çekildiği bir aşktı. Devran onun kalkanıydı. Ama aynı zamanda kafesiydi. Ve aralarında, her nefeste hissedilen bir gölge vardı: Akdeniz belası. Bu hikâyede aşk, güven kadar tehlikeli.

`Foggy`e hoş geldin, merhaba demeyecek misin?` Her şey böyle başlamıştı. •∆• Alıntılar 👇🏻 "Zorunda değilim Kandemir. Duydun mu, zorunda değilim! Az önce sen söyledin, ne istersem onu yapabilirim. Şimdi burdan defolup gidiyorum. Sen de ister gelirsin, ister kalırsın." "Hiçbir yere gitmiyorsun, Ömür. Beni zor kullanmak zorunda bırakma. Bu senin görevin, Kılıç`ın görevi. Bir kere buraya girdiysen maç bitene kadar çıkamazsın. Anladın mı?" "Sikeyim Kılıç`ı!" Kolunun karnıma bıraktığı ağırlıktan kaçmaya çalışıyordum ama milim kıpırdamama izin vermiyordu. "Kara gözlerini de sikeyim!" Duraksadı. Ben de duraksadım. Neden böyle bir şey dediğimi bilmiyordum ama daha onunla tanışalı saatler olmuşken sanki yıllardır aklımın içinde gezinip duruyormuş gibi hissediyordum. Bu yüzden ona karşı bir filtrem yoktu. Şaşkınlıktan açık kalan ağzımı eğlence pırıltıları taşıyan gözlerinin dudaklarıma düşüşü nefesimi kestiğinde fark ettim. Dudaklarımda olan bakışlarını gözlerime çevirip yüzünü yüzüme yaklaştırdı. Ben kimdim, o kimdi, şu an burda ne yapıyorduk unutmuştum. "Nesi varmış kara gözlerimin? Hım?" Konuşuyordu, görüyordum ama algılama işinde sıkıntı yaşıyordum şu an. Fısıltıyla sordum. "Ne?" "Diyorum ki, nesi varmış gözlerimin? Ah pardon, kara gözlerimin." •∆• kandemir: Yarından itibaren Foggy`e daha sık gelip gitmeye başlasan iyi edersin. Maçlarımı takip edecek, analiz yapacaksın. kandemir: Zaten sana dövüş öğreteceğim bilgisi çoktan amcana gitmiştir, onu da aradan çıkartırız. omurdilaygocmen: Ben ne anlarım dövüşten be? Analiz yapacaksın diyor bana. omurdilaygocmen: İstersen hakemlik de yapayım? He? omurdilaygocmen: Sanki görmedin tanıştığımız gün kaçıp gitmek istedim maç sırasında.

Siz hiç taksiye yolcu olarak binip şoföre aşık olarak indiniz mi?

"Maskenin içine senin kimliğini belirten bir kod işleyecek o adam." dedi Köse ama Sara onu dinlemiyordu sanki. Yalnızca karşısındaki duvara bakıyordu. Köse onun ilgisini çeken yazıya baktı. "Korkunç gelecek biliyorum ama bu yazı gerçek kanla yazıldı." Sara ürperdi. "Kimin kanıyla?" "Çok fazla insanın kanı." Bu yazıyı gördüğü ilk anı anımsayarak kısık bir sesle fısıldadı kutsal cümleyi. "Her yüz maske takar." "Bu ne demek?" Köse dudaklarında bir gülümsemeyle ona döndü. "Görmedin mi Sara?" dedi onun saçını okşarken. "Her yüz maske takıyordu."

Taş gibi adam Taş gibi adamdı az konuşandı Çok enteresandı yandı, yandı... sonunda kafayı sıyırmıştım gülerek şiiri söylemeye devam ettiğimde karşımdaki adamın sabrını sınıyordum resmen - güzelim sakinleşmeye çalışıyorum ama sen sürekli sınırlarımda dolaşıyorsun - işaret parmağımla kendimi göstererek ben mi dedim - evet sen güzelim sinirlenmiştim bir tek senin sınırların mı var korkusavar benim de sınırlarım , kırmızı çizgilerim var sen onları ihlal edebiliyorsun ben artık sınırlarında olmak istemiyorum senin kalbinde olma... cümlenin devamını getirmeye cesaretim yoktu her neyse saçmaladım işte. yüzümde saklayamdığım kırgınlıkla baktım gözlerine keşke ikimizinde ortak sınırları olsa kesişim kümesi gibi.. korkut yüzüme uzun uzun bakıp iç geçirdi yanıma yaklaştı kulağıma fısıldadığı cümleler yüzünden vücudum sanki yaşam fonkiyonlarını yitirmişti - sınırlarımı yavaş yavaş yok ettiğinin farkında bile değilsin beni kendi sınırlarının içine aldın kardelen çiçeğim. belki de sana sınırsızım . not - -

Tek bir görevim vardı: Aşık olmak. 17 yıllık hayatım boyunca bir kere bile aşık olmamıştım. Arkadaşımın gazı ile lisenin başından belli peşimde olan ve herkes tarafından sevilen Barışa aşık olmaya çalışıyordum. Aynı onun bana olduğu gibi. Ama benim bilmediğim şey ise kaderin çoktan benim yolumu çizmiş olmasıydı. Barışa aşık olmaya çalışırken kazara onun düşmanına aşık olmuş olabilir miydim?

Whispers Beyond Midnight “Gece sessiz görünür… ama bazıları o fısıltıları duyar.” Rei, sessizliğin içinde kendini bulan, geceleri sokak lambalarının altında kaybolan 16 yaşında bir gençtir. Gündüzün gürültüsünden uzaklaştıkça, gecenin karanlığında gerçek benliğine yaklaşır. Ancak bu sessizliğin içinde yalnız değildir. Yui… Gizemli, çekici ve tuhaf şekilde tanıdık biri. Onunla karşılaştığı o gece, Rei’nin hayatında bir şeyler değişmeye başlar. Gözlerinin ardında başka bir dünya saklıdır — tehlikeli, büyüleyici ve sırlarla dolu. Rei’nin geçmişi kadar karanlık olan bu şehirde, ikili arasındaki bağ zamanla güçlenirken, gece her zamankinden daha canlı hâle gelir. Ancak karanlık sadece huzur sunmaz… bazen içinden bir çağrı gelir. Romantizm, gizem, aksiyon ve gecenin içinden yükselen fısıltılar... Bu hikâyede sessizlik, en güçlü çığlığa dönüşebilir.

Yıllarını hapishanede tutsak olarak geçirmiş bir adamın ona aşık olması ne kadar büyük bir sorun olabilirdi? (...) Nereye gideceğimi bilmeden koşuyordum. Arkamdan bir silah sesi yükseldi. Lanet olsun! Bulmuştu işte beni. Çıkmaz bir sokağa girmiştim. Kaskatı kesilen bedenimi umursamadan, arkama baktığımda onu gördüm. Gözleri oldukça ürkünçtü. Aramızda tek nefeslik bir mesafe vardı. Çaresiz fısıltıyla, "Ne istiyorsun benden?" dediğimde konuşmak için araladı dudaklarını. "Seni istiyorum Elvin. Yalnızca seni..." ❗️Bölüm sayısının fazla olmasına takılmayın. İlk 30 bölüm çok kısa sahneler içeriyor.❗️ •Tüm hakları bana aittir. Kopyalanıp çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır!

Kuzgun uçtu, evini aradı. Kuzgun uçtu, tuzağa düştü. Kar yağdı, bir ev tüm ihtişamına rağmen yok oldu. Sesleri içine çekti, içindekileri kovdu. Deva gelene kadar. Deva Kuzgun, hayatın kıyısında tutunmaya çalışan genç bir kadındır. Umutsuzca bir sığınak ararken, karşısına çıkan şüpheli derecede ucuz lüks bir villa, ona hem umut hem de huzursuzluk getirir. Seçeneksiz kalan Deva, bu fırsatı kaçırmaz… İzan Karavezir’in parmakları masaya vurdu kendini. Tak. Deva’yı gördü. Tak. Evi karşısına çıkardı. Tak. Kuzgun tuzağa düştü. Tak. Onunla tanışma zamanı gelmişti. İzan Karavezir, bir planını daha başarıyla sonuçlandırmıştı. Sırada kendini tanıtmak ve Kuzgun’un sınırlarını keşfetmek vardı. ** ÇALINTI VE KOPYALAMA DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR. Kapak tasarımı atesemiliter`e aittir. Kendisine emekleri için teşekkür ediyorum.

Belkide hayat ansızın size bir tesadüf eseri en güzel hikayenizi bulmaya yardımcı olabilir bunu nereden bilebilirsinizki... İpek ve Ulaş`ın bir çarpışmayla başlayan tesadüfü onların hikayesinin bir başlangıcıydı ama onlar bundan bihaberdi.

2025 yılında yazdığım aşk, tutku ve romantizm içerikli şiirlerim...

Seher karanlıkta büyüdü; korkunun, suskunluğun ve saklanan sırların içinde. Turhan ise Azerbaycan ordusunda görev yapan bir askerdi… ama bu, onun görünen yüzüydü.O, aynı zamanda ülkenin en güçlü mafya ailelerinden birinin tek varisiydi. Üniformasıyla onur, soyadıyla suç ve kan taşıyordu.Seher’in hayatına girdiği an, aşk artık bir sığınak değil; kaçışı olmayan bir tehlikeye dönüştü.Çünkü bazı kalpler, birbirine çarptığında ya birlikte yanar ya da birlikte yok olur.

Trajik bir geçmişin ardından yurt dışına gönderilen Ahsen için geri dönüş vakti gelip çatmıştı. Büyük bir özlem ile geri döndüğü evinde onu çocukluk aşkı Sarp ve büyük sırlar besleyen ailesi beklemektedir. Aşkını geri kazanabilecek mi yoksa ailesinin karanlık geçmişinde silinip gidecek mi? *** Bu evde bilinmesi gereken en önemli şey de buydu: Günlük güneşlik geçen gündüzlerin geceleri fırtınalı olur. *** "Dönmeme sevinmedin mi?" "Gitmene üzüldüm." 🌊🐚

Herkes alışmış erkek asker, kadın doktor kurgusuna. Ama ben ne yaptım kadın asker ve erkek doktor kurgusu yazdım. İstanbuldan Şırnağa atanan Savaş, bir gün kadın bir askerin ameliyatına girdiğinde nerden bile bilirdi hayatının dönüm noktası olan o ameleliyata girdiğini. Gülmekten karnınıza ağrılar girecek, aile sıcaklığını hissedecek ve çetin bir aşk okuyacağınız o kitaptasın sevgili okur iyi okumalar. Yazar Pandora.

Senin gözlerinle tanıştığım gün