• ÇOCUKLUK AŞKI •YAŞ FARKI •POLİS/HUKUKÇU •ABİMİN ARKADAŞI •YAŞ FARKI (6) Karaca ve Polat ailesi karşılıklı dairelerde yaşayan, aralarında sıkı fıkı ve sıcacık bağı olan iki güzel ailedir. Sadece aile büyükleri arasında değil çocukların da kendi aralarında kurduğu bağları vardır. Bir takım sebeplerden dolayı Polat ailesi yaşadıkları şehir olan Hakkari`den, Ankara`ya göçmek zorunda kalırlar. Aralarında oluşan bağlar vedalarına hüzün eklesede ayrılık olur. Bu günlerin üstünden uzunca yıllar geçer. Artık çocuklar yetişkin olmuş yetişkinler ise yılları devirmişlerdi. Yıllar sonra Karaca ailesinin büyük kızı üniversitesi için tercihini yapar. Ve bingo! Üniversitesi, Polat ailesinin yaşadığı şehirde bulunan bir fakülteye çıkar. Yolları bu noktada yıllar önce Polat ailesi ile olduğu gibi kendi ailesi ile de ayrılır ve kendi hikayesini yazmaya Ankara`ya gider. Şimdi ise yetişkinlerin hikayesi değil yetişkin olmaya mecbur olanların hikayesi başlıyordu...

"Lotus çiçeğinin özelliği simsiyah hayatlara, bembeyaz, yeni bir yol vermesidir. Lotus biziz, benim Lotus çiçeğim sensin."

" Seni gördüğüm zaman atan kalbim başka bir bedende atıyor gibiydi. İnsan bir kere gördüğü adama aşık olur muydu? Bir daha görmeyeceğini bile bile? Olurdu bence. Hayattı sonuçta. Önüne ne çıkaracağı belli olmayan, çıktığında da zamansız çıktığına söven biriydim. Bende şans olmadığı için kesin hiç beklemediğim anda çıkardı her şey ortaya. Hadi hayırlısı" Günlüğüm benim en iyi dostumdu. Sevdiğim adam orada saklıydı. Bir kaç kağıt parçasının arasına sıkışmıştı benim için. Söylemezdim çünkü bir defa görmüştüm onu. Peki hiç beklemediğim anda karşıma çıkarsa. Ya da abimin silah arkadaşı olursa

Bakışları yerdeydi. O konuşmadı, ben de konuşmadım. Yağmurun altında öylece oturduk içimizden anlaşır gibi. Burnumu bir kez daha çekip dudaklarımı araladım. "Nereden buldun beni?" Bakışları yerdeki su birikintisinde iken yağmurun biraz azalmasıyla cebinden çıkardığı paketle ilgileniyordu. Paketin içinden bir dal çıkarıp, dudaklarına götürüp yakışını seyrettim. İçine çektiği dumanı yavaşça ağzından verirken beni şaşırtan o cümleyi söyledi. "Seni bulmam için kaybetmem gerek Açelya." Sigarasının külünü silkeledikten sonra bir duman daha çekti içine. Yutkunurken hareket eden adem elmasına takıldı gözlerim. Dumanı üflerken elini uzatıp yumruk yaptığım elimi açtı ve tırnaklarımı batırdığımı fark etmediğim avcumu yavaşça okşadı. Hafif kanayan avcumdaki acıyı almak ister gibi tırnak izlerimin üzerinden geçti parmağıyla. Benim kendimde fark edemediğim şeyi nasıl oluyor da fark edebiliyordu? Rüzgârın esmesiyle burnuma kokusu geldi. Daldığım düşüncelerden hızla çıkardı bu mayhoşluk beni. Tam ağzımı açıp söylediğinin ne anlama geldiğini soracakken bunu anlamış gibi bir şey dememe izin vermeden konuştu. "Ben göremediğin her yerdeyim."

“Benden nefret ediyorsunuz, değil mi komutanım?” “Evet.” “Ama yine de, beni burada tek bırakmazsınız… Değil mi?” “Şehit olmak istiyorum diye çırpınmıyor muydun?” “Bu farklı. Şu an karşımda siz varsınız.”

Bir zindanın içindeydim şimdi karanlık sinsi bir duman gibi her yanımı sarmıştı. Göğsümde çıkan bir yangın vardı. Yangın git gide büyüyüp her yerimi kavurmaya başlamıştı. Kurtulmak istedim debelendim, çırpındım var olduğunu bile bilmediğim zincirler ellerimi kesmeye başlamıştı. Sonra onu gördüm üstünde küçük beyaz bir elbise gece gibi siyah saçlarının yarısı koparılmış. Burası ona göre değildi burdan gitmesini istedim. Bir şeyler söylüyordu ama derin soluklarım onu duymamı engelliyordu. Yanına biraz daha sokuldum. “Bul onları “ dedi. Kimi bulmamı istiyordu ? “Bul onları “ tekrar tekrar söylediği kelimeler soluklarımı sıklaştırıyordu. Eliyle bir yeri gösteriyordu. Gösterdiği yere doğru başımı çevirdim. Göğsümde ki yangın dindi, hızlanan nefeslerim yerini ruhsuz bir göz yaşına bıraktı. Arkamı döndüğümde küçük kız gitmişti. Ve o zaman anladım. Burası bir zindan değildi burası benim evimdi. Ellerimde zincir değil saçlarım vardı. Göğsümde bir yangın değil bir Demirkan vardı.

"Hiç kimsenin ilgisine ihtiyaç duymadığın gün olgunlaşırsın ,  hiç kimseden beklentiye girmediğin gün yara almazsın"

Görevle aşk arasında sıkışan bir kadının içsel çatışmasını ve gizli bir görev uğruna sevdiği adamı ihanetle sınaması. Polis olarak bir mafya liderini tutuklama görevini üstlenen Eylül Yılmaz, zamanla gerçek bir aşka dönüşen sahte ilişkisi, onu vicdanı ve görev arasındaki ince çizgide zorlu bir seçim yapmaya zorlar.

Yaren, Komutan Akın`ı mesleği yüzünden bırakır. Yaren bu duruma daha sonradan pişman olsa da geri dönmek ister. Ve Akın` a mesaj atar. Devamını hadi gelin birlikte okuyalım. Siz: Ayrılsak ölürüz biz. Siz: Bir bedende bütünüz biz. Siz: Ellerde ölürüz biz. Siz: Yok dokunduğun her yerim acıyor şimdi. Siz: Gidemezsin ki, gidemezsin ki. Siz: Biliyorum deli gibi sevdin. Siz: Ayrılalım artık diyemezsin ki, diyemezsin ki. 053**: Sen kendin gitmeyi tercih ettin. 053**: Ben her şeye rağmen sana kal dedim. Siz: Hatırlar mısın? Siz: Bu şarkı bizim şarkımızdı. Siz: Senden sonra bir daha bu şarkıyı dinleyemedim. Siz: Dinlemeyi geç. Siz: Şarkıyı duyduğumda seni hatırlamamak için kuytu köşe bir yere geçip ağlıyordum. 053**: Sahi, söylesene. 053**: Ağlamak unutmak için çözüm niteliğinde mi? 053**: Eğer öyleyse gittiğinde benim senin için döktüğüm gözyaşları neydi?

Hakkari/Çukurca`da Görev yapan JÖH Kayı Timi Komutanı Yüzbaşı Yağız Mert ve PÖH Başkomiseri Elif Şahin`in başından geçenleri anlatmaktadır. Birgün Görevden sonra şu konuşmayı yaparlar "Neden polis oldun başkomiser"dyiye sordu Yağız. Elif ise şu cevabı verdi. "Bu sizi ilgilendirmez yüzbaşım,ben size soruyor muyum neden asker oldunuz diye" "Hayır sormuyorsunuz başkomiserim"dedi Yağız. "İyi sende bana bir daha neden polis oldun diye sorma anladın mı Yüzbaşı Yağız Mert"dedi Elif. "İyi sormam Başkomiser Elif Şahin"dedi Yağız. Tayin sayesinde başlayan İki Şehit Çocuğunun Aşk Hikayesi. DİKKAT:KİTAPTA +18 UNSURLAR BULUNMAMAKTADIR AMA ÇOK AZ ARGO VE KÜFÜR BULUNMAKTADIR! Başlangıç:14.04.2025 Bitiş:

Kırık Rozet Bir polis memuru, hayatının en büyük ödülünü kazandıktan sonra, ihanet ve karanlık bir oyunla karşı karşıya kalır. Demir Alkan, başarılarıyla tanınan, örnek alınan bir polisken, bir gün beklenmedik bir suçlamayla karşılaşır ve her şeyini kaybeder. İşini, itibarını ve hayatını yeniden kurabilmek için yıllarca mücadele eden Demir, karanlık bir gizemin içinde kendini bulur. Bir dostun, bir düşmanın ve bir ‘gölgenin’ peşinden sürüklenen Demir, adaletin peşinden giderken, en büyük düşmanının kim olduğunu asla bilemeyecek… Hayat, bazen kırık bir rozetin ardında saklı kalır.

Yıllar önce çocukluk aşkıyla yolları ayrılan Ayliz hayatına devam etmenin yollarını kendi çapında bulmuştur. Ancak bir gün hiç beklemediği bir anda karşısına `o` çıktığında ne yapacağını bilemez. Tıpkı onunla eskisi gibi olup olmayacağını bilmediği gibi... "Tutuklusunuz hanımefendi." "Niye polis bey? Kalbinizi mi çaldım?"

Instagram: zamaninsilgisi Wattpad uygulamasında yayımlanma Tarihi 19 Aralık 2021 ⚖ (Kişi, kurum ve kuruluşlarla alakası yoktur. Her şey bir kurmacadır.) ⚖ Derin sayılabilecek bir nefes aldı Eymen, bunu yapmasına kaşlarımı çattım. "Belki sen beni her görüşünde pişman olacaksın…” dedi ardından. Ne yaptığını anlıyordum ama ben gidiyordum. “Eymen ben gidiyorum biz ne yapıyoruz?” serzenişimin altı tamamen doluydu. Cümleme hiç takılmadan devam etti. “Artık yüzümü bile görmek istemeyeceksin hatta en kötüsü." doğru cümleleri arar gibi bir saniye durup tekrar nefes aldı. "Bir daha karşılaşmayacağız ama ben bin kere düşündükten sonra bunu yapacağım ve hiç pişman olmayacağım." sol eli yanağımı bulunca gözlerimi kapattım. Bir haftadır ara ara denk gelen daha önce kimse de duymadığım koku akın akın ciğerime dolarken ne yaptığımızın farkına vararak ikimizi ayırdığımda diyeceğim tek bir şey bile yoktu bu konuda. Gözlerim kapalıyken hissettiğimden çok, aldığım kokusu, ilk geldiğim güne dönmeme sebep oldu ve sonrasında olanlar aklımdan bir bir sırasıyla geçti. İlk defa ailem öldüğünden beri birini bu kadar çok kaybetmekten korkuyordum hatta ilk defa hayatımda ilk defa yalnızlığım bu kadar azalmıştı.

" `Sen papatya seversin` dedi genç adam. `Papatyaları seviyorsun ama kendini sevmiyorsun. Benim için kendini sev. Çünkü sen benim papatyamsın. Sen bir papatyasın.` Benden ne istediğini anlamak zor değildi. Önemli olan benim yapıp yapamayacağım. İsteği çoğu kişinin zaten hayatına oturmuş masum bir istekti. Gözlerime baktı. Ellerimi tuttu. Onu sevmem ve kendimi sevmem dışında başka bir şey istemiyordu. Ama ben daha sevgi ne demek onu bile bilmiyordum. Sahi nasıl sevilir? " Kendisini aynada her gördüğünde daha fazla nefret eden bir kız ve onu tırnak uçlarına kadar sevdirmek isteyen erkeğin hikayesi. Akın, kızın daha önce herkes tarafından kırılmış kalbini nasıl onaracak?

Şarjörü doldurup atış kulaklığımı taktım. Karşımdaki hedefin kırmızı alanını delik deşik ederken rahatladığımı hissediyordum. Şarjördeki mermi bittiğinde atış kulaklığımı enseme indirip masanın üzerindeki mermilere uzandım. O sırada kulağıma dolan tok postal sesleri bana kimin geldiğini müjdeliyordu. Bir adamı yürüyüşünden tanıyor olmak garipti. Üsteğmen hala yanıma gelmemişti, merakla başımı geriye çevirdim. Arkamdaki masaya yaslanmış anlamlandıramadığım bakışlarla beni izliyordu. Bir eli yaslandığı masada, diğer eli de palaskasındaydı. Genelde omzuna asmaktan hoşlanmadığı bordo beresi ise tıpkı benimki gibi omzundaydı. Başımla kısa bir selam verip önüme döndüm. Tekrar pozisyon alıp hedefime odaklandım. Ben atış yaparken üsteğmen de yanımdaki alana girip atışa başlamıştı. Kavga eder gibiydik o an, kurşun seslerimiz ise sustuğumuz kelimelerimizi ifade ediyordu. İkimizin de kurşunları bitmişti, bakışlarımız birbirini bulduğunda yine o gizemli karaları karşıladı beni. Ben savaşmaya devam etmek ister gibi mermilere uzattım elimi, ama susmayı da beceremedim işte. ``Yurdunuzu arıyor gibisiniz üsteğmenim, gözleriniz sürekli bir arayışta sanki.`` Ona bir cevap hakkı tanımadan atış yapmaya başladım, silahımın tetiğine basmaya devam ederken yanımdaki adamın da pür dikkat beni izlediğini biliyordum. Son mermime de veda etmiştim. Başımı çevirdiğimde yine o bakışlara mahkum edildim. Aramızdaki birkaç adımlık mesafeyi sonlandırıp yanıma geldi, elini uzatıp atış kulaklığımı çıkardı. Aramızdaki tek engel o kulaklıkmış gibi biraz daha yaklaştı bana, gözlerime daha yakından baktı. ``Belki de yurdumu bulduğum için sürekli gözlerine bakıyorumdur teğmenim.`` Bordoya boyanırken aşka karışan iki yürekli askerin hikâyesi...

Aysima ailesinin baskılarına daha fazla maruz kalamayarak evden kaçar. Ama beklemediği bir şeyle karşılaşır bir depoda eli kolu bağlı adamı görür. İşte olaylar ondan sonra başlar.

Açıklama güncellenecek...

Rüya: cok ciddisin Rüya: çocuklarımızı görmeden yaşlanmanı istemem Barlas: Kimsin? Rüya: al işte mesajlaşırken bile ciddisin Barlas: Kimsin? Rüya: bu seni hiç ilgilendirmez

Acı dolu geçmişine rağmen dimdik durabilen güçlü kadın karakterin hayatı...

Cinayetler, yolsuzluk, rüşvet skandalları, yeraltı örgütleri ve adaletin çoktan unuttuğu kayıp ruhlar… Şehir çürürken, Dedektif Kurtis Varlov gerçeği ortaya çıkarmaya yeminli. Keskin zekâsı ve umursamaz tavırları, onu hem tehlikeli bir düşman hem de vazgeçilmez bir müttefik yapıyor. Polis müfettişi Maximilian ile arasındaki bağ, dostluk ve düşmanlık arasında ince bir ipte sallanıyor. Ama Kurtis’in peşinde olduğu tek sır başkalarına ait değil—onun en karanlık vakası, kendi geçmişinde gömülü. Peki hakikat mi daha ölümcül, yoksa onu aramak mı?

545*******: Siz kimsiniz? Siz: AY SONUNDA Siz: Ay bi sakin olim öhm (Gönderilmedi) Siz: AY NE DİCEM Kİ (Gönderilmedi) Siz: Ne dicem bilmiom nası başlim?? (Gönderilmedi) Siz: Eşarbını yan bağlama Siz: Eşarbını yan bağlamağğ Siz: Ben söyleyim sen ağlama 545*******: ??? Kendini her an garip bir şekilde nezarethanede bulan kız, ve adalet peşinde koşan bir adam... Not: Her şey kurgudur. Argo, şiddet ve olumsuz örnek olabilecek davranışlar içerir. Şimdiden iyi okumalar:)

Bu kitap madamosiella ve cruelladevil tarafından yazılmaktadır. Gözlerini gözlerimden bir saniye bile ayırmadan aramızdaki mesafeyi kapatarak karşıma dikildi. Sadece birkaç santim ötemde postalları postallarıma değiyordu. Kolunu başımın yanından geçirip aynaya yaslandı. Geriye doğru bir adım atıp etkisi altından çıkmaya çalışsamda zihnim için gereksiz bir çabadan ibaretti bu davranışım. Sırtım aynanın soğuk yüzüyle bütünleşince çelik yeleğe saplanan kurşunun unutmaya çalıştığım acısı sırtıma yayılarak varlığını yeniden hissettirdi. Katlanarak artan ağrı bedenime daha derin bir acı vermeye başladığında bütün çabalarıma rağmen yüzümün kasılmasına engel olamamıştım. Uzun kemikli parmakları belimi kavrayarak aynadan ayırırken acımı azaltmak istercesine belli belirsiz dolaştı bulunduğu yerde. Acı ufak bir sızıya dönüşmüştü evet ama artık onunla burun burunaydım. Bal rengi irisleri yüzüm ve gözlerim arasında mekik dokurken usulca kulağıma yaklaştı ve sıcak nefesinin tenimi yalayıp geçmesine izin verdi. "O küçük iğneli dilin bazen sınırlarımı fazla zorluyor." Sıcak nefesi yeniden nefesime karışırken, başımı dikleştirdim ve ona meydan okudum. Aramızdaki ast üst ilişkisini yok sayarak tıpkı onun bana yaptığı gibi kulağına doğru yükselerek fısıldadım. "Senin sınırların benim sınırlarımı zorladığın yerde son buluyor Atmaca. Sınırların geçilmesin istiyorsan önce benim sabrımın sınırlarında dolanmaktan vazgeç."

"Aşk bedel ödetir, Meva..." dedi alev topuna dönmüş gözlerini gözlerime esir ederken. Büyük bir gayretle bedenini ileriye doğru itelediğim sırada bileğimi kavrayıp, "Annenin katili ben değilim." Diyebildi. Durgundu. Güçlü omuzları çöküntüye uğrarken, dehşetle baktı bir kez daha yüzüme. Bir şey demesine fırsat vermeden asileşen gözlerimi gözlerine dikip cevap verdim. "Annemin değil, yok olan duygularımın katilisin. Tüm hakları saklıdır! Aksi takdirde yasal işlemler başlatılacaktır!

Bu kitap madamosiella ve cruelladevil tarafından yazılmaktadır. Gözlerini gözlerimden bir saniye bile ayırmadan aramızdaki mesafeyi kapatarak karşıma dikildi. Sadece birkaç santim ötemde postalları postallarıma değiyordu. Kolunu başımın yanından geçirip aynaya yaslandı. Geriye doğru bir adım atıp etkisi altından çıkmaya çalışsamda zihnim için gereksiz bir çabadan ibaretti bu davranışım. Sırtım aynanın soğuk yüzüyle bütünleşince çelik yeleğe saplanan kurşunun unutmaya çalıştığım acısı sırtıma yayılarak varlığını yeniden hissettirdi. Katlanarak artan ağrı bedenime daha derin bir acı vermeye başladığında bütün çabalarıma rağmen yüzümün kasılmasına engel olamamıştım. Uzun kemikli parmakları belimi kavrayarak aynadan ayırırken acımı azaltmak istercesine belli belirsiz dolaştı bulunduğu yerde. Acı ufak bir sızıya dönüşmüştü evet ama artık onunla burun burunaydım. Bal rengi irisleri yüzüm ve gözlerim arasında mekik dokurken usulca kulağıma yaklaştı ve sıcak nefesinin tenimi yalayıp geçmesine izin verdi. "O küçük iğneli dilin bazen sınırlarımı fazla zorluyor." Sıcak nefesi yeniden nefesime karışırken, başımı dikleştirdim ve ona meydan okudum. Aramızdaki ast üst ilişkisini yok sayarak tıpkı onun bana yaptığı gibi kulağına doğru yükselerek fısıldadım. "Senin sınırların benim sınırlarımı zorladığın yerde son buluyor Atmaca. Sınırların geçilmesin istiyorsan önce benim sabrımın sınırlarında dolanmaktan vazgeç."

Luna ve Aiden, iki ayrı dünyadan gelmiş olmalarına rağmen maskelerin ardında adalet arayışında birleşirler. Birbirlerinden habersiz, aynı suçluları farklı yöntemlerle cezalandıran bu iki kişi, bir operasyon sırasında istemeden karşı karşıya gelir. Her ne kadar yolları çakışsa da birbirlerine olan güvenleri zayıftır ve kişisel sırları aralarındaki gerilimi sürekli artırır.