Hiçbir karanlıkta tek bir kişinin gölgesi doğmaz. Bazen geçmiş herşeyin suçlusudur. Sonunu düşündüğün her hikaye başka bir hikayenin başlangıcıdır...

Hiçbir sinyal yok. Hiçbir çıkış yok. Sekiz kişi, dünyanın farklı ülkelerinden kaçırılıp gözlerini uzak bir ormanda açar. Her biri bir sır saklıyordur. Üç katil, onları birer birer avlamak için beklemektedir. Bu sadece bir katliam değildir, bir oyun. Kurallar basit: Sırlarını saklarsan ölürsün. Karanlığın içinde dost ile düşman, masum ile suçlu birbirine karışır.

14 yaşındaki İclal, doğduktan 1 ay sonra ailesi tarafından terk edilmiş, başıboş bırakılmıştır. O dönemlerde benzer durumda olan 28 kız çocuğu, kendini çocuk yurdu müdürü olarak tanıtan bir adam tarafından koruma altına alınmış ve yıllarca hepsi aynı çatı altında büyütülmüştür. 13 yaşında hepsinin eline "silahlar" verilmiş ve her birine ayrı hedefler verilerek gizli bir şekilde vurmaları zorlanmıştır. Çocuk yurdu sanılan yer aslında gizli ve her yerde aranan bir örgüttür ve işin ilginç kısmı, bu örgütün 28 kız çocuğundan oluşmasıdır. İclal yine bir gece ona verilen hedefi öldürecekken şarjörün boş olduğunu farkedememiştir ve polisler tarafından yakalanarak örgütü ele vermek zorunda kalmıştır. Örgüt lideri tutuklanırken, çocukların hepsine devlet destek vermektedir. İclal`in son hedefi -vurmaya çalıştığı ama vuramadığı- Edmon`un merak ettiği tek bir şey vardır; öldürülmek istenmesinin sebebi. Ve bunun sebebini bulana kadar İclal`in peşini bırakmayacaktır.

-Aptal sarışın...Bana ne yaptın sen ... Beni öyle bir kenetlenmişdi ki kendine , artık istesemde ayrılmazdım, ayrılmazdık Ama bunu yapmak zorundaydık _________________________________________ -Buraya gel velet -Haklısınız sonuçta benden okadar yaş büyüksünüz -Beni oraya getirtme -Gelirsen n`olurmuş -Öğrenmek istemezsin İ-stiyorum -Peki... Öperim kızım seni, hem bu sefer ne sen tutarsın beni ,nede ben kendimi tutarım... ________________________________________ -Bunu yapamazsın -Bal gibi de yaparım -Yap da görelim Dediğinde ona sinsice gülümseyip,yanımdaki adamı bana çevirdiğim gibi dudaklarına ilerledim. -S*ikt*r bunu sakın yapma ,dedi Fakat ben onu duymuyormuş gibi adamın yüzünü ellerimin arasına alıp Ares sayesinde onu öpüyormuş gibi görünmemi sağladım Haha,onu kızdırmak çok güzeldi.Oh olsun ona ayağını denk alacaktı...

Güç bedende değildir. Akılda, ruhta ve kalptedir. Bir kişinin dış görünüşüne bakarak güçlü diyemezsiniz. Bir kişinin gücünün kapasitesini öğrenmek için ya aklına, kalbine girmeli ve vazgeçilmezi olmalısınız yada ruhunu görmelisiniz. Bedeni yaşayan bir ruh görünmez değildir. Bir göz temasıyla, bir damla gözyaşıyla, bir acı tebessümle ruhu apaçık bir şekilde görebilirsiniz. Cesaretse yüreğin saklısındadır. Kalbini birine kaptırdığın zaman o cesaret, esaretinden kurtulur ve hürlüğe kavuşur. Cesaret iyidir derler ya aslında öyle değildir. Her cesaret beraberinde gözyaşlarını da getirir. Gözyaşları zayıflıktır ama gözyaşlarını gün yüzüne çıkarmamakta cesaretsizlik. Yoksa gözyaşları mıydı bizi acıtan, kalbimiz miydi sonsuz acı salgılayan? Hangisi bize ihanet etti? Acısıyla kanayan kalbimiz mi, ardı ardına akarak kor gibi yakan gözyaşları mı? En büyük çığlık, çaresiz hıçkırıklardır. En büyük ateş gözlerden akan yaşlardır. En büyük kalp sızısı, kalbe düşman olan aşktır. Aşk ölümdür. Aşk acıyı göze almaktır. Aşk içten içe kanayıp dudaklara en içten tebessümü yerleştirmektir. Ve aşk yalan sevgi oyunlarıdır. Kalbe girdiğinde tüm güzellikleri yok eder ve geçici mutluluk eşliğinde eceli getirip avuçlarının ortasına yerleştirirdi. Adeta ‘bak’ derdi. ‘Bak gör bu aldandığın mutluluğun sonuçlarını. Şimdi ağla, haykır, kır dök, öl ve çek zayıflığının acısını ben artık yokum.’ Her mutluluğa aldanmamak gerekir. Çünkü her mutluluğun arkasında acı bir haykırış saklıdır. Her güzelliğin bir sonucu vardır. Tıpkı güzel bir bedeni acı geçmişin kirletmesi ve tüm güzelliği gölgede bırakması gibi. Güzel bir bedeni herkes severdi, önemli olan bir kadının ruhunu ve geçmişini sevebilmekti. Her anlamda karanlığa kuşanmış bir kadına gönlünü kaptıran bir erkek, o kadının karanlığını silmek zorundaydı. Karanlık, karanlığı silebilir miydi? İşte bunu zaman gösterecekti.

🕯"Ölülerin hatıraları, yaşayanların kabusudur. Bir ölü, hiç ölmeyenlerin en büyük korkusudur."🕯 Geçmiş... bazıları için bir hatıra, bazıları içinse bir zincir. Onlar içinse; hem bir ceza, hem de asla kaçamayacakları karanlık bir orman. Farklı hayatların içine doğmuş, farklı acılarla büyümüş, farklı yollarla can almayı öğrenmiş bu insanlar, kaderin tek bir noktada buluşturduğu seri katiller...... Her biri kendi karanlığında boğulurken, aynı zamanda bu karanlıktan kurtulmanın yolunu arıyor. Katiller... ama hâlâ insan olduklarını unutmadılar. Günahkârlar... ama hala içlerinde umut taşıyorlar. Hayatlarının büyük bölümünü ölümle geçirmiş bu kişiler, şimdi ilk kez yaşamı seçmeye çalışıyorlar. Temiz bir gelecek kurmak için geçmişlerini gömmek zorundalar. Ama geçmiş kolay gömülmez, özellikle de seninle birlikte nefes alıyorsa. Bir yanda kendilerine kurulan ustaca tuzaklar, diğer yanda yıllardır güvenilen dostlukların paramparça oluşu… Güvendikleri herkes, her şey, her bağ yavaşça çürürken; katillerin kirli dünyasında tek temiz kalan şey inanç olabilir mi? Peki ya o büyük düşman? Her hayatı gölgeleyen, görünmeyen ama hep hissedilen o varlık… Asıl düşman kim? Kimi zaman bir insan, kimi zaman bir düşünce, kimi zaman sadece kaderin ta kendisi. Kirli olan sadece katiller mi? Yoksa onları böyle yapan sistem, insanlar ve sahte masumiyetler mi? Bu hikâye, sadece kanın ve cinayetin değil; pişmanlığın, yüzleşmenin, inşa etmenin ve yeniden doğmanın hikâyesi. Kirli dünyalarda temiz kalmak mümkün mü? Yoksa bazı hayatlar baştan kirletilmek için mi yazılmıştır? Geçmişten gelenler geleceği değiştirecek. Ve bu kez, ölüm değil, seçim kazandıracak.

“Gölgeler içinde yaşarım, ama senin için karanlığın en derin sırrıyım. Bana dokunmaya cesaretin varsa, sonunu hazırla.” ...

Kimsesizler Okulu Burasını sadece bir okul sandın değil mi? Bende öyle düşünmüştüm, meğersem benim cehennemimiş. Görünürde sadece iki kelime ama bende bilmiyordum bu okulda sadece, Kimsesiz Çocukların Ve Disiplin suçlularının olduğunu. Kural tanımaz bir topluluğu nasıl eğitebilirsin ki? Kural tanımadıkları için buradalar nede olsa. Ölümle Evet o cellat bizi ölümle eğitmeye çalışıyordu. Bizim sınavımız hayatta kalmaktı. Peki sizce bu cellat ne kadar başarılı olacak? Azrail`in bizi kovaladığı bu yolda benimle olacak mısın? Olmasan da olur ben kaçmaya devam edeceğim.

"Hayat böyleydi.İnsanlığın genlerinde vardı tüm bunlar.Bencildi,nankördü,yalancıydı,acımasızdı... Peki ya bahanelerin ardına sığınacak yerleri olmasaydı? Bulutların ardına sakladığımız yıldızlar birer birer ortaya çıksa ve güneş batsaydı...Gecenin karanlığı,tüm sırları açığa çıkarsaydı, ne olurdu? Tek bir cevabı vardı: Muhtemelen,insanlık aklını yitirirdi..."

Yeni okula transfer olan Karaca bu yeni okulunun göründüğü gibi normal olmadığını ve okulda oynanan bıçakçılık oyununun bir katliama dönüşeceğini çok geçmeden anlayacak.

1- Günahkârların Çağı 2- Günahkârların Laneti 3- Günahkârların Kefareti Seri üç kitaptan oluşacaktır... 💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮 Bir adam, karanlık ve kötücül bir auraya sahip gizemli bir kitap bulur. Kitap, seçtiği bu adamın kaderini mühürler. Adam, sayfalarındaki talimatları bir bir uyguladıkça dünya üzerinde büyü ve kötülük yayılmaya başlar. Artık sadece seyirci değildir; sırası gelmiştir. Dünyanın üzerine bir hayalet gibi çöker, katliam yapar, kendisine boyun eğenleri yanında tutar, eğmeyenleri acımasızca yok eder. İnsanlık; ihanetin, çıkarın, kibrin ve hırsın girdabında savrulur. Dürüstlük ve doğruluk un ufak olur, asaletiyle insan ruhu körelir. Artık, Günahkârların Çağı başlamıştır. “Karanlığı seçen, ışığın son nefesini de kendi elleriyle boğar.” Her karanlığın ardında, bir doğum sancısı vardır. Her günahın içinde, bir kurtuluş çığlığı gizlidir. Bir şehir... Gölgelerle çevrili sokaklarında masumiyetin kanla sınandığı, ihanetin kaderi yazdığı bir şehir. Bir aile... Görünürde birbirine bağlı, ama içten içe günahlarla örülmüş. Her fert, kendi karanlığıyla yüzleşmek zorunda. Ve bir gerçek... İnsan, doğarken masum mudur, yoksa doğduğu andan itibaren günaha mahkûm mu edilir? İşte istediğin tanıtım metni: Günahkârların Doğuşu, sırların, ihanetlerin ve kaderin romanı. Burada masumiyet çabuk kaybolur, adalet ise çoğu zaman sessiz kalır. Ama unutma: Her günah, sahibine kendi cezasını doğurur...

Adaletin duvarları bazen hapisten daha karanlıktır. Arden Ece Bozkurt, çocuk yaşta dayısının hayalini devralarak gardiyan olur. Fakat T Tipi Cezaevi`nde karşılaştığı ilk gerçek, mesleğin şerefi değil, çürümenin ta kendisidir. Bir gün işkence için indirildiği mahkûmun göğsünde tanıdık bir dövme görür: Kelepçe. Aynısı onda da vardır. Aynısı, geçmişinde sakladığı bir adama aittir. Ve mahkûm, ona bir cümle fısıldar - sadece çocukken amcasından duyduğu o cümle. O andan sonra her şey değişir. Aşk mı? Savaş mı? İhanet mi? Hepsi bu kelepçenin gölgesinde başlar. Ve hikâye, bir kan gölünde, bir çığlıkla biter... Ama bazı sonlar, sadece uyanışın ilk adımıdır.

Bir nefes bir ölüme eş. --- *GEÇMEYEN YARALARIN, SUSMAYAN SESLERİ VARDIR.* *VE BAZEN... BİR NEFES, HER ŞEYİ YAKAR.* Tanımlanamayan bir hastalık, ülkede kaos yaratmıştır. Yaşamak için öldürmek zorundasın. Öldürmezsen, ölürsün. Devletin yeni düzeninde adalet yok, sadece “temizlik” var. Listelere isimler düşer, ekranlarda yüzler belirir ve senin vicdanınla savaş başlar. *Efsa Alin Yılmaz*, hayatında kimseye zarar vermemiş, sıradan bir genç kızken bir anda sistemin eli olur. İlk kurbanı... bir yabancı değil, bir insan. İlk görevi... bir sınav değil, bir kırılma noktası. Ama ya bu sistem baştan bozuksa? Ya düşman dediklerin aslında seninle aynı korkuyu yaşıyorsa? Ve tüm bu karmaşanın ortasında bir yürek, Efsa’nın kalbinde yer ediniyorsa?.. *"Bir nefes uğruna neleri feda edersin?"* Bu sadece bir hayatta kalma hikâyesi değil. Bu, vicdanınla verdiğin bir savaş.

Her ihanetin bir bedeli, her liderin bir sırrı vardır. Bir masa kuruldu. Yedi lider, yedi ölümcül sırla çevrildi. Ve yalnızca biri bu düzeni yerle bir edecek kadar kırılmıştı. Geçmişine sırtını dayayan, intikamıyla beslenen bir kadın... Geçmişin yükünü omuzlarında taşıyan, o kadının planında bir piyon olan adam... Maskeler düştü. Kan aktı. Şimdi küllerin içinden yalnızca intikam değil; gerçek doğacak

Karanlık bir gecede yaşanan bir vahşet bir katliam sonucu ölen kötü bir baba vardı ve şimdi aradan 10 sene geçmiş cinayetin gizemi araştırılmaya başlanmıştı...

Yeni tutsak ruhlar ve yeni kuklalar, yeni ölümler ve yeni doğumlar, yeni hayatlar ve yeni sonlar.  Aklıma akın eden niniyi dinlememeye çalıştım fakat bu çok zordu ninni bu sefer benim zihninin içindeydi.  Kafesin içine hapsedilen bedenler mi yoksa ruhlar mı? Şanslı olanlar bu defa kız çocuğu muydu? Gözlerini sımsıkı kapattım gözlerimin önüne gelen görüntülere engel olamıyordum. Kundaktaki yalanlar kül olmaya hazır mıydı peki? Uyu bebeğim, seni pışpışlayacak yalanlarım yok, uyan bebeğim kelebeğin yaşayacak zamanı artık yok. Bedenim ufak bir sarsıntı yaşadı, zihnimde ki sesler susmuyordu. Karanlıktan önce ki aydınlıkta hareket et bebeğim, yalanların seni gölgede bırakmak üzere. Uyu bebeğim... Uyu ki insanların tutsak kelebekleri olsun. Uyu bebeğim... Uyu ki senin tutsaklığın kendi elinden olmasın. Zalimler seninde rüyalarını çalmasın uyu ki, döndüğünde sığındığın bir mezar olmasın uyu bebeğim, uyu ki kucağımdan alıp götürdükleri kundaklar ortalarda dolanmasın, uyu bebeğim, yalanlarla değil ninilerle, uyu bebeğim, annenin soğuk bedeniyle değil tatlı diliyle uyu... ¤ Rusya`nın karanlık döneminde iyilik adına açılmış askeri akademiye kurban olarak verilen askeri piyonlar, tutsaklar... Milyonlarca kişinin bir tutsak olarak yaşamaya mahkum edildiği Ether Pyskhe. Piyonların başında bir vezir, hükümet başkanı... Ve oyunun olmazsa olmazı bir Şah, Mina Marian Karan. Acımasız düzene karşı çıkmasının sonuçlarını önemsemeden bu düzenden intikam almaya kendini adamış bir kadın. Peki ne kadar başarabilirdi bunu? Sahi bu uyanış tatlı bir nini ile mi olacaktı yoksa ağıtlarla mı? ¤ "BU İSİMLE YAYINLANAN İLK VE TEK KİTAPTIR. TAMAMİYLE ŞAHSIMA AİT OLUP KOPYALANMASI-ÇALINMASI- DAHİLİNDE HUKUKİ İŞLEM BAŞLATACAĞIMI BELİRTMEK İSTERİM."

"Birbirini öldürmek için tutulan iki Katil" Ben beyazım. Siyah kadar yalnız. Mavi kadar sonsuz. "Tanrı evreni yaratmadan önce sonsuz bir boşluk vardır derler ya seni o boşluğa sakladım ben seninle ben...insanlar sonumuz geldiğini sandığında ve biz ise o boşlukta birbirimize sarılıyor olacağız. sen ve ben sonsuzluğa hükmedecegiz daima` saçımdan tırnaklarına kadar sizlamistim o gün bedenim agriyordu. kanıyordum. gökyüzü hiç olmadığı kadar kasvetli ve dünya bir o kadar dardı sigamiyorudm. her aldığım nefes son nefesimmis gibi göğsüme batıyordu... her aldığım nefes son nefesimmis gibi göğsüme batıyordu.. sanki...sanki ruhum bedenimi terk ediyor da ölümün sancısını çekiyordum...

Onu ilk kez gördüğümde elinde hiçbir şey yoktu… Sadece sessizlik. Ve o sessizliğin içinde yankılanan derin bir boşluk. Duru, her gün okuldan sonra sırf onu görebilmek için aynı parkın yolunu tutar. Miraç, her gün aynı banka oturur; sessiz, içine kapanık, kırılgan. Bir gün, Duru’ya buruşturulmuş bir kâğıt uzatır. Üzerinde tek bir cümle yazar: “Camdan yapılmış kalbim var, fazla sert bakarsan kırılırım.” Bu cümleyle başlar ikisinin hikâyesi. Kırık kalplerin, suskun geçmişlerin, söylenemeyen cümlelerin arasında yavaş yavaş filizlenen bir bağ. Camdan Kalp, aşkın sadece mutluluk değil, aynı zamanda iyileşmek ve anlamak olduğunu hatırlatan bir roman. Kırılgan ruhlara, derin duygulara ve iç seslere kulak veren herkese…

"İnsan bazen kendi karanlığında yaşar bazen boğulur..."

Bıkmıştım... Herşey den herkesten bıkmıştım. Bunalımımın zirvesinde hayata tutunma çabalarım boşa çıkmıştı. Ailenin tek çocuğu olarak önce annemi sonra babamı kaybetmiş şimdi de aklımı kaybetme noktasına gelmiştim. Bu hayatın böyle devam etmemesi gerekiyordu. Daha doğrusu devam etmemesi gerekiyordu. Bende bunun için harekete geçtim ta ki bazı şeylerden zevk almaya ve hayatın anlamını iliklerime kadar hissetmeye başlayana kadar... İşkence Bağımlısı, korku ve gerilimi ruhunuzun derinliklerine kadar hissedeceğiniz bir öykü.

Sade ve klasik bir hayat yaşayan , Ailesinin yaptığı bir kahpelik sonucu alıştığı yerden koparılıp diğer kardeşleri gibi başka bir gezegene götürülen roses rex oradaki hayatına alışmaya çalışır. Alıntı : - Buradan birlikte çıkacağız dedi. Yavaşca yüzüne şeytani bir gülümseme yerleştirdi. - Yada ikimizde öleceğiz. -Kabul. Bilmediğimiz bir şey vardı, burada ya ölecektik, ya da öldürecektik. Biz aslında iyiydik , yaşadıklarımız bizi kirletmişti. Hayat bizi kötüleştirmişti....

Yıl 2028. Dünya artık cephelerde değil, laboratuvarlarda savaş veriyor. Ülke askerleri geliştirmek için acımasızca deneyler yürütüyor. İnsanlığın değerini kaybettiği bu düzeyde hayattaki en önemli şey acı. Çünkü acı bizi biz yapan, bizi daha güçlü yapan tek şey. Alev, sıradan bir gün okula giderken hayatı sonsuza dek değişti. Bir katliamın, caniliğin, bir zelzelenin ortasında buldu kendini. Gözlerini açtığında artık ne bir öğrenci, ne de özgür olan bir insandı. O artık en temel hakkı elinden alınmış bir denekti. O bir ölüydü. Bağımlılık, işkence, ihanet ve ölümle sınanırken içindeki savaş büyümeye ve durdulamaz bir hale gelmeye başladı. Kendini, duygularını, geçmişini bir bir her şeyini kaybetti. Ama bazı kayıplar gerçekte birer oyundu. Bu oyunun kurucusu ise tahmin etmediği kadar yakınındaydı. "Acı Yüzler" bir genç kızın hem sistemle hemde insanlığın doğası ile verdiği bir savaşın hikayesi. Karanlığın içinde yanmaya cesareti olan bir kıvılcımın... Alev`in hikayesi.

Bir arkadaş grubunun bir katile bulaşması ve katili bulana kadar sırayla hepsinin öldürülmesini konu alan bir kitaptır . Sizde bu gizemli serüvene dahil olmak ister misiniz? (Kitap argo küfürlü sözler kan ve benzeri unsurları içermektedir bunu dikkate alarak okuyunuz.) (Kapak fotoprafı pinterest ten alınmıştır. Üstüne sadece yazı ekledim.)

Emniyet güçleri tarafından aranan, ülkenin başına bela olmuş, maske takarak tüm suçları işleyen bir seri katil grubu. Canlı veya ölü bir şekilde yakalanmak hiç bu kadar kötü olmamıştı çünkü bu grubun iki türlü de eline geçmek, Cehennemde yer edinmek gibiydi. . Peki, bir maske gerçek yüzünü ne zamana kadar saklayabilirdi? Ya da maske takmadan gerçek yüzlerini saklayan insanlardan kendini nasıl koruyabilirdin? Hangisinin daha tehlikeli olduğunu yaşayarak görecektik!

kim masumdu bu hikayede kim suçlu. ne doğruydu ne yalan. Deniz`in etrafında bu kadar yalan ve suçlu varken ne kadar masum kalabilirdi. yasadıklarını ne kadar kaldırabilecekti daha ne kadar dimdik ayakta durabilecekti. ilk kurgumdur ama bir şans vermenizi tavsiye ederim. +16 hassas içerikler vardır çabuk etkilenenler okumasın lütfen DİKKAT BOLCA AKSİYON İÇERİR!! TAMAMI BENİM KURGUMDUR. KURGU ÇALINMA İHTİMALİNDE YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR!!