Selam, Kitaplarınız okunmuyor mu?

Lidya ailesi ile yeni bir yere taşınarak yeni bir hayata başlarlar fakat Lidya yeni okulunda olan zorba olan Ayaz ile karşı karşıya gelir ve düşman olurlar bu düşmanlıkları sürdükçe hisleride değişir ve bu düşmanlık gittikçe aşka dönüşür.

Hikâyemin hangi noktasındayım bilmiyorum ama orta yerinden okuyorsun beni. Bazı adımlar atılmalı, bazı yollar yürünmeli, bazı anlar yaşanmalıydı. Bazı insanlar gitmeli, bazılarıysa kalmalıydı. Hayat bir şekilde yolunu bulmalıydı. Bir şekilde akmaya devam etmeliydi. ☆☆☆☆ Elvin Erden düğün günü sevdiği adam tarafından karnında üç aylık bebeği ile terk edilince yaşadığı şokla kaza geçirir. Kader onu Poyraz Karaaslan ile karşılaştırınca bunun gideceği noktayı ikisi de kestiremez. Kimse bilmezdi ama bir hikâye bitmeliydi ki yeni bir hikâye başlayabilsin. Bu kimin hikâyesiydi?

Ailesi bildiği insanların gerçek ailesi olmadığını öğrenen nazlının hayatı bir anda alt üst olur. Ancak herşey bitti derken asıl herşey yeni başlar zaten babası bildiği adam babası olmadığı ortaya çıktığına göre gerçek babası kimdir? Acı insanı kaç kere yıkar kaç kere öldürür, sevdiğin insanlardan mı yoksa sevmeye mecbur bırakıldığın insanlarla mı yıkar hayat insanı? Nazlı artık bir kararın eşiğindedir. Nazlı ruhunun infazına mı karar verecek yoksa ruhunu serbest mi bırakacak?

Gün yüzündeki ışığını bulamayanlara...

Bir fırtınayla açıldı kapı. Selim elindeki kitabı bıraktı. Diğer hikâyelerden alakasını kesecek efsunlu bir okyanusa düştü. Korkusu boğulmak değildi. Okyanusun yalnızlığına üzüldü sadece. Ve kıyılarında gezinmeye hevesliydi. Sağanak yağmura, karanlık geceye rağmen...

Hain bir pusuyla esir alınan Yüzbaşı Altay DAĞHAN ve onu kurtarmak için görevlendirilen Göktürk Timi`nin komutanı Aslıhan Bozkurt`un hikayesi🪖💫

​"Bugün, hasat mevsiminin ilk günü. Ve sen Elif... sen benim en nadide ekinim olacaksın."

Normal bir hayatı olan bir kız olan willa, doğum gününde aslında kendinin normal bir insan olmadığını ve evrenin normal olmadığını öğrenir. Artık okulunu, sevdiği insanları geride bırakması gerekir ve başka bir okula gitmesi gerekir kendi gibi olanların okuluna. Birde tehdit mesajları var tabi gizli birinden sürekli gelen tehdit mesajları. Yeni okulunda hayatta kalabilecek mi? Tehdit mesajlarını kimin yolladığını bulabilecek mi? Bunu ve kitabı merak ediyorsanız okumanız yeterli.

"Şeytan, meleğin kanatlarını severken yanlışlıkla kopartabilir, güzel kiracı."

"Karanlık mı ışığı tüketir, yoksa ışık mı karanlığa diz çöktürür ?" Bir adam, ondan çalınan hayatın hesabını sessizce biriktirdi; karanlığını büyüttü, öfkesini bekletti. Geri döndüğünde ise en zayıf noktayı hedef aldı: Bir babanın dünyasını... bir kızın kaderini. Işığın içinden çekilip gölgelerin kucağına bırakılan genç kadın, bir anda korkunun, çaresizliğin ve tutkuya dönüşen bir esaretin ortasında kaldı. Babası, yıllar sonra fark ettiği hatalarının ağırlığıyla kızını geri almak için kirli oyunlara başvururken; adam, kalbine sinsice sızan o ışıltının, planlarını yakıp kül etmeye başladığını anlayacaktı. Karanlıkla aydınlığın birbirine karıştığı o yerde, ihanetin, öfkenin ve yasak duyguların hükmettiği bir savaş başladı. Ve hiçbiri şunu hesaplayamadı. Bazen en büyük tehdit, tutulmaması gereken bir kalptir.

“Kanunu yazan kalem, vicdandan nasibini almamışsa; her satır, suçun manifestosudur.”

Eylülzede, okunmamış bir mektubun içinden taşan bir sessizliğin hikâyesidir. Yıllar sonra evine dönen sıradan bir adam, geçmişten kalma sararmış bir zarfla karşılaşır. Üzerinde ne bir isim vardır ne de bir tarih. Açtığı anda, hiç tanımadığı bir sesin ağırlığı odayı doldurur. Bu mektup bir aşk itirafı değildir. Bir hesaplaşma da değildir. Bu, var olmamış bir yakınlığın; fark edilmemiş bir hayatın, görülmeden yaşanmış bir çöküşün kaydıdır. Stefan Zweig’in Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu eserinden esinlenen Eylülzede, bu kez bakışı tersine çevirir: Mektubu yazan bir kadın, okuyan bir erkektir. Ama asıl anlatılan, iki kişi arasındaki mesafe değil; insanın kendi içindeki karanlığa olan uzaklığıdır. Bu kitap, “hiç yaşanmamış” olanın, insanı nasıl derinden yaralayabileceğini fısıldar.

"Eğer bir kalbim olsaydı... onu sana verirdim." Raven, Kalpsiz Cadılar Klanı`nın varisi. Duygular yasak, sevgi zayıflık, aşk, imkânsız. Çünkü o, doğduğu anda kalbi bedenden alınan lanetli bir soyun mirasçısı. Gücünü duygusuzluğundan alan, gözyaşı dökmeyen, sevgiye yer olmayan bir dünyanın parçası. Klanın kaderini taşıyan Raven, ilk kez köyünün sınırlarını aşıp bağ kurmak üzere yola çıktığında karşısına çıkan tek şey bir erkek değil, geçmişiyle yüzleştiği karanlık bir sır ve içinden çıkamayacağı kadar tutkulu bir aşktır. Aaron... Kaderinin en tehlikeli ve en unutulmaz parçası. Raven, kendi türünün ona ihanet ettiğini öğrenir. Şimdi yapması gereken tek şey tüm cadılara hükmeden Yüce Cadı`yı devirmek ve onun yerine geçmektir. Gölgeyle mühürlenmiş topraklarda, büyüyle çizilmiş sınırların, karanlık ormanların, kutsal kanların ve susturulmuş kalplerin arasında; bir cadının kaderi, bir adamın sevgisiyle sınanacak. Köyler yanarken, inançlar yıkılırken ve cadı avcılarının nefesi ensesindeyken... Raven ya kalpsizliği seçerek annesinin kızı olacak. Ya da kalbini ona verecek. “Büyüyle doğdu. Aşkla uyanacak. Dünya, onların karanlıkla kutsanmış hikâyesini fısıldarken var olmayan biri kaybettiğini ona bağışlayacak,”

Kitaplarımla ilgili duyuru yaptığım kitaptır. Ana hesabım @zeze_n_u

Bir çatışmadan kaçarken yanlış kapıya sığınır ama kapının arkasındaki türkieyinin en tehlikeli mafyasıdır

Ailesindeki herkesi korkunç bir ölümle kaybedip, Dayısının evinde yaşamaya başlayan Kumsal, içindeki dertlerden dolayı herzaman gittiği yere, bir sahile gitmişti. O sahilde neler yaşana bilirdi? Hayat ona kötü bir oyun oynuyordu. Bir intikam evliliği yapan kumsal hayatında ilk defa bir kişiye güvenmiş, ona kapılarını açmıştı. ismi gibi soğuk Karadeniz gibi hırçın bir adama güvenip, onunla beraber yol kat eden kumsal. Girdiği bu yolun nereye çıkacağını bilmiyordu.

Her şey normal düzeninde ilerler ama her normal bir gün anormale döner. 〄 Her şeyin bir düzeni vardır, bir ilki bir sonu vardır. Her durumun da bir açıklaması vardır. Öyle olmalıdır. Öyle olmalıydı. Elimde kaç dakikadır tuttuğumu bilmediğim kağıdı tekrar açıp okudum. Sertçe yutkundum. Bu el yazısı abime aitti, biliyordum ama neden böyle bir şey yazdığını ve nereye kaybolduğunu bilmiyordum. Benden yardım istiyordu, hayır benden değil. Benden birine ulaşarak yardım etmemi istiyordu. Saçmaydı. Ulaşmamı istediği kişi abimin yıllarca yakın arkadaşı olup daha sonra düşmanı olan kişiydi. Neredeyse 8 yıldır görmediğim o kişiydi. En yakın arkadaşı ama sonradan en azılı olan düşmanı... Kartlar yeniden dağıtılacaktı ya da çoktan dağıtılmış ve en sondaki zor olan bana kalmıştı.

Her insanın içinde kimsenin bilmediği gizli bir patika vardır... Kim Looz’unki ise karanlık, sessiz ve dikenliydi. Tumin Yang’a gitmek, onun için sadece bir okul tercihi değil; kaçış, umut ve yeniden doğuştu. Fakat tam her şeyi arkada bırakmaya hazırlanırken gelen bir haber, onu tekrar geçmişin gölgesine sürükledi. İçinde yıllarca susturulmuş çığlıklar, bastırılmış öfke ve unutulmaya terk edilmiş bir çocuk vardı. Kim, sessizliğin içindeki yankılarla yüzleşirken, sadece ailesiyle değil, kendi içindeki karanlıkla da savaşmak zorunda kalır. Yalnızlık, ihanet, kırılmış hayaller ve asla affedilemeyecek sözler... Bu hikâye, bir çocuğun acıya rağmen yürümeyi öğrenmesinin; bazen düşerek, bazen susarak ama her defasında biraz daha güçlenerek ayakta kalmasının öyküsüdür. "Gizli Patika", sadece bir karakterin değil, içinde kendi kaybolmuşluğunu taşıyan herkesin hikâyesi.

Kendimce amatör kapak tasarımları yapıyorum şartlar ilk bölümdedir.

Kitaplar kullanıcılarının birbirine destek olması için yazılmaktadır

Eğlence amaçlı yazılmış bir kurgudur. Gerçek hayat hikayesinden ilham alınarak uyarlanmıştır.

Bir mesaj, Soğuk bir dokunuş. Bir daha asla geri dönülmeyecek bir kapı. Eylül, sıradan bir hayat sürerken sabaha karşı gelen isimsiz bir mesajla her şeyini kaybeder. Kaçırılır. Uyandığında ise kendini toplumdan tamamen kopuk, gizli ve karanlık bir akademide bulur. Bu akademide ders yok, seçenek yok. Sadece kurallar var. Ve gölgelerin içinden gelen emirler. Eylül, buraya neden getirildiğini bilmiyor. Ama çok geçmeden anlıyor. Burası eğitim yeri değil bir tür hapishane veya kontrol merkezi. Eylül okula uyum sağlamasa da, akademi için bir tehdittir. Kime güvenebilir? Kaçmak mümkün mü? Yoksa gölgelerin içinde kalan geçmiş, sandığından çok daha karanlık mı?

Kurgunuz okunsun istiyorsanız dmden istediğiniz 1 kurgunun ismini ve kısaca konusunu yazar mısınız? Ayrıca kendi kurgunuzun okunmasını istiyorsanız , gönderilen diğer kurguları da aynı hassasiyetle okuyun.

Köy kurgusu, jamdarmadan kaçan adam