Artık dayanamıyordum içimdeki sinir patlamasıyla -Neden beni burada tutuyorsun Emrick ? dedim tam kapıyı açıp çıkıcaken beni kolumdan tutup kendine çekti ondan kaçmaya çalışırken beni daha fazla kendine sabitliyordu onun kollarında çırpınıyordum ama nafile. - Güzelim kendini bu kadar zorlama , buradan benim iznim dışında asla çıkamazsın nedenmi burada tutuyorum seni ,sen benim kalbimdeki sırımsın ve senin gibi güzel bir sır saklı kalmalı .

"Hey Liam sence katil gerçekten o kadar acımasız mıdır?" "Hiçbir fikrim yok. Ama umarım duyarak öğreniriz. En son öldürdüğü kişinin gözlerini oyduğunu duydum." "Umarım başımıza gelmez... Ah!!?!... Liam!?!??" "Ne oldu Noah? Yüzün bembeyaz oldu" ...

“Kimi zaman özgürlük, nefes alabileceğin bir gökyüzünden çok kapalı bir odanın içinde yeniden doğmayı gerektirir. Mayıs, geçmişinin zincirlerinden, bastırılmış çığlıklarından ve akıl hastanesinin soğuk duvarlarından kaçmaya çalışıyor. Ama asıl kaçması gereken, kendi zihninin karanlık koridorları…”

Her şey tehlikeli bir hal almıştı. Beni ona bakarken yakalamıştı. Bana olan ilgisinden nefret ediyordum. Benim kim olduğumu biliyor muydu? Ya da ben onun kim olduğunu biliyor muydum? Benim onun peşinde olduğum gibi, O da benim mi peşimdeydi? ∞ Teyzesinin tahini çıkmasıyla tüm hayatını geride bırakıp sessiz bir kasabaya yerleşen Bengi`yi yeni bir başlangıç bekliyordu. Yolda kaza yaptıkları gizemli çocuğa yardım etmesiyle tüm hayatı alt üst olmuş, hiç bilmediği dünyaya adım atmak zorunda kalmıştı. Ailesini öldüren katilin peşindeyken, kendi içindeki karanlıkla da yüzleşmek zorunda kalan Bengi, artık sadece hayatta kalmak için değil, kim olduğunu öğrenmek içinde savaşacaktır. Çünkü o gizemli çocuk, gündüzleri normal insanken, geceleri kendini bilmeyen karanlığın ikiziydi. -------------------------------------------- Gerilim, kimlik, karanlık bağlar ve psikolojik çözülmenin sınırlarında dolaşan bir ilk roman, karanlığın İkizi.. Bu kitap sizi kendinizden bile şüphe ettirecek.

Adalet artık mahkeme salonlarında değil, kanla ağırlaşan bir terazide tartılıyor. Bir kefesinde kalp, diğerinde beyin… Hangisi ağır basarsa hüküm ona göre veriliyor. Kendini “adaletin unutulmuş hafızası” ilan eden bir katil, suçluların kalplerini sökerek onları gerçekten kalpsiz bırakıyor. Onun için bu, bir cinayet değil; dünyanın unuttuğu adaleti geri getirmenin tek yolu. Yasal boşluklara sığınan, cezasız kalan suçlular birer birer terazinin kefesine düşerken geriye sadece kanlı bir denge kalıyor. Toplum onu bir canavar, bir deli, bir katil olarak görse de o, kendisini sessiz çığlıkların sesi, karanlıkta adaletin nefesi olarak tanımlıyor. Ama asıl soru şu: Adaletin terazisinde son kalp sizin olursa, hangi kefeye düşeceksiniz?

Göktuğ beni seviyor musun? Evet Armina Bana zarar verir misin? Bu nasıl soru böyle asla O zaman beni neden öldürdün?

❝Bazı ruhlar karanlığa mahkum dogar. Bazıları ise ona kendi isteğiyle teslim olur.❞ Tormentum - akıl hastası suçluların kapatıldığı, deneylerin yapıldığı o meşum hastane - babamın son durağıydı. Onu her ziyaret edişimde, gözlerindeki o korkunç boşluğa biraz daha yaklaşıyordum. Ben Vera. Vücutlara dövme işleyen, ama kendi ruhundaki yaraları asla kapatamayan bir sanatçıyım. Ta ki o gelene kadar. Adını bile bilmediğim o adam, Tormentum`un en tehlikeli mahkûmlarından biriydi. Çift kişilikli bir katil. Bir yanıyla bana bakarken, diğer yanıyla içindeki canavarı besliyordu. Ve bir gün, o karanlık gözlerle karşılaştığımda anladım: Biz aynıydık. O da benim gibi, karanlıkla doğmuştu. "Bazı insanlar karanlıkta yaşamayı seçer, çünkü aydınlık, gölgelerinden korkmalarına neden olur."

“Senin yüzünden çok büyük birisi peşimde.” Babam bana seslenince bu sefer kafamı ona çevirdim. “Sergei Aslan Vasilyev. Bu adı unutma.” Anlamaz gözlerle ona bakıyordum. Kimdi bu adam? “Çoğu mafya ona çalışır. Bizde ona çalışıyorduk. Ama onun aptal kuralları olmasa…” Birden karşımda duran sandalyeyi devirdi. Babamı ilk kez bu kadar sinirli ve stresli görüyordum. Kötü bir haldeydi. Ama nedense bir şey hissetmiyordum. Sadece haline acıyordum. Ona bakışlarımı farketti. Acıyarak baktığım bakışlarımı. Kaşları aniden çatıldı ve bana doğru yaklaştı. “İstediğin gibi bak. Ama o bakış senin içinde geçerli. Farkında değilsin ama bu işe sende bulaştın Ada.”

Hostesliğe yeni başlayan Arya Ömür yaptığı meslekte hayatının aşkını, anlamını mı bulacak yoksa o hayatın anlamı dediği kişi aslında psikopat biri mi olup Arya Ömür` ün son nefeslerine mi tanıklık edecek?

Lütfen bir şans verin eğlencesine sıkıntıdan yazılmıştır klişemsidir.Okursanız çok sevinirim

İntikam, en karanlık yolda bile sevdanın ışığını bulur. Buket ve Mert’in hikâyesi, derin bir acının ve ihanetin içinden doğan bir aşka tutunmanın hikayesidir. Geçmişin gölgesinden kaçarken, her ikisi de farklı bir yola sürüklenir. Bir suikastın peşinden sürüklenen Buket, intikam ve sevgi arasında bir denge kurmak zorundadır. Mert ise karanlık dünyasının derinliklerinden çıkıp, bir kadının kalbine girmeye çalışır. Ama, hiçbir şey göründüğü gibi değildir. Bir hayatı iki kişilik bir savaşla bulmaya çalışan Buket ve Mert, her kararlarıyla kendilerini daha da derin bir batağa çekmektedirler. Ama sonunda kalacak tek şey, geçmişin yıkıcı etkileri ve birbirlerine duydukları karşı konulmaz aşk olacak mıdır? Bir zamanlar sadece düşman olan bu iki ruh, sonunda birbirlerini savunmaya çalışacak. Ama acı ve intikamın gölgesinde, gerçek mutluluk ne zaman ve nasıl bulunur?

🌙Evet baştan alalım . Bu sefer farklı ilerliyoruz karışan bir kız değil kaçırılan bir kız olsaydı nasıl olurdu? İşler bu sefer karma karışık. Daha bebeğini yeni kaybetmiş bir aile gördükleri küçük kızı kaçırıp kızlarıymışçasına büyütürse ne olur ? Bide böyle okuyalım .🌙

Adaletin tanrılığını kendileriyle özdeşleştiren iki gencin hikayesi.

Daha görevine yeni başlamış, hayatının baharında bir savcı olan Ezgi Deniz Alacalı, bir gün gittiği bir büfede olduğu şehirdeki bir akıl hastanesindeki artan cinayet haberleri gazetede dikkatini çekince bunu araştırmaya başlar fakat haberdeki akıl hastanesi oldukça prestijli ve güvenli olup tanınan bir hastane olduğundan kimse Ezgi`ye inanmaz. Ezgi de çareyi o akıl hastanesine bir şekilde girerek bu olayı kendi çözmeyi kafaya koyar fakat işler planlandığı gibi gitmez çünkü akıl hastanesindeki doktorlardan biri bir nevi mazoşistir ve gözüne kestirdiği hastalara kendi zevki için psikoloji şiddet uygular...

Bir dedektif... İşinde çok başarılı. Bir katili inceleme görevi verilir kendisine. Ama belki de katili çoktan tanıyordur...

Otobüsün içindeki o sahte güvenlik hissi, bir cam kırılması ve ardından gelen o ürkütücü bağırışlarla tuzla buz oldu. Kalbim, sanki göğüs kafesimi yırtacakmış gibi hızla çarpmaya başladı. Gözlerim dehşetle etrafta gezindi; maskeli, silahlı adamlar... O an, beynimde her şey durdu sanki. Sadece o tehditkar silahlara ve maskelerin ardındaki karanlığa odaklandım. "Aşağı!" diye bir emir duyuldu, o kadar sert ve kesin ki, iliklerime kadar işledi.

✮⋆˙İki arkadaşın karmaşık aşk hayatını anlatıyor(@kitapsever195) ile yazdık onun ve benim kendi bakış açım var.✮⋆˙

İnsanların gözünde, Türkiye`nin sayılı zenginlerinden biri olan Kahraman Hancı`nın biricik kızı gibi görünüyor olabilirdim ama aynaya baktığımda gerçeği gören sadece bendim. Babası tarafından hiç sevilmemiş, yıllarca zorlu eğitimlerle ve antrenmanlarla ince ince işlenmiş, asi ruhumu zapt etmek için korkunç cezalardan nasibini almış ve en sonunda da amacına ulaşılmış bir proje. Profesyonel bir hırsız... Ama hikâyem bu değil. Yani bütünüyle değil demek istedim... Bilemezdim, yıllarca vücuduma kod gibi işlenen tüm bu yeteneklerimin, bambaşka bir noktada hayatımı kurtaracağını... Ben İzel İzem Hancı... Bir gün inadım yüzünden bir adamı öptüm... Nazik, kibar ve düşünceli bir adam... Her genç kızın hayallerini süsleyecek türden... Hayır sorun adamda değildi, o gerçekten öyle biriydi. Sorun o adama takıntılı olan başka bir kızdaydı. Başta klişeleri oynuyorduk. O, okulun popüler kötü kızı, bense okula yeni gelmiş burslu, normal bir üniversite öğrencisi... Onun beni tanımadığını düşündüm ama asıl onu tanımayan bendim. Hayatımı nasıl bir belaya bulaştırdığımı bilmeyen... ~~~ Klişenin nasıl bir noktaya evrildiğine inanamayacağınız bir evren sizleri bekliyor. Aile baskısı, özgürlük mücadelesi, hacker savaşları ve doğuştan psikopatların bir arada olduğu bir dünya. Ve İzel ve Savaş`ın soft ama bir o kadar da tutkulu aşkı...

Toparlanman için hiçbir sebep yok çünkü sen bazı şeyleri başarsan bile, bir insanın beyninden geçenleri dizginleyemezsin belki ruhundan geçenlere el atabilirsin de... O sana ruhunu hiç açmadi ki... 🔪💀🎵🌊

Evde biri olduğunu nasıl fark edememiştim? Nasıl bu kadar aptal ve kör olabilirdim? Ağzımı kapatan adamın eli hafif gevşeyerek çenemi kapalı tutmaya devam etse de canımı yakmayı kesti. Kalın ve nazik bir ses kulaklarımı okşadı. "Sizinle tanışabilecek olmak büyük zevk avukat hanım."

Psikiyatri olan mira yeni hastanesinde yatan bi hastada bazi farkliliklar oldugunu fark eder.

İki yaralı birbirini bulup, yaralarını sardı... Yeni dertlere karşı derman oldular birbirlerine, sonra ne mi oldu? mutlu olmalarına izin vermediler, rahat bırakmadılar onları... Aileleri baskı yaptı. Erkeğin sevdiği bir ilişki yürürdü. Sarp`ın yaptığı tam olarak buydu... ilişkilerine sahip çıkmak... Ahu ailesini geride bırakıcaktı...bırakması gerekirdi... Destek olmadılar, sonunda kader aile kavramını yerle bir etti... Bütün sırlar ortaya çıktığında, ortada el ele olayları izleyen çift ise Sarp ve Ahu`ydu... Ahu`nun sorunu aileyken Sarp`ın sorunu yalnızlıktı... sorunlar biterdi elbet, peki ya aşk?...

Kalbim deli gibi hızlanırken korkuyla geriye adımladım , kaçmalıydım bu çocuğu görmeye dayanamıyordum. "Dur" göğsüm derin nefeslerim yüzünden inip kalkarken kafamı olumsuzca salladım. "Sakın kaçmaya kalkışma" demesiyle eğdiği kafasını yavaşça kaldırdı ve kızıl gözlerini bana sundu. Gözlerini görmemle dahada korkarken kafamı tekrar olumsuzca salladım kalbim deli gibi çarpıyordu ve soluklarım kulağımda yankılanıyordu. Arabamın kaportasından kalktığı an , dahada geriye adımladım ve üzerime bir adım atınca göğsüm dahada hızlı inip kalkmaya başladı. Kızıl gözleri göğüslerime kayınca dudağının kenarı yavaşça kıvrıldı ve gözleri tekrar gözlerime çıktı. Ağzındaki otu alıp serseri bir şekilde kenara sıktı ve adımları yavaşça üstüme gelmeye başladı kalbim göğsümü yarma pahasına atarken , geriye adımlamayı bıraktım ve arkamı dönüp koşmaya başladım. Asvalt yolda izimi kaybettiremeyeceğimi bildiğim için sık ağaçlı ormana daldım. Ağaçların arasından ay ışığının sayesinde görebildiğim kadar koşarken arada ayağım taşlara takılıyordu. "Sana kaçma demiştim!" ✴✴✴ Ölüm kadar güzel , öldüren kadar kötü ve kızıl gibi kanlı... Bu neyin hikayesiydi böyle... ●°•○°•● Yazar : Hülya İZSÜREN Tüm hakları saklıdır

Hasta. Onu tanımlayabileceğim tek kelime.

Beste okulun sonlarında burslu olarak katılan yeni bir öğrencidir. Kimse onu arasına almaz. Beste bunlara rağmen her gün o mutlulukla okula gelir. Fakat bir zaman Beste okula gelmemeye başlar. Kimse bu durumu umursamazken o gün açılan kapıyla müdürün gelişi bütün hayatlarını değiştirir. Fakat durum çoktan karmaşık bir hal almıştır. Zaman ilerledikçe Beste`yi tanımaya ve çocukluğuna kadar ineceklerdir. Beste suçlu mu ölü mü yoksa başka bir gizem mi? Hadi ama bir oyuna var mısınız?