Karanlık uzayda kaybolmuş bir sır, okyanusun en derininden gelen yankılar... Yazgı, neye inandığını, kime güvendiğini ve en önemlisi kendini sorgulamak zorunda. Gerçekler sahte, sahte olanlar ise ölümcül. Sessizlikten gelen bir çağrıya cevap verir misin?"

Herkese sevdiği çocukla yan yana durmak nasip olmaz. Bazıları da uzaktan seyreder. 05.12.24 10.05.25

Kalp rahatsızlığından dolayı görevden uzaklaştırılan deniz yüzbaşısı Alp SUNGUR, kıyı evinde inzivaya çekilir. Gecenin uğursuz saatlerinde duyduğu ses ile etrafta gezinirken kayalıklarda oturan deniz kızını görür. Fakat bu deniz kızı masallarda anlatılanlardan daha korkunçtu. Gördüklerinin gerçekliğini sorgularken, deniz kızının onu fark etmesi ile herşey değişir.

İnsanlar düzeni bozdu ve tüm büyüyü kendilerine istediler,büyüyü aldılar ama zamanı kaybettiler.Kaybolan zaman ise huzuru bozdu ve topraklar üç adaya ayrıldı.Alderomin,Algedi ve Alkurah.Ve her şeyin sonunda adaların en güçsüzü Alkurah adasından bir kız,tıpkı onun gibi bu düzene karşı bir korsanla zamanı bulmak için yola çıktı.

Dört yıldan beri okyanusun güzelliklerini gören Vanessa reşit olduktan sonra daha da derinliklere dalış yapar. Bu günlere kadar her okyanusa girdiğinde kuş gibi rahatladığını bütün dertlerine iyi geldiğini düşünür ta ki okyanusun onu hiç bilmediği bir yere götürüp gerçekleşen rivayete kadar.

ALPHAN ALEN ÇAKIR & ALİNA FALAY Kurgu Oluşturma Tarihi: 02.03.2020 KitapPad Yayın Tarihi: 20.08.2024

Derin suların sessizliğinde yankılanan fısıltılar... Sera ve Adelin`in yolları, okyanusun ortasında bir gemide kesişir. Fakat bu gemi, sadece rotasını değil, kaderleri de belirleyecektir. Dostlukların ince bir ipte dengede durduğu, sırların ise karanlık köşelerde pusuda beklediği bu yolculukta, her dalga yeni bir sır, her rüzgar yeni bir ihanet getirir. Bazıları özgürlüğü ararken, bazıları kaçışı düşler. Ama kimse kaderinden kaçamaz. Denizin derinlikleri yalnızca bedenleri değil, sırları da yutmaya hazırdır. Sera ve Adelin`in hikayesi, denizin karanlık derinliklerinde yazılır. İhanetin ve acının ağırlığıyla batan yalnızca bir gemi değil, ardında kalan umutlar olacaktır.

Ben 6.2.23 Yazmış olduğum hikaye tamamen bir kurgudan ibarettir. Karakterler ve olaylar gerçeği yansıtmamaktadır. "Ellerine sağlık, çok güzel olmuş şekerparem" dedi... Zamanı değildi belkide ama artık gerçekten çok merak ediyordum. "Zamanı değil belki ama bana neden şekerpare diyorsun?" Kelimeler çok zor çıkmıştı ağzımdan. Uzun uzun  şekerparelere baktı. Tabağı masaya geri koydu ve elleri belime gitti. Beni kucağına alıp sıkı sıkı sarıldı. "Kurtuluşumdun ve kurtuluşumsun çünkü" dedi ve beni öptü... Bazen bazı şeyler geçmezdi. Belkide geçemezdi. Ama bazı şeylerde geçmemeliydi...

Okyanuslar her daim masum ve saf görünür insanların gözünde. Berrak masmavi suları bizi büyüler ve etkisi altına alır. Lakin belki de o berrak suların altına binlerce çürümüş ölü bedenler vardır ve masmavi su sadece bu cesetleri saklamak için bir perde görevindedir. Belki de o okyanuslarda karadan uzakta korsan gemileri vardır. Gemilerde ise ellerini kana bulamış cani korsanlar vardır belki de. Evet evet, biliyorum ki şuan bu dediklerim sana bir masal gibi geliyor. Lakin bir zamanlar bu dediklerim Irene Evans için de bir masaldan ibaretti. Ta ki küçüklüğünden beri kaldığı akıl hastanesinden kaçırılıp uyanınca kendini elini kana bulamış korsanlar ile dolu bir gemide bulana kadar...

Eski zamanda geçen güçlü bir kadın ve ölü bir korsan hikayesi fantastik kurgu ve macera arası bir kitap olucaktır. İçeride kötü örnek oluşturabilicek bir çok sahne mevcuttur. Derin bir nefes aldı Coralline, "Ah, sevgilim, burada olman gerekirdi." Tekrar dolan gözleri, ne kadar özlediğine dair kanıt niteliğindeydi. Coralline, hüzün yüzünden sürekli uyumaya çalışan bedenine karşı geldi. Ayağa dikildi ve hem ailesini hem de mürettebatını alan suya doğru adım atmaya başladı. Artık bitmişti, onlarla buluşmak için adımlıyordu. ··· İlerideki sandığı fark etmesiyle yanına koştu. Muhtemelen içi çoktan boşalmıştır düşüncesiyle kapağını kaldırdı. "Ah hayır, Tanrım! Kafayı yemiş olmalıyım. Bu... bu bir oyunsa hiç komik değil!" Sandığın içi altın sikkelerle doluydu. Şans bir kez daha onunlaydı ya da başka bir lütuf... Dolan gözlerine yine engel olamamıştı; lakin bu seferki mutluluktandı. "Teşekkürler Tanrım!" Arkasından gelen ses ile irkildi: "Rica ederim." Arkasını döndüğünde, yüzünde derince bir çizik olan genç bir oğlanla karşılaştı. "Sen de kimsin? Boşuna umutlanma, ilk ben gördüysem benimdir!" kızgınlıkla söyledi cümlelere bir kahkaha ile cevap almıştı. "Sakin ol bir kaç altın için senimi kırıcam ufaklık" Ağır adımlar ile genç adama doğru yaklaştı. "Derhâl kendine gel ki  ufaklık dediğin kız canını almasın!" — Senin teşekürler dilin bu mu? Derin bir nefes alıp devam etti genç adam. — eğer ben olmasaydım yedi kat suyun altında köpek balıkları için ön atıştırmalık olmuştun. — dalgamı geçiyorsun? Eğer beni kurtarmadaydın bu benim yararıma olurdu aptal herif. Öfkeden deliye dönen genç Carollinenin üzerine doğru adımladı. — kendine gel derhal! Sana iyilik yapmayı denedim yerden bitme ne kadar inkâr dahi etsen hayatını kurtardım. Şirince kıkırdadı Coralline. — güldürme beni aptal balık! Genç adamın yüzünde ki sinir belirgin bir şekil almıştı.

"Okyanusun Derinlikleri.."

Okyanus, kadınlar için okulda bir beste söyleyerek gösteri düzenler.Okulun popüler, herkesin aşık olduğu fakat bir yandan da korktukları Aral, alt komşusu olan kızı seven, onunla sevdiği kadar da uğraşan biridir.O gösteriden sonra kızın fotoğrafını paylaşmasıyla işler karışır..

Olivia bir gün okyanus sahilinde deniz kabuğu toplarken bir anda suyun içinden kuyruklu insana benzeyen ama insan olmayan yaratıklar görür. Bu yaratıkların bir deniz kızı olduğunu fark eder ve şaşkınlıktan bayılır. Uyandığında kendisini sulak kocaman bir mağrada bulur ve etrafında yine aynı deniz kızları... Ama tek bir sorun vardır. Okyanusun içindeki yaşam ona hiç yabancı gelmemiştir. Sanki daha önce orada yaşamış gibi...

Herkese merhaba, yeeeepyeni bir kurguyla ben geldimmm. Bu sefer bambaşka bir hikaye ile karşınızdayım. Bu kurgu için ne kadar heyecanlı olduğumu size kelimeler ile anlatabilmem mümkün değil. Benim çok sevdiğim bir kurgu oldu. Umarım okudukça sizde benimle aynı hisleri paylaşırsınız. Daha fazla uzatmayayım, sizi ufak bir tanıtım bölümüyle baş başa bırakıyorum.

Okyanus diyarına ne kadar yakın olduğumuzu biliyor musun? O halde kulağını aç ve dinle. Bunu öğrenmeyi aklından bile geçirme! Bir kez öğrenirsen bu artık yaşamayacağın anlamına gelir. Yaşamak istiyor musun yoksa yine de öğrenmeyi tercih eder misin? 🌊🌊🌊 Bana bak. İçimde sakladığım sırlar var. Ulaşılamayacak yerler, çözülemeyecek gizemlerim... Bana iyi bak. İçimde kopan fırtınaları hissediyor musun? Yeryüzünde beni zehirlemeye çalışan varlıklar var, artık kanıyorum. Kendimi korumak için her şeyi yok etmek üzereyim ve bu benim tabiatımken bana kim hesap sorabilir? Akarsular, yağmurlar, bulutlar tüm su damlacıkları... Hepsinin döneceği yer yine benim. Ya sen bana ne zaman döneceksin? Derinliklerimde saklı olanı bulman için ne kadar bekleyeceğim? Uyan! Senden öte değil, sana yakınım. Uyan ve artık bana gel. Sularım seni sarmak için bekliyor. ------------ - ✨Kitap kapağı çizimi ve tasarımı şahsıma(benbetty) aittir. İzinsiz kullanılamaz, basılamaz.

Aşk hikayesi acıklama sonra

"Söylesene bana Özgür senin için ne ifade ediyorum, sadece bir oyundan mı ibaretim?" "Sen benim her miliminde boğulduğum okyanussun, Deniz."

"TRADOLYA`DASINIZ, KUYRUĞUNUZU SAKLAYIN!" Öyle bir okyanus ülkesi düşünün ki kraliçe dışında kimse kuyruğunu ortaya dahi çıkaramasın. Bununla da kalmasın buna cesaret eden herkesin kuyruğu canlı canlı kesilerek ölüme terk edilsin. İşte bu ülkenin adı Tradolya`ydı. Burada kraliçenin üstüne kimse söz söyleyemezdi. Ne krallar ne prensler ne de prensesler... Tüm ülke asiller dahil olmak üzere kraliçenin emrine amadeydi. Ta ki Kraliçe Kia`nın kararları giderek doğruluktan uzaklaşınıp Yasaklı Bölge`nin tek geçiş anahtarı olan Gizli kaya tünelini tamamıyla kapattırmak isteyinceye dek... Bu kararla artık ülke büyük bir değişimin eşiğindeydi. Tradolya`da dönüşü olmayan şeyler olurken hiç beklenmeyecek şeyler tahtın varisleri olan prenseslerden gelecekti. Bunlar olurken yasaklı bölgede yaşayan pirana adamlar (Dabadorlar) ve deniz akreplerini (Pillienlar) ise neler olacaktı? Yok mu olacaklardı yoksa buna karşı mı duracaklardı? işte her şey burada başlayacak ve yine burada bitecekti...

Yazmış olduğum hikaye tamamen bir kurgudan ibarettir. Karakterler ve olaylar gerçeği yansıtmamaktadır. Tabağı eline aldı ve çatala bir şekerpareyi alıp ağzına götürdü. Şekerpareyi yediğinde gözlerini kapattı  geri açtığında gözleri dolu gibiydi ve bana bakıp "Ellerine sağlık, çok güzel olmuş şekerparem" dedi... Zamanı değildi belkide ama artık gerçekten çok merak ediyordum. "Zamanı değil belki ama bana neden şekerpare diyorsun?" Kelimeler çok zor çıkmıştı ağzımdan. Uzun uzun  şekerparelere baktı. Tabağı masaya geri koydu ve elleri belime gitti. Beni kucağına alıp sıkı sıkı sarıldı. "Kurtuluşumdun ve kurtuluşumsun çünkü" dedi ve beni öptü... _________________________________________ Bazen bazı şeyler geçmezdi. Belkide geçemezdi. Ama bazı şeylerde geçmemeliydi. =] BSÇ 6.2.23

Annesi ile babasının boşanması üzerine annesinin memleketi olan Slovenya`ya dönmek zorunda kalan Alena Majcen, arkasında arkadaşlarını ve aşkını bırakıyordu. Bunların ağırlığıyla ve ona yaşatacağı zorluklarla ise henüz yüzleşmemişti... "Ljubezen moja. " dediğimde bana anlamaz gözlerle baktı ve "Ne dedin ? " diye sordu. Gülümseyip "Ay dedim." diye cevap verdim. Aslında seni seviyorum demekti...

Okyanus tekrar uyandı... Sahipsizler çoğaldı... Okyanus seni çağırıyor. Yuvan seni geri istiyor Nixie.