Bir ceset mi...İstambul Kuzguncuktaki depoda bulunan ceset. Peki bu cinayeti kim işledi? Polisler bunu bulabilecek mi?

karanlık çökerken izledim./ daha da hızlandı büyümesi./ karanlıktan aldı boyunu./ karanlıkta aldı.

"11 sene sonra benden neyin açıklamasını bekliyorsun sen?" "Gitmek zorundaydım." "İyi,"dedim ondan uzaklaşarak."Gitmek zorundaydın ve gittin şimdi ise kalmak zorunda değilsin." Kafasını iki yana salladı."Ama yaşamak için kalmam gerekiyor,Nisan." ~ BU HİKAYEDE YER ALAN KİŞİLER VE KURUMLAR KURGU ÖĞESİ OLUP GERÇEK KİŞİLERLE VE KURUMLARLA HİÇBİR ALAKASI YOKTUR.

Su, sıradan bir gece kulübüne gittiğinde hayatı hiç beklemediği bir şekilde değişir. Gece kulübünde, karanlık bir adamın kanlı bir saldırı düzenlediğini görür. Bu adam, Doğu Aras’dır; tehlikeli, gizemli ve herkesin korktuğu biri. O an, Su’nun aklında bir soru işareti belirir: Kim bu adam? Merakına yenik düşen Su, gece kulübüne geri dönmeye başlar. Her seferinde Doğu’yu gözlemler, karanlık dünyasına daha fazla yaklaşır. Bu adamın sırları ve tehditkar bakışları, Su’nun hayatına dokunmak için bekleyen bir tehlikeye dönüşür. Doğu, kulübün en tehlikeli ismi olmasına rağmen, Su’nun dikkatini fazlasıyla çeker. Zamanla, Su’nun bu karanlık adamla olan karşılaşmaları artar. Ancak Su, Doğu’nun kim olduğunu ve aslında ne kadar tehlikeli olduğunu henüz bilmemektedir. Ne yazık ki, bu bilmeme durumu, onu çok büyük bir belanın içine sürükleyecektir.

Yavuz, Nazelif`e doğru bir adım attı. "Şakağından öptüğümden beri çok dincim." Gülümsedi Nazelif. "Pozitif enerji mi verdim?" "Vallahi yaptın bir şeyler." diyen Yavuz bu kez izin almadan yaklaştı Nazelif`in şakağına. Önce ellerini kavradı. Gülümsedi. Gülümsemesiyle öptü şakağından. Geri çekilmek istemedi... "Yavuz?" dedi Nazelif. "Bir gören olacak." "Olsun." dedi Yavuz azıcık geri çekilip. "Olmasın." dedi Nazelif. Dinlemedi Yavuz. Bir kez daha yaklaştı şakağına. Bir öpücük daha bıraktı. Nazelif farklıydı, bambaşkaydı. Çok güzeldi... "Nazelif?" dedi Yavuz sol şakağına öpücük bırakıp. "Çok güzelsin." "Yavuz?" dedi Nazelif. Sağ şakağından öptü Yavuz. "Çok özelsin." . . Asker & Doktor Not: Kitapta +18 yerler de olacaktır. Bunu bilerek okuyun ya da okumayın lütfen.

Beril yerdeydi. Beril kanlar içindeydi. Beril ölmüş müydü? Üçlü koltuğun hemen önünde sırtüstü uzanıyordu yerde. Saçları birbirine karışmış, her zamankinden daha koyu görünüyordu. Sanki kanlar kurumuş da keçeleştirmişti saçlarını. Yüzünün kenarından dökülen saçlarının bir kısmı omuzlarında bir kısmı yerdeki kan birikintisinin içindeydi. Ne zamandır orada öylece yatıyordu kanatsız melekler gibi? Bir kolu salonun kapısına doğru uzanmıştı, bana doğru, diğer kolu ise karnındaydı. Her yer kandı. Gözümün görebildiği her yer, alabildiğine kandı. Ona bakarken sanki ruhum bedenimden ayrılmış gibi kendimi izliyordum bir yandan da. Elim yüreğimde karşıma bakakalmışken bir anda dizlerim beni taşımayı bıraktı. Düşmemle beraber tok bir ses duyuldu. Eve geldiğimden beri kulaklarıma dolan ilk ses bu olmuştu. Dizlerimin acısı değildi beni kendime getiren, duyduğum bu sesti. Tekrar ayağa kalkacak gücü bulamadım ama sürünerek Beril`e yaklaştım. Kendime gelmem lazımdı, ambulansı aramam lazımdı. Yaşaması lazımdı. Titreyen ellerimle nabzını bulmak için boynuna doğru daha da yaklaştım. Kan kokusu iyice arttı. Öğürdüm. Kendimden tiksindim sonra böyle bir durumda bunu yapabildiğim için ama elimde değildi. Hayır, kan değildi beni iğrendiren, bunun Beril`e ait olmasıydı. Bu olduğu durumdu. Ona hiç yakışmazdı hareketsiz kalmak. Kanlar içinde hareketsiz kalmak hem de. Elim boynuna değdi. Parmaklarımın uçlarındaki teni soğuk geldi. "Hayır! Hayır!" Hareket eden bir şey yoktu. "Hayır, Allah`ım yalvarırım hayır!" Burnuna uzattım elimi, minik bir nefes parçası dilendim. "Allah`ım, lütfen?" Yaşlar akıyordu artık gözlerimden. Gözyaşının tenime değmediği bir santim yer kalmamıştı. Artık çenemden yere doğru damlamaya başlamıştı. O saniyede bir damlanın kayıp yere düşüşünü gördüm. Kan birikintisinin içine doğru süzüldü. Kıpkırmızı kanın gözyaşlarımla seyrelmesini izledim. Kırmızı renk bir ton açıldı. Birkaç saat önce tuvali seyreltmem gözlerimin önüne geldi. Kırmızı renkler ile Beril`i resmedişimi hatırladım. Bende onu böyle çizmiştim sanki. Kıpkırmızı, gözleri kapalı, güzeller güzeli Beril. Kaderin cilvesi miydi bu? Sinirli bir kahkaha doldu kulağıma. Benim sesim miydi, gülmüş müydüm? Utanmaz diye düşündüm. Bir kez daha güldüm sonra galiba. Sesler duyuyordum. Ağlama sesi miydi, gülme sesi miydi? Sonra yine ağlamaya başladım. İçim dışıma çıkana kadar, ciğerim delinene kadar ağladım. Beril ölmüştü. Yıllarımı paylaştığım dostum ölmüştü.

Yaren, Komutan Akın`ı mesleği yüzünden bırakır. Yaren bu duruma daha sonradan pişman olsa da geri dönmek ister. Ve Akın` a mesaj atar. Devamını hadi gelin birlikte okuyalım. Siz: Ayrılsak ölürüz biz. Siz: Bir bedende bütünüz biz. Siz: Ellerde ölürüz biz. Siz: Yok dokunduğun her yerim acıyor şimdi. Siz: Gidemezsin ki, gidemezsin ki. Siz: Biliyorum deli gibi sevdin. Siz: Ayrılalım artık diyemezsin ki, diyemezsin ki. 053**: Sen kendin gitmeyi tercih ettin. 053**: Ben her şeye rağmen sana kal dedim. Siz: Hatırlar mısın? Siz: Bu şarkı bizim şarkımızdı. Siz: Senden sonra bir daha bu şarkıyı dinleyemedim. Siz: Dinlemeyi geç. Siz: Şarkıyı duyduğumda seni hatırlamamak için kuytu köşe bir yere geçip ağlıyordum. 053**: Sahi, söylesene. 053**: Ağlamak unutmak için çözüm niteliğinde mi? 053**: Eğer öyleyse gittiğinde benim senin için döktüğüm gözyaşları neydi?

her bir katil kitabinda bir kiz olur? olmazsa kitap olmaz zaten amaç bu? kiz çok fazla masumdur! cennetliktir resmen bir karincayi bile ezmemiştir birde adam vardir ve o katildir adam kizi kaçirir ve tutsagi yapar fakat ilerde kiz melek yuzlu şeytan çikar ve bir örgutun lideri olur ama herşey tam tersi olaydi?? katil aslinda en başindan beri kadin baş karakter olsaydi?

Hakan, alnını usulca kadının alnına yaslamıştı. Gözleri yavaşça kapanırken, teninde onun nefesini hissediyordu. İçinde tarifsiz bir huzur vardı; savaş bitmiş, yorgun asker yuvasına dönmüştü sanki. Kadın da gözlerini kapadı, Hakan’ın kokusunu içine çekerken yüzüne yayılan o buruk tebessüm kalbinin derinliklerinden süzülüp gelen bir umut gibi duruyordu dudaklarında. Belki de yıllardır beklediği o kavuşmanın en saf halini yaşıyordu. Acılar siliniyor, gözyaşları duruluyordu. Bir eli Hakan’ın koluna sarılmıştı sıkıca, sanki kaybetmekten korkarcasına… Diğer eliyse, sevdiği adamın yanağındaydı. Parmak uçlarıyla yüzünü hissediyor, gerçekten orada olduğuna inanmak istercesine dokunuyordu ona. Ellerinin titrekliğinde bile dört yılın hasreti vardı. Suskun bir dua gibi dokunuyordu sevdiğine; ne bir kelime, ne bir açıklama… Sadece varlık yeterliydi artık. “Bir daha gitmek yok…” diye fısıldadı Hakan, sesi neredeyse bir rüzgâr kadar hafifti ama kadının kulaklarında yankılandı, yüreğine kazındı bu cümle. Gözleri hala kapalıydı ama gözkapaklarının ardında bir damla yaş süzülüyordu, usulca, sessizce. Başını iki yana salladı kadın. Gitmesini istemiyordu, bir daha ayrılığı taşımak istemiyordu yüreğinde. Dudakları aralandı, ve aynı sözcükler döküldü sessizce: “Bir daha gitmek yok…” Bu cümlede öyle derin bir anlam vardı ki… Sadece bir söz değil, adeta bir yemin, bir bağlılık, bir teslimiyetti. Onlar artık birbirlerine yeniden kavuşmuş değil, birbirlerine yeniden ait olmuşlardı. Dört yıl… Dile kolay. Dört yıl boyunca suskun gecelerde isimlerini fısıldayan rüzgâra, göğe yazılan dualara, yalnız geçirilen doğum günlerine, sessiz kutlamalara, eksik kahkahalara tanıklık etmişti zaman. Ama artık zaman bile onların yanında durmuş gibiydi. Sanki dünya biraz daha yavaş dönüyordu şimdi. Sanki gökyüzü bile daha bir maviydi. Hasret yerini sevdaya bırakmıştı. Ayrılık, usulca geriye çekilmişti. Artık sadece onlar vardı; gözlerinde umut, ellerinde sevda, kalplerinde ise bir daha hiç ayrılmama yemini. Azra ile Hakan`ın aşk hikayesiydi..

"Kusursuz cinayet yoktur."

"Gördüğün her şeyin gerçekliğinden nasıl emin olabilirsin?" Meyra, arkadaşlarıyla birlikte katıldığı bir yılbaşı partisinde kendini bir kavganın ortasında bulur ve bu kavganın sonucunda Meyra ikinci kattan düşer. Gözlerini araladığında olay günü de dahil son bir senesini hatırlamıyordur, üstelik onu bekleyen tek sürpriz bu olmayacaktır. Uyandığında zihninde beliren kişilerle başı derttedir. *** Kapak Tasarımı: Büşra Yörük Tüm hakları saklıdır.

Bu kitapta şiddet işkence cinayet argoca kelimeler içermektedir rahatsız olan varsa şimdiden okumamasini öneriyorum.

"Herkesin vardır bir hikayesi" kiminin içine atıp söyleyemediği,kiminin anlata anlata bitiremediği,kiminin başlayıp bitiremediği... Kitabın konusu gerçek bir hayat hikayesinden alınarak kurgulanmıştır... Fatih Sultan Mehmet`in soyundan gelen Asiltürkler ve onları yok etmek isteyen Şiraziler arasında geçen bu hikayede Asiltürklerin bir amacı vardı; Oda bir taraftan kendi hayatlarına devam ederken diğer taraftan Filistin`i tekrar özgürlüğüne kavuşturmaktı,bu uğurda kaybettikleri,belkide feda ettikleri kahramanlar oldu,yaşadıkları ciddi olaylar ve mucizeler oldu... Yeri geldi aksiyon,entirika onları bırakmadı,yeri geldi beraber ağladılar,beraber güldüler,bazen kırgınlıkları,kızgınlıkları oldu ama asla birbirlerini yalnız bırakmadılar,hepsinin bir hikayesi vardı... Sende Asiltürklerin yaptıkları kahramanlıklara şahit olmak istiyorsan gel bizimle ol Filistin`i birlikte özgürlüğüne kavuşturalım 3. Fatih ve emanetçiyi birlikte bulalım.Biliyorum onlarda kim,ne demek bu diyeceksiniz merak etmeyin hikayede öğrenirsiniz...😉 7 den 70 e herkesin okuyabileceği bir kitaptır... Olaylar ikinci bölüm itibariyle yavaş yavaş gelişmeye başlıyor.Keyifli okumalar... NOT:Senaryo diliyle yazılmıştır...

Kızıl Kardelen devam kitabı

545*******: Siz kimsiniz? Siz: AY SONUNDA Siz: Ay bi sakin olim öhm (Gönderilmedi) Siz: AY NE DİCEM Kİ (Gönderilmedi) Siz: Ne dicem bilmiom nası başlim?? (Gönderilmedi) Siz: Eşarbını yan bağlama Siz: Eşarbını yan bağlamağğ Siz: Ben söyleyim sen ağlama 545*******: ??? Kendini her an garip bir şekilde nezarethanede bulan kız, ve adalet peşinde koşan bir adam... Not: Her şey kurgudur. Argo, şiddet ve olumsuz örnek olabilecek davranışlar içerir. Şimdiden iyi okumalar:)

Köstebek – İhanet, sırlar ve kaçınılmaz bir aşk hikayesi… FBI ajanı Alev Lal Candan, en tehlikeli görevlerinden birinde, mafya dünyasının içine sızmak zorunda kalır. Sahte kimliğiyle Fikret’in güvenini kazanıp onun için çalışmaya başlarken, kader onu Serkan Okyanus Kalkan ile karşı karşıya getirir. Serkan, başından beri Alev’in gerçek kimliğini bilmektedir ve ikisi de ölümcül bir oyunun içinde olduklarını fark ederler. Ancak düşmanken birbirlerine çekilmeleri, tüm dengeleri altüst edecektir. Görev mi, yoksa aşk mı? Alev ve Serkan, birbirlerini yok etmek zorundayken kalplerine engel olabilecekler mi?

Benliğin parçaları çatışırken, gerçek izafidir!” ‘İzafi’, zamanın, anıların ve kararların gölgesinde şekillenen bir yolculuk. Gerçek ne kadar mutlak, adalet ne kadar kişisel?” Bu hikâye, sıradan insanların sıra dışı yükler taşıdığı ve bu yüklerle var olduğu bir dünyada geçiyor Hazırsan, gölgelerin içindeki o kapı seni de bekliyor. Yazar Hakkında Kelimelerle sadece hikâye kurmaz; vicdan inşa eder. Hayatın karanlık dehlizlerine, insan ruhunun en kırılgan köşelerine korkusuzca yaklaşan bir yazar. İzafi ile yalnızca bir roman değil, bir çağrı, bir yüzleşme, bir dönüşüm ortaya koyuyor. Onun kaleminde karakterler yaşar, düşer, kalkar, sorgular. Onlar susarken satırlar bağırır; onlar ağlarken okuyucu kendi yarasına döner. Hayata bakışı sade ama sarsıcıdır: İyileşmek için anlatmalı, değiştirmek için yazmalı. Toplumsal adaletsizliklerden, bireysel travmalara, sistemin ezdiği insanlardan hayatta kalma mücadelesi veren çocuklara kadar geniş bir yelpazede insanı anlatır. Ama her şeyden önce, bir distopyadan damıtılmış bir ütopyaya inanır.

Kelimeler öldürebilir. Hele bir şairin ellerindeyse... Şehir, bir süredir kanlı dizelere uyanıyor. Kurbanlar, özenle sahnelenmiş cinayetlerin ortasında bulunuyor. Her biri bir şiirin içinde, bir metaforun içinde… Ve hepsinin yanında aynı imza: Söz Ustası. Kimse onun kim olduğunu bilmiyor. Sadece geceleri çıkan o şiirler… Önce kelime, sonra cinayet. Önce dize, sonra kurban. Cinayet masası dedektifi Mira Deren, bulduğu ilk defterle kelimelerin arasına çekiliyor. Ama karşısındaki bir katil değil; bir sanatçı. O bir yazar, ama kalemi mürekkep değil, kan damlatıyor. Ve her cinayet, geçmişte gömülü bir hesabın karşılığı. Bu bir soruşturma değil sadece. Bu, şiirle yazılmış bir intikamın romanı. Katil, kelimeleri silah gibi kullanıyor. Ve her bölüm, yeni bir kurban demek. "İlk mısrayla başladı. Ve son noktayı koymaya hiç niyeti yoktu." Söz Ustası, kelimelerin karanlığında kaybolmak isteyenler için bir düşüş hikâyesi. Bir katilin zihnine girmeye cesaretin varsa, kapak aralanıyor…

Eğer yazdığım kitap çalınır veya izinsiz alıntılanırsa, bu telif hakkı ihlali olur ve hukuki işlem başlatabilirim. Türkiye’de Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu kapsamında bu suçtur. Maddi ve manevi tazminat davası açabilir, hapis ve para cezası talep edebilirim. Ayrıca, çalıntı içeriğin kaldırılması için yasal yollara başvurabilirim. Şehrin karanlık sokaklarında yürüyen bir adam... Ne tam olarak bir kurban, ne de bir kurtarıcı. O sadece Gölge. Geçmişi sırlarla dolu, hafızasında derin yaralar taşıyan bir adam. Gölge`nin tek bir amacı vardı: geçmişinin izlerini takip etmek. Ancak, kader onun peşini bırakmaz. Ateş`in geçmişten kaçışı, eski defterlerin açılması ve yıllar önce kaybettiği ailesinin ardında bıraktığı karanlık... Bu, bir intikam hikayesi değil. Bu, kaybolmuş bir ruhun kendini bulma yolculuğu. Sessiz adımların, derin sırların ve geçmişin gölgeleri arasında sıkışıp kalmış bir adamın hikayesi. Bazı insanlar unutmayı seçer. Bazılarıysa gölgeleriyle yaşamayı...

Yumruklarıyla mı serilmek istersin yere? Yoksa silahımın tiz sesiyle mi? Düzene bağlı bir kız, Düzensizliğin içinde yok olmuş bir oğlan, Bir numara ile başlayan, bir dosya ile biten hikaye. Belki tozlu raflar arasındadır bu dosyanın yeri, Belki de kor ateşin külleri arasında...

Gözlerin Karanlığı Ölüm her zaman bir son değildir… Bazen, bambaşka bir başlangıçtır. O, hayattan vazgeçmişti. Sevdiği kadın tarafından terk edilmenin acısıyla intihara kalkıştı. Ama ölüm ona kollarını açmadı—tam aksine, onu daha büyük bir savaşın içine fırlattı. Komadan uyandığında, gözlerine bakan insanların iradesini kontrol edebildiğini fark etti. Ancak bu yeni güç, bir lütuf değil, lanetti. Çünkü dünya çürümüştü ve en büyük zehri, insanın kendisiydi. Uyuşturucu baronlarının, yozlaşmış sokakların ve umutsuz ruhların arasında kaybolan bir genç… Tek bir amacı var: Çocukları korumak. İnsanlardan nefret ediyor, ama onların en masumlarını kurtarmak için savaşacak. Fakat o bu savaşa girerken, farkında olmadan çok daha büyük bir gücün dikkatini çekti: İzmir’in uyuşturucu imparatorluğunu yöneten ve aynı özel güce sahip olan bir adam. O da tıpkı ana karakter gibi her şeyini kaybetmiş, ama bambaşka bir yol seçmişti—gücünü para ve iktidar için kullandı. Şimdi, iki adam karşı karşıya. Biri dünyayı kurtarmak için, diğeri dünyayı olduğu gibi kabul ettirmek için savaşıyor. Ama bu yol kan, ihanet ve acıyla döşeli. Kurduğu çetede kim dost, kim düşman belli değil. Eski arkadaşlarıyla yeni savaşçılar arasında ince bir çizgide yürürken, en büyük zaafı hâlâ değişmedi: Sevdiği kadın. Bu dünyada zaaflar affedilmez. Ve bazen, en büyük fedakârlık, her şeyden vazgeçmektir… “Gözlerin Karanlığı”, suç ve dramın iç içe geçtiği, insan psikolojisinin derinliklerine inen, sürükleyici bir hikâye. Aksiyon, trajedi ve ihanetle dolu bu karanlık yolculuğa sen de katıl.

Allah der ki; " Kimi benden çok seversen, onu senden alırım." Ve ekler; " onsuz yaşayamam deme, seni onsuzda yaşatırım." Burası İstanbul. Dışından güzelliğiyle yakar. Ama içine girdiğinde seni yakar. Derdi yok, ama içindekilerinin suçu çok. İçine girince, bu şehir niye bu kadar karanlık dersin. Karanlık sokaklarında, beni kurtar diye bağırırsın. Ama sesini kimse duymaz. Merak etme, kimse duymuyorsa ben duyarım. Sen şimdi diyeceksin ki, sen ölmedin mı? Hayır. Cinayetin başkomiseri Yavuz Kılıç ben. Öldü sanılmıştım, geri döndüm. Her zaman olduğu gibi adaletin peşindeyim, İstanbul’un karanlık köşelerinde adaleti arayanlar. Bu şehirde sessiz kalanların sesi, kaybolanların iziyiz biz. Yeniden buradayım ve bu karanlık sona erecek...

"Lotus çiçeğinin özelliği simsiyah hayatlara, bembeyaz, yeni bir yol vermesidir. Lotus biziz, benim Lotus çiçeğim sensin."

HAYATIM YALANDAN İBARETTİ AİLEM ÖLDÜRÜLMÜŞTÜ KAYIP ZAMAN DA YAŞIYORDUM...

"Hayaller, gerçekleşmemek üzere kurulan düşlerdir." Ressamlığa ruhunu adamış olan Umut, onun karanlık geçmişi ve bütün karanlıkların arasındaki en parlak ışık olan Hilal`in geçmişle mücadelesi