Yüzbası Eren Yüce ve en büyük zafı mesleğine yasadığı aşk ile sallanan kalbin sahibi Kumru Sonel neler uaşicak ve kimden vazgeçicek.

Aşk bazen bir kaza değildir... bir kaderdir. Urfa`nın sıcak topraklarında iki büyük aşiretin geçmişe gömülmeyen hesabı, bir düğünle kapanmaya çalışırken, asıl yangın yüreklere düşer. Avbanû — aşkı kalbinde, onurunu dilinde taşıyan bir genç kadın. Adar — geçmişin yıkımında büyüyen, gözlerinde intikamla aşkı aynı anda taşıyan bir adam. Onlar birbirine mecbur bırakıldılar... ama çoktan birbirlerine tutulmuşlardı. Kırgınlıklar, eski aşklar, geleneklerin demir duvarları ve aşkın ateşli sesi arasında, bu evlilik bir barış mı getirecek? Yoksa daha büyük bir savaşa mı dönüşecek? Her karakter kendi yangınında yanarken, bazıları küllerinden doğacak, bazılarıysa sessizce sönecek...

Askerlik yapan Kayra ve Barış ın büyük askı. Onları ayırmaya çok calışan olacak ama bakalım onlar buna izin verecek mi? Onlara katılıp eylenmeye, gülmeye, korkmaya ve sonlarını görmeye var mısınız? Varsanız işte bitinci kitap sizi bekliyor. İyi okumalar.

Bir kadın ve üç adam. Biri takıntılık haline getirmiş, diğeri sevdasından çıkıp gitmiş, biride sevdiğini kaybetmiş liman aramış ama bulamamış. Bu hikâye sevipte kavuşamayanların, bırakamak isteyim bırakamayanların hikâyesi

Aşkın 3 hâlini betimledi 3 kelebek. Mavi kelebek, hızlıca oluverip geride bir enkaz bırakan aşkı anlattı. Yeşil kelebek, uzaktan tek bir tarafın sevdiği ve sonunun vazgeçiş olduğu aşkı anlattı. Kırmızı kelebek ise aşekayı anlattı. Aşeka, aşkın kelime olarak köküydü ve sarıp sarmaladığı bitkiyi öldüren bir sarmaşığa denirdi. Yakıp kül etse de karşı koyamadığı için kırmızı kelebek aşekayı anlatmış oldu... . . . "Kelebeğin ömrü 1 gün Alpay, o günü de yanarak gdçiriyorsa sevdasına ihanet edemezsin..." *Not* Kitapda geçen kişi, kurum ve kuruluşlar hayal ürünüdür. Gerçeklikle örtüşen kişi ve kurumlar tesadüfidir.

Mavinin Yeşili`ni final yaptıktan sonra devam edeceğim, bir fikriniz olsun diye paylaşmak istedim^^ Bir yola çıkarsın, ne olacağını bilmeden. Cesursan şayet ne olacağını umursamadan devam edersin yoluna. Her ne olursa, karşına ne çıkarsa, bıkmadan usanmadan savaşırsın. Düştün mü? Kalkarsın. Pes mi etmeyi düşündün? Önüne bir kapı açılır, bu düşünceden vazgeçersin. Nerde olduğunu bilemedin kayıp mı oldun? Dostluklar bunun içindir. Dostunun ışık tuttuğu yoldan korkmadan geçersin. Aşık mı oldun? Canın mı yandı? Tükendiğini mi hissettin? Göz yaşların yanaklarını mı ıslattı? ... Cevap yok. Ne bir çıkış kapısı ne de bir yol yok önünde. O cesaretinin nereye gittiğini bilmiyorsun. O dostların nereye gittiğini bilmiyorsun. Tek bildiğin. Acı çektiğin. Mahkumsun o acıya. Mahkumsun küle dönen bir kalbe. Mecbursun yaşamaya. Her ne olursa olsun dik durmaya. Bundan sonra ne cesaret yardım eder sana ne de dostların. Senin acın seni alakadar eder her zaman... "Kalbimin küllerini dört bir yana savurdum. Sana dair tek bir anı bile kalmasın diye..." ..... Bir kalp küle dönüyorsa şayet, o kalp gerçekten sevmiş demektir. Eylül Tuna & Demir Varol

"İçmeyecek misin?" dedim ağlayan buğulu sesimle. Sesim ağlıyordu benim yerime. Eliyle kavradığı saçlarımı yüzüne götürdüğünde burnuna yaslayarak içine çekti kokusunu. İki yana salladı gayriihtiyari bir yavaşlıkla kafasını. "İçmeyeceğim." dudaklarından çıkan kelamlar saçlarımın arasında kaybolduğunda elinde kırılacak bir eşya gibi tuttuğu saçıma kondurduğu öpücüğü içimi titretti. Titretmedi, salladı. Yıkılan binaların altında ise kalbim ve ben kaldık. Birde kalbimin canı pahasına koruduğu o. "Çünkü içersem, kokusu parmaklarıma siner. O zaman sevemem saçlarını. Benim gibi bir adamın kokusu yeterince tenine sinmişken bırak saçların sen gibi koksun." Yutkundum. Belki de yutkunamadım. Her bir hecesini kafama kazıdığım cümleleri aciz ruhumda bahar havası estirdiğinde merdivende yaşadığım anlar silindi birden bire zihnimden. "Saruh." dedim acı çektiğimi belli etmek için boğazımdan gelen boğuk bir yakarışla. "Söyle." kalın ve davudi sesi içime yenisini çektiğim sigara dumanıyla kulaklarımdan içeri sızdı. "Hiç." dedim usulca doğrulurken. "Adını söylemek hoşuma gidiyor." *** Kırmızı oda. Oda dolusu saat. Saat iki. Günlerden birisi. Kadın ağlarken adamın gülümsemesi.

Siz hiç daha sonra göremem diye birinin, yüz hatlarını ezberlemeye çalıştınız mı? 22.07.2019

HIRS.... ÖFKE.... KAYBOLUŞ.... VE KENDİNİ BULUŞ... Bir prens ve onun asi koruması, İntikama dolanmış bir aşk hikayesi.... ☯︎ HER ZAMAN NEFRETTEN DOĞAN AŞKI DİNLEDİNİZ. ŞİMDİ İSE AŞKTAN DOĞAN NEFRETİ DİNLEMEYE HAZIR MISINIZ?

Dünyadaki bütün kötü insanları dört saniye içinde öldüren DÖRT. Ailesini kaybettikten sonra her şeyden nefret eden ve intikam almak için yaşayan Mavi. Peki ikilinin karşılaşmasında sonra neler olacak?

Yeni kurgum, içeri girin ve hikayemize göz atın.

Bence bir şans vermelisiniz.

Aşk sonsuz muydu ? Öldükten sonra da devam eder miydi aşk ? Bilmiyordum. Bu soruların cevabını bilmiyordum. Ama bildiğim bir şey vardı. Ben Mahra Liva Kandemir , karşımdaki adama tutulmuştum. Gözlerimden yaşlar sicim sicim akarken , düşünebildiğim tek şey Kanerdi. onun Safir mavisi gözleri ve endişeli haliydi. " Mahra... Yapma." Gözlerine âşık olduğum adama baktım.  " Ben seni çok sevdim Kaner... İki cihanda da seni sevmeye devam edeceğim... " " Sus. Mahra sus !" " Son kez konuşacağım. Bunu ikimiz de biliyoruz... Kaner... Safir`im... Unutma olur mu ? Seni ne çok sevdiğimi... " Hıçkırarak ağladığım sırada , daha fazla konuşamadım.  Bitmişti. Mahra ve Kaner`in hikâyesi burada bitmişti. Bir aşkta iki kişi olmazdı , ama ben onu iki kişi olarak sevmiştim ... Ve bedelini ödemiştim. Bitti. Bizim hikâyemiz burada , hiç başlamamış gibi bitti...