Bir ihanet bir savaşın doğuşuna neden olmuştu ve bir savaş tüm kadınların hayatını elinden almıştı yaşamaktan vazgeçen tüm kadınlar sadece tek bir yasağı çiğneyerek hayatlarına son verebilirlerdi bu yüzden yerde kesilip atılmış bir örgülü saç gördüğümüzde o gün bir kadının hayatından vazgeçtiğini anlıyorduk...

Normalde savcı olarak çalışan Helin yaşadığı olaylardan sonra bir örgütün başına gecmistir ve o örgütte ki olaylarda ailesini öldüren kişileri bulup tek tek intikamlarini almaktadır bu yolda ona her anlamda yardım eden Alaz ile olan ilişkilerinde anlatmaktadır

Hani birini ilk gördüğümüzde o kişiye yabancı oluruz ya peki ya son görüşümüzde de bu durum böyle olabilirmi? Ben nazlı uysal bence her insanın hayatı hikayedir giriş gelişme sonuçtan oluşur Peki ya hayatınızda hiç giriş ve sonuç bölümünde aynı kelimeyi kullandığınız oldumu benim oldu onu ilk gördüğümde ona yabancı demiştim son görüşümde de öyle...

Soğuk sonbahar rüzgarlarıyla titreyen okul koridorlarında bir sır fısıldanıyor. Beş öğrenci, birbirinden farklı hayatlar sürerken, bir gecede aynı sırrın gölgesinde buluşurlar. Görünmeyen bağlar, çözülemeyen gizemler ve karanlık geçmiş… Her biri kendi hayatından kaçarken, bu okulda saklanan bir şey onlara yaklaşmaktadır. Ve bazı sırlar, gömüldüğü yerde kalmaz. Peki, sır seni de içine çekecek mi?

" Bazı aşklar yarım kalmalı belkide" sözü doğruymuş çünkü kadın; Birdaha aşık olmayacağına yemin etti Erkek ise birdaha bulamayacağı sevgiyi reddetti Kader miydi onları ayıran yoksa karar mıydı?bağlarını koparan Çok sevmek miydi yoksa onları birbirinden soğutan?

Azel, ailesi ile ettiği bir kavga sonucu parktaki bir bankta uyuya kalır. Gözlerini açtığında ise hiç bilmediği bir yerdedir ve çoğu şey eski zamanlara aittir. Zaman yolculuğu yapmıştır. Gittiği yerde kimseyi tanımıyordur, en azından o öyle sanıyordur. Tanımadığı bir genç onu evine davet eder ve bir süre misafiri olur ancak gencin büyük sırları vardır. Azel, genç ile ailesi arasındaki acı gerçekler ile yüzleşir; bütün bu olanlar yetmezmiş gibi birde kendisi hakkında var olan bir kehaneti öğrenir. Genci, sırlarını ve orada edindiği yeni dostlarını korumak için geçmişin gerçeklerini göğüsleyip kendisini büyük birer yükün altına sokar. Ailesinin geçmişine biraz daha inen kız öğrendikleri karşısında onlara karşı daha çok kin besler; o sırada da hiç istemediği şeylere zorlanır ve sevdikleri tehlikededir.

Onlar, kökleri asırlardır toprağa kök salmış törelerin zincirlerine bağlı; yitirilmiş hayallerin, yarım kalmış hikayelerin kahramanlarıydı. Kader, yollarını birbirine düğümlemişti, istekleri dışında bir savaşa sürükleyerek. Ellerinde ne silah vardı ne de söz hakkı. İki farklı dünyaya ait bu iki genç, acımasız bir geleneğin ortasında savruluyordu. Bir yanda sevgi dolu, kırılgan kalbiyle yaşamın naif yanına tutunan Mihriba; diğer yanda, içindeki kin ve öfke ateşiyle gözünü karartan Azad Mirza. Mihriban ve Azad Mirza... İkisi de aynı kaderin farklı yollarına sürüklenmiş, zoraki bir evliliğe mahkûm edilmiş iki genç. Mihriban, her ne kadar bu evliliği kabullenmese de, törelerin baskısı altında boyun eğmek zorunda kalır. Azad ise, bu evliliği sadece bir anlaşma olarak görür; kalbinde Mihriba`ya yer olmadığını, bunun asla gerçek bir evlilik olmayacağını düşünür. zamanla, törelerin ve geçmişin açtığı yaraların arasında kendilerini bulmaya çalışırken, bir seçim yapmak zorunda kalacaklar: Ya törelerin zincirlerine teslim olacaklar ya da kendi yollarını çizecekler Güvercinin kanatlarında saklı masumiyet, yırtıcı bir kartalın pençelerinde yanıp kül olurken, çölün sıcak rüzgarları bu iki yaralı ruhu birbirine yakınlaştıracak mı? Yoksa törelerin acımasız kelepçesi onları sonsuza dek ayrı düşmeye mi mahkum edecek? Yarım kalmış umutların ve közlenmiş intikamın ortasında, bu iki kalp yan yana geldiğinde ateş mi harlanır, yoksa küllerle örtülmüş bir barış mı doğar?

İnsanın varlığı ve bu dünyaya geliş amacı yaşamak, insanlar ile olan etkileşimleri insanların sınıflandırılması, insan beğninin ve kendisinin bu hayattan beklentisi var olmak. Herkes kendisinden bir parça bulucaktır. Keyifle okumanız dileğiyle.

"Sakın!" diye bağırdı duygu duvarını kırarak. "Eğer o silahla kendini vurursan bunun dönüşü olmaz Efil!" Acıyla kahkaha atmaya başladım. Herkes benim bunu yapacağımdan o kadar emindi ki, korkuyorlardı. Haklılardı da. Yapacaktım. "Niye?" diye fısıldadım gülümsemem yüzümden yavaş yavaş silinirken. "Bu silahı bana yıllar önce doğrultan sen değil miydin? Bu silah benim sonum olacaktı zaten şu an seni korkutan şey ne Karan!" Cevap vermedi. Veremedi. Dudakları lâl oldu bu gece. Korkuyordu. Beni kaybedecek olmaktan korkuyordu. O korkmazdı, onun istisnaları olmazdı. Ben hariçtim. "Nefretten aşk doğamaz demiştin." dedim tüm uzuvlarım acıyla sızlarken. "Haklıydın. Biz nerede başlarsak orada biteriz. Nefretin benim sonum olmasına izin vermeden ben kendi sonumu yazıyorum." "Yapma Savcı." dedi ben silahla ateş etmeden hemen önce. "İnsanlar yanılır ama ben yanılmaz demiştim ya sana, ilk defa haklı çıktın. Yanıldım. Nefret aşka dönüşürse şayet, o adamı kimse tutamaz. Aşk gerçekten her şeyi yenebilecek olan tek duyguymuş çünkü." "Duygulara yeri olmayan sen mi söylüyorsun bunu? Aşk nedir bilmiyorsun bile!" "Evet!" dedi bağırarak. "Aşk nedir bilmiyorum, tek bildiğim senin yanında kendimi kaybettiğim. Kalbimin hızlanmasını sağlayan, tek bir gülüşünle bana tüm dünyayı yaktırabilecek güce sahip olan tek kadın sensen ve buna aşk denmiyorsa ben hastayım Savcı. Ben yenildim." Bu cümlenin devamını duymaya hazır değildim. Söyleyemezdi. "Ben senin yenilmeni beklerken, ben sana yenildi-" Başımı ağır ağır sallarken cümlenin devam etmesine izin vermeyerek, acımadan iki el silah sesinin duyulmasını sağladım. Bedenim yere kapaklandı. Tüm feryat dolu sesler umurumda olmadı ama diz çökmem için bana emreden Karan Kızıltuğ`un gözyaşları içinde yerde diz çöktüğünü görmek bu gece için en kötü ikinci şeydi.

Bir şehir... Bir ev... Bir okul... İki kardeş... İntikam ile harlanan bir çift koyu yeşiller... Aranan suçlular... İfşalanan öğrenciler... Gizli, bilinmeyen sırlar... Sonu gelmeyen hırsın Kumsal için ne denli kolay olacak? Kardeşinin intikamı ile çıktığı bu yolda onu neler bekliyor olacak? Biz bu intikama hazırız! Peki ya siz hazır mısınız? " Sana yeminim olsun ki poyraz AKDOĞAN! Senin soyadın kadar temiz olmadığın gibi Benim yeşillerimin intikamı ve kini de sana temiz ve masum olmayacak!! "

Babası tarafından yıllarca bir eve hapsedilen Büge, bir gece öldü sandığı abisi tarafından bu zulümden kurtarılır. Abisiyle yaşamaya başlar ve abisinin arkadaşı olan Asil`e karşı sevgi duyar. İlk başlarda abisi her ne kadar karşı çıksa bile bu ilişki bir şekilde sürer ancak Büge bir şeyleri öğrenmeye başlayana kadar...

Dokuz yıllık kinin, nefretin bugün son olacağı gündü ama bundan o dahil benim haricinde kimsenin haberi yoktu.

Yıllar önce ihanete uğrayan bir adam... Uygur Karavola Çaldığı bir bilekliğin pişmanlığını ve korkusunu kalbinde taşıyan bir kadın... Gül Aydanova Bir yabancının ziyaretinden sonra eski düşmanların ortaya çıktığı, intikam kokusunun asla dağılmadığı bir zaman... Ortaya çıkan gerçekler ve sırlar... Yalanlar... Geçmişin tuzağında kalan bir çift... Havaya karışan tehlike ve aşk kokusu ikisini de engebeli bir yola sokar. Peki bu yolun sonunda Uygur Gül`ü affedebilecek ve koruyabilecek midir? Gül gerçeklerin urganından sıyrılıp her şeyi kabullenebilecek midir? *Olaylar, kişiler, mekanlar, kurum ve kuruluşlar tamamen hayal ürünüdür. *Argo, hakaret, şiddet ve ölüm içerir

Konuşacaklar, suçlayacaklar, hatayı hep sende bulacaklar. Ön yargılı davranacaklar, yargılayacaklar, yalnız bırakacaklar, zaten insanlar hep başkalarını suçlar. Ama vicdanın rahatsa gerisi mühim değil! Sen keyfine bak! İnan hiç biri önemli değil! Bırak haksız oldugunu düşünüp suçlasınlar, diledikleri kadar konuşsunlar ne çıkar? Onlar inanmak istediklerine inanmaya devam etsinler, bence çok da önemli değiller. Sen kimseye bir şey ispat etmek zorunda değilsin ve ayrıca sana inanmayanlara zaten hayatında da yer vermemelisin...

Ailesinin intikamı için bedenini sıfırdan yaratan bir kadının hikayesi.. Azer sarsılmaz düşmanını kendine aşık etmiş bütün planlar istediği gibi işliyordu. Peki siz bu hikayeyi okumaya hazır mısınız?